Mummy papa ko rat ko dekha
My opinion on episode 16
2024.05.19 19:36 ayainthehouse My opinion on episode 16
Usually I don't participate in per episode discussion but this time I have so much to say. These are my populaunpopular opinions. Do chime in yours.
submitted by ayainthehouse to splitsvillaMTV [link] [comments]
- Iss baar editors ko kya ho gya h? Itne saare flaws slip ho rhe h. You can very clearly tell that they are trying to cover-up something. Ate someone's opinions. And even they do not cover up refuting statements of contestants. But whatever it is, it's easier for us to see the truth.
- Dig-vijay ko har kisi ke beech me dig karne ki bhut buri aadat hai. Editors usse savage dikhane ki koshish kar rhe h pr aysa ho nhi rha h. Ar uski smile sach me acchi nhi h. Congratulations on being an ideal match with a girl who's committed to someone else.
- Devangini was right. She wasn't anyone's priority. Akriti ke paas bhut baar power ayi, but she didn't saved her once. And to me, she is the prettiest among all. She is beautiful on the inside and out. Divyansh did won the season he got the best girl. Speaking of him, he is a child. 4 saal ka baccha bhi itni zid nhi krta.
- Anica did mention that harsh and rushali had a common friend. Lo and behold, who's that common friend? Shubi !! First episode me harsh bol rha tha, Maine ek ladki ko baithe dekha fir mujhe koi ar dikhai hi nhi diya. No babe you saw a friend of your gf/friend/crush/whatever sitting and you knew what to do. And this was the part I was talking about ki anica ne inhe pehle hi expose Kiya tha ar aab sabkuch samne aa rha h. Editors ne try bhi nhi Kiya cover up karne ka (but whoever is at that editting chair needs to get a bonus, for what they did with shit wet and harsh). And I don't think rushali bhi koi dudh ki dhuli Hui h.
- Adit I love you but I hate you on the show. And next time jab urvashi ayegi to bhi sirf 30 sec ka screen time milega adit ko. I wonder if urvashi knows usse spiltsvilla me kyun bulaya gya h.
- Shobhika is dead weight. And no it's not complicated you were committed. You don't give exclusivity to someone with whom you have a "complicated" relationship with.
2024.05.19 19:14 serieeee Middle Child (21) Vs. The Favorite Child na 12 years old
Note: please wag niyong ipopost ‘to sa ibang socmed platforms. I am not giving my permission. They are active in socmed and mas magiging complicated lang kung malalaman nila ‘tong rant na ‘to.
Grabe napakahirap maging middle child talagang lagapak feelings mo. Sa sobrang sama ng loob ko pumasok ako sa grocery store para lang umiyak ng patago habang nagkukunwari na nagbabasa lang ng mga label kasi hindi ko na talaga kinaya. I just wanna be with them kasi ngayon na lang ako nakauwi dahil busy at nagstay ako sa apartment kaya kinulit ko si papa na samahan ako mag grocery at pumunta sa tito namin since katapat lang nila yung grocery store.
Tapos ang nangyari, nung paalis na kami pinipilit ng kapatid kong 12 yrs old na magdrive ng kotse ko. Yung kotse na yon hindi ko pa magamit dahil hindi pa narerelease yung license ko dahil waiting pa ako sa test drive sa LTO kaya si papa gumagamit. Nagulat ako kasi bakit magddrive yung kapatid ko e ang bata pa niya? Tapos mukhang okay lang sa tatay namin. So nafigure ko na don pa lang na habang wala ako is pinapagamit nya sa kapatid ko yung kotse, as much as possible hindi ko na pinansin yung fact na yon.
As someone na walang tiwala sa kapatid ko dahil safety namin yung nakasalalay, sabi ko hindi na lang ako sasama at sila na lang ang umalis kung siya lang din ang magmamaneho, dahil I know for sure na pagbibigyan lang siya ng tatay namin. In the end, ako ang nagmaneho dahil nung babalik na ako sa bahay minura ako ng tatay ko dahil nageeksena pa ako.
Again, as someone na hindi naman palaging nakakapagmaneho dahil nga hindi ko pa magamit since student license pa lang ako and I cannot risk to drive it alone without a professional, hindi ako sanay imaneho yung sasakyan pero syempre I am still trying my best.
But, all throughout the ride puro sigaw at mura lang natatanggap ko. Yung kapatid ko sa backseat sumasabay pa. Alam ko yung ginagawa ko pero maririnig ko siya na “flasher” “menor” mga ganon as if he is instructing me what to do. Sa sobrang dami ng naririnig ko sa loob ng sasakyan na puro puna sa pagmamaneho ko hindi na ako nakapagfocus sa pagddrive at ilang beses kaming tumirik dahil nga napepressure at naiirita ako at the same time not to add na busy road pa nung time na yon.
Imagine, the last time I drove the car was months ago pa tapos ganon pa sila as my passenger. Sinabihan pa ako na “pano kapag nagtest drive ka na sa LTO edi bumagsak ka” naglash out ako about it sabi ko “anong ineexpect mo, papa? E hindi ko nga madrive itong sasakyan ko kasi hindi mo halos ipagamit. Ineexpect mo ba na smooth yung magiging driving ko? E mukhang mas madalas mo pa ipagamit sa paborito mong anak tong sasakyan ko e.” Ganyan na ganyan pagkakasabi ko kasi di ko na napigilan.
Pagkarating namin sa tito ko dumiretso ako sa grocery at doon ko binuhos yung mixed emotions na nafeel ko, hindi naman dapat ako iiyak e pero habang naglalakad ako nangingilid talaga luha ko and after a while hindi ko na napigilan at tahimik na lang ako umiiyak habang palipat lipat ako ng aisle para di ako mahalata ng mga tao. Sobrang sama ng loob ko sa lahat ng nangyayari sa ride na yon. Halo-halo na yung naramdaman ko. After non parang walang nangyari.
Tapos nakipagbirthday pa kami wala sa oras, ang ginawa ko natulog ako sa sasakyan ko sa driver seat dahil ubos na ubos ako bigla kanina. Tapos nung uuwi na ginising ako ng tatay ko. Eto na, sinasabi ko na nga ba. They tricked me into thinking na si papa yung magmamaneho sa sasakyan which is okay sa akin. Tapos nung nakalabas na ako sa kotse at nakaikot na pasimple niyang pinapasok sa driver seat yung kapatid komg 12 years old.
Hindi ko na alam anong mararamdaman ko sa sunod-sunod at harap-harapang panggagago. Nanahimik na lang ako dahil ubos na talaga ako, ineexpect ko na rin naman na gagawin nila yan, humahanap lang silang timing. Wala na, sagad na. Nagkunwari akong tulog sa backseat at habang nasa byahe wala akong naririnig na kung ano mang salita sa tatay ko kahit halos masubsob kami sa preno ng kapatid ko. Wala e, paboritong anak na yan e. Tapos nung nadaan kami sa humps kung saan ako natitirikan kanina dahil sa sobrang pressure ko sa sigaw ng tatay ko narinig ko yung kapatid ko, “dito nahirapan si ate kanina ‘no pa? Yung malaking humps.” Tapos nakarating na kami sa amin sumegunda pa kapatid ko, sabi niya, “Ang galing ko hindi ako tumirik nakauwi tayo ng diretso”. Imagine saying that knowing na nagdrive ka around 10pm e wala ng sasakyan sa daan non at talagang ipaparinig mo pa sa akin? Ewan ko, pero hindi ko na maalis yung beef ko sa kapatid ko na ‘to kahit 12 years old lang siya. Sobra na.
Gusto ko sila makasama genuinely pero tuwing uuwi ako ganito na lang palagi nararamdaman ko sa bahay na ‘to. Hirap na hirap na ako maging middle child. Once na nakuha ko na lisensya ko I might as well not go back sa bahay na ‘to na ganito kadalas. Okay na siguro once every 2 months? I can manage. I have an apartment and I am living independently already kung tutuusin. I’m tired sa treatment na ganito sa akin. Masyadong maluwag yung tatay ko sa anak nyang paborito to the point na wala na sa lugar yung pagiging maluwag niya. Sobra na.
submitted by serieeee to OffMyChestPH [link] [comments]
Grabe napakahirap maging middle child talagang lagapak feelings mo. Sa sobrang sama ng loob ko pumasok ako sa grocery store para lang umiyak ng patago habang nagkukunwari na nagbabasa lang ng mga label kasi hindi ko na talaga kinaya. I just wanna be with them kasi ngayon na lang ako nakauwi dahil busy at nagstay ako sa apartment kaya kinulit ko si papa na samahan ako mag grocery at pumunta sa tito namin since katapat lang nila yung grocery store.
Tapos ang nangyari, nung paalis na kami pinipilit ng kapatid kong 12 yrs old na magdrive ng kotse ko. Yung kotse na yon hindi ko pa magamit dahil hindi pa narerelease yung license ko dahil waiting pa ako sa test drive sa LTO kaya si papa gumagamit. Nagulat ako kasi bakit magddrive yung kapatid ko e ang bata pa niya? Tapos mukhang okay lang sa tatay namin. So nafigure ko na don pa lang na habang wala ako is pinapagamit nya sa kapatid ko yung kotse, as much as possible hindi ko na pinansin yung fact na yon.
As someone na walang tiwala sa kapatid ko dahil safety namin yung nakasalalay, sabi ko hindi na lang ako sasama at sila na lang ang umalis kung siya lang din ang magmamaneho, dahil I know for sure na pagbibigyan lang siya ng tatay namin. In the end, ako ang nagmaneho dahil nung babalik na ako sa bahay minura ako ng tatay ko dahil nageeksena pa ako.
Again, as someone na hindi naman palaging nakakapagmaneho dahil nga hindi ko pa magamit since student license pa lang ako and I cannot risk to drive it alone without a professional, hindi ako sanay imaneho yung sasakyan pero syempre I am still trying my best.
But, all throughout the ride puro sigaw at mura lang natatanggap ko. Yung kapatid ko sa backseat sumasabay pa. Alam ko yung ginagawa ko pero maririnig ko siya na “flasher” “menor” mga ganon as if he is instructing me what to do. Sa sobrang dami ng naririnig ko sa loob ng sasakyan na puro puna sa pagmamaneho ko hindi na ako nakapagfocus sa pagddrive at ilang beses kaming tumirik dahil nga napepressure at naiirita ako at the same time not to add na busy road pa nung time na yon.
Imagine, the last time I drove the car was months ago pa tapos ganon pa sila as my passenger. Sinabihan pa ako na “pano kapag nagtest drive ka na sa LTO edi bumagsak ka” naglash out ako about it sabi ko “anong ineexpect mo, papa? E hindi ko nga madrive itong sasakyan ko kasi hindi mo halos ipagamit. Ineexpect mo ba na smooth yung magiging driving ko? E mukhang mas madalas mo pa ipagamit sa paborito mong anak tong sasakyan ko e.” Ganyan na ganyan pagkakasabi ko kasi di ko na napigilan.
Pagkarating namin sa tito ko dumiretso ako sa grocery at doon ko binuhos yung mixed emotions na nafeel ko, hindi naman dapat ako iiyak e pero habang naglalakad ako nangingilid talaga luha ko and after a while hindi ko na napigilan at tahimik na lang ako umiiyak habang palipat lipat ako ng aisle para di ako mahalata ng mga tao. Sobrang sama ng loob ko sa lahat ng nangyayari sa ride na yon. Halo-halo na yung naramdaman ko. After non parang walang nangyari.
Tapos nakipagbirthday pa kami wala sa oras, ang ginawa ko natulog ako sa sasakyan ko sa driver seat dahil ubos na ubos ako bigla kanina. Tapos nung uuwi na ginising ako ng tatay ko. Eto na, sinasabi ko na nga ba. They tricked me into thinking na si papa yung magmamaneho sa sasakyan which is okay sa akin. Tapos nung nakalabas na ako sa kotse at nakaikot na pasimple niyang pinapasok sa driver seat yung kapatid komg 12 years old.
Hindi ko na alam anong mararamdaman ko sa sunod-sunod at harap-harapang panggagago. Nanahimik na lang ako dahil ubos na talaga ako, ineexpect ko na rin naman na gagawin nila yan, humahanap lang silang timing. Wala na, sagad na. Nagkunwari akong tulog sa backseat at habang nasa byahe wala akong naririnig na kung ano mang salita sa tatay ko kahit halos masubsob kami sa preno ng kapatid ko. Wala e, paboritong anak na yan e. Tapos nung nadaan kami sa humps kung saan ako natitirikan kanina dahil sa sobrang pressure ko sa sigaw ng tatay ko narinig ko yung kapatid ko, “dito nahirapan si ate kanina ‘no pa? Yung malaking humps.” Tapos nakarating na kami sa amin sumegunda pa kapatid ko, sabi niya, “Ang galing ko hindi ako tumirik nakauwi tayo ng diretso”. Imagine saying that knowing na nagdrive ka around 10pm e wala ng sasakyan sa daan non at talagang ipaparinig mo pa sa akin? Ewan ko, pero hindi ko na maalis yung beef ko sa kapatid ko na ‘to kahit 12 years old lang siya. Sobra na.
Gusto ko sila makasama genuinely pero tuwing uuwi ako ganito na lang palagi nararamdaman ko sa bahay na ‘to. Hirap na hirap na ako maging middle child. Once na nakuha ko na lisensya ko I might as well not go back sa bahay na ‘to na ganito kadalas. Okay na siguro once every 2 months? I can manage. I have an apartment and I am living independently already kung tutuusin. I’m tired sa treatment na ganito sa akin. Masyadong maluwag yung tatay ko sa anak nyang paborito to the point na wala na sa lugar yung pagiging maluwag niya. Sobra na.
2024.05.19 18:32 No_Queen A dysfunctional relationship with my mother
As an only child, there are moments wherein you really feel alone and pray na sana magka kapatid ako. I have a really dysfunctional relationship with my mom. I want to make a relationship with her pero sya mismo ang rason why i don't want to cultivate a relationship with her. For context, there are times na mabait sya sa akin may times na hindi. My dad is out of the picture, AFAM si papa pero he died (abangan nalang na story) Anyways, we have an event sa school and I live in a different city from my mom kasi i'm studying post-grad. Ngayon, i bought these contact lenses kasi may pa-theme yung event para labas talaga yung foreigner features ko (mas malakas dugo ni mama hahah so there are days na i look like a foreigner and there are days na i look very pinoy) tapos I bought 2 contact lenses: brown-grey and blue para bumagay sa theme ng event.
I showed it to her tapos she told me i look like a cross-eyed daw and this is verbatim kasi through chat: Masira ang Mata mo, Leche ka. (And mind you, humihintay ako ng grab ko while nasa church ako. Nasa loob ng church sya mag say ng things na ganyan)
I have PCOS and my doctor told me I might be a candidate for cervical cancer so my mom told me this in hiligaynon: Wala ka pa nahuman na health problem mo … dugang.an mo na pud ang problema???? Mata pa gid … ( Wala ka pa natapos sa health problem mo, dagdagan mo nanaman ang problema. Mata pa talaga)
And It's just contact lenses and what's worst is when she said: Di jud ko nimo hatagan dugang problema (Wag mo talaga ako bigyan ng problema)
I don't know why im crying while typing this, i feel like kahit anong try ko maging good child wala parin. I feel like grabe ka narcicist nanay ko. Why would she say na i will give her problems kasi sumuot ako ng contacts? I don't get it. Is buying contacts bad? or what?
I know some of you will say something to defend her like she's old so understand her nalang pero it's weird na as a child i became the parent of my parent. My psychologist said na my mom and i have emotional incest kasi grabe ang pagka dysfunctional ng aming dynamic. I love and care for my mom pero ang hirap gumawa ng relationship with her kasi everything that I do is wrong or if it does not align with her values kasi mali and dapat sya lang ang sundin.
submitted by No_Queen to OffMyChestPH [link] [comments]
I showed it to her tapos she told me i look like a cross-eyed daw and this is verbatim kasi through chat: Masira ang Mata mo, Leche ka. (And mind you, humihintay ako ng grab ko while nasa church ako. Nasa loob ng church sya mag say ng things na ganyan)
I have PCOS and my doctor told me I might be a candidate for cervical cancer so my mom told me this in hiligaynon: Wala ka pa nahuman na health problem mo … dugang.an mo na pud ang problema???? Mata pa gid … ( Wala ka pa natapos sa health problem mo, dagdagan mo nanaman ang problema. Mata pa talaga)
And It's just contact lenses and what's worst is when she said: Di jud ko nimo hatagan dugang problema (Wag mo talaga ako bigyan ng problema)
I don't know why im crying while typing this, i feel like kahit anong try ko maging good child wala parin. I feel like grabe ka narcicist nanay ko. Why would she say na i will give her problems kasi sumuot ako ng contacts? I don't get it. Is buying contacts bad? or what?
I know some of you will say something to defend her like she's old so understand her nalang pero it's weird na as a child i became the parent of my parent. My psychologist said na my mom and i have emotional incest kasi grabe ang pagka dysfunctional ng aming dynamic. I love and care for my mom pero ang hirap gumawa ng relationship with her kasi everything that I do is wrong or if it does not align with her values kasi mali and dapat sya lang ang sundin.
2024.05.19 16:35 Wild-Hovercraft5564 Mas malaki pa ng worth ng laptop ko kesa saken
I 18f have a laptop, usually ino-open ko sya gamit fingerprint ko (and hindi ko palagi syang ginagamit, usually lang kung may papa-encode sakin si mama), then suddenly nalang, PIN yung hinhingi ng laptop ko, pero nakalimutan ko na PIN ko kasi nasanay ako na fingerprint and pinalitan ko lanng PIN ko last month (dahil sa galit din kasi palagi hinihiram ng kapatid ko ang lptop ko ng walang paalam and masama pa ugali saakin) . Nag hesitate ako sabihin sa mama at papa ko na nakalimutan ko PIN ko and decided na sabihin nalang kasi kala ko konting sermon lang and its a problem na madali lang ayusin.
So ayun na nga, umuwi sila then habang naghuhugas ako pinggan sinabi ko kay mama, biglang nag 180 si mama at pinagalitan ako syempre with sigaw di sya naniniwala sa akin na nakalimutan ko tlga yung PIN tas marami pang sinasabe na 'wala ka nga ambag' 'may report pa ako na ippasa', while kapatid ko nman sabi ng sabi "bobo" wala lang sakin yun, pero narinig ni papa yung mga sigawan then lumabas then nalaman nya rin at sinigawan din ako, parang pinush-off ako sa lababo, then parang hinawakan sa leeg at chin ko at tinataas at patuloy sa pagsisigaw malapit sa mukha ko. Pinigilan naman ni mama , dun na ako umiyak. Bat parang grabe na grabe ba yung kasalanan ginawa ko? Ako naman nag eencode lahat ng report and cards ni mama, literal na lahat kahit ang dami at di naman ako nagreklamo. Nakaka iyak lang hindi lang na i feel unappreciated. Deserve ko ba to dahil lang nakalimutan ko PIN ng laptop ko? bat ganon sila lahat maka react? Bat parang mas malaki pa worth ng laptop kesa saken? Bat parang mas mahal pa nila yung laptop kesa saken. Nag aral nman ako mabuti (graduating with highest honor and top 1 sa class). And ngayon parang ayoko na umattend ng recognition and graduation ko.
*Currently na unlock ko na lptop ko nanood lang ako ng mga YT vids pero naiiyak paren ako ngayon 🥲
submitted by Wild-Hovercraft5564 to OffMyChestPH [link] [comments]
So ayun na nga, umuwi sila then habang naghuhugas ako pinggan sinabi ko kay mama, biglang nag 180 si mama at pinagalitan ako syempre with sigaw di sya naniniwala sa akin na nakalimutan ko tlga yung PIN tas marami pang sinasabe na 'wala ka nga ambag' 'may report pa ako na ippasa', while kapatid ko nman sabi ng sabi "bobo" wala lang sakin yun, pero narinig ni papa yung mga sigawan then lumabas then nalaman nya rin at sinigawan din ako, parang pinush-off ako sa lababo, then parang hinawakan sa leeg at chin ko at tinataas at patuloy sa pagsisigaw malapit sa mukha ko. Pinigilan naman ni mama , dun na ako umiyak. Bat parang grabe na grabe ba yung kasalanan ginawa ko? Ako naman nag eencode lahat ng report and cards ni mama, literal na lahat kahit ang dami at di naman ako nagreklamo. Nakaka iyak lang hindi lang na i feel unappreciated. Deserve ko ba to dahil lang nakalimutan ko PIN ng laptop ko? bat ganon sila lahat maka react? Bat parang mas malaki pa worth ng laptop kesa saken? Bat parang mas mahal pa nila yung laptop kesa saken. Nag aral nman ako mabuti (graduating with highest honor and top 1 sa class). And ngayon parang ayoko na umattend ng recognition and graduation ko.
*Currently na unlock ko na lptop ko nanood lang ako ng mga YT vids pero naiiyak paren ako ngayon 🥲
2024.05.19 15:38 Vast-Fan-7743 ews certificate doubt
mere income and assets certificate pe mere papa aur mera naam hai, "shri father of minor " ke format mei likha hai mai abhi 17 ka hu to jo ews certificate counselling ke time dena hoga (jo adv ki website pe hai) usme meri photo aur name hoga ya mere papa ka? also josaa counselling 10 june ko start hoga to ye certificate tb tk bnvana hoga?
submitted by Vast-Fan-7743 to EngineeringAdmissions [link] [comments]
2024.05.19 15:37 Vast-Fan-7743 doubt regarding ews certificate in josaa conselling
mere income and assets certificate pe mere papa aur mera naam hai, "shri father of minor " ke format mei likha hai mai abhi 17 ka hu to jo ews certificate counselling ke time dena hoga (jo adv ki website pe hai) usme meri photo aur name hoga ya mere papa ka? also josaa counselling 10 june ko start hoga to ye certificate tb tk bnvana hoga? myquals - 12th passed this year
submitted by Vast-Fan-7743 to Indian_Academia [link] [comments]
2024.05.19 15:37 Careful_Ad_1388 College Cets
Just wanna get this off my chest. It's been 3 days since nkaatanggap ako sa email ko ng result ng inapplyan kong school and rejected ako. Kasama ko parents ko nung inopen ko yung email and nakita nila na rejected ako. Disappointed si papa at si mama naman sabi niya ok lang, ganyan yung sinasabi nila pero after ng ilang days e parang pinapafeel nila na disappointed sila sakin, yung mukha nila mukhang disappointed talaga. Si papa sinabihan ako na di daw ata ako nagreview kaya di ako nakapasa, si mama naman e parang sinisisi sa kung ano anong bagay pero feel ko gusto niyang isisi sakin. Pangalawang school na kasi to na nireject ako tapos jinojoke na nila ako na baka wala na akong maipasa. Ayaw ko na talaga lumabas ng kwarto ko kasi pag nakikita ko sila e parang naaalala ko yung mga sinasabi nila, actually, informed mga kamag anak ko na nagentrance exam ako sa school na yon kaya feel ko alam nila na rejected ako. Ayaw ko sila makita kasi baka pagtinanong ako e diko alam kung ano isasagot ko.
Sana pala di nila alam na nagentrance exam ako don para kapag rejected ako e ako langyung may alam
submitted by Careful_Ad_1388 to OffMyChestPH [link] [comments]
Sana pala di nila alam na nagentrance exam ako don para kapag rejected ako e ako langyung may alam
2024.05.19 15:30 Vast-Fan-7743 ews certificate doubt
mere income and assets certificate pe mere papa aur mera naam hai, "shri father of minor " ke format mei likha hai mai abhi 17 ka hu to jo ews certificate counselling ke time dena hoga (jo adv ki website pe hai) usme meri photo aur name hoga ya mere papa ka? also josaa counselling 10 june ko start hoga to ye certificate tb tk bnvana hoga?
submitted by Vast-Fan-7743 to JEE [link] [comments]
2024.05.19 14:07 miaaaai I'm convinced that INC tends to ruin my life.
Hi, a newbie here and a minor. Just a quick background, my mother's side (except for Mama's sister and her family) are members of INC. Yung parents ko po, dati natiwalag sila kasi yung Papa ko before, he's not INC and yung Mama ko naman nung in a relationship pa lang sila ni Papa ay may tungkulin. Nung nalaman na nakikipagtipan si Mama kay Papa, she was kicked from INC. But, nung 2021 they decided na magbalikloob. That time, nag-inquire na sila ng doctrine for me. And nung 2022, naging INC na ako.
First of all, wala talaga akong gana and I'm not interested in this cult in the first place. Just how weird and odd the vibes are whenever I attend BS worship services nila. In the first place din, I don't really give a damn about religion since I grew up believing na iisa lang ang Diyos — People are just differentiated due to their way of worshipping and with their beliefs.
This 2024, may classmate akong religious like sa room, even there's chaos I can notice him just reading The Bible. Mayroon akong classmate naman na INC and she's so devoted with the cult. One time, sa gc namin nagkaroon ng heated argument. Siyempre nasali ako since other religion vs. INC 'yon, and ang opponent namin no'n yung classmate kong palabasa ng Bible. Nilapagan niya 'ko ng mga bible verses no'n, but I was nonchalant about it kasi in the first place hindi ko kaya at ayaw kong lumaban kasi diba nga, I'm uninterested sa cult na 'to.
Last April lang, nagkausap kami nung naging opponent ko sa argument before. Inamin ko sa kaniya na ayaw ko na sa INC. After that, he encouraged me and he opened my eyes na INC is really a cult. Sa encouragement na 'yon, nagbasa na'ko ng NASB Bible niya tapos nahila na rin ako na magdownload ng mga NIV/NASB Bible and binabasa ko 'yon. Nakakasama ko pa rin yung classmate ko na INC and nagtataka siya, “Bakit ka nagbabasa ng Bible ni *****? Magcoconvert ka ba?” Syempre, para playsafe habang katabi ko si religious classmate sinabi ko, “Ay hindi, gusto ko lang maging open-minded kasi ang bias naman kung puro INC nalang na turo maririnig ko. Kumbaga, ayoko ng ignorance when it comes to other religions. At least, may idea ako on how they run their organization or the religion itself.” Tapos nung umalis yung classmate ko na 'yon, tawa kami nang tawa ni religious classmate. Kasi, si religious classmate ko lang yung nakakaalam sa plano kong pag-alis, and hindi ako pwede mag-ingay about it kasi first of all, minor ako and ang mga nabasa ko dito na kapag gusto mong umalis sa INC, kailangan prepared ka emotionally and financially especially my parents e sobrang devoted nila sa pagsamba. Kaya ayun, I invited din dito na magjoin si religious classmate kasi sobrang enjoyable dito e. Plano ko sana na umalis na kapag 18, pero I'm afraid na mapalayas and hindi ko alam saan ako pupulutin. Isa rin sa reasons bakit gusto ko na umalis, is hindi ko na siya nakikita na banal or holy e, instead puro nalang paninira nalabas sa mga turo nila.
When it comes to attending WS nga, I sometimes laugh especially when they ask guidance to God na sana i-guide nila si Pangkalahatan. And kapag pinapantay nila si Sugo sa mga Apostles? That's real BS. Tawang tawa din ako sa mga ministro na 'to, too strict to the point that it's more of like a threat rather than a friendly encouragement. E sila nga, palihim na nag-iinuman kapag may mga wedding at ininvite sila sa reception, LOOOL MGA PATAWA 🤪
submitted by miaaaai to exIglesiaNiCristo [link] [comments]
First of all, wala talaga akong gana and I'm not interested in this cult in the first place. Just how weird and odd the vibes are whenever I attend BS worship services nila. In the first place din, I don't really give a damn about religion since I grew up believing na iisa lang ang Diyos — People are just differentiated due to their way of worshipping and with their beliefs.
This 2024, may classmate akong religious like sa room, even there's chaos I can notice him just reading The Bible. Mayroon akong classmate naman na INC and she's so devoted with the cult. One time, sa gc namin nagkaroon ng heated argument. Siyempre nasali ako since other religion vs. INC 'yon, and ang opponent namin no'n yung classmate kong palabasa ng Bible. Nilapagan niya 'ko ng mga bible verses no'n, but I was nonchalant about it kasi in the first place hindi ko kaya at ayaw kong lumaban kasi diba nga, I'm uninterested sa cult na 'to.
Last April lang, nagkausap kami nung naging opponent ko sa argument before. Inamin ko sa kaniya na ayaw ko na sa INC. After that, he encouraged me and he opened my eyes na INC is really a cult. Sa encouragement na 'yon, nagbasa na'ko ng NASB Bible niya tapos nahila na rin ako na magdownload ng mga NIV/NASB Bible and binabasa ko 'yon. Nakakasama ko pa rin yung classmate ko na INC and nagtataka siya, “Bakit ka nagbabasa ng Bible ni *****? Magcoconvert ka ba?” Syempre, para playsafe habang katabi ko si religious classmate sinabi ko, “Ay hindi, gusto ko lang maging open-minded kasi ang bias naman kung puro INC nalang na turo maririnig ko. Kumbaga, ayoko ng ignorance when it comes to other religions. At least, may idea ako on how they run their organization or the religion itself.” Tapos nung umalis yung classmate ko na 'yon, tawa kami nang tawa ni religious classmate. Kasi, si religious classmate ko lang yung nakakaalam sa plano kong pag-alis, and hindi ako pwede mag-ingay about it kasi first of all, minor ako and ang mga nabasa ko dito na kapag gusto mong umalis sa INC, kailangan prepared ka emotionally and financially especially my parents e sobrang devoted nila sa pagsamba. Kaya ayun, I invited din dito na magjoin si religious classmate kasi sobrang enjoyable dito e. Plano ko sana na umalis na kapag 18, pero I'm afraid na mapalayas and hindi ko alam saan ako pupulutin. Isa rin sa reasons bakit gusto ko na umalis, is hindi ko na siya nakikita na banal or holy e, instead puro nalang paninira nalabas sa mga turo nila.
When it comes to attending WS nga, I sometimes laugh especially when they ask guidance to God na sana i-guide nila si Pangkalahatan. And kapag pinapantay nila si Sugo sa mga Apostles? That's real BS. Tawang tawa din ako sa mga ministro na 'to, too strict to the point that it's more of like a threat rather than a friendly encouragement. E sila nga, palihim na nag-iinuman kapag may mga wedding at ininvite sila sa reception, LOOOL MGA PATAWA 🤪
2024.05.19 13:45 myboyfriendsbabygirl nakakapagod na maging eldest sister ng two elementary kids sa isang pinoy household
pa rant po.
again, ako (24/F) ang eldest daughter and 4 kami magkakapatid all in all. wala naman akong masyadong problema sa sister ko (2nd child) kasi matured naman siya, nasa college na so minsan nalang yung mga misunderstanding. pero minsan nakakairita lang yung fact na share kami ng kwarto. tapos eto na, yung younger brothers namin. dalawa sila nasa elementary pa lang and grabe, pinalaki talagang spoiled ng parents namin. swerte lang nila di sila dumaan sa phase na yung laging pinapalo ng parents pag may nagawang mali or nagiging matigas ang ulo. don’t get me wrong, im against physical discipline. it’s just that, parang naging soft na talaga yung parents namin sa kanila. siguro kasi boys? siguro kasi younger? siguro pagod na sila? idk. tapos swerte din nila kasi nabibilhan sila lagi ng mga mamahaling gamit. damit? usually nike, adidas, penshoppe, oxgn, etc. which my sister and i didn’t get to have as kids. nasa high school na kami nung nabibilhan na kami ng mga penshoppe level clothing brands then college pa nabilhan ng branded shoes like adidas & skechers. tho i completely understand. i know also because mas nakaluwag luwag na parents namin kasi mas lumaki na sweldo ni papa.
pero ayun nga, swerte lang talaga nila. pero dahil sa lahat ng yan, ng pangsspoil, lumaki silang sobrang tamad and entitled. yung tipong magagalit pa pag inutusan kasi nga naglalaro. pag di mo pa niremind sa chores nilang sobrang konti, wala talagang mangyayari. feeling mga prinsipe kumbaga, yung dapat wala silang ginagawa kundi maglaro.
isa pa sa mga kinaiinisan ko is yung pagka-entitled nila. dapat lagi silang kasali. dapat meron silang part palagi. like namimindblown nalang ako for example, mga pasalubong ng bf ko such as chocolates. of course matic na ishashare ko sa family ko kasi sobrang dami. pero yung magrereklamo sila kasi daw mas marami yung sakin at kela mama? implying na dapat even kami? nakaka-wtf sobra. yung mindset. tapos eto pa, naisipan kong ilibre ng drinks yung parents ko, iced coffee & matcha latte. kaso that time, konti lang talaga budget ko pero ayun nga, gustong gusto ko sila ilibre, sila lang muna (take note, wala pa akong work, nagrereview pa lang sa boards) pero may naipon din kasi ako. tapos ako pa yung napagalitan nung narealize ni papa na di ko bibilhan yung mga kapatid ko. ang damot ko daw, mas mabuti pa daw di ko nalang sila ilibre. nakakainis sobra.
isa pa pala, sobrang damot ng mga batang to. rare lang namimigay. yung kahit gusto mo lang tumikim ng kinakain or nabili nila, ayaw nila kasi nga daw gustong gusto nila. when in fact, halos lagi naman akong namimigay, may times lang talaga na hindi na, yun ay kung maliit lang. pag humihingi ako, ang naaalala lang nila is yung times na di ako namigay.
tapos naman pag sinasabihan ko sila sa mga maling ginagawa nila, parang ako pa yung masama, pati sa tingin ng parents namin. ewan, nakakapagod pero di ko matiis na itolerate lang yung mga pinaggagawa nila sa bahay (for example: yung pagiging walang pake nila sa mga gamit, feeling mayaman) and as an eldest daughter, di naman gusto kong maging perfect sila pero sana naman makinig sila. para kasi samin lahat yung mga sinesermon ko sa kanila. pati din sa health nila. sobrang picky eater kasi ng bunso namin, lahat ng paborito ay unhealthy food. grabe talaga, di na nga kumakain ng maayos, dami pang kinakain na sobrang matatamis & junk food. ang hirap, ayaw ko naman kasing wala akong pake. and paano nalang in the future kung magkasakit siya dahil sa habits or diet niya? sino ba maghihirap?
tamad din sila mag aral, ayaw ko magcompare, ayaw ko yung “kami noon” pero wala eh. grabe yung pressure samin sa pag aaral noon. pero sila halos okay lang if di na mag aral. nabobother na nga ako sa 3rd child eh. maghahighschool na next year and di ko alam san siya pupulutin, honestly. i know, mga bata pa sila, but im just worried about what they will become. wala ng respeto, may pagka-walang modo, and my parents just let them be.
i’ve already tried my best as an ate/panganay pero nakaka-drain na eh. sana talaga kaya ko nalang iwalang pake yung mga ginagawa nila, magkakaroon pa ako ng peace of mind. may best friends naman ako pero nasa adulting stage na kami, medyo mahirap na magkatime together. buti nalang may bf ako na super comfy ako, para ko siyang main best friend. ewan ko nalang siguro if wala siya, mababaliw na siguro ako dito.
submitted by myboyfriendsbabygirl to pinoy [link] [comments]
again, ako (24/F) ang eldest daughter and 4 kami magkakapatid all in all. wala naman akong masyadong problema sa sister ko (2nd child) kasi matured naman siya, nasa college na so minsan nalang yung mga misunderstanding. pero minsan nakakairita lang yung fact na share kami ng kwarto. tapos eto na, yung younger brothers namin. dalawa sila nasa elementary pa lang and grabe, pinalaki talagang spoiled ng parents namin. swerte lang nila di sila dumaan sa phase na yung laging pinapalo ng parents pag may nagawang mali or nagiging matigas ang ulo. don’t get me wrong, im against physical discipline. it’s just that, parang naging soft na talaga yung parents namin sa kanila. siguro kasi boys? siguro kasi younger? siguro pagod na sila? idk. tapos swerte din nila kasi nabibilhan sila lagi ng mga mamahaling gamit. damit? usually nike, adidas, penshoppe, oxgn, etc. which my sister and i didn’t get to have as kids. nasa high school na kami nung nabibilhan na kami ng mga penshoppe level clothing brands then college pa nabilhan ng branded shoes like adidas & skechers. tho i completely understand. i know also because mas nakaluwag luwag na parents namin kasi mas lumaki na sweldo ni papa.
pero ayun nga, swerte lang talaga nila. pero dahil sa lahat ng yan, ng pangsspoil, lumaki silang sobrang tamad and entitled. yung tipong magagalit pa pag inutusan kasi nga naglalaro. pag di mo pa niremind sa chores nilang sobrang konti, wala talagang mangyayari. feeling mga prinsipe kumbaga, yung dapat wala silang ginagawa kundi maglaro.
isa pa sa mga kinaiinisan ko is yung pagka-entitled nila. dapat lagi silang kasali. dapat meron silang part palagi. like namimindblown nalang ako for example, mga pasalubong ng bf ko such as chocolates. of course matic na ishashare ko sa family ko kasi sobrang dami. pero yung magrereklamo sila kasi daw mas marami yung sakin at kela mama? implying na dapat even kami? nakaka-wtf sobra. yung mindset. tapos eto pa, naisipan kong ilibre ng drinks yung parents ko, iced coffee & matcha latte. kaso that time, konti lang talaga budget ko pero ayun nga, gustong gusto ko sila ilibre, sila lang muna (take note, wala pa akong work, nagrereview pa lang sa boards) pero may naipon din kasi ako. tapos ako pa yung napagalitan nung narealize ni papa na di ko bibilhan yung mga kapatid ko. ang damot ko daw, mas mabuti pa daw di ko nalang sila ilibre. nakakainis sobra.
isa pa pala, sobrang damot ng mga batang to. rare lang namimigay. yung kahit gusto mo lang tumikim ng kinakain or nabili nila, ayaw nila kasi nga daw gustong gusto nila. when in fact, halos lagi naman akong namimigay, may times lang talaga na hindi na, yun ay kung maliit lang. pag humihingi ako, ang naaalala lang nila is yung times na di ako namigay.
tapos naman pag sinasabihan ko sila sa mga maling ginagawa nila, parang ako pa yung masama, pati sa tingin ng parents namin. ewan, nakakapagod pero di ko matiis na itolerate lang yung mga pinaggagawa nila sa bahay (for example: yung pagiging walang pake nila sa mga gamit, feeling mayaman) and as an eldest daughter, di naman gusto kong maging perfect sila pero sana naman makinig sila. para kasi samin lahat yung mga sinesermon ko sa kanila. pati din sa health nila. sobrang picky eater kasi ng bunso namin, lahat ng paborito ay unhealthy food. grabe talaga, di na nga kumakain ng maayos, dami pang kinakain na sobrang matatamis & junk food. ang hirap, ayaw ko naman kasing wala akong pake. and paano nalang in the future kung magkasakit siya dahil sa habits or diet niya? sino ba maghihirap?
tamad din sila mag aral, ayaw ko magcompare, ayaw ko yung “kami noon” pero wala eh. grabe yung pressure samin sa pag aaral noon. pero sila halos okay lang if di na mag aral. nabobother na nga ako sa 3rd child eh. maghahighschool na next year and di ko alam san siya pupulutin, honestly. i know, mga bata pa sila, but im just worried about what they will become. wala ng respeto, may pagka-walang modo, and my parents just let them be.
i’ve already tried my best as an ate/panganay pero nakaka-drain na eh. sana talaga kaya ko nalang iwalang pake yung mga ginagawa nila, magkakaroon pa ako ng peace of mind. may best friends naman ako pero nasa adulting stage na kami, medyo mahirap na magkatime together. buti nalang may bf ako na super comfy ako, para ko siyang main best friend. ewan ko nalang siguro if wala siya, mababaliw na siguro ako dito.
2024.05.19 13:01 rhapsodicwallflower Uncle knows why MBA colleges admit female students.
 | Translation - Per this guy (he has top notch college pedigree & work experience in big tech), the only reason why an MBA college increased admits for female students is to lure male engineers from top colleges. submitted by rhapsodicwallflower to LinkedInLunatics [link] [comments] |
2024.05.19 12:54 Intelligent_Big_5528 Ako ba yung walang kwenta?
Last Tuesday, nag away kami ng papa ko dahil sa pera. Nanghihingi kase siya pang gas, sabi ko wala pa kong sahod mang hihiram ako! Which I meant is I have cash on hand it is just that I don’t have money in Gcash! So he burst, he suddenly said wag na sayo na yan baka utang na loob ko pa yan, syo na yan lamunin mo pera mo! Sayo na yan gamitin mo na lang sa ataul ko pag namatay na ko. Wala ka din kwenta. So while Im in our office I was crying like what the heck!!! Talaga ba???? Ako pa?
So this is my background why Im ranting here at reddit! (Medyo long post, but will try make it short) I grow up sa not family oriented na pamilya! This is true, I grow up with a cheating father! Yes, he cheated multiple times. I was 5 years alam kong may ibang babae papa ko! I wont sleep until 1am, just to sure that he will not go, hindi siya aalis. I was that young nakikita ko sila nag aaway, nakikita ko nag lalaslas mommy ko. I was that young na everytime mahuhuli mag aaway sila ni daddy, nasa baranggay kami. Hindi ko na mabiling ilang beses pero alam ko madami. Hindi ko na din mabilng kung ilang beses kami nag papalipat lipat ng bahay dahil nag aaway sila. Pero at the end of the day! Babalik at babalik pa din mommy ko. I dont know why? I cannot understand is that how love works? Hindi lang babae pinag aawayan nila pati pera. Always! Please note never nag work ang daddy ko! Work ba yung kubrador ng weteng? Want to detail everything, every pain, trauma I have.
Then ito nga nagaway kami mag ama. Mali ba nasinagot ko tatay ko after sabihin niya sa akin wala akong kwentang anak? Dahil di ko siya nabigyan ng pera. Mali ba ilabas ko yung pain ko?
submitted by Intelligent_Big_5528 to FamilyIssues [link] [comments]
So this is my background why Im ranting here at reddit! (Medyo long post, but will try make it short) I grow up sa not family oriented na pamilya! This is true, I grow up with a cheating father! Yes, he cheated multiple times. I was 5 years alam kong may ibang babae papa ko! I wont sleep until 1am, just to sure that he will not go, hindi siya aalis. I was that young nakikita ko sila nag aaway, nakikita ko nag lalaslas mommy ko. I was that young na everytime mahuhuli mag aaway sila ni daddy, nasa baranggay kami. Hindi ko na mabiling ilang beses pero alam ko madami. Hindi ko na din mabilng kung ilang beses kami nag papalipat lipat ng bahay dahil nag aaway sila. Pero at the end of the day! Babalik at babalik pa din mommy ko. I dont know why? I cannot understand is that how love works? Hindi lang babae pinag aawayan nila pati pera. Always! Please note never nag work ang daddy ko! Work ba yung kubrador ng weteng? Want to detail everything, every pain, trauma I have.
Then ito nga nagaway kami mag ama. Mali ba nasinagot ko tatay ko after sabihin niya sa akin wala akong kwentang anak? Dahil di ko siya nabigyan ng pera. Mali ba ilabas ko yung pain ko?
2024.05.19 11:14 Electronic-Work9844 My tita's doesn't want to support their mother's medical expenses
I need to rant. I am furious right now. My dad have 2 sisters and 1 brother and my dad was the bunso. Growing up yung nanay nila which is lola ko pinagbubuhatan sila ng kamay let's say abusive lola ko but not until magka isip na sila, natigil din naman yun at nakabawi na ang lola ko sa kanila. But they still hold grudges on her. Nuon di nila pinupuntahan sa bahay nya kahit nasa same city lang sila. Pag may gathering di nila iinvite lola ko para di pumunta. My lola lives alone and she's 78 years old now. She was diagnosed with stage 3 colon cancer and she goes to a different city just to get a free chemotherapy kasi nga ayaw sya gastusan ng mga anak nya. Wala syang work and I don't know how she was able to survive without financial support from her daughters. And now she was rushed to the emergency room kasi bumagsak sya sa sahig nadulas ata then tumaas BP, ang sabi ng doctor need ng MRI pag hinayaan lang baka ma stroke lola ko mas mahirap knowing na may cancer sya, ang sabi ng panganay nyang anak na babae "bakit MRI pa? Bababa din bp nyan san sya kukuha pang MRI umaarte lang yang matanda na yan" kinilabutan ako grabe. Ayaw sya gastusan ng mga anak nya, yung isa nasa Japan may asawang hapon sobrang yaman na nila may 2 condo dito sa manila yung isa asawa ng amerikano sa dubai nakatira manager ng oil company ang asawa may condo at ari arian din sila dito sa pinas. Tapos 5k hindi nila maibigay? Sobrang nakaka kilabot. Ang kasama ng lola ko ngayon is mama ko, papa ko at yung lalaking kapatid ni papa anak din ng lola ko.
submitted by Electronic-Work9844 to OffMyChestPH [link] [comments]
2024.05.19 11:13 Ransekun I love my mother but...
I don't even know where to start.
When I first landed a job after I graduated, my initial salary was 10k. There were no benefits, but I accepted the job because I felt the need to help my mother. During those times, siguro yun yung mga panahon na nasa dark moments yung nanay ko. Kase , kamamatay lang lola ko na nanay nya. Yung papa ko naman, hindi ko na maalala if na-highblood o inatake sa puso... basta nacomatose them nung nagising, di na kami kilala. As in tulala nalang sya. Sabe ng nagkaron ng alcoholic encephalopathy. Sobrang mahal ng gamot. Pero nagkaron naman ng onting pagbabago sa papa ko nung ginagamot pero hanggang dun nalang sa part na ang pagkakakilala nya samin ay mga kapatid nalang. Si mama, nakikilala nya bilang nanay nya. Maliliit pa kami non. Ako yung pinakamatanda. Baon si mama sa utang dahil sa sunod-sunod na dagok sa buhay namin. Di na ni mama naipagpatuloy bumili ng gamot para kay papa dahil masyadong mahal. Tapos yung papa ko, siguro dahil nga alcoholic sya. Tumatakas para uminom ng alak. Tinatawag na nga syang "baliw" pero di sya baliw. Parang nagka-dimentia si Papa. Ang baliw yung mga kapitbahay namin na lasenggo rin na kainuman ni Papa noon. Kasi alam na nga nila na may sakit, pinapainom parin nila. Anim kaming magkakapatid at may mga kapatid pa akong maliliit. Kilala ko yung mama ko, di sanay sa hirap. Laking spoiled. Kaya mahirap sa kanya yung mga panahon na to. Kaya todo sikap din ako sa pagtulong sa kanya. 500 pesos lang yung tinitira ko sa sahod ko kada kinsenas. Tapos sa kanya na lahat para sya na magbudget.
Dumating sa punto na dahil halos ayaw na namin si Papa palabasin ng bahay dahil pag uwi, kundi lasing ulit eh may mababatukan na bata sa labas. Nagulat kami isang araw wala si papa sa bahay. Kinabukasan, tumawag yung mga tito at tita ko sa south. (taga north kami then yung family ni papa is sa south) nagtataka pano daw nakarating sa kanila si papa. Ang dungis daw. Nakapaa lang. Inexplain namin lahat. Nakiusap din kami na kung pwede, dun na muna sya. Kasi wala kaming kaagapay. Nagtatrabaho din kasi si mama. Mga kapatid ko lang na maliliit naiiwan. Yung mga kapatid ko na sumunod saken ang age, sila ang nagbabantay kay pala at mga kapatid kong maliliit. Pero di nila kaya si Papa. Wala kaming maasahan dahil wala kaming ibang kamag anak dito.
Mga time na to, nagtitiis kami minsan sa lugaw, kamote. Mahirap pero okay lang. Di ako pwedeng maging weak kase sino nalang ang kakapitan ni Mama?
Then nagulat ako, umuwing lasing si Mama. Kasama nya mga katrabaho nya. Ang saya daw pala sa Padis! Inintindi ko yun kasi alam kong problemado yung tao. Hanggang sa halos every week na rin syang ganun. Sabe ko sa kanya "Ako na dalaga, never pa nakapasok sa ganyan"
Nagulat nalang ako, may lalake na sya. Bago lang yung lalakeng yun samen, may small business. Di ko talaga masyadong bet kasi hindi maganda ugali. Mayabang at mukhang gustong alilain lang yun nanay ko. Kahit sinabe ko na kay mama na ayoko dun, di naman nya tinigil. Nagmumukha pa akong kontrabida.
Ang nakakainis lang, inisip nya agad humanap ng lalake, eh yung mga anak nyang lalake, di nya bigyan ng panahon. Ayaw na magsipag aral. Gusto nalang mag trabaho. Yung isa naman, nagiging gago. Natuto mag-solvent. Pero avoidant ang nanay ko sa problema. Ako naman, syempre pinapagalitan ko pero di naman ako magulang nung mga yon. Pano ako susundin?
Lumipat din naman ako ng work. Minimum na sahod ko. Tinuloy nya paren pakikipagrelasyon dun. Dahil ayaw nga namin sa kanya, nagrenta sila ng bahay. Iniwan kami sa bahay. Tapos dinadalaw-dalaw nalang kami. Malalaki na daw kami. At bahala na daw ako. Sabe ko okay lang naman, pero kung ganyan, edi wag na kita bigyan ng pera. Ako nalang bahala sa mga kapatid ko. Ayaw nya. Sa part na to, kalahati ng sahod ko kinukuha nya. Again, parehas kami mag trabaho. May jowa pa sya. Pero sige. Alam kong nagbabayad pa sya ng utang kaya tuloy parin ako sa pagbigay. Dahil lagi syang wala, di nya na talaga natutukan mga anak nya. Yung sumunod saken na lalake, natuto gumamit ng droga. Alam ko weeds lng naman yun. May hika kase sya nakakatulong talaga ng malaki sa kanya yung pag smoke nya. Lumaki ang katawan at nag construction. Sinasama nya minsan yung pangatlong lalake sa construction. Buti di natuto mag droga. Ayaw daw nya. Yung bunsong lalake, pariwara paren. May mga babae pa akong kapatid. Parang nakalimutan ng nanay ko yun. Kaya pag nasa bahay ako, inaalagaan ko yung dalawang babae. Kaso, dahil panahon ni d30, nabiktima kapatid ko. Wala sa listahan kapatid ko. Base sa nadicover namin, tinawag sya ng tropa nya para jam daw sila don. Wala yun sa plano nya. Ayaw nya na sana mag weeds kasi nagka gf na sya at pinagbabawalan na sya. Pero yung asawa ng tropa nya kasi naging best friend na nya. May problema daw. Yun pala, plinano na papuntahin sya don. Ang target ng tokhang ay yung tropa nya. Nakatakas tropa nya. Sya yung napatay. Sa police report, pangalan ng tropa nya ang nakalagay na namatay. Totoo ang palit ulo.
Sobrang depressed kami ng panahon na to. Nangako pa naman ako sa kanya na pag aaralin ko na sya sa sunod na pasukan. Para matulungan nya ako. Hindi adik kapatid ko. Wala syang inargabyadong tao kahit nagwi-weeds sya. May sakit lang sya pero di sya gago. Sobrsng daming nakiramay sa lamay nya dahil napaka friendly at matulungin ng kapatid ko. Malas lang sya ng namana sa papa ko, hindi makahindi sa mga barkada.
Lumipat ulit ako ng trabaho. Trabaho na ayaw ko. Pinilit ako lumipat ng nanay ko don sa trabaho nya bilang government employee. Ayoko talaga kase alam kong mahirap trabaho nila. Totoong mas malaki sahod. Pero ayoko dun. Kelangan passion mo yung trabaho na yun eh. Sabe nya saken, bigyan ko sya ng 3 years. Makabayad lang sya sa mga utang nya.
Nakapasok naman ako, malaki na sahod ko. Pero naging dependent na saken mga kapatid ko. Dahil laging wala si mama dahil busy sa trabaho tapos sa bago nyang asawa na gusto sya yung "baby" nawalan talaga sya ng panahon sa mga anak nya. Okay lng sana sa mga matatanda kong kapatid. Pero may mga minor pa akong kapatid.
Yung bunsong lalake, yun ang gago. Yun ang salot dahil nagsisiga-sigaan sa lugar namin. Yung kapatid kong babae na bunso, nahawa sa kanya. Di na umuwi ng bahay, sumama na sa mga barkada. Kahit anong pigil ko, tinatakasan ako. Yung nanay ko... ang pakiramdam nya nagawa na daw nya lahat. Suko na daw sya sa mga kapatid ko. Pero sa isip ko, di to mangyayare kung nandito ka. Wala na nga kaming tatay, iniwan pa kami ng nanay ko.
Sa kanila ng pagbibigay ko sa kanya ng pera, hindi guminhawa buhay namin. Ang laki ng binibigay ko. Oo nakakaluwag na kami pero di kami maginhawa. Okay nga kami sa pera pero sira na yung pamilya namin. Di ko alam anong gayuma yung napakain sa nanay ko at handa nya kaming talikuran para sa lalakeng di naman sigurado sa kanya. Minsan nahuhuli nya may kachat.. minamaliit pa yung pagkatao nya. May pinag aralan yun nanay ko. Sabi ko nga, laking mayaman yun. Ang tatay ko ang mahirap tapos lasenggo pa. Ewan ko ba sa nanay ko. Mukhang red flag.
Di ko alam na itong nanay ko, tuloy parin sa pangungutang. Isang beses, nakulong na sya. Ang ibabayad daw kasi dapat sa inutangan nya ay cheke. Pero paso na yung naibayad nya. Tapos may 8k pa na balance. Napyansahan naman namin kase di naman sya totally kinasuhan. Kumbaga, detained lang. Di ko na maalala ano tawag.
Pandemic, naaksidente kapatid kong gago. Lasing, tinakas yung motor at sumalpok sa poste. Buti nalang pandemic kase wala syang ibang natamaan dahil bawal lumabas nun. Patapos na sana ako sa loan, nagdagdag na naman ulit ako. Halos 50/50 sya eh. Bali ang binti, damage ang kidney, sumabog ang spleen at may tama rin ang ribs at baga. Nabuhay naman pero tsngina gago paren . Pati ako sinasagot sagot na.. ako na dahilan kung bakit sya buhay. Kaya nag start dito na ayw ko na sya kausapin. Di na sya nag eexist sa buhay ko. Walang utang na loob.
After 4 years, nagpakasal na ako. Natatawa ako kase di ako umiyak nung kasal ko dahil sa saya or emotional... naiyak ako kase late na dumating si mama sa kasal ko at galit pa dahil yung bagong bili daw nyang bag bakit di ko dinala! Masaya ako dahil sa wakas.. aalis na ako sa bahay namin.
Kinausap ko si mama, sabi ko di na ako mag aabot sa kanya. Malalaki na mga kapatid ko. Isa nalang nag aaral. Libre pa. Usapan namin, hahayaan na nya ako after 3 years. Pero 4 years na. Kung di ako aalis, di matututo magtrabaho mga kapatid ko.
Ngayon, may trabaho na sila. Yung bunso kong kapatid, balik aral na ulit sya.. kelangan nya magtapos dahil may anak na sya pero walang asawa. Ako naman... Sobrang swerte ko sa asawa ko, maalaga, walang bisyo at Princess treatment ang trato saken. Alam nya lahat ng pinagdaanan ko dahil nawitness nya lahat. Nung college, hinati nya yung tuition nya para makapag enroll ako kahit hanggang midterms. Desidido na ako nun na mag stop. Buti nalang andyan sya.
For the first time, sa buong buhay ko, ngayon ko lang naramdmaan yung PEACE. Hindi ako nag aalala na baka nakawan ako pag nakalimutan ko iligpit yung bag ko. Nagagawa ko lahat ng gusto ko. Nabibili ko yung kaya kong bilhin. Nakakapunta ako sa gusto kong puntahan. Kontrolado ko ang buhay ko. For the first time, naappreciate ko ang buhay ko. Wala pa akong anak sa ngayon pero gusto ko na rin. Sana bigyan na ako. Gusto ko alagaan yung sarili kong anak. Di ko sya maging katulad. Kasi mahal ko yung tatay nya. Hindi katulad ng nanay ko na laging sinasabe na pinagsisisihan nya na pinili nya si Papa eh sya itong inilalayo ng lola at mga uncle ko na kapatid nya sa papa ko. Hindi sya katulad ko dahil may responsable syang tatay. At higit sa lahat, lalaanan ko sya ng oras at panahon.
Pero, may hangganan talaga ang langit. Kahapon, nagchat ang nanay ko. Tandaan ko raw na pag nag retire na sya, isang taon daw syang walang sahod. Eto na naman.. magsusustento na naman ako sa kanya. Simula umalis ako, wala na naman halos matira sa sahod nya na. Nangutang na naman ng nangutang. Hindi daw kasi nagbibigay yung isa kong kapatid na lalake at dahil yung bunso ay nag aaral at walang asawa, pati apo suportado. Sana lang, kung dumating ang panahon na yan, kayanin ko.
Bibilhan daw nya ng cp yung bunso dahil nasira ng anak yung cp na ginagamit sa pag aaral. Sabi ko wag muna para marealize nya na kasama yan sa consequence ng ginawa nya. Di daw nya matiis anak nya. Bilisan ko daw magkaanak para maintindihan ko sya. Bakit ako natitiis nya mahirapan? Bakit ako ayaw nya maging masaya? Bakit sila di nya maobliga na magbigay? Bakit ako? Pwede. Sabi pa nya, ganun daw talaga kelangan nya mangutang . Dapat daw ang magkakapamilya, tutulong at di magkakalimutan. Wala akong maalala na tinungan ako mung panahon na walang wala ako ng mga kapatid ko. Sinasagot sagot pa nga ako eh. Bakit pag ako, walang choice kundi magbigay ng pera?
Hindi ako madamot, pero dahil sa mga pinaranas saken ng pamilya ko, natuto ako na di magtiwala sa kanila. Na hindi nila deserve tulungan dahil mga abusado sila!
Mahal ko mama ko, sobra. Pero bakit parang hinihila nya ako pababa?
submitted by Ransekun to PanganaySupportGroup [link] [comments]
When I first landed a job after I graduated, my initial salary was 10k. There were no benefits, but I accepted the job because I felt the need to help my mother. During those times, siguro yun yung mga panahon na nasa dark moments yung nanay ko. Kase , kamamatay lang lola ko na nanay nya. Yung papa ko naman, hindi ko na maalala if na-highblood o inatake sa puso... basta nacomatose them nung nagising, di na kami kilala. As in tulala nalang sya. Sabe ng nagkaron ng alcoholic encephalopathy. Sobrang mahal ng gamot. Pero nagkaron naman ng onting pagbabago sa papa ko nung ginagamot pero hanggang dun nalang sa part na ang pagkakakilala nya samin ay mga kapatid nalang. Si mama, nakikilala nya bilang nanay nya. Maliliit pa kami non. Ako yung pinakamatanda. Baon si mama sa utang dahil sa sunod-sunod na dagok sa buhay namin. Di na ni mama naipagpatuloy bumili ng gamot para kay papa dahil masyadong mahal. Tapos yung papa ko, siguro dahil nga alcoholic sya. Tumatakas para uminom ng alak. Tinatawag na nga syang "baliw" pero di sya baliw. Parang nagka-dimentia si Papa. Ang baliw yung mga kapitbahay namin na lasenggo rin na kainuman ni Papa noon. Kasi alam na nga nila na may sakit, pinapainom parin nila. Anim kaming magkakapatid at may mga kapatid pa akong maliliit. Kilala ko yung mama ko, di sanay sa hirap. Laking spoiled. Kaya mahirap sa kanya yung mga panahon na to. Kaya todo sikap din ako sa pagtulong sa kanya. 500 pesos lang yung tinitira ko sa sahod ko kada kinsenas. Tapos sa kanya na lahat para sya na magbudget.
Dumating sa punto na dahil halos ayaw na namin si Papa palabasin ng bahay dahil pag uwi, kundi lasing ulit eh may mababatukan na bata sa labas. Nagulat kami isang araw wala si papa sa bahay. Kinabukasan, tumawag yung mga tito at tita ko sa south. (taga north kami then yung family ni papa is sa south) nagtataka pano daw nakarating sa kanila si papa. Ang dungis daw. Nakapaa lang. Inexplain namin lahat. Nakiusap din kami na kung pwede, dun na muna sya. Kasi wala kaming kaagapay. Nagtatrabaho din kasi si mama. Mga kapatid ko lang na maliliit naiiwan. Yung mga kapatid ko na sumunod saken ang age, sila ang nagbabantay kay pala at mga kapatid kong maliliit. Pero di nila kaya si Papa. Wala kaming maasahan dahil wala kaming ibang kamag anak dito.
Mga time na to, nagtitiis kami minsan sa lugaw, kamote. Mahirap pero okay lang. Di ako pwedeng maging weak kase sino nalang ang kakapitan ni Mama?
Then nagulat ako, umuwing lasing si Mama. Kasama nya mga katrabaho nya. Ang saya daw pala sa Padis! Inintindi ko yun kasi alam kong problemado yung tao. Hanggang sa halos every week na rin syang ganun. Sabe ko sa kanya "Ako na dalaga, never pa nakapasok sa ganyan"
Nagulat nalang ako, may lalake na sya. Bago lang yung lalakeng yun samen, may small business. Di ko talaga masyadong bet kasi hindi maganda ugali. Mayabang at mukhang gustong alilain lang yun nanay ko. Kahit sinabe ko na kay mama na ayoko dun, di naman nya tinigil. Nagmumukha pa akong kontrabida.
Ang nakakainis lang, inisip nya agad humanap ng lalake, eh yung mga anak nyang lalake, di nya bigyan ng panahon. Ayaw na magsipag aral. Gusto nalang mag trabaho. Yung isa naman, nagiging gago. Natuto mag-solvent. Pero avoidant ang nanay ko sa problema. Ako naman, syempre pinapagalitan ko pero di naman ako magulang nung mga yon. Pano ako susundin?
Lumipat din naman ako ng work. Minimum na sahod ko. Tinuloy nya paren pakikipagrelasyon dun. Dahil ayaw nga namin sa kanya, nagrenta sila ng bahay. Iniwan kami sa bahay. Tapos dinadalaw-dalaw nalang kami. Malalaki na daw kami. At bahala na daw ako. Sabe ko okay lang naman, pero kung ganyan, edi wag na kita bigyan ng pera. Ako nalang bahala sa mga kapatid ko. Ayaw nya. Sa part na to, kalahati ng sahod ko kinukuha nya. Again, parehas kami mag trabaho. May jowa pa sya. Pero sige. Alam kong nagbabayad pa sya ng utang kaya tuloy parin ako sa pagbigay. Dahil lagi syang wala, di nya na talaga natutukan mga anak nya. Yung sumunod saken na lalake, natuto gumamit ng droga. Alam ko weeds lng naman yun. May hika kase sya nakakatulong talaga ng malaki sa kanya yung pag smoke nya. Lumaki ang katawan at nag construction. Sinasama nya minsan yung pangatlong lalake sa construction. Buti di natuto mag droga. Ayaw daw nya. Yung bunsong lalake, pariwara paren. May mga babae pa akong kapatid. Parang nakalimutan ng nanay ko yun. Kaya pag nasa bahay ako, inaalagaan ko yung dalawang babae. Kaso, dahil panahon ni d30, nabiktima kapatid ko. Wala sa listahan kapatid ko. Base sa nadicover namin, tinawag sya ng tropa nya para jam daw sila don. Wala yun sa plano nya. Ayaw nya na sana mag weeds kasi nagka gf na sya at pinagbabawalan na sya. Pero yung asawa ng tropa nya kasi naging best friend na nya. May problema daw. Yun pala, plinano na papuntahin sya don. Ang target ng tokhang ay yung tropa nya. Nakatakas tropa nya. Sya yung napatay. Sa police report, pangalan ng tropa nya ang nakalagay na namatay. Totoo ang palit ulo.
Sobrang depressed kami ng panahon na to. Nangako pa naman ako sa kanya na pag aaralin ko na sya sa sunod na pasukan. Para matulungan nya ako. Hindi adik kapatid ko. Wala syang inargabyadong tao kahit nagwi-weeds sya. May sakit lang sya pero di sya gago. Sobrsng daming nakiramay sa lamay nya dahil napaka friendly at matulungin ng kapatid ko. Malas lang sya ng namana sa papa ko, hindi makahindi sa mga barkada.
Lumipat ulit ako ng trabaho. Trabaho na ayaw ko. Pinilit ako lumipat ng nanay ko don sa trabaho nya bilang government employee. Ayoko talaga kase alam kong mahirap trabaho nila. Totoong mas malaki sahod. Pero ayoko dun. Kelangan passion mo yung trabaho na yun eh. Sabe nya saken, bigyan ko sya ng 3 years. Makabayad lang sya sa mga utang nya.
Nakapasok naman ako, malaki na sahod ko. Pero naging dependent na saken mga kapatid ko. Dahil laging wala si mama dahil busy sa trabaho tapos sa bago nyang asawa na gusto sya yung "baby" nawalan talaga sya ng panahon sa mga anak nya. Okay lng sana sa mga matatanda kong kapatid. Pero may mga minor pa akong kapatid.
Yung bunsong lalake, yun ang gago. Yun ang salot dahil nagsisiga-sigaan sa lugar namin. Yung kapatid kong babae na bunso, nahawa sa kanya. Di na umuwi ng bahay, sumama na sa mga barkada. Kahit anong pigil ko, tinatakasan ako. Yung nanay ko... ang pakiramdam nya nagawa na daw nya lahat. Suko na daw sya sa mga kapatid ko. Pero sa isip ko, di to mangyayare kung nandito ka. Wala na nga kaming tatay, iniwan pa kami ng nanay ko.
Sa kanila ng pagbibigay ko sa kanya ng pera, hindi guminhawa buhay namin. Ang laki ng binibigay ko. Oo nakakaluwag na kami pero di kami maginhawa. Okay nga kami sa pera pero sira na yung pamilya namin. Di ko alam anong gayuma yung napakain sa nanay ko at handa nya kaming talikuran para sa lalakeng di naman sigurado sa kanya. Minsan nahuhuli nya may kachat.. minamaliit pa yung pagkatao nya. May pinag aralan yun nanay ko. Sabi ko nga, laking mayaman yun. Ang tatay ko ang mahirap tapos lasenggo pa. Ewan ko ba sa nanay ko. Mukhang red flag.
Di ko alam na itong nanay ko, tuloy parin sa pangungutang. Isang beses, nakulong na sya. Ang ibabayad daw kasi dapat sa inutangan nya ay cheke. Pero paso na yung naibayad nya. Tapos may 8k pa na balance. Napyansahan naman namin kase di naman sya totally kinasuhan. Kumbaga, detained lang. Di ko na maalala ano tawag.
Pandemic, naaksidente kapatid kong gago. Lasing, tinakas yung motor at sumalpok sa poste. Buti nalang pandemic kase wala syang ibang natamaan dahil bawal lumabas nun. Patapos na sana ako sa loan, nagdagdag na naman ulit ako. Halos 50/50 sya eh. Bali ang binti, damage ang kidney, sumabog ang spleen at may tama rin ang ribs at baga. Nabuhay naman pero tsngina gago paren . Pati ako sinasagot sagot na.. ako na dahilan kung bakit sya buhay. Kaya nag start dito na ayw ko na sya kausapin. Di na sya nag eexist sa buhay ko. Walang utang na loob.
After 4 years, nagpakasal na ako. Natatawa ako kase di ako umiyak nung kasal ko dahil sa saya or emotional... naiyak ako kase late na dumating si mama sa kasal ko at galit pa dahil yung bagong bili daw nyang bag bakit di ko dinala! Masaya ako dahil sa wakas.. aalis na ako sa bahay namin.
Kinausap ko si mama, sabi ko di na ako mag aabot sa kanya. Malalaki na mga kapatid ko. Isa nalang nag aaral. Libre pa. Usapan namin, hahayaan na nya ako after 3 years. Pero 4 years na. Kung di ako aalis, di matututo magtrabaho mga kapatid ko.
Ngayon, may trabaho na sila. Yung bunso kong kapatid, balik aral na ulit sya.. kelangan nya magtapos dahil may anak na sya pero walang asawa. Ako naman... Sobrang swerte ko sa asawa ko, maalaga, walang bisyo at Princess treatment ang trato saken. Alam nya lahat ng pinagdaanan ko dahil nawitness nya lahat. Nung college, hinati nya yung tuition nya para makapag enroll ako kahit hanggang midterms. Desidido na ako nun na mag stop. Buti nalang andyan sya.
For the first time, sa buong buhay ko, ngayon ko lang naramdmaan yung PEACE. Hindi ako nag aalala na baka nakawan ako pag nakalimutan ko iligpit yung bag ko. Nagagawa ko lahat ng gusto ko. Nabibili ko yung kaya kong bilhin. Nakakapunta ako sa gusto kong puntahan. Kontrolado ko ang buhay ko. For the first time, naappreciate ko ang buhay ko. Wala pa akong anak sa ngayon pero gusto ko na rin. Sana bigyan na ako. Gusto ko alagaan yung sarili kong anak. Di ko sya maging katulad. Kasi mahal ko yung tatay nya. Hindi katulad ng nanay ko na laging sinasabe na pinagsisisihan nya na pinili nya si Papa eh sya itong inilalayo ng lola at mga uncle ko na kapatid nya sa papa ko. Hindi sya katulad ko dahil may responsable syang tatay. At higit sa lahat, lalaanan ko sya ng oras at panahon.
Pero, may hangganan talaga ang langit. Kahapon, nagchat ang nanay ko. Tandaan ko raw na pag nag retire na sya, isang taon daw syang walang sahod. Eto na naman.. magsusustento na naman ako sa kanya. Simula umalis ako, wala na naman halos matira sa sahod nya na. Nangutang na naman ng nangutang. Hindi daw kasi nagbibigay yung isa kong kapatid na lalake at dahil yung bunso ay nag aaral at walang asawa, pati apo suportado. Sana lang, kung dumating ang panahon na yan, kayanin ko.
Bibilhan daw nya ng cp yung bunso dahil nasira ng anak yung cp na ginagamit sa pag aaral. Sabi ko wag muna para marealize nya na kasama yan sa consequence ng ginawa nya. Di daw nya matiis anak nya. Bilisan ko daw magkaanak para maintindihan ko sya. Bakit ako natitiis nya mahirapan? Bakit ako ayaw nya maging masaya? Bakit sila di nya maobliga na magbigay? Bakit ako? Pwede. Sabi pa nya, ganun daw talaga kelangan nya mangutang . Dapat daw ang magkakapamilya, tutulong at di magkakalimutan. Wala akong maalala na tinungan ako mung panahon na walang wala ako ng mga kapatid ko. Sinasagot sagot pa nga ako eh. Bakit pag ako, walang choice kundi magbigay ng pera?
Hindi ako madamot, pero dahil sa mga pinaranas saken ng pamilya ko, natuto ako na di magtiwala sa kanila. Na hindi nila deserve tulungan dahil mga abusado sila!
Mahal ko mama ko, sobra. Pero bakit parang hinihila nya ako pababa?
2024.05.19 11:12 sbrlynfthmbl Getting out of a toxic relationship
My partner and I (both 26f) have been living together for almost 5 years na, and been in a relationship for 5 years since early May. Matagal na kaming nag-aaway, matagal na rin kaming nagkakasakitan emotionally. Mainly because ako lang financer samin dahil she can't keep a stable job due to her anxiety and medyo unstable emotionally and mentally, so ang away namin would mostly be rooted in frustration kasi pagod na ako kakasalo and she's feeling guilty about many things.
Destructive rin siya, nakakapagsira ng gamit na minsan lang naman pero grabe, sobrang bigat sa pakiramdam. Hurtful magsalita kapag hindi siya okay, tapos sabay marerealize after kung kailan nagbreakdown na ko. Ganun.
To be fair, maalaga siya at may pangarap sa buhay - yun nga lang, mostly pangarap nalang kasi hirap siyang gumalaw. Lately may trabaho na siya ulit after a year of losing her last job, pero before that, wala rin siya job for months and months. Kung susumahin, 4 years worth ng relationship namin, ako lang nagfifinance (on top sa responsibilities ko sa family ko na kinukusa ko kasi mahal na mahal ko magulang ko, and di nila ako pinapabayaan).
Ang bigat bigat na kasi talaga. Gusto niya 50:50 sa gawaing bahay, which is okay naman, pero kapag di siya okay, sasaluhin ko. Pag ako di okay, ang sagot is "Ikaw na yan dapat. Oras mo na eh." Shifting kasi kami sa bahay at dogs, hahaha morning ako, night siya. Ewan ko ba. Kulang man ako sa tulog o may sakit, hindi ko makuha yung pagkukusa na pagaanin buhay ko. Pero pag siya, hihinga nalang siya kasi okay na lahat, bills, pagkain, bahay. Nakakapagod. Isang sabi na "Pwede ikaw muna sa dogs, anxious lang ako.", ako naman si gawa.
Everytime na mag voice out ako, lagi akong pinatatahimik kasi baka marinig ng kapitbahay ang iyak ko. Lagi niya kong sinasabihang "Wag ka humagulgol, wag kang mag wild, wag kang magdadabog." So yung emotions ko, repressed, walang mapaglabasan.
Nagkkwento ako dati sa friends ko until nagsabi siya na di siya comfortable kasi nagbabago tingin ng friends ko sakanya, which is understandable kaya tinigil ko na. Lagi naman two sides ang kinekwento ko pero syempre, gets na minsan may biased reactions from my friends. Anyway, since then, di na ko nag kwento. Ginagamit niya to as panangga na "Sige, ikwento mo sa mga kaibigan mo. Sirain mo ako blablabla" Ewan.
Nag post narin ako dito before pero ayun, taken down na kasi nga to protect her and our story daw. Ganyan.
Kaya ako nag post dito kasi nag aaway kami for weeks na, nagsorry kagabi akala ko okay na. Nag away na naman kami kanina mga teh dahil sabi niya siya bahala sa dogs over the weekend dahil ako na buong weekday, sabay ginising ako to fix the dogs dahil kakatulog palang niya. Ok lang sana pero unfair mima! Pag ako puyat at pagod, ako parin eh. Pero ang dealbreaker ko talaga now - sinasabi niyang gusto na niyang mawala sa mundo (kasi alam ko may mental trauma narin siya talaga from childhood tas nadala ngayon, so ako ang absorber) gusto ko i-comfort pero di ko na kaya. Sabi ko di ko deserve na i-endure lahat ng ito. Ngayon, at risk na naman na mawala job niya kasi pag nagbbreakdown to, shut off talaga as in AWOL hahahah hence, me being the financer.
Pinapaalis ko siya kasi 4 aso namin at mas may means ako mag alaga. Ayaw ko rin ibigay sakanya tho buhay niya talaga mga aso namin, maalaga siya at mapagmahal, pero hindi niya kaya i-finance pa. Super dog and animal lover to so wala akong kaso mag share kami ng dogs pag nakaalis na siya. Kaso di makaalis kasi wala siyang pera, and legit walang pamilyang makakasama. Kahit friends, wala. Friends ko ang friends niya. Minsan talaga napapa-gwenchana nalang ako.
Masakit pa ba, oo. Nakakabastos lang kasi binato niya phone niya eh ako bumili nun. Wahaha. Malungkot, sobra. Alam ko kung anong deserve ko at hyperaware ako sa tamang gawin, pero ang hirap kasi pag overpowered ng responsibilities at mga alagang babies eh. Rent lang tong bahay namin, na kaya ko naman isustain kaso need namin umalis sa July kasi ibebenta na to. Ang hirap humanap ng bahay na malapit sa magulang ko, tas pwede aso. Bawal naman sa bahay ng parents ko kasi 4 dogs na sila.
Hahahaha at fault rin ako, minsan mas matimbang trauma ko sa efforts niya kaya raw napapagod na siya bumawi kasi balik ako nang balik sa dati. Haha sorry ate, ang bigat kasi talaga para mag move on na parang wala lang. Sana magkapera na siya para makaalis na siya. Or sana makahanap ako paraan para makayanang mag sustain ng 4 dogs if lilipat. Haha miss ko na mama and papa ko sobra.
submitted by sbrlynfthmbl to OffMyChestPH [link] [comments]
Destructive rin siya, nakakapagsira ng gamit na minsan lang naman pero grabe, sobrang bigat sa pakiramdam. Hurtful magsalita kapag hindi siya okay, tapos sabay marerealize after kung kailan nagbreakdown na ko. Ganun.
To be fair, maalaga siya at may pangarap sa buhay - yun nga lang, mostly pangarap nalang kasi hirap siyang gumalaw. Lately may trabaho na siya ulit after a year of losing her last job, pero before that, wala rin siya job for months and months. Kung susumahin, 4 years worth ng relationship namin, ako lang nagfifinance (on top sa responsibilities ko sa family ko na kinukusa ko kasi mahal na mahal ko magulang ko, and di nila ako pinapabayaan).
Ang bigat bigat na kasi talaga. Gusto niya 50:50 sa gawaing bahay, which is okay naman, pero kapag di siya okay, sasaluhin ko. Pag ako di okay, ang sagot is "Ikaw na yan dapat. Oras mo na eh." Shifting kasi kami sa bahay at dogs, hahaha morning ako, night siya. Ewan ko ba. Kulang man ako sa tulog o may sakit, hindi ko makuha yung pagkukusa na pagaanin buhay ko. Pero pag siya, hihinga nalang siya kasi okay na lahat, bills, pagkain, bahay. Nakakapagod. Isang sabi na "Pwede ikaw muna sa dogs, anxious lang ako.", ako naman si gawa.
Everytime na mag voice out ako, lagi akong pinatatahimik kasi baka marinig ng kapitbahay ang iyak ko. Lagi niya kong sinasabihang "Wag ka humagulgol, wag kang mag wild, wag kang magdadabog." So yung emotions ko, repressed, walang mapaglabasan.
Nagkkwento ako dati sa friends ko until nagsabi siya na di siya comfortable kasi nagbabago tingin ng friends ko sakanya, which is understandable kaya tinigil ko na. Lagi naman two sides ang kinekwento ko pero syempre, gets na minsan may biased reactions from my friends. Anyway, since then, di na ko nag kwento. Ginagamit niya to as panangga na "Sige, ikwento mo sa mga kaibigan mo. Sirain mo ako blablabla" Ewan.
Nag post narin ako dito before pero ayun, taken down na kasi nga to protect her and our story daw. Ganyan.
Kaya ako nag post dito kasi nag aaway kami for weeks na, nagsorry kagabi akala ko okay na. Nag away na naman kami kanina mga teh dahil sabi niya siya bahala sa dogs over the weekend dahil ako na buong weekday, sabay ginising ako to fix the dogs dahil kakatulog palang niya. Ok lang sana pero unfair mima! Pag ako puyat at pagod, ako parin eh. Pero ang dealbreaker ko talaga now - sinasabi niyang gusto na niyang mawala sa mundo (kasi alam ko may mental trauma narin siya talaga from childhood tas nadala ngayon, so ako ang absorber) gusto ko i-comfort pero di ko na kaya. Sabi ko di ko deserve na i-endure lahat ng ito. Ngayon, at risk na naman na mawala job niya kasi pag nagbbreakdown to, shut off talaga as in AWOL hahahah hence, me being the financer.
Pinapaalis ko siya kasi 4 aso namin at mas may means ako mag alaga. Ayaw ko rin ibigay sakanya tho buhay niya talaga mga aso namin, maalaga siya at mapagmahal, pero hindi niya kaya i-finance pa. Super dog and animal lover to so wala akong kaso mag share kami ng dogs pag nakaalis na siya. Kaso di makaalis kasi wala siyang pera, and legit walang pamilyang makakasama. Kahit friends, wala. Friends ko ang friends niya. Minsan talaga napapa-gwenchana nalang ako.
Masakit pa ba, oo. Nakakabastos lang kasi binato niya phone niya eh ako bumili nun. Wahaha. Malungkot, sobra. Alam ko kung anong deserve ko at hyperaware ako sa tamang gawin, pero ang hirap kasi pag overpowered ng responsibilities at mga alagang babies eh. Rent lang tong bahay namin, na kaya ko naman isustain kaso need namin umalis sa July kasi ibebenta na to. Ang hirap humanap ng bahay na malapit sa magulang ko, tas pwede aso. Bawal naman sa bahay ng parents ko kasi 4 dogs na sila.
Hahahaha at fault rin ako, minsan mas matimbang trauma ko sa efforts niya kaya raw napapagod na siya bumawi kasi balik ako nang balik sa dati. Haha sorry ate, ang bigat kasi talaga para mag move on na parang wala lang. Sana magkapera na siya para makaalis na siya. Or sana makahanap ako paraan para makayanang mag sustain ng 4 dogs if lilipat. Haha miss ko na mama and papa ko sobra.
2024.05.19 10:59 Nervous_Formal9656 Umiyak si Mama dahil sa akin
Grabe. Ngayon ko lang nalaman, May 19th.
Nagkausap kami ng pinsan ko ngayong hapon, tas nak'wento n'ya na pumunta daw si Mama sa kanila at umiyak.
March ito nangyari. May niluto s'ya tapos lahat kami hindi iyon nagustuhan. Nung kinuk'wento sa akin ng pinsan ko iyon, doon lang bumalik sa isip ko kung anong nangyari. Kasi wala na talaga s'ya sa isip ko at hindi iyon big deal para sa akin, pero sa Mama pala— sobrang sakit para sa kanya.
May niluto si Mama, hindi ko alam kuny saan n'ya napanood. Tanda ko na super excited n'ya sa luto na'yon kasi ang tagal na n'yang gusto i-try iyon. After no'n, pina-try n'ya sa akin.
"Ayoko ng lasa. Lasang langka." Tanda ko pa na gano'n yung naging reaksyon ko. Hindi din s'ya nagustuhan ng mga Papa ko tas yung isang kapatid ko naman ay hindi nakain ng bangus.
TMI, pero ayoko talaga sa amoy ng langka. Hindi ko s'ya gustong maamoy. Pero siguro yung langka na nasa ref humawa sa bagoong at bangus kaya gano'n na lang naging reaksyon ko
Nakakaguilty. Gano'n pala 'yon. Hindi ko naisip na big deal pala para sa Mama yung nga reaksyon ko sa mga bagay na ginagawa n'ya.
Hindi ako vocal at malambing na tao. Hindi ko din alam kung paano babawi.
Baka may idea kayo? Ang tanga ko, sarili ko lang kasi iniisip ko.
Sana kung nababasa n'yo 'to, maging lesson din para sa iba d'yan. Hindi natin taga-luto at taga-linis ang mga magulang natin, lalo ang isang ina.
Sana kahit papaano magpasalamat o magpakita tayo na appreciate natin sila. Hindi lang tuwing Mother's day.
submitted by Nervous_Formal9656 to OffMyChestPH [link] [comments]
Nagkausap kami ng pinsan ko ngayong hapon, tas nak'wento n'ya na pumunta daw si Mama sa kanila at umiyak.
March ito nangyari. May niluto s'ya tapos lahat kami hindi iyon nagustuhan. Nung kinuk'wento sa akin ng pinsan ko iyon, doon lang bumalik sa isip ko kung anong nangyari. Kasi wala na talaga s'ya sa isip ko at hindi iyon big deal para sa akin, pero sa Mama pala— sobrang sakit para sa kanya.
May niluto si Mama, hindi ko alam kuny saan n'ya napanood. Tanda ko na super excited n'ya sa luto na'yon kasi ang tagal na n'yang gusto i-try iyon. After no'n, pina-try n'ya sa akin.
"Ayoko ng lasa. Lasang langka." Tanda ko pa na gano'n yung naging reaksyon ko. Hindi din s'ya nagustuhan ng mga Papa ko tas yung isang kapatid ko naman ay hindi nakain ng bangus.
TMI, pero ayoko talaga sa amoy ng langka. Hindi ko s'ya gustong maamoy. Pero siguro yung langka na nasa ref humawa sa bagoong at bangus kaya gano'n na lang naging reaksyon ko
Nakakaguilty. Gano'n pala 'yon. Hindi ko naisip na big deal pala para sa Mama yung nga reaksyon ko sa mga bagay na ginagawa n'ya.
Hindi ako vocal at malambing na tao. Hindi ko din alam kung paano babawi.
Baka may idea kayo? Ang tanga ko, sarili ko lang kasi iniisip ko.
Sana kung nababasa n'yo 'to, maging lesson din para sa iba d'yan. Hindi natin taga-luto at taga-linis ang mga magulang natin, lalo ang isang ina.
Sana kahit papaano magpasalamat o magpakita tayo na appreciate natin sila. Hindi lang tuwing Mother's day.
2024.05.19 10:57 izhalsey1214 My transition to tomboy girl to embracing my 🎀I’m just a girl🎀 era
The first time I played with my cousin’s make up (a fake make up for kids), tumakbo ako kay mama to proudly show what I did and instead of having a positive note, I was called a borikat. Kindergarten pa lang ako, my mom always slut shame me. I have known a lot of vulgar words pointed to a woman than any curse sa language naten. My mom and dad are separated but my dad was the one raising me and my mom tend to have visits kapag may work si papa.
For many years sa childhood and teenager days, napaka pick me girl ko or I am not like other girls. I always bring down girly girls. As much as possible, I have to hate pink, ribbons, and hearts. I feel like all the dolls that my dad gave me were thrown sa kanal or kinakalbo ko. I had a friend group consist of mostly boys but as I grew up, my mom started to criticize me about me being a slut again for having male group. Time passed when I went to college, I started to have the freedom of being away from my parents especially my mom. Due to college crush pressure, I started picking up any girly stuff to the point napaka people pleaser ko na malala at ang baduy na ng ginagawa ko. I started picking up very bad make up and fit style pero doon naman tayo nag iistart lagi 😅.
Anyway, ngayong financially independent na ako and I am able to buy things on my own. Napatulala lang ako kanina when I was browsing foundation samples sa SM north, na grabeh, noon, parang ikakamatay ko if makikita mo ko sa watsons humahawak ng swatches 😭. Pero minsan may mga regrets ako na what if lang talaga nag istart ako mag iskincare or be a girly girl noon pa, edi di ako parang ganito katanga sa mga bagay like fashion style minsan.
Anyway narealize ko rin na nakapagago yung sinaslut shame ng mga magulang ang mga bata. Fuck you mom.
submitted by izhalsey1214 to OffMyChestPH [link] [comments]
For many years sa childhood and teenager days, napaka pick me girl ko or I am not like other girls. I always bring down girly girls. As much as possible, I have to hate pink, ribbons, and hearts. I feel like all the dolls that my dad gave me were thrown sa kanal or kinakalbo ko. I had a friend group consist of mostly boys but as I grew up, my mom started to criticize me about me being a slut again for having male group. Time passed when I went to college, I started to have the freedom of being away from my parents especially my mom. Due to college crush pressure, I started picking up any girly stuff to the point napaka people pleaser ko na malala at ang baduy na ng ginagawa ko. I started picking up very bad make up and fit style pero doon naman tayo nag iistart lagi 😅.
Anyway, ngayong financially independent na ako and I am able to buy things on my own. Napatulala lang ako kanina when I was browsing foundation samples sa SM north, na grabeh, noon, parang ikakamatay ko if makikita mo ko sa watsons humahawak ng swatches 😭. Pero minsan may mga regrets ako na what if lang talaga nag istart ako mag iskincare or be a girly girl noon pa, edi di ako parang ganito katanga sa mga bagay like fashion style minsan.
Anyway narealize ko rin na nakapagago yung sinaslut shame ng mga magulang ang mga bata. Fuck you mom.
2024.05.19 10:41 ChanceSociety1126 Can't choose between finals exam or funeral
So me 1st year (health allied) student got news na namatay lolo ko last week.panganay ako sa parents and sa papa side And nagluluksa rin ako kagaya nila since na siya yung nagalaga sa'kin during my stay there in the city, They live in the side and I live outside the city.
Plan nila na sa Friday yung libing since wala na daw schedules but on Friday and Saturday, I have finals examination and hindi pwde na mauna ako kukuha ng exam and my parents advice me to absent nalang.
I can't risk na mag a-absent since bawal mag kuha special exam and extend. Wala pa kaming schedule of subjects si praying small numbers of exam on Friday. And I cannot fucked up the finals exam since unting lubog ng grade ko mawawala ako sa scholarship program.
I can be absent on Wednesday, but I'll have make up duty on the summer ( no problem) personal naman yan actually
So help me please... Still grieving pa rin sa pagkamatay ni lolo. My mental health is fucked up na at this point.
Neither I will disappoint them or I will disappoint myself.
submitted by ChanceSociety1126 to pinoy [link] [comments]
Plan nila na sa Friday yung libing since wala na daw schedules but on Friday and Saturday, I have finals examination and hindi pwde na mauna ako kukuha ng exam and my parents advice me to absent nalang.
I can't risk na mag a-absent since bawal mag kuha special exam and extend. Wala pa kaming schedule of subjects si praying small numbers of exam on Friday. And I cannot fucked up the finals exam since unting lubog ng grade ko mawawala ako sa scholarship program.
I can be absent on Wednesday, but I'll have make up duty on the summer ( no problem) personal naman yan actually
So help me please... Still grieving pa rin sa pagkamatay ni lolo. My mental health is fucked up na at this point.
Neither I will disappoint them or I will disappoint myself.
2024.05.19 10:33 ChanceSociety1126 Can't chose between a finals exam or funeral
So me 1st year (health allied) student got news na namatay lolo ko last week.panganay ako sa parents and sa papa side And nagluluksa rin ako kagaya nila since na siya yung nagalaga sa'kin during my stay there in the city, They live in the side and I live outside the city.
Plan nila na sa Friday yung libing since wala na daw schedules but on Friday and Saturday, I have finals examination and hindi pwde na mauna ako kukuha ng exam and my parents advice me to absent nalang.
I can't risk na mag a-absent since bawal mag kuha special exam and extend. Wala pa kaming schedule of subjects si praying small numbers of exam on Friday. And I cannot fucked up the finals exam since unting lubog ng grade ko mawawala ako sa scholarship program.
I can be absent on Wednesday, but I'll have make up duty on the summer ( no problem) personal naman yan actually
So help me please... Still grieving pa rin sa pagkamatay ni lolo. My mental health is fucked up na at this point.
Neither I will disappoint them or I will disappoint myself.
submitted by ChanceSociety1126 to PanganaySupportGroup [link] [comments]
Plan nila na sa Friday yung libing since wala na daw schedules but on Friday and Saturday, I have finals examination and hindi pwde na mauna ako kukuha ng exam and my parents advice me to absent nalang.
I can't risk na mag a-absent since bawal mag kuha special exam and extend. Wala pa kaming schedule of subjects si praying small numbers of exam on Friday. And I cannot fucked up the finals exam since unting lubog ng grade ko mawawala ako sa scholarship program.
I can be absent on Wednesday, but I'll have make up duty on the summer ( no problem) personal naman yan actually
So help me please... Still grieving pa rin sa pagkamatay ni lolo. My mental health is fucked up na at this point.
Neither I will disappoint them or I will disappoint myself.
2024.05.19 10:19 chowmeinbabu69__ Writing this with teary eyes.
I literally want to hang myself.khid ko jinda jalane ka man kar raha hai.
Mai behenchod gaya pados Mai papa ko kuch bolne.Bagal ke pados ka 32 saal ka ladka madarchod randi ka aulad he was intentionally pulling me towards him and casually touched my ass twice.
I literally want to kill myself right now.Writing this with teary eyes.
Mai madarchod kisi ko sharam ke maare bol bhi nahi pa raha.ghar mai sab puch rahe hai kya hua.
Mera bas chalta to abhi rape kar deta uss madarchod ke bacche ka.
Mods agar lagta hai ye posts karne layak nahi hai to you can remove it.Needed somewhere to vent out.
submitted by chowmeinbabu69__ to JEENEETards [link] [comments]
Mai behenchod gaya pados Mai papa ko kuch bolne.Bagal ke pados ka 32 saal ka ladka madarchod randi ka aulad he was intentionally pulling me towards him and casually touched my ass twice.
I literally want to kill myself right now.Writing this with teary eyes.
Mai madarchod kisi ko sharam ke maare bol bhi nahi pa raha.ghar mai sab puch rahe hai kya hua.
Mera bas chalta to abhi rape kar deta uss madarchod ke bacche ka.
Mods agar lagta hai ye posts karne layak nahi hai to you can remove it.Needed somewhere to vent out.
2024.05.19 09:28 hopelessbb23 May cancer si Papa
Di ko akalain na titigil ang buhay ko nung malaman namin na may cancer papa ko.
Tumigil siya in a way na yung supposed to be na mga plano ko tulad ng pagmasters degree o di kaya naman maumpisahan yung maliit kong business, mukhang medyo malabo na matupad, alam kong advance na tingin ko rito pero kasi bilang panganay, ako yung expected na tumayo at tumulong sa pamilya namin lalo na nag-aaral pa kapatid ko. So in a way, wala akong room para isipin sarili ko.
25 pa lang ako pero parang pasan-pasan ko na ang mundo just because hindi pinaghandaan ng mga magulang ko future nila.. walang insurance, walang property na maaaring i-let go para magamit sa pagpapagamot.. as in wala. May mga panahon pa na parang wala lang sa kanila yung nangyayari, parang di iniisip yung mga gastusin, nagagawa pa ngang pumunta at mag aya sa kung saan saan as if walang bawal..
Sobrang selfish ko ba kung sobra akong nasasaktan sa nangyayari? Sobrang selfish ko ba kung iniisip ko sarili ko kaysa sa lagay ng pamilya namin ngayon?
Ewan ko na talaga.
Mahal ko pamilya ko, sobra. Pero paano naman kaya ako?
Sobrang nakakadepress lang din kasi, ni hindi ko man lang nga maibalita sa kanila na na-promote ako kasi pakiramdam ko pag nalaman nila, sasamantalahin na ako eh. Baka mag-expect na may pera ako when in reality, kakaahon ko pa lang mula sa mga utang nila na ako rin nagbayad.. moment ko na dapat 'to ngayong taon eh, sarili ko na sana iisipin ko ngayong taon, future ko na sana eh.. pero bakit ganito na naman?
Nakakapagod.
submitted by hopelessbb23 to PanganaySupportGroup [link] [comments]
Tumigil siya in a way na yung supposed to be na mga plano ko tulad ng pagmasters degree o di kaya naman maumpisahan yung maliit kong business, mukhang medyo malabo na matupad, alam kong advance na tingin ko rito pero kasi bilang panganay, ako yung expected na tumayo at tumulong sa pamilya namin lalo na nag-aaral pa kapatid ko. So in a way, wala akong room para isipin sarili ko.
25 pa lang ako pero parang pasan-pasan ko na ang mundo just because hindi pinaghandaan ng mga magulang ko future nila.. walang insurance, walang property na maaaring i-let go para magamit sa pagpapagamot.. as in wala. May mga panahon pa na parang wala lang sa kanila yung nangyayari, parang di iniisip yung mga gastusin, nagagawa pa ngang pumunta at mag aya sa kung saan saan as if walang bawal..
Sobrang selfish ko ba kung sobra akong nasasaktan sa nangyayari? Sobrang selfish ko ba kung iniisip ko sarili ko kaysa sa lagay ng pamilya namin ngayon?
Ewan ko na talaga.
Mahal ko pamilya ko, sobra. Pero paano naman kaya ako?
Sobrang nakakadepress lang din kasi, ni hindi ko man lang nga maibalita sa kanila na na-promote ako kasi pakiramdam ko pag nalaman nila, sasamantalahin na ako eh. Baka mag-expect na may pera ako when in reality, kakaahon ko pa lang mula sa mga utang nila na ako rin nagbayad.. moment ko na dapat 'to ngayong taon eh, sarili ko na sana iisipin ko ngayong taon, future ko na sana eh.. pero bakit ganito na naman?
Nakakapagod.
2024.05.19 09:10 JustAnonymousxxx Toxic household: My mother is a fckng narcissist
No advice needed. Parant lang kse nakakaputangina.
My mother lost her job few days ago dahil sa personal issue raw na dko na masyado iniintindi. Bago pa lang sya mawala sa work nya, puro mga katrabaho na nya bukambibig nya pag nandto sya sa bahay. Mula pag uwi hanggang bago sya pumasok kinabukasan, puro katrabaho nya kwento nya. Tsaka nanjan naman tatay ko para makinig sa kanya.
To lessen the shits here, ako na nagsabe na sge ako muna sasagot dto sa bahay since capable naman ako tas nagsabe rin tatay ko na may makukuha syang pera somewhere, maghati na lang kme. Akala ko goods na.
Yung ilang days na kakawala ng work ng nanay ko, nasa kwarto lang sya as in. Lalabas lang pag kakain tsaka mag ccr. Hinayaan lang namen muna syang mag luksa sa pagkawala ng trabaho nya. Not until kanina pag gising ko, wala sila ni papa- namalengke. The moment na bumangon pa lang ako ramdam ko na yung bigat ng bahay, sabe ko may mag aaway nanaman which is tama nga ako.
Pag uwi nila galing palengke, nagtatalo na sila dahil sa nag 'wait lang' yung tatay ko sa inuutos nya dahil nga naman may ginagawa tas nagalit na sya. Kesho wala raw may pake sa kanya. Pag may problema raw sya, problema nya lang. Basta, dami na nyang sinabe na irrelevant naman sa pinag awayan talaga nila ng tatay ko. Pati ako nakita bakit daw ako makikielam ng gastusin dto hindi naman daw sya nanghihingi ng tulong saken and all.
Nung medyo kumalma na, kinausap ko sya ng maayos. Sabe ko magpatingin kaya sya sa psychologist, baka depress sya sa nangyare sa kanya. Nagwala nanaman sya, kesho hindi raw yun yung kailangan nya. Na paulit ulit nyang sinasabe na walang may pakielam sa kanya and shits. Which is nakakapagod actually.
Ending nagkulong sya sa kwarto tas nagwala. Yung tatay ko naman lumayas dto dala dala mga gamit. Tas last words nya "Ayoko nang bumalik dto".
I used to be the therapist of this house. Kakausapin si ganito, pakakalmahin si ganito, pero ending ako naman yung naubos. Nakakaputangina lang.
submitted by JustAnonymousxxx to PanganaySupportGroup [link] [comments]
My mother lost her job few days ago dahil sa personal issue raw na dko na masyado iniintindi. Bago pa lang sya mawala sa work nya, puro mga katrabaho na nya bukambibig nya pag nandto sya sa bahay. Mula pag uwi hanggang bago sya pumasok kinabukasan, puro katrabaho nya kwento nya. Tsaka nanjan naman tatay ko para makinig sa kanya.
To lessen the shits here, ako na nagsabe na sge ako muna sasagot dto sa bahay since capable naman ako tas nagsabe rin tatay ko na may makukuha syang pera somewhere, maghati na lang kme. Akala ko goods na.
Yung ilang days na kakawala ng work ng nanay ko, nasa kwarto lang sya as in. Lalabas lang pag kakain tsaka mag ccr. Hinayaan lang namen muna syang mag luksa sa pagkawala ng trabaho nya. Not until kanina pag gising ko, wala sila ni papa- namalengke. The moment na bumangon pa lang ako ramdam ko na yung bigat ng bahay, sabe ko may mag aaway nanaman which is tama nga ako.
Pag uwi nila galing palengke, nagtatalo na sila dahil sa nag 'wait lang' yung tatay ko sa inuutos nya dahil nga naman may ginagawa tas nagalit na sya. Kesho wala raw may pake sa kanya. Pag may problema raw sya, problema nya lang. Basta, dami na nyang sinabe na irrelevant naman sa pinag awayan talaga nila ng tatay ko. Pati ako nakita bakit daw ako makikielam ng gastusin dto hindi naman daw sya nanghihingi ng tulong saken and all.
Nung medyo kumalma na, kinausap ko sya ng maayos. Sabe ko magpatingin kaya sya sa psychologist, baka depress sya sa nangyare sa kanya. Nagwala nanaman sya, kesho hindi raw yun yung kailangan nya. Na paulit ulit nyang sinasabe na walang may pakielam sa kanya and shits. Which is nakakapagod actually.
Ending nagkulong sya sa kwarto tas nagwala. Yung tatay ko naman lumayas dto dala dala mga gamit. Tas last words nya "Ayoko nang bumalik dto".
I used to be the therapist of this house. Kakausapin si ganito, pakakalmahin si ganito, pero ending ako naman yung naubos. Nakakaputangina lang.