Dialog drama timun mas

Melhores filmes de suspense para ver em 2024

2024.05.28 22:55 ebertalmeida Melhores filmes de suspense para ver em 2024

Melhores filmes de suspense para ver em 2024
Bateu aquela vontade de desvendar alguns mistérios? Confira minha lista!
Ano após ano chega às telonas uma nova safra de filmes imperdíveis, e o gênero de suspense sempre promete ser um dos mais empolgantes.
Se você é fã de narrativas cheias de tensão, reviravoltas inesperadas e emoções à flor da pele, prepare-se para uma lista de filmes que vão prender sua atenção do início ao fim.
Desde diretores consagrados a talentos emergentes, estes são os melhores filmes de suspense para assistir em 2024. Aperte os cintos e embarque em uma jornada cinematográfica repleta de mistérios e adrenalina.

Filmes de suspense que recomendo

\A lista não vai do melhor para o pior! Os filmes foram adicionados de forma aleatória.*

4. O Código Da Vinci The Da Vinci Code

2h 29min - (2006)
"O Código Da Vinci" é um thriller baseado no livro best-seller de Dan Brown. A narrativa segue o simbologista de Harvard, Robert Langdon, interpretado por Tom Hanks, e a criptóloga francesa, Sophie Neveu, interpretada por Audrey Tautou.
Quando o curador do Museu do Louvre é encontrado morto, Langdon e Neveu se envolvem em uma das tramas mais complexas que foi vista nas telonas, que revela uma antiga sociedade secreta e um segredo que poderia abalar os fundamentos do Cristianismo.
Percorrendo diversas cidades europeias e decifrando enigmas históricos e religiosos, os dois enfrentam perigos e adversários determinados a manter a verdade oculta.

3. Parasita Parasite

2h 12min - (2019)
Esse é um daqueles longas que você "não dá nada", mas te surpreende muiiito. Dirigido pelo sul-coreano Bong Joon-ho, que mistura suspense, drama e sátira social. A trama gira em torno da família Kim, que vive na pobreza em um pequeno apartamento no subsolo.
Quando o filho mais velho, Ki-woo, consegue um emprego como tutor para a rica família Park, ele e seus familiares arquitetam um plano para se infiltrar na casa dos Park, assumindo várias funções sem que os patrões percebam sua conexão.
À medida que os Kim se instalam na casa luxuosa, segredos obscuros e tensões crescentes emergem, levando a uma série de eventos imprevisíveis e chocantes.
"Parasita" explora temas de desigualdade social, ambição e moralidade, desafiando o espectador a refletir sobre a divisão de classes de uma maneira única e perturbadora.

2. Psicose Psycho

1h 49min - (1960)
Uma obra à frente de seu tempo...
O clássico dirigido por Alfred Hitchcock, lançado nos anos 60. A história começa com Marion Crane, interpretada por Janet Leigh, uma secretária que rouba uma grande quantia de dinheiro de seu empregador e foge. Durante sua fuga, ela acaba se hospedando no isolado Bates Motel, administrado pelo tímido e estranho Norman Bates, interpretado por Anthony Perkins.
O filme toma um rumo inesperado quando Marion desaparece misteriosamente, e sua irmã Lila, junto com o namorado de Marion, Sam, inicia uma investigação para descobrir seu paradeiro. À medida que a trama se desenrola, segredos perturbadores sobre Norman e sua relação com sua mãe dominadora vêm à tona.
"Psicose" é celebrado por suas técnicas inovadoras de filmagem, sua trilha sonora icônica composta por Bernard Herrmann e, sobretudo, por suas reviravoltas surpreendentes, especialmente a famosa cena do chuveiro. O filme não só redefiniu o gênero de suspense como também influenciou gerações de cineastas.

1. Os suspeitos Prisoners

2h 33min - (2013)
Dirigido por Denis Villeneuve e estrelado por Hugh Jackman e Jake Gyllenhaal. A trama começa com o sequestro das filhas pequenas de Keller Dover e Franklin Birch durante o Dia de Ação de Graças. Desesperado para encontrar sua filha, Keller toma medidas extremas quando a polícia, liderada pelo detetive Loki, não consegue avançar no caso.
A investigação leva a suspeitas sobre Alex Jones, um jovem com problemas mentais que é rapidamente liberado por falta de evidências concretas. Convencido da culpa de Alex, Keller decide sequestrá-lo e torturá-lo, acreditando que essa é sua única chance de salvar sua filha. Enquanto isso, o detetive Loki continua sua busca incansável por pistas, desvendando um labirinto de segredos sombrios e reviravoltas surpreendentes.
"Os Suspeitos" é um filme elogiado por sua atmosfera tensa, performances poderosas e complexidade moral, explorando os limites a que uma pessoa pode ir em nome do desespero e da vingança. O filme foi indicado a vários prêmios e é amplamente considerado um dos melhores thrillers da década.
Acrescentaria algum filme à lista?
https://preview.redd.it/w7tnsurhc83d1.png?width=800&format=png&auto=webp&s=e462a91b43d36cf5956cb9fedab29003bd6f5a5d
submitted by ebertalmeida to FilmesemAcao [link] [comments]


2024.05.28 18:54 pvrvmores Meu cachorro morreu e sinto que as pessoas não entendem.

TW* morte de pet
Sexta-feira meu cachorro idosinho de 15 anos começou a se sentir mal, perdeu o jogo das pernas, não quis se alimentar nem fazer as necessidades. Eu e minha mãe (também tutora dele) largamos nossos trabalhos para levá-lo ao hospital veterinário. Tobias era um senhorzinho com leish, fazia tratamento com um veterinário X (não pertencente a esse hospital) e como estava reagindo bem, fazia exame de sangue de 6 em 6 meses. No hospital pediram exames, entre eles o ultrassom que mostrava muitos sedimentos nos rins, um rim em falência, e o outro completamente acabado. A partir dali, os outros exames serviram mais como protocolo, nenhum dos médicos nos olhava nos olhos. Olhei pro Tobi e pensei em como eu não tinha reparado, como ele estava morrendo lentamente esse tempo todo e eu não fiz nada? Quis culpar os outros: por que o veterinário que tratava da leish não nos avisou que o medicamento que ele tomava (alupurinol) causava cálculos nos rins? Por que ele nunca tinha pedido um ultrassom antes?
Depois dos exames, a médica muito calma nos orientou a deixá-lo internado, ele teria cuidados 24 horas, medicamento, reanimação se fosse necessário, soro etc etc etc. Fui pagar a internação, chorando sem parar porque no fundo sabia o que ia acontecer com meu filhote, e a recepcionista me disse "Eu entendo o que você ta sentindo, também amo muito minha bichinha, é uma galinha hahah mas a cachorra da minha irmã está dando cria, posso te dar uma se quiser. Claro que não substitui o outro né?" eu só disse que eles eram únicos, e voltei para o consultório com o recibo.
No consultório a médica estava discutindo eutanásia com a minha mãe, passando preços e deixando claro que se não houvesse um milagre...
Ele entrou para a internação 12h30 na sexta feira, com horário para visita de 17h às 18h. Chegamos 17h20 mas conseguimos vê-lo só depois das 19h e com tempo cronometrado pois eles estavam fechando o hospital. Antes de ir, perguntei se eles avisariam se qualquer coisa acontecesse, a médica responsável pelo plantão me garantiu que sim, que avisariam na hora. Eu perguntei de novo: de madrugada também? E ela disse que claro que sim.
Tomei um remédio para dormir mas obviamente não consegui, e pelas 7h da manhã recebo uma mensagem da médica do plantão precisando falar comigo. Ela me ligou e informou que ele teve uma parada respiratória durante a madrugada e eles não conseguiram reanimá-lo. Eu fui saber que ele havia falecido 4 horas depois da morte dele.
Chegamos no hospital e tivemos que esperar mais de uma hora para conseguir vê-lo. Enquanto isso, uma recepcionista diferente comentava "Acho que esse não vai vingar não, já veio muito estupriado".
Conseguimos vê-lo, na maca, gelado, durinho, e no meio do choro e da confusão eu olhei para a médica e perguntei por que eles não tinham me avisado quando ele partiu. Ela me disse que não sabia, quando chegou ele já estava no freezer. Optamos pelo serviço de cremação do hospital, não queríamos deixar nossas duas outras cachorras verem ele dessa maneira. A médica e a enfermeira também nos apressaram a deixá-lo pois tinham que verificar os outros animais.
Sei que é o trabalho deles, eles estão acostumados com isso e nem podem ficar nos consolando, mas freezer? Me oferecer outro cachorro quando o meu não tinha nem falecido ainda? Tem que ter uma forma profissional mas sensível de dizer essas coisas.
Sábado chegou e eu pensei, acho que se eu tomar mais de um remédio para dormir agora, talvez faça efeito. Acabei tomando 4. Não é o tipo de medicamento que causa overdose com menos de 3 caixas, só um ansiolítico. Achei tão bom conseguir dormir finalmente, que no domingo a tarde tomei mais 3. Ontem resolvi chegar a 5, e acabei caindo de uma escada. E eu sei que deveria doer, e talvez eu devesse ir a um médico, mas como explicar para as pessoas que eu não quero fazer nada além de deitar e sumir na minha cama? Como vou ligar para idiotices do trabalho quando o meu melhor amigo desde meus 10 anos de idade não existe mais?
Minhas cachorras olham para mim como se me perguntassem quando vou trazer nosso Tobias de volta, e eu olho para elas e sei que meu coração vai ser completamente dilacerado mais duas vezes quando elas se forem.
E eu sei que as pessoas perdem os pais, as mães, filhos, irmãos e eu vou continuar passando por isso também até o fim dos meus dias. Mas como? Como as pessoas esperam que a gente siga vivendo como vivia antes depois de uma perda? Como as pessoas nos apressam a seguir a vida e deixar pra trás e eu sinto que não posso mais falar dessa dor porque as pessoas tem mais o que fazer das vidas delas. E elas estão certas, mas não sei como continuar a dar importância para as coisas quando simplesmente tudo que amo e já amei na vida um dia vai deixar de existir. Qual é o propósito de existir apenas para perder tudo que nos é importante? As coisas boas não compensam as ruins.
E eu sei que pode parecer um drama danado se tratando de um cachorro, um dos motivos que tenho evitado falar sobre esse sofrimento. Só quem entende, entende.
Enfim, levem seus doguinhos ao veterinário, vacinem, façam exames de rotina. Achei que meu filhote estava bem até ele não estar.
Obrigada por tudo Tobinho, você foi perfeito e eu te amo mais que a vida. 🤍
submitted by pvrvmores to desabafos [link] [comments]


2024.05.28 15:02 anonyste Eu sou o problema?

No início, eu não pensava que fosse. Mas agora, não tiro da cabeça que eu sou o problema. Vou explicar pra vocês. Eu cresci em uma dinâmica familiar toda bagunçada. Minha irmã roubava minha mesada, me batia, me assustava e não me deixava dormir. Meu pai caiu em um golpe quando eu era pequena, e até hoje ele acredita que vai receber, falando com pessoas de outros países todos os dias, pessoas que prometem datas de pagamento de um dinheiro estratosférico, mas ele nunca recebeu um real se quer. Minha mãe, até recentemente, era a pessoa que eu mais era apegada, eu achava que ela me dava amor, mas na verdade a única coisa que ela fazia era pagar meus tratamentos. Eu sempre fui o apoio emocional da minha mãe, sempre estava ali pra ela, escutava ela falar mal do meu pai o dia todo. E sobre os tratamentos, sim, eu tenho diversos transtornos. Já fui internada com transtorno alimentar, e diagnosticada com depressão, TOC, borderline e TEPT. Quando era adolescente, fui abusada. Ainda na adolescência, usei quase todos os tipos de drogas possíveis. Enfim, só pra vcs entenderem um pouco o contexto da coisa.
Hoje, eu me sinto melhor em relação aos meus transtornos, porém, a depressão vem ficando maior. Recentemente, meus pais se separaram, ou melhor, EU separei eles. Minha mãe foi parar no hospital por causa de uma crise, e me implorou para pedir para meu pai sair de casa, e eu fiz. Me senti muito culpada, pq meu pai não tinha dinheiro, nem carro. Ele saiu só com a roupa do corpo e foi morar na irmã dele. Apesar dele ter nos trazido tanta dor com o mundo fictício dele, ele tem um coração enorme, e sempre falava que queria dinheiro pra dar aos filhos dele o que ele nunca teve. Cerca de dois meses depois, minha mãe trouxe outro cara pra casa, que aparentemente, era bem legal. Hoje, percebo que ele é manipulador, fala do meu irmão pequeno, da minha irmã, do meu pai, pelas costas, e provavelmente quando eu não estou, ele também fala. A questão é que, fui sentindo minha mãe esfriando comigo e se distanciando cada vez mais. Ela não me chama mais pelo apelido, não conversa mais comigo. No carro quando vamos para algum lugar, ficamos em silencio e não conversamos sobre absolutamente nada.
Recentemente, peguei uma conversa no celular dela com a minha avó, dizendo que não suporta mais ter que ficar comigo e que ta lavando as mãos pra mim. Ela tem me tratado como um lixo. A todo instante que passa por mim dentro de casa, ela bufa e diz que não aguenta mais, e quando o namorado chega, eles ficam cochichando, provavelmente sobre mim. Não faz muito, eu c=rt3i todo meu braço e tomei remédios, mas ela não ligou e disse que era drama.
Ela disse que agora que encontrou uma pessoa boa, eu quero destruir isso. Mas eu só queria atenção, afinal, ela é a única pessoa que eu tenho. Não tenho namorado, nem amigos. Não converso com ninguém nem virtualmente.
Fico pensando o tempo todo: eu sou o problema? Por que todo mundo que entra na minha vida me abandona? pq eu não sou amada por ninguém, nem mesmo pela minha própria mãe? E toda vez, vem uma vontade absurda de acabar com a minha vida...
submitted by anonyste to desabafos [link] [comments]


2024.05.28 13:16 Tricky-Hunter Pessoal/guilda tranquilo para completar crownfall?

Voltei a jogar depois de uns 7-8 anos longe e não conheço mais ninguém que jogue. Estava jogando unranked até completar os dois atos mas já estou com preguiça do drama que o povo inventa em toda partida.
Alguém aí tem recomendação de alguma guilda, discord ou algo do tipo com gente procurando jogo estável?
submitted by Tricky-Hunter to Dota2Brasil [link] [comments]


2024.05.28 03:26 Sir_nullus Minha ex engravidou e estou feliz

Eu não sei exatamente o que estou sentindo, mas sinto um certo alívio por isso e não sei se é errado ou certo. Vou dar um contexto meio geral antes, eu namorava uma menina que fez da minha vida um inferno e mesmo assim eu amei ela e fiz tudo que estava ao meu alcance, mas chegou num ponto irreparável e eu terminei, foi algo bem turbulento e teve até polícia pq ela fez um drama muito grande, a questão aqui é que dps do término ela tentou vir atrás de mim de várias formas e eu tava traumatizado com isso, só de ver ela eu me sentia mal e meu estômago embrulhava e quase vomitava. Isso durou por vários meses, até ela sumir de vez da minha vida, mas mesmo assim eu vivia com medo dela voltar até isso acabar hj... Descubro por meio de amigos que ela está quase casando e está grávida ( faz 9 meses que terminamos e não tem como ser meu pq faz poucos meses q ela tá grávida), e eu fiquei feliz pq ela n vai vir atrás de mim mais e isso me deu um alívio muito grande. Por fim eu estou num misto de sentimentos pq n sei se é errado isso ou não
submitted by Sir_nullus to desabafos [link] [comments]


2024.05.28 02:11 MHopkins1620 Ficante nao se envolvia mas cobrava exclusividade!

Ha alguns meses tava saindo com uma garota do trabalho, muito linda e interessante. Nao eh de hoje que tenho uma queda por ela, e ela sabe. No comeco do ano finalmente comecamos a conversar, mas tudo desmoronou por conta de ciumes e insegurança da parte dela.
Nao sei porque, talmbem nao vou julgar pois nao sei o que ela ja passou em relacionamentos passados, mas ela era extremamente ciumenta e focada em fidelidade e traição. Em vez de simplesmente deixar a relacao fluir, ela ficava focando nessas coisas negativas.
A gente estava saindo ha bem pouco tempo, nao tinha um namoro oficializado ainda. Estavamos no estagio de se conhecer, mas ela ja me cobrava fidelidade como se a gente estivesse namorando há anos! Tudo bem se ela estivesse super envolvida na relaçao, mas ela nao mexia a porra de um dedo por nós e queria fidelidade como se estivessemos casados! Ficava me perguntando aonde eu ia, com que eu ia, o que fazia... tipo calma ai filha, vamos tomar um cafe primeiro! A gente nem chegou a sair de fato, só trocamos flertes nos corredores da empresa, trocamos contato e algumas mensagens.
Sempre que ela me pegava olhando ou falanado com outras garotas ela me criticava, comentava e fazia drama. Tudo bem, sei que pode ser chato, mas a gente nem tinha uma relacao direito ainda e ela ja estava com toda essa cobrança pra cima de mim... meio desproporcional.
Tenho a sensaçao que ela esperava que eu tratasse ela como a única mulher que existe no mundo, o que eu queria fazer, mas nao da pra fazer isso quando nao há o mínimo de reciprocidade na relação!
A gente sempre se via quando EU agia em prol disso! Eu sempre tentava pensar em maneiras de passar no setor dela da empresa pra ver ela, tentava me aproximar, tentava lançar uns olhares pra ver se ela olhava de volta, tentava me aproximar pra puxar um papo, enfim, inventava motivos pra me aproximar dela. E ela nao mudava UM PASSO fora do caminho normal dela pra me ver.
Nao sei se era vergonha ou o que, mas diversas vezes que tentei falar com ela pessoalmente ela só virava cara e me ignorava. PORRA! Como ela espera que eu fosse tratar ela como a única mulher do mundo se ela cortava todas as minhas tentativas de investir nela? O que qualquer pessoa com o mínimo de amor próprio faz numa situacao dessas? Cai fora, obvio! Mas eu continuei tentando investir em nós, enquanto continuava sendo ignorado por ela, porque nao é de hoje que tenho uma queda por nela. Era torturante, mas eu continuava tentando e sendo ignorado igual um pedinte da rua mendigando por de atencao dela.
A gente nem tinha saído pra tomar a porra de um café ainda, nem tinha ido caminhar juntos pelo centro depois do trabalho, nem fizemos NADA das coisas que eu queria fazer com ela, porque ela simplesmente nao dava brecha pra a relação acontecer. E isso me deixava muito decepcionado.
Sim! Eu tenho outras opcoes! E ela tambem deve ter! E ta tudo bem! O que isso impede a gente de conversar, se conhecer e fazer a relacao evoluir? Quem sabe no futuro se a relacao se desenolver bem poderiamos oficializar a porra de um namoro, pra todo mundo saber que estamos fechados um com o outro! Por isso existe o rotulo "NAMORADOS". Se eu estivesse namorando com ela, nao ia nem pensar em outras, ela era do caralho pra mim, mas simplesmente nao da quando a pessoa se mostra indisponivel dessa forma.
Ao meu ver, se nao existe um namoro oficializado, nenhum dos dois lados tem direito de cobrar exclusividade do parceiro! Pra que tanto foco no aspecto da fidelidade? Pra mim isso parece um obsessao idiota, e uma preocupacao prematura. Porra, por que nao so deixar a relacao fluir e se divertir?
Esas cobrancas muito cedo so deixam as coisas mais pesadas que precisam ser. Penso que tudo bem me cobrar fidelidade se voce se mexe pra me ver tambem. Mas quando so eu ajo em prol, penso que a pessoa nao tem direito de ficar com essas cobrancas.
O relacionamento meio que acabou porque parei de tentar. Uma hora a gente cansa de bater com a cabeca na parede...
Agora ela esta saindo com outro cara do meu setor. Eh de fuder. Vejo ela vindo na mesa do cara todo dia, conversando com ele, se envolvendo igual nao se envolveu comigo durante todo esse tempo que "tentamos" nos relacionar (so eu tentei).
Nao tenho direito de cobrar nada dela, agnt nao tem nada. Mas porra ela sabe que eu tava gostando dela, custa nao se envolver com outro cara do meu setor? Ou pelo menos esconder isso de mim!
Quando tentei abordar o assunto, ela trouxe a tona minhas """infidelidades""" durante a nossa relacao, que eu tabem conversava com outras... Como se ela tivesse feito grandes coisas por nos! Sim, tenho opcoes. Mas eu estou solteiro! Porra, se ela me quer so pra ela, poderia comecar me dando atencao!
Nao sou perfeito, e podeira ser melhor em varios sentido. Mas todos os erros que cometi foram por vacilo, e nao maldade. Agora ela vem com esse lance ai, que pra mim parece vontade de se vingar. Tudo por conta das proprias insegurancas dela, que ela deu mais atencao do que as coisas positivas que poderiam nascer da nosca relacao...
Enfim, sinceramente, queria que ela se f***. Tomara que os dois se casem e ela seja traida por ele.
submitted by MHopkins1620 to desabafos [link] [comments]


2024.05.28 00:49 AffectionateLeek2578 Juegos de Rol en CABA

Juegos de Rol en CABA
Buenas, somos un grupo de Rol en CABA llamado La Ultima Puerta.
Nos juntamos todos los domingos para jugar rol en la zona de Congreso. En general son campañas (osea dónde te inscribis y jugas en varios encuentros distintos), pero aveces hacemos mesas autoconclusas para los que quieren probar.
Para mí es un hobby hermoso, hay juegos de todo tipo y está bueno probar, te cagas de risa, conoces gente piola y armas historias interesantes en conjunto. Algunos hacen clubes para jugar al fútbol, para jugar ajedrez o para aprender actuación, nosotros nos juntamos para jugar rol.
Ahora en Junio estamos abriendo las inscripciones a jugadores para 4 mesas diferentes. No sé hagan drama si no entienden, pueden preguntar:
  • Bandidos en el Bosque - Dungeons & Dragons - Fantasia Medieval
  • El ascenso de Platina - Mausritter (juego OSR) - Fantasia Medieval pero donde los protagonistas son ratones antropomorficos
  • La Fantastica Aventura - Fabula Ultima - Sistema de rol diseñado para tener campañas a lo JRPG como Final Fantasy
  • El Dragon sobre El Cuello - Juego de Tronos RPG - Sistema de rol oficial del setting de Juego de Tronos.
Aca estaria la descripción mas en detalle de cada campaña Campañas.
En caso que quieras sumarte podes comentarlo en este thread, mandarme un mensaje privado o sumarte a nuestro server en discord.
También tenemos instagram
Te esperamos.
submitted by AffectionateLeek2578 to BuenosAires [link] [comments]


2024.05.28 00:21 kiddlat_ Help niyo naman ako ng encouraging words!

NAKAKABALIW ANG ADULTING. May point sa buhay na sabay sabay at ang daming nangyayare di mo na alam. Alam mo g pwedeng mag lista at isa isahin pero pati yun napoprocastinate. Lam mo yon, alam mo ung mali alam mo ung tama. U still get stuck sa mga di dapat u still wont progress. Hayy alam ko din na phase lang to. At somehow alam ko din na i can only help my self kahit ano pa sabihin sakin but, still kahit kaunting words baka may ways ang sino man dito to cheer uo or to just listen lang and let me know if normal lang to na di lang ako na ganito talaga. At kung anong mga possible pathway ang dapat na harapin para mapunta na ulit tayo sa dating tayo o sa mas mabuti pang pakiramdam o buhay. Apaka drama. Kanina pa ako di maktulog nag rarumble ung thoughts ko as in sobrang dami at rumble. Good morning and have a nice day
submitted by kiddlat_ to OffMyChestPH [link] [comments]


2024.05.28 00:06 Elric- Mangás parecidos com Hunter x Hunter

Olá, pessoal, estou quase chegando no capítulo 400 de Hunter x Hunter e tá batendo uma dorzinha… de que meu mangá favorito não vai ter mais capítulos à frente disponíveis para eu ler… e estou atualmente bem numa vibe de ler mangá mesmo… vocês têm recomendações de mangás parecidos com Hunter em relação à extrema qualidade da obra? Gosto de shounen, seinei, mas nada com muito drama
submitted by Elric- to manga_br [link] [comments]


2024.05.27 21:02 SaySpaceman [VENDO] RX 6600 8GB Powercolor 160k

Buenas tardes!
Vendo mi RX 6600 8GB Powercolor. Tiene alrededor de año y medio de uso. Nunca OC, uso exclusivo gaming liviano (mas que todo CSGO/CS2). Nunca abierta.
Dejo un resultado de FurMark, levanta maximo 60-65° en 100% de uso. Literalmente nunca la he visto tocar los 70°, incluso con los fans al 50%. Muy linda placa!
Precio 160k. Me encuentro en CABA, zona Villa Luro. La pueden venir a probar sin dramas.
Muchas gracias!
Fotos, Benchmarks
submitted by SaySpaceman to Mercadoreddit [link] [comments]


2024.05.27 20:59 Fancy_Sun6512 Todo mundo se sente assim?

Eu tô ensino médio com 15 anos e sou homem queria saber se e normal vc se sentir assim tipo sozinho na escola que é onde nós estudante ficamos a maior parte do tempo eu sou uma pessoa sociável e consigo falar mas eu acho que ninguém gosta de mim tipo não eles nunca falam comigo se possível eu sei que não sou a melhor pessoa do mundo mas não é possível que não tenha uma pessoa que não gosta de mim Pra dar contesto vou contar uma coisa Eu falei bastante no primeiro dia de aula e fiz amigos mas acho que eles não gostam mas de mim tipo não e que não falem comigo e só que se no almoço eles sentarem em uma mesa eles nunca vãoe chamar ou se fizeram um trabalho em grupo não vão me chamar nunca eu sei que eu deveria ter atitude e chagar lá fazer com eles mas eu sinto que tô incomodando eles e já se conheciam mas até aí tudo bem tipo eles me conhecem faz um três meses então ok não me aproximar de primeira mas eles fizeram amizade com outras pessoas da sala e eles viram super amigos rápido então eu não tô conseguindo ver qual e o problema aqui e sou eu ou e eles Eu tinha outra amiga do ano passado e nois já nos conhecemos e eu considerava ela minha melhor amiga mas eu me afastei porque ela nunca me tratava do mesmo jeito que eu tratava ela não e que ela me tratava mau mas e que se ela fosse não minha sala e mais provável que fosse pra fazer com outras pessoas do que comigo e até aí tudo bem ela tem todo esse direito mas ela não vou me procurar uma única vez ela nunca me mandou mensagem primeiro ela nunca fala contigo primeiro e eu tô consado porque nós outros amigos então comum ela vai atrás deles e fala primeiro com eles e tudo mas quando sou eu ela parece que nem liga tive uma vez que ela me contou como ela tava sozinha eu tô mais (e que não tem um amigo nosso que seja da nossa sala da nossa turma por causa da trilha da eletiva então a gente passa a maior parte com as pessoas da nossa turma da nossa sala) eu não entendi porque eu tava me sentindo do mesmo jeito uns dias atrás eu já tava melhor mas eu super entendi como ela tava ela me explicou que ninguém ia atrás dela para ver como ela tava e tudo mais só eu não confio que você não tem nada a ver com romance não tá é só amizade mesmo e depois de um tempo eu parei para pensar que não tinha ninguém que tava ali para mim ninguém ligava para como eu tava (teve uma vez que eu fui embora da escola que tava passando mal as pessoas nem perceberam que eu tinha ido embora) Então é isso eu tô sozinho uma das únicas pessoas que eu considerava uma amiga mesmo não liga para mim não tem ninguém da minha sala aqui gosta de mim ou tenta falar comigo sem ser obrigado eu tô sozinho completamente sozinho eu tenho que fazer um trabalho desse grupo sozinho mas sempre uma confusão para eu achar um grupo quando é obrigatório ter grupo eu tava pensando em trocar de escola eu sei que no provável que isso não vai resolver mas é o jeito que eu consigo pensar alguma coisa vai mudar pelo menos nunca mais já se sentiu assim não é que ninguém te odeio que não gosta de você eu só que ninguém se importa com você você só tá ali e se você não está tanto faz eu sei que é provável que tem problemas maiores que eu tô fazendo um pouco de drama e tudo mais mas essa é a minha vida de adolescente esse é o drama da minha vida eu queria saber se todo mundo passa por isso se isso é normal com todo mundo tem amigos grupos amigos pessoas que estão sempre ali para fazer trabalho de grupo você e eu é que sou anormal vocês podem também dá um conselho sobre o que fazer se eu troco de escola se eu tento alguma coisa você você já se sentirão assim ou eu to fazendo drama e estou na coitadolandia ?
submitted by Fancy_Sun6512 to desabafos [link] [comments]


2024.05.27 19:01 an_altar_of_plagues Bingo 2024: Eight books of weird things.

Only last year did I realize that I actually love "fantasy", I just never called it that. I love books that deal with the fantastic - especially things that make me feel challenged, on-edge, and/or unsettled. For me, fantasy is not escapism but an exploration of conceits that can't be approached in other forms of fiction. The example I'll give to anyone willing to listen is Jorge Luis Borges, whose short-form fiction collected within Labyrinths and Ficciones frequently considers philosophical concepts taken to their logical extremes. For example: what if two people wrote the exact same book? Does the fact it's two different people with two different lives, backgrounds, and belief systems change what individual lines mean, or do we take Death of the Author to its extreme and treat them as the exact same book?
For 2023, my bingo card was the sardonic "Weird shit I read in the woods". Depending on your point of view, my obsession of mountaineering is either mania or hyperfocus; I like to read books in my tent after long days. Spring here has been an absolute clusterfuck of work and weather (and on top of that I'm dealing with a twisted ankle) so these eight books might be better described as "Weird shit I read while plaintively sighing westward". My goal this year is to do full-on hard mode; an erect bingo card.
So far, it's been an awesome year. Five books I strongly enjoyed (with one potentially being a top 20 book I've ever read), two I felt "eh" on but have things to recommend, and only one I just didn't enjoy at all (though even that had some good stuff).
Spoilers on content warnings that would spoil notable plot points or interpretations. All scores are out of 5, with a higher score being a stronger rating. Non-fantasy and speculative fiction at the very end.
Thanks, and hope some of these seem interesting to you!
Other write-ups:
Criminals (HM): Roadside Picnic by Arkady & Boris Strugatsky
  • Appeal: 2.75
  • Thinkability: 3
  • Weird shit? Inspired a lot of weird shit!
  • Reading location: Windowside comfy chair
  • Date published: 1972
  • Page count: 209, including foreword and afterword
  • Tags: USSR literature, aliens, science fiction, influential, eldritch
  • Content warnings: Body horror, alcoholism, injury detail, pregnancy, infidelity
  • Other bingo squares: Multi-POV, Character with a Disability, Survival (HM), Set in a Small Town (HM), Reference Materials
After reading The Master and Margarita in February and it being one of the best books I've ever read in speculative fiction/fantasy, I decided to consciously pursue more Eastern European and Russian/USSR books. (One of these includes László Krasznahorkai's Sátántangó in April, which is now my fifth favorite book I've ever read.) Both Roadside Picnic and Stanislaw Lem's Solaris rocketed up to the top of the to-read list.
Roadside Picnic is one of the most influential books of contemporary science fiction through the Andrei Tarkovsky movie Stalker and S.T.A.L.K.E.R. series of video games. (Fun fact, the Strugatsky brothers just liked the word.) It takes place in a small town in four distinct time periods over around a decade. This small town (along with several others) were visited by utterly unknowable aliens recently in earth's past whose visit sites are full of strange, dangerous, and immensely valuable artifacts. You (mostly) follow a single stalker named Red and his illegal trips into the Zone, as well as how the Visit impacts his family and those around him.
This'll be one of those books that I like more for the ideas than the content itself. The Zone is fascinating, and I find myself dining on and thinking about the various horrific conceits in the novel. Many of the more insidious aspects are mentioned off-hand, as if the "traps" (how else to think of them from a human perspective?) have become mundane.
However, the book itself is... kind of boring. Perhaps this is because it's so short, which isn't a problem I usually have with speculative fiction (if anything, I overwhelmingly prefer shorter books to longer ones). Forays into the zone are bookended by lots of talking and drinking with what felt like cursory examination of the danger. And I'm not convinced that banality is its own point; Roadside Picnic isn't a character study, as stated in Boris Strugatsky's afterword. Dialogue feels mismatched, chapters start in the middle or at the end of action, and chapters stop right as other events start to move. For a book about the Zone and people's relationship to it, there's an awful lot of puttering about.
The high point is the conversation between two scientist characters. One has a theory about aliens having the eponymous "roadside picnic" and leaving their trash for smaller creatures to obsess over - an absolutely fascinating postmodern outlook on man's purpose in the universe.
I'm glad I read this for the influence on some media that I adore, but it would be a hard sell to someone who isn't deeply invested in the history of Russian science fiction or just wants to get more out of the "Stalker" media.
Multi-POV (HM): Lanny by Max Porter
  • Appeal: 4.5
  • Thinkability: 4
  • Weird shit? The typeset is a character.
  • Reading location: Windowside comfy chair
  • Date published: 2019
  • Page count: 224
  • Tags: English literature, "Green Man" mythos, paganism, eald gods, family drama, character study
  • Content warnings: Grief, animal death, classism, homophobia, sexual content, bullying, confinement, hate crimes
  • Other bingo squares: Dreams, Set in a Small Town (HM)
Just like Borges, I'll exalt the literary merits of Max Porter and Ling Ma (who's also featured here). Both of these are fairly young authors with a small list of works, but I'll easily buy everything they put out if it's anywhere near the quality of what I've read so far.
Porter a British bookstore-owner who writes short novels and novellas (Lanny is his longest) with highly idiosyncratic writing. Have you heard the term "prose-poetry"? Porter writes "prose-poetry-stage directions". Passages are announced with the name of characters in bold, and you read their thoughts or conversations with others rather than "normal" dialogue or descriptions. No surprises his debut Grief Is the Thing with Feathers was indeed adapted for stage, starring Cillian Murphy.
Lanny follows a family who recently moved to a small town outside of London. Their capricious son has a gift for art, cavorts around the town, and has the fine-edged chaos that so many single-digit ages have before they "grow up" or something. The town also embodies the presence of Old Papa Toothwort, a Green Man-esque figure who... inhabits? haunts? is? the town as a sort of genius loci. Toothwort is waking up after a long rest, and the town has changed since last time.
It’s not a spoiler to say that Lanny goes missing. Porter is incredible at describing the creeping fear of searching for a missing child and the irreparable harm it does to a family and community. At one point, POVs switch with every little break as the slow dread sinks in, with characters no longer being introduced but nonetheless distinct, just providing occasional snippets of thoughts or conversation as it turns from "Lanny isn’t home yet in the afternoon" to "have you seen Lanny?" to "I always knew that woman was a bad mum". It is tense.
Spoiler for parents interested in the book but don't want to go in wondering about the missing child plotline: Lanny survives, and the ending is actually kind of sweet in the implied relationship between Lanny, nature, and creativity even after the trauma of his disappearance.
Published in 2024 (HM): This Wretched Valley by Jenny Kiefer
  • Appeal: 1.75
  • Thinkability: 2
  • Weird shit? Kinda?
  • Reading location: In bed with a single light on
  • Date published: 2024
  • Page count: 301
  • Tags: Slasher, horror, violent, climbing, Kentucky
  • Content warnings: Blood, cannibalism, vomit, child death, animal death
  • Other bingo squares: Dreams, Self-Published/Indie, Multi-POV, Survival (HM)
This Wretched Valley was recommended to me as a horror novel that involves climbing. Not only that - it takes place around the Red River Gorge, where I cut my teeth on hard sport climbing. Hell yeah - how could I not?
Four acquaintances uncover a mysterious, brand-new climbing crag in the southeast Kentucky wilderness, and they go to climb the new routes while also study its strange geology. The area turns out to be an eldritch, evil land that shifts and contorts itself to keep people trapped there while luring them with visions of past victims and deep desires. The concept is a little similar to Junji Ito's Uzumaki in that sense, albeit without a singular obsession like that graphic novel's spirals.
The book definitely reflects her understanding/experience within climbing culture at the Red River Gorge, down to referencing specific climbs I've sent. Unfortunately, I felt that the book was a good example of something written by an enthusiast but not so much a writer. The beginning is strong in uncovering the mysterious crag, but the characters just kind of... ruminate. There are flashbacks to other deaths and persons lured there, but there's little to be shown except "land evil!" with inconsistent descriptions of how that evil occurs. People who die there also become evil ghosts (not a spoiler; it happens pretty early on), and it just doesn't really make sense how or why, as if Jenny Kiefer's thoughts on how the land's evil came about changed throughout the novel.
Not that I need everything explained for me, it just felt like "hey what if this land wanted to literally eat people" and only developed about sixty percent of the way. I ended up just being kind of bored, as if each new horror were just "ooo spooky ghost!" rather than something that sank into me. And weirdly enough, there are a lot of descriptions of vomit and its various consistencies. Like, enough that I'm even mentioning it.
This would make a great stylized indie horror B-movie, despite me not liking the book. And even then, I was thinking about why it didn't work for me, which is better than no thoughts at all.
Survival (HM): Beloved by Toni Morrison
  • Appeal: 5
  • Thinkability: 4
  • Weird shit? The fact it isn't "weird" is the most horrific part of it all.
  • Reading location: Camping in the Front Range
  • Date published: 1987
  • Page count: 324
  • Tags: Slavery, discursive, ghost story, horror, Civil War literature, Black American literature
  • Content warnings: Slavery, infanticide, sexual assault, torture, racism, murder
  • Other bingo squares: Criminals, Multi-POV (HM), Set in a Small Town (HM), Author of Color
Beloved was directly cited by the Nobel Committee upon awarding Toni Morrison with the 1993 Nobel Prize in Literature. I see why. Beloved is the kind of book where I want to doubt the humanity of any US citizen even tangentially familiar with slavery who isn't changed upon reading it. I finished it yesterday and stared into space for a few minutes, unhearing my fiancee ask me what kind of burgers I wanted for Memorial Day.
Beloved was inspired by the true story of Margaret Garner - an enslaved woman who escaped to Ohio and killed her daughter before being found so her daughter wouldn't return to the horror of slavery. Horror? That word isn't powerful enough to describe American slavery. Likewise, it would be reductive to call Beloved a horror novel. Though the titular Beloved refers to the ghost of one-year old killed by Sethe (one of the book's protagonists) for the same reason Garner killed her daughter, this is so much more than that. Beloved is both her own story and a eulogy for the "sixty million and more" lost through the Atlantic slave trade - per Morrison's own dedication.
I can't describe more. Nothing I can summarize would be appropriate. It's rare to experience any piece of media so profoundly changing, loving, and heartrending. I can't call it hopeful, but I also can't call it hopeless. The trauma (generational and personal) of slavery is expressed in so many ways - from the "tree" on Sethe's back to the two words "it rained".
This was my first Morrison novel, and two things surprised me. First, I did not anticipate the book to be so discursive. This is not a bad thing. Characters flit back and forth between different time periods in their heads as PTSD, and several times it's an errant action or phrase that sets them off. (After writing that, a friend told me that Morrison coined the word "rememory" to describe this phenomenon; it's also used in the book.) Second, Morrison has such an incredible economy of phrase where one-off references end up having extreme impact, like when I realized Stamp Paid was castrated or what Baby Suggs truly meant when she said "lay down your sword and shield", which was otherwise implied to mean "open your heart to love".
"We got more yesterday than anybody. We need some kind of tomorrow."
Judge a Book By Its Cover (HM): Invisible Cities by Italo Calvino
  • Appeal: 4.25
  • Thinkability: 4
  • Weird shit?
  • Reading location: Various coffee shops
  • Date published: 1972
  • Page count: 165
  • Tags: Magical realism, semiotics, Italian literature, combinatorics, parables
  • Content warnings: Grief, suicide, ableism
  • Other bingo squares: Set in a Small Town (HM), but only if you're a little scamp.
I knew nothing about Invisible Cities other than Italo Calvino was strongly recommended to me. This is a fantastic exploration(!) of semiotics, meaning, and combinatorics through literature. Over 55 short prose vignettes, Marco Polo speaks with Kublai Khan about fantastic cities with a focus on a particular quirk or interpretation of that city. Each city is categorized in one of several themes (Thin Cities, Cities & Desire, Cities & The Sky, etc.), some of which are more steeped in the semiotic discussion, others are allegorical, and still others are simply surreal.
My copy is less than 170 pages, but I easily read 300+ over two weeks given I was so enchanted by each of Calvino's parables. I would read one of the nine sections, pause, and then go back two sections to reread and rethink. This little book is inspiring not only for fantastic places but as a way to simply view your city (whatever that might mean) in new contexts.
My only caveat is that Calvino uses a similar theme of "two cities existing at once" for probably ten of the passages. The book is so strongly organized by patterns and combinations that I found this to be almost a frustrating red-herring in it not really amounting to anything other than a conceipt that Calvino must have liked. Kinda wish he just had a category called "Twin Cities".
As I read, I kept thinking about my time in the Sierra Nevada and similar interpretations with mountains. Like, one of Calvino's stories is about how the archetype you have of a profession in a city makes you collapse any memories of people doing that skill into the single person (i.e. I saw ten stonemasons but I only remember one), kind of like a twisted platonic ideal. It made me think of seeing quaking aspen in the northern Sierra; I can't tell you about one particular aspen, but instead all the ones I've walked past coalesce in my mind as the memory of aspen.
Set in a Small Town (HM): Subdivision by J. Robert Lennon
  • Appeal: 3
  • Thinkability: 1
  • Weird shit? Not as weird as it initially came off.
  • Reading location: Climbing trip to Devils Tower (WY)
  • Date published: 2021
  • Page count: 230
  • Tags: Magical realism, dreams, surreal, mundane horror, beige prose
  • Content warnings: Domestic abuse, pregnancy, car accident, death, toxic relationship, emotional abuse, medical trauma
  • Other bingo squares: Self-Published/Indie
"Set in a Small Town" really gets around on this bingo card. Most of my books so far are set in small towns!
Spoiler free summary: An unnamed woman arrives at a subdivision simply called the Subdivision. She has some memory loss, and she is asked by the owners of her guesthouse to help put together a large puzzle. Along the way she encounters fantastic persons and situations, including a shapeshifting creature called the bakemono that attempts to seduce her with undercurrents of emotional abuse, a child who attends a birthday party where the kids are described as "belonging to the neighborhood", and a courthouse that "analyzes phenomena" under constant threat of a windstorm. She has a personal assistant/AI named Cylvia that seems to be near-omniscient while transforming into different shapes. The story follows her interactions with this Kafka-esque town and cast of characters before culminating in the central mystery: why did she arrive at the Subdivision at all?
Spoilerrific discussion: Put simply, Subdivision would have struck me harder if I hadn't seen this trick pulled in lots of other media. I got that this was a dying dream before the halfway point. Not a flex on my behalf, simply that the puzzle pieces (hehehe) were all there early on. It's one of those books that simultaneously is a little obvious and a little cryptic, and the cryptic parts (such as the birthday party) become more annoying than poignant as they seem to be there to confuse our narrator and just be weird. I love surreality, but if you go to great strides to make things have a symbol, they could be more consistently symbolic. It felt disjointed in how "challenging" it wanted to be - and overly precious when it tried to be heartfelt.
Yet I wanted to keep reading because I wanted to see if Lennon stuck the landing - and he did. Parts like the unnamed narrator being pregnant, the probability well at the house being what the family could have had in a happier life, her forgetting her own name due to the head trauma of the accident, and Cylvia being her unborn child who does survive the accident were nice little "aha!" moments.
Five Short Stories (HM): Bliss Montage by Ling Ma
  • Appeal: 3.75
  • Thinkability: 2
  • Weird shit? Subtly so.
  • Reading location: Treadmill
  • Date published: 2022
  • Page count: 228
  • Tags: Magical realism, surreal, Millennial, immigrant experience in the USA
  • Content warnings: Emotional abuse, child abuse, drug abuse, parent death
  • Other bingo squares: Author of Color, Multi-POV (different perspectives in a single short story)
Short stories are an art, and those who wield them well are masters. Bliss Montage is Ling Ma's second published work and first set of short stories, though some of them were published elsewhere beforehand. I like to describe Ling Ma as a prototypical "Millennial" author, in that I do not believe these stories could be written by someone who wasn't an adolescent during the 1990s boom-era and then experienced her formative years during 9/11 and the 2008 Great Recession. There's a wry exhaustion to the way she writes that just speaks to my experience as well (though I'm over a decade younger than her).
Bliss Montage is on the cusp of speculative fiction in that the fantastic aspects are window dressing for Ling Ma's exploration of relationships and the American immigrant experience. The first (and best) story features a woman who lives in a large mansion with her husband, kids, and every single ex-boyfriend - including flings and one-night stands. It's a fascinating portrayal of how the tendrils of emotional abuse sink into one's psyche, with the follow-up story basically being the "real life" version.
Other stories are less successful... but like I said with Porter, I'll buy everything she releases.
Reference Materials (HM): The Book of Imaginary Beings by Jorge Luis Borges
  • Appeal: 3.5
  • Thinkability: 4
  • Weird shit? Subtly so.
  • Reading location: Treadmill
  • Date published: 1957
  • Page count: 236
  • Tags: Magical realism, bestiary,
  • Content warnings: Violence
  • Other bingo squares: Entitled Animals
Hey look, a book that's only reference materials! And even then, there are plenty of translator's notes and introductory text to make this HM even without the content. And it's Borges??
The Book of Imaginary Beings is a bestiary of mythical beings by Argentinian philosophemagical realism author Jorge Luis Borges in collaboration with Margarita Guerrero. Over 110 entries on various creatures that have haunted and thrilled imaginations, with a focus on western mythologies.
This is a book about the mind's creation of imaginary beings, not the beings themselves. You're not reading this to learn about the lifecycle of the Chinese Dragon, but instead the history of their references and subtle differences between depictions. Borges isn't as interested in directly stating what the creatures are as much as exploring the epistemology about what makes imaginary creatures interesting to us. It's classic Borgesian metafiction in that way!
The bestiary describes beasts as much as it describes their philosophical and moral progeny with the economy of phrase that typifies Borges' short fiction. Most entries are just a couple paragraphs long, and any entry longer than 2 pages is a surprise. Some might find it confusing that he has a single paragraph on elves or his dismissal of the chimera, but it's about the "why" more than the "what" for Borges' take on the fantastic. If there's a downside, it's that Borges is probably too coy for his own good for about one-third of the entries.
Nonfiction and Non-Spec Fic:
  • Scott Lankford - Tahoe Beneath the Surface (2010). Historical essays on places and events tied to Lake Tahoe, from Mark Twain to JFK's presidency. Decent local book overall. (Appeal: 3.25, Thinkability: 1)
  • László Krasznahorkai - Sátántangó (1985). Hungarian historical fiction in twelve chapters, with each chapter a single unbroken paragraph. Top five book I've ever read. Absolutely loved it; the pub scene felt like I could see every single raindrop. (Appeal: 5, Thinkability: 4)
  • Mark Z. Danielewski - House of Leaves (2000). Semi-revisit for me since I got through most of it in 2015. I still think Johnny is annoying, though I "get it" more now. Part of my "sub zeitgeist" bingo card, if I get to it. (Appeal: 4, Thinkability: 3)
  • Bruce Tremper - Staying Alive in Avalanche Terrain (2001, 4th edition). The field classic for a reason. (Appeal: 4.5, Thinkability: 5)
  • Lynda V. Mapes - Witness Tree (2017). A woman lives in Harvard Forest for a year, centering her life around a single red oak. Unfortunately, it doesn't really feature the tree; it's more about the natural history of New England. (Appeal: 2.5; Thinkability: 1)
submitted by an_altar_of_plagues to Fantasy [link] [comments]


2024.05.27 16:40 Even_Preparation129 Not sure if it is love

Hello! I'm actually writing this out of nowhere with 5 exams on my plate but I can't seem to get this out of my head. But here's a story of how I can't get over my crush even though we haven't seen each other for like 10 months already.
It all started when I was in Grade 7. I thought I should find a happy crush since yk high school is boring without a little bit of drama and actually there's no such thing as attraction at first sight (?) for me because it took months before I realized na crush ko pala sya so yeah. I kept it in myself afraid na he will know kasi we're classmate nung Grade 7. But syempre nagkaroon ng way na nalaman nya rin in the end. Not gonna tell here but it was one of the most embarrassing moments in my life ngl. So, there's this awkwardness between us after ko indirectly magconfess and my crush journey after that were full of tension (?) and awkwardness talaga. We never talked before like I can count yung ilang beses kaming nag-usap (tas the way we talk pa were really awkward talaga). But even though never din talaga kami nag-usap (we were never close), I felt like he liked me too (idk if i was being delulu but let the girl dream T_T). Minsan kasi nakikita ko syang nakatingin din and bro that makes my heart super kilig. Inaasar din sya ng friends nya sakin dahil siguro dids na dids si ate nyo nung highschool kay koya. That has been my whole scenario nung Grade 7 to Grade 9. Hindi nawala yung feelings ko and grabe ang strong nya talaga like bro what did u put in my food?@!!
Pandemic came and I thought my feelings were over na coz we didn't see each other for almost 2 years i think. Inisip ko talaga na wala na eh kaso when we transitioned back to f2f learning, bro it hit me ril fast. Walang move on move on sa one sided relationship na to. It felt like I was in Grade 7 again. Bumalik sya teh, bumalik din feelings ko. Idk if it was crush pa rin pero shit talaga naiiyak ako. I tried really hard to not let it show and not be vocal about my feelings again but becoz I have friends na super maingay, kumalat na naman. I was so shy and afraid na malabel-an na hindi makamove-on and sobrang patay na patay sa kanya kasi guuurl its been YEARS and wala man lang pumalit ToT. Pero the reason why I really fell for him damn hard is becoz nafefeel ko na parang meron eh. He reacted in one of my meme photos that we did for like a small activity. I catch him looking at me sometimes. Inuulit kami ng mga kaibigan nya. I noticed every small things na ginagawa nya na mas lalong nagpapafall sakin.
If someone's gonna ask why i did not think of like approaching him o making the first move, I was afraid to enter a relationship na I wasn't gonna take seriously. I would not be able to give him my time. I also could not make him the top of my priorities because I already made it clear to myself na I would prioritize my family and my studies above all. U see I'm a NBSB girlie and a panganay sa magkakapatid so pls understand that there are some things na mahirap isacrifice para sa isang relationship na hindi ko alam kung magiging successful. He also never made a move so I would say na wala rin namang nangyari samin na would lead into a relationship. there's no confirmation of feelings nor closure when we parted ways during our graduation.
I'm in college now and di pa rin nawala. I don't know talaga huhu. I kept trying to find a new happy crush pero lagi ko syang naalala. Ni sa panaginip ko nandon sya. I kept looking forward to meeting him again maybe in a bus or in his univ or in my univ or in any places i could imagine. I am so bothered because like I said 10 months have already passed and sya pa rin. Just a little bit of info: I'm a person na very loyal as you may have observed already. it was really hard for me to find a new crush ngayon kasi di ko sya mapakawalan. I always stick to one person kasi so as long as walang nakakakuha ng interest ko, sya and sya pa rin talaga.
To that person who's the subject of my interest and affection, I hope you're doing well dyan. I'm sorry I wasn't able to approach u nung graduation because I was so shy pero I really want to hug you non. Kahit yun lang sana pero di ko nagawa. I also want to say na I miss you and I am so proud of how far you've become and how far you've reached na. But I hope we don't meet na in the future para di mo na magulo yung buhay ko. But if there will come a time in the future that God will tell me "siya na yon", right there and then, hindi ka pa nagtatanong, I will lock you in my heart and marry you. That's a promise that I know I will keep in my heart forever.
submitted by Even_Preparation129 to u/Even_Preparation129 [link] [comments]


2024.05.27 16:30 Tight-Role-8184 Bunso Problems

Hello! First time ko magpost dito.
Lately nalulungkot lang talaga ako kasi feeling ko only child na lang ako. Ako na lang yung naiwan sa bahay with my parents. Though wala naman akong problem with that pero nakakalungkot lang kasi yung iba kong friends nakakapagbonding sila with their siblings. Naiinggit ako sa ganun :(
I have a big age gap with my sister. Siya 30+ na tapos ako turning 18 pa lang. Ever since nung college pa lang siya, naaalala ko dati na kapag hinahatid namin siya sa dorm umiiyak ako patago. Never akong naging showy sa mga emotions ko sa parents ko kaya madalas ako lang rin dumadamdam sa sarili ko. Kahit hanggang ngayon na mag-18 na ako, ganto pa rin ako 🥲
Nasa Medical field yung kapatid ko kaya madalas lang kami nakakapag bonding. Though nakakasama naman namin siya during her free time before, ngayon hindi na masyado. Puro video calls na lang at chats. Proud ako sa kanya dahil mas pinili niyang magbigay serbisyo sa mga underserved communities sa probinsiya pero ako naman yung nalungkot kasi ibig sabihin nun, hindi ko din ulit siya makakasama sa bahay. Kapag kailangan ko ng tulong or advice (which prefer ko ng harap harapan), wala akong mapagtatanungan kasi alam kong yung parents ko di naman makakarelate sa mga drama drama ko as a teenager 😔
Mahal na mahal ko ate ko at idol ko siya pero mejo nagtatampo lang ako sa part na mas pinili niyang magtrabaho sa malayong lugar at tska dun niya na rin balak magsettle ☹️☹️
Hindi lang naman ako yung nakakaramdam ng ganito noh?
submitted by Tight-Role-8184 to pinoy [link] [comments]


2024.05.27 14:52 Tio_Magatsu Filme do Godzilla foi uma decepção pra mim

Assisti ontem na Netflix verde, o filme do Godzilla e sinceramente foi uma bosta, como sempre aquele drama humano chato mas ai até vai porque dai não tem filme, eu acho que as cenas de luta foi a melhor de toda a franquia, pois toda hora kong tava lutando com alguma coisa mesmo que as lutas fossem curtas, tava massa.
Mas o problema mesmo foi que ao decorrer do final do filme com a trama humana e os clichês durante o meio. A luta final foi uma merda por que. Os mamaco do nada some e só sobra godzilla, Kong, Scar, shimo na superfície. Aaahhhh e tem a porra do protagonismo humano durante o filme que GRRRRRR primeiro eles vão bem bambam e dão a manopla. Ai depois o "caçador" atrai o monte de passaro eletrico pra batalha final que serve de nada. E eles ficam resto do filme "uuhuuuuu salvemo o mundo de novo" e nem preciso dizer do famoso clichê do escolhido deus Ex-machina que ressucita a mothra pra ela guspi nos mamaco e só.
A luta final foi broxante pq foi o famoso final de vilão do mal, tem seu aparato destruido, fica fraco e sua maquina o destroi, eu quero no proximo(se tiver) que apareça alguem decente(destroyah, mechagodzilla, ou biollant) eles bem que podia expandir pros aliens que (existe no monster verse) e trazer guidorah de novo.
submitted by Tio_Magatsu to brasilivre [link] [comments]


2024.05.27 11:41 Smart-Collection5458 Take for granted nga ba ako?

Nung umpisa ng relasyon namen, matigas ang puso ko pag nag aaway kame wala akong pake kung mag drama sya or watsoever kahit iwan nya yung susi at wallet nya sa bahay namen para sabihing mag lalakad nalang sya pauwi, idontcare pa din.
As time goes by, iba na. Nagka baliktad na. Ako na yung tipong di makakatulog pag di kame ayos. Nalulungkot lang ako kasi sa 8 years namen lagi nalang ganun, never kame nagkaron ng malalang away. Puro petty things lang na madalas ako din naman nag simula, pero syempre as minsang mag pabebe gusto ko din naman ng sinusuyo ako. Kaso wala eh, kaya in the end ako nalang magbababa ng pride. Tatabi at yayakap.
Napapagod na ako sa totoo lang pero di ko kayan iwan sya kasi Mahal na Mahal ko sya.
Mula sa pag uwi nya araw araw galing trabaho after nun puro CP nalang sya, Need ko pa mabwisit para lambingin ako for 5 minutes. Lol, Feeling ko nga mas masaya sya sa trababo nya kesa sa kasama nya ako eh. Don't get me wrong po ah. Mabaet sya at sobrang responsableng Ama sa mga anak namen. Pero ganun ata talaga di mo makukuha lahat. Sorry if medyo magulo at kulang kulang yung kwento ko. Gusto ko lang tong ilabas at iiyak para mamaya okey na ako ulit 🙂. Thank you.
submitted by Smart-Collection5458 to OffMyChestPH [link] [comments]


2024.05.27 06:21 senpai_dyosa Nanay kong OFW pero utangera

(Wag nyo po ishare sa ibang platform tong rant ko) Gusto ko lang maglabas ng sama ng loob. Pareho kaming ofw ng nanay ko. Kasama nya tatay ko so meaning malayong mas malaki kita nila sa kin. Kinuha nila ako kung saang bansa sila so I'm thinking they already have enough savings kasi mas matagal na sila sa kin na OFW.
Anyway marami na nagawa nanay ko na nakakaputangina pero ginagaslight ko na lang sarili ko na nanay ko yan so tiis tiis or kesyo me naitutulong naman sila sa kin so keri lang.
Pero yung ito lang ngayon na di talaga matanggal sama ng loob ko sa kanya. I decided na maging freelancer, so working permit ko, ako na nagbabayad. Nataon din I am planning to have a surgery (me sakit pero not severe)
May hiram sa kin nanay ko na 8k grand. Style nya hihiram paunti-unti 1k usd minsan 500 lang hanggang sa umabot na ng 8000$. Ako naman si tanga hinahayaan ko lang kasi di ko naman need that time at nanay ko nga. Ang usapan eh pag kelangan ko dapat ibigay nya agad. Umoo naman. Mayabang pa magsabi na me savings naman sila.
Ngayon na kelangan ko na, wala na maibigay sa kin. Putangina at me iba pa palang utang sa ibang tao. Mas doble pa sa hiram sakin. Ayun pala ung pinangpatayo nya ng bahay nila sa Pinas, galing sa utang. Galing sa kin at sa ibang inutangan nya.
Naiinis na naiiyak ako sa sitwasyon ko kasi paano mo pipigain yung taong walang maibayad sayo. Imbes na hindi ako stress ngayon, 2 o 3 trabaho na ako sa isang araw para lang me maipon. Pero nanay ko walang paki. Parang naiinggit pa na anlaki daw kinikita ko sa isang araw. Eh putangina ginusto ko bang 14hrs akong kumakayod everyday, samantalang importante sakin ung night beauty and sleep routine ko. Ngayon sa sobrang pagod hilamos na lang sa mukha at deretso tulog na. Ang itim itim ko na dahil bilad ako sa init.
Gusto ko talaga na pag nakabayad na nanay ko sakin I prefer na ng NO CONTACT kasi baka kung ano na naman ang drama na ikwento sa kin. Ako namang uto-uto baka me chance pang maniwala uli LOL.
Sa mga me plano sa buhay na me gustong bilhin o ipatayo o bumili ng lupa siguraduhin nyo po sanang wala kayong napeperwisyo na ibang tao sa pangungutang nyo. Ika nga wag kayong gumastos kung wala pa ang pera sa palad nyo.
At sa mga tangang kagaya ko please please SET BOUNDARY. Kahit mahal nyo pa sa buhay yan, wag nyong hayaan na kayo yung mawalan para magkaroon sila. At the end of the day sarili lang po natin ang makakatulong sa atin at hindi sila. Ang siste paano natin matutulungan sarili natin if we end up having nothing kasi ang tatanga natin. Hays.
submitted by senpai_dyosa to OffMyChestPH [link] [comments]


2024.05.27 05:18 Quick_Humor4742 O Coração Partido de Monstrópolis - Capítulo 2: Novos Ventos e Segredos Sombrio

Enquanto Sulley e Mike tentavam lidar com a traição e suas consequências, novos personagens entraram em cena, trazendo consigo esperança e, ao mesmo tempo, mais complicações.
Reni e Hindayá, um casal de monstros elegantes e sofisticados, começaram a trabalhar na Monstros S.A. Reni era um monstro de pele púrpura com longas garras afiadas, enquanto Hindayá era uma criatura esbelta com tentáculos graciosos e olhos que mudavam de cor. A chegada deles trouxe um sopro de ar fresco à empresa, mas também uma curiosidade crescente sobre a vida pessoal de Sulley e Mike.
Reni, com seu jeito carismático, rapidamente se aproximou de Sulley, oferecendo um ombro amigo e ouvidos atentos. Hindayá, por outro lado, começou a desenvolver uma amizade com Mike, oferecendo conselhos e tentando ajudá-lo a reconquistar a confiança de Sulley.
Entretanto, havia um terceiro novo funcionário na Monstros S.A. que ninguém conhecia bem: Alan. Ele era um monstro reservado, de pelagem cinza e olhos penetrantes, sempre observando tudo ao seu redor. Alan parecia saber mais sobre o caso de Mike e Lucas do que deveria, e começou a insinuar que havia mais segredos escondidos nas sombras.
Uma noite, enquanto Sulley e Mike discutiam mais uma vez sobre a traição, Alan apareceu inesperadamente na porta de sua casa. "Eu sei o que realmente está acontecendo", ele disse, com uma voz fria e misteriosa. "E não é apenas sobre Lucas. Há muito mais em jogo aqui."
Sulley e Mike se entreolharam, suas preocupações intensificadas. Alan continuou, "Reni e Hindayá não são quem dizem ser. Eles têm seus próprios segredos, e vocês estão prestes a se envolver em algo muito maior do que uma simples traição."
O coração de Sulley bateu mais forte enquanto ele tentava processar a informação. "O que você quer dizer, Alan?" perguntou Mike, sua voz trêmula.
Alan apenas sorriu enigmaticamente. "Tudo será revelado em breve. Apenas se preparem."
E assim, com um mistério ainda mais profundo pairando sobre eles, Sulley e Mike sabiam que precisavam se preparar para o que estava por vir. Mas, ao mesmo tempo, o que Alan sabia? E quais eram os segredos de Reni e Hindayá?
As respostas a essas perguntas ficariam para o próximo capítulo, deixando todos em Monstrópolis à beira de um novo e inesperado drama.
submitted by Quick_Humor4742 to EscritoresDivertidos [link] [comments]


2024.05.27 04:48 Lanky_Rip3302 Charism of BES : The Light of Darkness like of Rasputin

Sisimulan ko ito sa isang pagpapahayag na ito ay critique, di ko lang babatikusin si BES kundi ipopoint out ko din naman kung anong maganda sa kanya.
Si Rasputin ay healer at isang relihiyosong mystic pilosopiya nya ang katagang "kung walang kasalanan walang biyaya" "without sin there's no grace" which means sinasabi nya na kailangan nating maging makasalanan para mapalapit sa Dios. Wirdo talaga kung iisipin ang mga paniniwala nya, pero antig na antig ang mga tao sa mga justification nya tungkol dito. Ang charisma nya ay hindi bunga ng mga himala o magic, his presence is very intimidating but ecstatic, kung paano sya tumingin sa mga babae, at ang mga mapanghikayat nyang language. We can say na oo nga, charismatic din ang mga ibang pope for example St. John Paul II is very Charismatic, noong kasagsagan nya halos lahat ng mga nations na inikutan nya ay puno ng devotion (at ang Poland's support to him that breaks the communism in Poland) pero kakaiba si Rasputin, nagkakagusto ang mga babae sa kanya. Through his gaze and through his voice.
In comparison to Soriano, his good memory and his strong voice. Pag narinig mo si BES mangaral sa debates, pag sumisigaw sya, pag medyo nakakaasar, pag nagmumura it's the part where in the crowds starts shouting and clapping. Remember? Nung minura nya mga kumunista bago sya namatay nag viral yun. At tuwang tuwa pa mga alipores noon. Kahit mga ibang katoliko tuwang tuwa sa ginawa ni BES. Minsan nakaka angas talaga kapag sobrang galing mang asar ng isang tao, see how antagonists in a drama get a lot of attention? It's boring kapag wala sila.Yeah, their maldita and maldito language attacks so much. That's how BES used it. Maybe boring din ang religion pag walang bakbakan at puro ulit ulit nalang gaya ni Razon. One factor why BES become popular is because he becomes antagonists of religions of his time to become protagonist on public.
IMAGE: Boring ang drama pag walang maldita at malditong kontrabida, same kay BES, boring ang religion pag puro mabait, rituals at pasalamatan, mas may anghang ang religion kapag may debates murahan, sarcasm at mga batuhan ng patamang linya. Si BES ay naging bida sa pamamagitan ng pagiging kontrabida, bida bidang naging bida.
But BES maybe is much good than anyone else, may permission syang magmura, mang asar at mag humiliate ng tao without being questioned. Many doesn't questioned at parang ginagawa pa nilang libangan. Quiboloy needs to do his dark intent in secret, Manalo also used to be the same, Rasputin subtle do it. But Soriano is very good with it, He brings out his filth while people are praising him of being clean. You can see more power when Soriano is criticized people will defend him, not mentioning his sin but is defending him because of one significant thing they claim he brings into their lives, TRUTH through good expose na di naman talaga nag eexpose ng truth kundi hinahaluan ang truth ng konting bias, fallacies at binibigyan ng maling kahulugan. Making truth his own slave. So as you try to destroy him, he becomes stronger.
So what's the secret? FIRST IMPRESSION He knows how to make his self compelling. Na pag first time mo syang narinig sasabihin mo "wow!! Grabe! Ang galing!" This is evident from members "nung una kong narinig si BES NA INLOVE AKO SA SALITA NG DIOS" by bombarding people a lot of ideas, words and amazing speeches ay maaakit ni BES ang iyong pandinig at lagi mo nang hahanapin, one element na hahanapin mo pag narinig mo sya ay ang SPICY feeling ng kanyang pangangaral, maanghang magsalita, masakit at minsan nakakasira ng dignidad, pero komo narahuyo ka na unang una ng kanyang magagandang salita, you began to justify him. Dito nakuha ni BES ang karapatang magmura, mangmaliit at maging mapanlait, in fact kahit minsan misogynistic na ang sinasabi nya ay di parin napapansin. The permit of FIRST IMPRESSION is not just for the first time, it is endless.
It's like the same to How Duterte Made it, minura nya yung mga kalaban nya, pati mga addicts, nagsigawan mga Filipino alam nating spg yun pero manghang mangha tayo kahit it sounds katangahan pero we still defend him. So alam mo na kung paano maging sobrang charismatic? Taliwas sa kaalaman ng mga kabataan ngayon na kailangan marami kang alam na facts, marami kang baong jokes to increase your RIZZ (I'm a gen Z too I'm just 19 this current year😂) pero there's more proper, effective ang jokes pero mas effective yung sarcasm, pilosopong sagot at minsan ay maanghang na salita (well we love the character of Juan Luns because of this element too) it's feel amazing for us kapag masyadong astig at siga sumagot ang mga tao like the senators today na nag ri-rizz dahil sa isang mayor from Bamban Tarlac.
Now one more thing, Rasputin might idolize Eli Soriano kung buhay pa sya ngayon, walang tatalo sa pagiging mapang akit, at marahuyong presensya ni BES. Kung may mga Gen Z na nagbabasa dito, haha maging pilosopong malaki kayo minsan, masungit at maldita o maldito and you'll see tatawa mga barkada niyo, kuhang kuha niyo ang spot light. But do it only to those who hates you and those who you hate
What's good with him is some of his message pero note: he used them too, to manipulate
submitted by Lanky_Rip3302 to ExAndClosetADD [link] [comments]


2024.05.27 04:06 Significant_Goat8378 Ajuda com campanha na prisão

Bem, basicamente tive esta ideia de começar minha campanha com os jogadores acordando dentro de uma prisão, eles não se lembram do porque estarem ali, eu preparei uma drama envolvendo um diário de um antigo preso, que foi dividido em 3 páginas, que dá instruções de como escapar dali. Mas meu medo é que como sendo uma prisão, o ambiente seja meio limitado à interatividade dos jogadores. Eu pensei em fazer uma espécie de "feira clandestina" que acontece lá dentro, mas precisava de ideias sobre itens que eu poderia vender, que poderiam também ajudar na fuga deles
submitted by Significant_Goat8378 to rpg_brasil [link] [comments]


2024.05.26 23:11 theinoperant01 AYUDA ruido en la parte delantera de mi moto

Hola gente, tengo este drama con mi S2 que tiene nomas 2700km. Voy al grano directo a ver si me pueden decir que mirar, porque ya no tengo idea
PROBLEMA : Escucho como si fuese un rozamiento o un goplecito acompañado de roce, en la rueda delantera. La particularidad de este ruido es que se escucha solo si circulo a mas de 40km-h, por debajo de esa velocidad es muy raro que lo escuche.
COSAS QUE PROBE:
  1. Probe poner todo mi peso sobre la rueda delantera estando la moto parada, sacudirla y demas, a ver si escucho el ruido o si era un tema de suspension pero no suena.
  2. Tambien probe poner la moto sobre el caballete y hacer girar la rueda lo mas rápido que pude, pero tampoco escucho el ruido. Controle que no tenga un plastico flojo, y que no tenga nada atascado por asi decirlo.
  3. Mire que el disco no tenga marcas a ver si por ahi estaba rozando mucho con una pastilla, y la verdad que no parece que las tenga, esta igual que estuvo siempre.
Alguna sugerencia?? me estoy volviendo loco
submitted by theinoperant01 to MotosArg [link] [comments]


2024.05.26 22:50 Ghost1164 Cuadro Triptico Berserk y Manga Dorohedoro

Cuadro Triptico Berserk y Manga Dorohedoro
Buenas, vendo estas cosas porque ando precisando plata, soy de Monte Grande, bs as zona sur, se puede arreglar punto de encuentro sin drama tanto en las estaciones del tren Roca (ramal ezeiza-constitución) y se puede arreglar tambien por capital. Acepto efectivo, transferencia y usdt.
•Cuadro Triptrico Berserk $60k , lo compre hace un mes a ese precio y quedo guardado porque no compre agarres para engancharlo a la pared.
•Dorohedoro 1 $10k , Como nuevo, lo compre, lei y a la bolsita autoadhesiva.
Si quieren mas fotos, video o detalles pueden preguntar sin problema.
submitted by Ghost1164 to Mercadoreddit [link] [comments]


http://activeproperty.pl/