Qoutes tungkol sa lasenggero

I am a highschool student, STEM strand, tbh I'm not sure why I chose this strand pero recently I've been hearing my cms teasing me saying things such as "ma'am si ano po mag solve daw sa harap", "ito pala si mathematician" and more knowing na I don't really understand the concepts most of the time pero I can if I try harder. One of the teachers even said "para yan lang hindi mo pa ma-solve?". I just want to cry sometimes, hindi naman ako bobo, wala din naman akong bagsak na subjects, in fact nasa top 10 nga ako sa klase pero hindi ko kasi talaga forte and math, mabilis naman ang comprehension ko sa ibang subjects(chem, bio, language subs) pero bakit ba kasi hkndi nila napapansin mga yan? tinutulungan ko naman sila kapag hindi nila naiintindihan mga topics tungkol sa ibang subjects pero bakit parang natutuwa pa silang hindi ko alam ang gagawin kapag may discussion regarding maths and stuff?

While browsing my youtube playlist, nakita ko yung I Can’t Make You Love Me sa Unrequited Playlist na ginawa ko years ago. This used to be my song for that one friend na I fell madly in love with. Nobody knew I was bisexual back then (2015ish, college pa ‘ko).
Gusto ko lang magkwento pls hahaha soft hours.
For 2 years nobody knew na I was falling in love and falling apart at the same time. Not even my closest friends knew na grabe tama ko kay M. Same kami ng circle so ‘di ko talaga siya maiwasan and ayoko rin i-risk mag confess sa kanya. Sabi nga ni Bini Aiah “Sometimes it’s better to be friends so you can keep them forever than be lovers” tagos na tagos ‘to eh. Also, this girl is straight so I really don’t wanna ruin our friendship dahil lang baliko ako at hulog hulog sa kanya. Ayoko madagdagan yung sakit, duh!
Anyway, this friend of mine is very reserved. ‘Di mo ‘to mapipilit na mag share ng anything tungkol sa kanya kahit anong pilit. We don’t even know kung ilan sila magkakapatid, ganun siya ka masikreto. Pero I’d like to believe na naging comfortable siya sa akin and nakakapag kwento na siya about her personal life. She even shared to me her past heartbreaks na ‘di niya pa naku-kwento sa iba. She was being vulnerable around me, even heartbreaks sa crush niya kinukwento niya. Bakit kasi ‘di na lang ako?! Char. Ganung levels na closeness namin. Tapos ako naman ‘tong si mabilis ma-fall nalaglag agad. Dagdag mo pang matalino, well-spoken person and ‘di takot mag voice out ng opinions (something na I really admired her).
Looking back, ‘di pala talaga kami mapaghiwalay. She was very clingy sa akin which is so not her, ‘di siya ganun sa iba. Kaya ako naman umasa hahaha pero ‘di ako naging delulu, ‘di tayo ganun. Umaasa responsibly lang ako noon. Also, skl din, I was just browsing some photos of me and our circle of friends and halos lahat ng pictures kami yung magkatabi. Napaisip tuloy ako if I was the one who initiated na tabi kami or siya? Anyway, Until nag-graduate siya tuloy tuloy pa rin communication namin pero nung tumagal unti-unti na rin nawala. Hanggang sa birthday greetings na lang then wala na. Siguro we grew apart na rin and kahit na same province kami, magkalayo din lugar namin so we really did not have that much time para magkasama ulit.
It’s been almost 7 years since nagkasama kami like we used to, and nagkita lang ulit kami last 2022 for dinner with friends before I left the country and that was it. We did talked with pero it was not like before. I still think of you sometimes, M.
Anyway, last na haha. I’m contemplating of meeting her and my friends pag uwi ko ng Pilipinas this year. There is something missing pa rin kasi. ‘Di ko alam kung closure ba or should I just leave kung anong meron kami. I’m not expecting anything naman, I just want to get this feeling off my chest kahit sobrang tagal na. Help!!!
And to anyone na may kwentong unrequited love. Share niyo naman. Gusto ko masaktan ngayong soft hours 🥹

For context, 2 kaming interns sa marketing department sa isang government company. Nag start kami ng feb and mag end sya next week. Nung first month lagi kaming may pasalubong galing sa mga staff sa department namin. Minsan pag may papagawa sila ay pakunswelo nila is snacks. Pag nagtatravel sila may pasulubong din kami na snacks. Kaya nung sinabi ko kay mama yun ang sabi nya kami naman daw ang mag pakain sa mga staff sa last day namin.
Ang dilemma namin ay wala kaming nakuha na learnings sa kanila lol. 7 silang employee pero 3 lang don yung nakikipag-usap sa amin. Tapos pag magbibigay ng task sa amin for example social media content wala naman feedback kung tama ba, magtataka nalang kami bakit parang wala naman naapproved kasi wala naman feedback kung panget o ano. Sasabihin lang iba daw kasi personality ng government, eh bakit gusto nila ng mga nagtetrending na content? Required pa kami magpasa ng case study sa school tungkol sa internship experience namin eh wala naman kami mapapakitang output.
So di ko alam kung magpapakain ba kami kasi yung kasama kong intern urat na urat na gusto nya nalang tapusin hours namin hahahaha.

I'm not the kind of ates/kuyas out there na breadwinner and nagpoprovide financially since nag aaral pa ko. Siguro in the emotional aspect, I failed as the eldest daughter and granddaughter in the family. I don't know what I'm doing wrong. As much as possible I try to relate and connect with the rest of my siblings and cousins sa gc by sending them memes or hit them up with a random message kasi I'm living far away from them currently at nagboboarding house ako. But they keep ignoring me, kapag naman nasa bahay ako parang hindi mas nakakatanda yung kausap nila and kahit anong sabi ko or what, ang baba pa rin ng tingin nila sa akin.
I can't deny na part of the reason why I try to chat/call them is because sobra ko na silang namimiss. Dati pinagchichismisan pa namin yung fling at crush crush nila pero habang patanda sila nang patanda parang nalalayo na rin sila sa akin. Ganito ba nafifeel ng iba? Nalulungkot ako palagi kapag nakikita ko na ilang araw na silang hindi nagrereply sakin, wala talagang kibo.
I just feel really sad because I feel like I'm not doing enough for them. I tried being an example din, and lagi ko silang pinapangaralan at pinagsasabihan kasi ayaw kong maexperience nila yung naexperience ko. Sa kapatid ko naman I try to ask them if ano na nangyayari sa buhay nila currently but ayaw magsabi, tas pag mag aaway kami laging isinusumbat sakin na lagi na lang daw tungkol sakin. Pero kahit ganon lagi akong nagpapakumbaba kasi ayaw ko na masira yung relationship namin as sisters. Malayo na nga distansya namin, malayo pa loob namin sa isa't isa. It's just us. Yung parents namin may kanya kanyang pamilya na kaya ayaw ko mawala rin pati sila, kasi sila lang yung meron ako.
I just feel really tired. What did I do to deserve this? Naiiyak akong isipin, nakakapangsisi at ayaw kong sabihin pero minsan naiisip ko na sana hindi na lang sila yung naging pamilya ko. I know it sounds shallow and you can reprimand me for it but I can't help but feel like this.

Hi everyone,
May tanong lang po ako tungkol sa referral bonus... Kailangan po ba talaga hatian yung nirefer na successful hire na candidate sa referral bonus ? Wala naman po kaming naging ganun na usapan na hatian, pero may nagsabi sakin na automatic na daw po yun and need ko po siya bigyan. Any advice po? Thanks in advance po 💚

Ang hilig magparinig ng MIL ko sa facebook at mag comment sa mga kaibigan niya ng about sa anak niya, nakakapagod na lalo pag open ko ng fb ko siya ang bungad kaya ang ginawa ko inunfollow ko siya para diko na makita mga post niya.
Nasasaktan ako sa mga post niya kasi alam kong anak niya ang tinatarget niya at ako pero ako ang nakakakita kasi busy asawa ko di na niya magawa mag scroll sa fb, kaya ako na ang nagsasabi sa asawa ko tungkol doon at naiinis, nakukungkot asawa ko dahil ganon ang nanay niya, nakakahiya daw. Unang una hindi namin alam rason bakit ganon na naman siya sa amin, kung pera naman po ay nag aabot naman kami lalo pag umuuwi kami sa bahay nila, isang sabi nga lang nila ay bigay kami agad as in wala ng isip isip. Sabi ng asawa ko "pwede naman kasi niya akong diretsahin bakit idadaan niya pa sa pag post"
Nakakalungkot lang kasi nangyari na ito sa amin, nag away away kami at wala talagang pansinan ng ilang taon, ngayon bumabalik yung trauma ko sa pamilya niya, pinagtulungan nila ako noon naaawa ako sa sarili ko dahil tsinitsismis nila ako hanggang sa naging maayos naman na ang lahat, nagsorry MIL ko. Pero alam niyo ba nawalan na ako ng tiwala dahil sa nangyari, grabe na kasi yung trauma na dinanas ko to the point na blinock ko sila lahat noon asawa ko lang natira. Inaccept ko na friend request nila nong naging okay kami.
Nakabukod na kami ng asawa ko at kasal na rin po. Kami lang magkakampi ng asawa ko, buti na lang at hindi siya mama's boy.

Araw-araw, pagpumapasok ako sa klas, naririnig ko yung mga klasmeyt Kong magsabi na “Haluhh, pagod ako sa buhay!” O “Napaka depressed ko.” tapos icocomfort sila. To give you context; Hindi ko po sinasabi na masmahirap ang buhay ko, or anything like that. Alam ko kasi yung buhay nila, yung iba nga kilala ko sa personal level. Ayaw ko kasi na ginagawan Nila ng issue ang mga maliliit na bagay.
one of the stories (true story po!): Si classmate, na tatawagan muna nating; Louis, ay nagalit kasi tiningnan ng teacher (na ninang po niya) ang bago niyang cellphone. Iyak ng iyak siya kasi May messages dun na malalaswa, or whatever. Tapos dahil pinagalitan siya, sasabihin niya : “Wag mo akong ganunin, depressed ako!” Tapos kukunin pa niya yung matilos na panglaslas.
I know, na meron pa siyang ibang nararanasan na mahirap, Pero ayaw ko na yung minsan niyang paging sad ay tatawagin pa niyang ‘depression’. Napakalalim ng depression ha! Hindi lang yun mood changes, or pagiging sad.
As a person na nakaranas na ng depression (praying na Hindi ko na po ’to maramdaman), nasasaktan ako sa pagjoke niya or pagpanggap niya. Parang minamock lang niya yung pakiramdam ko.
Tapos grabe pa, ginagawan nalang trend ’to! kung Maglalaslas ka daw, cool kid ka. Sobrang dami diyang gustong maappreciate at maaccept sila, so siyempre, maglalaslas sila. That’s another reason kung bakit Ayaw ko yung paglalaslas at pagpanggap ng pagiging ‘depressed’ sa kanila. Because it actually hurts people, influencing suicidal thoughts? Hindi na ’yan pwede. Louise nga’y isang masikat Na estudyante, maraming gustong maging kagaya niya samin.
Sobrang sakit kaya, Louise!
Sana naman okay na siya, na ‘let go’ ko na yung nararamdaman Kong galit sa kanya. Sorry at thank you sa pagbasa. Wala lang akong makausap tungkol dito. ’lamat ulit.

I passed the UPCAT and got accepted into my second choice campus! Pero dahil taga NCR ako, sobrang nanghihinayang talaga yung mga magulang ko na payagan akong mag-aral sa UPLB kasi buong buhay ko metro manila lang talaga kami tsaka hindi ako masyadong lumalabas ng bahay. Financially speaking, okay naman po kami, yung pagpupunta ko sa UP yung nag-iisang option sa mga inapplyan kong uni kung saan makakatipid kami T_T Gusto ko talagang ipaglaban 'to kasi dream course, one of my dream campus, tsaka makakatulong sa pamilya financially, lahat lahat na.
Ask ko lang po kung may mga tips o advice na mabibigay kayo sakin para makumbinse ko mga magulang ko na payagan akong mag UPLB. For context, yung pinaka-worry nila ay yung safety ko. Other than that, may mga tanong din po ako tungkol sa mga dormitories para mapakita o mapaliwanag ko talaga sa kanila nang claro

1. What are some dormitories you can recommend na all-girls? Yung in-campus po sana (preferably malakas globe, hindi ako makasali sa UPLB Housemates kasi di ko pa iiconfirm ung slot ko)
2. How are the dormitories in-campus? may mga guard po ba, pwede po ba visitors, curfew, etc.
3. Malapit lang ba yung mga bilihin ng pagkain/utilities, convenience store, atbp sa UPLB?
4. Kamusta yung mga SocSci courses sa UPLB? I haven't heard much feedback on it since madalas agriculture and nutrition-centered yung nakikita ko online
5. Sa mga current UPLB students na taga NCR, kailan po kayo umuuwi sa inyo? monthly po ba?

Maraming salamat po

gusto ko na etong ilabas kasi kailangan ko pa mag review and gumawa ng requirements for our midterms. Before ako mag grade 12, puros aral lang talaga ako and ang saya saya ko na ron kahit pa nahihirapan ako or madalas akong mag breakdown. Tumungtong ako ng grade 12 sinabi ko sa sarili "bakit kaya di ko subukan kahit crush man lang kasi parang nahuhuli na ata ako" ayon nag ka crush nga ako hanggang sa naging ka talking stage ko siya, ending hindi niya ako gusto. Medyo nasira pa nga pag aaral ko non ei, bumagsak ako sa isang quiz kasi hindi ako nakapag review and mas ginusto kong kausapin siya tas yung poster namin na sobrang pangit since ni rush ko lang kasi that time wala akong ibang inisip kungdi mag confess sa kanya. Simula non hinihiling ko na lang kay lord na maging aromantic na lang ako. Gumraduate ako ng shs and naka with highest honors naman ako, ayon as a reward sa sarili ko pinahinga ko buong bakasyon. Ang ginawa ko lang noon nanuod ako ng mga old hollywood movies tas nag crochet lang ako, syempre tinreat ko rin sarili ko sa labas minsan nga akong naging tambay sa sinehan ei. Pero syempre may times pa rin na nasasaktan ako kasi bakit walang nag mamahal saakin, i mean gusto ko ng payapa na buhay pero i think better rin siguro na magkaroon ng kasintahan kasi hindi ko man lang naranasan yung high school love and hindi ko rin naranasan na isayaw ako sa prom namin hahaha sak8. Yun nga during my vacation before ako mag college inenjoy ko muna sarili ko, like ang saya saya ko non kasi wala akong masyadong problema and iniwas ko rin muna isipin na magkaroon ng rs. Tas nung orientation na namin sa college dumating naman na yung jowa ko ngayon, nawala kasi yung pin ko and sabi niya igift niya raw ako ayon dun na kami nag umpisang mag usap. Ghinost ko sha mga ilang araw kasi nahihirapan akong mag adjust sa college life pero bumalik naman ako sakanya and ayon hinayaan ko sarili kong mahalin siya. Masaya naman kami mga unang buwan namin, like nilibre niya ako ng foods noon, binibili niya rin yung mga cravings ko dati, nag kukwentuhan kami and minsan vinivideo call niya pa ako haha. Niregaluhan niya nga akong ticket sa sinehan ei kaya pinuntahan ko sha, ayon nag gala gala kami eto yung unang meet namin tas hinatid pa ako ng parents niya sa sasakyan ng tricycle. ayon naging official kami by november. Second meet naman namin sinama niya ako sa baguio, sinundo niya ako dito sa province namin with her friends and family tas duon naranasan ko first kiss and binigyan niya ako ng promise ring, bouquet and binilhan niya ako ng plushie while ako cinrochet ko lang sha ng flowers kasi poorita ang ina nio ahahahahahaha. Bandang january may nag bago na. Kung dati lagi shang nag popost about saakin (syempre nag popost din ako) ngayon wala na, ni hindi niya man lang mag react sa post ko about sakanya. Madalas na rin kaming may misunderstandings and hindi na rin siya nakakapag kuwento saakin kaya naging boring na rin usapan namin. Pinupuntahan ko pa rin siya sa manila once a month and nag reregalo rin ako sakanya. Nong valentine's day naman medjo excited ako non kasi first time kong makaranas ng kadate, so inaya ko sha na mag vc kami pag kauwi ko after practice (even tho na hindi niya ako inayang mag valentines nag agree na lang siya saakin). Pinaalam niya saakin na manunuod daw siya ng sine and then ayon hinintay ko siya hanggang sa nakauwi na ako wala pa rin siyang reply saakin kahit nakita ko siyang nag post sa dump niya, hanggang sa nakatulog na ako, ayon pag kagising ko ng madaling araw umiyak ako kasi first time kong mararanasan valentine's day na may jowa pero hindi ko naranasan :(. Wala man lang akong ka date non kaya sobrang inggit ko sa mga mag jowa sa social media kasi gumawa sila ng paraan para lang madate jowa nila hahaha and weeks later nag post siya na best day niya yung valentine's kasi nakapanuod siya ng film ng fave actress niya sabi ko naman sa sarili ko "paano naman ako?". Last week of march pumunta ako sa manila kasi may family problem kami non na kailangang ayusin, and nakipag kita na rin ako sakanya then nanuod kami ng sine nuon kasi inaya ko siya and nilibre ko na rin siya. Nuong pauwi naman na ako nag away yung dalawa sa fam members ko kaya hindi ako nakapag paalam nang maayos sa sister ko kaya iyak lang ako nang iyak hanggang sa makauwi na kami. after that day, nag sabi rin ako sa jowa ko ng mga needs ko and tinanong ko siya bat hindi siya masiyadong nag tatanong tungkol saakin sabi niya hindi raw siya ganon and sinabi niya na i deserve better daw. ayon napatungan yung problema ko haha naging cold na siya saakin after non, one week ko yon tiniis hanggang sa napuno ako. kinonfront ko siya about that and muntik na siya nakipag hiwalay saakin, pero nag agree naman kami na mag start over kami after namin mag agree hindi niya ako nireplyan halos isang araw and kauwi ko tinignan ko socials niya, may nakita akong babae (pro ml player pala siya). sa sobrang gulat ko inakusahan ko siyang cheater tapos nong madaling araw na yon nag reach out siya saakin and inexplain na pro ml player pala yon. Ayon nag sorry naman ako na matino sakanya pero feeling ko may resentment pa rin siya saakin. Nag usap pa rin kami kahit madalas akong mag duda kasi minsan na lang siya nag uupdate saakin. Ngayon nilast chat niya ako kagabi hanggang ngayon di parin siya nag rereply saakin ket nakakapag post siya, nag react lang siya sa message ko.
Sana na lang talaga ginawa na lang akong aromantic ni lord kasi pag mag mamahal naman ako either sasaktan nila ako or masasaktan ko sila, simula non nawala na peace of mind ko haha. Sana na lang din pag papasok kayo sa buhay ng isang tao maging consistent kayo, ngayon feeling hindi na babalik saaking peace of mind ko hahaha :((

Beh, puyat ako tapos paggising ko eto talaga una kong mababasa. Andito na naman ako sa point ng buhay ko na gusto ko na lang muna maging halaman. Kasi sino ba naman ako?! Wala akong constant person na ibang tao bukod sa sarili ko. Masaya, malungkot, takot,excited,frustrated, lahat na ng feelings naramdaman ko pero mas marami pang alam yung notes sa phone ko kesa sa sinuman tungkol sakin. Mas marami pang luha at yakap na natanggap yung unan ko. Kapag may success ako, hindi maishare sa socmed kasi wala ka namang nakikitang genuine na masaya para sayo. Aaarrrgghhh! Hindi naman ako naghahanap kase yoko ipilit pero Lord when kaya? Inggit na inggit na ko sa iba eh.

Mythic rank ako 13 stars dahil di naman ako parati naglalaro or madalas talo tapos yung tropa ko mg na, bakit pag nasa mg parang nagmumukha akong tanga. di ko talaga magets. role ko core pero minsan nagttank ako
lagi akong napagsasabihan tungkol sa rotate ko sng sagwa daw, yung pagdalaw ko wrong timing then triny ko manood ng mga tutorial sa yt kung paano ba magrotate kapag nasa MG na tapos inaapply ko naman pero ganun pa din
di akk madamdamin pero pota nakakasira ng laro pag nasasabihan akong panget umikot HAHAHAHAHAHA
PENGE TIPS LAM KO MGA BALAGBAG KAYO MAGML

Yung lola ko asa carehome, she's in her 80s, malakas pa but napsychologize sya ng mom ko at ng mga kapatid nya na mag care home after mamatay ng lolo ko. I cant even believe hinayaan nila, what's worst is hindi nila dinadalaw. Idk kung ako lang or masyado akong family oriented but dinadalaw ko sya at least twice a month for the past 2 years at never sya dinalaw ng mga anak nya (other than my mom) kahit may okasyon, it's always me.
The past month or so inutusan ako ng tatay ko na tumulong sa business nya sa lugar na malayo samin for 3 months, probably a break from my grandparents on his side too (samin nakatira parents nya) at wala naman ako magagawa, I fucking love my dad and he spoils me like hell so pumayag ako kahit medyo remote yung lugar, I got a rental house and shit.
And I had an Idea nung kinuwkento ko yun sa lola ko kasi naalala ko na gusto nya tumira sa malapit sa beach at malapit sa beach yung rental house, literally has a beach view. I asked her "bakit hindi ka tumira sakin habang andun ako, I could use some company" and pumayag naman sya, kaso magagalit daw yung mga anak nya, sinong mga anak? Yung mga walang pake?
Kinausap ko mga nurse sa kung ano mang tawag dito sa lugar na to tungkol sa lola ko and they said she doesnt need anything other than her maintenance meds. Pinaalam ko, inayos namin mga papeles nya, sabi ko sa facility paalam na lang sa mga tito at tita ko na iuuwi ko sa ph yung lola ko.
That talk was a few weeks ago, sinundo ko sya kahapon at naiuwi ko sa rental house ko, she has her own room, yung kasambahay namin kasama ko din para may mag aasikaso sa kanya just incase wala ako. Perfect lahat.
Ngayon tumawag sakin tong tito ko na gigil bakit daw inuwi ko sa ph(japanese sila, I'm half) yung mama nya na hindi nagsasabi kahit kanino, ang sabi ko nagpaalam ako sa mama mo mismo, tsaka hindi ka ba natext ng mga nurse? Ayun, kaya pala sya tumawag kasi nabasa nya yung email which was a few weeks ago pa nasend, ngayon lang sya nagsabi kung kelan naiuwi ko na. Sasabihin daw nya sa mga kapatid nya yada yada I just said good luck and hanged up the phone, texted my mom na sya kumausap kasi I did my part (my parents know na kinuha ko lola ko) and fixed the house to accomodate my grandma, maski kasambahay namin(for 15 years) fluent magjapanese(natuto kay mama) kasi hindi marunong magtagalog lola ko, mga gamot nya available, lahat ng contacts for help available, kesa nabubulok sya dun sa tinitirhan nya pinagbakasyon ko sya. Bakit nila gusto ibalik dun, sila pumunta dito.
ABYG sa mga anak ng lola ko? I did let them know, sila tong hindi nagbabasa ng text o email o kung anong ways sila kinontact ng mga nurse/caregiver(I really dont know kung ano job title nila). Yung lola ko ayaw na din bumalik sa japan kasi mas maganda sa pinas (yass sorry weebs) pero tong mga anak nya ngayon ewan ko, kung kelan wala si lola sa carehome tsaka nila gusto? Kung hindi pa nila nalaman na kukunin ko di pa sila magkakapake. Ayoko magbigay ng benefit of the doubt sa kanila, matatanda na sila mas matanda na nanay nila tapos hahayaan nila sa ganun, I wont take excuses from them lalo na at wala namang malalang sakit lola ko, I even hired a caregiveprivate nurse here too na padating this sat. Wala silang maidadahilan sakin na mas better sa carehome kasi carehome mismo nagbigay ng instructions sakin kung ano needs ng lola ko.

Ang pasimulang obra ng Shift Up, ang Stellar Blade, ay mapayapa at masaya na dumating sa platform ng PS5, na pinahahanga ang mga manlalaro sa isang makinis na karanasan sa laro na katulad ng isang pangarap. Ang mahusay na koponan ng Shift Up ay mahusay na naglikha ng isang kahanga-hangang pagtutunggalian na hindi lamang nagpapalakas sa autonomiya ng manlalaro kundi nagtataguyod din ng malikhain na pagsasaysay, habang ipinapakita ang kahanga-hangang mga larawan na nagpapamalas ng kahanga-hangang mga mekanismo.
Napansin ang kahanga-hangang finesse ng Stellar Blade sa mga larawan, na nagmamay-ari ng antas ng kalinawan na lumalampas sa mga inaasahan. Tunay na kahanga-hanga na isang koponan na may limitadong karanasan sa AAA development ay nakapagbigay ng isang kapani-paniwalang likha. Sa liwanag nito, ipinapakilala namin ang isang malawak na grafikong pagsusuri ng Stellar Blade, isang patunay sa galing at pagbabago ng Shift Up sa mundo ng laro.
Ang Stellar Blade ay gumagamit ng kapangyarihan ng Epic’s Unreal Engine 4 upang buhayin ang kanyang malikhain na fantasy realm. Sa kabila nito, ang katumpakan ng visual ng laro ay katulad ng mga pamagat na gumagamit ng mga teknolohiyang pangunahing pang-industriya tulad ng Unreal Engine 5, na nagpapakita ng kahanga-hangang husay ng koponan sa pag-develop. Sa pamamagitan ng epektibong paggamit ng mga kakayahan ng engine, itinatayo ng Stellar Blade ang isang dystopianong sansinukob na puno ng mga detalye.
Isa sa pinakamakabighaning aspeto nito ay ang pag-alis nito mula sa karaniwang mga pamamaraan ng rendering upang bigyang-pansin ang isang pinahusay na implementasyon ng mga pamamaraan ng huling henerasyon, na humantong sa mga impresibong mga metric sa performance nang hindi inaapektuhan ang kalidad ng larawan. Ang mga modelo ng mga karakter, na ginagayakan ng maingat na detalye mula sa mga mesh ng balat hanggang sa mga bilang ng poly, ay nagpapakita ng kalidad ng sopistikadong pipeline ng rendering ng laro. Kahit na may mga minor na artifacts sa mga teksto ng buhok kapag malapitan, nananatiling natural ang paggalaw ng mga buhok sa gitna ng mga masiglang pagtutunggalian.
Sa paghuhukay sa mga aspeto ng kapaligiran ng Stellar Blade, natutuklasan ng isang mayamang kuwento ng mga mataas na kalidad na asset na puno ng mga mahahalintulad na detalye sa geometriya. Mula sa mga piraso ng isang nagibang tulay, humahabang buhangin, o ang masalimuot na mga looban ng mga spaceship ng mga alien, naglalabasan ang mga texture ng laro na nagtatanghal ng isang nakakabighaning likas. Ang napapanatiling pagpalit ng texture, na walang makitang biglang paglitaw, ay nag-aambag sa kabuuang kalinawan ng imahe, lalo na sa malawak na mga bukas na kapaligiran kung saan maayos na gumagana ang sistema ng streaming ng mundo. Kabilang sa mahalaga ay ang malawak na layo ng pananaw, na nagbibigay-daan sa mga manlalaro na humanga sa mga makabighaning tanawin, nagbibigay ng kabuuan sa kanilang mga mata at damdamin sa magagandang mga tanawin at larawang nasa paligid sa buong kampanya.
Tungkol sa ilaw, ang Stellar Blade ay hindi gumagamit ng ray tracing implementation - na maaring ma-deduce mula sa kung paano kumikilos ang ilaw sa mga kapaligiran. Sa halip, malamang na gumagamit ito ng ilang uri ng screen space reflections na karaniwan nating nakikita sa mga ikawalong henerasyon na mga laro na itinayo sa Unreal Engine 4. Bagamat wala itong ray tracing, ang mga reflections ay maganda pa rin dahil sa mahusay na implementasyon at mataas na kalidad ng mga reflections na naka-display. Nang walang ray tracing, ang indirect lighting ay hindi lubos na realistic, ngunit maganda pa rin ito.
Ang pag-implementa ng mga anino dito ay maaaring maging isa sa mga mahinang elemento ng visual presentation, lalo na sa mga finn texture tulad ng buhok. Subalit bukod dito, nagtatrabaho ito nang maayos para sa mga layo na mga bagay, at ang self-shadowing ay maganda rin sa aksyon.
Sa kabuuan, ang mga aspeto ng kapaligiran, ilaw, at reflections ng Stellar Blade ay nagtutulungan upang lumikha ng isang visual na kahanga-hanga at immersive na karanasan sa laro.
https://reddit.com/link/1ci1mla/video/dbub048knwxc1/player

Especially sa mga wala sa program mo or hindi grumaduate doon, marami at maraming masasabi ang ibang mga tao tungkol sa kurso mo na hindi naman totoo o hindi na totoo (posibleng totoo siya dati pero hindi na ngayon). Aling mga misconception ito and bakit mali sila o mali na sila ngayon?
Honestly, curious lang talaga ako sa ibang mga programs.

Sobrang sakit pa rin. Umiikot mundo ko sa mga masasayang memories natin. Hindi ko kayang magalit sa ginawa mo, pero malaki galit ko sa sarili ko. Wala pa rin akong peace. Lahat ng nakita mo sakin ay totoo. I'm always in my truest form with I'm with you. Ikaw lang nag pakita saakin ng totoong pag mamahal pero bakit mas nananaig ngayon na mas naparamdam mo sakin na nag hahanap ka nalang talaga ng rason para iwan ako? Binibigyan naman kita bg assurance na hindi ako titingin sa iba kahit sa kaibigan ko man yan.
Walang nangyari samin.
Pero totoo, pero mahirap tanggapin, iikot at iikot yan sa isip mo, kahit ilang beses ko pa sabihin sayo, tatama at tatama yan sayo. Pag tinatanong ko sarili ko tungkol saatin, lagi lang ako tumitingin sa last message mo sakin sa iMessage, kasi feeling ko, kahit papaano, it's comforting to know na at least you replied. Pero sa mga salitang binato mo sakin lang ako tumitingin ng mga sagot. I can still love you from afar, but I have to let you go, pero hindi ko kaya. Maghihintay pa rin ako sayo, kahit sa kabilang buhay. Mapagod man ako, pero hindi ako susuko. I wish our stars will collide soon. Mahal pa rin kita, kahit wala na. Maghihintay pa rin ako, kahit meron ka na. Nandito lang ako, kahit malayo ka na.
🤍

READ AT YOUR OWN RISK, IT INCLUDES R@PE AND SH
Nalaman ng partner ko ang buhay ko noon nung hindi pa kami by checking my phone nung tulog ako, last night while i was asleep naalimpungatan ako dahil and i was about to check the time sa phone ko nung makita Kong wala ito sa usual spot nya. Later on inabot to ng bf ko sa'kin and he's not saying anything and he just hugged me lang. When i opened my phone nakita kong nasa SMS ito and i asked him if he went through my phone and he said yes. I'm not hiding anything from him naman so I'm not mad if ginalaw nya phone ko. Natrigger lang trauma ko when he asked me this " what was your life noon bago tayo makagkakilala? " so instead of covering it pa sinabi kona.
I'm a rape victim, multiple times i can't recall kung ilang beses na pero karamihan sa mga yan dahil sa kalasingan ko. Ung first 2 lang ang alam ni bf about sa pagiging rape victim ko. And the rest hindi kona sinabi yung about sa pagiging tanga ko pag lasing dahil ilang beses na akong ginahasa sa tuwing nag iinom ako. Hindi din nya alam na i was kidnapped din dahil sa kalasingan ko. So sinabi ko sakanya yung about don and he asked me kung bakit hindi ko sinabi sakanya yung about don. My reason is
Sinabi ng mom ko saken before when me and my ex boyfriend broke up " wag mong isshare lahat ng tungkol sayo sa kahit na sinong maging karelasyon mo dahil gagamitin nila kahinaan mo laban sayo " and I've decided na pili nalng ang sabihin kay BF
And after that nakita din ni bf ang convo namin ng naging parang ex fling ko na half pinoy and half Spanish. So a little background lang about me hindi kami mayaman, nakakaraos kame. My mom used to be a call girl nung kapanahunan nya para maitaguyod kami ng siblings ko so please don't judge her for that. Okay Balik sa story my ex fling is a great guy, hindi madamot, marunong umunawa, mapagbigay, and gentleman. Eh namention ko sa mom ko yung about sa guy na yon and she said na gamitin daw sa pera ganon which i disagree kase hindi ako ganoong tao. Pag nakukulangan ako sa budget lagi akong nangheheram sa taong yon at binabayaran ko padin kahit sabihin nyang huwag ko nang bayaran. I ended things up with him nung naffeel kong hindi tama yung ginagawa ko and i gave him my apology.
Natatakot ako dahil baka isipin ng boyfriend ko na isa akong pokpok dahil sa mga nabasa nya. I just hope na hindi magbago tingin nya saakin despite sa mga nalaman nya. He said na he needed space and i don't know what to do na. My boyfriend is one of a kind, and i love him a lot.

Hello, gusto ko lang mag-rant kasi wala akong ibang mapagsabihan at nakakapagod na rin kimkimin yung nararamdaman ko.
Akala ko biro lang yung mga nagsasabi na nakaka-drain sa college, papasok na kulang sa tulog, hindi na nakakagala, etc. not until ako mismo na experience ko to. 1st Yr college pa lang pero drain na drain na ako. OA ba? Siguro, oo, hindi. Pero iba kasi yung pagod na dinadamdam ko araw-araw, gabi-gabi, lagi kong iniisip kung worth it ba ito? Hindi ako nahihirapan sa kursong pinili ko, pero lagi kong iniisip kung ano ang mangyayari kung hindi itong kurso ang pinili ko? First day pa lang, hindi ko ma-imagine ang sarili ko bilang teacher, hanggang sa dumating na hindi ko ma-imagine ang sarili ko sa kahit anong profession. Sinubukan ko nang sinubukan–lolokohin ko lang ang aking sarili kung sasabihin kong may pagbabago.
Walang oras na pinagdududahan ko ang aking katapangan sa buhay. Bitbit ang problema sa bahay papasok sa school, na mas bumigat dahil pakiramdam ko lagi akong pinag-uusapan ng mga kaklase ko. Wala naman akong ginagawa sakanila. Tahimik lang naman ako. Pero siguro, yun nga ang problema. Kahit pilitin ko ang aking sarili na makisalamuha sa iba, pinapangunahan ako ng takot at kaba. Wala e, kahit anong gawin ko siguro may mapapansin at mapag-uusapan sila tungkol sa akin. May mga kaibigan naman ako, tinanggap ako, pero sa huli mag-isa lang din naman ako.
Sakto lang naman ang mga pinapagawa sa amin sa school, nakakadrain lang siguro ang environment ko. Minalas pa nga naman na naging kagrupo ko sa research yung magkakaibigan na tila ba may personal na galit sa akin. Dagdag pagod din siguro yung sunod sunod na research namin na umaabot ng lima. 7 o 8 siguro kung isasama pa yung last sem. Sana pala nakisabay na lang ako sa pagenroll noon sa PUP kahit wala ng slot sa gusto kong kunin na course, edi sana hindi ako nammroblema sa layo ng byahe at pamasahe ko araw-araw.
Yung stress na nararamdaman ko dahil sa problema sa school, sa bahay, sa sarili, ang hirap bitbitin araw-araw. Nakakapagod. Nakakapagod magpanggap na okay ka lang pero hindi naman. Napapagod na rin akong umiyak araw-araw. Gusto kong baguhin ang takbo ng buhay ko, pero wala akong karapatan. Mahirap lang kami. Mahirap lang ako. Ako lang ang mag-isang bubuhay at magtataguyod sa pamilya ko. Anong karapatan kong sumuko sa buhay na nasimulan ko na? Anong karapatan kong magreklamo sa pag-aaral kung wala naman akong binabayaran na tuition fee? Anong karapatan ko?
Gusto kong makapagtapos at bigyan ng magandang buhay ang mga magulang ko. Magandang buhay na ipinagkait dulot ng kahirapan. Paano ko gagawin yon kung ngayon pa lang sumusuko na ako?
Pero pagod na ako, sobra. Siguro hanggang dito na lang ako. Ma, Pa, sorry kasi hindi ako matatag at gusto ko na lang takbuhan ang mga problema ko. Sorry kung hindi ko masabi sainyo yung mga problema ko. Sinubukan ko naman maging matapang, maging masaya para sainyo, pero wala. Nalulunod na ako. Hindi ko na kaya.

i don't know kung nagooverthink lang ba ako pero grabe yung bigat sa dibdib ko pag iniisip ko future ko. objectively, i'm doing fine naman. i have a stable job, may kaya, and independent na for my age. marami pa nga naiinspire sakin kasi ang bata ko pa daw at marami na ko nagagawa...
...pero natatakot talaga ako kasi wala namang sigurado sa hinaharap. at saka hindi ako masyado nagpapakaflatter sa mga sinasabi ng iba tungkol sakin. maaaring bukas may mangyari. halimbawa, yung nanay ko naoperahan lang recently without any insurance, doon palang natakot na ako pano kung nay mas malala pang mangyari doon at hindi ako handa? iniisip ko rin magulang ko kasi tumatanda na sila at iintindihin ko naman sila. grabe yung anxiety nararamdaman ko physically. pano ko ba to susuliranin? :(
o baka dahil naka vacation leave lang ako ngayon haha. ayaw ko lang bumalik at harapin ang responsibilities ko ulit at mamimiss ko kasama loved ones ko. ewan ko. haha ginaslight sarili amp.

i (F20) have been noticing my bf (M21) going in his unusual behavior recently. we’ve known each other for 3 years (although bago pa lang kami) at kabisado na namin yung isa’t isa. we could even read each other’s mind without speaking.
last month he’s been stressing over his schoolworks kasi thesis season nila. usually he would tell me what he’s been up to without me asking. open kami to talk about literally anything, especially mental health problems. but recently he’s been sleeping a lot, which isn’t like him kasi maayos yung sleeping pattern niya ever since. gustuhin ko man siyang makausap kaso tulog siya. may sasabihin sana ako at ichachat ko siya but he would reply after 5-6 hours, wala na akong energy sabihin kasi wala na ako sa mood, and baka siya rin.
whenever i asked him kung okay lang ba siya, he would always reply “oo naman” but then he won’t speak after that. tahimik lang siya tapos parang wala sa sarili. he used to be active academically and ik na lagi siyang busy sa school, pero recently wala na siyang update sa akin na gumagawa siya ng homeworks & such. wala na ring unsolicited updates, but more on him asking about me or my day, making sure if i’m doing okay. he won’t tell me a thing kasi he knows it’s my thesis season too. iniisip niya siguro na busy ako at ayaw niya nang maging burden pa :((
i’ve asked him again earlier if okay lang ba siya. he didn’t answer, instead, binalik niya lang yung tanong. i told him, “if something’s bothering you, sabihan mo ako please” kasi ayoko talagang nagwoworry siya. he just replied, “okay lang naman ako. wag mo na masyadong isipin” tapos tatahimik na ulit siya.
hindi lang ako sanay kasi usually madalas naming napag-uusapan yung ganitong bagay. pero kapag tungkol na sa sarili niya, parang tikom na siya.
hay i love him so much ayokong sinasarili niya problem niya when he can talk to me about it naman.

19 years married, gusto ng husband ko maging katulad ako ng mom niya na miski mali dad niya nagtiis tiis mom niya ex. nambabae dad niya, pinapahiya mom niya sa madaming tao.. ngayon lagi niya example yan pag nag aaway kami (Mom daw niya matiisin kahit anong gawin ng dad niya dapat ganon daw ako dahil lahat naman daw support binigay niya sa akin) yan lagi niyang sinasabi gusto niya magtangatangahan/magbulagbulagan ako. Nakaraan kasi nag aaway kami nahuli ko siya nakikipagpalitan siya ng picture thru messenger, sunod sunod na away namin. Pero tumigil din ako pinabayaan ko na siya, tuwing may kausap siya bukang bibig niya wag kayong mag asawa mga abnormal mga babae selos ng selos.. napapahiya ako. Tinanong ko siya kahapon nagsisi ba siya napangasawa ako hindi daw, biruan lang daw yung pero sabi ko napapahiya ako, nagalit na siya sabi niya wala akong dapat gawin kundi lunukin yung ginagawa niya kung di ko daw matanggap yung ugali niya makipaghiwalay daw ako tapos mayamaya biglang naghahamon ng hiwalayan. may ground ba siya para mag file ng annulment or separation? Feeling ko kasi nung nag start siya makipaglandian gusto niya wag siyang pakielaman. Di ko din maintindahan bakit lagi niya pang inopen yung nag seselos ako tutuusin feb-mar. Pa kami huling nag aaway tungkol dun.

Hi guys. Share ko lang dito kasi di ko na alam gagawin ko.
May LIP ako both F kami. Live in na kami for about one and a half year. Okay naman yung relationship namin. Masaya naman kaso napapadalas na yung panunumbat niya sakin tungkol sa pera lalo na kapag nag aaway kami. Ang hirap pala pag ganito no. Samantalang ako di ko masikmura na sumbatan siya sa pagdating sa pera. Di kasi kami pinalaki na maging mahigpit sa pera. Ilang beses ko na siya kinausap tungkol dito kasi ako po yung sinisisi niya kung bakit hanggang ngayon wala syang ipon. Never ako namghingi sakniya ng sobra sobra. Lahat ng kain namin sa labas, gusto nya rin yun ang hindi ko maintindihan bakit pati yun isusumbat paulit ulit nalang. Pareho kaming may work, mas mataas lang sahod niya sakin kaya mas malaki ang share niya sa mga expenses namin sa bahay. Sakin yung kuryente, tubig, at gas. Siya naman sa rent, groceries, phone na binabayaran. Sa work ko before 6-7k lang nakukuha ko every 15th at 30th. 2 months ak nawalan ng trabaho so tambay muna ako. Ngayon kakapsok ko lang ulit wala pa akong 1 month sa work ko kaya siya nagbibigay allowance sakin. Yung mga scenario namin is ganito. Simpleng sukli lang pag may inutos sakin sa grocery, itatanong niya magkano ba lahat? Tapos sasabihin niya “tinatanong ko lang kung magkano kasi di ko na alam san napupunta yung pera.” Pag nalaman niya na wala nanaman akong pera, manunumbat na naman. Minsan aabot nalang ako sa point na hihingi nalang ako sa lola or mommy ko pag wala na talaga. Hindi naman ako sa magastos sadyang nasshort lang gawa ng maliit sahod ko. Naririndi po ksi ako. Nasasaktan, nadodown. Para akong tanga na kelangan manlimos lagi sakniya. Nawawlan ako minsan ng gana ayain siya lumabas labas kasi alam ko isusumbat nanaman niya. Parang gusto ko nalang na makipaghiwalay sakniya kasi hindi ko po kaya na makisama sa taong ganun. Mahal ko siya pero non negotiable para sa akin yung nanunumbat sa pera. Aaminin ko naman na may ugali din ako. Short tempered ako pagdating sakaniya pero never ko siya sinumbatan. Dko kaya. Mahal ko siya pero parang mas pipiliin ko nalang mabuhay mag isa kesa palagi akong nakakarinig ng ganun. Nakakalungkot lang. Yung dapat siya yung nagccheer sakin na mag work hard para maging better yung life namin pero ngayon parang siya na yung nagiging dahilan ko para makalayo sa mga tulad niya at para magtrabaho ng magtrabaho para maging stable para di ako masumbatan ng mga ganung bagay.. hays ang hirap

Sa dinami dami kong nababasa na kwento ng failures parang ung iba naadopt ko na.
Parang tama nga ung inadvice sa akin ng kuya ko from US tungkol sa mga anak ko na bawasan or itigil na ang social media dahil malaki ang bad effect nito lalo na sa mental health.
Magconcentrate nalang sa pag-aaral para maimprove ung vocabulary. Tapos maging successful sa career. Then love will follow dahil financially stable ka na. Hindi na nga ako babad sa Facebook dito naman ako sa reddit nag istambay.