Epiko ng indarapatra at sulayman ang buong kwento

For those na pabigat sa groupworks, bakit kayo ganyan? I’m not talking about groupmates na hindi nag-aambag for valid reasons. I’m talking about those na consciously incompetent kahit pagsabihan at iremind na gawin na yung part nila at wag icram. Hindi nagsseen sa gc pero makikita mong may ig story na nakikipag-bonding with jowa na pabigat din—iiwas ka na nga sa responsibilidad, di mo pa ginalingan.
I also hate those groupmates who cannot decide on their own. Pare-parehas naman tayong nag-aaral, bakit hindi mo alam ang gagawin? Nakalagay na naman sa guidelines ng subject kung paano gagawin at ano ang dapat makita sa write-ups, why not use your own judgement and communicate sa group members if okay na ba yung gawa mo? If may suggestion ang group members, then do the revisions yourself at wag mo iiwan sa iba. Lahat tayo may parts na need iaccomplish, wag ka naman maging inconvenience sa iba.
Gets ko naman if may valid reason ka like your mental health, financial problems, kulang sa time, and other VALID reasons. Pero sana naman icommunicate mo, hindi yung naghihintay kami sa wala. May time din kami na gustong ispend for our family and ourselves, ipaalam mo naman if hindi mo kaya ang responsibilidad para hindi kami mangarag in the end. Ganun ba mahirap makipag-communicate??? Tatanggapin and iintindihan ka naman kung sasabihin mo agad ahead of time.
If you are one of these people na grabe ang pagka-pabigat, then it’s time to change kasi kaaawaan ka ng buong mundo pag nagtrabaho ka na if ganito ka umasta. At least try to be better naman.
—— This is a very anger-driven post, wala pa ito sa kalingkingan ng binottle up kong galit for 2 years. I am very sorry need ko lang talaga to ilabas. Patapos na ang school year and gusto ko lang talaga matapos ang lahat.

hi po I'm a grade 9 student, and I joined a guitar club po sa school namin. I met a grade 10 student who is really great at guitar tapos po maging friends po kami kasi we had some things in common. Siya po ay (M19) and I'm (F15). Nung first meet up po ng club inaaya niya ako na that we should walk home together, I said yes pero I promised myself not to really talk habang naglalakad kami pauwi.
We walked together and he was asking if I had a bf, If I like someone etc. Usually my responses are just yes and no. Then he stopped saying na dito na daw siya, but offered me na samahan niya ako sa paguwi ko. Sabi ko I can walk by myself naman and he kept insisting. Pero I made a excuse na may kailangan pa akong tapusin na project.
After a few weeks we met again, I was hanging out with my friends sa labas ng gate ng school. Since uuwi na yung isang friend namin, me and my other friend(we live close to each other) decided to also go home and walk together. Then suddenly may naririnig akong "siya ba yun?" "Shit pre ang ganda ahaha" I turned around and saw him with his friends. He waved at me parang nahihiya tapos yung mga friends niya kept making weird noises and comments at me.
My friend told me to ignore them and she offered me na I-walk ako sa bahay namin. After that nagkita kami ulit, and this time he made me a poem and handed it to me. I didn't really know what to do with it but I let my friend read it to me and based off sa mukha niya, it's def a confession(my friend didn't read it to me because she feels disgusted). I already told him na I have a crush on a girl before pero he didn't really say anything.
My friends told me na I should ghost him kasi turns out na famous siya sa buong batch niya for being sobrang weird niya towards sa girl classmates niya(not surprised) and that tuwing nagkaroon sila ng online class(nung pandemic) he would jerk off sa mga girl na naka open can.
I ghosted him, unfriended him and blocked him. Now hindi ko na siya nakikita sa school and hindi na kami naguusap. Pero I still hear that he still likes me.

Female, early 30s. Bawal lumabas ng bahay. Bakit. Yung mga kapatid ko hinahayaang lumabas. expletives
Mag resign kaya ako sa work. Para di na talaga ako lumabas ng bahay. Para makita ni nanay kung anong mangyayari.
Nakakaiyak. Yung control. Akala niya sya nagturo lahat ng bagay sakin. Yung tama at mali. Pero ang totoo nanggaling yon sa labas. Sa mga circle of friends na maka-Diyos. Hindi naman sa kanya. Hindi buong buhay ko nakadepende ako sa kanya.
expletives ulit

lagi kong nireraise sa magulang ko na gusto ko mag abroad or magpa-manila para magtrabaho. pero lagi nila akong tinatakot at pinapagalitan na hindi ko kaya.
23 na ako, graduate last year. may 10 months din na work experience sa govt agency sa kabilang bayan where i was living alone. pero dahil sa super delayed ang sweldo and rent and bills don't wait at nagrereview din para sa board exam... i saw it fit na magresign. so nagresign ako at bumalik sa mga magulang ko. and medyo napepressure kasi nakikita ko na yung iba kong mga kabatch ay napopromote na sa higher positions or mas handa sila para sa board exam. anyways. point is, naaasar ako kapag nireraise ko sa mga magulang ko na gusto ko sumubok na maghanap at magtrabaho sa manila or sa ibang bansa. nabring up ko ito ulit sa kanila kasi yung iba kong mga kasabayan na pupunta sa manila para magboard exam ay di na babalik dito sa probinsya namin pagtapos ng board kasi dun na sila maghahanap ng trabaho. tas sabi ko, what if magstay din ako tulad nila tapos sinabi sakin ng magulang ko, "yan ka na naman eh! SIGE, IWAN MO NA KAMI!" at kung ano ano pa.... na akala ko ba daw kaya ko sa manila ang mag-isa.
feeling ko gusto lang nila akong itali dito sa bahay kasi dagdag tulong ako sa mga interes nila. like kasama ni mama sa online food business nya at sa tatay ko naman sa agribusiness nya. magkacollege na kasi yung kapatid ko na pinapatulong nila dati so feeling ko mas lalong ayaw nila akong mawala kasi mawawalan na sila ng katulong. at sinasabi din naman talaga nila na sa bahay nalang ako para may katuwang sila sa mga gawain nila.
gets ko naman na tumatanda na sila pero paano naman ako? 10 months ng work experience lang meron ako at cs professional eligibility na sa june pa makukuha yung CoE tas wala din naman guarantee na makakapasok ng govt 🥲... wala lang. feeling ko napapag iwanan ako. at ayaw ko talaga yung part na inuuna nila akong takutin instead na isupport ako. tas fineframe pa nila na gusto ko silang iwan kasi, ewan, wala daw akong utang na loob at sarili lang iniisip ko. gusto ko lang naman magsurvive sa economy 😭😭😭 at isa pa. OFW dati yung tatay ko at i doubt na tinakot sya at binubulyawan ng ganito ng magulang nya. di ko gets na di nya gets yung feeling ng gusto mong kumita.
buti sana kung nung nagtatrabaho ako ay di ako tumutulong dito sa bahay. pero tumutulong naman ako. kakarampot lang yung sweldo ko at delayed pa pero monthly ako nagpapadala at kung may kailangan sila, ie. yung mama ko na "nanghihiram" ng pera para may pambili ng alahas ay binibigyan ko. pati din nung natambay ako dito sa bahay ngayon na mga two months na, altho may konti akong sideline na freelance digital art, pinapangtulong ko yung sweldo ko dati at unting kita para sa mga daily expenses namin. never ko din tong sinumbat sa kanila pero ayun, sinusumbat nila sakin na porke nagpapadala ako ng pera eh arogante, mayabang at mataas na ang tingin ko sa sarili ko... 😭😭 ang gulo din ng mga magulang ko eh. parang minsan pag tinotopak ako, iniisip ko nalang kung ilan sana yung pera ko ngayon para makaluwas sa manila ng walang tulong sa kanila kung binawas bawasan ko yung mga padala sa kanila nung nagtatrabaho ako. tapos bale gusto nila maging dependent nalang ako sa kanila tapos sinusumbat din nila sakin na wala akong ambag.
mmm pero true din naman yung gusto ko silang iwan talaga kasi feeling ko mas maganda relationship namin pag physically na malayo ako sa kanila but ig that is another can of worms. doesnt mean that i wont send financial help tho. ang gulo ng kwento ko.

I love my mom, but rn i hate her so bad!! Sobrang toxic na nya para samen ng anak ko. Nag abroad mama ko since 1 year old palang ako with my dad. Pero umuwi silang may kanya kanya na din, pero wala sila anak sa iba. Kame lang tlga ng kapatid ko. At first, i'm so excited kse di ko naranasan may magulang na kasama, lola ko nag alaga samen ng kapatid ko. Nung umuwi sya ng pinas, crayola ako malala. Tapos sya la lang? Parang mas priority bago nyang asawa. Naging katulong nya ko pag uwi nya, gising dpat ako ng 2am para maglinis ng buong bahay. Paglalaba ko sya ng handwash, ayaw nya ng winawashing damit nya mahal daw kse. Gusto nya perfect lahat. One time sabi ko pahinga muna ako sandali, nagulat ako sumigaw sya pinagmumura nya ko. Naiyak nalang ako, mas nagulat ako sa ginawa nya. Binugbug nya ko tska sinampal, and worst tinakot nya ko na sisigaw dw sya sa labas at magwawala pag di ako tumigil kakaiyak. Grabe nanay ko ba un? Every year syang umuuwi pero di ako masaya, mas gusto ko pang hindi nalang sya umuuwi. Every uwi nya hindi pwedeng hindi nya ko bugbugin o pagsasampalin pag may nakita sya mali, like pag may nakita syang alikabok sa bahay. Pati anak ko nakikita at naririnig paano ginagawa saken, kaya ung anak ko ayaw sya kausap kse sinasaktan daw ako. Kapag naman nakaalis na sila ng pinas, ang toxic pa din nya. Tatawag magmumura, iinsultuhin ako. Lahat ng masasakit na salita sasabihin nya. Wala akong work. Petition kami, sya ngsabi na wag nako magwork at don nalang sa ibang bansa pag andon na kmi. Pero ngaun sinusumbatan nya ko kung bakit wala ako trabaho. Kaya naghhanap nako ng trabaho para makabukod kami ng anak ko. Kasama namin sa bahay ung tito ko na kapatid ng mama ko. Trauma ako sa tito ko, nung dalaga ako nakita ko sa cp nya may picture ako na nakahubad habang nagbibihis ako. Inopen ko un sa mama ko pero di naniwala. Until now may anak na ako, dala dala ko pdin trauma na un. Nag asawa ako 28 nako, pero ung nanay ko galit na galit dahil para daw akong maubusan ng lalaki. Every move sa bahay sinusumbong ng tito ko sa mama ko every detail. Nag asawa ako, pero mama ko nasusunod. Ung naging asawa ko umasa lang din sa mama ko, ending naghiwalay din kami kse batugan tapos lahat din sinasabi sa mama ko kahit samen lang dapat. Binlock ko mama ko, parang don ako may peace of mind. Gabi gabi naiisip ko pinagsasabi nya sken to the point gusto ko nalang mamatay. Pero dahil may anak ako di pwede. Pero everyday pdin murahan at pang iinsulto, kse nakakatawag sa tito ko. May dalawa akong tito, pero tuwang tuwa sila pag minumura ako at pag sinasaktan ako ng mama ko. Tumatawa pa sila, tapos sasabihin pa buti nga daw saken. Masama sumagot sagot sa magulang, pero di ko na kinakaya ginagawa sken. Pano naman ako? Yung ang bait nya sa ibang tao, pero sakeng anak basura ako. Sinasabihan nya akong walang kwenta, failed daw ako sa buhay kahit anong gawin ko. Hindi ko na alam gagawin ko.

I love my mom, but rn i hate her so bad!! Sobrang toxic na nya para samen ng anak ko. Nag abroad mama ko since 1 year old palang ako with my dad. Pero umuwi silang may kanya kanya na din, pero wala sila anak sa iba. Kame lang tlga ng kapatid ko. At first, i'm so excited kse di ko naranasan may magulang na kasama, lola ko nag alaga samen ng kapatid ko. Nung umuwi sya ng pinas, crayola ako malala. Tapos sya la lang? Parang mas priority bago nyang asawa. Naging katulong nya ko pag uwi nya, gising dpat ako ng 2am para maglinis ng buong bahay. Paglalaba ko sya ng handwash, ayaw nya ng winawashing damit nya mahal daw kse. Gusto nya perfect lahat. One time sabi ko pahinga muna ako sandali, nagulat ako sumigaw sya pinagmumura nya ko. Naiyak nalang ako, mas nagulat ako sa ginawa nya. Binugbug nya ko tska sinampal, and worst tinakot nya ko na sisigaw dw sya sa labas at magwawala pag di ako tumigil kakaiyak. Grabe nanay ko ba un? Every year syang umuuwi pero di ako masaya, mas gusto ko pang hindi nalang sya umuuwi. Every uwi nya hindi pwedeng hindi nya ko bugbugin o pagsasampalin pag may nakita sya mali, like pag may nakita syang alikabok sa bahay. Pati anak ko nakikita at naririnig paano ginagawa saken, kaya ung anak ko ayaw sya kausap kse sinasaktan daw ako. Kapag naman nakaalis na sila ng pinas, ang toxic pa din nya. Tatawag magmumura, iinsultuhin ako. Lahat ng masasakit na salita sasabihin nya. Wala akong work. Petition kami, sya ngsabi na wag nako magwork at don nalang sa ibang bansa pag andon na kmi. Pero ngaun sinusumbatan nya ko kung bakit wala ako trabaho. Kaya naghhanap nako ng trabaho para makabukod kami ng anak ko. Kasama namin sa bahay ung tito ko na kapatid ng mama ko. Trauma ako sa tito ko, nung dalaga ako nakita ko sa cp nya may picture ako na nakahubad habang nagbibihis ako. Inopen ko un sa mama ko pero di naniwala. Until now may anak na ako, dala dala ko pdin trauma na un. Nag asawa ako 28 nako, pero ung nanay ko galit na galit dahil para daw akong maubusan ng lalaki. Every move sa bahay sinusumbong ng tito ko sa mama ko every detail. Nag asawa ako, pero mama ko nasusunod. Ung naging asawa ko umasa lang din sa mama ko, ending naghiwalay din kami kse batugan tapos lahat din sinasabi sa mama ko kahit samen lang dapat. Binlock ko mama ko, parang don ako may peace of mind. Gabi gabi naiisip ko pinagsasabi nya sken to the point gusto ko nalang mamatay. Pero dahil may anak ako di pwede. Pero everyday pdin murahan at pang iinsulto, kse nakakatawag sa tito ko. May dalawa akong tito, pero tuwang tuwa sila pag minumura ako at pag sinasaktan ako ng mama ko. Tumatawa pa sila, tapos sasabihin pa buti nga daw saken. Masama sumagot sagot sa magulang, pero di ko na kinakaya ginagawa sken. Pano naman ako? Yung ang bait nya sa ibang tao, pero sakeng anak basura ako. Sinasabihan nya akong walang kwenta, failed daw ako sa buhay kahit anong gawin ko. Hindi ko na alam gagawin ko.

Hello, I want to share my blessings sa 2 student na mapipili ko na may needs sa school amounting to up to 500 pesos that I can order via orange app. Nainspire ako sa mga nakikita kong ganito pa nakaraan. Kaya let's share our blessings!
Mechanics:

1. Send me your story bakit kailangan mo ang school supplies na ito at kung bakit hindi mo mabili.
2. Send proof like conversation or anything na kailangan mo talaga yun.
3. Must be deliverable ng courier ng orange app.

Kung scammer ka or what, eh tandaan mo may balik sayo kapag gumawa ka ng masama. So please don't. Bigay mo na sa mga totoong students. 😊
Ps: Hindi ko alam saang sub maganda ito i-post. Pwede kong i-delete kung bawal. Sorry po.
PPs: Huwag naman mala-telenovelang haba ang story mo ha. Simple lang basta maramdaman ko sincerity ng kwento and need talaga possible na mapili ko.

I love my mom, but rn i hate her so bad!! Sobrang toxic na nya para samen ng anak ko. Nag abroad mama ko since 1 year old palang ako with my dad. Pero umuwi silang may kanya kanya na din, pero wala sila anak sa iba. Kame lang tlga ng kapatid ko. At first, i'm so excited kse di ko naranasan may magulang na kasama, lola ko nag alaga samen ng kapatid ko. Nung umuwi sya ng pinas, crayola ako malala. Tapos sya la lang? Parang mas priority bago nyang asawa. Naging katulong nya ko pag uwi nya, gising dpat ako ng 2am para maglinis ng buong bahay. Paglalaba ko sya ng handwash, ayaw nya ng winawashing damit nya mahal daw kse. Gusto nya perfect lahat. One time sabi ko pahinga muna ako sandali, nagulat ako sumigaw sya pinagmumura nya ko. Naiyak nalang ako, mas nagulat ako sa ginawa nya. Binugbug nya ko tska sinampal, and worst tinakot nya ko na sisigaw dw sya sa labas at magwawala pag di ako tumigil kakaiyak. Grabe nanay ko ba un? Every year syang umuuwi pero di ako masaya, mas gusto ko pang hindi nalang sya umuuwi. Every uwi nya hindi pwedeng hindi nya ko bugbugin o pagsasampalin pag may nakita sya mali, like pag may nakita syang alikabok sa bahay. Pati anak ko nakikita at naririnig paano ginagawa saken, kaya ung anak ko ayaw sya kausap kse sinasaktan daw ako. Kapag naman nakaalis na sila ng pinas, ang toxic pa din nya. Tatawag magmumura, iinsultuhin ako. Lahat ng masasakit na salita sasabihin nya. Wala akong work. Petition kami, sya ngsabi na wag nako magwork at don nalang sa ibang bansa pag andon na kmi. Pero ngaun sinusumbatan nya ko kung bakit wala ako trabaho. Kaya naghhanap nako ng trabaho para makabukod kami ng anak ko. Kasama namin sa bahay ung tito ko na kapatid ng mama ko. Trauma ako sa tito ko, nung dalaga ako nakita ko sa cp nya may picture ako na nakahubad habang nagbibihis ako. Inopen ko un sa mama ko pero di naniwala. Until now may anak na ako, dala dala ko pdin trauma na un. Nag asawa ako 28 nako, pero ung nanay ko galit na galit dahil para daw akong maubusan ng lalaki. Every move sa bahay sinusumbong ng tito ko sa mama ko every detail. Nag asawa ako, pero mama ko nasusunod. Ung naging asawa ko umasa lang din sa mama ko, ending naghiwalay din kami kse batugan tapos lahat din sinasabi sa mama ko kahit samen lang dapat. Binlock ko mama ko, parang don ako may peace of mind. Gabi gabi naiisip ko pinagsasabi nya sken to the point gusto ko nalang mamatay. Pero dahil may anak ako di pwede. Pero everyday pdin murahan at pang iinsulto, kse nakakatawag sa tito ko. May dalawa akong tito, pero tuwang tuwa sila pag minumura ako at pag sinasaktan ako ng mama ko. Tumatawa pa sila, tapos sasabihin pa buti nga daw saken. Masama sumagot sagot sa magulang, pero di ko na kinakaya ginagawa sken. Pano naman ako? Yung ang bait nya sa ibang tao, pero sakeng anak basura ako. Sinasabihan nya akong walang kwenta, failed daw ako sa buhay kahit anong gawin ko. Hindi ko na alam gagawin ko.

May officemate (si Ms. A) ako dati na nakaka trauma yung pinag daanan. Bago palang ako sa company non tapos nakikita ko sya almost every day mugto yung mata, or minsan, okay sya tapos biglang pupunta ng CR, ayun pala umiiyak na.
Nung one time, sumama ako sa kanilang lumabas nag kwento sya.
Meron syang live in partner for 13 years. Yung partner nya na yun, kakilala ng lahat ng ka work namin kasi kapag lumalabas sila sumasama si guy. Minsan nga daw si guy pa nag iinitiate ng mga gala tapos nanlilibre din. So in short, naging tropa na sya nung mga workmate namin. Almost every day din kapag nandyan si guy (seaman kasi sya) hatid sundo nya si Ms A. Sobrang sweet din daw ni guy, as in parang perfect partner na. Hindi lang sila makapag pakasal kasi on going pa yung annulment ni Ms. A sa ex nya.
Then there was this time daw na parang sobrang paranoid ni Ms. A, iba yung kutob nya. Sinabi nya yun kay guy na there’s something bothering her pero hindi nya alam kung ano. Sinabihan lang sya ni guy na baka stress lang sya, so nag date sila pero di padin mapakali sya mapakali.
Since close nga si Ms. A sa lahat, yung isang ka work namin na babaero nag bigay ng tip sa kanya. Sabi nya, kung na bobother talaga sya hanapin nya yung extra phone ni guy (which we didn’t know na requirement ata sa mga lalaki) Una sabi pa ni Ms. A na walang ganon si guy, pero sabi ng ka work namin imposible daw. Icheck daw yung mga shoe boxes or kaya trunk ng sasakyan baka nandon. Pag uwi ni Ms. A sa kanila, una nyang chineck yung trunk nung sasakyan. Bumungad sa kanya yung gift box na may undergarments ng babae and ring box with engagement ring inside. naiiyak sya sa surprise na nakita nya. When she checked the ring, narealized nya na maliit yung size. Pag sukat nya, confirmed nga na hindi para sa kanya yung singsing. Nung hinalughog nya rin yung sasakyan ni guy, don nya nakita yung extra phone na sinasabi nung ka work namin.
Sa sobrang galit nya he confronted guy, tapos di daw tumangi. umiyak lang daw ng umiyak sa kanya at paulit ulit na nag sosorry. sabi din ni guy na bigyan sya ng two weeks, aayusin nya lahat ng kagaguhang ginawa nya.
After that confrontation umalis si guy sa bahay nila. Si Ms. A, hindi nya alam kung anong gagawin kasi di malinaw sa kanya lahat eh. walang explanation na binigay si guy kung ano ba yung kasalanang ginawa nya or kung para kanino yung mga nakita nya. She waited for two weeks for guy. After two weeks wala pading paramdam sakanya, don nya sya nag tanong sa kamag anak ni guy saka sa ibang friends. nalaman nya na si guy, naka buntis ng iba at ikakasal na. Hindi lang malinaw sa kanya kung yung baby na dinadala nung girl is firts baby nila ni guy or second baby na. Kasi nung inistalk nya yung FB nung girl, nakita nyang may 6 y.o na anak daw yung girl and hawig daw yun ni guy. tapos kasama din si guy sa mga ilang pictures nung baby pa yung bata.
Ang pinaka masakit, alam nung parents ni guy yung relationship nya doon sa kabit na girl pero okay lang sa kanila. Ang sabi nga, yung mother ni guy yung nag insist kay guy na pakasalan yung kabit bago manganak.
After hearing her story feeling ko ako yung naloko ng sobra. Damang dama ko yung pain na nafefeel nya. Kaya pala lagi syang tulala sa office or minsan bigla bigla nalang naiiyak kasi nakaka trauma pala talaga yung pinag daanan nya. May times pa na after two months ata yun na walang parandam si guy, biglang may nag padala ng bouquet of flowers kay Ms. A, walang nakalagay kung kanino galling pero same na same daw yung arrangements nung flowers sa mga narerecieve nya noon from guy. may note din na nakalagay na “I miss you so much” ata yun.

Hi. Im a 30M na may partner na 34M. He's my first. Naka isang gf lang ako tapos siya na. Kung san pa ko humugot ng lakas ng loob makaamin lang na gusto ko siya, and I did it over the phone.
Now, we're reaching our 2nd year.
Early stages ng relationship was like heaven. Best days of my life. Pero of course, there are shaky moments, actually madalas.
It all started when I tried to browse his phone. He came from a relationship (same sex) Where he allowed na maging number 2. Nung kinukwento nya to habang nanliligaw pa lang ako eh, I can totally feel the pain and how devastated he was. Kaya medyo nahirapan siya pagtiwalaan ako nung una. I saw some videos, during the time na nag eexplore siya (G app) Kasi prior to the number 2 situation, nagka rel pa siya na didnt end well too. I asked him why the videos are still there. ( I saw them on his very old phone na ginagamit lang nya for bank transfers) He said, years na bago ung last na check nya dun sa phone na yun and didnt know it was still there. So to put an end on this argument, I took the liberty of deleting every single thing, for my peace of mind as well.
Then there came a time na I had a problem financially during the rel. Nag offer kasi si bank ng loan, I took it. We spent it mostly, going out of town, cebu, tagaytay, galera etc, and magbili bili ng gamit sa apartment na nirerent nya. So basically, we were building our life together.
So, nung nagsimula na ung time na palagi akong CWD, tinanong nya ano nangyayare kung may loan ba ko, baket lagi ako gipit, kasi di na ko nakakapag bigay ng share ko sa expenses. I lied. Told him na wala akong loan, na majority lang ng sahod ay napupunta sa family.
This kept going on for months, ramdam ko ung stress nya sa pera dahil napapaheram na din siya sa family nya, feeling nya wala siya katulong, based don sa kwento nya sa mga friends namin, di nya masabi saken kasi nga mahal nya ko at ayaw nya ako pauwiin/paalisin.
Then, there were 2 instances din na minsan nakakuha ako pera sakanya ng di nya nalalaman. Sobrang mali. Sobrang sising sisi ako na ginawa ko yon. Moreover, nung nag stay temporarily ung isang friend namin sa apt (kasi walang wala din yon) nalaman namin na pwede pala unahan si bank sa pagkaltas, so gagawin hintayin macredit sahod then bibilisan ang transfer sa ewallet para di madeduct sa loan, don ko na lang nashare na may loan din ako, not directly to him, nabrought lang yung convo kaya nasabi ko na din.
When it comes to intimacy, we've never done penetration, ever. So I know that u guys knew what we were doing. Last time we did it was last year. After non wala na, recently nag ask ako kasi nga 1yr na nakalipas, sabe nya, puro kasi problema kaya pano gaganahan. I accepted kasi totoo naman.
Magkawork kami sa office at magkateam, after a year, napromote ako into level II. Actually sabay kami nag apply pero ako lang nakuha. Lungkot din sya non, kasi sabay kami inapproach to apply pero ako lang nakuha. He felt left behind, na parang wala siyang growth don. So he resigned.
Last year December, I lost my mom. Wala na siya sa office non, ako andon pa. Sobrang sakit mawalan ng magulang. I expressed my intention to him na reresign na din ako don kasi I lost my focus, I lost myself, gusto ko lang magkulong at magluksa.
He kept telling me na while andon pa ko and if Im planning to resign, mag apply apply na ko sa iba para di ako mabakante ng matagal. I didnt listen. Umalis ako at nagpahinga with my final pay as my only source, dun pa din sa apartment. Then, malapit na maubos funds ko saka lang ako nag apply apply, nahirapan ako, up to now naghihintay pa din ako ng final interview.
Siya naman, nakapag start na ulet mag work. Bumalik sa dati ang sitwasyon. Pinapasan nya ulit lahat, waiting for me na makabangon. Kaya lang di na nya nahintay.
He told me na napagod na siya maghintay makabangon ako, pinilit naman nya. Kasi ung pinangsimula nya, sa family nya siya umasa eh. So yun ang binubuno nya hulugan ngayon. Sabe nya saken, somehow nagsisi siya at nalungkot makita na nalugmok ako. Hindi ako nakakapag pagupit, sobrang pumayat ako, bumagsak katawan ko, bigat na bigat ako sa sarili ko.
Then sa office nila, may umaaligid saknya na guy. Nagpaparamdam. Before he started working, he gave me a headsup na hindi nya ipapaalam na Bi siya na may partner siya. I said ok, kasi discreet din kami nung una then eventually nalaman din kasi dahil saken din, I was just proud na kami, we're together.
This guy kept on sending him flirty messages, nag effort pa yun kumuha mga stolen pictures nya then isesend sa msnger with a caption "pogiii" I asked him sino yun, sabe kawork, at biro biro lang yon, palabiro talaga at may ibang nililigawan sa office. Di naman nya mapagbawalan magsend kasi di nga alam na may partner, tinatawanan lang nya pag nirereplayan nya. Pero I know na may something don sa guy. Na naaamoy nya partner ko.
Then saturday came, naginuman sila buong team. Mga 2pm na siya nakauwi, out nya 5am. Lasing na lasing, di alam pano nakauwi. So, forda alaga ako. While he was sleeping, sunday morning, I had an urge to check his phone, nilagay ko daliri nya kasi tinanggal na nya fingerprint ko at iniba ung pin dahil sa instance ng pangungupit.
The guy messaged him, called him "daddy mwa" at "wag mo ipagkalat sa office kung gano ko kasarap humalik kasi di naman ako magpapagaw"
P*******NA
Kahit tulog pa siya, talagang sumigaw ako. Sabe ako ano ibig sabihin neto at pano nya nagawa saken to. Nung sinagot nya ko siya ba nag sabe na "wag mo akong lolokohin" And then this??!!!
He said, hindi nya alam, wala siya matandaan, lasing siya. Typical reasoning.
Sobrang nagiinit ang emosyon ko, sabe ko papuntahin nya ung guy or tawagan at mag uusap kaming tatlo. Ang tinawagan nya, ung straight friend na offcmate nya to ask if nakita nya siya naghalikan, sabe non hindi nya alam, hindi nya matandaan.
Now, we're taking a break. Physically, intimately, emotionally. Dun nya nabrought ung struggle namin financially na naging deciding factor para sakanya.
Monday, the day I packed my stuff (Di ko nakuha lahat kasi andami) We had a mature conversation before I left, na aayusin muna ang mga buhay buhay, lalo na ko since wala ko work at pera, ang hirap kumilos. Then kapag ok na lahat, maybe we can try again. Focus muna ako sa sarili at pamilya ko, kasi pati rent namin sa bahay where are father lives ay behind na, malapit na kami maapaalis.
So, yun ang usapan.
The next day, siguro tinadhana na din na mahanap ko ung acct ni guy. Matagal ko na kasi talagang hinanap. Di ko napigilan at minessage ko, di ko inaway or minura. I kept it professional.
Told the guy na nababasa ko lahat ng chat nya lalo na ung inuman scene, told him na may partner is not available, not single kaya please pakitigil.
Sinend nya ung message ko na yun sa partner ko with a message "hindi ka pala single, gago ka" He said sorry to the guy.
Inabisuhan ko naman partner ko na nahanap ko ung acct, sinend ko din ung sinabi ko to prove na di ko inaway. Asked him what he feels, he said na di nya alam, na sana hinayaan ko na siya na magsabi. Sabe ko naman, kung matagal mo na sinabi, hindi aabot sa ganto.
Right now, nag uusap pa din kami. Minsan sobrang nakukulitan din ako sa sarili ko kasi nag usap na kami na time and space nga pero madalas ko pa din siya chinecheck. Maybe I'm still at the withdrawal stage. Nag apologize ako, and said unti unti kong ititigil. Na ano pang sense nung napag usapan kung araw araw pa din ako chat ng chat.
I asked an update don sa guy, sabe di na sila naguusap at nagpapansinan kasi galit nga. Na awkward na nga sa work.
Kagabi galing ako don, nag ask ako permission to stay the night kasi late na natapos interviews at wala na ko masasakyan pauwi. He agreed. Medyo inis pa nga siya na andon ako ulit eh akala nya ba may pinag usapan kami, sabe nya. Pero naging ok naman eventually.
Now, Im back home, pinipigil tanggalin siya sa sistema ko muna. Masyado ko kasi pinaikot mundo ko sakanya, kaya napabaayan ko na sarili ko. Katapos lang namin mag chat over IG pero hindi kami ok. Kulit ko din kasi talaga. Baka sa kakulitan ko eh icut na nya comms ng tuluyan para don talaga sa time and space. Kaya tumigil na ko, pipigilan ko hanggat maaari.
What are your thoughts on this po? Sobrang bait din niya kasi sabe nya pagsahod nya, bibigyan nya ko pang simula. Di na muna nya huhulugan family nya.
Im still trying to continue my life na di siya nakakausap, kasama at nakikita. Focus muna ako ibangon ang sarili ko, yun din sabe nya, na nawala na ung taong nakilala nya at minahal nya. I guess, heto muna ang mundo ko.
Help please.

Gusto ko lang magkwento kasi wala akong masabihan.
Hiwalay yung nanay at tatay ko. Second family kami ng tatay ko, and ngayon, may third family na sya. Retired seaman sya pero hindi sya nag bibigay ng sustento sa bunsong kapatid ko kasi lagi nyang sinasabi, wala daw syang pera. So ako nag paaral sa kapatid ko. Yung nanay ko naman, nag aalaga ng apo nya sa kapatid kong lalaki and dun sila nakatira sa bahay namin. Ako, humiwalay na ako. Since parehas na parents ko walang trabaho, ako nag papaaral sa kapatid kong bunso na nasa college. Sa private sya nag aaral and ako nag babayad ng tuition nya which is around 16k a month. Nanay ko naman nagbibigay sa pang dorm nya na 3.5k and allowance na 2k a week. May paupahan kasi sya. Pero pag hindi nagbabayad yung umuupa sakanya on time or pag nashoshort yung kapatid ko, humihingi pa rin sila sakin ng pera. May time na ako magbabayad ng dorm ng kapatid ko or mag bibigay ako ng 1-3k kasi di sya binigyan ng baon na nanay namin. Then nund december, since late magbayad yung mga umuupa sa nanay ko, naputulan sila ng kuryente. Nag abot ako ng 7k sa nanay ko pambayad (partial payment kasi nasa 10k yung kuryente nya) pero di nya napareconnect kasi nagastos daw nya yung pera. Then nag abot ako ng 5k para makumpleto pati reconnection fee and all kasi I was under the impression na hawak pa nya yung unang binigay ko. Pero nagastos pa rin nya. Nagamit daw nila sa pang araw araw nila dun sa bahay. And since wala silang kuryente, sakin sila tumira. Dahil ayoko ng naiinvade yung personal space ko, nagbigay na ako ng buong 15k and dun lang nakabit yung kuryente ulit nila. Then this year, nagkasakit yung kapatid ko. Sinundo ko sya sa dorm and pinacheck up. Long story short, umabot ako ng 80k sa gamot, check up and laboratory nya. Ako lang kasi yung gumagastos. Yung 80k na yan, inutang ko lang din. So nung nagkaron ako ng pera, sinettle ko yung kalahati at kinuhaan ko sya ng HMO. Few weeks in, naospital na naman sya. Nagamit nya yung HMO pero naglabas pa rin ako sa gamot. Then afte rilang weeks ulit, naconfine sya. Nacover naman ng HMO pero may binayaran pa rin ako. Naalala ko nyan, nag birthday pa ako sa city hall kasi ako pa naglakad ng philhealth nya. Few weeks ulit after nung nadischarge sya, ako naman ang nagkasakit. Feeling ko binawian ako ng katawan ko. Pero yung kapatid ko, hindi pa rin nakaka recover. Sinabihan ko yung nanay ko na dalhin na nya sa PGH or sa public hospital samin, pero hindi sila naadmit. Yung public hospital naman samin, naka wheelchair lang daw sya at walang kwarto. Nagrereklamo yung kapatid ko and gusto daw sa private na hospital sya dalhin. Ubos na ubos na ako sakanila. Pinadala ko na yung huling pera ko sakanila pero they wanted more. Ako na yung walang pang pacheck up sa sarili and negative na yung laman ng bangko. Hindi ko na alam gagawin ko. Torn ako na umutang pa ulit para magamot lang sya pero iniisip ko rin at the same time, pano yung pambabayad ko. Nasa early 30s na ko pero wala pa rin akong nasasave para sa sarili ko. Ang hirap maging panganay, lahat ng financial responsibility ng tatay ko, napunta sakin. And yung decision making responsibility ng nanay, pinasa na din sakin.

hello, gusto ko lang magrant tungkol sa araw ko kahapon super nakakabwisit kasi at nagbreakdown ako.
morning, nung naghahanap ako ng parking para sa a-applyan kong company nakabangga ako ng rider. di ko alam kung parehas ba kami may mali o ako lang kasi, habang nakatingin ako sa google map, sya pala ay pakanan din. Nagkaareglo naman kami ni kuya at kinonsider ko nalang na mali ako dahil may hinahabol akong oras.
eto na, nung nasa company na ko sabi one day hiring process sya. grabe din sa requirements na pinasa. 6 kami nandun, buti hindi ako yung pinakalate. first part, filling out the forms nila tungkol sa info mo, meron pa magsusulat ka ng autobiography mo (first time ko, makaexperience ng ganito). next, exam. 5 parts ata yun, inabot kami ng 2-3 hours para matapos yun. sabi ni HR, after exam doon daw namin malalaman kung pasado kami for interview. naipasa, ko naman yung exam kahit na may ibang part na mababa kasi grabe wala pa ko kain simula breakfast, so hindi na ko makapagfocus sa exam at gutom na ko. medyo pagod na din kasi grabe inaalala ko padin yung nangyare sakin bago pumunta sa company nila.
eto na, interview parts na. tinanong ni HR na mahaba daw sya. gusto ko ba daw ipareschedule o tuloy ko na. sa isip ko bakit pa ireschedule eh nandun na din naman ako, push na natin. first interview, si HR, ayun tanong lang kung ano mga nilagay ko sa forms nila. after sa kanya, di nya sinabi kung ilan pa kakausapin ko. second interview, yung finance staff kausap ko, nakakainis kasi parang wala naman sila interes makipagusap sayo. alam mo yung aura nila na napipilitan lang. tapos para yung papel na hawak nila na tungkol sayo eh di naman binabasa talaga. third interview, akala ko eto na yung last kasi ang dami nyang tanong, pinagawa pa nya kami ng sample letter sa harap nya. nung mga oras na to, 5:30PM na. grabe lang na para bang pumasok ako ng whole day sa company nila. imagine, applicant palang ganun na kain sa oras.
ayun na nga, 5:30PM akala ko tapos na meron pa pala isang kakausapin yung final interview na. sya ata yung head, sa mga tanong nya may maganda naman ako naisasagot kung paano ako makakapagambag sa kanila. pero mukang ayaw nya sakin kasi iba yung course ko. kahit na nasa engineering kami both. natapos kami magusap 7:30PM na. galing no, OT for interview palang. nakakainis na sana sa hinahanap nila ilagay nila kung ano course ang gusto nila. hindi yung naubos yung buong araw ng wala napala. nakakainis na 10 hours ako doon, tapos wala. hintay nalang daw within a week sabi nung isang hr staff.
pagkabalik ko ng kotse, sobra naiyak nalang ako. breakdown ako, feeling ko failure ako. wala na ko gana magdinner, gusto ko ibangga yung kotse, gusto ko na maglaslas. ang hirap pakalmahin ng utak. wala din kasi ako work na for 11 months kaya grabe ayoko na haha.
ayun lang, kay kuya rider sorry po talaga at dun sa company na yun hay nako bahala kayo.
ty.

I realized that it was mother's day. I wanted to greet my mother but I don't know. A part of me says she was never a good mom, there were some occasions that she was but mostly she wasn't.
We're poor. Born in the 90's when job opportunities were so rare. People who were born in the province can relate to me. There were times that we don't know where to get our food. We managed to survive by begging for some money with some close relatives. Anything that can add taste to rice, we make those as our ulam, asin, toyo, walang kamatayang dahun-dahon ng kung anong halaman, hingi pa.
I hate my life. I've never felt happy. My mother would always blame me for all of her hardships. I am the youngest. The only product of her 3rd and last relationship. We didn't live with my father. They were always arguing with money matters. Everytime they try to fix their relationship, I will transfer school to the town where my father lives. When they argue again, my mother will take me with her and transfer school again. I have no permanent space. I felt like I don't belong to any place.
She's always mad at me saying, "gusto mo iwan na kita sa tatay mo?, imbes na ibibili ko ng mga gusto ko, iisipin ko pa ang baon mo sa school." Bakit ba parang kasalanan kong nabuhay ako sa mundo? Gets ko na di nyo ko gusto pero, sana iniwan nyo na lang ako sa bahay-ampunan o ipinalaglag nyo na lang ako. Bawat kanin na kinakain ko, isinusumbat nya sakin na para bang kasalanan ko kung ba't kami naghihirap.
Bata pa ko, gusto ko nang mamatay. Nilalait pa ko ng mga kapatid ko sa ina, panget daw ako, pango daw ako. Ako lang kasi samin ang pinakapango. Pag pinagagalitan ako, tuwang-tuwa pa sila. Wala akong kakampi. Ang tatay ko walang trabaho. Mag-iinom pa.
Tuwing uutusan akong mangutang ng nanay ko sa tindahan, hiyang-hiya ako. Sobrang haba na ng listahan namin. Gusto ko nang lumaki agad noon para makaalis sa buhay na yun. Halos buong kabataan ko hindi ko gaanong nakasama ang nanay ko. Umaalis s'ya lagi. Hindi ko alam kung kelan uuwi. Naiiwan ako sa lola ko na matanda na at halos di na ako makilala. Daig ko pang may ina sa abroad. Bahala na ako sa sarili ko basta makapasok lang. Nakasama ko lang ang nanay ko noong na stroke s'ya. Busy sa kanya-kanyang pamilya ang mga kapatid ko sa ina. Kaya ako ang nag-aalaga sa kanya, naglalaba, nagluluto, lahat na. Elementary pa lang ako noon, kasama namin ang isa kong kuya na binata pa, pero di naman maaasahan sa gawaing bahay.
Nag highschool ako, nag-apply akong scholar sa private school. Natanggap ako. Sobrang tuwa ko. Alam ko na hindi ako makakapag-aral kung hindi ko sinubukan. Sobrang hirap, napakamatapobre ng mga classmates ko. Hindi naman lahat pero ramdam mong mahirap ka. After class, tutulong pa kong maglinis ng ibang classroom, parang janitor, kasi nga scholar ako. Ok lang naman, pero lagi akong tinutukso ng mga classmates ko na mahirap lang ako, na hindi ko kayang magbayad ng tuition. Yung uniform at sapatos ko pa pinaglumaan ng iba, halata mong 'di akin. Sobrang baba ng pagkatao ko, wala namang problema sana kung di lang ako tinutukso at binu-bully ng mga classmates ko. Pagdating sa bahay, mumurahin pa ko ng nanay ko. Konteng magkamali ako, walang salitang mahinahon. Sampal, sabunot, ngudngod. Tumigas na ang mukha ko kasasampal nya.
Teenager na ko nun, napapahiya din naman ako kapag ipinapahiya nya ko sa mga kapitbahay namin, pinagtutulungan nila ko ng kuya ko. Ang hirap na ng nararamdaman ko sa school, pagdating ko ng bahay wala pa kong space para huminga, para makalaya ng saglit, ng walang galit, walang sigaw na naririnig. Gusto kong sabihin na hirap na hirap na ko, na napapagod na ko. Tanda ko nung ginupitan ko s'ya ng kuko, nagkamali lang ako ng korte ng kuko nya, katakut-takot na mura ang inabot ko.
Minsan may kakwentuhan ang nanay ko, kasama ako, akala ko pwedeng sumabat dahil kinakausap naman ako, biruin mo, sinamualan ako ng hawak n'yang basahan. Grabeh! Napahiya ako. Gusto kong umiyak pero pinigil ko dahil mas lalong nakakahiya sa kausap nya. Sabi ko sa isip ko, bakit yung ibang anak, may kalayaan na i-express ang saloobin nila ng hindi naman pinapahiya ng magulang. Parang friends lang sila, ba't ako, ang lupit ng mundo sakin.
Minsan sinagot ko s'ya, hindi ko na kaya. Nilalait nya ko, sinusumbatan, ikinukumpara pa ko sa mga anak ng ate ko na matatalino daw. Sinusumbatan na naman n'ya ko sa mga ginagastos n'ya sakin. Ang sabi ko, "hindi ko naman ginustong mabuhay sa mundong ito ah, kung pinapakain at pinag-aaral mo man ako, responsibilidad mo yun bilang magulang. Hayaan mo, paglaki ko, pakakainin din kita saku-sako pa!" Tang-ina! Tumataginting na sampiga talaga inabot ko, parang papatayin na ata ako. Tinigasan ko lang loob ko kahit iyak ako ng iyak. Sige lang, sasaluhin ko ang sakit, sabi ko sa isip ko.
Kapag may throwback na sabi nila, ang sarap ng buhay noong 90's, na gusto nilang bumalik. Hindi. Ayoko. Wala akong babalikan. Maisip ko pa lang ang mga naranasan ko, ayoko.
Namatay ang nanay ko, thirteen pa lang ako. Umiyak ako ng umiyak, sobrang sakit. Umuulan pa noon habang inililibing s'ya. Yung sakit na parang walang kasing sakit. Wala na 'kong namamalayan sa paligid ko, napaluhod na lang ako sa lupa. Kasabay ng pagbaba ng kabaong n'ya, parang nahulog na rin ang kaluluwa ko sa hukay. Sobrang bata ko pa, konteng panahon lang kaming nagsama, iniwan na n'ya ko agad. Pero tawagin n'yo na 'ko ng kung anu-ano, pero masama bang sabihin ko na nakahinga ako kahit hindi ko alam ang gagawin ko sa buhay ko noon?
Kung ipagpapalit ang buhay ko sa buhay n'ya, payag ako. Kung sa tingin n'ya dahil sakin nahadlangan ang kasiyahan n'ya, payag na kong huwag ipanganak. Kung pwede lang...

Ang sama ng loob ko. For the first time in my life, I tried na mag tube ngayon na walang tapis dahil ang init and medyo confident na ko sa katawan ko. Pinagbawalan ako ng nanay ko na umalis nang walang jacket. Kako sabi niya, nakakabastos daw suot. Kesyo hindi naman ako ganto dati. I’m wearing jeans right now and tube na covered naman buong katawan ko, hindi ko alam anong kabastos-bastos.
Sabi ko sa kanya, kahit anong suot ng babae, nababastos. Sabi niya sumasagot na raw ako, at kasalanan ng babae kaya sila binabastos.
Hindi ako nakasagot. Hindi dahil wala akong masagot pabalik, kundi dahil sobrang disappointed ko.
Hindi niya alam, ang anak niya nabastos nung bata siya. At wala siyang kaalam-alam na sa loob pa ng pamilya ang nambastos.

So ayun, di ako makatulog dahil sa kaba. 😭 I work as a release manager for a US electric company. We handle the system for their Nuclear site. Meron kaming deployment last Monday. There are two teams na mag aaply nung change - my team and the middleware team. Ang task ko is configuration change within the system once na matapos yung change ng middleware. I verified naman na tama yung change ko pero ako rin dapat magvavalidate ng change ng middleware if nagreflect sa system. Now, yung lead ko dapat magbibigay ng validation script but nag sick leave sya nung araw na yun kasi di rin nya alam na matutuloy yung change (wala kasi sa calendar nya). So I went ahead and do the validation in a way na alam ko and nirelease na yung system sa planta. Kinabukasan ako naman yung naka sick leave pero nagcheck ako ng Teams, nagkaroon ng incident, may mga functionality na hindi nagwowork at malaki yung impact lalo na at need ng outage ng system para mafix. This is a Nuclear plant so sobrang mahigpit when it comes to outages for the safety rin ng mga employees nilang nasa site. Wala ako during yung call nila to fix since naka sick leave nga ako. Pero ayun ito nangyari:

1. May mali sa implementation ng middleware
2. Mali validation na ginawa ko sa middleware change kaya hindi nalaman agad na may mali
3. Same day nagset ng meeting for the deployment kaya akala ng TL ko, hindi tuloy at hindi sya nag iwan ng validation script
4. Hindi ko dapat nirelease yung environment kasi may doubts na talaga ako 😭

Sa Monday, may interview kaming mga involved to review the event as part of their corrective action program. Merong questionnaire, kasama HR nila and kinakabahan ako kase takot ako sa manager ko sa client side. In my previous project kasi, nagroroll off sila ng resource kapag may incidents na nangyari.
Tell me how to move past this. 😭😭 Ma-istress ako buong weekend.

Hello, medyo mahabang post. (medyo magulo rin pagkakakwento)
Irreg college student ako, pero ever since nagcollege ako mga kapatid ni mama or si mama nagbibigay ng allowance ko. walang work tatay ko pero fit and healthy siya to work. sobrang galing niya magsalita nang masasakit at mangdown feel ko talent niya yon. naging irreg ako kasi 1st year palang may bagsak na ko. honor student ako from elem to jhs tas nung nagcollege naging average student nalang. may time na sinabihan niya ko kung bumagsak pa ko, nakakahiya na. pag bumagsak ako ulit 'wag na raw ako mag aral kasi sayang lang pinagpapaaral sakin. pero never ko narinig yang mga yan kay mama eh siya kumakayod para sa pag aaral ko. kaya niya kami sabihan ng bobo, tanga, gunggong, kahit sa maliliit lang na bagay like kunyare may nalimot akong inuutos niya, or may namisplaced akong bagay tas need niya. ganon kalala pagsasalita niya samin. may time na nagsagutan kami sa tas nasabi ko lahat ng mga tanda kong masasakit na sinabi niya sakin tas ang sagot niya "kelan ko yan sinabi? wala akong sinabing ganyan. ganyan ka pala nagtatanim ka ng sama nang loob". after lahat ng sinabi ko (hoping na matauhan siya at magreflect), at the end ang tingin lang niya nagtanim ako nang sama ng loob against him. then lately, nakakabawi na ko sa acads ko, nagtotop pa ko sa klase namin. hopefully makapag ojt na this summer. then kanina parang nag uusap si mama at tatay ko about sa magagastos sa ojt ko, then sagot ng tatay ko "kung maipapasa niya subjects niya ah". kala niya tulog pa ko that time. like tangina, hindi ganyan need kong marinig sa pagod at puyat ko everyday para maigapang pag aaral ko. pagod na pagod na akong iconvince sarili ko na baka mainit lang ulo niya kaya siya nakakapagsalita nang mga ganon, or baka supportive naman siya deep inside. cinoconvince ko sarili ko na baka may childhood trauma rin siya na di niya alam ganon. siguro mas nasasaktan ako kasi buong buhay ko ganito na siya dapat manhind na ko pero nasasaktan pa rin ako kasi alam kong mahal ko pa rin siya bilang tatay ko, na gusto ko pa rin ng validation niya. pero pagod na pagod na ko iprove sarili ko.
sobrang dami pa pero yan lang mashshare ko, pagod na pagod na ko kakarinig sa pagbubunganga niya, sa negativity niya, sa pagdududa niya sa kakayahan namin. sakanya ko nadevelop yung ayaw kong nasisigawan ako kasi ang taas ng boses niya palagi. bata palang kami ganyan na siya. feel ko naging masunurin na anak ako dahil sa takot sakanya hindi dahil sa respect na siya ang padre de pamilya. ayoko maging masamang anak pero siya na nga yung walang naitutulong siya pa yung mabunganga, siya pa yung maraming reklamo, siya pa yung puro negative ang iniisip at sinasabi. gustong gusto ko na grumaduate para makaalis na ko rito samin. nakokonsensya ako na nagsasalita ako nang ganito sakanya, pagod na pagod nalang talaga ako. sana grumaduate na ako para makaalis na ko rito samin.
ps. buti nalang sobrang swerte ko sa mama ko. 🫶

Last post ko na to about this man.
I just caught my husband (soon to be ex-husband) 33(M), checking out petite girls here in reddit. Ni hindi ko nga alam kung baka may kachat na to.
May post ako nung isang araw regarding our matumal sex life. Narealize ko na ako siguro talaga may kasalanan.
I'm a mom of one, 28(F). Fulltime mom. Pinangarap ko na magkaanak at magkaasawa ng matino, kaso una palang red flag na to. Bilang mahal ko nga, hinayaan ko lang.
BF/GF days palang, naging kami, not knowing na meron pa pala siyang girlfriend. He insisted na break na daw sila, nakipagbreak na nga daw, at hindi naman ako yung dahilan ng kanilang break-up, pero yun ang naging depensa nung girl.
Nakipagmeet saakin si girl, that time. Teacher na siya and ako, estudyante palang. Imagine how she mocked me and all pero I was younger then, and hindi ako sumagot. I tried explaining things to her and hindi niya naaccept siguro ng maayos kaya dumikit siya saakin, she even insisted to sleep sa bahay namin and after nun, parang may kinalaman siya sa pagkasira ng relationship ko sa Family ko since merong rumor na pumatol daw ako sa lalakeng mas matanda saakin at may anak na.
After a year, magkahawak kami ng kamay when all of a sudden, binitawan niya yung kamay ko with force na as in pabato, na parang may malagkit sa kamay niya na nakakapit, paulit ulit. Yun pala, nakasalubong namin yung kapatid nung ex niya, na apparently, "gusto/type at love" niya pala.
Na kesyo jinowa pala niya si Ex para mapalapit din sa kapatid ni ex. Haha. Gulo ba? Sorry na.
Marami pang nangyare. Mga iniistalk, etc. Maya maya, makikita mo siyang tumitingin sa pwet ng mga future atty. na nakaminidress, naklabas ang cleavage etc. Well, sa lalaki, talaga g head turner naman talaga yung dumadaan, pero yung halos maglaway kana, sundan mo ng mata mo hanggang sa hagdanan, nakakabastos kase yun.
Hindi ako insecure dati, pero with his actions, naopen ko mata ko.
Buntis ako nung 2022. We went to Boracay, may tour kase nun. Kasama ko buong Fam niya. pinauna niya lahat kami bumaba sa cave para makapagswim. Imagine, 6months pregnant ako nun, hindi man lang ako inalalayan sa pababa sa hagdanan. Nainis ako, sinundan ko siya sa taas. Nagpapahuli pala para makita niya yung nakayellow bikini na mejo nasa chubby side para makita yung pwet. Hindi niya alam na bumalik ako sa taas and nawitness ko yun.nakita din ng Father in law ko yung nangyare pero hindi na siya nakialam.
Then this year, iniistalk niya yung atty na niyang senior daw. Kesyo finafollow daw niya yung page para saw may mapuntahan kaming new spot sa Baguio kase nga food blog keme si Atty mo girl. Pero alam mo, wala naman siyang nirecommend na puntahan namin last April 27 na namdun kami. Haha.
So ayun na nga, matumal ang sex life namin. Sabi ko nga maswerte kana sa once a month dahil nga once lang halos sa dalawang buwan. Nagtataka ako, inpossible naman na wala kang need na ganun to satisfy. At eto na nga, natatambay pala sa mga community dito ng mga petite sa Pinas pa ngagusto.
Malay ko ba kung ano na ginagawa neto dito.
Hindi pa ba siya tapos sa phase na ganun? Nakailang babae na siya eh. Ako kase date to marry akong type. I regret, hindi ako nag explore. . Prro alam mo yun, napabayaan ko na kase sarili ko, sa totoo lang. halos parang sa bata ko nalang ibinibigay ngayon sarili ko. Minsan iniisip ko, magpapayat na rin ba ako, gayahin ko ba yung kinababaliwan niya? Kaso iniisip ko palang,"hindi kase ako to". Iniisip ko palang,nasusuka na ako. Tsaka hindi ko rin magawang magpapayat dahil nagbebreastfeed ako ng baby ko.
May kailangan din naman ako, pero bakit hindi niya hanapin saakin yung kailangan niya. Bakit kailangang sa iba. Ahhh. Well, artista nga, naipagpapalit. Paano nalang ako diba?

May nabangga po ko na vios, nag-kaaregluhan na kami at nagbigay ko ng 5k (2k participation fee + 3k extra). Ngayon, naghahabol po yung nabangga ko kasi gusto nila palitan yung buong bumper at ang inapprove sa kanila ni insurance ay repair lang. Ano po pwede gawin ko dito?
Ps: Wala po kami police report

May nabangga po ko na vios, nag-kaaregluhan na kami at nagbigay ko ng 5k (2k participation fee + 3k extra). Ngayon, naghahabol po yung nabangga ko kasi gusto nila palitan yung buong bumper at ang inapprove sa kanila ni insurance ay repair lang. Ano po pwede gawin ko dito?
Ps: Wala po kami police report

So ito, nakatira ako sa isa sa mga maliliit na barangay dito sa probinsyang sikat ngayon na “Your honor, ‘di ko na po maalala”.
Ilang linggo na na may frequent brownouts sa street namin at nakakafrustrate na on our end kasi umuulan o umaaraw, palaging may sumasabog samin tas bigla na lang magbrobrownout tapos sa buong barangay, kanto lang namin 😡😡😡3-4 times a week nagbrobrownout samin.
Ilang linggo na na ganun at palagi ako nagrereport sa Tarelco tapos aayusin and then the cycle continues. Tapos, may nag-advise sakin na humingi raw ako tulong sa barangay captain kasi need raw may authoritative body na magrepresent samin para i-report sa Tarelco Main.
So I sent a message to our barangay. Maayos at magalang akong humingi ng tulong sa kanila na baka pwedeng may magfollow up nung sitwasyon namin sa Tarelco.
Ang sagot ba naman sakin,
“Wag kami yung sisihin niyo. Sa tarelco ka magreklamo.”
Di ko sila sinisisi! In fact, I am asking them for help! Nabastos ako knowing na pinapadalhan nila kami ng solicitation sobre tuwing piyesta at taon taon nagbibigay ang pamilya ko tas hindi man lang kami matulungan pag kami yung nangangailangan.
Ewan ko pero nakakademoralize sa part ko! Gusto ko magreklamo 😭😭😭 di ko alam kung ang petty ko ba na affected ako so much

Hi Reddit,
Bago ako magsimula I just want to say na pwede niyo akong sabihan na masama akong anak. Tanggap ko na. Tanggap ko na ring one day, may balik ito sa akin.
Just a few hours before I made this post, another fight broke between my family. Apat kami: Ako (26F), Parents ko (60F, 51M), at Kapatid ko (18F). Hindi ko na babanggitin ang trigger ng away, kasi maliit lang. Pero it's bound to happen kasi matagal nang nagkikimkim ang kapatid ko ng galit sa magulang namin, lalo na sa tatay ko.
Nangyari ang away sa harap ng hapagkainan. Naoffend ang Tatay ko dahil hindi niya nagustuhan ang response ng kapatid ko sa kanya. In his words, "Puro na lang galit ang meron kayo sa pamilyang to." Sabi ko sa kaniya, "Wag mo nang pahabain, kumakain tayo." Na inagreehan naman ng Nanay ko. Pero nagpatuloy pa ring mag-rant yung Tatay ko, as he always does, at pinipilit na sumagot yung kapatid ko kung bakit siya ganon.
Sumagot naman yung kapatid ko ng, "Gusto mo talaga malaman?" Lalo nang lumala ang sitwasyon. Akmang susugod na ang Tatay ko nung harangin namin siya ng Nanay ko. Laging pisikalan nauuwi ang mga away sa bahay, kaya katawan namin ang lagi naming gamit para tumigil ang gulo. Habang sinasabi ng Nanay ko na "Tama na, tama na!" Sinasabayan ko naman ng "Wag niyo na pahabain, kasi gabi na. Hindi maganda ang kalalabasan nito."
Pero hindi pa rin tumitigil ang Tatay ko. Hinahamon niya ang kapatid ko na sagutin siya sa kung bakit "ganiyan ang ugali" nung bata. In his words again, "Gustong marinig ang sasabihin ng putanginang 'yan."
By this time, nanginginig na ako sa galit. At tulad ng kapatid ko, hindi rin ito ang first time. Ugali naming magkimkim ng galit dahil alam namin ang kinahihinatnan. Walang oras na matino at kalmado ang pag-uusap sa bahay kapag galit na ang pumapagitna sa aming apat. At ang galit ko, may pinanggagalingan.
Ako ang breadwinner ng pamilya ngayon. Mula nung gumraduate ako last year at agad na nakapagtrabaho, naging responsibilidad ko na ang buong pamilya namin. Natanggal kasi ang Tatay ko sa trabaho matapos siyang maospital sa mismong araw ng graduation ko. Basta hindi na lang siya pinabalik sa trabaho, ganun.
Hindi ko kinagagalit na may sakit ang Tatay ko. Kahit ba na kasalanan niya yan, wala naman akong magawa dahil andiyan na. Ang ikinasasama ng loob ko ay bakit ito ang landas ko. Bakit ako ang umaani ng kasalanan niya? Bakit ako, mula pagkabata, ang nagtatagpi sa pamilya namin? Bakit ako, sa kahit anong aspeto, ang lagi nilang kinakapitan? Pero sa mga gantong panahon na kailangan ng may magsasalita, ng may sense, isa lang akong anak, at mababa lang akong miyembro ng pamilya?
Ikinagagalit ko rin na, mula nang makita ng Tatay ko na may anak na siyang nagtatrabaho, kahit buhay pa silang mag-asawa at may pinag-aaral na anak, ay tinanggal na niya ang responsibilidad niyang maging magulang. Na nagiging magulang lang siya sa mga gantong panahon, kung kailan lumalabas na ang sama ng loob ng mga anak niya sa kaniya, at dapat siya ang naghahari sa tahanan. Na, dahil may kapatid at mga tiyahin siyang panaka-nakang nagbibigay sa kaniya ng pambili ng gamot, ay isasahod na lang niya ang mga palad niya at maghihintay ng patak ng grasya.
At marami pang ibang dahilan.
Halos ganito rin ang mga dahilan kung bakit galit ang kapatid ko sa mga magulang namin. Dahil pakiramdam niya na luging-lugi siya sa buhay. Para bang, habang lumalaki siya, dahil andito ako na Ate niya, hindi na nila inaako ang pagiging magulang nila sa kaniya. Hindi naman siya masyadong galit sa Nanay namin. Pero masama pa rin ang loob niya dahil nung nagkaron na siya ng oportunidad na umalis at baguhin ang takbo ng buhay namin, pinili niya pa rin ang Tatay namin. Kaya kahit naiintindihan niya ang pinanggagalingan ng Nanay namin, hindi pa rin maalis ang sama ng loob sa puso niya. Ilang buwan nang depressed ang kapatid ko dahil dito at sa marami pang bagay sa buhay niya.
Kaya nanginginig na ang kamay ko kanina. Sa galit. Sa lungkot. Sa awa sa kapatid ko. At halos 2 buwan ko na to kinikimkim, mula nung nagsimula ako sa bago kong trabaho, dahil mas importante sa akin ang maniwalang may pag-asa pang gumanda ang bukas namin kung maghihintay lang ako ng tamang panahon habang ginagawa ko ang mga dapat kong gawin sa ngayon.
Pero tao lang din naman ako na may limitasyon. At hindi na ako nakapagigil kanina. Hinawi ng Tatay ko ang Nanay ko para sugurin nang tuluyan ang kapatid ko. Kaya kinuha ko ang maliit na galon ng tubig mula sa lamesa at ibinuhos ang laman nito sa kanya. Pinaliguan ko siya ng malamig na tubig. At mula non ay nagsagutan na kami hanggang sa nagpalit ng damit ang Tatay ko at pumasok sa kwarto nila. Natigil lang noong tapos na akong magsalita at kinailangan ko nang pabalikin ang kapatid ko sa pagkain.
Habang nag-uusap kaming magkapatid, nagtatalo naman ang magulang namin sa kwarto. Di rin nagtagal, kumalma na ang paligid. At nakabalik na ako sa kwarto ko para ilabas ito lahat.
May guilt na namumuo sa dibdib ko dahil sa ginawa ko sa Tatay ko. Kinailangan ko ba talagang gawin yon? Para saan ko ba talaga siya ginawa? Dahil gusto kong makaganti sa kanya para sa ginawa niya sa Nanay ko nung isang araw? Para sa hindi niya pagsali sa kahit anong pagpaplano para sa 18th birthday ng kapatid ko nung mga nakaraang linggo? Para sa hindi niya paghingi ng tawad sa akin? Sa kapatid ko? Sa Nanay ko?
Hindi ko alam. Basta sa oras na yon, alam kong kailangan ko siyang pigilan na saktan ang kapatid ko. Dahil hindi ko inoobliga ang sarili ko na maging pangalawang magulang ng kapatid ko para lang saktan niya. Dahil hindi ko isinasantabi lahat ng pangarap at mga kagustuhan ko para lang sirain niya ang kinabukasan ng kapatid ko gamit ang isa pang suntok, isa pang sipa, isa pang sampal. Hinding hindi ko siya hahayaang pagbuhatan ng kamay ang kapatid ko tulad ng ginagawa niya sa akin noon.
Di ko alam kung paano siya haharapin bukas at sa mga susunod na araw. Siguro babalik na naman kami sa dating gawi na palilipasin na lang ang panahon na parang walang nangyari. Ewan ko.
Basta ang alam ko lang, ayaw ko na kanya. At ayaw ko na siyang kasama sa bahay. Sana bigyan siya ni Lord ng lakas para makapagtrabaho ulit at madestino sa ibang lugar. Yun lang ang paraan na mas makakahinga kami nang maluwag.
Amen. Lol.