Tula sa ina tugma

Hi. I know you're here, so hello to you kung mabasa mo to. Oo, wag mo na ioverthink. Ikaw to.
We met 7 years ago. You were this shy girl who kept to herself but would always be game to joke around and banter. It became a challenge to me na patawanin ka every shift, kahit sa maliliit na bagay lang (as a harcore people pleaser). Hindi pa kita crush non, but something just drew me into your atmosphere. Fast forward to 2 years later, we ended up sitting beside each other almost every night and I got to know you more. I think the first time I realized I may have a crush on you was when you asked for my playlist, kasi sabi mo you liked the songs that were playing.. and unexpectedly, kinilig ako. Ang babaw, I know. But music is my language. It's the easiest way to my heart and my soul. I was in a relationship then, and I found out later that year (dahil ginawa mo kong 3rd wheel HAHAHA) that you were also seeing someone. Kaya hanggang parinig lang ako sa IG.... until 2022 came, I was single, you were single, and we started hanging out ng tayo lang dalawa.
I never assumed they were 'dates' since we never really talked about it. Delulu ako pero hindi ako asumera hahaha but yeah, I enjoyed your company. I still do. And I know first hang out pa lang natin, you mentioned it already -- na you're not looking for love, you don't even know if you still believe in love or if you ever will, and that you have trust issues because of your ex -- and I respect that greatly. Kaya kahit talagang hulog na hulog na ang lola nyo, hindi ako umamin... not until araw ng kalayaan the same year.
Hindi ako makatulog at sobrang kabog ng dibdib ko for some reason. I felt like I had to say it. It was literally like vomit -- hindi mo kayang pigilan pag andyan na. So umamin ako. Pero I made sure not to pressure you or anything, kasi you also mentioned you hate people with the 'savior-complex' and I wasn't trying to be. I just felt what I felt and I needed you to know. I figured whatever happens, it's always better to let people know they are being admired and appreciated simply for existing -- kasi sa totoo lang, wala ka namang ginawa or sinabi para umasa ako. I did that all on my own. But you're an amazing person. Sa dami ng pinagdaanan mo, you're still here. Most people would have given up - but you didn't. And now, you're a confident motherfucker who gives no shit and protects her peace above all -- and I love that about you. And I don't want to take that away from you.
Ang gusto ko lang, ma-cuddle ka, makinig sa mga kwento mo, misadventures mo, mga nangyari sayo on your trips.. Kaso wala eh. After I confessed and you didn't say you felt the same, I took that as a no and just forced myself to be content na friends lang talaga tayo. Masaya naman ako as your friend, but I feel like I'm selling myself short if I say na okay na ako dito forever lol sabi nga ni Snoh Alegra, 'I don't want to kiss you, I just want to feel you' GANON pero gusto din kita ikiss hahahaha but yeah, parang malabo eh kasi pakiramdam ko either hindi mo ko type or we don't want the same things... I know na I'm confused rn kasi I never really asked you if you felt the same -- but come on. Ako na nga nag first move eh, sundan mo naman??? hahahahaha jk it's okay. Tanggap ko ng baka nga hindi mo ko gusto.
Hindi ko din alam bat ko to sinulat.. para lang malabas ko siguro. I'll try harder to move on and get over you, pero no promises. Knowing myself - isang text mo lang I'll keep coming back to you until may ilaunch ka ng jowa or something. Iiyak ako at mag lalasing BUT know that I will genuinely be happy for you when that day comes. Ofcourse, sana ako yon. Pero kung hindi, ayos lang. Basta wag ka na sanang matakot sumugal ulit. I promise you hindi lahat ng tao kagaya ng ex mong gago.
P.S if mabasa mo to and tang ina naghihintayan lang pala tayo, gago mag message ka na ayain mo ko magkape tapos pag nag yes ako sabihin mo 'okay. that's a date!' GANON! Mahirap ba yon?? HAHAHAHAHA eme
fin.

I have a group of friends na eventually palaging hindi na pumapasok sa kahit anong subjects namin. We have 8 members sa group of friends namin. 3 yung palaging hindi pumapasok sa amin partida pa naka dorm pa sila. 3 din kaming pumapasok consistently, yung 2 sa amin is malayo yung bahay and also babae kami lahat.
1st sem hindi sila ganon pero nung kalagitnaan na ng 1st sem napapansin ko ang tatamad na nila, mahilig na sila mag-clutch, nagtuturuan sila kung sino yung gagawa nito. Parang nagiging pabigat na sila sa grupo. 2nd sem na, ayun naglalabasan na ng true colors, partida hindi na kami block section kaya kami group of friends lang talaga naka-stick sa lahat ng courses. Ang dahilan nila bakit hindi pumapasok. Tinatamad, wala naman daw gagawin sa subject na yun at hindi naman nag check ng attendance yung prof. Malalaman ko pa sa gc namin na gising na si ganito habang nag video call sa jowa niya sa sa dorm sa time ng umabsent siya.
Ang ending yung 3 hindi pumapasok magtatanong palagi sa gc na ano daw yung mga topics na diniscuss, may quiz ba daw sa ganitong araw, ano daw mga fa na ipinagawa etc. Minsan kapag awang awa na ako sa kanila or nasa mood ako maging mabait dahil kaibigan ko naman sila sinasabi ko kung ano mga gagawin next meeting at yung FA na kailangan ipasa next meeting onsite. Pero diba responsibilidad mong pumasok para malaman yun? Hindi na kayo bata para i-remind sa ganitan attitude niyo. Palagi silang kumakapit sa amin pero nung nanghingi lang ako ng favor sa isa sa kanila, hindi man lang mabigay super simple lang nun ate.
Ang unfair lang kasi minsan sila pa yung mas mataas yung letter grade. Yes, alam ko naman na may individual grading pero ang unfair for me na consistenly present ta's ganoon lang scores tapos sila hihilata lang sa kama buong time na class na hindi nila pinasukan at magtatanong ano mga gagawin sa subjects na yun. One time din, before mag monday ina-nounce na may quiz sa thursday at 3 kami lang pumasok sa amin group of friends that day. Kaya ako todo kinig naman sa discussion, at talagang na-gets ko siya. Before kasi kapag nandiyan sila wala talaga ako na-gets sa lesson stats pero nung wala sila gurl grabe parang doon ko na-realized na hindi pala ganoon ka-hirap stats lalo na yung prof namin is ineexplain talaga detailed yung lesson. Kaya na-motivate ako mag-review, as in inintindi ko from the top lahat sa bahay. Eto na thursday quiz na, pumasok yung 2 pala-absent kasi alam nilang may quiz e, yung isa hindi na pumasok. Habang nag quiz kami, etong isa tinitignan niya yung sagot ko ako naman na todo takip kasi pinaghirapan ko yun tas ikaw parang ganon mo lang makukuha? Wala siyang nakuha sa akin kaya nangopya siya sa harapan namin. Grabe mas mataas pa lamang niya sa amin na nag review.
Sinusubukan ko hindi mahawa sa mga ugali nilang ganon pero alam kong hindi ko ma-control yung subsconciously behaviour ko kaya siguro ang solution is change na ako ng group of friends next sem. Kayo guys, what do you think is the best solution? dahil ayokong masanay na ganito yung ugali ko sa susunod na taon.

Context: Namatay brother ko last October, by first week ng November naibigay na namin lahat ng requirements, nag require sila ng SPA kasi hindi tugma yung name ko bilang funeral sponsor ng kapatid ko sa aking St. Peter funeral plan.
They then told us to wait for the investigation to finish and confirm the validity of our submitted requirements, ngayon ask ko lang kung gaano katagal ang investigation?
Sobrang hassle kasi magpunta sa SSS branch na to and the commute takes 2 hours tapos pipila ka lang para tanongin yung status ng investigation, tapos sasabihin sayo wait nyo na lang matapos yung investigation, and wait sa text namin, e this last 7 months wala akong natanggap kahit isang text from them.

Sobrang nkaka @#₱_&## ina pag ginagawa nya sakin to. Makikialam sino kausap ko samantalang d ko sya pinapakialaman. Wala syang respeto sa privacy at boundaries .
Lagi syang nang guiguilt trip kapag may favor syang hindi ko na payagan pinaparandam nya saken na wlanakong kwenta. Kpag meron akong hindi kayang gawin magtatampo.
Ni hindi nya inisip mental health ko. Alam nyang may panic disorder ako at anxiety at currently taking meds.

Na notice nyo nga may mga conductor sa modern jeepney daw na hilak gid mag hatag kambyo. Ina bala padugay2x nila or palipat magkambyo. Mahulat pasila nga munuhon mo pa? Kamahal na gani plete sa modern. Ang 5 pesos mo nga kambyo d pa na hatag. Sa tsiempo subong nga grabe inflation dako na mabulig ka 5 pesos kung masupot. Hay nako.

I was 3 years old nung namatay yung father ko, nagkaroon ako ng step father at nagpalaki sakin til im 16, siya na ang tinuring kong tatay pero nagkasakit siya at nawala rin. So ang nanay ko na ang sumusuporta samin 5 na magkakapatid, tatlong lalaki at dalawa kaming babae, ako yung bunso at ako na lang din yung nag-aaral. I witnessed how much of my mom sacrifice on our behalf, araw-araw siyang nasa kalsada para dumiskarte o rumaket para may pangkain kami kaya ang goal ko ay makatapos muna sa shs at magtrabaho para maalis ko siya sa bahay namin. Dahil ang mga kapatid ko ay wala rin kwenta, yung panganay namin adik at walang trabaho, may anger issue pa at minumura pa si nanay at sinisigawan, yung pangalawa may pamilya na, maayos naman kami itreat kaso may bisyo rin, yung ate ko maaga nabuntis kaya hindi na rin nakatira samin at yung pangatlo kong kuya mabait at masunurin na anak kaso nadiscover din yung drugs at hindi kinaya kaya nagkasakit sa isip.
Hindi sa jinujudge ko sila, sobrang dismayado lang ako sa mga choices nila sa buhay lalo na at nakikita ko si nanay umiiyak sa mga problemang binibigay nila. Maiintindihan ko pa sana kung naging pabaya na ina siya pero hindi naman, Hindi siya naging malupit samin at wala rin syang bisyo kahit ilang beses na sya binigyan ng problema ng mga kapatid ko tinatanggap niya pa rin sila, naging nanay at tatay siya samin. Kaya masakit sakin na palagi syang nakitang umiiyak sa tuwing sinasagot sya ng kuya kong panganay, pero wala ako magawa, hindi ko masagot yung kuya ko dahil bunso lang naman ako at takot din, kaya ang gusto ko na lang ay maalis siya sa bahay namin kaso hindi niya rin maiwanan yung pangatlo kong kuya kasi may sakit nasa isip at sya lang ang nagpapakalma pag nagwawala. Ff nagkabf ako and tinutulungan niya kami minsan sa mga gastusin, pareho pa kami studyante pero gumawa kami ng pagkakakitaan kaya hindi na ko humihingi ng pambaon kay nanay at ako na mismo nagpapadala sa kanila, sumama na rin muna ako pansamantala sa bf ko para makaipon ng pera habang nag-aaral, pumayag naman si nanay dahil siguro may tiwala naman siya sakin. Ilang buwan ay nakaipon din kami ng bf ko kaya hinanapan na namin si nanay ng bahay, sya at pamangkin ko muna ang magkasama kasi need ko pa rin kumita para may pangbudget sya sa pagkain at pambayad ng bills, sabi ko tapusin ko lang ang new year at sasama na ko sakanya sa bahay. December 2023 pumunta kami sa bicol ng bf ko dahil ipapakilala nya na daw ako sa pamilya, pag-uwi namin sa manila January 4 dumiretso kami sa bahay ng Tita ko kasi nandun si nanay nag-iistay, ang payat at nahihirapan na tumayo, malala na pala yung sakit niya at wala akong kaalam-alam na ganun na pala, dahil nung mga time na nagsasabi siya na may masakit sa tiyan niya ay malayo ako kaya ang pinapasama ko magpacheck-up ang ate ko, nagpapadala ako sakanila panggastos at sinasabi lang sakin ay wala naman daw problema ulcer lang daw, kaya sabi ko magpaultrasound kahit sa private hospital na kasi hindi naman pwede walang makita sakit sakanya, kaya nung araw na magpapaultrasound na sila ay nagpadala ulit ako, sabi ng ate ko ilang araw pa raw lalabas yung result kaya binisita ko muna si nanay at nalaman ko yung perang pinadala ko ay binawasan pala ng ate ko at dahil kulang na pambayad sa ultrasound hindi na sila tumuloy, at pinambili na lang nila ng pagkain yung natira, I was mad sa ate ko, at si nanay naman sinabihan lang ako na hayaan ko na at okay naman na daw siya, sabi ko mag-iipon ulit ako at ako na ang sasama sakanya, minsan lang din talaga kasi ako makabisita kasi malayo yung tinutuluyan namin ng bf ko kay nanay at magastos sa pamasahe. So ayun balik tayo sa January 04, sabi ng tita ko umalis siya dun sa bahay na kinuha ko dahil mag-isa na lang siya at dahil may sakit natatakot siya dun, umalis din kasi yung pamangkin ko, then nag request si nanay sakin na bilhan siya ng saging kasi hindi siya makakain dapat sakanya malalambot lang. I decided na mag absent muna sa school kahit 1 week at iconfine sya sa hospital, but I have this though din na parang hindi niya na kakayanin kasi sobrang payat at nanghihina na siya, kinausap din ako nila tita na ako na lang daw talaga hinihintay niya at gawin ko na lang daw yung request niya para wala akong pagsisisihan, at ang request ni nanay ay wag siya dalhin sa hospital kasi puro daw turok lang dun kaya ipacheck up na lang daw sya sa kilala nyang doctor, kaya pumunta kami sa clinic nung doctor at nung natapos sya icheck, sinabi sakin ng doctor na cancer yung sakit nya at stage 4 na, binigyan na rin sya ng taning na 3 months kami na daw bahala kung dadalhin pa sya sa hospital. At nung umuwi kami tumabi ako sakanya sa higaan niya I decided na ipapasyal ko na lang sya sa mga susunod na araw, hindi ko sinabi sakanya kung ano sakit niya dahil sinasabi niya sakin na magiging okay din daw siya dahil kailangan ko pa siya at yung kuya kong pangatlo, sabi niya matutulog muna siya pero gisingin ko rin daw siya kasi kakain siya ng saging na binili ko. Kinagabihan dumating ate ko kaya sinabi ko kung ano sakit ni nanay at may taning na, umiiyak sya at nagpupumilit dahil daw sa hospital sabi ko ayaw nya nga sa hospital, pero nung sinubukan ko si nanay gisingin hindi na sya nagreresponse samin, humihinga pa sya pero puro ungol lang ang ginagawa nya kaya tumawag na sila ambulance at sa hospital nung nagkamalay na siya sabi nya sakin bat daw sya dinala sa hospital, sabi ko "hindi kana kasi makausap namin kanina nay, buti nga ngayon nakakausap kana namin" gusto nya uminom ng tubig kaso sabi ng nurse bawal daw muna, dahil nakakausap naman na namin siya sabi ko sa ate ko kung pwede na kami umuwi, dahil gusto ko na lang makauwi siya and I don't care kung mawawala na sya sa araw na yun basta sa bahay at hindi sa hospital. Pero ang dami pa rin nangyari the last time I remember sinabi na samin ng doctor na wala na siya.
Nilabas na siya na may takip para dalhin sa morgue, hindi ako nakapag-paalam sakanya. Umiiyak yung ate ko at hindi lumalapit kay nanay, pero lumapit pa rin ako sakanya, I give her a hug. I told her I love her and it's okay she can rest na. Nung sinilang ako siya ang unang yumakap sakin at nung nawala na siya ako ang huling yumakap sakanya.

Bale there was a memo dropped without asking me first if am fine with it. I already filed for leave and twas already deducted a few weeks ago, and yet am forced to take post for an event from 13-21 MF. Government work is shit. Daming brain dead sa taas. Putang ina. Deducted na sana and posted stupid AF. Now fault ko pa na na exposed yung galawan nila

This is my first time posting something like this so please do bear with me and the long post ahead.
I’ve been in a relationship with my girlfriend for 2 years already. So much has happened in the span of our relationship. I can’t count how many waves of ups and downs have we been through already. Aminado ako, kadalasan ako yung nagiging sanhi ng problema sa amin ng girlfriend ko kasi napapagalit ko siya. Pero tuwing nagagalit siya, takot na takot ako sa kanya. Minumura niya ako, pinapakyuhan, namimisikal siya, basta mga bagay na sa tingin ko ay masama naman. Basta talaga pag galit siya, para siyang ibang tao. Inamin niya sakin before na kaya ganun siya kasi may trauma rin siya galing sa mga magulang niya at mahirap daw baguhin ang mga ganung bagay o ugali. Pero kahit ako na may naidulot na trauma ang mga magulang, hindi ko naman yun dinalala o ipinaparanas sa iba. Kaya lagi kong sinasabi sa sarili ko na I will never let my own children experience my childhood and that the family trauma ends with me.
Going back, ayun nga, dahil sa ginagawa ng girlfriend ko ay nagkatrauma na tuloy ako. Masaya kami pag okay kami. But once may magawa akong mali or maski maannoy lamang siya at makita ko yung galit niyang mukha, parang nanginginig katawan ko. Kasi naaalala ko lahat ng mga ginagawa niya sakin pag galit siya. Naalala ko pa yung mga threats niya sakin na kung ano ano lang at natatakot talaga ako don. Nakakalungkot lang kasi di ko alam bat niya ba nagagawa or nasasabi ang mga lahat na yan sakin kung mahal niya ako. Kapag may kasalanan siya sakin, ang dali ko lang siyang mapatawad. Never ko rin siyang sinigawan, minura, pinisikal, etc. Kalmado lang ako pag may problema kami pero siya hindi. Pagnagaaway kami, tinatago ko mga importanteng gamit ko kasi baka sirain niya or itapon or isunog. Naaawa talaga ako para sa inner child ko kasi hindi naman to ang inasa ko sa isang relationship kasi para lang akong palaging pinapagalitan. Naiingit ako sa mga couple na hindi nagaaway. Tulad ng mga magulang ko, hindi talaga sila nagaaway. Pero sa magulang ng girlfriend ko, madalas magaway. Ayoko sanang umabot kami sa point na kasal na kami ay maging parehas kami sa mga magulang niya.
Nagpost ako ng ganito kasi di ako makatulog kasi di ko mapigilang umiyak kasi naaalala ko mga bagay bagay na to. Inisip ko future namin. Date to marry ako at jinowa ko ang girlfriend ko with the thought of marrying her in the future. Pero naisip ko na kung pagbabasehan sa ugali niya kapag galit, parang hindi ko na gusto na siya ang maging kasama ko habang buhay at maging ina ng mga magiging anak namin. Ayoko ko rin na magcause siya ng trauma sa mga future anak namin.
I would consider myself a soft-spoken person kasi introvert ako, opposite naman girlfriend ko. Akala ko magcocomplement kami kasi nga baliktad kami. Pero parang gusto ko nalang din ng soft-spoken tsaka mabait na partner. Yung hindi ako sisigawan, yung hindi ako bibigyan ng silent treatment, yung hindi ako lalayasin tuwing magaaway kami at mas lalong magagalit pag hindi hinahabol. Yung hindi nangungurot tsaka nanunulak. Yung hindi nanununtok. Yung hindi ako itrinatrato na outlet for rage. Mas lalo lang akong umiiyak sa pagsulat ng ending ng post na to.
Sana maging ayos nalang ang lahat. Ilang months ko na ring tinitiis ang ganito. What would you guys do in my situation? Do you think this relationship can still be saved? I still love her but I’m constantly drained because of her.
Sorry po kung hindi maayos ang pagkakasulat ko. It’s really hard to reminisce, think, type, and cry all at the same time.

I'm planning to stop schooling.
I'm a first year Pharmacy student, I want to become a doctor someday, but now I'm losing hope, I don't see myself capable of being a doctor, I'm struggling with my lessons and memorizing, I'm always insecure about my classmate who's always striving sa classes namin and always mataas yung scores sa tests and exam.. I don't know Kong paanu nila na memorize agad yung lectures habang Ako pinoprocess ko pa lang sa utak ko yung sinasabi nang prof namin, always burned out na Ako ang my mental health is not in a good state na. And na notice ko narin na ayaw makipag group sa Akin ng ibang kaklasi ko and my suggestions was always rejected. Although I did tried my best to pass my subject pero kahit Anong gawin ko Hindi tlaga sya mataas. I'm in the edge of losing my scholarship because I can't seem to maintain my grades. Nag strustruggle narin Ako mentally.
I'm always a top in my class when I was in highschool, but now I'm always behind. I want to stop( for a year) to rest for a while pero Meron talaga sa part ko na ayaw ko rin ma left behind and mag adjust again sa new classmates ko if bumalik Ako. Naguguilty rin Ako sa expenses, nahihiya na Ako humingi. Never nmn ako prinessure ng aking Ina at nung sinabi ko sa kanya yung pinagdadaanan ko, inintindi niya talaga Ako. Meron sa part ko na gusto ko tlang huminto pero Meron din na part na ayaw dahil sayang Yung mga pagod at sacrifices ng Ina ko.
What should I do? Can I ask some advices?

Hindi ako makatulog. You still haunt me. Sobrang pinagsisisihan kong bumaba ako sa level with you. Nahila mo ko sa pagka lugmok mo. Sa pag sagip ko sayo, sabay tayong nalulunod ngayon. Sa tuwing naalala ko kung gaano ka-dugyot yung apartment mo naghahalo yung awa at galit ko sayo. Buong buhay ko akala ko sa lalake ako makakaranas ng sexual harassment pero sa kapwa babae ko pala. Putang ina nakakadiri. Sobrang nakakadiri pag one sided lang yung admiration. Tang ina niyo, di ko kayo type.
You almost ruined my life rina. Tang ina mo Narcissist na asal 11 years old. Ang baboy mo na nga, ang baboy pa ng ugali mo at ang baboy pa ng pamamahay mo. Kuskus kubeta muna bago harot at twerk!

Meron akong(F) kaibigan(F) na nakilala through another friend, online. Sa COVID pa kami nagkakilala kaya medyo matagal tagal na rin pagkakaibigan namin. Hindi kami same age kaya medyo hindi ako nakaka relate sa mga gusto niya. Kaya nagulat nalang ako kasi tinuring niya na pala ako as best friend at the time.
Story time ng slight. Noong nagkaroon na ng Face to Face, nagkwekwento siya sa fg namin na parang ayaw na sakaniya ng best friend niya (pangalanan nalang natin na si Kimmy). Si Kimmy is nagkaroon ng BF, and dahil sa BF na un nasira ang friendship nilang dalawa. Siyempre ung fg namin cinomfort siya about sa sitwasyon na 'yon, palagi niyang pinapakita sa amin na nasasaktan na siya sa pagkakaibigan nila ni Kimmy. Kaya palagi namin siya kinakampihan pagdating sa mga kwento or away nilang dalawa.
I always give it my all when giving comfort and advice, gusto ko iparamdam sa tao na I care talaga. Kaya siguro dahil do'n tinuring niya akong best friend. Don't get me wrong wala akong problema do'n, I have friends naman, pero iba kasi ung idea niya ng best friends sa akin. Hindi tugma ung ideas namin about that. I have best friends na hindi naguusal for years, pero pag nagusap na, the friendship is still there. Ung sakaniya kasi ang best friends is like always magkasama, palaging magkadikit, kailangan always keep in touch. Gusto ko maging kaibigan na palaging nandiyan para sakaniya.
Long story short, we became best friends, we always hangout each other, palagi nag vo-voice call, palagi nag uupdate about our lives. But this was during the summer, wala pa akong responsibilities kasi super free ang schedule ko. Pero ngayon I have responsibilities kasi kaka start ko lang ng college, hindi na ako masyado nakakaupdate sakaniya or just hangout man lang. Dahil do'n nag ooverthink siya na ayaw ko na sakaniya, na nagsasawa na ako. Palagi ko naman sinasabi sakaniya na may iba lang akong ginagawa or busy that day, pero gano'n pa rin. Nakakapagod na mag explain.
Palagi nalang ako nageexplain ng side ko kung bakit ganito ganiyan. Tapos ang mangyayari is babalik lang about sa nararamdaman niya. Wala man lang pagkakaintindi kung ano nararamdaman ko. Nakakapagod na, gusto ko na sabihin na ayaw ko na, pero sayang kasi ung pinagsamahan namin, lalo na kasama siya sa fg ko, baka masira pa relationship naming isa't isa.
Ba't ko naiisp na gago ako: Palagi niya akong pinapriority kaysa sa iba naming friends sa fg. Sabihin nating mas favor siya sa'kin, kasi nga best friends kaming dalawa. Palagi ako binibigyan ng mga clothes, nililibre minsan, and tbh, sakaniya ko na experience ung iba kong first time. Like first time gumala sa ganitong lugar, first time mag picture sa ganitong machine. Pero nafefeel ko kasi na sobrang unfair na naming dalawa, we have an fg, pero kaming dalawa lang palagi gumagala, hindi naaya ung iba, pinagusapan namin 'to, pero dahil do'n pinipilit niya ung sarili niya "makisama" sa fg namin. Forced ung conversations, interactions. Kahit iba kong kaibigan nagtatanong bakit gano'n behavior niya. She's comfortable around me, pero pagdating sa ibang tao, o iba naming kaibigan, hindi. Gago ba ako?

As i sit here .. Nag duduyan nag scroll sa YouTube i pass by sa inoman session ng paroya ni edgar! Damn i felt so old so i scroll down saw kamikazee etc tas i pass by sa chicosci ung madalas patugtogin sa mtv ng channel 23 hehe emo days pa ...
I felt so old this feeling of nostalgia that embracing me wishing i can turnback time to the time i only wish to be an adult not actually being adult but in the same time feeling bad to the new generation that never gonna have this glimpse of real fun ..
No one will have what 80s,90s,20s' kids had kasi nga siguro nadaanan na pero trust me ang saya talaga ..
I'm not drank saying this haha
Tang ina kainoman nga na pwedeng kakwentohan ng pass dyan haha ..
Tang ina nonsense na ata tong sinasabi ko but i just wanna say this ..
Ang boring ng new GENERATION LOL 😂

So last week , Friday nag announce yung student org ng strand ko (HUMSS) that we have a closing party , this Thursday . So yeah nag bayad ako (ung baon ko na supposedly sinisave ko para makapag beach ako next month) . Monday came and napag desisyonan ko na mag backout kasi putang ina may practice nanaman for a yell (starting Tuesday , today , this week )which is sawang sawa na ako and I feel very apathetic about these kinds of events . Right after kong sinabi sa kaklase ko na member rin nang student org na mag bbackout na ako , may pumasok sa room namin na member ng student org na DAPAT LAHAT DAW REQUIRED SUMALI SA CLOSING PARTY .
So after school , napag desisyonan ko na sabihin ko nalang sa kaklase ko na nilalagnat ako . Nagtaka rin ako and nasabi ko rin sa sarili ko , nasan karapatan ko na maghindi sa isang party ? Like last year sa isang event , you allowed people na hindi sumali , tapos for a party , hindi ? WTF . Bahala kayo sa buhay nyo.
Just recently today , nagagalit (ata) yung adviser namin and sinasabihan kami na mag attend and yung isa naming org member sinasabihan kaming lahat na pumasok tommorow so i decided nalang na sabihin na nilalagnat pa ako and huwag mag attend.
again i still just cant understand why would they make a closing party , mandatory ? so i cant say no now to something ? its just a party naman and before you ppl tell me "its for the experience" , "its fun" , NO. im not in the mood and these kinds of events makes me just want to go home and do something on my own (tsaka iniipon ko allowance ko)
istg if etong mga kaklase ko also my teacher wonders where the fuck i was during rehearsals for the party and the event itself and get mad , its their problem , idk . bahala sila

I am an incoming SHS student. I do really well in school and is on the higher rank side in my advanced class. My mom is a live seller, her business is going well. Enough to support us and can even buy our "wants" occasionally. My dad is a driver of our own van, yung byahe nya is hindi madalang pero hindi rin madalas pero kapag byahe sya, mataas din naman yung nakukuha nya. I have 4 younger siblings, ako yung oldest, lahat kami nasa public school, yung isa nasa elem na, yung 2 nasa kinder pa.
The school that I want is a private school. Talagang kilala sya in terms of quality education + complete facilities + aircon pa HAHA + magandang services (entrance exam reviewers, work immersion process). However, the tuition is 8k (voucher applied). May iba't ibang mode of payment naman, monthly is 800. Books and uniform pwede ko naman sya maarbor sa pinsan kong dun nag aral (laking bawas na neto). May ipon din ako na 3k pero wala kasi akong cp at tablet lang ni joy gamit ko, though may laptop naman ako at nakayanan ko naman pagtyagaan yung tablet + gusto ko mag paayos ng ngipin HAHA nakakahiya kasi, hilig ko pa naman humalakhak.
Kaya naman daw ni mama yung tuition, nag woworry lang ako kasi baka bumigat yung gastusin ng husto. Ewan ko pa, batak mang guilt trip sila nasanay akong hindi na umasa na maibibigay nila yung luho ko kahit nakakaluwag naman kami + baka isumbat din sakin pag nagaway kami. Nakapasa ako sa exam nila, tingin nyo ba i-go ko na dito? Or should I settle na naman sa public school na pinag-aaralan ko na kinakawawa lang bulsa namin sa research dahil wala silang pondo, pero wala akong tuition na babayaran. Di naman entirely pangit ang experience ko dun pero ang toxic talaga ng environment lalo na yung mga teacher kong pedo at namimilit sa research.
Speaking with no bias, nasa estudyante naman talaga yan at wala sa school pero gusto ko rin dito parang as a treat na rin sa sarili ko kasi ang aga kong naging batang ina sa mga kapatid ko dahil busy pareho kong parents sa trabaho tapos wla rin akong HS life halos dahil strict kuno sila na wala naman sa lugar yung pagkastrikto to the point na di ako marunong makipag socialize HAHAHA. Mamatay nalang talaga HAHAHAHHA. Anywayssssss san kayo mag eenroll kung ako kayo

Nakilala ko siya online sa isang contest a year ago, and we're both writers. Isa sa mga passion namin ay ang magsulat, maging story man o tula. Naging top 3 ako sa contest while sya naman walang nakuhang award. Naging ka fling ko siya dahil sa contest, and I was really into him because he's a poetic genius and he's quite famous din pero may inamin siya sakin na he still had feelings for his ex, so they got back together. I let them be and focused on my own life until my feelings faded away. Three months before my birthday, he suddenly reappeared, asking if there's still a chance. I said, 'oo naman,' not wanting to reject him and being single at the time. Time passed by lagi niyang tinatanong na 'Can you be my girlfriend?' and I reply, 'You know, hindi pa ako 18 and hindi pa ready, right?' Then he goes cold, saying, 'Okay, I'll wait for you.' Fast forward to my birthday yesterday, he asks again, 'Can you be my girlfriend?' I respond, 'I can't force myself to commit if I'm not ready, that wouldn't be fair to you.' He says, 'Okay,' and goes cold again. I ask him what's wrong, and tells me, 'I waited for you, you said you'd answer me when you turn 18.' I'm feeling so pressured because he's pushing me to say yes and trying to manipulate me. He turns into a sad boy, goes cold, and even at morning, he says, 'Goodnight.' 😭

Monday na Monday kahapon kinailangan kong sumulat upang ipaalam ang aking concern sa isang nakatataas para matahimik ang aking kalooban (hindi ko na babanggitin kung ano 'yon). Napakahirap at intimidating talaga kapag nasa mataas na posisyon ang kailangan mong kastiguhin. Namulat ako na kapag may mali dapat kinikwestyon at hindi ako mapapakali kapag wala akong ginawa lalo na't ako ang agrabyado. Nangingibabaw sa akin ang prinsipyo ko kahit minsan broke ako. Haha lol
Sa mga naka experience i-challenge or kalabanin ang may mataas na posisyon sa inyong opisina paano niyo nalampasan ito? Kasi ngayon nag email siya sa akin (hindi ko kayang basahin), nakita ko lang ang name niya nanginginig na ako. Hanggang ngayon apektado pa rin ako. Pero wala akong balak umatras dahil alam kong ako ang nasa tama. Dapat makuha ko ang apology na nararapat sa akin, at aminin niyang nagkamali siya at nawa'y matuto siya sa nangyare dahil ilang araw ginulo nito ang mental health ko.
Nakakatrauma! Twice nangyare sa akin ito na nasa higher ups ang parehong involved. Yung unang nangyare nagresign ako dahil after ko i-raise ang issue hindi rin naman naresolba at nainvalidate pa ako at ang nararamdaman ko. 2 years kong tinrabaho ang sarili ko upang manumbalik ang kompyansang nawala dahil sa nangyareng 'yon tapos kanina lang parang biglang bumalik yung trauma ko dahil sa nangyare.
Nagpaplano na pagharapin kami sa mga susunod na araw. Alam kong kailangan kong lakasan ang loob ko. Pero tang ina eto nanaman yung trauma andito pa rin na wala akong choice kundi harapin.

So I (18f) have these highschool friends before. Nung nag-college kami, we went into different universities but we stayed in touch. Araw-araw din active gc namin. I also meet 'yung isa sa kanila na same university ko. It was all going fine and we talk often talaga sa gc.
Before I get to the main part ng rant ko (kasi i am really fuming in age right now and hindi lang halata), here are some take-away points:

1. 3 kaming girls, then dalawang boys
   1. isang lalaki, may bf
2. Saming mga babae, ako lang 'yung may bf
3. Friends sila simula gr11 while I befriended them ng gr12
4. They comment about other people's lives a lot and it doesn't sit right with me so madalas, taga-tawa and react lang ako sa gc. Wala akong ambag sa hates and chika, ganon

Then nitong christmas break, naturally nag-ayaan na mag-inuman and all. I'm game naman pumunta because I missed them rin and there was never a dull time naman talaga kapag inuman with them. The thing lang is, I have a fever that time (and I'm a bunso so up to now, I'm sheltered by my parents) so hindi pumayag mom ko. I communicated with them naman. I even sent my conversation with my mom na nagsasabi talaga ako na gusto ko pumunta kasi minsan lang 'yon. Then the only response I got was: “Tumigil ka teh. Pinupuno mo ako. Ikaw lang wala”. That was off-putting na agad but I still tried to ask them if pwedeng i-move 'yung inuman because mahaba naman break naming lahat. And they still responded with pabalang na tone. So of course, I got offended na lang din and didn't reply.
Then ayun, after new year I noticed na tahimik na 'yung gc. I didn't pry much kasi baka they were just celebrating with their family din naman. However, kinagabihan, I saw their stories na nasa google meet sila and ako lang 'yung wala. So na-gets ko agad na may bagong nang gc.
Hindi ako confrontational na tao so I let them be. I don't know. May two other friends naman ako that have a much more genuine connection with me. Saka before I can even reach out dun sa friends kong 'yon, may ig story agad sila with the gc name “7-1” implying that they kicked me out or dropped me. Edi lalo akong nawalan ng gana to confront them because bakit ganon agad ginawa nila?
It didn't stop there. It's been going on for months. Lagi silang mag-sstory na makikita talaga ng lahat na I'm not friends with them anymore. Ako, I stayed silent because I don't really like online dramas. Pwede naman kasi pag-usapan sa pm if they weren't like that. Tapos ang gagawin pa nila, they'd chat sa old gc namin ng mga parinig sakin.
Then recently, I bumped into a highschool acquaintance. Apparently, pinapalabas nilang ayaw ko daw silang kasama just because I was sick that time!
Then today, panibagong pakulo na naman nila. They started with setting a new nickname for each other sa gc. Then they set my nickname to "batang ina".
I am literally fuming mad right now because what the fuck is wrong with them and saan nila nakuhang buntis ako just because I don't post often sa socmeds. Ah tangina.

Gusto ko magwala! Oo I have a job that could sustain me and my family. I am the eldest and in my family, ako lang yung may maayos na kita. May mom is a a teacher, my papa is jobless, my brother have a job pero not enough kasi andaming utang. I started hating my parents just last year. I tried to brush it off pero ngayon, tang ina! I want to hurt myself.
Binabaon kami ng mama namin sa utang! Putang ina talaga!!!! Last year, umutang kami biglaan sa bank under my brother's name para mabayaran yung utang nga Nanay nami. We paid it off just last month. Kaya nagkada baon sa utang yung kapatid ko dahil salary deduction yon sa kanya. Ngayon naman, I acquired 80k debt na naman dahil sa magaling kong ina. Putang inaaaa! Gusto ko na umasenso! Gusto ko nang bumwelo sa buhay! Pero paano kung ganito yung klase ng magulang na meron ako? Nakakapagod! Gusto ko magwala sa sobrang galit! I feel hopeless! Putang ina talaga!