Putas pipi
nu mai suport
2024.03.12 07:22 pl0xyelit nu mai suport
 | submitted by pl0xyelit to okprietenretardat [link] [comments] |
2023.10.06 18:05 _magician No puedo creer que haya gente tan ridícula
Maes estoy en el restaurante del Wyndham Garden en Escazú y hay un par de muchachas hablando español con un perfecto acento de tico pipi, en eso viene una muchacha que trabaja en el restaurante y les pregunta que cuál es el número de habitación, las maes se vuelven a ver y una de ella le dice “ezkiusmi can yu repit dad?” con cara de no entender, entonces la muchacha les vuelve a preguntar por el número de habitación, ya la mae hace que capta y dice “aah de rum” y le empieza a dictar el número: “Tu Siro Nain” 😂 Sia perro mae, hasta dónde puede llegar el nivel de cringe de alguien para hacerse pasar por extranjero? O que putas es lo que pretenden respondiendo en inglés a alguien que ya sabe que hablan español?
submitted by _magician to Ticos [link] [comments]
2023.10.02 07:11 Embarrassed-Hall5155 Laki sa hirap na parents
Hahahaha ako ba yung gago kung sawang sawa na ko sa sermon ng mga magulang ko, particularly nanay ko?
Simula bata pa kasi talaga samin pinapamukha na oo, laki sila sa hirap, na oo ang privileged naming mga anak nila. Na sila naglalakad ng ilang kilometro papasok ng school nakatsinelas walang payong di magandang bag kulang sa gamit kakapiranggot na baon. Na sila nag iigib ng tubig pag naliligo at sila nagluluto ng pagkain nila at minsan asin lang ulam nila. Na di sila nakatungtong kolehiyo at napasabak agad sa pangangamuhan.
18 years ko nang naririnig kwento nila. Sawang sawa na ko. Hindi naman sa di ko sila nagegets. Sadyang naubos na yung awa ko sa kanila kasi paulit ulit silang nagpapaawa. Tipong anlakas ng inferiority complex nila na feeling nila di sila tatratuhin nang ayos ng mga tao sa paligid nila kasi "mahirap lang sila". Na kada KMJS sa linggo eh alam ko na lalabas sa bibig ni mama — "tingnan mo sila walang kuryente walang gamit di nagrereklamo tapos kayo..". Nakakairita lang? Halata mong di nila naprocess nang ayos yung trauma nila nung bata, kaya nga naiirita ako kasi nga trauma yun, di naman nila kasalanan yun.
Pero di naman kasi dapat binubuhos mo sa mga anak mo yun? Naiinis lang ako kasi sana nag-eexplore sila sa buhay ngayon instead na nag-ooverwork? Na sana binibigyan nila ng time sarili nila na magnilay? Kasi pansin ko sa nanay ko walang social life. May tindahan kami at nakakausap niya naman mga bumibili pero never siyang lumabas for leisure na may kasamang ibang tao maliban sa pamilya. Si papa kahit papano eh may hobby na typical tatay hobby na may kasama siyang mga kaedaran niya pero si mama wala talaga eh. Nakakainis lang kasi naaapektuhan siya in little ways na hindi niya nakekeep in check yung ugali niya ganon. Kasi kung may social life naman siguro siya eh di siya yung tipong pag kinakausap eh palagi nalang nagrereminisce, parang laging "naalala ko nung ano..". Parang nahihirapan ako kausap kasi puro ganyan, kung di ganyan eh sermon, or about sa mga kailangan niyang gawin ganon. Ang hirap makipagconversation sa taong hindi nagggrow at the moment, parang tumigil na sa pag-eexplore. Kaya lang naman siya ganyan kasi wala siyang masyadong new experiences ngayon at wala siyang social life.
Sinabihan ko naman na sila na wag sagarin sarili nila kaso minamasama nila na kesyo sayang daw kung kahit isang araw sa isang linggo di magtatrabaho. Na wala kaming pupulutan ng pambayad kung ganon. Edi ilimit yung lifestyle??? Maluwag naman kami ngayon? Hindi naman worth it na araw-araw napapagod sila just to keep up with the lifestyle na meron kami.
Tsaka puta, ang hilig nila magbigay ng sustento sa ibang kamag-anak. Tapos magrarant na tinutulungan sila pero di pinapahalagahan yung tulong na binibigay. Puta edi wag tulungan. Nakakainis kasi kung may kakayahan naman pala kayong tumulong sa iba bakit di niyo tulungan sarili niyo? Nasisikipan talaga ko pagdating sa time ng pamilya namin eh puta kung may pampamigay naman pala kayo edi ipinahinga niyo nalang sana yan. Nakakainis.
Nakakainis bwisit pero hanggang reklamo lang ako dito kasi hindi ko alam ireklamo sa mga magulang ko. Lalo pa may sakit sa puso yung nanay ko. Nung sumagot ako sa kanya isang beses eh anlala ng iyak tsaka hyperventilate niya parang di siya makahinga kaya puta ewan ko na ano gagawin. Pipi nalang ako forever sa mga hinaing ko sa buhay. Intayin ko nalang makalayas dito. Kaso I feel bad kasi a good communication wouldve make our relationship okay. It's not even a bad relationship. Sadyang may mga kimkim lang akong salita na di nila alam. Na ayun, nakakaapekto sakin kasi naiirita na ko makipag-usap sa kanila kasi andami kong sama ng loob. Ang hirap lang talagang magcommunicate.
submitted by Embarrassed-Hall5155 to PanganaySupportGroup [link] [comments]
Simula bata pa kasi talaga samin pinapamukha na oo, laki sila sa hirap, na oo ang privileged naming mga anak nila. Na sila naglalakad ng ilang kilometro papasok ng school nakatsinelas walang payong di magandang bag kulang sa gamit kakapiranggot na baon. Na sila nag iigib ng tubig pag naliligo at sila nagluluto ng pagkain nila at minsan asin lang ulam nila. Na di sila nakatungtong kolehiyo at napasabak agad sa pangangamuhan.
18 years ko nang naririnig kwento nila. Sawang sawa na ko. Hindi naman sa di ko sila nagegets. Sadyang naubos na yung awa ko sa kanila kasi paulit ulit silang nagpapaawa. Tipong anlakas ng inferiority complex nila na feeling nila di sila tatratuhin nang ayos ng mga tao sa paligid nila kasi "mahirap lang sila". Na kada KMJS sa linggo eh alam ko na lalabas sa bibig ni mama — "tingnan mo sila walang kuryente walang gamit di nagrereklamo tapos kayo..". Nakakairita lang? Halata mong di nila naprocess nang ayos yung trauma nila nung bata, kaya nga naiirita ako kasi nga trauma yun, di naman nila kasalanan yun.
Pero di naman kasi dapat binubuhos mo sa mga anak mo yun? Naiinis lang ako kasi sana nag-eexplore sila sa buhay ngayon instead na nag-ooverwork? Na sana binibigyan nila ng time sarili nila na magnilay? Kasi pansin ko sa nanay ko walang social life. May tindahan kami at nakakausap niya naman mga bumibili pero never siyang lumabas for leisure na may kasamang ibang tao maliban sa pamilya. Si papa kahit papano eh may hobby na typical tatay hobby na may kasama siyang mga kaedaran niya pero si mama wala talaga eh. Nakakainis lang kasi naaapektuhan siya in little ways na hindi niya nakekeep in check yung ugali niya ganon. Kasi kung may social life naman siguro siya eh di siya yung tipong pag kinakausap eh palagi nalang nagrereminisce, parang laging "naalala ko nung ano..". Parang nahihirapan ako kausap kasi puro ganyan, kung di ganyan eh sermon, or about sa mga kailangan niyang gawin ganon. Ang hirap makipagconversation sa taong hindi nagggrow at the moment, parang tumigil na sa pag-eexplore. Kaya lang naman siya ganyan kasi wala siyang masyadong new experiences ngayon at wala siyang social life.
Sinabihan ko naman na sila na wag sagarin sarili nila kaso minamasama nila na kesyo sayang daw kung kahit isang araw sa isang linggo di magtatrabaho. Na wala kaming pupulutan ng pambayad kung ganon. Edi ilimit yung lifestyle??? Maluwag naman kami ngayon? Hindi naman worth it na araw-araw napapagod sila just to keep up with the lifestyle na meron kami.
Tsaka puta, ang hilig nila magbigay ng sustento sa ibang kamag-anak. Tapos magrarant na tinutulungan sila pero di pinapahalagahan yung tulong na binibigay. Puta edi wag tulungan. Nakakainis kasi kung may kakayahan naman pala kayong tumulong sa iba bakit di niyo tulungan sarili niyo? Nasisikipan talaga ko pagdating sa time ng pamilya namin eh puta kung may pampamigay naman pala kayo edi ipinahinga niyo nalang sana yan. Nakakainis.
Nakakainis bwisit pero hanggang reklamo lang ako dito kasi hindi ko alam ireklamo sa mga magulang ko. Lalo pa may sakit sa puso yung nanay ko. Nung sumagot ako sa kanya isang beses eh anlala ng iyak tsaka hyperventilate niya parang di siya makahinga kaya puta ewan ko na ano gagawin. Pipi nalang ako forever sa mga hinaing ko sa buhay. Intayin ko nalang makalayas dito. Kaso I feel bad kasi a good communication wouldve make our relationship okay. It's not even a bad relationship. Sadyang may mga kimkim lang akong salita na di nila alam. Na ayun, nakakaapekto sakin kasi naiirita na ko makipag-usap sa kanila kasi andami kong sama ng loob. Ang hirap lang talagang magcommunicate.