Seks anak laki-laki

might delete this later.
I hate this fucking house. all I did is to make yall proud. wala na kayong naririnig sakin nareklamo kahit pagod ako from school. all I want is iparamdam nyo sakin na andito ako, na anak nyo parin ako, and ang ipaparamdam nyo lang sakin after kong maka kuha ng certificate from school is parang burden pa ako, putangina naman. I'm sick and tired of this shit. yung mga salitang gusto kong marinig sa magulang ko sa iba ko pa naririnig puta, edi sana pala sila nalang naging magulang ko, mas proud pa sila. tapos kayo ang ipaparamdam nyo is ang laki kong burden. lahat na ng gawaing bahay na maiwan nyo kapag nag mamadali kayo or kapag busy kayo ako na gumagawa. tangina tapos ipaparamdam nyo pang burden ako. putanginang bahay to. tangina kapag si ate may achievement buong pamilya nag diriwang, pag ako parang wala lang, tangina ano yun? d nyo ba ako anak? pag ako napagod sasabihin kasalanan ko, kapag si ate pagod sasabihin dahil sa school. puta ano ako? d ba ako galing sa school? now I can't blame someone kung bakit galit sila sa parents nila, now I understand their pain.

I don't even know where to start.
When I first landed a job after I graduated, my initial salary was 10k. There were no benefits, but I accepted the job because I felt the need to help my mother. During those times, siguro yun yung mga panahon na nasa dark moments yung nanay ko. Kase , kamamatay lang lola ko na nanay nya. Yung papa ko naman, hindi ko na maalala if na-highblood o inatake sa puso... basta nacomatose them nung nagising, di na kami kilala. As in tulala nalang sya. Sabe ng nagkaron ng alcoholic encephalopathy. Sobrang mahal ng gamot. Pero nagkaron naman ng onting pagbabago sa papa ko nung ginagamot pero hanggang dun nalang sa part na ang pagkakakilala nya samin ay mga kapatid nalang. Si mama, nakikilala nya bilang nanay nya. Maliliit pa kami non. Ako yung pinakamatanda. Baon si mama sa utang dahil sa sunod-sunod na dagok sa buhay namin. Di na ni mama naipagpatuloy bumili ng gamot para kay papa dahil masyadong mahal. Tapos yung papa ko, siguro dahil nga alcoholic sya. Tumatakas para uminom ng alak. Tinatawag na nga syang "baliw" pero di sya baliw. Parang nagka-dimentia si Papa. Ang baliw yung mga kapitbahay namin na lasenggo rin na kainuman ni Papa noon. Kasi alam na nga nila na may sakit, pinapainom parin nila. Anim kaming magkakapatid at may mga kapatid pa akong maliliit. Kilala ko yung mama ko, di sanay sa hirap. Laking spoiled. Kaya mahirap sa kanya yung mga panahon na to. Kaya todo sikap din ako sa pagtulong sa kanya. 500 pesos lang yung tinitira ko sa sahod ko kada kinsenas. Tapos sa kanya na lahat para sya na magbudget.
Dumating sa punto na dahil halos ayaw na namin si Papa palabasin ng bahay dahil pag uwi, kundi lasing ulit eh may mababatukan na bata sa labas. Nagulat kami isang araw wala si papa sa bahay. Kinabukasan, tumawag yung mga tito at tita ko sa south. (taga north kami then yung family ni papa is sa south) nagtataka pano daw nakarating sa kanila si papa. Ang dungis daw. Nakapaa lang. Inexplain namin lahat. Nakiusap din kami na kung pwede, dun na muna sya. Kasi wala kaming kaagapay. Nagtatrabaho din kasi si mama. Mga kapatid ko lang na maliliit naiiwan. Yung mga kapatid ko na sumunod saken ang age, sila ang nagbabantay kay pala at mga kapatid kong maliliit. Pero di nila kaya si Papa. Wala kaming maasahan dahil wala kaming ibang kamag anak dito.
Mga time na to, nagtitiis kami minsan sa lugaw, kamote. Mahirap pero okay lang. Di ako pwedeng maging weak kase sino nalang ang kakapitan ni Mama?
Then nagulat ako, umuwing lasing si Mama. Kasama nya mga katrabaho nya. Ang saya daw pala sa Padis! Inintindi ko yun kasi alam kong problemado yung tao. Hanggang sa halos every week na rin syang ganun. Sabe ko sa kanya "Ako na dalaga, never pa nakapasok sa ganyan"
Nagulat nalang ako, may lalake na sya. Bago lang yung lalakeng yun samen, may small business. Di ko talaga masyadong bet kasi hindi maganda ugali. Mayabang at mukhang gustong alilain lang yun nanay ko. Kahit sinabe ko na kay mama na ayoko dun, di naman nya tinigil. Nagmumukha pa akong kontrabida.
Ang nakakainis lang, inisip nya agad humanap ng lalake, eh yung mga anak nyang lalake, di nya bigyan ng panahon. Ayaw na magsipag aral. Gusto nalang mag trabaho. Yung isa naman, nagiging gago. Natuto mag-solvent. Pero avoidant ang nanay ko sa problema. Ako naman, syempre pinapagalitan ko pero di naman ako magulang nung mga yon. Pano ako susundin?
Lumipat din naman ako ng work. Minimum na sahod ko. Tinuloy nya paren pakikipagrelasyon dun. Dahil ayaw nga namin sa kanya, nagrenta sila ng bahay. Iniwan kami sa bahay. Tapos dinadalaw-dalaw nalang kami. Malalaki na daw kami. At bahala na daw ako. Sabe ko okay lang naman, pero kung ganyan, edi wag na kita bigyan ng pera. Ako nalang bahala sa mga kapatid ko. Ayaw nya. Sa part na to, kalahati ng sahod ko kinukuha nya. Again, parehas kami mag trabaho. May jowa pa sya. Pero sige. Alam kong nagbabayad pa sya ng utang kaya tuloy parin ako sa pagbigay. Dahil lagi syang wala, di nya na talaga natutukan mga anak nya. Yung sumunod saken na lalake, natuto gumamit ng droga. Alam ko weeds lng naman yun. May hika kase sya nakakatulong talaga ng malaki sa kanya yung pag smoke nya. Lumaki ang katawan at nag construction. Sinasama nya minsan yung pangatlong lalake sa construction. Buti di natuto mag droga. Ayaw daw nya. Yung bunsong lalake, pariwara paren. May mga babae pa akong kapatid. Parang nakalimutan ng nanay ko yun. Kaya pag nasa bahay ako, inaalagaan ko yung dalawang babae. Kaso, dahil panahon ni d30, nabiktima kapatid ko. Wala sa listahan kapatid ko. Base sa nadicover namin, tinawag sya ng tropa nya para jam daw sila don. Wala yun sa plano nya. Ayaw nya na sana mag weeds kasi nagka gf na sya at pinagbabawalan na sya. Pero yung asawa ng tropa nya kasi naging best friend na nya. May problema daw. Yun pala, plinano na papuntahin sya don. Ang target ng tokhang ay yung tropa nya. Nakatakas tropa nya. Sya yung napatay. Sa police report, pangalan ng tropa nya ang nakalagay na namatay. Totoo ang palit ulo.
Sobrang depressed kami ng panahon na to. Nangako pa naman ako sa kanya na pag aaralin ko na sya sa sunod na pasukan. Para matulungan nya ako. Hindi adik kapatid ko. Wala syang inargabyadong tao kahit nagwi-weeds sya. May sakit lang sya pero di sya gago. Sobrsng daming nakiramay sa lamay nya dahil napaka friendly at matulungin ng kapatid ko. Malas lang sya ng namana sa papa ko, hindi makahindi sa mga barkada.
Lumipat ulit ako ng trabaho. Trabaho na ayaw ko. Pinilit ako lumipat ng nanay ko don sa trabaho nya bilang government employee. Ayoko talaga kase alam kong mahirap trabaho nila. Totoong mas malaki sahod. Pero ayoko dun. Kelangan passion mo yung trabaho na yun eh. Sabe nya saken, bigyan ko sya ng 3 years. Makabayad lang sya sa mga utang nya.
Nakapasok naman ako, malaki na sahod ko. Pero naging dependent na saken mga kapatid ko. Dahil laging wala si mama dahil busy sa trabaho tapos sa bago nyang asawa na gusto sya yung "baby" nawalan talaga sya ng panahon sa mga anak nya. Okay lng sana sa mga matatanda kong kapatid. Pero may mga minor pa akong kapatid.
Yung bunsong lalake, yun ang gago. Yun ang salot dahil nagsisiga-sigaan sa lugar namin. Yung kapatid kong babae na bunso, nahawa sa kanya. Di na umuwi ng bahay, sumama na sa mga barkada. Kahit anong pigil ko, tinatakasan ako. Yung nanay ko... ang pakiramdam nya nagawa na daw nya lahat. Suko na daw sya sa mga kapatid ko. Pero sa isip ko, di to mangyayare kung nandito ka. Wala na nga kaming tatay, iniwan pa kami ng nanay ko.
Sa kanila ng pagbibigay ko sa kanya ng pera, hindi guminhawa buhay namin. Ang laki ng binibigay ko. Oo nakakaluwag na kami pero di kami maginhawa. Okay nga kami sa pera pero sira na yung pamilya namin. Di ko alam anong gayuma yung napakain sa nanay ko at handa nya kaming talikuran para sa lalakeng di naman sigurado sa kanya. Minsan nahuhuli nya may kachat.. minamaliit pa yung pagkatao nya. May pinag aralan yun nanay ko. Sabi ko nga, laking mayaman yun. Ang tatay ko ang mahirap tapos lasenggo pa. Ewan ko ba sa nanay ko. Mukhang red flag.
Di ko alam na itong nanay ko, tuloy parin sa pangungutang. Isang beses, nakulong na sya. Ang ibabayad daw kasi dapat sa inutangan nya ay cheke. Pero paso na yung naibayad nya. Tapos may 8k pa na balance. Napyansahan naman namin kase di naman sya totally kinasuhan. Kumbaga, detained lang. Di ko na maalala ano tawag.
Pandemic, naaksidente kapatid kong gago. Lasing, tinakas yung motor at sumalpok sa poste. Buti nalang pandemic kase wala syang ibang natamaan dahil bawal lumabas nun. Patapos na sana ako sa loan, nagdagdag na naman ulit ako. Halos 50/50 sya eh. Bali ang binti, damage ang kidney, sumabog ang spleen at may tama rin ang ribs at baga. Nabuhay naman pero tsngina gago paren . Pati ako sinasagot sagot na.. ako na dahilan kung bakit sya buhay. Kaya nag start dito na ayw ko na sya kausapin. Di na sya nag eexist sa buhay ko. Walang utang na loob.
After 4 years, nagpakasal na ako. Natatawa ako kase di ako umiyak nung kasal ko dahil sa saya or emotional... naiyak ako kase late na dumating si mama sa kasal ko at galit pa dahil yung bagong bili daw nyang bag bakit di ko dinala! Masaya ako dahil sa wakas.. aalis na ako sa bahay namin.
Kinausap ko si mama, sabi ko di na ako mag aabot sa kanya. Malalaki na mga kapatid ko. Isa nalang nag aaral. Libre pa. Usapan namin, hahayaan na nya ako after 3 years. Pero 4 years na. Kung di ako aalis, di matututo magtrabaho mga kapatid ko.
Ngayon, may trabaho na sila. Yung bunso kong kapatid, balik aral na ulit sya.. kelangan nya magtapos dahil may anak na sya pero walang asawa. Ako naman... Sobrang swerte ko sa asawa ko, maalaga, walang bisyo at Princess treatment ang trato saken. Alam nya lahat ng pinagdaanan ko dahil nawitness nya lahat. Nung college, hinati nya yung tuition nya para makapag enroll ako kahit hanggang midterms. Desidido na ako nun na mag stop. Buti nalang andyan sya.
For the first time, sa buong buhay ko, ngayon ko lang naramdmaan yung PEACE. Hindi ako nag aalala na baka nakawan ako pag nakalimutan ko iligpit yung bag ko. Nagagawa ko lahat ng gusto ko. Nabibili ko yung kaya kong bilhin. Nakakapunta ako sa gusto kong puntahan. Kontrolado ko ang buhay ko. For the first time, naappreciate ko ang buhay ko. Wala pa akong anak sa ngayon pero gusto ko na rin. Sana bigyan na ako. Gusto ko alagaan yung sarili kong anak. Di ko sya maging katulad. Kasi mahal ko yung tatay nya. Hindi katulad ng nanay ko na laging sinasabe na pinagsisisihan nya na pinili nya si Papa eh sya itong inilalayo ng lola at mga uncle ko na kapatid nya sa papa ko. Hindi sya katulad ko dahil may responsable syang tatay. At higit sa lahat, lalaanan ko sya ng oras at panahon.
Pero, may hangganan talaga ang langit. Kahapon, nagchat ang nanay ko. Tandaan ko raw na pag nag retire na sya, isang taon daw syang walang sahod. Eto na naman.. magsusustento na naman ako sa kanya. Simula umalis ako, wala na naman halos matira sa sahod nya na. Nangutang na naman ng nangutang. Hindi daw kasi nagbibigay yung isa kong kapatid na lalake at dahil yung bunso ay nag aaral at walang asawa, pati apo suportado. Sana lang, kung dumating ang panahon na yan, kayanin ko.
Bibilhan daw nya ng cp yung bunso dahil nasira ng anak yung cp na ginagamit sa pag aaral. Sabi ko wag muna para marealize nya na kasama yan sa consequence ng ginawa nya. Di daw nya matiis anak nya. Bilisan ko daw magkaanak para maintindihan ko sya. Bakit ako natitiis nya mahirapan? Bakit ako ayaw nya maging masaya? Bakit sila di nya maobliga na magbigay? Bakit ako? Pwede. Sabi pa nya, ganun daw talaga kelangan nya mangutang . Dapat daw ang magkakapamilya, tutulong at di magkakalimutan. Wala akong maalala na tinungan ako mung panahon na walang wala ako ng mga kapatid ko. Sinasagot sagot pa nga ako eh. Bakit pag ako, walang choice kundi magbigay ng pera?
Hindi ako madamot, pero dahil sa mga pinaranas saken ng pamilya ko, natuto ako na di magtiwala sa kanila. Na hindi nila deserve tulungan dahil mga abusado sila!
Mahal ko mama ko, sobra. Pero bakit parang hinihila nya ako pababa?

This is my first time posting on Reddit, I just need advice to clear my mind and some help na rin. I'm F25, I have this co-worker F27 we both have a boyfriend wala pang anak at may newly hired kami na F25(kabayan- fresh from the philippines) may asawa at anak na. Btw I am here in dubai working, Ngayon si F27(kabayan) hindi na kami kagaya ng dati na very close since when the new F25 get hired, yung dati naming ginagawa ni F27 sila na ang gumagawa na dalawa, sabay na rin silang umuuwi at pumapasok na dalawa sa office. Ng hired si new F25 nag sabi sila sakin na bawal daw sabihin na may anak at asawa na sabi ko okay walang problema, kasi nung dumating yung bago hindi na ako na umiimik at nag sasalita, kung hindi ako kakausapin hindi rin ako mag sasalita, lagi silang nag uusap na dalawa sa office as in boses lang nilang dalawa ang maririnig mo, nagagalit na rin yung iba namin katrabaho kasi napaka ingay ng new hired F25 at ni F27, ginagalit pa nila lalo yung isa namin ka trabaho na lalaki (egyptian). araw-araw sila nag uusap si ate F27 araw-araw rin niya kinukwento ki F25 yung mga nangyayari sa buhay niya, sa bahay nila at nangyayari sa kanila ng boyfriend niya. lahat na ata ng past niya sa buhay at mga nangyari na ikwento niya na, wala namn problema kaya lang diba hindi ba siya na uubusan ng kwento, araw-araw yung nangayari sakanila ng boyfriend niya kinukwento pa niya.
One tiime nag susulat ako ng sa interview questions and answers kasi nag babalak na akong mag hanap ng bagong trabaho so i need to review. yung sinulatan ko na paper I left it behind my pc and ganda pa ng pag ka arrange ko and then kinabukasan nakita ko sa basurahan nila, pinakialaman pala ng bagong new hired namin, tinatanong niya ako ng maraming beses kung nag hahanap daw ba ako ng bago kung work sabi ko oo, nag hahanap ako ng bago kung work kasi sa totoo lang hindi namn kataasan ang sahod ko rito sa company matagal na rin naman ako dito kaya kailanagan ko na rin ng abgong trabaho kasi may experience na rin naman na ako, tapos sinabi nila na nakita raw nila yung paper ko about sa interview sabi ko namn di ko naman tinatago yun, sinabihan ba namn ako ni F27 na hindi na daw ako makakahanap ng magandang company at mag vivisa sakin. sabi ko kailangan mo lang mag sipag mag hanap at ang laki ng dubai madaming mga magagandang company na palaging hiring at tska breadwinner ako kailangan ko na rin kasi mag hanap ng malaking sahod, ang sakin lang kung sino pa ang kabayan sila pa yung mag dodown sayo kailangan niya ba talaga sabihin yun, minsan nga one time ng dumating sila ng office nakalinis na ako tapos yung basurahan nila may lumabas na ipis aba sinabihan ba naman ako na kung anong oras na daw ako pumapasok kasi ako uuna palagi pumapasok sa office at bakit di na raw ako nag lilinis bakit maid ba nila ako para mag linis ng area nila Secretary ako girl hindi taga linis ng basura nila, tska everyday namana ko nag lilinis at ang tatapon ng basura, minsan nag paparinig pa sila na kung ano ano hindi ko sila mainitidihan, napaka toxic nila katrabaho, inaaway pa nila yung isa namin ka work lagi nilang inaasar kasi ikacancelled na kasi yon inasaasr nila buti daw na alis sa company, ang tatalas ng mga dila nila. everyday sila palaging nag chismissan.
Ano ba dapat gawin ko dapat na ba ako mag hanap ng bagong trabaho at mag resign (pag nag resign kasi may 1 month notice period) or tiisin na lang ugali nila?

Currently waiting for my eb3 petition , kaka apply ko lang so most likely 3-4 yrs pa from now since my retrogression uli. Nasa Canada ako now pero madalas kong naiisip na kung sana nasa US ako mas malaki ung sahod ko ng 3x kasi hindi kodin ma practice ung profession ko dito since nasa US ung license ko. Cant help but mainip lalo nat pahirap ng pahirap dito sa Canada and minimum wager lang ung work ko ngayun dito. Kung mag tatake naman ako ng license dito, I need to study one subject, undergo credentials and take 2 exams na naman ( written and practical) which will cost money and time+ stress and anxiety sa exam. Hindi ko na din kaya since na nag aaral uli ako ng doctorate para pagdating ko sa US promoted na agad. Ang laki na din ng nalabas kong pera dito sa Canada for PR and english test. So I think for now mag ttyaga lang muna ako sa current work ko. Madalas kong naiisip na mag fast forward na at nasa age na din ako na gusto na mag settle (27). Dagdag na di nng pressure ng family na mag asawa nadaw at mag anak dahil hindi n apabata at tumatanda na daw ung nanay ko. Sabay sabay na lahat pati pressure bilang panganay na tumulong sa family.

So ayun nga, kahit ako medyo nagulat sa kung gaano nabago ng hustle ko ang buhay ko. I'm a struggling student when I first started writing sexual fantasies para sa client ko (gumagawa ako ng reflections noon sa ppt na isesend niya). Nag start lang yun nung nakwento kong nagsusulat ako sa wattpad noon kaya medyo gusto ko ang pagsusulat. So anyway, ayun nga. Nag ask if nagsusulat pa rin ako ng smuts. Can I try daw ba na magsulat ng fantasies niya. Mahabang usapan to, basta napunta sa ganito hahaha. Pinagsulat ko siya at nagustuhan niya naman. Ang saya ko pa kasi ang laki ng binayad sa akin. Hanggang sa maging regular na pagpapagawa niya. Napaisip ako kung pwede pa akong maghanap ng clients na magagawan ko rin dahil malaki nga bayad sa akin nung una kong client. At dahil may ilang entries ako sa FSS noon, madaming naging interested na magpasulat sa akin ng sexual fantasies nila. As in, dumami clients ko. Hanggang sa mapansin kong after 15 days, lampas 70k na naiipon ko sa araw araw na pagsusulat. Kahit nakaka drain na mag isip at mag type (phone lang gamit ko kasi sira na laptop ko) matiyaga ko talagang tinatapos. Ngayon, madami na ang nagpapasulat. Mabuti nalang at nagustuhan nila ang way of writing ko. Weird yung naging hustle ko pero it pays well. Nabibigyan ko si Mama na magkano lang din ang sahod. Nakatira lang kami sa barong barong noon. Yung pinag tagpi tagpi lang yung yero at may nakasabit na balde para saluhin yung tubig na tumutulo pag uulan. Ilang beses na rin kaming naputulan ng kuryente. Wala kaming kisame at puro yero lang, kaya parang nasa oven pag mainit. Pero ngayon, dahil sa pagsusulat ko, napagawa ko na bahay namin. Napapag aral ko kapatid ko, at hindi na sobrang mainit sa bahay kasi nakabili na ako ng aircon. First time namin magka aircon hehe. Tsaka, di na kami nag uulam ng toyo, patis, at asin kasi meron na kaming pambili ng ulam. Hehehe. People may find it weird, pero guminhawa ang buhay namin kahit papano dahil sa pagsusulat ko. Thank you sa inyong lahat na nagpasulat at patuloy na nagpapasulat! Hindi na po kami kinakawawa ng kamag anak, at yung mga nagmaltrato sa amin noon ay nangungutanh na sa akin. Hahahaha.

Gusto lang ilabas yung inis ko haha! Dahil ang laki ng bill ng kuryente namin. Di ko sisisihin yung aircon namin kasi kailangan namin yun. Naiinis ako dahil dalawa ang ref namin, isa ay inverter at isang hindi. Yung hindi inverter ay para sa tindahan namin. Ngayon, bankrupt na ang tindahan. So wala nang ibang laman kundi yelo. Sinabihan ko yung tito ko na nagtitinda ng fishballs with palamig na baka naman pwedeng patayin na yung ref at sa isang ref na lang gumawa ng yelo. Ang sagot sakin, eh hindi nga raw nabubuuhan ng yelo yung ref sa bahay dahil napapatungan ng tinda nila. Sabi ko bawasan nyo na lang yung yelong gawa nyo, kung ilan lang yung kailangan nyo sa maghapon, yung lang ang gawin. Ayun. Tuloy pa din sya sa paggawa ng yelo para sa non-inverter na ref haha!
Ako lahat nagbabayad ng bills dito. Wala po silang ambag sa kahit anong bayarin. Yung lola ko ang sa food. Pangsarili lang nila yung kinikita nila. As in. Simula pa noon, kargo sila ng lola ko. Kaya di rin ako makaalis dahil sa kanya. Lima sila, lahat sila di marunong magtipid. Tamad pa nung mga anak. Ganun ba talaga pag di sila nakakaranas nang pagbabayad? Hays.

naiinis na ko sa tita ko na puro hingi akala mo may patago. sa lahat ng kapatid ni mama sya yung kapalmuks, eto namang nanay ko pwede naman sabihing sa susunod na o wala kami.
yung pinsan ko , anak nya at inaanak ko at AKO ay pareho ng bday. BEH UNANG UNANG CHAT SA NANAY KO TUWING BDAY NAMIN, BILHAN NYO NAMAN NG CAKE SI ANO! DI MAN LANG AKO BINATI, BAKA NAKAKALIMUTAN NYA SAME KAMI NG BDAY?! ANO HINGI AGAD? pero kebs lang, wala akong paki kung walang bumati sakin, ANG POINT KO?? DI MAN LANG PARINIG TYPE YUNG HINGI E, PAUTOS BEH. EVERY BDAY GANYAN! OO INAANAK KO SYA PERO REQUIRED BA NA AKO ANG BIBILI NYAN? kay mama sya nagchachat, ano bang lakas ng loob nya manghingi sakin, kay mama makapal mukha nya e.
tapos kada aalis kami like out of town, WALA MAN LANG TANONG TANONG KAMUSTA DYAN GANYN, BEH PASALUBONG DAW HA
tapos naalala ko, hihiramin kotse namin, PAGASOLINAHAN DAW AT GAGAMITIN NILA?! WTF IKAW HIHIRAM KAMI PA MAGPAGASOLINA? SANA OKAY KA LANG
may trabaho sila mag asawa, iisa lang din anak nya, ANO BAT HILIG NYA MANGHINGI? MAS GIPIT PA NGA IBANG KAPATID NI MAMA di naman ganyan kakapal ang mukha minsan hiyang hiya pa manghiram.
GUSTONG GUSTO KONG SABIHAN SI MAMA NA SABIHIN NYA KAY TITA NA NEXT TIME NA. sa totoo lang nakakainis bigyan yung mga taong ganyan, malaki na ang ulo lalo pang la-laki.
tapos eto pa, sa pasukan, ibibili nya na daw ng gamit at kami magbabayad?! GUSTO KO NALANG TALAGA MAGMURA NUNG MABASA KO YUNG CHAT NYA NA YON EH
nakabili na nga sya, naniningil na nga kay mama e PARTIDA MINAMADALI PA NANAY KO MAGBAYAD TANGINA
OO MAY PERA KAMI PERO DI NYA BA ALAM MAY KAPATID PA KONG NAG AARAL?! HINDI BA NYA YON ALAM O WALA LANG SYANG PAKI?! HAYS

I don't know Who I am anymore
Hindi ako magaling mag kwento but I'll try my best. I feel like I'm stuck. Wala naman akong sobrang bigat na problema ngayon compared sa previous 10 years ng buhay ko pero pakiramdam ko stuck ako and deep inside alam kong may problema ako pero di ko mawari kung ano. Sa sobrang people pleaser ko kasi takot akong maiwanan or makagalitan ng mga tao — I created a lot version of myself tapos ngayon hindi ko na talaga alam kung sino ba ako talaga? A little background about me, laki ako sa broken family, pinabayaan ng nanay na kung ilang beses na sya nag-asawa tapos di naman kami natrato ng tama. Father ko nag-asawa din few years after nila maghiwalay ng mama ko so lumaki kami sa puder ng lolo ko. Naging independent at a young age kasi wala namang choice. Sinalo ung responsibilities sa mga kapatid, tapos sa huli ikaw pa ATM ng mama mo. Typical broken family story —deprived sa love. Lumaki akong emotionally damaged dahil sa pang gagaslight and emotional blackmail ng mama ko kaya Maaga nag-asawa at nagkaanak tapos ngayon single mom. Nagsumikap makatapos at magkaron ng trabaho kahit mag-isa na binuhay ung anak. andami ko pang pangarap, pero Di ko alam if pano ko maabot kasi ung buong pagkatao ko parang pagod na. Hindi ko masagot ung tanong na "Sino ba si ____?" Pakiramdam ko kahit ako di ko na kilala ung sarili ko.

Me (30) and my gf (28) ay mag on na for almost 7months. Bale galing ako sa long term relationship (almost 8yrs) bago ko sya naging gf. So nung time na bago pa naging kami ng current gf ko, inisip ko na gustong maging kasunod ko na gf ay yung papakasalan ko na. Kumbaga hindi na ako willing mag spend ng masyadong mahabang panahon para may pakasalan dahil tumatanda na din ako at gusto ko na magkaron ng sariling family.
So the time na na meet ko yung current gf ko, I was sure na sya na yun. I like her, nakita ko sya as a decent and simple woman. She's a public school teacher btw. So I courted her and during that time pinag uusapan na namin ang about sa mga gusto nya sa future. Sabi nya gusto nya na din mag settle down. Gusto nya na magka anak Mabilis ang pangyayari at naging kami agad.
I was happy before until unti unti ko na napapansin ang red flags sa kanya which makes me step back a little. Unang una is sa pagiging magastos nya. She's spending too much. Di sya marunong magsave or magtipid. Ang hilig nya gumastos lalong lalo na sa pagkain. Mahilig sya kumain. Almost maya't maya. Oorder ng madami pero pag nabusog, hindi na uubusin which is di ko na gugustuhan dahil nag aaksaya sya. Pangalawa is sanay sya na ako ang gumagastos sa lahat, oo humuhugot sya minsan pero madalas ako pa nag sasabi sakanya na sya muna mag bayad. Pero hindi sya nagkukusa most of the time. May mga gusto sya bilhin pero ako ang pagbabayarin nya. Pangatlo is nalaman ko na ang laki pa ng loan nya as a teacher. Mahigit 200k pa. At ang gusto nya pa pag kinasal kami is maging house wife na lang sya. So naisip ko na mukhang ako pala pagbabayarin nya sa loan nya once na kinasal na kami. Na disappoint pa ako sa fact na gusto nya maging house wife pero gusto nya meron kami kasambahay. Kasi against sya sa idea na parang gagawing maid ang wife. Tulad ng mga ideas na nakikita nya sa social medias.
Hindi ako mayaman na tao, pero nagkaroon ako ng kahit paanong pera dahil nagsusumikap ako. Nakapag invest ako sa businesses, nagkaron ako ng savings at sasakyan. Pero pakiramdam ko mauubos lahat ng yun pag sya ang naging asawa ko. Dumagdag pa yung pressure na lagi nya binabanggit yung about sa pagpapakasal namin. Madalas nya yun mabanggit. At eto pa, pati parents nya, gusto na kami magpakasal. Yung tipong parang isusumpa nila ako pag di ko pinakasalan anak nila. Kinausap ko na sya about sa pagiging financial iresponsible nya, at nag eeffort naman sya magbago pero kita ko na mahaba haba pa talaga ang dadaanan nya bago sya magbago ng tuluyan. So ano gagawin ko? Hihintayin ko ba na magbago sya bago sya pakasalan or papakasalan ko ba sya habang nasa proseso sya ng pagbabago? Mahal ko sya, pero ayoko matali sa ganitong klase ng relasyon kung hindi sya magbabago.

Hindi ako magaling mag kwento but I'll try my best. I feel like I'm stuck. Wala naman akong sobrang bigat na problema ngayon compared sa previous 10 years ng buhay ko pero pakiramdam ko stuck ako and deep inside alam kong may problema ako pero di ko mawari kung ano. Sa sobrang people pleaser ko kasi takot akong maiwanan or makagalitan ng mga tao — I created a lot version of myself tapos ngayon hindi ko na talaga alam kung sino ba ako talaga? A little background about me, laki ako sa broken family, pinabayaan ng nanay na kung ilang beses na sya nag-asawa tapos di naman kami natrato ng tama. Father ko nag-asawa din few years after nila maghiwalay ng mama ko so lumaki kami sa puder ng lolo ko. Naging independent at a young age kasi wala namang choice. Sinalo ung responsibilities sa mga kapatid, tapos sa huli ikaw pa ATM ng mama mo. Typical broken family story —deprived sa love. Lumaki akong emotionally damaged dahil sa pang gagaslight and emotional blackmail ng mama ko kaya Maaga nag-asawa at nagkaanak tapos ngayon single mom. Nagsumikap makatapos at magkaron ng trabaho kahit mag-isa na binuhay ung anak. andami ko pang pangarap, pero Di ko alam if pano ko maabot kasi ung buong pagkatao ko parang pagod na. Hindi ko masagot ung tanong na "Sino ba si ____?" Pakiramdam ko kahit ako di ko na kilala ung sarili ko.

'Diko pa naeexperience mag-trabaho but looking sa mga hardwork ng mga siblings at parent ko, nakikita kong sobrang hirap like hindi enough 'yung pera nasinesweldo nila for me and my sister's study for college, hirap na hirap sila iprovide 'yung pera. Nakakaiyak.
So incoming freshman ako, iniisip ko 'yung pera na magagastos nila sa'kin (dorm,pagkain,fieldwork,materials etc.) luckily nakapasa ako sa state university pero malaki pa rin magagastos dahil sa dorm and fieldwork na kung saan saan napunta (GeolEng stud here). Sobrang laki if ever man lampas 5k and they barely provide that amount of money and napansin ko 'yun sa kapatid kong may tuition monthly. Nag-aaway pa minsan sila sa mga bills sa bahay kahit hati-hati na, sa tuition din namomroblema. Sobrang hirap talga maging mahirap, how i wish na naging mayaman na lng kami or kahit di na lang ako ipanganak kaysa naman maranasan ko mga bagay na ganito. Bakit kasijj ganito ang buhay, nakakainis. Bat kase nabuhay pa'ko, sana di na lang sila naghanap ng lalaking anak, sana naging lalaki na lng 'yung panganay namin, sana naging maganda yung mga mindset ng mga kapatid ko bago maisipan mag-asawa, edi sana di ako nagkakaproblema na ganito. Sana naman nag-aral sila since capable nmn, bat kase kayo nag-asawaaa! Bakit ang hirap namin. Ba't kasi nakilala pa ni inay si tatay edi sana di na lng ako ipinanganak baka mas maganda pa maging buhay nya kesa nmn ganito hirap na hirap na s'ya. Sobrang sipag mo inay kahit walang kang perang nakukuha at sana yung pera na narereceive mo dati from tatay's work na-iinvest mo sya at hindi lang sa bahay, sana naging magaling ka sa pera. Tanginamo self, sana hindi ka nagpakachill sa scholarship na tinake mo edi sana pumasa kapa, malaking pera na rin yung 1k allowance per month.

Sorry kung medyo magulo ako magkwento.
Hello, I am 35(F) Married with one child.
Bago ko ikwento ang lahat, Ang nanay at tatay ko ay may negosyo, nakakapagprovide ito para saming pamilya. 10 years ago, okay naman ang negosyo namin not until nalulong ung nanay ko sa utang. Oo, tama ka. Adik sa utang ang nanay namin. Ung inuutang nya, binabayad nya sa ibang utang maski hndi naman nya kailangan umuutang parin sya. One time, sinabhan namin sya na itigil na nya pero hindi sya nakinig at ito na nga ang future or bunga ng kakautang nya sa past. Baon na baon na sya at nasangla na nya lahat ng properties nila ng tatay namin na meron saknila. Bahay, Lupa, sasakyan, tindahan. Sinangla lahat ng nanay namin. Bago magbukingan gano kalaki utang ng nanay namin, okay naman kaming magkakapatid 5 nga pala kami. close kaming magkakapatid masasabi ko din na successful ung mga kapatid ko sa mga kanya kanyang negosyo nila. One day nagising nalang ung nanay namin bankrupt na sya, napuno nalang ung tatay namin kasi hindi sya nakikinig sa mga advice nya na wag uutang. in short, inuna ung yabang. umabot na din sa point na nagkapolisan sila dahil nagsabi lang naman ng totoo ung tatay namin na hindi na kayang isustain ung mga utang sa sobrang laki pero pavictim talaga tong kupal na nanay namin at binabaliktad ang kwento one time, umupo kaming magkakapatid nagcompute kmi sa harap ng nanay namin umabot na sa 50M ung utang nya pero andyan sya playing victim around (na kesyo kasalanan ng nagpautang saknya iniscam sya, kasalanan ng tatay namin dahil babaero sya at kung ano ano pa) knowing na kung ano man pinagdadaanan mo ngayon ay bunga ng mga decision mo. ayun na nga, nag away away kaming magkakapatid dahil sa nanay namin. (iba-iba ung knukuwneto nya samin para mag away-away kami) Until such time, napuno na ung isang kapatid ko, sinabihan nya mama ko na umalis ka nalang perwisyo ka sa buhay namin. (totoo madami kasi naniningil saknya, nadadamay ung negosyo ng mga kapatid ko) Tama kayo, umalis nanay namin pero alam nio, umalis siyang madami syang hndi nabayaran na tao. name it, 1,000-50M na inutangan nya binabalik balikan sya para singilin sya at pati na din kaming magkakapatid ay sinisingil pero wala silang masingil kasi bankrupt na ung nanay namin. nacollateral na din nya ang friendship relationship ng tatay namin sa bff nya na almost 40yrs para lang sa pera pero sa nanay namin "maliit lang naman daw un" kaming mga anak at tatay namin ang sumasalo sa lahat ng utang sa mga loan sharks, coop at iba ibang tao.
ito na ung exciting and MOST painful part bilang anak -- ganito pala ung pakiramdam.
pag lalaki nagcheat okay lang sya sa norm. pero pag babae iba sya, nakakadiri ang cringe. background story, babaero ung tatay namin few years ago at mama ko din ngayon May lalaki na. Madaming tao na ang nakakakita na may bf at may ka-vc sya. kasi iniwan sya ng tatay namin dahil sa sobrang selfish nya (bumukod na din kaming magkakapatid kasi putang ina talaga ugali niya mula sa lola namim (nanay nya) hanggang sa mga tita namin (kapatid niya) habang may bagong BF o Kalandian ung nanay namin, iniwan nya ung responsbilidad na 50M sa tatay namin at to tell you honestly may edad na tatay namin and you know tomorrow is not promised. oras ang kalaban natin. -- nakasangla ang properties invested ng parents ko (mas malaki ambag ng tatay namin) pero hanggang ngayon ung nanay namin, walang ginawa kundi umutang parin at makipag landian.
Ang gusto lang naman namin maging accountable ung nanay namin sa mga utang nya kasi hndi naman tatay namin ang nakapirma sa mga nagpautang -- 😭 worst. hindi alam ng tatay namin na may BF ung nanay namin habang sya ang nagbbayad ng utang ng nanay namin.
gusto ko sanang sabhin sa tatay ko pero ako mismo, wala akong evidence na may bf sya. pero maraming tao ang may alam na may bf sya. isang kinakatakutan ko din hndi ko alam anong pwedeng mangyri sa tatay ko pag nalaman nya. 🥲
Kupal din sa side ng nanay namin, pag nagsasabi kami ng totoo, minamanipulate nila kami na kami ang mali na sila ang tama dahil matatanda na sila. (I/We are slowly cutting them off in our lives) gusto ko managot ung nanay namin sa mga utang nya. please help me and give me ideas on how to deal with this sht.
I honestly miss my bond with my sibs. maski wag na ung nanay namin. ung mga kapatid ko nalang they're my gem and honestly I am grieving 😭 it hurts to see us na we don't talk anymore.
KUNG MAGCOCOMMENT KA DTO NA NANAY PARIN NAMIN SYA, SORRY D KA TATALAB SAKIN. NANAY NAMIN SIYA PERO MAKASARILI SIYA. EH DI MAGSASARILI DIN KAMI.

Dugay na jud ko actually nag pugong ani akong auntie (igsuon sa akong papa) nga grabe maka lookdown. Naka tungtong lag America mura nag knsa.
Cgeg pang insulto sa among balay, kay lagi daw daplin sa dalan and dli safe. Ibaligya nalang daw nya balhin ug subdivsion. Mind you, kani among balay nakatukod sa yuta na pinalit sa akong lolo specifically para dli magka buwag ug puyo iyang mga anak (my mom with my aunts and uncles) usa mi ka compound. The house I grew up in was built through the hard work sa akong mama nga single parent (kay gi biyaan mi sa akong papa, ang maayong laki nga igsuon sa akong auntie)
Happy kaayo akong childhood dri, close mi sa among silingan and dali ra kaayo mi makasampit kung naay need or naay emergency. I wouldnt trade it to live in a subdivision full of strangers. Wala pa jud sya makuntento, pati sulod sa balay ug among furnitures iyang hilabtan.
Akong mama di jud mo palag niya. Makabwisit kaayo.

Yes. It’s true. We used to earn as much as 150k per month dahil nga nasa sales account kami.
Para sakin, madali lang yung account at too good to be true talaga. Aminado naman ako na mahirap sa training pero pagdating mo sa prod- Puro choco sale, madali lang mareach yung goal at mababait pa management. Too good to be true nga right? Sobrang blessed ko na sa dami ng account na pwede ako nilagay, dun pa talaga ako pinagpala. Yung tipong nakadalawang taon ka na pala pero hindi mo pansin at feeling mo everyday ginaganahan ka talaga pumasok dahil nga sa taas ng incentives na binibigay nila.
I started pandemic era pa and until now naka WAH. Swerte parin diba? Kasi kahit back onsite na iba, kami Work-at-home parin.
Pero ika nga— kung gano mo kabilis nakuha, ganun din kabilis pwede mawala.
At nagkatotoo nga. Mid last year ng malaman namin ang pinakamalungkot na balita sa account namin. Sa dating kaya namin umabot ng 150k incentives ngayon, 8k to 30k nalang hirap ka pa habulin yung stats. Nagbago na rin management at parang sila nalang ata yung retain ang same scheme.
Madaming nagreklamo for sure. Kasi halos kaming mga nakakaincentives palagi ng malaki sobrang laki na ng pagbabago ng buhay namin. Nagkabahay, nagkakotse, may pinagaaral na kapatid o anak sa magandang school at lahat ng okasyon or concerts kayang kaya namin. Abot na abot talaga ang pangarap. At syempre dahil pag tumaas ang income malamang tataas rin ang bills.
Ngayon, dahil sa biglaang pagbaba ng incentives namin marami ang nagsialisan. Yung iba nasa ibang company sa sabi nila same incentive scheme daw samin before.
After mabago incentive scheme namin, sunod sunod na rin ang red flags na lumitaw pa.

1. Tinanggalan kami ng dispute. Wala kami magagawa kung may nawawala na sale na hindi nacount ng system nila. Kahit ilang sale mo pa yan kahit may proof ka basta wala sa client file hindi ka nila papanigan.
   
2. Wala rin dispute sa survey. Kapag na-DSAT ka wala ng magagawa kahit na wala pa kayo interaction ng customer.
   
3. Wala na kaming matinong break sched kasi. Puro HHL (half hour lunch) nalang o kaya may 30mins manda postOT. Pwede ka naman magrevert ng full lunch pero papalitan nila ng 30mins manda OT kung kulang talaga staffing o kaya minsan auto denied kung trip lang nila.
   
4. Here’s the worst! Sobrang higpit na rin nila. Usually kasi may 30mins paid break at 1hr unpaid break. Ang ginawa nila, kapag nag restroom ka ibabawas sa 30mins paid mo. Kapag sumobra ka sa 30mins automatic lost hours na. Sa dami ng BPO napagtrabahuan ko sila lang ang ganyan. Ewan ko nalang sa iba ah? Like, is that even legal? pati ba naman 3mins iihi lang ipagkakait pa sayo? Ang hilig ko pa naman magtubig. nakakapagod rin magsalita lalo na pagmadami calls right?
   

And many many more red flags pero bawal na i-disclose.
Toxic na nila.
Di na tulad noon. Ngayon sa palagay ko parang araw araw na ko napapagod magtrabaho kahit pa nakaWAH parin kami.
Tuloy ko pa ba to?

Naiinis talaga ako to the point na gusto ko nang murahin mga tao dito sa bahay. I worked hard for this. I earned this. Hindi nila alam na dugo at pawis din ang ipinupundar ko para dito. Tapos ano, kada release ng allowance ko from CHED, nakaplano na agad kung saan gagamitin. Mga pala-desisyon.
Itong isang fam. member na matanda. Feeling validated na dinidiktang kusa ko raw siyang ibibili ng mga gamot niya dahil mabuti raw akong apo at masunuring bata hindi tulad ng pinsan kong pala-gala (hostile 'to sa pinsan ko kasi gusto niya lagi lang nasa bahay at nakakulong sa kwarto. Para sa kanila, version 'yon ng isang mabuting pagpapalaki bilang magulang ulol). Putangina ipagmamalaki pa sa iba pa naming kakilala na nakakatanggap ako ng ganito na para bang utang na loob ko lahat sa kanila 'tong tinatamasa ko ngayon, isang MALAKING KALOKOHAN. Una sa lahat, kakaunti lang sa pamilya namin ang nakapagtapos ng college (oo breadwinner pa ako, talagang sinalo ko lahat) tapos ang expect nila ako itong mag-aahon sa kanila sa hirap ng buhay na kasalanan naman nila dahil they don't know how to spend below their means. WALA PA NAMAN YUNG PERA, NAPANGUNAHAN NA AKO SA RESPONSIBILIDAD KO "RAW". How fucking ridiculous is that?
Pangalawa, PUTANGINA NIYONG LAHAT. Putangina niyong mga utak-talangka na napag-iwanan na ng sibilisasyon kung talang iniisip niyo pa ng yung mga gumana sa panahon niyo eh nangyayari pa sa panahon ngayon. Guess what bitches, CLIMATE CHANGE IS REAL. Pag nakapagtapos ako sa pag-aaral, aalis ako sa putanginang bahay na 'to't magsimula na kayong maghanap ng bagong katulong na MAG-AAHON SA INYO SA BUHAY NA KAYO NAMAN TALAGA ANG MAY KASALANAN. HINDI KAYO MARUNONG HUMAWAK NG PERA. HINDI KAYO MARUNONG MAG-NEGOSYO. HINDI KAYO MARUNONG MAGTAYO NG KAPITAL. AT PUTANGINA, TALAGANG MGA ANAK NIYO PA GAGAWIN NIYONG SALVATION SA PUTANGINANG PAGHIHIRAP NA KAYO NAMAN ANG NAGSIMULA. ANG SARAP NIYONG ILUBLOB.
Pangatlo, utang? Araw-araw umuutang? At talagang nakapatong yung pambayad sa allowance na supposedly sa school ko pa gagamitin? Tangina niyo. Wala na kong mahanap na dahilan para respetuhin kayo. (Note: Malaki-laki rin hinihingi, akala mo kasama ko rin silang gumawa ng Chapter 1-3 ng Research namin) Putangina. Sana kayo na lang pala nag-enroll para makadanas kayo maambunan ng pera ng gobyerno ano? MGA HANGAL.
Gagamitin yung pera ko pambayad ng kautangan? Bakit? Ako rin ba nakinabang nung umutang sila? Tangina, nag-aaral pa lang ako pero kung tratuhin ako ng mga 'to akala mo sumusweldo na ako ng bente mil kada araw.
Kayo mag-aral. Kayo pumasok araw-araw. Kayo maghirap magpasa ng projects. Kayo mag-present ng thesis sa harap. Kayo mag-pull ng all-nighter para makapag-review ng pitong chapter sa iisang subject. Kayo gumawa. Tutal sabi niyo nga, "Madali lang naman mag-aral." Ah oo, sobrang dali, kaya pala kahit kayo hindi rin nakapagtapos.
Masama na kung masama, wala akong pake. Putangina ng bobong pamilyang 'to. Ako magiging huling hantungan ng generational trauma niyong mga bwakanang ina.
Context: Mixture kame dito anteh. May manipulator, anger issues mismanagement, pa-victim, narcissist, hostility, ignorance, toxic masculinity, stereotypical expectant sa mga breadwinner at malaman ang utak na porket may matalino sa bloodline, eh magiging superiority factor 'yon para isipin nila na advance din sila mag-isip, basta puta nakausad na lahat lahat, sila hindi pa rin maka-move on. Lahat ata ng Safeguarding Tendencies ni Adler under aggression at withdrawal nasa pamilyang putangina Lord dito mo talaga ako binagsak noh?
Sige nga. Paano ako mag-t-thrive sa environment na 'yan. Sana 'di na lang ako pinanganak. Mas gusto ko pang ako yung nalaglag kesa mabuhay sa tanginang household na 'to. Sinusumpa ko sila.
Lahat ng na-experience kong trauma sa inyo nung bata ako hiniheal ko ngayon kahit na hindi ko naman kasalanan. Kung susumbatan ako na wala akong MALAKING pasasalamat sa bare minimum at parenting style nilang panget balang araw, ipapaintindi ko sa lahat na HI IT'S ME. PRODUKTO LANG AKO NG LIBOG NILA. WALA KA NANG NGANG KAALAM-ALAM, IKAW PA TOTOKAHAN NG RESPONSIBILIDAD BECAUSE AGAIN GUESS WHAT, THEY CAN'T OWN UP THEIR SHIT AND ARE NOT ADULT ENOUGH DESPITE THEIR AGE TO MAKE ADULT DECISIONS AND WOULD RATHER HAVE EVERYTHING MORE MISERABLE FOR ME AND FOR THEM.
BECAUSE MISERABLE PEOPLE MAKE THEIR OFFSPRING MISERABLE TOO AT KUNG HINDI KAMI (Golden Breadwinner) MAHAHAMPAS NG MATINDI SA ULO, GAGAWA ULIT KAMI NG CYCLE PARA I-DISPLACE SA MGA MAGIGING ANAK NAMIN YUNG HIRAP NA HINDI RIN NAMAN KAMI ANG NAGSIMULA.
SA INYO NA 'YANG BENTE MIL. AKIN ANG BUHAY KO. Sa oras na makatuntong ako sa unang sahod ko sa trabaho, ni cincong duling, wala kayong makukuha sa'kin. Galit? Puwede pa.

Naiinis talaga ako to the point na gusto ko nang murahin mga tao dito sa bahay. I worked hard for this. I earned this. Hindi nila alam na dugo at pawis din ang ipinupundar ko para dito. Tapos ano, kada release ng allowance ko from CHED, nakaplano na agad kung saan gagamitin. Mga pala-desisyon.
Itong isang fam. member na matanda. Feeling validated na dinidiktang kusa ko raw siyang ibibili ng mga gamot niya dahil mabuti raw akong apo at masunuring bata hindi tulad ng pinsan kong pala-gala (hostile 'to sa pinsan ko kasi gusto niya lagi lang nasa bahay at nakakulong sa kwarto. Para sa kanila, version 'yon ng isang mabuting pagpapalaki bilang magulang ulol). Putangina ipagmamalaki pa sa iba pa naming kakilala na nakakatanggap ako ng ganito na para bang utang na loob ko lahat sa kanila 'tong tinatamasa ko ngayon, isang MALAKING KALOKOHAN. Una sa lahat, kakaunti lang sa pamilya namin ang nakapagtapos ng college (oo breadwinner pa ako, talagang sinalo ko lahat) tapos ang expect nila ako itong mag-aahon sa kanila sa hirap ng buhay na kasalanan naman nila dahil they don't know how to spend below their means. WALA PA NAMAN YUNG PERA, NAPANGUNAHAN NA AKO SA RESPONSIBILIDAD KO "RAW". How fucking ridiculous is that?
Pangalawa, PUTANGINA NIYONG LAHAT. Putangina niyong mga utak-talangka na napag-iwanan na ng sibilisasyon kung talang iniisip niyo pa ng yung mga gumana sa panahon niyo eh nangyayari pa sa panahon ngayon. Guess what bitches, CLIMATE CHANGE IS REAL. Pag nakapagtapos ako sa pag-aaral, aalis ako sa putanginang bahay na 'to't magsimula na kayong maghanap ng bagong katulong na MAG-AAHON SA INYO SA BUHAY NA KAYO NAMAN TALAGA ANG MAY KASALANAN. HINDI KAYO MARUNONG HUMAWAK NG PERA. HINDI KAYO MARUNONG MAG-NEGOSYO. HINDI KAYO MARUNONG MAGTAYO NG KAPITAL. AT PUTANGINA, TALAGANG MGA ANAK NIYO PA GAGAWIN NIYONG SALVATION SA PUTANGINANG PAGHIHIRAP NA KAYO NAMAN ANG NAGSIMULA. ANG SARAP NIYONG ILUBLOB.
Pangatlo, utang? Araw-araw umuutang? At talagang nakapatong yung pambayad sa allowance na supposedly sa school ko pa gagamitin? Tangina niyo. Wala na kong mahanap na dahilan para respetuhin kayo. (Note: Malaki-laki rin hinihingi, akala mo kasama ko rin silang gumawa ng Chapter 1-3 ng Research namin) Putangina. Sana kayo na lang pala nag-enroll para makadanas kayo maambunan ng pera ng gobyerno ano? MGA HANGAL.
Gagamitin yung pera ko pambayad ng kautangan? Bakit? Ako rin ba nakinabang nung umutang sila? Tangina, nag-aaral pa lang ako pero kung tratuhin ako ng mga 'to akala mo sumusweldo na ako ng bente mil kada araw.
Kayo mag-aral. Kayo pumasok araw-araw. Kayo maghirap magpasa ng projects. Kayo mag-present ng thesis sa harap. Kayo mag-pull ng all-nighter para makapag-review ng pitong chapter sa iisang subject. Kayo gumawa. Tutal sabi niyo nga, "Madali lang naman mag-aral." Ah oo, sobrang dali, kaya pala kahit kayo hindi rin nakapagtapos.
Masama na kung masama, wala akong pake. Putangina ng bobong pamilyang 'to. Ako magiging huling hantungan ng generational trauma niyong mga bwakanang ina.
Context: Mixture kame dito anteh. May manipulator, anger issues mismanagement, pa-victim, narcissist, hostility, ignorance, toxic masculinity, stereotypical expectant sa mga breadwinner at malaman ang utak na porket may matalino sa bloodline, eh magiging superiority factor 'yon para isipin nila na advance din sila mag-isip, basta puta nakausad na lahat lahat, sila hindi pa rin maka-move on. Lahat ata ng Safeguarding Tendencies ni Adler under aggression at withdrawal nasa pamilyang putangina Lord dito mo talaga ako binagsak noh?
Sige nga. Paano ako mag-t-thrive sa environment na 'yan. Sana 'di na lang ako pinanganak. Mas gusto ko pang ako yung nalaglag kesa mabuhay sa tanginang household na 'to. Sinusumpa ko sila.
Lahat ng na-experience kong trauma sa inyo nung bata ako hiniheal ko ngayon kahit na hindi ko naman kasalanan. Kung susumbatan ako na wala akong MALAKING pasasalamat sa bare minimum at parenting style nilang panget balang araw, ipapaintindi ko sa lahat na HI IT'S ME. PRODUKTO LANG AKO NG LIBOG NILA. WALA KA NANG NGANG KAALAM-ALAM, IKAW PA TOTOKAHAN NG RESPONSIBILIDAD BECAUSE AGAIN GUESS WHAT, THEY CAN'T OWN UP THEIR SHIT AND ARE NOT ADULT ENOUGH DESPITE THEIR AGE TO MAKE ADULT DECISIONS AND WOULD RATHER HAVE EVERYTHING MORE MISERABLE FOR ME AND FOR THEM.
BECAUSE MISERABLE PEOPLE MAKE THEIR OFFSPRING MISERABLE TOO AT KUNG HINDI KAMI (Golden Breadwinner) MAHAHAMPAS NG MATINDI SA ULO, GAGAWA ULIT KAMI NG CYCLE PARA I-DISPLACE SA MGA MAGIGING ANAK NAMIN YUNG HIRAP NA HINDI RIN NAMAN KAMI ANG NAGSIMULA.
SA INYO NA 'YANG BENTE MIL. AKIN ANG BUHAY KO. Sa oras na makatuntong ako sa unang sahod ko sa trabaho, ni cincong duling, wala kayong makukuha sa'kin. Galit? Puwede pa.

Hi, I just turned 25M last monday and my situation is getting worst and worst. A little bit of a back story, I am a former foreign student dito sa Taiwan ka kagraduate ko lng last year and now a foreign worker na dito sa Taiwan. Since first year college pa ako nag papadala na ako ng pera sa pamilya ko sa pinas dahil sa study and internship program ng school ko nagtratrabaho ako habang nag aaral. Sakto lng ang sweldo ko nung una para sa akin at sa family kaso nung naging second year na ako dito need na namin mag bayad ng tuition almost kalahati na nang sahod ko para na lng sa tuition at the same time naging full blown dakilang breedwinner na ako ng pamilya ko kasi yung papa ko di na kayang magtrabaho.2-4k na lng ang na titira sa sahod ko para sa akin very month para lang maka pag bayad ng tuition at maka pag padala sa pinas. Subrang hirap mag budget pag dito kasa abroad food,bills,daily necessities and etc. yan ang situation ko until maka graduate ako at nung naging foreign worker na ako dito mas dumami pa ang bayarin plus na na lay off pa ako sa last job ko last year for few months wla akong work kaya nag ka utang utang ako dito sa mga ka kilala ko dahil walang ipon.Ngayong may trabaho na ako balik breadwinner na ulit. 7 months na akong nagtratrabaho sa bagong work ko at hindi ko pa tapos bayarand ang mga utang ko dahil ang laki ng mga interest at nagpapadala pa ako sa pinas at the same time. Kaya nag desisyon ako na wag na muna mag padala sa pinas for 4 months para ma ubos ko na ang mga utang ko dito starting this May dahil sakal na sakal na ako. Na explain ko na man sa mama ko ang situation ko dito at ang plano last month okay na man sa kanya.Pero bakit ako pa ang masama ngayon, kakatapos lng namin mag away ng nanay ko dahil may pina pa una siya saking bayaran dapat daw ito muna ganito ganyan.
Haysss numb na numb na talaga ako ngayon at ang bigat na ng ulo ko, kahit ngayon lng di pa pwedeng maging selfish mona ako kahit ngayon lng para na man to sa kanila in the long run kung wla na akong utang mas malaki na yung ma padala ko sa kanila at makakahinga na ako dito ng maluwag. Puro na lng problima, puro na lng sila, Anak ang bills,Nak walang pera budget para sa ganito ganyan,Nak yung tuition ng kapatid mo unahin mo muna,Nak walang pera pang pa check up, Nak walang pera para sa gamot na maintinance ni papa mo,Nak na high blood ako,Nak yung kapatid po nag tanan,Nak yung bunso yung mong kapatid na babae ga biga biga. Halos lahat na lng ng problima,Parang na bubuhay na lng ako para sa kanila, sarili ko nga napa pabayaan kona, wla na akong sariling buhay,ma tutulongan ko sila sa problima nila sa pera pero sino ang tutulong sakin? ever since naging breadwinner ako naging numb na talaga ako hayssssss sarap na lng mawala

"I feel guilty that I can't even express myself to my papa, kapag nasasaktan ako, kapag may problema ako, kapag nalulungkot ako, kapag masaya ako, even my love for him, my care for him, and my dreams for him."
I grew up in a broken family, nasa father's side kami ngayon pero nung bata pa ako mother's girl talaga ako. I still remember na pinapipili kami kung kanino namin gusto sumama pero ayoko pumili, ayaw ko magsalita, kasi ayaw ko naman makasakit sa mga magulang ko.
But, long story short, we are now in my father's side, yung mama ko ang nawala sa bahay namin. Totoo pala yung sabi nila na sobrang laki ng impact ng childhood mo sa kung magiging ano yung personality mo ngayon. I remember the time when they are still fighting nung elementary student palang ako, sobrang sakit pala maka-witness ng ganon. I know in myself na from that time palang maghihiwalay sila because of a specific reason that I can't say, at kahit bata palang ako nun, alam ko lahat, naiintindihan ko lahat, at sobrang sakit non to the point that when my mother left our house, gabi gabi ako umiiyak nang palihim sa kwarto namin kasi ayaw ko may makaalam na umiiyak ako, that's the time na pumasok sa utak ko na "ah okay, ngayon ako nalang, ako nalang mag-cocomfort sa sarili ko, kaya ko naman eh," and I learned how to be emotionally independent. Dumating yung time noon na namanhid nalang ako sa kakaiyak. I focused nalang sa pag-aaral mula elementary, high school, hanggang ngayon na college na ako. I feel like binuhos ko yung sarili ko dito kahit mahirap, kahit nakaka-stress, but at least even in this way alam kong napapasaya ko ang mga mga magulang ko, kasi yun palang ang kaya kong maabot sa ngayon, yun palang ang kaya kong mabigay sa kanila, parang there was no grade level na hindi ako nagkaroon ng honor, even ngayong college nakapasok ako sa one of the most prestigious schools here in Philippines (part ng big 4).
Now, because of that childhood, hirap ako mag-express ng sarili ko sa pamilya ko, I can do it with my friends, for them if sa circle of friends lang siguro isa ako sa pinakafunny, pero pag sa pamilya sobrang hirap na hirap ako na parang may pumipigil saakin, laging ang sagot ko lang if tatanungin ako kung kamusta yung pag-aaral ko ay "okay lang" but behind that response ay sobrang pagod, lungkot, stress na nararanasan ko to the point that there are times that I feel like gusto ko na sumuko sa buhay and minsan kini-question ko na ang sarili ko na "Bakit ang taas mo kasing mangarap?" Pero, what I always answer to myself is, "Kasi gusto kong maiangat ang mga magulang ko."
Kahit sobra akong nasaktan noon because of what happened to our family, never akong nagalit sa kanila, and that's how much I love them, hindi ko kayang magalit sa mga magulang ko. Pero nakita ko ngayon na sobrang laki ng sugat na nagawa nun sakin. Unang una, my family knows me, even our relatives sa father's side as someone na sobrang mahiyain, hindi nagsasalita, and lacking of social skills, ako yung sinasabi nilang matalino pero hindi marunong makipag-usap. Well, I mean at some point totoo naman talaga, ganon naman talaga ako sa mga kapamilya, and I think that's one effect of growing up in a broken family. Hirap ako makipag-usap sa mga matatanda, lalong lalo na sa mga kapamilya. Even my teachers before and professors now, hindi rin ako nakikipag-close, pero that does not mean na I don't respect them, that's actually my way of respecting them.
Kapag birthday ko naman or may special occassion, lagi akong umiiyak, I feel like sa mga ganong time, I should always remember the pain that I've been through all these years. Kumbaga those are times na ilalabas ko lahat ng sakit na meron pa sa puso ko, lahat ng hindi ko pa nalalabas, and also para alalahanin yung younger self ko. Tulad dati, I still cry, like all the pain is fresh.
Kapag nakakarinig ako ng mga sigawan or isang taong galit, natatakot ako, sumasakit ang puso ko at hindi mapakali ang katawan. Even if there are things happenning or mga salita ng tao na hindi ko gusto or nakakasira ng inner peace ko, lagi akong nanginginig. I really feel like nagkakaroon na ako ng anxiety.
A lot of people nagsasabi saakin or sa mga magulang ko na ideal daw ako na anak lalo na nung bata ako kasi hindi ako makulit, palagi lang aral, hindi masyadong lumalabas ng bahay, pero lagi kong nasa isip noon kung gugustuhin ba talaga ng isang magulang ng ganoong anak? Kasi parang mas malulungkot lang sila sa buhay kapag tulad ko ang anak nila.
Ngayon, after months of not meeting, habang kumakain ako with my father, he asked me kung kamusta daw ba yung pag-aaral ko? sabi ko, tulad ng dati ay "okay lang" pero sobrang sakit na yun lang ang kaya kong sabihin sa ngayon. I feel guilty that I can't even express myself to my papa, kapag nasasaktan ako, kapag may problema ako, kapag nalulungkot ako, kapag masaya ako, even my love for him, my care for him, and my dreams for him.
Gusto ko sabihin na papa sobrang salamat sa lahat ng sakripisyo, sa lahat ng mga bagay na ginagawa mo para saamin, sa lahat ng pagmamahal, at sa lahat ng pangaral. Kayong mga magulang ko ang dahilan kung bakit ako sobrang taas mangarap. I know both of your struggle. Naalala ko na naman noong higschool ako, lagi kong naririnig na nahihirapan ka, nadidismaya, dahil feeling mo minamalas ka palagi, kasi laging nalulugi sa business o kaya lagi nalang tayo nanghihingi ng tulong sa iba. Sobrang sakit saakin na hindi kita macomfort na hindi ko masabi na "Papa, wag ka mag-alala, magaling ako, ako mag-aangat sayo, pag nakagraduate ako sa magandang university, and nagkaroon ng business, yumaman, hindi mo na kailangan pa magtrabaho, ako na bahala sa lahat." Gusto ko iparanas sa mga magulang ko ang mas magaan na buhay, yung pwede na nilang unahin yung sarili nilang mga gusto kesa saamin, ganon ko sila kamahal.
Ngayon, siguro malapit na ako sa pangarap na yon, ilang taon nalang. If there is one thing na pwede ko mang ipagmalaki sa sarili ko ay sobrang dedicated kong tao, kung meron akong goal na ise-set sa sarili ko, gagawin ko ang lahat maabot lang yun.
That's the reason bakit nasulat ko ito ngayon, pasensya na po kung sobrang haba, pero nakakagaan pala sa loob magsulat ng nararamdaman. I know that hindi lang ako nakakaranas at nakakaramdam ng ganito, I hope you guys also find strength to move on with life.
Salamat sa pagbabasa.
Should I make another one mas focused with my mother naman? Please sana wag mag bad comments huhu sad na nga yung tao eh hehe plus first time ko mag post sa reddit

Hindi ko matanggap. Ang sakit sakit mawalan ng anak. Handa na kami ni papa mo eh, hanggang sa pag-laki mo. Anak, bakit naman ang aga mo kami iniwan? Bakit ka binawi? Diba nung nasa ospital tayo nakipag-deal ako sa diyos na ako na lang yung kuhanin niya, mabuhay ka lang kasi alam kong mamahalin ka nang sobra sobra ni papa mo.
Siguro anak, mas masasaktan at mahihirapan ka pag sinilang kita. Hindi ko alam anak… ang sakit sakit para kay mama at papa anak. Salamat sa dalawang buwan na nakasama kita, sa pagpapakita ng tibok ng puso mo. Sa pagpaparanas sakin maging nanay sa maikling panahon.
Your life deserves to be celebrated too. Anak balik ka ha? Papangako namin na mas magandang buhay ang maghihintay sayo. Hihintayin ko pag-babalik mo anak. Im sorry anak. Sorry.
Love, Nanay.