Cerita ngeseks sama mama aku

I'm a graduating SHS student from UST. Nung 1st term ng grade 12, nag ka line of 7 ako sa isang subject which is chemistry. Isang quarter lang naman yung line of 7 and ayos naman lahat ng grades ko sa ibang subject, sa chem lang talaga pumalya.
Wala akong excuses sa kapalyahan ko. Hindi talaga ako nag pursigi noong time na yon, burn out ako physically and mentally pero bumawi naman ako ngayong 2nd term.
Fast forward, sinabi ko sa mom ko na nag ka line of 7 ako. Hindi ako proud, I just told her the truth. She was very disappointed. Because back in elem and JHS I'm an honor student achiever ba ayun hahaha. Ramdam na randam ko pag ka disappoint niya. Well, I understand kasi naman naghihirap siya para ipag-aral ako dito sa UST eh. Talagang madidisappoint talaga sa line of 7 ko. Kaya it's understandable na magalit at mainis siya sakin kasi halos binigay na niya lahat for me and I couldn't even make her proud.
I have a dorm plus may allowance ako and hindi naman strict parents ko. So I have the freedom that I want. Don't get me wrong I'm not the type of student to party all night. Sadyang hindi ko lang ma-grasps yung subject na chemistry and hindi ko talaga forte ang Health Sciences. That's my biggest mistake I guess. Trying to pursue something that I'm not passionate about just to please my mother. Gusto niya kasi ng anak na doktor. Mahirap mama, masyado akong bobo para dyan haha baka in my next life.
Anyway, I took USTET. I passed my priority program, so it seems di naman ako bobo hahaha. When I passed, kahit one word of "Congrats" wala akong narinig from them. Hayst. Alam ko namang hindi na nila ako pag aaralin sa UST. One because the program that I'm qualified for ay hindi align with Medical field and two since nga nagkaline of 7 ako wala ng bilib sakin mga magulang ko. Tanggap ko naman na hindi na nila ako pag aaralin sa UST, pero syempre dahil medyo makulit ako parang biniro biro ko sila "Mama UST nalang ako ulit please". Yung tono ko biro biro lang pero I'm not sure how my mom took it.
After a few days, bigla akong minessage ng ate ko. Pinagalitan niya ako sa family GC. Sinabi niya na deserve ko talaga na di na mag aral ulit sa dream school ko dahil sa kapalyahan ko. At napaka selfish ko daw, hindi ko raw iniisip pag hihirap ng magulang namin. She told me na kahit anong gawin ko madidisappoint sakin si mama.
Masakit lang para sa akin, ikaw ba namang pagsabihan ng ganon. Pero I know na sinabi niya yon sakin para magising ako sa katotohanan which is gising na gising pa ako pero that added salt to the wound talaga. Parang napakalaki ng kasalanan ko for getting a line of 7 in one quarter in one subject.
Syempre hindi ko na nireplyan, nag seen lang ako. Ano bang sasabihin ko? Hindi ko alam nung mga time na yon what's the right word to say... Baka magalit lang siya pag nag reply ako. My sister is older and she's pregnant with her first child, ayoko namang dumagdag ako sa stress niya. Kaya hinayaan ko lang, baka naglalabas lang ng stress toh. For now I'll just be the punching bag. I can take it naman. Lagi naman silang ganito sa akin.
A few days after nag chat siya sa GC, "Bati na tayo" tas mention ng name ko. Akala ko nag jojoke lang yung message kasi ang sarcastic and finals namin nung chinat niya yon. Ayoko munang madistract at baka mag break down pa ako so hindi ko muna pinansin yung message sa GC. Pero I accidentally left it on seen. This is not on purpose and hindi ko rin alam irereply ko kaya hindi talaga ako nag reply. I was still processing everything and I felt kinda depressed that week. And a small part of me resent her dahil sa mga sinabi niya sa akin, fresh pa yung wound ganon.
So fast forward, this week gender reveal nila ate. And naturang mag ooverlap siya sa schedule ng graduation practice namin (Gragraduate pa rin naman haha). So tinanong ko sa isa ko pang kapatid paano ko pag sisiksikan yung schedule and nag chat si kapatid sa GC asking what time end ng gender reveal.
After nun nag reply si ate na kahit wag na daw akong umattend, di naman daw nila ako kailangan. Hindi ako nag seen sa GC pero nabasa ko sa notification bar yung reply niya. Then minutes after nun nag chat siya sa akin sa personal message naman. Sabi niya dadalhin ko daw lahat netong mga ginagawa ko hanggang sa pagtanda. She basically cursed me out. Asking bakit ko daw siya tinatarantado eh buntis nga siya. Nagkikipagbati siya tas ako I had the audacity to left her message on read.
After a day ng message niyang yon nag sorry ako sakanya sa personal message. Very sincere and genuine yung sorry ko. Tinanggap ko kahit it felt very unjustified nung pinapagalitan niya ako sa GC. Nagpakumbaba ako, I told her na syempre ayoko dalhin toh hanggang sa pagtanda ko and as expected hindi niya binuksan yung message ko. I deserve that for responding so late.
Ngayon sa tingin ko habangbuhay na siyang may sama ng loob sa akin. I don't even know what I did wrong (Maybe this is me being ignorant pero I'm genuinely confused) Bakit parang hindi ako pamilya sa sarili kong pamilya? Why do I have to walk on eggshells all the time? Bakit lahat nalang ng nakikita nila sa akin ay yung negative traits ko? Ansakit sakit lang. Naiingit tuloy ako sa mga kaibigan kong may healthy relationship sa family nila, bat pag ako parang stranger na trato sa akin.
Ako ba yung gago sa sitwasyon na toh dahil hindi ko nireplyan yung pakikipagbati niya sa GC?

Jadi, pada hari ini aku mau cerita + diskusi tentang pertemenanku pas kuliah. I'll make it brief.
Ketika pas awal masuk kampus, aku ketemu dua tipe temen yang menurutku unik. Mereka berdua bisa aku bilang sama-sama orang berada. Kita panggil mereka L dan R. Menurutku, L adalah orang yang atleast mayan baik... cuman males, dan suka sombong... tapi ketika diajak ngobrol tentang otomotif nyambung banget. R adalah orang yang baik, dia mencoba buat belajar biar paham. tapi, dia adalah orang yang julid atau suka ngomong orang lain... kalo aku baca pikiran-nya, dia itu diantara demi validasi + memang untuk cari obrolan biar seru (eventhough, i know its kinda cruel). Karena bukan sekali atau dua kali aku dengerin dia ngomongin orang (meskipun si R ini adalah orang yang agamis banget).
Suatu hari, si L dapet kasus karena dia nyontek tanpa ijin (He was desperate).. Dimarahin dong sama temen-temenku termasuk R. karena image di kampus beliau udah buruk, akhirnya beliau pindah kampus ke jakarta. Si R tentu aja masih ngomongin si L dari belakang dan masih suka ngecengin. Aku sebenarnya udah sempet ajakin ngobrol si L kalo dia ada masalah, dll. Well, dia memang butuh validasi... tapi aku udah bilang... validasi itu nilai yang hampa dalam masyarakat yang suka ikut-ikutan. apalagi kita masih muda... mending kita pake apa yang emang kita butuhkan daripada untuk gaya. toh, aku ga pernah liat dia lebih rendah daripada yang lain.
But you know, setelah aku pikir-pikir... Si L bukan orang yang terlalu buruk daripada si R. sampai akhir-nya aku denger backstory-nya si R. His core mother has been passed (God rest her soul), and now he's living with his dad who are constantly wasn't at home because he was a pilot (Even i don't ever meet him in face). And as far as i can see bagaimana sikap beliau (seperti Mau-nya diturutin terus, Suka julid, dan maunya serba jadi dan butuh perhatian lebih), i understand that feeling. Like before, i give him some advice... dan bahkan ngajakin ngelakuin kegiatan yang lain kayak olahraga (biar sekalian nurunin berat badan beliau biar sehat). Well, he said "he's kinda lazy". I realise that, maybe... to achieve that true happiness... i need to accept myself, and just begin yourself a EXP Grinding (lmaoo). And in friendship, what we actually need are not about talking of other people... sometimes presence is enough. Topic di dunia ini lebih banyak daripada apa yang terjadi pada lingkungan sekitar. Dan terkadang, untuk berubah... itu memang harus dari diri sendiri.
Dan setelah aku timbang.... Dari kedua temenku ini sebenarnya ga ada yang bener dan salah. Bahkan aku sempet bahas mengenai hal ini dengan sahabatku dan saudaraku (meskipun ga sedarah, tapi satu keluarga batak) dan aku butuh saran juga tentang cara nyelesaiin masalah ini (Karena Si R akhir-akhir ini sempet bermasalah sama temen" di grup kampus, Dan aku udah tenangin kedua belah pihak). Mau dari sisi Logika dan rasionalitas.. itu semua kembali sama orangnya... dan yang pasti saran dari mereka yaitu jangan sampai aku sendiri sama kayak beliau (Si R ataupun L). Aku bisa ambil kesimpulan kalo terkadang, sikap narsistik itu bisa berasal dari faktor internal (keluarga) dan Faktor eksternal (Lingkungan). I know they are good person, but they become corrupt because what's happening... either they cannot just become themselves, or accept their condition and move on with it.
My simple yet complex question to answer : Is there anyway i could help Si R? (the reason i could not help L because he was already in jakarta. hope he have a good day).
Well, i hope y'all have a good day... and happy discussing.

Kota Manhattan gempar. Di musim semi yang cerah, mayat seorang gadis ditemukan dalam kondisi mengenaskan. Tangan dan kakinya terikat, sepasang kakinya yang dibungkus sepatu berwarna merah hancur tak berbentuk menyisakan tulang kaki yang remuk. Tak terbayangkan betapa besar rasa dendam yang dimiliki pelaku terhadap korban hingga ia berbuat sebrutal itu. Sebuah misteri terpahat di tungkai yang tersisa, berupa angka tiga yang dibuat dari darah. Tidak ada yang bisa mengerti makna angka yang tertulis itu. Apakah korban ke-3? Atau ... tanggal pelaku membunuh korban? Atau ... sebuah isyarat akan ada korban berikutnya dalam waktu tiga hari? Kent Bigael, detektif dari unit pembunuhan langsung turun ke TKP. Pria yang terkenal temperamental itu tidak bisa menyembunyikan rasa kagetnya. Dalam 20 tahun karirnya sebagai polisi, baru kali ini ia melihat korban dengan kondisi begitu. Korban yang dibakar ada, yang tusuk dan dimutilasi pun banyak. Namun, korban dengan kaki remuk baru kali ini ia temukan. Bersama partnernya, detektif Joey, Kent berusaha menemukan pelaku. Ia mengumpulkan bukti-bukti lalu menyusuri satu persatu jejak yang ditinggalkan korban. Namun, baru saja memasuki hari ke tiga, korban yang lain kembali ditemukan. Ciri-cirinya persis sama. Kent terdiam, udara di sekitarnya terasa membeku. Ia sadar saat ini sedang berhadapan dengan seorang psycho, pembunuh berantai yang saat ini sedang melakukan permainan yang menantang penegak hukum kota Manhattan bermain adu tangkas. Lewat sikap brutal yang ia tujukan pada pemakai sepatu merah, ia ingin menunjukkan bahwa gaya hidupmu bisa membawamu pada kematian. Lewat angka-angka yang terukir ia berkata, jika kalian pintar temukanlah aku dalam waktu yang kutuliskan. Ada apa dengan sepatu merah? Mengapa pelaku hanya mengincar korban yang memakai sepatu merah? Read more

WARNING! AREA 21+ Catharina Berntsen adalah seorang gadis berusia 20 tahun yang harus menghadapi kerasnya hidup. Dia memulai hidupnya dengan menjadi wanita bayaran. Pada akhirnya Catharina Berntsen bertemu dengan pemuda bernama Mischa Wagner, dari situlah awal mulai cerita yang harus dilewati dan dihadapi oleh Catharina. Namun, Ibu tiri Mischa yang bernama Gilly Brown tidak menerima kehadiran Catharina di rumahnya. Wanita itu merasa bahwa kedatangan Catharina adalah sebuah ancaman untuknya. Dia pun tidak tinggal diam, dia mencari cara untuk melenyapkan Catharina. Mischa mempunyai adik tiri bernama Marcel Brown dan ternyata Marcel menaruh hati terhadap Catharina hingga sebuah hubungan terlarang terjadi. - Jika kau hanya menjadikanku sebagai budak seks untuk melampiaskan kepuasanmu, maka aku akan menjadikanmu sebagai mesin uangku - Read more

Secara alaminya manusia itu sama walaupun beza warna kulit..Keistimewaan di Malaysia adalah disebabkan sejarah bukannya warna kulit atau bangsa..Jadi aku benci culture sekarang “type c,i,m”…Siapa yang ajar korang??Kita ni Manusia takda beza..Makan nasi keluar taik…Kalau kau cina,tkda beza dengan india walau india gelap walau kau bangsa sejarah lama atau kau rajin dan pandai,manusia itu semua sama ada keistimewaan masing-masing..Janganlah berlagak,nampak bodoh.Tkda yang perfect.....Kalau kau Melayu,tkda beza dengan bangsa lain walaupun ini tanah kau sekalipun,kerana Allah cipta semua manusia..Cukuplah bersifat perkauman,melambangkan kebodohan/kekolotan anda sendiri..Perkauman yang wujud di Amerika kerana sistem perhambaan…Kita ni semua dijajah maka marilah bekerjasama membentuk negara yang harmoni

16 tahun, baru masuk sma. ortu ga ada tabungan buat kuliah fully expect buat aku dapet beasiswa. nilai akademik ku biasa" bgt. ortu struggle keuangan. aku jadi agak kepikiran, mending mulai sekarang aku sendiri kumpulin saku buat bantu biaya kuliah, plan B misal ga dapet beasiswa. (cause i think they would actually prepare biaya kuliah cuma ya..mepet). aku bener bener belum "melek" finansial sama sekali, ga ngerti saham, investasi, freelancing, side hustle apapun. kira kira mulai belajar dari mana ya? or even better, mulai nyoba buat ngasilin uang sendiri.
yang udah pasti ada, uang tabungan 2 juta, uang jajan 100rb perbulan dari ortu. ga termasuk makan pokok jadi klo misal ditabung itu bisa banget! if this doesn't sound naive, ga jajan 3 tahun udh kekumpul 3,6 juta maybe i could try doing investment with those. terus mulai belajar kerja sampingan. paling bener ngapain?

Long post ahead!
I have a partner for almost 10 years. we're not married yet. pero nagiipon na kami for our wedding. nakatira ako sakanila for 6 years na. nakabukod kami pero inside padin sa house nila.
lately we've been struggling financially (kasi pinagawa namin yung studio type room, nirenovate namin kasi gusto namin bumukod) di namin masabi kasi ayaw namin maging pabigat. so nagkautang utang kami sa bank, ola, and sa mga kakilala. since mukang di kami nagpapakita na nahihirapan, nagulat nalang ako one time nalasing yung mama nya then nagrant na nagtatampo daw sa partner ko kasi di daw nagbibigay, tulong etc.
syempre nagpantig tenga ko since mabaliw baliw na kami san kukuha pangkain. sinabe ko sa partner ko. sabi ko sabihin na nya sa mama nya na mas malaki na bills namin kesa income para magets nya kung bakit. ang bruha di namamansin pag wala mabigay. pero if ever may kailangan sila, kakatok samin na parang may pinatago. as if di sila naniniwala na wala kami nakatabi kasi wala pa kami anak and parehas kami may work. accountant ako and admin office naman si partner.
ang nakakainis pa, umiiyak yung mama nya pag nanghihingi kaya feeling ko manipulative and gaslighter. pinapasagot sa partner ko yung everyday baon nung kapatid nya, kami nga 500-1k lang natitira saming dalawa kasama na pagkain.
samantalang nung meron sila (kasi nasa abroad pa yung isa nyang anak nun, pero umuwe na ng pinas ngayon. wala din naipon kasi puro tulong sobrang hirap na hirap din ngayon) di kami kilala, pero nung wala na kilala na kami. prio nya palagi yung isang anak nya kesyo kawawa daw kasi may anak pero lapera. one time, sinabe nya samin na bigyan daw namin sya pera para bigyan nya daw yung isang anak nya hahahahaha krazzzzy .
ngayon nung napuno nako sinabi ko sa partner ko na ang bigat ng family nya, na ang hirap umangat sa family nila kasi dapat yung iaangat mo dapat itulong mo lang, bawal magkaron, mag-grabfood kami itatago pa namin, sobrang toxic. tas yung partner ko naaawa kasi sya pag iniiyakan. sige sagot ang ganto, ganyan. tas kami na nagpapaaral sa kapatid nya, sabi ko sige yung baon mo bigay mo sakanya.
tapos nagresign ako sa work. sama sama tayo sa hirap, bahala ka umiyak ng dugo na di mo kaya bayarin para matauhan.
abyg, for hating his fam? for doing it? ano ba dapat hahahaha

For context, pupunta dapat kami ni partner this week sa baguio to unwind. Sunday when his mom asked him if he can go with her na magpacheck up bc she cant sleep at night daw, tinanong sya ni partner ng mga necessary questions pero bottomline is kaya pala sya hindi makatulog kasi hinihintay nya pala makauwi yung FIL ko from work. As someone na nagwwork in medical field i told my partner na bilhan muna ng melatonin then if hindi parin makatulog doon na magpacheck up. Idk if nagtampo si MIL pero medyo ilap na sya non. Monday when i had a dream na galit na galit si MIL kasi nalaman nya na nag baguio kami ni partner kaya nabother ako, i asked him na magsabi sa mama nya na aalis kami this week.
Her response in non verbatim
Parter: Punta kami ni ____ ng baguio MIL: bakit anong gagawin mo doon? Kailan Partner: This week MIL: Ano nga gagawin mo doon Partner: Papasyal lang saglit MIL: Pasyal ka ng pasyal mag ipon ka ng pera mo.
Then hindi nagreply si partner, kinabukasan namessage sakanya yung kapatid nila na bunso na nanghihingi ng pera pang SM, later that day nagmessage naman ulit mama nya na bayaran daw yung internet nila and babayaran nalang pagka withdraw ng ate ni partner within that day. Alam ng mom nya na aalis kami yet sya mismo ang uubos ng pangbudget namin sa baguio. Nag ask naman si partner kung pwede nya bayaran, sabi ko hintayin nalang yung isesend ng ate nya since sabi nga ni MIL within that day din isesend.
Since 4th year college pa kami live in ni partner at ako ang nagcocover lahat ng gastos namin even school expenses (thesis etc), yung allowance nya from scholarship kinukuha ng buo ng mama nya. Nung nakagraduate kami at nagkawork sya, lahat ng bills sakanya pinapabayad kahit matagal na syang wala sakanila, even other expenses sakanya pinapabayad eh working naman ate at father nya. Nung nag raise ako sakanya ng concern about kung saan napupunta salary nya, at ako parin mostly ang nagcocover sa expenses naming dalawa doon na sya nagstart na i-cut down yung binibigay sa parents nya and nagaask ng permission sakin Kung magsesend sya.
Going back niresched namin yung baguio trip due to weather narin sa baguio, hindi nagsend yung ate nya that day kaya hindi rin kami nagbayad ng internet nila (due ng internet nila is every 22nd of the month kaya keri lang na hindi magbayad nung 15). Nalaman ko rin na nagleave pala yung ate nya ng 3 days this week para sa trip naman nila ng boyfriend nya, yet kami na 1 night and 2 days lang ang trip eh napagsabihan pa ng MIL ko. Hindi rin ako nagbigay ng pang SM sa kapatid nya, reason is kinakausap lang sya ng kapatid nya pag may kailangan sya pero pag wala, hindi man lang sya makamusta. Balak rin ipa-aircon ng mama nya yung room nila at yung room ng ate nila this End May kaya pinapaobliga si partner na bumili ng aircon at pang labor sa gagawa eh kami nga naka e-fan lang.
Ang ironic lang kasi na sasabihan kami na pasyal kami ng pasyal and magipon kami ng pera eh hindi nga kami makapag ipon ng matino simula nung magkatrabaho si partner kasi puro sakanila napupunta lahat. Tapos ngayon na nag cut down ng binibigay si Partner parang ang sama sama na namin sa paningin nila.
ABYG kung hinohold ko yung pera ni parter dahil na offend ako sa sinabi ng MIL ko?

Story: Sunny Days https://www.fanfiction.net/s/13998133/0/
this is the best one, I love this guy's story they can be funny and heartbreaking my second favorite is the hanahaki au 💜
Story: Seeing You https://www.fanfiction.net/s/11333014/1/9
Post war Naruto goes looking for Hinata after ending the Mugen Tsukuyomi (Shine upon the world, infinite tsukuyomi!) cute 🥰 🥺
Story: Hard Work and Helping Hands https://www.fanfiction.net/s/11359552/0/
Mama Hinata and little bolt knitting a scarf and life lessons 😊
Story: Weirdo Hyuuga-sama https://www.fanfiction.net/s/13899334/0/
If you want your heart to tear apart then read this, it's all Naruto's pov from part one t'ill the last angsty slow burn with a good ending
Story: Love Is Not A Cage https://www.fanfiction.net/s/14030714/0/
The best fanfic I have read to this date , it has action and a deep af , beware you'll hate Hiashi in this one and Konoha too
I checked on the author in Tumblr, she said she's still writing it, she's just gonna finish it then update it chapter by chapter, I still reread this even after six months
Request: a accidental pregnancy fanfic cuz I've found one that isn't complete, I like this premess a lot and I'd like to know if you know more ffs about it

nag apply ako bilang dine arts student sa UP buo talaha yung loob ko n mag aral doon kahi I'm from zambales and yes sobrang mahirap kami buti nalang may uncle ako sa taguig na mag papaaral kuno pero di naman ako nakaasa doon, may way ako para mapag aral sarili ko yung matutuluyan lang talaga yu g habol ko doon.
so yeps interview ko na sa sunday doon sa UP pero wala talagang tiwala sakin yung parents ewan tingin nilalagi hindi ko kaya pero nagagawan ko naman ng paraan yung sarili ko, nah bubusking ako para maka biyahe ng manila, pero yon sa kasamaang palad wala talaga sila narin pumipigil sakin.
sobrang sama ng loob ko ewan ko siguro kahit kaunting support hindi ako nakatanggap ang sakit kasi next uear nalang daw bumawi mag trabaho nalang daw ako ulit at mag ipon.
gagi ggusto nga mag aral ng tao kahit malayo pa yan basta hawak ko yung support niyo lalakas.loob ko eh ngayon pati ako mag gigive up na omaygad sainyo mama and papa, mahirap na ntayo pero nadadammay ako.

p*t*ngina may nag dalaw na manggagawa dito sa bahay namin ng 10am tas paalis na sana ako kasi papunta akong school tas pag bukas ko ng pinto biglang dumating tong si manggagawa sabi "yun! ka ano andyan po ba si mama mo?" sabi ko wala umalis po tas sabi nya ganon po ba? pwede po bang ikaw nalang dalawin ko? nag sabi naman ako na paalis ako kasi pupunta akong school tas nag pumilit talaga syang mag dalaw kahit ako lang mag isa, tas pinapasok ko na kahit napipilitan lang ako tas nag tagubilin sya sakin na umattend raw ako ng socializing bukas ng 10am tas mag kainan rin raw tsaka icecelebrate rin raw yung opening ng business store ng kapatid tas mag sasalo salo rin tas mag sama raw ng mga akay para mas mapalaganap ang relihiyon tsaka para rin daw na mas malaman nila kung gaano kabait si EVM tas napa kunot ako ng noo kasi pano napunta yang pangalan ng EVM na yan e potluck nga ang mangyayari? parang di nag grade 2 t;ng;na. tas sumbat nya pa e ang liit raw ng nalikom na pera noong nakaraang pag samba tas biglang entra nya na dati raw nung kapanahunan si hesus e 10% raw ng kinikita mo ang ibibigay mo sa handog keme keme tas sa panahon raw ngayon e depende ang handog sa pasya ng puso g;go p;ta tas sabi nya pa e mas matutuwa ang ama kung mag hahandog kami nang masigla tsaka tanging handugan, lagak, etc.. sinong matutuwa? yung ama o yung taong may hawak ng relihiyon? hindi ko na talaga kinakaya tong relihiyon na to pero di ko magawang sabihin sa magulang ko baka ma-disown pako nang wala sa oras

Pa vent out lang! Idk saan ako magsisimula pero ang sama ng loob ko sa parents ko at sa ate ko. My ate is 26 pero sobrang pabida at maldita niya. Ayaw na ayaw ko talagang uumuwi siya sa bahay namin kasi sobrang maldita at pabibo sa mata ng parents ko. Pag andito siya sa bahay naleleft out ako at ang tingin ng magulang sa akin is walang kwentang anak🙃.( hindi na magtataka kasi middle child ako)
Since bata palang kami lahat ng gusto ng ate ko ay palaging binibigay sa kanya mga bagong bags at sapatos.Sobrang spoiled siya ng papa ko.Pero pag dating sa akin palaging walang budget or maraming bayarin.Hindi ko naman pinipilit yung parents ko kasi mas nakakaintindi ako na marami ding bayarin at gastusin.Nung highschool na kami yung ate ko is mas malaki ang baon kisa sa akin na 50 lang for one week. Noon ako yung palaging sinasaktan ng papa ko mostly sinasampal or kunukurot sa tagiliran pero yung iba kong kapatid ay hindi naman niya tinatrato ng ganun One time kinuha nila ang ate ko sa school para mamasyal sila sa mall at mag groceries pero ako hindi nila sinama pero nakita ko sila na sinundo nila ang ate ko sa room that day.
Habang tumatanda kami e nakikita ko kong gaano nila kapaborito yung ate ko At nakikita ko kong gaano kakapal ang mukha ng kapatid ko. Nung may work pa ang kapatid ko pag humihingi ng pera yung mama ko is palagi niya itong sinisigawan sa tawag kasi bakit daw humihinge ng pera ang mama ko e ano ba daw yung maibibigay niya bolbol niya. Palagi niiyang iniinsulto yung mama ko noon pag humihinge kami ng allowance mostly binibigay niya noon is 2500 per month lang.
Hanggang sa nawalan siya ng work last year at this year lang nagplano siya ng boyfriend niya bumukod pero ang pera na ginamit nila is pera ng mama at papa ko.Kinuha niya din mostly yung mga gamit sa bahay namin para dalhin sa kanila. Palagi niya din sinusolsolan papa ko para bigyan siya ng pera inshort sobrang sipsip!
Pag andito siya sa bahay umaasta siyang madam palagi kaming pinapagalitan at ginagawa niya yung mga gawaing bahay pag andyan yung papa ko, kasi palagi siyang pinupuri ng papa ko at binibigyan ng pera pag pupunta siya ng city babalik sa boyfriend niya. Ayaw ko din sa kanya kasi pag pumupunta kami ng outing is walang gastos yung boyfriend niya pero nagsasama ng pamilya sa lakad namin mostly gastos ng papa at mama ko. Yung ate ko naman sobrang makasipsip at bida'2 sa papa ko para bigyan ng pera.
Ewan ko nalang bakit nagplano pa siyang mag-asawa ng boyfriend niya e wala nga siyang trabaho ngayon at nanghihinge pa ng pera sa papa ko! Wala namang kaso pag nag-asawa siya pero kong maka asta kasi sa bahay namin parang dalaga at may-ari ng bahay lakas pa makasumbat sa akin na palamunin daw ako e siya 26 na naka asa parin sa magulang namin kahit bumukod na

Hi guys, I’m M22, first time ko magpost dito pero palagi ako nagbabasa mga posts niyo sa sub na ito.
I want to share sana mga realizations ko about myself lately. Parang nagiging self aware ako na I really have attitude problems. May mga masasamang ugali ako and I am really noticing it sa sarili ko. Like naaware talaga ako na mali yung ginagawa or ginawa ko.
One example for that is yung kanina, sumakay ako ng bus pauwi galing sa bayan, nagpara naman ako kay kuya driver na “kuya, dyan lang po sa barangay hall” medyo hindi nya narinig kasi maingay so nailagpas nya ako ng konti, as in konti lang, nung pababa na ako nasabihan ko siya ng “bobo” pero hindi ko naman vinoice out ng malakas, sobrang hina lang na parang tenga ko lang makakarinig. Nairita kasi ako 😭 tapos after non naguilty ako and I asked myself bat ako ganon? Masama yon ah 😭 ilang beses ko nang ginawa yan guys, ilang beses na ako nilagpas ng mga bus drivers dito saamin dahil mga kaskasero sila or parang nagmamadali palagi, minsan finufuck u sign ko sila ng patago. Basta ang sama talaga, napaka bilis ko mairita sa mga tao.
Another example is yung misunderstanding namin ng tita ko.
And then, dito sa bahay naman hindi koo masyadong close papa ko, si mama, medyo lang. madalas ako mairita sa papa ko for no reason, hindi ko siya pinapansin, maybe dahil sa may mga galit ako sakanya na kinikimkim ko lang and never ko vinoice out. Even kay mama, may mga hinanakit din ako pero mas pinapansin ko siya.
Even may friends, pag nagsasama kami before nasasabihan akong May attitude pero in a pabiro way kasi feeling ko mahuhurt nila feelings ko pag sinabi nila straight to my face na may ugali nga talaga ako. Minsan nasasabihan din akong mapride/ma-ego.
Guys, dati hindi pa ako ganito ka-aware na may problem nga talaga ugali ko, recently lang and gusto ko siya iaddress talaga, gusto ko mag improve talaga and mas magkaroon ng empathy sa mga tao, gusto ko mas maging people person ako ganon and mas maging sensitive pa and mas understanding.
Yung main problem ko ata is sobrang liit ng pasensya ko sa mga tao, palagi akong naiirita sakanila. Unting inconvenience lang galit na ako agad ganon, parang feeling entitled? Alam mo yung aura ng mataporbe parang nagiging ganon na ako which I hate and don’t like to possess.
Dati hindi naman ako ganyan nung wala pa akong naachieve sa buhay, nung wala pa akong pera and wala pa akong trabaho. Feeling ko nga, nagstart ako magka attitude problem nung kumikita na ako ng malaking pera, nakakapagtravel na, nakapagpaayos na ng bahay, nabibili na mga gusyo ganon. Basta simula nung nagkaroon na ako ng mga ganyan doon ko nafeel na nagstart magbago attitude ko 😭
Ang shitty ko😭 pero gusto magimprove and baguhin lahat ito.

May attitude problem ako
Hi guys, I’m M22, first time ko magpost dito pero palagi ako nagbabasa mga posts niyo sa sub na ito.
I want to share sana mga realizations ko about myself lately. Parang nagiging self aware ako na I really have attitude problems. May mga masasamang ugali ako and I am really noticing it sa sarili ko. Like naaware talaga ako na mali yung ginagawa or ginawa ko.
One example for that is yung kanina, sumakay ako ng bus pauwi galing sa bayan, nagpara naman ako kay kuya driver na “kuya, dyan lang po sa barangay hall” medyo hindi nya narinig kasi maingay so nailagpas nya ako ng konti, as in konti lang, nung pababa na ako nasabihan ko siya ng “bobo” pero hindi ko naman vinoice out ng malakas, sobrang hina lang na parang tenga ko lang makakarinig. Nairita kasi ako 😭 tapos after non naguilty ako and I asked myself bat ako ganon? Masama yon ah 😭 ilang beses ko nang ginawa yan guys, ilang beses na ako nilagpas ng mga bus drivers dito saamin dahil mga kaskasero sila or parang nagmamadali palagi, minsan finufuck u sign ko sila ng patago. Basta ang sama talaga, napaka bilis ko mairita sa mga tao.
Another example is yung misunderstanding namin ng tita ko.
And then, dito sa bahay naman hindi koo masyadong close papa ko, si mama, medyo lang. madalas ako mairita sa papa ko for no reason, hindi ko siya pinapansin, maybe dahil sa may mga galit ako sakanya na kinikimkim ko lang and never ko vinoice out. Even kay mama, may mga hinanakit din ako pero mas pinapansin ko siya.
Even may friends, pag nagsasama kami before nasasabihan akong May attitude pero in a pabiro way kasi feeling ko mahuhurt nila feelings ko pag sinabi nila straight to my face na may ugali nga talaga ako. Minsan nasasabihan din akong mapride/ma-ego.
Guys, dati hindi pa ako ganito ka-aware na may problem nga talaga ugali ko, recently lang and gusto ko siya iaddress talaga, gusto ko mag improve talaga and mas magkaroon ng empathy sa mga tao, gusto ko mas maging people person ako ganon and mas maging sensitive pa and mas understanding.
Yung main problem ko ata is sobrang liit ng pasensya ko sa mga tao, palagi akong naiirita sakanila. Unting inconvenience lang galit na ako agad ganon, parang feeling entitled? Alam mo yung aura ng mataporbe parang nagiging ganon na ako which I hate and don’t like to possess.
Dati hindi naman ako ganyan nung wala pa akong naachieve sa buhay, nung wala pa akong pera and wala pa akong trabaho. Feeling ko nga, nagstart ako magka attitude problem nung kumikita na ako ng malaking pera, nakakapagtravel na, nakapagpaayos na ng bahay, nabibili na mga gusyo ganon. Basta simula nung nagkaroon na ako ng mga ganyan doon ko nafeel na nagstart magbago attitude ko 😭
Ang shitty ko😭 pero gusto magimprove and baguhin lahat ito.

Hello, medyo mahabang post. (medyo magulo rin pagkakakwento)
Irreg college student ako, pero ever since nagcollege ako mga kapatid ni mama or si mama nagbibigay ng allowance ko. walang work tatay ko pero fit and healthy siya to work. sobrang galing niya magsalita nang masasakit at mangdown feel ko talent niya yon. naging irreg ako kasi 1st year palang may bagsak na ko. honor student ako from elem to jhs tas nung nagcollege naging average student nalang. may time na sinabihan niya ko kung bumagsak pa ko, nakakahiya na. pag bumagsak ako ulit 'wag na raw ako mag aral kasi sayang lang pinagpapaaral sakin. pero never ko narinig yang mga yan kay mama eh siya kumakayod para sa pag aaral ko. kaya niya kami sabihan ng bobo, tanga, gunggong, kahit sa maliliit lang na bagay like kunyare may nalimot akong inuutos niya, or may namisplaced akong bagay tas need niya. ganon kalala pagsasalita niya samin. may time na nagsagutan kami sa tas nasabi ko lahat ng mga tanda kong masasakit na sinabi niya sakin tas ang sagot niya "kelan ko yan sinabi? wala akong sinabing ganyan. ganyan ka pala nagtatanim ka ng sama nang loob". after lahat ng sinabi ko (hoping na matauhan siya at magreflect), at the end ang tingin lang niya nagtanim ako nang sama ng loob against him. then lately, nakakabawi na ko sa acads ko, nagtotop pa ko sa klase namin. hopefully makapag ojt na this summer. then kanina parang nag uusap si mama at tatay ko about sa magagastos sa ojt ko, then sagot ng tatay ko "kung maipapasa niya subjects niya ah". kala niya tulog pa ko that time. like tangina, hindi ganyan need kong marinig sa pagod at puyat ko everyday para maigapang pag aaral ko. pagod na pagod na akong iconvince sarili ko na baka mainit lang ulo niya kaya siya nakakapagsalita nang mga ganon, or baka supportive naman siya deep inside. cinoconvince ko sarili ko na baka may childhood trauma rin siya na di niya alam ganon. siguro mas nasasaktan ako kasi buong buhay ko ganito na siya dapat manhind na ko pero nasasaktan pa rin ako kasi alam kong mahal ko pa rin siya bilang tatay ko, na gusto ko pa rin ng validation niya. pero pagod na pagod na ko iprove sarili ko.
sobrang dami pa pero yan lang mashshare ko, pagod na pagod na ko kakarinig sa pagbubunganga niya, sa negativity niya, sa pagdududa niya sa kakayahan namin. sakanya ko nadevelop yung ayaw kong nasisigawan ako kasi ang taas ng boses niya palagi. bata palang kami ganyan na siya. feel ko naging masunurin na anak ako dahil sa takot sakanya hindi dahil sa respect na siya ang padre de pamilya. ayoko maging masamang anak pero siya na nga yung walang naitutulong siya pa yung mabunganga, siya pa yung maraming reklamo, siya pa yung puro negative ang iniisip at sinasabi. gustong gusto ko na grumaduate para makaalis na ko rito samin. nakokonsensya ako na nagsasalita ako nang ganito sakanya, pagod na pagod nalang talaga ako. sana grumaduate na ako para makaalis na ko rito samin.
ps. buti nalang sobrang swerte ko sa mama ko. 🫶

Hi guys, I’m M22, first time ko magpost dito pero palagi ako nagbabasa mga posts niyo sa sub na ito.
I want to share sana mga realizations ko about myself lately. Parang nagiging self aware ako na I really have attitude problems. May mga masasamang ugali ako and I am really noticing it sa sarili ko. Like naaware talaga ako na mali yung ginagawa or ginawa ko.
One example for that is yung kanina, sumakay ako ng bus pauwi galing sa bayan, nagpara naman ako kay kuya driver na “kuya, dyan lang po sa barangay hall” medyo hindi nya narinig kasi maingay so nailagpas nya ako ng konti, as in konti lang, nung pababa na ako nasabihan ko siya ng “bobo” pero hindi ko naman vinoice out ng malakas, sobrang hina lang na parang tenga ko lang makakarinig. Nairita kasi ako 😭 tapos after non naguilty ako and I asked myself bat ako ganon? Masama yon ah 😭 ilang beses ko nang ginawa yan guys, ilang beses na ako nilagpas ng mga bus drivers dito saamin dahil mga kaskasero sila or parang nagmamadali palagi, minsan finufuck u sign ko sila ng patago. Basta ang sama talaga, napaka bilis ko mairita sa mga tao.
Another example is yung misunderstanding namin ng tita ko.
And then, dito sa bahay naman hindi koo masyadong close papa ko, si mama, medyo lang. madalas ako mairita sa papa ko for no reason, hindi ko siya pinapansin, maybe dahil sa may mga galit ako sakanya na kinikimkim ko lang and never ko vinoice out. Even kay mama, may mga hinanakit din ako pero mas pinapansin ko siya.
Even may friends, pag nagsasama kami before nasasabihan akong May attitude pero in a pabiro way kasi feeling ko mahuhurt nila feelings ko pag sinabi nila straight to my face na may ugali nga talaga ako. Minsan nasasabihan din akong mapride/ma-ego.
Guys, dati hindi pa ako ganito ka-aware na may problem nga talaga ugali ko, recently lang and gusto ko siya iaddress talaga, gusto ko mag improve talaga and mas magkaroon ng empathy sa mga tao, gusto ko mas maging people person ako ganon and mas maging sensitive pa and mas understanding.
Yung main problem ko ata is sobrang liit ng pasensya ko sa mga tao, palagi akong naiirita sakanila. Unting inconvenience lang galit na ako agad ganon, parang feeling entitled? Alam mo yung aura ng mataporbe parang nagiging ganon na ako which I hate and don’t like to possess.
Dati hindi naman ako ganyan nung wala pa akong naachieve sa buhay, nung wala pa akong pera and wala pa akong trabaho. Feeling ko nga, nagstart ako magka attitude problem nung kumikita na ako ng malaking pera, nakakapagtravel na, nakapagpaayos na ng bahay, nabibili na mga gusyo ganon. Basta simula nung nagkaroon na ako ng mga ganyan doon ko nafeel na nagstart magbago attitude ko 😭
Ang shitty ko😭 pero gusto magimprove and baguhin lahat ito.

saat ini aku lagi deket sama seorang cowo (dia lebih tua 6 tahun dari aku), awal kenal kita chattingan via dm instagram selama sebulan, lalu lanjut chattingan via WA 3 bulan sampai sekarang. jadi itungannya kami sudah mengenal 4 bulan. hampir setiap 24/7 kita chattingan, entah nanya bagaimana kerjaan hari ini, ngobrol hal-hal random dll. selama ini kita ga pernah komunikasi via telepon (hanya 2x, itupun ga lama).
semakin kesini, semakin aku ragu sama hubungan kami berdua, apalagi dia ga pernah menanyakan soal hubunganku sebelumnya (hubungan percintaan hampir ga pernah dibahas), sampai aku mikir apa dia cmn butuh teman cerita aja atau dia sambil mencari yg lebih?
menurut kalian gimna?

So we have a small korean mart that my brother and I invested para magkaron ng own business si mama kahit small time lang. Our mom is a cancer survivor but still her maintenance and meds are too expensive. And during the time nung nalaman namin na may cancer sya hindi nya alam kung paano sya mag papa opera since hinaharang ng kabet ng tatay namin yung pera. And during that time hindi malaki sweldo ko since sa BPO lang ako nag wowork and yung brother ko 3 years pa lang sya nag wowork. Yung only way namin is yung HMO. And ayun yung nag push samin na ipunan si mama ng pang start nya ng business.
Sobrang liit lang ng korean mart namin halos parang sarisari store lang. Originally pamangkin namin yung bantay. Then dumating yung tita namin, sister ni mama, naging bantay din sya pag wala pamangkin namin.
Recently our cousin decided na makipag live in sa jowa nya na tiga samin. May 2 anak walang trabaho. Yung lalake lang yung may work. So inofferan sya ni mama na mag bantay. I know hindi malaki pa sweldo ni mama pero compare sa ibang tindahan I think justifiable naman yung ₱300 per day. And nag bibigay si mama ng ₱200 each na bonus sakanila if maka 10k sila per day. Plus may libre silang samgy meat.
Our cousin has a history ng pag nanakaw pero sa nanay nya lang at ate nya. Tho if I remember correctly, may isa kaming tita na ninakaw nya yung boundary ng jeep sabi nya wala daw inabot yung driver 😂 but despite her history binigiyan sya ni mama ng chance. Tulong na din since wala nga syang trabaho.
At first maayos pa syang nag tatrabaho sa kmart. May alkansya kasi si mama yung glass na ipunan nya ng pang 13th month nya sa mga nag babantay plus ayun na pinaka sweldo nya sa sarili nya. Mga bagong 1k, 500/week and 100/day laman nun and naka logged sa notebook nila palagi yung hulog. Andun kasi sa kmart lang yun so sobrang takaw mata na sya sa customers plus nanakawan yung tita ko ng cellphone ng isang customer, kaya nag decide si mama na ipasok na lang sa room ko (wala na kasi ako sa house kung asan yung kmart) at peace si mama na magiging safe yung money dun.
Then April came, ioopen na dapat ni mama yung alkansya nya para bilangin kung mag kano ipon sa 1st quarter ng 2024 para idedeposit na sa bank. Pero pag check ni mama less than 3k na lang yung laman (isang 1k and the rest 100’s na lang)
So bakit pinsan namin main suspect namin? Bukod sa may history sya ito mga reasons:

• walang history ng nakawan sa bahay ni lola nung dumating lang sya nag karon ng ganon.
• 3 lang silang bantay. Pero sya at tita ko lang may access sa ipon, yung pamangkin ko binibigay nya sa tita ko lahat ng sales at pang hulog
• may nirerentahan silang apartment pero halos every night dun sya natutulog sa kwarto ko ng walang paalam pero ang paalam nya sa mga tita ko dun is nag sabi na sya 🙄
• March 30 nag hulog tita ko ng 2 1k sa ipon, Tuesday after March 30 natulog sya dun and weekends that week umuwi sya sa bahay ng nanay nya nag pa easter egg hunting sa mga bata at nan libre for eat out.
• last year sya lang yung tumulong kay mama kumuha dun. So meaning sya lang may alam paano kumuha ng pera na hindi babasagin yung alkansya (Lagay ko picture para mapicture out nyo) alkansya
• wala syang work pero naka bili ng aso na worth 9k and tablet ng mga anak nya
• mga chat nya kay mama after the incident sobrang HAHAHAHA not sure what’s the right term to use pero PUTANGINA SYA!

Grabe iyak ni mama that day. Hindi kami mayaman pero sobrang generous ni mama sa mga kapatid nya at sa lahat. Every emergency na need ng pera ng family yung pondo ng kmart inooffer nya. Kaya sobrang sama ng loob nya nun and hindi nya ma confront pinsan ko dahil nahihiya sya sa ate nya. Sa nanay ng magnanakaw kong pinsan 😏😏😏😏😏😏
Then nung mother’s day nag swimming kami andun sya si klepto hindi maka harap at tingin at lapit samin. Pinandidirihan namin syang lahat. Then nakita ko pumasok sila sa ng jowa nya sa room kung san kami natulog ni mama ay ang bilis ko pumasok din baka makuha yung natitirang 500 sa bag ko 😂 oh may isa pa, ninakaw nya cellphone ng pamangin nya nung last weekends lang 😂😂😂
BAGO KA NA SIS! 2024 NA MAG NANAKAW KA PARIN 🤭🤭🤭 NAKAKAHIYA KANG PUTANGINA KA!

I (25F) am living with my mom in a rental apartment here in QC. We are only 3 in the family - ako, ate ko, and mom (63 years old). Yung ate ko living with her own family na and kami na lang ni mama magkasama. 12K monthly ang bayad sa rent dito sa bahay + utility bills. Meron din maliit na store sa bahay na pinagkakaabalahan ni mama.
For over a year now, I've been having a hard time deciding if I should move out or not. May mga borders/kahati kami sa rent dito - may 1 room pinarentahan namin for 5K and separate bills.
Gusto kong tumira sa province na kahit papaano malapit sa Metro para naman makadalaw din ako kay mama paminsan, but the thing is, binabagabag ako ng konsensya ko. May mga scenario ako na naiisip na sa tingin ko pagsisisihan ko. Matanda na kasi si mama and natatakot ako na baka isang araw may mangyare tapos wala sya kasama to help her out like baka atakihin sa puso ganon. Alam niyo na. Gusto ko rin sya isama sana para naman tahimik malayo sa polusyon and makapagpahinga na rin kasi I can handle myself naman na pero ayaw nya. Katwiran nya saken is wala naman daw sya pwede gawin na iba kung di sya magtitinda plus kilala na nya mga taga rito.
I did my finances and evidently mas makakaipon talaga ako pag sa province na lang kami magrent. By the way, I am working as a VA, so hindi ko din naman need ang magstay pa ng Metro. Plus mas mura ang living sa province and wala din mga un necessary expenses like food panda or whatnot.
Kasama ko rin partner ko here sa QC with my mom and sya rin agree na mas makakaipon kami for an even better life pag sa province na lang, kaso ayaw talaga ng mom ko kahit anong explain ko 😭
Ang naiisip ko kasi, I want to learn how to live independently na. Paano ako pag wala na si mom ko? Saka ko na lang ba if figure out kung pano ako mag isa pag wala na sya?
Pag nakakahanap nako ng place na malilipatan, I feel like ang sama sama kong anak kasi iiwanan ko si mom ko and then mapapasabi na lang ako na "wag na lang lumipat, kawawa si mama" 😭

I (25F) am living with my mom in a rental apartment here in QC. We are only 3 in the family - ako, ate ko, and mom (63 years old). Yung ate ko living with her own family na and kami na lang ni mama magkasama. 12K monthly ang bayad sa rent dito sa bahay + utility bills. Meron din maliit na store sa bahay na pinagkakaabalahan ni mama.
For over a year now, I've been having a hard time deciding if I should move out or not. May mga borders/kahati kami sa rent dito - may 1 room pinarentahan namin for 5K and separate bills.
Gusto kong tumira sa province na kahit papaano malapit sa Metro para naman makadalaw din ako kay mama paminsan, but the thing is, binabagabag ako ng konsensya ko. May mga scenario ako na naiisip na sa tingin ko pagsisisihan ko. Matanda na kasi si mama and natatakot ako na baka isang araw may mangyare tapos wala sya kasama to help her out like baka atakihin sa puso ganon. Alam niyo na. Gusto ko rin sya isama sana para naman tahimik malayo sa polusyon and makapagpahinga na rin kasi I can handle myself naman na pero ayaw nya. Katwiran nya saken is wala naman daw sya pwede gawin na iba kung di sya magtitinda plus kilala na nya mga taga rito.
I did my finances and evidently mas makakaipon talaga ako pag sa province na lang kami magrent. By the way, I am working as a VA, so hindi ko din naman need ang magstay pa ng Metro. Plus mas mura ang living sa province and wala din mga un necessary expenses like food panda or whatnot.
Kasama ko rin partner ko here sa QC with my mom and sya rin agree na mas makakaipon kami for an even better life pag sa province na lang, kaso ayaw talaga ng mom ko kahit anong explain ko 😭
Ang naiisip ko kasi, I want to learn how to live independently na. Paano ako pag wala na si mom ko? Saka ko na lang ba if figure out kung pano ako mag isa pag wala na sya?
Pag nakakahanap nako ng place na malilipatan, I feel like ang sama sama kong anak kasi iiwanan ko si mom ko and then mapapasabi na lang ako na "wag na lang lumipat, kawawa si mama" 😭