Gente sabia favor su ayuda. Resulta que tengo un archivo RAR encriptado que lo tengo desde los 14 años y el otro dia lo encontré en un DVD que habia quemado en esa época. Resulta que ahí guardaba fotos y musica etc. y no recuerdo la contraseña, estoy buscando alguna aplicación y ahora mas que nada de su ayuda en como poder desencriptarlo.

Ein 50. Geburtstag ist ein bedeutender Meilenstein im Leben eines Menschen, und das Geschenk sollte diese besondere Gelegenheit würdigen. Hier sind einige Ideen für verschiedene Arten von Geschenken:

Persönliche Geschenke

1. Fotoalbum oder Fotobuch: Sammle Fotos und Erinnerungen aus dem Leben des Geburtstagskindes, die ihr gemeinsam erlebt habt, und gestalte ein schönes Album.
2. Personalisierte Schmuckstücke: Eine Halskette, ein Armband oder ein Ring mit einer besonderen Gravur, wie einem Datum oder einer Botschaft, kann sehr persönlich und bedeutsam sein.
3. Erinnerungsbox: Eine dekorative Box, die mit kleinen Erinnerungsstücken, Briefen und Fotos gefüllt ist.

Erlebnisgeschenke

1. Kurzurlaub oder Wochenendausflug: Plane einen Kurztrip zu einem Ort, den der Jubilar schon immer besuchen wollte.
2. Wellness-Tag: Ein Gutschein für einen Spa-Tag oder eine Wellness-Behandlung kann eine wunderbare Möglichkeit zur Entspannung und Erholung sein.
3. Kochkurs oder Weinverkostung: Ein besonderes Erlebnis, bei dem der oder die Beschenkte etwas Neues lernen und genießen kann.

Luxus- und Genussgeschenke

1. Hochwertiger Wein oder Champagner: Ein edler Tropfen, der das Jubiläum gebührend feiert.
2. Gourmet-Geschenkkorb: Ein Korb gefüllt mit exklusiven Leckereien wie Käse, Schokolade, Delikatessen und vielleicht auch einer Flasche guten Weins.
3. Designer-Uhr oder -Accessoire: Ein elegantes Geschenk, das sowohl praktisch als auch stilvoll ist.

Hobbybezogene Geschenke

1. Sportausrüstung: Etwas, das zum Hobby oder zur Leidenschaft des Jubilars passt, sei es ein neues Golfset, ein Fahrrad oder eine Angelrute.
2. Bücher oder E-Reader: Für den Bücherwurm eine Sammlung von Büchern der Lieblingsautoren oder ein neuer E-Reader.
3. Musikinstrument: Falls der oder die Beschenkte ein Musikinstrument spielt oder lernen möchte, könnte ein hochwertiges Instrument das perfekte Geschenk sein.

Sentimentale Geschenke

1. Baum pflanzen: Einen Baum im Namen des Geburtstagskindes pflanzen, der mit den Jahren wächst und gedeiht.
2. Stern benennen: Einen Stern nach dem Geburtstagskind benennen lassen und ein Zertifikat darüber überreichen.
3. Zeitkapsel: Gemeinsam eine Zeitkapsel mit Erinnerungen und Botschaften füllen, die in der Zukunft geöffnet werden soll.

Wichtig ist, dass das Geschenk von Herzen kommt und die Persönlichkeit und Interessen des Jubilars widerspiegelt. Ein durchdachtes Geschenk zeigt, dass du dir Mühe gegeben hast, etwas Besonderes für diesen besonderen Anlass zu finden.
Ein 50. Geburtstag ist ein bedeutender Meilenstein im Leben eines Menschen, und das Geschenk sollte diese besondere Gelegenheit würdigen. Hier sind einige Ideen für verschiedene Arten von Geschenken:

Persönliche Geschenke

1. Fotoalbum oder Fotobuch: Sammle Fotos und Erinnerungen aus dem Leben des Geburtstagskindes, die ihr gemeinsam erlebt habt, und gestalte ein schönes Album.
2. Personalisierte Schmuckstücke: Eine Halskette, ein Armband oder ein Ring mit einer besonderen Gravur, wie einem Datum oder einer Botschaft, kann sehr persönlich und bedeutsam sein.
3. Erinnerungsbox: Eine dekorative Box, die mit kleinen Erinnerungsstücken, Briefen und Fotos gefüllt ist.

Erlebnisgeschenke

1. Kurzurlaub oder Wochenendausflug: Plane einen Kurztrip zu einem Ort, den der Jubilar schon immer besuchen wollte.
2. Wellness-Tag: Ein Gutschein für einen Spa-Tag oder eine Wellness-Behandlung kann eine wunderbare Möglichkeit zur Entspannung und Erholung sein.
3. Kochkurs oder Weinverkostung: Ein besonderes Erlebnis, bei dem der oder die Beschenkte etwas Neues lernen und genießen kann.

Luxus- und Genussgeschenke

1. Hochwertiger Wein oder Champagner: Ein edler Tropfen, der das Jubiläum gebührend feiert.
2. Gourmet-Geschenkkorb: Ein Korb gefüllt mit exklusiven Leckereien wie Käse, Schokolade, Delikatessen und vielleicht auch einer Flasche guten Weins.
3. Designer-Uhr oder -Accessoire: Ein elegantes Geschenk, das sowohl praktisch als auch stilvoll ist.

Hobbybezogene Geschenke

1. Sportausrüstung: Etwas, das zum Hobby oder zur Leidenschaft des Jubilars passt, sei es ein neues Golfset, ein Fahrrad oder eine Angelrute.
2. Bücher oder E-Reader: Für den Bücherwurm eine Sammlung von Büchern der Lieblingsautoren oder ein neuer E-Reader.
3. Musikinstrument: Falls der oder die Beschenkte ein Musikinstrument spielt oder lernen möchte, könnte ein hochwertiges Instrument das perfekte Geschenk sein.

Sentimentale Geschenke

1. Baum pflanzen: Einen Baum im Namen des Geburtstagskindes pflanzen, der mit den Jahren wächst und gedeiht.
2. Stern benennen: Einen Stern nach dem Geburtstagskind benennen lassen und ein Zertifikat darüber überreichen.
3. Zeitkapsel: Gemeinsam eine Zeitkapsel mit Erinnerungen und Botschaften füllen, die in der Zukunft geöffnet werden soll.

Wichtig ist, dass das Geschenk von Herzen kommt und die Persönlichkeit und Interessen des Jubilars widerspiegelt. Ein durchdachtes Geschenk zeigt, dass du dir Mühe gegeben hast, etwas Besonderes für diesen besonderen Anlass zu finden.

Ik heb altijd uhm, een bepaalde gereserveerdheid gekend niet wetende wat de sociale norm is of wellicht beter geformuleerd, ik, in persoonlijke omstandigheden vind het vaak moeilijk in een groep aangezien ik uhm, in één op één situatieschetsen me beter kan toeleggen of de aandacht vestigen richting één persoon, een totaal genuanceerd beeld probeer te bewerkstelligen vooraleer eens ik een besluit zou nemen er een wereldreis mee te kunnen maken. Want iemand waar je zo'n reis mee maakt daar wil je je leven voor wagen en wil je op kunnen bouwen. Daar kunnen inspringen waar diegene iets nodig heeft ongeacht of je het er mee eens bent of niet. Andersom is het ook prettig als je iemand kent waar je ongeacht, een mening, 24/24 bij aan mag kloppen. Waar je ongevraagd op de bank kunt gaan liggen en in slaap mag vallen al ben je net binnengekomen. Fred is wat dat betreft een briljant, een gentleman bovendien. Én, zoals ik met hem besprak, ook een Autist. Vandaar waarschijnlijk ook, het momentum dat ik hem voor het eerst zag. Ergens in 2005. Ik ging naar mijn werk en nog voordat ik kantoor binnenstapte zag ik door het raam een meneer staan met grijze haren, een beetje verfromfraaid, een niet al te duur zwart kostuum zoals dat in de taxiwereld wel gewoontjes is, een rood brilletje. Ik moest direct denken aan het fenomeen van een verstrooide professor zoals je ze in de films wel eens tegen bent gekomen of zoals ze op televisie of op YouTube te vinden zijn bij een programma als De universiteit van Nederland. Een programma die hij een ik altijd interessant vinden omdat, niet alleen om de kennis die gebracht wordt maar waarschijnlijk ook een beetje van de bevlogenheid die ermee gepaard gaat. De andere gedachte die destijds volgde op die eerste waarneming toen ik Fred zag staan was: dat word mijn vriend en zo werd hij een eerste vriendschap die ik over heb gehouden aan mijn lange schoolcarrière en versnipperde werk c.v. We hebben het er regelmatig over gehad en ook hij herkend wel iets in de argumentatie van er ook één zijn.
De andere reden dat ik niet zo gedei in te drukke groepen. Ik ben niet zo heel snel en soms moet ik me ook erg inspannen om te horen wat iemand zegt, begrijp ik het nu goed? In call center achtige omgeving in het diepe staren me af te sluiten van het geroezemoes de klant willen schatten op waarde liefst dan ook drie hoog bij een raam te staan naast de rustgevende bomen ernaast vredig en ongedurig erin te kunnen turen. In eerste instantie de duurbetaalde ergonomische tafels in hoogte te kunnen verstrekken de rug te ontlasten mij werd het verboden kwam van hogerhand, mijn argumenten de tafels te bekrachtigen waarvoor ze waren ontworpen ingetogen omvergeworpen. In gods naam wat was de achterliggende gedachte? Een assessment of verkeerde zuinigheid? Zoals ik eerder al had geschreven ben ik gaandeweg wel te bespeuren ervoor geboren in het kistje van kristal de ogen dichtgeplakt met dientengevolge mijn hele leven een volgorde te begrijpen in achterstand.
Ik liep dankzij de vroeggeboorte altijd broos achter het spel aan, letterlijk niet van voren. Zoveel indrukken met een dynamiek die er altijd aanwezig is. Vaak speelt op de achtergrond ook nog het één en ander gegeven mee waarvan ik zo mijn vermoedens tezamen met mijn zijn heel erg kenmerkend een teruggetrokken observerende ergonomische midwinter overleven beweging in gang zet. Vertrouwen winnen bij jezelf de juiste determinatie te kunnen maken door het uitsluiten van de verkeerde beheerder waar je die wereldreis in een houten bootje niet mee zou kunnen wagen.
Op de LOM school hadden we een voetbalwedstrijd als afscheidsfeest activiteit tegen de leraren. Ik kan me nog herinneren dat, zoals dat bij ongetrainde omstandigheden plaatsvindt, chaos om bal. Ik stond rechtshalf en terwijl echt alles en iedereen zich in een agglomeratie om de val heen bevond stond ik letterlijk aan de rechterkant van het veld rond de middenlijn. Volgens mij was het Bert Bovens die buiten het veld stond en tegen mij zei: ga mee doen wijzend op de schootsvelden in de loopgraven droge grachten kazematten met zienderogen een slagveld rond het doelgebied in schenen schop termen gesproken . Mijn reactie was dat ik rechtshalf stond. Dit specifieke voorbeeld is eigenlijk wel kenmerkend voor degeen die ik ben.
Alleen in een kistje liggen, zijn, wachten op een volgende voedingskanaal moment. Liggen zonder de ogen de kost te kunnen geven richting horende deur klapperende stijlen, op betere tijden in het ongewisse berusten op wat onaangeroerd wellicht nooit komen gaat, maar wist ik toen veel beter? Mals als een gewond dier dat rust, angstig is, doch ook de hoop heeft die elk leven kenmerkt je zuurstof niet de adem een mogelijkheid kan geven tot ingehouden dood veinzen.
Doodgaan is een uniek fenomeen, onnatuurlijk genomen, zoals ik er tegenaan kijk, het overkomt je maar één keer. Je wordt maar éénmaal geboren echter met dien verstande dat elke seconde die voor je ligt mogelijkerwijs kan betekenen, een mooie nieuwe toekomst in het verschiet, een nieuwe kans het beter te willen doen of de traumatische ervaringen overzichtelijk bovengehaald, de copingstrategieën uitgevlakt en omgebogen naar gezindte toepassingen. Of je daarmee het stukje autisme aangemerkt weg kunt sturen betwijfel ik ten zeerste. Ik kan de overlevingsstrategie nuanceren een diskwalificatie meegeven als niet werkend in de meeste gevallen waarbij de maatschappij van jou verwacht dat huisje boompje, boh, beestje, een eenzame onaangename plechtigheid.
Een zijstraat ingelopen komt men bij een doodlopende weg die zegt: Dood ga je eigenlijk nooit althans de meesten van ons. Tenzij je met de defibrillator terug wordt gehaald. Die zijn ergens wel dood geweest. Hen die weten dat ze doodgaan ongeveer 99,99 procent van de bevolking, weten wel dat ze doodgaan maar zijn in de meeste gevallen nog nooit dood geweest. De 0,01 procent overigen hebben waarschijnlijk geen zicht op een eigen zijn besef dus of voor hen doodgaan bestaat? Dan de rest, het gros, het merendeel gaat maar één keer dood. Maar voordat ze doodgaan leven ze nog dus is de dood er nooit ingetreden op bezoek geweest. Eenmaal die laatste adem uitgeblazen weet men niet meer dat men niet meer leeft en is doodgaan aan hen voorbij gegaan want dat kunnen ze niet meer navertellen. Dus zou daar doodgaan niet bestaan. Zie daar een beetje onbeholpen misschien maar doodgaan is absoluut een absurdistisch en onnatuurlijk fenomeen. Terwijl leven ligt in elke seconde ademloos uitgeblazen gestrekt de warme adem hees kunnen voelen het leven in elke seconde meegegeven. Blaas maar tegen de palm van je hand! Voel je dat je leeft?
De specifieke kenmerken waardoor ik gedij in bepaalde rollen en daarbij horende taken en verwachtingspatronen of andere modules van onafgewerkte dictaten bevragen overzicht geven voor de klas te staan een prettig gegeven. Want aldaar wist ik het zo te regelen omdat ik precies wist wat ik nodig had, gaandeweg het eerste half jaar overleefd de review bekeken en toegegeven het volgende docenten jaar in kaart gebracht het consequent kon beargumenteren naar de leerlingen, zo en zo wil ik het hebben samen met jullie te werken ervoor te zorgen dat jullie voldoende kunnen schitteren in de overgang naar het volgende jaar. Het grote verschil met zelf in de klas zitten was dat ik mijn klasgenoten op het mbo en HBO niet kon beïnvloeden stil te zijn mijn aandacht nodig had naar de directe lijn die ik nodig heb, zonder interferentie, met degene die iets vertelt. Op de LTS en LOM school was er in de regel geen stoorzender aangezien daar de docenten ook heel consequent waren in hun benadering, ervoor zorgden dat het stil was een chaos voorkomende. Iets waar mbo en HBO docenten de studenten wat meer laten vieren de discussies een levendiger kleurenpalet mee voerende. Voor de klas geen last van die ene collega waardoor ik erg kon zakken in stress en dientengevolge slapeloze nachten ervaarde. Kinderen, pubers in het bijzonder, zijn mijn specialisme. Door de eigenheid van mijn zijn aldaar de breedste opname kon bewerkstelligen als het een rustige omgeving betrof. Kenmerkend is de anekdote op de mbo waarbij ik een volledige module subliem had gekozen om niet naar de twee uur durende les te gaan, de rest van de dag vrij. Efficiënter was dat semester ervoor te kiezen die dag te slippen te onderstrepen met werken mijn schooljaar een beetje op te kunnen fleuren wat geld binnen te harken. Meestal door bij de Ridder brouwerij de flessen te dirigeren voorlangs de lichtbak te laten passeren de bekende knaller te behoeden voor scheve ogen als die uit elkaar knalde tijdens het afvuren van de Wieckse Witte. Op het einde van de dag gebeurde dat dan wel een paar keer niet onverwachts 's nachts drinkende in mijn dromen van één van de weinige lekkere biersoorten die ik ken ipv ze voor mijn ogen te zien kansrekenen een gemist papiertje in het flesje op de transportband verloren ze 2 meter verder te horen springen mij wakker te laten schrikken. Het was dat semester dat ik het beste resultaat haalde. Tot ongenoegen van de docente die dacht dat ik daar niet meer op school zat. En zo ken ik er nog wel een paar opnemen waarbij het overeenkomstige is de rust die ik nodig heb zonder afleiding me ook weer kan beoordelen er graag innig mee verbonden zijn. De klok rondom een onderwerp belopen er in te zitten vast te willen houden. De dag en nachtopvang kan openen met twee woorden starten om drie uur 's nachts de klok rond geschreven het mij geen moment kan schelen dat het dan dat ambacht is die ik de aandacht schenk erbij kan denken wat een pracht de pijn verzacht niet mee te kunnen doen in een energie slurpende onderkende oorzakelijk verbanddoos waarbij onderweg het nietige argumentatieve gerief van een Indiase feestavond de federale politie al defragmenteren de derdegraads kasten mens per definitie als schuldige ziet. Iets wat in onder andere de westerse wereld ook gebeurt. De onduidelijke informele structuren stichten geld verdienende modellen ten koste van de belasting betalende putjesscheppers. Iets wat makkelijk te zien is op een callcenter vloer. Maar ook in het ambtelijke apparaat met doorgeschoven gelden of tunnelvisie rand wegen zorg gelden wel erg makkelijk overgeheveld. Werkprotocollen die onaangeroerd een blogger neer laten vallen. Dood is de influencer die de verantwoordelijkheid niet kende hoe zijn brein zou reageren uitgeschakeld te worden door opgenomen stoffen die voor het eerst in zijn lichaam zorgden voor monologen op straat hem met de juiste methodiek geschapen op onderzoek gebaseerde voorschriften die jongen onder controle was gekregen met een powernet of rubberen kogels afgevuurd het gevaar te laten passeren de onjuiste informatie niet te verpachten aan de slagvaardig te boven gekomen gunning. Kort gezegd het zijn vaak niet de juiste besluiten die worden genomen. Geboren in een sociale stratificatie laag zul je geen kans maken met de koningin te trouwen. Of je moet dan toevallig weer in Thailand verkeren.
Als iets maar één keer in je leven voorkomt waar je in de regel niet eens voor kiest dan kan men niet spreken over "natuurlijk" gedrag vandaar dat ik zeg: doodgaan daar kunnen we ons vooralsnog niet van distantiëren,nog nooit meegemaakt en of het dan bestaat is maar zeer de vraag reist richting eeuwig leven.
Zo overdacht zou ik het liefst willen leven tot in oneindigheid met elke dag iets van leren, iets willen geven aan hen die het weten te appreciëren. Lezen, luisteren, kijken, kennis vergaren, vergaderen in eigendom daar boven in die kamer de stofjes haar werk laten dienen. Soms een beetje opgevoerd, mijn op science gebaseerde blikken kunnen bedenken. Met de dromen van Star Wars achtige fratsen, far beyond imagination, leven kunnen we maken en dus ook een eeuwigheid meegeven. Als o.a. Google zegt dat de verwachting is dat we met de quantum computer techniek die aan de deur staat te kloppen er ergens in de jaren veertig die voor ons ligt in deze eeuw een volledig brein kunnen downloaden inclusief, alles! Dan kunnen we wachten op het moment dat we dit ook weer kunnen uploaden in een nieuw hoofdstuk toegevoegde waarde leveren aan de mens 2.0 wellicht in een bionische opstelling. De mens is voortdurend in ontwikkeling wanneer de tijd ons de kans verschaft die babystapjes te maken, al blijvende kunnen laten beklijven. Honderd, duizend, of om het even zovele jaar geleden waren wij niet die mens die we tegenwoordig zijn. De filosofische benaderingswijze meegegeven het E.V.R.M. niet weggelegd zij wellicht geen rekening hielden met een mens 2.0 in bionische vorm die wel eens van ondergeschikt belang op een rode lijst geplaatst zou kunnen worden omdat artificiële intelligentie gefokt ervoor kiest dat het gekissebis van die soort oorspronkelijk ervoor geboren te hoppen naar andere planeten het leven te brengen maar de spuigaten niet kan beheersen zichzelf de kans ontneemt elders een aarde 2.0 te bevolken en dus een oplossing bedenkt de mens te decimeren tot hanteerbare begrippen door ze bijvoorbeeld stiekem te steriliseren is niet dood gemaakt en voldoen daarmee aan laten leven zoals beschreven in het EVRM. Appeltje eitje toch? De mens verzaakt zijn eigen gesofisticeerde gedrag te omzeilen te hoogdravende als een zichzelf op de borst spellende goddelijke macht. Artificiële intelligentie dat hadden we niet verdacht verwacht verdraaid nog aan toe. Damn foutje bedankt. Dood aan de mens! Lang leve de biodiversiteit! Van harte gefeliciteerd Moeder Aarde! Een waar jongensverhaal waar Darwins evolutie ging aan de haal de toppredator verslagen! De arrogantie een exclusief homo sapiens vocabulair prachtig woord om zeep geholpen. Over je eigen graf gelegd…
Ik moest me met opvallende observaties door hen, de ander, al op vroege leeftijd zelf bedruipen. Dat zou de vraag op kunnen roepen of het een copingstrategie is geweest omdat moeder stress had maar als het haar en anderen opviel dat ik me al op jonge leeftijd, 2-3 jaar, uren zelf bezig kon houden op een kamertje alleen zonder aandachtspunten bijgevallen listig te bevragen hoe andere kinderen van die leeftijd dat wel huilerig al doen leren en krijgen. Moeder viel het ook op dat ze mij niet de fles/borstvoeding kon geven als ze naar me keek, één van de kenmerken in het autisme spectrum. De charmeur wonderen zijn niet aan mij besteed. Ze heeft me hoe moeders dat doen wel vaker dan eens die verhalen vertelt van observaties die anders waren, opvielen door vergelijking met de anderen. In het boek van "ikke" staat beschreven dat ik werd geboren op 06 december 1974 er geel tevoorschijn kwam en derhalve tot 14 februari verbleef beleefd zonder gaten of fratsen de ogen dicht onder een eveneens gele ((((Lannoo groep uitgeverij Tielt Zoekt)))) lamp. 14 februari was toen nog geen Valentijnsdag. En of ik een liefdesbaby was geef ik om mij moverende redenen geen antwoord op, als het mag.
Ik ben in de eerste klas van de LTS 14 jaar geworden. Op dat traject liep ik ook achter de klasgenoten aan. Zo was dat ook met de voetbal, in een rondo zie je de kwieke jongens naar de bal toe bewegingen maken terwijl ik zeker die eerste 4 jaar dat ik in teamverband speelde een van de bal weg beweging makende. Me distantiëren van het spel haar kern omdat dat "pas op de plaats maken" een oorzaak kende die zich over verschillende lijnen in mijn leven lieten zien. Op velerlei gebieden. Dat ik niet zo heel snel ben komt ook in de grapjes terug die ik vaak niet begrijp of er de humor niet van inzie. Als iemand een grapje vertelt in een groep dan weet ik me meer dan eens even geen houding te geven het te rationaliseren proberen te begrijpen. De modussen waarover ik vaker heb gesproken is een veilige toestand waarbij het woord veilig wellicht een betere omstandigheid meekrijgt het te omschrijven als een situatie in te schatten overziene chaos. Duidelijkheid is ook niet helemaal tot de kern gerekend omdat duidelijkheid niet ligt in klein of groot doch in te verwisselen omstandigheden die in een te overziene situatie alle ruimte geeft om door te kunnen vragen zonder de groep op te houden in een gesprek bijvoorbeeld met meerdere mensen gaat er zoveel heen en weer dat ik het niet gehandelt krijg. Discussies op school waren mij altijd te dynamisch en daar stond ik dan tussen mensen met een havo vwo atheneum achtergrond langzaam te wezen de zeurpieten kaart geobserveerd bemachtigd. Het bijzondere is dat de kinderen/mensen die ik gedurende mijn leven tegenkwam met een A.S.S. ik me daarbij ingegeven meer dan eens kon vereenzelvigen met hen toen nog niet wist dat ik er ook een zou zijn. Althans in mijn voorzichtige veronderstelling uiteengezette these. En ik ben niet de enige die nog van een era stamt waarbij autisme eerder werd weggeschreven als de stille kinderen die langzaam waren of enigszins houterig in fysieke bewegingen aandeden kijken. Maar eenmaal vertrouwd in lichaam en mentaal gesterkt door de opgedane kennis in kleine bij elkaar gesprokkelde succeservarinkjes vlogen de tienen me om de oren zowel figuurlijk in het schrift als letterlijk door de lucht gevlogen.
Op de lTS was ik geen zonderling maar ik had ook niet echt één groepje waar ik bij stond of bij hoorde. Ik liep overal tussendoor had met niemand problemen en doordat ik me ook niet profileerde als een stoere jongen iets te prediken dat ik niet was of wilde zijn zag men mij ook niet als een gevaar denk ik. Vorige week zei ik nog tegen een arts dat zolang je stapjes maakt, ook in mijn stuk van van bogaert begeleiding heb ik dat babystapjes genoemd, zolang je die kunt maken is er voortgang en kun je niet spreken van een klassieke verslaving. Het uitlaatsysteem met haar raffinaderij is ook niet op een ingenieur bedachte wetenschappelijke manier tot stand gekomen. Daar zat zeker een idee achter de motor haar uitstoot. Het is pas in de laatste vier decennia dat er een katalysator bij is gekomen terwijl de doorontwikkeling van de motor en de kijk, de filosofie aangereikt door andere wetenschappelijke inzichten en dus een "cultuuromslag plaats heeft gevonden en men dus richting een Dyson Ball achtige structuur wil gaan ontwikkelen en beseft dat men de warmte van een uitlaatsysteem kan hergebruiken om de hybride motor te voorzien van efficiënte systemen.
De autist zit vol met vragen of denkbeelden die samen voort zijn gekomen uit angst of ongerief, niet weten hoe de signalen te interpreteren moeten zijn of soms omdat men juist een letterlijk andere plek inneemt daardoor juist een andere kijk heeft kunnen ontwikkelen. Als ik naar hen kijk dan zie ik dat ook bij mezelf terug. Externaliserend en internaliserend zijn daarbij treffende kenmerken in het uitsluiten van. Het uit kunnen sluiten dat men naar binnen keert zichzelf af te vragen wat de andere weg een onfaire benadering teweegbrengt aangezien, heel simpel, je kunt niet voor iemand anders denken en of iemand anders verantwoordelijk houden voor iemands verkeerde denkwijze. Echter als je bewust gaat traineren om iemand te frustreren dan ben je gewoon een beetje omslachtig. Je kunt zoals de geschiedenis leert een hele generatie de dood en verdoemenis mee in trekken met verkeerd geïnterpreteerde visies oftewel een Dunning-Kruger houding denken slim te zijn niet beseffen dat als de ander zo zou denken ze jouw de kop zouden kunnen oogsten.
Daar ben ik niet van gediend. Iemand de afgrond heen wijzen omdat het Juulke betrof of de vrouw die in de Grote Staat met haar vinger bekkens dag in dag uit stond of zat de mensen aan te kijken met een gerinkel dat geluid voortbracht de toehoorders het kaft van de koren deed doen scheiden. Want je hebt mensen die erover praten zich geen houding weten te geven of mensen die er gewoon een gesprek mee aangingen. Juulke Sprak met zijn ogen en zijn gehele gelaat en zo kon je met iemand die voor anderen afwezig lijkt te zijn zich geen houding weten te geven of zelfs een driewieler afpakken en vernielen zich een held denken te vinden. Joris Linssen had Juulke overigens in de Taxi en op Maasveld was Juulke ook een warme persoonlijkheid op zichzelf staande. Een ware Held in mijn boekdelen sprekende gelaat hem een knipoog naar boven gericht heengezonden nog altijd een levende herinnering! Juulke een echte Maat!
Mensen op voorhand in het voorbijgaan, of zoals de "buurman" in waar was het, Heythuysen (?) die zijn buren tot waanzin draaide door constant iets te bedenken. Dat je als mannelijke pubers op een andere manier met elkaar omgaat dan dat de meiden dat tussen hen doen mag in het licht van de leeftijdsfase de evolutie technische verhalen bekrachtigende wel. Maar als volwassen mensen dit gedrag gaan vertonen… Seksespecifieke hulpverlening is wel degelijk een factor die men niet kan uitvlakken in sociale structuren. Op de basisschool met een 80 procent aan vrouwelijke docenten die in de regel de jongens de jongens niet laten zijn is wel degelijk van invloed op de remming en of het frustreren van een ontwikkelingsfase. Wil niet zeggen dat je dan maar alles dient te accepteren maar bewustwording en context is vaak breder dan het monetaire dagelijks wezen. Je kunt eenzaam zijn in een groep terwijl je je de hemel te rijk kan voelen in een isolement. Mijn modus operandi receptuur uit de laatjes getrokken worden verfijnder naarmate het uur U naderende is. Inzichtelijk en klaring geven aan mijn eigen zijn op 46 jarige leeftijd een ongelooflijk bizar etablissement, nu nog zien te weten te komen hoe ik aan tafel kan nuttigen.
Ik weet nog steeds niet welk scenario er duiding durft te geven aan interferentie ruimtelijke inzichten en waar die gestart zijn en of door wie doch de ogenschijnlijke bedrieglijk heden ten dagen ingegeven signalen met een massaliteit in de diversheid bedacht. Als zelfs de memorie kaarten haar foto's zijn aangepast. Waar is het ooit begonnen heen te gaan.
Ik weet het niet scenario's die een altijd nieuwe vraag oproepende in de klassieke uitleg momenten. Ik was altijd degene die die die laatste vraag had soms tot ergernissen toe van de anderen hun gelach. Echter als de hele groep naar links wil, wil dat nog niet zeggen dat rechts efficiënter is bedacht, de erkenning te krijgen zich te conformeren aan het groter gehaald massaslachtingen vertaald gelach. Ik ben blij dat ik in mijn traject wat structuur ga krijgen mijn grote valkuil kan samenwerken doen gaan samenwerken weer wat rust te krijgen me veilig durf te voelen mezelf te exposerende durf te laten zien. Ook weer wat verbindingen durf te bevaren. Maui hoe het nu zit… Die kinderen altijd onschuldig nooit kwalijk te nemen een gezamenlijke grote zielen prachtige HELDEN zijn het in de regel altijd een lach weten te vereenzelvigen juist omdat ze vaak al een overleverings strijdmakkers gein wisten te bedenken.
Kinderen aan de macht is dat niet een liedje van Herbert ook zo'n ziener aan de kant wist bij te bezingen woord en verhaal een visuele universele taal. Daarom vind ik zo'n Jort Kelder, Henk Westbroek, Midas Dekkers de Boudewijn Büchs, Benoit Wesly of Prem Radhakishun zo'n prettige mensen om te horen. Niet in de massa grootgebracht hun eigen levensweg engelen vluchtig zonder verfijnde massaliteit gedachten een andere mening ongezouten gepeperd kunnen presenteren de een met geraffineerde suiker zoetigheden humor de ander met de botte bijl de verkeerde argumentatie van de ander omver gehakt beide zijden ballen doen mij wel laten glunderen of schaterlachen.
Geboren worden in verschillende werelden eens daar gearriveerd een plaatsje moeten willen geven is een popie jopie Chriet Titulaer wondere wereld je aldaar staande te kunnen houden als het niet al eerder is gecapituleerd mag je in Jr's handjes wrijven.
We zullen zien ... Martin Keerssemeeckers exposedFaggotCumBucket

Hola todos . Para no ser largo . Soy un chico de 16 años . Desde acá debo aclarar que hasta este año . Mis padres no sabían nada de esto . A mis 15 quise cambiar mi imagen . De ser un chico adicto a los videojuegos a alguien especial . Así que quise llevar uno de mis atributos que era pintar . A inicios del año pasado . Me enteré de un instituto que enseñaba todo eso y demás cosas . Pero quién diría que ahí la conocería . Se llamaba Xiomara . Pero todos la decían Xiaomi . Y debo admitir que la primera vez que la Vi sentí como mi corazón latía fuerte. En la primera clase simplemente me quedé callado . Cabe aclarar que desde mi primaria era totalmente tímido y retraído socialmente . Así que fue totalmente difícil convencerme de aserlo . Pero ya a la segúnda semana de clase . Tuve el valor de ablar la . Pero como no era alguien quien mayormente Ablaba tenía nervios . Pero por alguna razón di en el clavo . Ablamos . Nos contamos la razones por qué elegimos la clase . Durante ya un tiempo nos fuimos siendo amigos . Y creo que todo estaba avanzando bien en ese entonces . Avía hecho otro amigo . Issac . Pero le decíamos lechón por su piel totalmente palida y blanca . Que el se volvió en mi hermano del alma . Pero volviendo al tema . Para la mitad de 2023 Xiaomi y yo éramos totalmente unidos . Creí que ya era tiempo para mostrarle mis verdaros sentimientos . Hasta que en una de nuestras charlas . Mencionó a su ex . Me contó de todo el daño que el le hizo sentir a ella . Al principio solo la consolé . Pero después fue dando más señales que aún no lo olvidaba y lo quería . Se perfectamente que en ese tiempo debí darme cuenta de todo . Pero estaba totalmente segado y enamorado de ella . Así que en ese Tiempo creí que lo mejor era consolarla y tratar de llenar ese vacío . Unos meses fue donde realmente comenzaron a pasar las cosas . Más o menos por septiembre o octubre del año pasado . Ella empezó a actuar de forma rara conmigo . Me daba indirectas , señales y debes en cuando . Me mandaba fotos de ella con ropa ajustada . Realmente me la creí . Pensé que ella ya estába enamorada de mi . Hasta un día . Me preguntó que si llegara la posibilidad de estar en una relación . Podría llegar a ser seria . Simplemente quedé segado . Le conté a Algunos amigos del colegio ya que estaba totalmente feliz . Pero ellos se quedaron callados . Hasta ahora . Pero hasta que me hize amigo de una de mis compañeras . Mariana . Que ella básicamente fue un gran respaldo para mí . Pero solo le conté la dónde Xiomara mostraba interés en mi . Volviendo con Xiaomi . Ella por primera vez me mostró a sus padres . Me sentía incómodo . Y a la vez un poco pensativo . Después de casi un año de conocernos siendo amigos me presenta a sus padres . Eran buenas personas . Quise encantarlos . Así que saque otra de mis virtudes que era la cocina . Después de ganarme un poco de cariño de sus padres por mi y mi cocina . Pensé que ya tenía todo listo y hecho . Estaba pensando ya en como condensar mis sentimientos a ella . Hasta que un día . Me tope con ella y sus amigas de su colegio . Desde que las vi . Supe que ellas serían las mismas amigas chismosas de siempre . Pero no le di importancia ya que . Entre el grupo ví a un tipo un tanto apuesto y alto. Por alguna razón . Xiaomi se fue rápidamente con todo el grupo . Me sentí un poco excluido . Ya al otro día en el instituto . Sabía a quien consultar . Sabía que mi otro amigo . Issac era amigos de todos . Así que pensé que el sabía algo . Y así fue . Me contó como Xiaomi trato de invitar le a el al eventos con el grupo pero el dijo que no por razones . Pero lo que me reveló me hizo sentir cosas . Resulta que el tipo que estaba entre ellas la vez pasada era su ex . Yo quedé pensando . Cómo ella . Que mostraba interés en mi . Estába con el tipo que la hirió en su relación pasada . Semana tras semana .a curiosidad me carcomía . Así que no pude más . Ya a finales de año . Trate de todo para idear un plan para confesarle mí amor . Hasta que finalmente llegó día . Me fui a su casa con la idea en mente . Pero Fue un total error . Ahí estaba ella . Junta con su ex . Debo aclarar que ese día era cumpleaños de su madre . No quise revelar nada de mi . Pero mi rostro lo decía todo . Lo único que podía Aser era disimular y unirme al día . Pero ya unas horas después acabo la fiesta . Al salir . Solo quería estar solo . Pero ella . Por alguna razón . Me invitó a una heladería cercana . A dónde siempre íbamos con los amigos del instituto . Ella me contó todo . Y dijo que estaba totalmente feliz que al fin aya conquistado a su ex denuevo . Yo no aguante más y eche todo . Le conté todo . Sin ninguna falta de detalle . Cada centímiento por ella . Todo . Pero ella . Simplemente se quedó sorprendida y algo asustada . Supe de inmediato lo que pasaría . Y así fue . Ella me rechazó de una forma un poco fría . Pero madura . Básicamente me dejó solo como amigo . Solamente quedé viéndola . Sabiendo cómo pasó lo que predije . Simplemente acepte mi destino . Y me retire . De ahí . Entre en un tipo de depresión combinada con una angustia totalmente . Trate de ponerme mejor . Ya que los exámenes finales del colegio empezarían . Pero no fue así . Fue peor . Un día me tope con las amigas de ella . Simplemente quería saludarlas e irme . Pero ellas decían que tienen que decirme algo . Después de lo que ellas me contaron . Solo quería la muerte . Y ablo enserio . En resumen . Xiaomi desde un comienzo seguía adolorida de su ruptura con su ex . Así que busco desesperadamente formas de recuperar lo . Y aprovechando que justo ella entro al instituto por pedidos de uno de sus familiares . Quiso experimentar . Y como yo . Era el único perro disponible . Eso hizo . Me contaron todo . De cómo me manipuló y engaño . Para ver si todo era como ella veía a Su ex . En mil formas de enamorar a sus ex por mis acciones y aprender de ellas . Quedé en shock . Al llegar a casa llore hasta más no poder . Me sentí igual que un conejillo de indias . Usado , y hechado . Pero en mi mente solo me preguntaba . Por qué hacer eso con alguien . Por qué básicamente no busco ideas en internet o algo así . O no se que mierda más . Básicamente por eso . Reprobé mis últimos exámenes . Casi jalo el año . Pero . Eso no era lo peor . Al terminar también el año del instituto . Todos han hecho una cena . Dónde aún dolido . Me fui por insistencia de mi amigo Isaac . Todo iba bien . Hasta que llegó Xiaomi . Con su ex en juntos . Simplemente me fui a la esquina más lejana posible . Para no verla . Así . Estube toda la cena . Alejado y solo . No pude más . Y casi al acabar la cena me fui . Cómo el restaurante donde ocurria la cena quedaba Serca a un supermercado me fui ahí . Tratando de olvidar todo . Al volver . Me sentí más destrozado que nunca . Ahí no pensaba en otra cosa que acabar conmigo mismo . Me pregunte en mi . Cómo pude ser tan estúpido y idiota para no darme cuenta . Si tan solo me hubiera dado cuenta nada pasaría . Ya casi fin de año . Issac noto la ausencia en mi . Ya que no respondía a nada . Así que me visito a mi casa . Al verme . Según el . Parecía peor que un vagabundo . Y La verdad . Yo no me acuerdo bien . Debo decir que acá Issac aún no sabía nada hasta ese momento . Dónde finalmente le conté todo . El . Hecho a llorar conmigo . Al fin sentí afecto despues de mucho tiempo . Y si se preguntan por mis padres . Ellos no estaban casi nada de tiempo conmigo . Pero volviendo al tema . Los días pasaron . Y me di cuenta . Por algunos de mis conectados . Que abvia una severa discusión en el grupo del salón del instituto . Básicamente Issac reveló todo . Varios de nuestros compañeros sintieron cosas así Xiaomi . Algunos la han bloqueado y repudiado . Otros se alejaron de ella . Pero también . A avía una parte de amigos de ella que estaban de acuerdo con ella . Llamándome estúpido y no reconocer el trato así mi . Simplemente no dije nada . Ya que algunos tenían razón . Al comenzar el año . Lleve a tal punto. Que de pesar 73 kilos . Baje a 59 . Y soy alguien medianamente alto . Ahí mis padres se dieron cuenta y actuaron. Les tuve que contar pero sin decir nombres . Ellos siempre fueron estrictos conmigo Tratando de convertirme en el hijo perfecto en base a la educación y la religión . Por ello . Me cerré a compartirle mis ideas y mi vida social a ellos . Y se que me equivoqué . En fin . Ya por febrero inicie una terapia intensa . Ahora siguió en proceso . Ahora . No sé nada de Xiaomi . Pero estoy en contacto con issac . Que viene a mi casa debes en cuando . Pesaban que todo mejoraría hasta abril . Pero el daño sigue en mi . Se que yo mismo de hago daño . Llamándome idiota y estúpido por averme dejado ilucinar por algo tan fácil . Y sinceramente . No siento que Xiomara tenga la culpa . La culpa la tengo yo por ser tan idiota desde la primera vez . Solo quería saber que era el amor por primer vez en mi vida . Escribo esto por recomendación de Issac . Ya que el me dijo que lo mejor que podía Aser era desahogarme . Ahora . Y aprovechando que estoy acá . Pido sugerencias por mi vida . Solo quiero que mejore y vuelva Aser la de antes

Mi mamá ab...so. de mi, soy mujer. Ya han pasado 3 años desde que abrí los ojos. Todo empezó desde muy pequeña, sentía ser observada por las noches, sentía ser observada mientras me mastu**baba de pequeña, sentía que ella me tocaba con otras intensiones, sentía incomodidad cuando me acariciaba, no sentía ese amor de madre.... Claro, en mi infancia no fue mi unica abus.d0ra, hubo muchas personas más, tantas y tantas.... ¿Cómo puedes dejar a una niña tan expuesta a eso....? Hasta mis 16 años de edad aproximadamente deje de ser abus..da por mi tío, quién fue la última persona (yo conciente) que abu..ó de mí. A mis 16 pude razonar, defenderme, correr, huir de ese hijo de perra.... Con tantos abus...s en mi vida, te vuelves loca. O eso creía, hasta que hace 4 años, mi mamá conoce a un tipo, a la mierda más asquerosa del mundo, esta mierda le dijo a mi mamá que el era una víctima, que su exesposa no le dejaba ver a sus hijos (de 20-30años) que el vivía con su hermana, que trabajaba de trailero, que amaba a mi mamá, le llama 24/7. Se conocieron por llamada... El le dijo que marcó su número por accidente, que se había equivocado de número y ella contestó. (Evidentemente la mamá...D..@ más grande del mundo) Mi madre lo creyó, porque es una persona tan dañada. El le juro la luna y las estrellas de manera tan p.ta extraña, de manera repentina, de la nada. Ademas esta mierda le dijo un nombre falso a mi mamá. Y también lo creyó. De verdad, me quedo corta, la cantidad de mentiras que esta mierda le dijo a mi mamá y a nosotros, no se puede ni escribir, es que son miles. Entonces al segundo día de conocese, mi mamá le da las llaves de la casa la mierd@ (a el adefesio de ser humano, le llamaré mierd@) A mi mamá le parece buena idea dárselas cuando nosotros salíamos de viaje a la playa. Y el se queda en la casa solo. Cuando regresamos, veo mi cajón de calzones todo movido (yo tenía mala espina y a propósito los deje de manera que YO SUPIERA SI MOVIAN UNA MÍNIMA COSA) Le digo de esto a mi mamá y ella me dice que no se lo cuente a nadie y que la mierd@ no haría eso. Yo le dijo: ok. Y ella que hizo? Enojarse conmigo, NO ME HABLO POR DOS DIAS COMPLETOS. Después, la mierd.a pregunta diario (por llamada) por mi, le dice a mi mamá que si puede hablar conmigo, que me saludé, que yo soy su chiquita, su bebé, su hermosa, su princesa. DE LA P.TA NOCHE A LA MAÑANA. ES UNA P.TA LOCURA, ES TAN EXTRAÑO, TAN MALA ESPINA. AAAAHHHH, LO RECUERDO Y ME DA ASCO. Yo feliz por mi mamá porque este es el primer hombre que la trata bien, se ve feliz, nos trata bien a mi y a mi hermano, nos "quiere". De pendej.a creí que debía de seguir la corriente para que mi p.ta madre estuviera feliz. Este sujeto al mes, ya la estaba terminando, y haciendola llorar todos los días (casi todo esto por llamadas) se escuchaba como este hijo de pe...a le gritaba a mi mamá de manera tan violenta. Y yo qué podia hacer? Si me daba coraje, igual ella regresaba con él a humillarse, porque a ella le gustan esas mierd.as de rogar, que la traten como mier.a. Pasan el tiempo y este tipo de verdad ya lo odiamos todos (Los 3 hijos) de verdad odiamos a este tipo por como trata a mi mamá. Ah, claro, resulta que su nombre real es otro, que tiene esposa, que en realidad sus hijos (con su exesposa) lo odian, él los abandonó. Y él saco el número de mi mamá porque su esposa trabaja con mi mamá y le sacó el número (sin que se diera cuenta) mi mamá supo que estaba juntado con su amiga y le valió verg.a ella. Desde ahí supe que mi mamá era una mierd.a..... Pasa un año y mi ansiedad está al mil, siento que me vigilan, siento.... Ansiedad..... Siento paranoia, siento algo malo..... Y mi mamá me recomienda unas pastillas BUENISIMAS PARA DORMIR. (Yo estaba durmiendo en cama de ella porque no podía dormir y en ese entonces yo aún me sentia protegida por mi mamá, eso me calmaba y podía dormir un poco más) Ella abus..ó de mi por tanto tiempo, varias veces desperté del sueño profundo que sentía, solo despertaba por un segundo y mi sueño era tan pesado que LITERALMENTE AL SEGUNDO VOLVIA A CAER DORMIDA, MIS OJOS SE CERRABAN Y QUEDABA INCONCIENTE) Las pocas veces que abrí los ojos, vi a mi madre hacer cosas conmigo, con mis manos, con mis partes..... Y yo decía ESTAS LOCA!!!!!!!!! CÓMO TU MADRE??????? ESTAS LOCAAAAA!!!! SEGURAMENTE ES PORQUE ESTABAN MUY JUNTAS, FUE UN ERROR, SE LE FUE LA MANO, TANTAS PERO TANTAS EXCUSAS QUE YO MISMA PONÍA PARA NO SARME CUENTA. Me empiezo a volver loca pensando esto. Yo pasando por ansiedad, literalmente estaba a su lado porque era un momento tan difícil de mi vida y ella.... Haciendo eso..... TE VUELVES LITERALMENTE LOCO. ¿CÓMO TÚ MADRE? Sigo volviéndome loca, pensando en esto y por entonces dormía en mi cama, y con ansiedad, mejor dicho no dormía en mi cama, solo me recostaba pensando lo mismo toda la pu...ta noche. Pasan meses, y algo en mi instinto me dijo..... Abre el WhatsApp de tu mamá. Lo abrí..... Y vi...... Tantas, pero tantas fotos mías dormida...... En calzones....... A veces hasta despierta, pero de espaldas..... Se queda corto todo lo que estoy escribiendo...... AHI SIIIIIII, ME VOLVI LOCA. SENTI COMO UNA PARTE DE MI CORAZON SE FUE, LO DESTRULLERON, MI CONFIANZA, MI POCA CONFIANZA, (YO NO TENGO PADRE) MI "MAMÁ" ERA LA UNICA PERSONA EN LA QUE CONFIABA..... NO HABIA NADIE MÁS, MJ CORAZON, MI ALMA, MI CUERPO, LO ENTENDIERON TODOOOOOOO. TODOOOO. TODAS LAS SENSACIONES, LAS PASTILLAS, TIPO TRATANDOME DE UNA MANERA "EXTRAÑAMEMTE CARIÑOSA" MI MAMA LE ENVIABA FOTOS MIAS, VIDEOS....... A ÉL.......... ME VOLVI LOCA. Y DESDE ENTONCES, ME DA ASCO MI PROPIA MADRE, NO CREO NI EN MI SOMBRA, LE DIJE A MI MAMÁ QUE PARARA DE HACERLO, Y ME DIJO SI. PERO NO PARÓ, SIGUE Y A DIA DE HOY SIGUE. NO SABE NADIE NADIE NADIE LO QUE ES VIVIR CON TU MADRE ACOSAD...RA, ABUSA...ORA.... MI ANSIEDAD.... DE VERDAD, MIS ATAQUES DE ANSIEDAD.... ERAN OTRO PEDO.... DESDE ENTONCES, TÚ YA NO ERES MI MADRE. TE ODIO....

Hola, tengo 26 años y ya no se donde escapar. No tengo amigos/as de esos que te llaman para hacer algo o que te escriben para conversar, de esos que te llaman para la foto si salen juntos, no tengo ni pareja ni algo casual ni nada. A veces creo que entiendo el por que y otras veces me tiro a la cama a llorar y pensar por que? Nuevamente. Soy mujer, no me considero la mas linda pero tampoco la mas fea, soy lesbi encima mas complicado todo aun. Tengo problemas para socializar, me pasa que siento que aburro, que no encajó en ningún lugar, no soy chistosa porque no me sale me encantaría al menos poder ser eso. Tengo grupos de amistades pero solo nos juntamos si es que se junta el grupito pero nunca una de esas personas me van a escribir por privado a invitarme a mi nomas es decir dos personas, es como si yo estuviera en los grupos solo de relleno. Trabajo, estudio, voy a terapia, trato de ser buena persona, de no hacer daño, soy piola y trato de no dejar que nadie se sienta como yo, que no quede excluido alguien y sin embargo me siento muy excluida y muy sola. Hoy me puse a ver los estados de mis conocidos y todos saliendo con amigos, con parejas, con alguien del grupo y trate de cerrar los ojos para volver a dormir, trate de pensar en algo lindo y me di cuenta que no tengo un lugar lindo donde escapar ni en mi mente ni en la vida real a personas, fue muy triste no poder si quiera soñar o imaginar algo lindo. O pensar: "ah bueno pero tengo esto o puedo pensar en esta persona". Nada y asi prácticamente toda mi vida y estoy pensando si ya deberia aceptar que esto no va a cambiar. A pesar que intento conocer gente, intento salir de mis zonas de confort, que lo hablo en terapia, parece que si que conozco personas pero no pasa de ahi, de conocer, nad a especial, nada de amistades lindas y mucho menos de tener algo casual o de pareja. Me pasaron cosas horribles en la infancia, en la adolescencia y en la adultez y aparte he sufrido mucho bullying por ser callada y no saber defenderme o por ser una ñoña. Pero bueno en fin, se ve que aburro y ya he pensando en bueno ya apareceran personas que les interese los temas de conversación mios (que generalmente son temas nerds, de series, de psicologia, de reflexiones e intercambio de opiniones) y podamos compartir pero no estaria pasando.. No se que hacer ya.

Então gente, minha namorada fica curtindo e antigamente repúblicava varios vídeos do dean witcher so super natural, tipo ums meio " Qual seu namorado do super natural com base no seu mês de aniversário" , sabe não curto, pedi pra ela parar e ela parou, parou de repúblicar, pq ela continua curtindo e marca as amigas, enfim acho meio sla ela ser assim pelas minhas costas, pq ela sabe q eu não gosto e ela já fez bastante coisa ruim q eu não vou comentar aqui, oque vcs acham?
(Queria dar um parentese, eu jamais curti ou fiz siquer outra coisa em fotos de mulheres em total respeito a ela, eu só esperava o mesmo)

Peguei um no micro-ônibus municipal da cidade A às 6:30 pra cidade B, a previsão de chegada era 13:00 e lá eu pegaria outro ônibus as 13:30 pra cidade C. Por volta das 10:30, o pneu do micro-ônibus estourou com ele em movimento, o outro acabou não aguentando e cedeu também, acabou ficando sem os dois pneus traseiros. Graças a Deus o motorista conseguiu controlar e encostou na encosta da estrada, a 15km da cidade mais próxima, com pouco sinal de internet.
Vale ressaltar aqui que o micro-ônibus estavam em PÉSSIMAS condições, péssimas mesmo. Velho, todo sujo, sem ar condicionado, amortecedor péssimo. A empresa é uma emprega grande! Roda o estado inteiro mas para essa cidade, além de colocar o micro-ônibus pra rodar 500km 6x no dia (vai e volta da cidade A e B), tem acumulo de função, pois o motorista é quem despacha as malas, confere as passagens, etc.
Bom, voltando, o motorista conseguiu uma carona pra cidade próxima pra ligar pra empresa para fazer oq iria fazer. Quando voltou, uns 40 min dps, disse que a empresa mandaria um outro micro-ônibus saindo da cidade A (simplesmente 4h de distância da onde a gente estava). Ou seja, por eles a gente iria ficar 4 horas no meio da estrada com sede, fome, correndo risco de ser atropelados e com um sol infernal na cabeça.
Logicamente isso não faria sentido, e o motorista começou a pedir caronas na beira da estrada para os passageiros que tinham ônibus com horário marcado pra cidade B. Eu consegui uma carona pra uma cidade a 40km da cidade B. Mas o último ônibus pra ela já tinha saído, o próximo só as 16:00. Perdi o ônibus.
Fiquei por 3h na rodoviária esperando o ônibus pra cidade B, paguei do meu bolso a passagem e fui. Chegando lá, não tava nem um pouco a fim de dormir lá (hj me arrependo pois seria mais uma prova), e combinei com meu pai de pegar o ônibus das 17:30 pra uma cidade a 70km do meu destino final e ele me buscaria lá.
Bom, gastei mais uma grana pra ir pra essa cidade, e meu pai mais uma grana boa de gasolina (teve q arranjar um carro emprestado) pra me buscar nessa cidade a 70km. Meu custo com essa viagem acabou saindo o dobro com o esses gastos todos, além do cansaço, estresse e humilhação ao longo disso tudo. Meu almoço foi uma bolacha recheada com água pq n tinha restaurante aberto mais na cidade q fiquei esperando o ônibus.
Enfim, liguei pra Agência Reguladora do meu estado e pedi um inquérito pra analisar a situação do microônibus. Tirei várias fotos e vídeos da situação, e tenho todas as passagens comigo. Mas tem 3 meses que do ocorrido e o inquérito n andou ainda.
Decaiu ou o inquérito suspende o prazo? É mais seguro eu entrar na justiça com o resultado do inquérito ou quanto antes melhor? Vale a pena ir nas pequenas causas ou melhor procurar um advogado? (sou estudante de direito então tenho um pouco de noção). Cabe danos morais?
Enfim, obrigada a quem ajudar, minha maior dúvida é disso do prazo mesmo.

Esta fue la primera vez que tuve un corazon roto asi que iniciaré a contar mi historia.
Todo comenzo un 23 mayo por la tarde donde me encontraba en la escuela ya que gracias a un mal comportamiento en la me habian castigado haciendo servicio en la por la tarde. En mi escuela existen dos turnos, matutino y vespertino. Justo esa tarde yo me encontraba mal no solo fisicamente sino tambien emocional ya que estaba teniendo muchos problemas en casa, escuela y personales y que digamos no sabia como sobrellevarlos asi que me diriji al baño para hecharme agua en la cara pero cuando iba entrando me encontre a una persona que parecia un niño, estaba apunto de gritar cuando dijo ey nono y pude reconocer que su voz era femenina y lo unico que hicimos fue reir por la confusión, desde ahi senti algo unico, algo que nunca habia sentido con una persona despues de ese corto y gracioso encuentro me diriji a la area asignada de mi castigo, estaba tranquila junto con una compañera organizando los materiales para los chicos de cocina cuando ella llego, verdaderamente me emocione y fue gracioso porque cada vez que nos mirábamos nos reiamos hasta que nos preguntamos nuestros nombres. Tenia muchas ganas de pedirle su insta pero me daba mucha pena y justo cuando lo iba a hacer ella me lo pidio asi que nos lo pasamos y durante el resto del dia nos seguimos viendo y hablando. Pronto llego la noche y le mande mensaje estuvimos horas hablando parecia que fueramos la misma persona y como si nos conocieramos de toda la vida, pasaron los dias y nos ibamos haciendo mas cercanas pero yo empeze a sentir algo mas que amistad que para mi era un conflicto ya que yo soy una chica y jamas habia dudado de mi orientación y gustos pero era algo difícil de comprender para mi ademas de que mis padres no lo comprenderian asi que decidi tenerlo en secreto y no decirle a ella lo que sentia, siempre que nos veiamos nos abrazabamos y esos abrazos eran unicos los cuales jamas queria que terminaran y eso para mi era raro porque no me gusta dar abrazos pero con ella era diferente, paso el tiempo y cada vez mas sucedian cosas eramos inseparables hasta que llego el dia de nuestro primer beso, aun lo recuerdo muy bien, fue en los baños ya que teniamos cosa de que nos vieran fue gracioso porque empezamos bromeando con darnos un beso hasta que lo hicimos, e besado a mas personas pero con ella era diferente el sentimiento , recuerdo esa sensación de calidez,seguridad y alegria era tan hermoso ese momento, obviamente nos separamos por falta de aire, mi reacción despues de eso fue muy gracioasa ya que senti que me descompensaba y ella rio, amaba su sonrisa . Las veces que nos vimos durante ese dia solo nos mirabamos y reiamos. Pasaron los dias y todo era normal pero ninguna de las dos decia lo que sentia por la otra asi que solo dejamos pasar lo del beso. Un dia llego y me dijo que habia vuelto con su ex,yo me senti rara pero no dije nada y simplemente le dije ey que bien y asi paso el tiempo yo trataba de ligar con otros niños pero no podia olvidar lo que habia pasado pero no me quedaba de otra mas que seguir, paso un tiempo y antes de salir de vacaciones nos dimos otro beso, como olvidarlo sus besos eran de lo mejor pero yo sabia que estaba mal porque tenia a su novia y justo a ella le molestaba que fueramos amigas pero yo estaba completamente enamorada. Recuerdo que un dia me puse algo peda y le confese que ella me confundia y que me gustaba y obviamente al dia siguiente me arrepentí de haber dicho tal cosa, ella por un tiempo fingió no recordar lo que yo le habia dicho, pero despues me dijo que si lo recordaba y que mi mirada me delataba cuando la veia, para mi ella lo era todo,era mi mundo, mi casa, mi sustento, lo cual estubo mal . Llegaron las vacaciones y seguiamos hablando y cuando me dio covid ella se preocupo mucho y durante ese tiempo termino con la que era su novia y me dijo y yo la consolé para que no estuviera mal porque verdaderamente la amaba, la ama tanto que estaba dispuesta a hacer lo que fuera solo por ella. Un día simplemente me dijo que le gustaba y que queria intentarlo conmigo ese dia fui muy feliz . Todo marchaba bien,era complicado vernos por el tema de mis papás pero verdaderamente la amaba y estaba todo el tiempo pendiente de ella , ella era mi prioridad. Ella se graduo pero aun asi iba a la escuela para verme en la salidas y yo era feliz, lo apreciaba mucho sentia que le importaba y que me amaba , era algo tan lindo lo nuestro, lo que siempre habia querido. Llego el 10 de Septiembre el dia donde nos veriamos de nuevo y tambien el último. Ese dia fuimos a un antro por el cumpleaños de una de nuestras amigas, esa noche fue muy especial, solo eramos ella y yo , era como si solo estuvieramos en ese lugar a solas sin que nadie nos interrumpiera, nuestros ultimos besos, nuestros últimos abrazos , la ultima vez que nos vimos, la ultima vez que me amo con todo su corazón . La primera semana despues de eso siguio normal,todo iba bien o eso creia, luego empezo a ver comportamientos fuera de lo normal, ella simplemente tardaba en contestar los mensajes y siempre ponia la excusa de estar ocupada por el trabajo y que siempre llegaba a dormir y ya, yo como una estupida enamorada le decía que entedia pero todo fue de mal en peor, un dia viendo mi insta me meti a su perfil y vi que no aparecian las historias destacadas lo cual era extraño pero decidi ignorar, al rato siguiente una amiga me presto su cel y puede ver que ella habia subido una historia con una chica y que a ella si le salian las destacadas pero a mi no, no quise pensar mal ni nada pero mis lágrimas salieron involuntariamente tanto que uno de mis amigos mas cercanos llego a abrazarme, trate de pensar que solo era una amiga pero ese sentimiento de intuición no me dejaba en paz, asi que decidi preguntarle a un amigo en comun que onda y el me dijo que al parecer solo eran amigas pero que si las había visto mas cercanas pero también decidi ignorar eso, ese mismo dia en la noche le escribí para preguntar le y nego todo diciendo que talvez habia sido el insta que habia fallado y que le habia pasado lo mismo con mi perfil y yo toda enamorada le crei y lo deje pasar, asi pasaban los dias y ella cada vez era mas ausente, hasta que segui viendo que me ocultaba cosas y me sentia mal porque no sabia que pasaba. Llego el dia en el que me enteré que ella ya tenia a alguien mas ese dia mi corazón se rompio y llore toda la noche, no queria que ella se fuera ya que era todo lo que tenia, lo unico que me hacia sentir bien, viva , feliz , ella era mi dependencia emocional. Ese dia le dije -ultimamente ya no se nada de ti, ni lo que te pasa ni siquiera se si has conocido a alguien mas pero solo te deseo lo mejor- ella inmediatamente contesto y me dijo perdoname e estado ocupada, la misma excusa de siempre y obviamente no dijo nada sobre lo que habia dicho en el texto tan largo que habia mandado asi que simplemente no conteste mas llore y llore ,mi corazón dolia , yo ya estaba mal no solo emocionalmente, si no que tambien fisicamente me veia mal, dos semanas estuve llorando todas las noches, sin poder dormir ni comer bien, me veia tan mal que las maestras me preguntaban si estaba bien y tuve que ocultar el como me sentía paso el rato y yo era incapaz de escuchar la música que me gustaba porque teniamos los mismos gustos , todo lo que a mi me gustaba me recordaba a ella, con ella era la unica con la que podia usar un corazón morado porque para mi era especial pero ahora no puedo usarlo, tuve que soltarla pero no podia , no queria borrar sus mensajes, nuestras fotos, dejarla de seguir no podia pero yo veia como ella estaba bien con alguien mas cuando yo no lo estaba y solo moria de amor y me ahogaba en un mar de lagrimas,solo queria que volviera. Un dia ella regreso volvimos a hablar y me dijo como estaba le dije la verdad de todo y ella solo pidió perdon y yo ilusamente le djie que la perdonaba porque ella era y habia sido importante en mi vida tanto que no podia odiarla pero volvio a estar ausente hasta que una noche me mando unos audios borracha diciendo que habia sido un error volver a hablar y que no queria lastimarme que si se habia enamorado pero que sabia que iba a ser dificil por eso hizo lo que hizo que solo volvia a cometer errores y se veian reflejados en mi, despues de escuchar esos audios quede destrozada e hice lo que simpre debi hacer borrarla de todos lados. Tuve un duelo muy grande no fue facil superar y dejar de llorar, tuve que aprender a que mi estabilidad emocional no debe depender de nadie,a que me debo de amar a mi y que primero soy yo Tambien aprendi que cuando algo no esta bien hasta ahi quedo, asi que ahora despues de mucho tiempo logré sanar mi corazón aunque lleve esa cicatriz imborrable es una experiencia que me ayudo a crecer y mejorar quizas no fue lo mas lindo ni agradable pero ahora se como continuar y sanar.

Zur Goldenen Hochzeit gibt es viele schöne und passende Geschenkideen, die dem Jubelpaar Freude bereiten und die gemeinsame Zeit ehren. Die Wahl des perfekten Geschenks hängt natürlich von den Interessen, Hobbys und der persönlichen Beziehung zum Jubelpaar ab.
Hier einige Inspirationen für individuelle und symbolträchtige Geschenke:
Erlebnisgeschenke:

• Romantisches Wochenende zu zweit: Schenken Sie dem Jubelpaar ein paar Tage Erholung und Zweisamkeit in einem schönen Hotel oder einer gemütlichen Ferienwohnung.
• Nostalgische Reise: Planen Sie eine Reise an den Ort ihrer standesamtlichen Trauung oder an einen anderen Ort, der für ihre gemeinsame Geschichte von Bedeutung ist.
• Theater- oder Konzertkarten: Für Kulturliebhaber sind Karten für ein Theaterstück, Konzert oder eine andere kulturelle Veranstaltung ein schönes Geschenk.
• Wellnessanwendung zu zweit: Entspannung und Erholung pur mit einer Massage, einem Saunabesuch oder einem anderen Wellness-Erlebnis.

Persönliche Geschenke:

• Fotoalbum mit Erinnerungen: Gestalten Sie ein Fotoalbum mit den schönsten Bildern aus dem Leben des Jubelpaares.
• Video-Botschaften von Familie und Freunden: Sammeln Sie Videobotschaften von Familie und Freunden und erstellen Sie daraus ein persönliches Video für das Jubelpaar.
• Familienstammbaum: Erstellen Sie einen Stammbaum der Familie, der die gemeinsame Geschichte des Jubelpaares und seiner Nachkommen dokumentiert.
• Schmuckstück mit Gravur: Ein Ring, eine Kette oder ein Armband mit Gravur der Namen oder des Hochzeitsdatums ist ein bleibendes und persönliches Geschenk.

Praktische Geschenke:

• Gutschein für ein gemeinsames Essen: Schenken Sie dem Jubelpaar ein Gutschein für ihr Lieblingsrestaurant oder ein neues Restaurant, das sie schon immer ausprobieren wollten.
• Erneuerung des Eheversprechens: Organisieren Sie eine symbolische Erneuerung des Eheversprechens mit Familie und Freunden.
• Korb mit Leckereien: Stellen Sie einen Korb mit den Lieblingsspeisen und -getränken des Jubelpaares zusammen.
• Gartenmöbel oder -dekoration: Schenken Sie dem Jubelpaar etwas für ihren Garten, damit sie ihre gemeinsame Zeit im Freien genießen können.

Geschenke mit Gold-Symbolik:

• Goldene Hochzeitskerze: Eine Kerze mit Goldverzierung oder Gravur ist ein symbolisches Geschenk für die Goldene Hochzeit.
• Goldenes Bild oder Skulptur: Ein Kunstwerk aus Gold oder mit Goldfarben ist ein edles und bleibendes Geschenk.
• Goldene Hochzeitstorte: Lassen Sie eine Hochzeitstorte mit Goldverzierung oder -symbolen backen.
• Goldene Hochzeitsreise: Schenken Sie dem Jubelpaar eine Reise in ein Land, das für Gold bekannt ist, wie zum Beispiel die Schweiz oder Südafrika.

Wichtig ist, dass das Geschenk von Herzen kommt und dem Jubelpaar Freude bereitet. Zeigen Sie dem Jubelpaar, wie sehr Sie sich über ihre gemeinsame Zeit freuen und wie wichtig sie Ihnen sind.
Tipp:

• Persönliche Note: Verleihen Sie dem Geschenk eine persönliche Note, indem Sie es mit einer Gravur, einem Foto oder einer handgeschriebenen Karte versehen.
• Gemeinschaftsgeschenk: Schließen Sie sich mit anderen Freunden und Familienmitgliedern zusammen, um dem Jubelpaar ein größeres Geschenk zu machen.
• Erwartungen abstimmen: Sprechen Sie mit dem Jubelpaar im Voraus über ihre Wünsche und Erwartungen, um ein Geschenk zu finden, das ihnen wirklich gefällt.

Ich hoffe, diese Ideen helfen Ihnen bei der Suche nach dem perfekten Geschenk zur Goldenen Hochzeit!

Hola a todos, alguno podria ayudarme a recuperar las fotos y videos de mi celular? o si me pueden decir como hacerlo, estoy desesperado porque es información muy importante para mi

Menina low profile, filha de pastor. Por uns 6 meses, nas raras vezes que ela postava um story/foto eu aproveitava pra comentapuxar assunto, e ela sempre respondia, usava emoji... Decidi deixar mais claro que tava interessado nela aumentando o número de interações pra ver se ela passava a me ignorar: ela continuou me respondendo.
Certo dia, cansado de ficar em dúvida sobre se ela tava afim, convido ela pra sair no dia seguinte. Quase 24h depois ela me responde dizendo que agradece o convite mas vai ter que recusar "por motivos pessoais". Eu digo que tá tudo bem, quebro o gelo, ela ri, nos despedimos de forma amigável e decido parar de interagir porque essa já vi que não vou conseguir.
Acontece que lá pra cá eu fui pra algumas festas, aulas de dança, postei stories, e ela SEMPRE vê. Se eu posto 4 stories sobre a festa, ela vê os quatro. Aí eu, que já tinha desistido de tentar algo com ela, volto a ficar na dúvida se de repente ela quer algo.
"Por motivos pessoais". Fico me perguntando quais poderiam ser esses motivos. Não sou da igreja, sou pai solteiro, me posiciono abertamente à pautas da esquerda como contra a homofobia, à favor da legalização do aborto, à favor da legalização da maconha...Já pensei na possibilidade dela estar afim, mas que não pôde topar o convite por conta dos pais. Ela tem 26, eu 30. Tô encucado com essa garota, ai ai...kkkk Tô meio apaixonado. De lá pra cá já vi outras garotas interessantes, mas com ela eu senti um interesse...especial. Enquanto um lado meu fica sonhando com ela ao observar o jeito dela falando nos vídeos que ela posta divulgando um empreendimento dela, o outro mais racional diz "esquece essa garota, você já fez sua parte, agora se ela quiser algo, é vez dela tomar uma atitude".
Um dia desses, depois de passar um bom tempo sem interagir com nada dela, curti uma foto que ela publicou com o pai. Tipo pra dizer "Ó, se quiser alguma coisa, ainda tô afim de você.".
kkkkk é meio constragedor compartilhar esse relato com vocês, mas queria ouvir a opinião de vocês. Vai que alguém já esteve no meu lugar, ou no lugar dela...ou simplesmente por estar fora da situação queira fazer uma observação...fiquem à vontade.

Eso, que prefieren las minas? Además de que soy medio malo conversando por chat, la mayoría de las pibas con las q hago match son medias cortantes, y haber: Entiendo que no soy fachero, pero tampoco me considero un bagre incojible. Lass fotos que tengo en las apps digamos que "safan" y por semana hago unos cuantos matches, pero entiendo q a las pibas al hablarles un pibe no tan fachero no se van a mostrar tan interesadas en responder, pero por algo me hacen match, y ahí es donde juega la "labia", pero como ya dije soy medio malo remando conver, osea pregunto lo básico y muestro interés pero si no me cooperan se me hace imposible, por lo q ahí supongo q juega invitarla a salir de una no? Escucho consejos.

Recientemente publiqué una foto en una red social en donde mostraba mi progreso en el gimnasio. Unas amigas mías de años comentaron con caritas de corazón y otra compañera de escuela me comentó que "mis brazos son muy fuertes, que le diera un abrazo" en un sentido cómico; cabe aclarar que llevo años de amistad con ellas y que nuestra relación es de mucha confianza y apego. Mi pareja está molesta conmigo por esos comentarios y eso me genera mucha ansiedad. Le he explicado en varias ocasiones que esas amigas no tienen ningún interés en mi, siendo yo también mujer, pero me sigue insistiendo que yo no hago suficiente para dejar en claro que tengo pareja o para evitar que pongan comentarios "cínicos" que indiquen que les gusto. ¿Qué debería hacer en esta situación?¿Debo decirles que cambien el tono en sus comentarios?