Hi everyone! Would like to know your thoughts on this.
I was originally planning on saving up to buy a second hand CB650R as a weekend bike, since WFH naman ako and meron naman akong scooter.
Kaso, lately medyo napapaisip ako kasi medyo bata pa ako (22) and I feel like sayang?? yung pera kung gagamitin ko lang sa motor na weekend ko lang magagamit (may emergency fund naman na me, kaso iniisip ko kung sa bahay ko nalang iinvest yung ipon ko). Tapos ayun, lumabas sa marketplace ko bigla yung dream bike ko talaga, CB400, ₱160,000.
Would it be better for me to just get a 2009 CB400 Super Four instead of a brand new cb650r? 😅 Medyo makalikot naman ako sa bike and may trusted mechanic ako. Medyo di ko rin worry yung fuel consumption since weekends lang naman siya magagamit (tho I’d appreciate if may rough estimate kayo na alam sa fuel economy nya hehe)
Thanks everyone!

naiinis na ko sa tita ko na puro hingi akala mo may patago. sa lahat ng kapatid ni mama sya yung kapalmuks, eto namang nanay ko pwede naman sabihing sa susunod na o wala kami.
yung pinsan ko , anak nya at inaanak ko at AKO ay pareho ng bday. BEH UNANG UNANG CHAT SA NANAY KO TUWING BDAY NAMIN, BILHAN NYO NAMAN NG CAKE SI ANO! DI MAN LANG AKO BINATI, BAKA NAKAKALIMUTAN NYA SAME KAMI NG BDAY?! ANO HINGI AGAD? pero kebs lang, wala akong paki kung walang bumati sakin, ANG POINT KO?? DI MAN LANG PARINIG TYPE YUNG HINGI E, PAUTOS BEH. EVERY BDAY GANYAN! OO INAANAK KO SYA PERO REQUIRED BA NA AKO ANG BIBILI NYAN? kay mama sya nagchachat, ano bang lakas ng loob nya manghingi sakin, kay mama makapal mukha nya e.
tapos kada aalis kami like out of town, WALA MAN LANG TANONG TANONG KAMUSTA DYAN GANYN, BEH PASALUBONG DAW HA
tapos naalala ko, hihiramin kotse namin, PAGASOLINAHAN DAW AT GAGAMITIN NILA?! WTF IKAW HIHIRAM KAMI PA MAGPAGASOLINA? SANA OKAY KA LANG
may trabaho sila mag asawa, iisa lang din anak nya, ANO BAT HILIG NYA MANGHINGI? MAS GIPIT PA NGA IBANG KAPATID NI MAMA di naman ganyan kakapal ang mukha minsan hiyang hiya pa manghiram.
GUSTONG GUSTO KONG SABIHAN SI MAMA NA SABIHIN NYA KAY TITA NA NEXT TIME NA. sa totoo lang nakakainis bigyan yung mga taong ganyan, malaki na ang ulo lalo pang la-laki.
tapos eto pa, sa pasukan, ibibili nya na daw ng gamit at kami magbabayad?! GUSTO KO NALANG TALAGA MAGMURA NUNG MABASA KO YUNG CHAT NYA NA YON EH
nakabili na nga sya, naniningil na nga kay mama e PARTIDA MINAMADALI PA NANAY KO MAGBAYAD TANGINA
OO MAY PERA KAMI PERO DI NYA BA ALAM MAY KAPATID PA KONG NAG AARAL?! HINDI BA NYA YON ALAM O WALA LANG SYANG PAKI?! HAYS

Disclaimer: hindi to paawa post. genuinely asking po.
Meron po bang mga legit na lending yung nagpapa loan kahit bad credit? I know wag na po mangaral. Maaga ako nagpaka "independent" dahil sa toxic na household, na discover mga OLA kaya naging mababa na credit score ko eh. Laking pag sisisi talaga. Sana tiniis ko na lang sa bahay namin. Kaya yung mga nag babalak lumayas dyan, pag wala pang ipon, promise mas mapapadali pag mag tiis muna kayo lol.
Anyways, overdue na merlaco namin last May 7 pa. Then tomorrow is deadline sa rent. Merlaco'ss bill is 6k din para studio unit na may isang aircon at mini ref. Grabe talaga sa taguig tapos rent 11k pa. Feeling ko kami nag babayad ng kuryente ng may ari eh. Water bill namin 500 eh dalawa lang kami. Sa mga statement galing sa meralco at maynilad, buong address nakalagay, hindi naka specific na unit A kunyari. Pero sabi sabi sariling kuntador daw namin lahat umay. Baka may idea rin kayo if ano ba ito po
Pero ayun, may lending apps ba na nagpapautang sa may bad credit? I'm not like before na puro OLA. I was planning na mag apply sa secured CC para maayos na credit score ko kaso windang talaga sa bills.

Heyaaaa! Anyone down for a call thru TG?
STRICTLY SFW :)
Gusto ko lang makipag-kwentuhan po.
Tell me anything under the sun. Gawan natin ng kwento huhu ganun ako ka-bored!
Naiiyak na ako HAHAHAHA
‘Yung may sense rin naman sana kausap para hindi lang ako yung nagkukwento HAHAHAHA
Send me a message!

Hello po, I need an advice po. Kasi nagka JO po ako sa CNX bale May 20 po start ko nakapagpirma na rin po ako contract and nakapag submit na ng requirements. Ang kaso po, tumawag po sakin this day si Telus and informed me na JO na rin po ako sa kanila. Gusto ko po sana piliin Telus kasi Non-voice acc yhng offer sakin and higher compensation package sa CNX kasi voice na nga tas 19k lang considering na may exp ako and also, mas malapit po siya sa amin kesa sa CNX G5. Ang kinababhala ko kang po, baka iconsider po ako as AWOL ng CNX pag di ko sila sinipot sa training. Okay lang po ba di na ituloy training sa CNX? Magiging liable po ba ako for a crime or other types of misconduct? Please help me huhu masyado po ako nag ooverthink.

Naga-gasgas na kasi yung "yeahhh, i think so too" at "oh i see" ko eh HAHHAHAHA
American boss ko hahaha di talaga ako maayos mag-English HAHAHA bulol bulol ako kapag biglaang chika lang lalo na kapag small talks. Pero sabi naman ng mga nakakarinig, fumufluent lang ako kapag ang discussion ay trabaho lalo na kapag technical stuff na.
Gusto ko din kasi magbuild ng rapport (RAPPORT??!!) sa kanila kasi feeling ko ang saya nila kausap haha nafefeel ko din na nafefeel nilang na-awkwardan ako sa small talks na ganun huhu

i’ve been having really bad anxiety since april 2023, di ako sure kung ano talaga specifically kasi i never consulted a professional. I’m 24(F). Since april last year, palagi ako inaattack, to the point na gusto ko na lang mamatay kasi nakakapagod, pagod na pagod na ako. last year june to july was my lowest of lowest point, di ko maenjoy ginagawa ko kasi feeling ko mamamatay na ako anytime and almost every night ako inaatake. my first episode was at random april 3am, mag papa ER na sana ako kasi akala ko mamamatay na ako. bigla ako nagising na mahihiarapamg huminga, parang nasusuffocate, parang nadadrown ako, may pulse oximeter sa dorm kaya inattach ko sa finger ko, my heart rate was slightly elevated 106(normal is from 60-100bpm), mga 30mins ata akong nakaupo lang kasi natatakot ako matulog baka di na ako abutan ng umaga. attempted to sleep pero nagigising ako bigla kasi di ako makahinga kaya hanggang umaga gising ako. takot na takot ako kasi kaka 23 ko pa lang that time and sabi ko ang bata ko pa para mamatay. after ng 1st episode, nagiging almost everyday, minsan at a random day or moment. pag tumatambay kami ng friends ko, pag nasa sasakyan ako, minsan pag nakakakita ako ng patay. the only thing that would help me during an episode is by reading disease related sa nafifeel ko, kaya rin ako nandito sa reddit. pumayat daw ako, sabi ng iba i didn’t look like my age. nag pa ECG naman ako and normal lang, even had thyroid work up kasi baka may hyperthyroid ako pero normal lahat. pagod na pagod na ako. akala ko nga di na ako aabot ng 2024. tonight, umaatake na naman while reviewing for NMAT, was palpitating and felt a little dumb sa left arm ko, wala akong magawa kundi umiyak na lang kasi nakakapagod. kahit anong remind ko sa sarili ko na anxiety lang to, can’t help na umiyak kasi 1 year na akong nagsusuffer. pag nakakakita ako ng namamatay with the same age as me, feeling ko okay lang na mamatay na lang din ako. pagod na pagod na pgod na ako.

A’tin!! Question, ano plan nyo na OOTD sa weekend? My friends and I got tickets for the Sunday show and lowkey gusto namin mag-Moonlight-inspired outfit. Haha
I mean, I know not required naman. Naka-muscle tee nga lang ako nung Ready to Be ng TWICE e. Haha just thought it would be fun if may mag-Moonlight din, since ganun din naman theme ng MV. 😂✌️
Ayun lang, see you this weekend!
PS: enge naman freebie jan. Ken-bias haha

It's been a month na pala since I started looking for another full-time job (context: needed more funds for my dad's chemo)
Been applying here and there, had interviews, umabot sa final interviews and I've been ghosted na rin. Grabe, bumalik lang yung feeling ko nung nag s-start pa lang ako—clueless, hopeless, and dispirited.
I had an interview last Friday and I really liked the company, it was my final interview with the CEO. I was applying for EVA pero he really liked that I had a background with podcasts which is why he's considering me talaga. Siguro it was just my lack of experience (1 year) and dahil sa kaba rin, I had hiccups during the interview kahit na I prepared talaga—researched the company and all.
The CEO himself messaged me last night and provided me with a feedback na he liked my podcast daw pero he's still mulling things on his end and to give him a couple more days to think daw. He provided a specific day naman kung kelan siya mag me-message about his decision.
I feel like I failed talaga for some reason, haha! Wala lang, this was more of a rant. Kahit na sobrang nakaka-unmotivate kahit na may full-time job ako, I feel sad pa rin na I can't provide enough for my dad.

Today, I found out what a glass child is. Basically, ito yung anak na overlooked ng magulang nila kasi may iba silang anak na mas kailangan ng tulong at alaga nila. In other words, ang Bobbie ng pamilya.
I realized I am the glass child despite being the youngest. Akala kasi ng marami pag bunso ka, ikaw na agad ang paborito. In the case of my family, my brother, the middle child and only son, gets to be the favorite of my mom. Ate ko naman, the panganay, is my Dad's favorite.
Ako, hinahayaan lang nila ako kasi ako daw yung independent at di kailangan ng bantay. Ako daw yung may kayang buhatin ang sarili kahit anong mangyari. At ako rin yung madalas nilang takbuhan pag may problema or kailangan sila. Ako yung gigisingin sa madaling araw kasi inaatake ng high blood si mommy, kailangang i-bp at i-treat. Pero ako yung di sinasabihan or inaaya kapag kakain sa labas. Kasi "ayaw ko naman sumama lagi di ba?" Ako yung ayaw pagaralin ng medicine kasi yung pera nagastos na sa tuition ni kuya sa aeronautical school pero pinangbulakbol lang nya. Ako yung nagpakahirap magluto ng noche buena pero dahil sa kampo magpapasko si kuya, iiwan nila ako sa bahay para dalhin yung mga niluto ko sa kanya. Ang ending, ako ang nagpasko magisa. Ako yung magdedebut sana kaso ikakasal si ate so hindi na lang muna icecelebrate birthday ko. Ako yung ayaw magasawa at magpamilya kasi gusto kong maenjoy ang buhay dalaga ko pero dahil naghiwalay ang ate ko at asawa nya, sa bahay sila tumira at ako ang nagalaga sa pamangkin ko. Pati pera ko pangsarili, nagagastos ko sa pamangkin ko kasi ayaw magbigay ni ate minsan ng panggastos.
I moved out of my parents' house last year and this January, my mom said something awful about my boyfriend and I think that was the last straw for me. I cut them off. Ignored lahat ng calls, text or whatever. Nangungulit pa rin mom ko para papuntahin ako sa mga okasyon ng pamangkin ko. Lahat ng messages nya would be like "uwi ka sa weekend, punta daw kayo sa kidzoona ng pamangkin mo." Or "sa Monday graduation ng pamangkin mo punta ka daw bigyan mo sya ng reward may honor sya" or kaya naman "birthday na ng daddy mo dalahan mo regalo uwi ka".
Do you notice anything? Papauwiin lang ako at maaalala lang ako kapag may gusto sila from me. Walang "anak uwi ka na tagal ka na namin di nakikita miss ka na namin. Kamusta ka na?"
Kahit wala na ako sa bahay nila, I still feel sad whenever I think about how they treat me. Ang hirap maging glass child kasi invisible ka most of the time, lagi lang magpaparaya sa kapatid mo kasi mas kailangan nila magulang mo. Ang daya naman? Bakit sila ang nagdedesisyon kung kailangan ko ng mommy at daddy ko or hindi?
Ayun lang, just wanted that off my chest. Sorry sa long post, hahaha!

Hi po tanong ko lang po! May pa upahan kami. Commercial Building sya Tapos itong isang stall, nang sisi alisan na sila ng mga gamit ng walang pa alam. Nung nalaman namin ang pinag gagawa nila, sinirado namin yung stall ksi first of all, hindi sila nag inform na aalis sila bigla biglang nag hakot ng gamit nalang. Secondly, yung owner ng stall wala dun. So yung nag mamanage sa pag kuha ng gamit is yung isang employee lang. so ginawa namin is pina barangay. Sa una, natakot kami kasi baka magnanakaw. Bagong mukha po kasi.
Nung sa barangay, Pumunta yung owner at napag ayusan ng mabuti. Sabi nila yung current month, babayaran nila (rent fee, water and electricity)
Ilang months na ang lumipas nag 2024 nalang palagi namin pinapatawag sa barangay hall. Palaging busy o ayaw tanggapin ng subpoena galing sa barangay. Siguro naka tatlong subpoena na. Ano po ba magandang gawin yung bayarin po kasi increase ng increase wala kaming malaking pera para bayaran as of now 30k na eh.

Hello! This is your reminder that ABYG is NOT a rant sub and/or a validation sub. We are removing the posts that do not adhere to the true purpose of the sub.
Gaya sa AITA kung saan halaw ang sub na ito, essential ang pagkakaroon ng moral conundrum sa istorya mo. Dapat din na ang istorya ay mula sa isang pangyayari/pagtatagpo na may action ka, may action yung iba, at iniisip mo kung gago ka ba o hindi. Kasama ka, may ibang tao, at may moral conflict.
EXAMPLES NG POSTS NA MADEDELETE:

1. ABYG kung naiinis ako sa kapatid ko na sipsip sa magulang namin? Reason for removal: Nasaan yung pangyayari/pagtatagpo? Naiinis ka tapos...?
   
2. ABYG kung di ko iimbitahan sa kasal ko yung tatay ko na sinisigaw-sigawan ako, binubugbog ako hanggang ngayon, at sinabihan akong walang kwentang anak? Reason for removal: Validation ang hanap mo.
   
3. ABYG kasi inaway ko yung jowa ko (then proceeds to talk about the issues in their relationship). Need advice pls! Reason for removal: Sa ibang sub dapat. Offmychestph or adviceph.
   

Please adhere to our sub rules and purpose!

Nasa group call kami ng friends ko at gf ko, for context ldr kami at arki student siya and kasama niya mga classmates niya sa bh overnight kasi gagawa sila ng miniature. While na sa call kami, may tinanong sa kanya classmate niya and it started getting noisy and I told her if she can mute, she muted and not even 5 secs later she left the call. Hindi ko naman pinansin yung pag leave nya sa call kasi naka data lang sila dun at pumasok sa isip ko na baka nag sasave lang siya ng data niya.
She told me after the group call ended na hindi niya daw nagustohan na sinabihan ko siyang mag mute, and I was thinking 'okay maybe it was the way that I said it' mind you, all I said was "mute bi bub" and I was partially right, her classmates told her that I was 'suplado' and I apologized. She then told me that galit parin daw siya dahil pinag mute ko siya, so then a short argument happened, I told her to just be mindful kase yung isa naming friend na nasa call ay nag sstudy para sa exams niya bukas.
Additional context, before ako mag join sa call is nasa call na silang dalawa ng friend namin na nag sstudy sa exam and she muted daw but my friend said he wanted to listen, wether he genuinely meant that or not no longer matters. So sinabi ko ulit sa kanya to be mindful and kung mahirap ba mag mute, she argues that our friend wanted to listen to their convo that's why she didn't mute. So ABYG for telling her to mute?

This is my first time posting something like this so please do bear with me and the long post ahead.
I’ve been in a relationship with my girlfriend for 2 years already. So much has happened in the span of our relationship. I can’t count how many waves of ups and downs have we been through already. Aminado ako, kadalasan ako yung nagiging sanhi ng problema sa amin ng girlfriend ko kasi napapagalit ko siya. Pero tuwing nagagalit siya, takot na takot ako sa kanya. Minumura niya ako, pinapakyuhan, namimisikal siya, basta mga bagay na sa tingin ko ay masama naman. Basta talaga pag galit siya, para siyang ibang tao. Inamin niya sakin before na kaya ganun siya kasi may trauma rin siya galing sa mga magulang niya at mahirap daw baguhin ang mga ganung bagay o ugali. Pero kahit ako na may naidulot na trauma ang mga magulang, hindi ko naman yun dinalala o ipinaparanas sa iba. Kaya lagi kong sinasabi sa sarili ko na I will never let my own children experience my childhood and that the family trauma ends with me.
Going back, ayun nga, dahil sa ginagawa ng girlfriend ko ay nagkatrauma na tuloy ako. Masaya kami pag okay kami. But once may magawa akong mali or maski maannoy lamang siya at makita ko yung galit niyang mukha, parang nanginginig katawan ko. Kasi naaalala ko lahat ng mga ginagawa niya sakin pag galit siya. Naalala ko pa yung mga threats niya sakin na kung ano ano lang at natatakot talaga ako don. Nakakalungkot lang kasi di ko alam bat niya ba nagagawa or nasasabi ang mga lahat na yan sakin kung mahal niya ako. Kapag may kasalanan siya sakin, ang dali ko lang siyang mapatawad. Never ko rin siyang sinigawan, minura, pinisikal, etc. Kalmado lang ako pag may problema kami pero siya hindi. Pagnagaaway kami, tinatago ko mga importanteng gamit ko kasi baka sirain niya or itapon or isunog. Naaawa talaga ako para sa inner child ko kasi hindi naman to ang inasa ko sa isang relationship kasi para lang akong palaging pinapagalitan. Naiingit ako sa mga couple na hindi nagaaway. Tulad ng mga magulang ko, hindi talaga sila nagaaway. Pero sa magulang ng girlfriend ko, madalas magaway. Ayoko sanang umabot kami sa point na kasal na kami ay maging parehas kami sa mga magulang niya.
Nagpost ako ng ganito kasi di ako makatulog kasi di ko mapigilang umiyak kasi naaalala ko mga bagay bagay na to. Inisip ko future namin. Date to marry ako at jinowa ko ang girlfriend ko with the thought of marrying her in the future. Pero naisip ko na kung pagbabasehan sa ugali niya kapag galit, parang hindi ko na gusto na siya ang maging kasama ko habang buhay at maging ina ng mga magiging anak namin. Ayoko ko rin na magcause siya ng trauma sa mga future anak namin.
I would consider myself a soft-spoken person kasi introvert ako, opposite naman girlfriend ko. Akala ko magcocomplement kami kasi nga baliktad kami. Pero parang gusto ko nalang din ng soft-spoken tsaka mabait na partner. Yung hindi ako sisigawan, yung hindi ako bibigyan ng silent treatment, yung hindi ako lalayasin tuwing magaaway kami at mas lalong magagalit pag hindi hinahabol. Yung hindi nangungurot tsaka nanunulak. Yung hindi nanununtok. Yung hindi ako itrinatrato na outlet for rage. Mas lalo lang akong umiiyak sa pagsulat ng ending ng post na to. Wala na talaga akong mapagsabihan ng problema ko kaya dito nalang.
Sana maging ayos nalang ang lahat.
Sorry po kung hindi maayos ang pagkakasulat ko. It’s really hard to reminisce, think, type, and cry all at the same time.

for context: naglandian kami dati (last sem) plus nagkaaminan din kaso due to some conflicts, natigil din.
ngayon, di ako makamove on since gusto ko pa rin siya until now and magkaklase pa rin kami and gumagawa ako paraan para magkasama pa rin kami. idk if gentlemen lang ba talaga siya or may gusto pa rin siya pero usually kapag nagpapasundo ako sa kanya, never siya tumanggi. one time nga di ko alam na he would come pa from malayo para lang masundo ako pero um-oo pa rin siya nung sinabi kong pasundo. kapag nag-aaya ako kumain, g naman siya lagi. minsan ako nanlilibre, pero minsan siya rin. like ganon set up namin. tapos recently he was like talking about his crushes,, tapos pinakanasaktan ako is dun sa inamin niya na crush niya friend ko tapos nag what if pa siya na umamin daw siya don pero sabi niya wala na naman daw (bc he found out na nagkakagusto rin iba naming friends don). eh secretly nagseselos ako don beh kasi close talaga sila, tho i knew my friend and alam niya ano meron samin and friends lang talaga sila. haaaay, di ko alam pano makamove on sa ganito na para kaming more than friends pero less than lovers. sana bigyan na lang ako bigla ni lord ng bagong crush na maoobsess ako para mawala attention ko sa kanya , or bigyan nyo ko guys ng wholesome na kausap pls yung genuinely kikilalanin lang namin isa’t isa mababaliw nako kaya napapost nako dito di ko na kaya ikeep lang sa sarili ko 😭😭

this is inspired by that one post stating that politics in BU is a hopeless case and how it mirrors our country, and i agree. though i would like to add that while there are those who see university politics as mere theatrics, there are also those who think that student politics are trivial--even worse, those who are so out of touch from their environment that they think politics within the institution doesn't even exist. crazy as it may sound, but i doubt it should even be a surprise considering how the administration barely promotes proper practice of political and democratic rights among students.
as much as the admin has a role in this, i truly believe that a huge part of it all still lies on the student themselves because how could you stay apathetic towards an election that's been actively brought up multiple times among the class? voting based on their friends' choice of candidates, voting for whichever slate has more popularity, and other situations alike without any efforts of scrutinizing? shouldn't this be an exercise and reflection on how we treat politics as a whole?
this also goes to those na mga basta-basta lang sumasali or nagbabalak to join in orgs/publications/councils (usually in CSCs) without taking into full consideration of the political involvement they're putting themselves in. sa convocation pa nga lang palyado na, how can we expect for you to stand up and make changes when it's evident that you have no interests in active political engagement?

Mine's on google photos but may limit din pala yung 100gb na ikinaka-P89/month 🥲

We both live in private subdivisions. My family has lived longer in the area but I don’t think that would matter since we both have the rights on what to do with our respective properties. I’m not the type to talk or befriend my neighbors.
Early this year, my neighbor has put up an animal sanctuary. She had put up a tarpaulin of her mini animal shelter.
As of now, she has 10 cats and 10 dogs (based on the social media of her animal shelter). She’s asking for donations online and I believe she’s receiving monetary donations (as to whether how much, idk), because there are several people sharing their deposits to her.
My issue with my neighbor is that her place reeks and her animals are uncontrollably noisy. I could smell the pee and poo if I’m hanging out in my own backyard. It’s difficult to use the outdoor pool as well. My house has a huge wall that divides our properties but the stench is unbearable and I am unable to enjoy my backyard.
I went to the barangay to complain about her and I was able to air my side. A few days after, I accompanied 2 barangay officials to her property. The officials asked for her permit and she could not present any. The officials are also disgusted with her entryway, because the mixed urine and water (for cleaning) leaves a terrible stench that makes us gag. The officials deemed that her shelter was unsanitary and they want to close it down.
Neighbor was livid. How could we be against the animals? Now, she lambasted me and the barangay for being against animal welfare in her page and in our subdivision’s FB group. Of course, she garnered support. But I bet if people were in my place, they would complain as well.
ABYG dahil nireklamo ko animal shelter niya na possibly mag close?

Meron akong(F) kaibigan(F) na nakilala through another friend, online. Sa COVID pa kami nagkakilala kaya medyo matagal tagal na rin pagkakaibigan namin. Hindi kami same age kaya medyo hindi ako nakaka relate sa mga gusto niya. Kaya nagulat nalang ako kasi tinuring niya na pala ako as best friend at the time.
Story time ng slight. Noong nagkaroon na ng Face to Face, nagkwekwento siya sa fg namin na parang ayaw na sakaniya ng best friend niya (pangalanan nalang natin na si Kimmy). Si Kimmy is nagkaroon ng BF, and dahil sa BF na un nasira ang friendship nilang dalawa. Siyempre ung fg namin cinomfort siya about sa sitwasyon na 'yon, palagi niyang pinapakita sa amin na nasasaktan na siya sa pagkakaibigan nila ni Kimmy. Kaya palagi namin siya kinakampihan pagdating sa mga kwento or away nilang dalawa.
I always give it my all when giving comfort and advice, gusto ko iparamdam sa tao na I care talaga. Kaya siguro dahil do'n tinuring niya akong best friend. Don't get me wrong wala akong problema do'n, I have friends naman, pero iba kasi ung idea niya ng best friends sa akin. Hindi tugma ung ideas namin about that. I have best friends na hindi naguusal for years, pero pag nagusap na, the friendship is still there. Ung sakaniya kasi ang best friends is like always magkasama, palaging magkadikit, kailangan always keep in touch. Gusto ko maging kaibigan na palaging nandiyan para sakaniya.
Long story short, we became best friends, we always hangout each other, palagi nag vo-voice call, palagi nag uupdate about our lives. But this was during the summer, wala pa akong responsibilities kasi super free ang schedule ko. Pero ngayon I have responsibilities kasi kaka start ko lang ng college, hindi na ako masyado nakakaupdate sakaniya or just hangout man lang. Dahil do'n nag ooverthink siya na ayaw ko na sakaniya, na nagsasawa na ako. Palagi ko naman sinasabi sakaniya na may iba lang akong ginagawa or busy that day, pero gano'n pa rin. Nakakapagod na mag explain.
Palagi nalang ako nageexplain ng side ko kung bakit ganito ganiyan. Tapos ang mangyayari is babalik lang about sa nararamdaman niya. Wala man lang pagkakaintindi kung ano nararamdaman ko. Nakakapagod na, gusto ko na sabihin na ayaw ko na, pero sayang kasi ung pinagsamahan namin, lalo na kasama siya sa fg ko, baka masira pa relationship naming isa't isa.
Ba't ko naiisp na gago ako: Palagi niya akong pinapriority kaysa sa iba naming friends sa fg. Sabihin nating mas favor siya sa'kin, kasi nga best friends kaming dalawa. Palagi ako binibigyan ng mga clothes, nililibre minsan, and tbh, sakaniya ko na experience ung iba kong first time. Like first time gumala sa ganitong lugar, first time mag picture sa ganitong machine. Pero nafefeel ko kasi na sobrang unfair na naming dalawa, we have an fg, pero kaming dalawa lang palagi gumagala, hindi naaya ung iba, pinagusapan namin 'to, pero dahil do'n pinipilit niya ung sarili niya "makisama" sa fg namin. Forced ung conversations, interactions. Kahit iba kong kaibigan nagtatanong bakit gano'n behavior niya. She's comfortable around me, pero pagdating sa ibang tao, o iba naming kaibigan, hindi. Gago ba ako?

my brother (shs student, M21) got into a bad habit of online gambling. we don't know where he got the audacity to take out loans when he has no income apart from his 500-peso weekly allowance, but here we are.
matagal nang nagpaparinig yung kapatid ko na pautang daw sakin ng pambayad ng loans. (panganay ako sa apat na magkakapatid). binibiro ko lang na wala, pero bibigyan ko naman sana kung nasa 2-3k lang loans. mabait naman, maraming chores na ginagawa, di mahirap utusan. di rin bulakbol sa studies. pero may ugali talaga siyang naaadik sa kung saan-saan, e.g. computer games, mobiles games, and now yang scatter o kung anuman yan. mukhang mobile gambling naman ngayon nahanap niyang kakaadikan.
anyway, i totaled his loans and it went up to approximately 30k. halo-halo, almost 9-10 loan apps ata yun. yung iba overdue na, yung iba hindi pa.
di ako makapagsalita when i saw the total.
my mom is aware of his loans, lalo na dahil talamak ang OLA na mang-harass sa contacts kapag di ka nagbayad. every day kaming flooded ng spammers, mostly to threaten and harass everyone connected to my brother.
pinagalitan naman na, yes, pero anong magagawa, di ba?
itong si mom, lagi ako sinasabihan these days na "tulungan naman tayo ah" probably pertaining to my bro's loans, pero i told her konti lang kasi i have loans too. i recently bought a phone (my old is already 4yo kaya laggy na) because i landed a good job, so sabi ko deserve ko naman.
edi akala ko okay na. we'll come up with a proper payment plan, and then go from there.
while i was using my brother's phone to take note of his loan amounts, due dates, etc., of course i had to look up messenger too. sinearch ko lang yung keyword na "utang" just in case he's telling someone about his situation. tahimik kasi yung kapatid ko, so i figured if he wasn't blatantly telling us the amount, maybe he told someone else.
a particular message caught my attention.
it was from my mom, sent just yesterday. nung una nagagalit lang siya, she was reprimanding my brother ganon. tapos i got to the latter part, sabi ba naman dun, "tanong nang tanong si [me] kung magkano raw utang mo, akala ko naman babayaran niya. i told her to help naman, sabi niya may loans din daw siya."
as soon as i saw that message, i cried.
hindi ko alam kung bakit sa tingin niya may 30k ako na kayang ibagsak, e hindi nga ako makapagsimula ng savings dahil almost 40% ng sweldo ko sa bahay napupunta.
sobrang sama ng loob ko. kanina i was wondering pa sino sa mga kaibigan ko ang willing kaya magpahiram ng ganung amount without interest, tapos makikita ko na ganito niya 'ko pagsalitaan sa ibang tao lalo na sa kapatid ko.
her entitlement to MY money is crazy. ako ang hirap na hirap sa work, siya naman kung makasalita tungkol sa pera akala mo marami kami nun.
my heart is so heavy. my mind is blank, i suddenly don't know what steps to take next. i just know i had to write this down, kasi wala akong privacy sa bahay at pakiramdam ko sasabog na 'ko kapag wala akong nasabihan kahit anonymously lang...