Buong kwento ng epikong hudhud

Hello, guys. I just wanna ask some advice kasi it's been stressing me out at hindi ko alam kung tama ba ang ginagawa ko. Sobrang open ko na sa family ko na nahihirapan na ako i-manage yung pera pero laging no-comment lang. Ask ko lang kung hindi ba rude na bigla mong tanungin ang papa mo about sa expenses at gusto mo magpahati sa expenses? Considering na student palang nanaman ako.
Here's the context
Okay naman ang family ko financially before. Maganda ang sahod ng papa ko (good provider) at nagbubusiness din ang mama ko. Things started to fall apart when my mom got sick. Nagkaroon siya ng cancer, late stage na. Sa sobrang mahal ng gastusin sa gamot at hospital bills nawalan kami ng ipon. Umuwi rin ang ofw kong papa kasi natakot siya na baka di niya na makita ang mama since malala na yung cancer niya kaya nawalan kami ng source of income. We were able to survive (partly) dahil maraming tumulong samin pero sadly hindi kinaya ng mama ko. She died after battling with cancer for almost 2 years. Halos gumuho ang mundo ko nun, namin. My mom is like the glue to the family, she's what keeping our family stick together since mayroong internal issues between the family members that I will not go into detail na. Basically nung nawala siya, I was afraid na baka hindi lang si mama ang mawala sakin kundi buong pamilya ko kasi I was aware na hindi okay.
To make things short and to keep things somewhat peaceful sa bahay, sa ʼkin pinahawak ang pera na iniwan samin ni Mama. Medyo malaki yun kaya nakaya namin mabuhay within our lifestyle kahit na walang may work samin. At dahil nga walang pumapasok na pera samin at puro lang kami labas naubos ‘yun.
Since sanay na sila na ako ang nag mamanage ng pera, parang na sakin na yung burden kung paano mababayaran yung bills every month, saan kukunin yung pangkain, grocery etc. Since I am still studying I reach out to my Lolo and he's financing us. I talked to my papa too na he needs to find a job na rin since hindi na nga kaya but since sanay siya sa high paying jobs, halos tinatanggihan niya yung mga offer sakanya na mababa ang sweldo.
I keep saying na okay lang yun ang mahalaga meron kasi sa allowance ko sa Lolo ko ay wala nang natitira sakin. At hindi ko na kinakaya yung stress since nag aaral ako. (Graduating pa so 3x stress talaga) Fast-forward to today, na nakakuha siya ng low paying job parang ewan ko. Nararamdaman ko na di na siya sanay na nag gigive or baka iniooverthink ko lang kasi super stressed ako? Pag kasi nag oopen up ako sakanya na na sstress na ko sa gastusin namin di naman nag sasalita. Sinabi ko na rin na wala na talagang tira sa pera ni Mama pero wala rin. At kapag humihingi siya sakin, kahut pinapakita ko na last money ko na yun, di man lang nagthathank you. (I feel like he's thinking na expected na namagbigay ako ganun). So going back to the first question, ang rude ba na itanong yun? Dapat ba naghintay ako na mag initiate siya? Ang sama ba kasi kung iisipin sila naman ang bumuhay sakin dati nung kumikita pa sila so ngayon wala na siya pera ganito ako? ewan ko na pls help so stress can't focus sa studies na. Last sem ko pa naman din.
/might delete this rin. thank u

So I was scrolling X kagabi and have noticed some people calling BINI a one-hit wonder. So I was thinking, can you really call them a one-hit wonder if many of their songs are in the chart??
Well, I get it sumikat sila dahil sa Pantropiko pero as people noticed them, nabigyang pansin din yung buong discography nila and now gusto na din ng mga tao.

I don’t know if my feelings are valid pero kasi naguguluhan ako sa mixed emotions na gumugulo sa utak ko ngayon. I want to get this off mu chest kasi feeling ko sasabog ako.
Me and my boyfriend have been for almost a year na. Just recently umamin siya sa akin na yung pakilala niyang name when we first started talking was not who he really was. Actually may mga hinala na ako kaya his revelations wasn’t that shocking for me naman. He explained his reasons and naiintindihan ko siya, so I forgave him. He become more open of who he really was talaga like kung sino at ano ang family niya. After his revelations, he said na gustong gusto niya akong ipa meet sa family niya pero hindi niya magawa kasi nga may tinatago siya sa akin and that since he came clean to me, he was relieved na finally he can do that na. Sinabi niya na nga daw sa mom niya na may plus one na siya for their family event because he’s bringing me.
Ever since we started talking nakekwento niya na yung renewal of vows ng parents niya. He’s a very family oriented man and I admire him for that. Preparations for the event took months and halos lahat na kwento niya sa akin. Since he’s the eldest , hands on talaga siya sa pag assist ng mga needs for the wedding. He asks my opinion on things lalo na sa susuorin niya. He was very excited for his parents big day, also his entire family and friends will be there.
So eto na nga. Here comes the big day. I wasn’t given a formal invite. Weeks before the wedding I was kinda waiting na bigyan niya ako invitation kasi halos araw araw niya ngang nababanggit yung event. I was planning to buy a dress pa naman for the event. Kaso nung days nalang ang pagitan I decided not to nalang kasi walang invitation na binigay. Hindi niya na din nabanggit kung isasama niya ba ako or hindi. Nakikinig nalang ako sa kga kwento niya about the preparations.
I am hurt. Nakwento niya how his closest friends will be there and kung pano niya ginawan ng way na ma excuse sila sa work nila without them being absent. His volleyball playmates will be there too. His brother’s girlfriend is invited. His girl best friend too (nasa VIP kasi mag bff moms nila). Yung kapatid ng ex niya na best friend ng sister niya is there din. Tapos ako??? He’s been updating me about the happenings sa event kaso fuck ayokong malaman kasi I don’t want to care. Siniseen ko lang messages niya. Gusto ko siyang sabihan kaso hindi ko magawa
Actually I don’t want to be too sensitive about it kaso I can’t help. Tangina bigla pa akong naiyak while typing this. Yun lang. I am very open for your reactions baka nagpapaka OA lang ako.
Thank you. Actually today is the D-day 05/15/2024…

ABYG kung hindi ko tanggalin sa restrictions yung kapatid ng mama ko knowing na may chat na pala siya para sa nanay ko? Pero alam naman ng nanay ko na ni-restrict namin yung kapatid niya few months back kaso baka nalimutan na niya.
For more context: Ni-restrict namin ng nanay ko yung FB ng kapatid niya kasi may chat yun na gusto namin mabasa nang hindi lumalabas na na-seen na namin. Kaya sabi ko, i-restrict namin para mabasa namin yung chat.
Fast forward: Nag-chat nanaman yung tito ko pero sa ate ko. Nagtatanong kung pwede raw dumalaw. Alam naman naming lahat na ang kasunod ng dalaw ay utang. Sa buong buhay ko, puro utang lang ang ginawa ng tito ko na 'to kay mama. Hindi naman kami/yung nanay ko mayaman kaya ayoko sana na inuutangan siya. Nakakagulo pa ng peace of mind kapag hindi nagkukusa magbayad yang tito ko. Karamihan sa mga utang niya, hindi na nabayaran dahil hindi rin naman namin sinisingil.
So after ng chat ng tito ko kay ate, chineck ko yung phone ng mama ko kung nag-chat din ba sa kanya. Pagtingin ko, may chat nga. Nung linggo pa 'to nangyari tapos hanggang ngayon hindi ko pa rin sinasabi sa nanay ko. 100% sure kasi ako na uutang yan.
Ang verdict ko sa sarili ko ay GGK kasi alam kong may chat na, hindi ko pa sinabi. Pero ang reason ko naman kasi ay ayokong mautangan at maabuso nanaman nanay ko. Ilang taon yan hindi nagparamdam tapos ngayon mangangamusta kuno.

I have a college friend group and we still find the time to hang out kahit graduate na kami. In context, delayed ako ng 1 year sa kanila because transferee ako. Nabuo yung group namin because of thesis and group projects sa majors namin. Sabay sila gumraduate while I had to finish pa yung mga naiwan kong subjects kaya sila-sila yung sabay mag asikaso ng requirements.
I consider these people my best friends because sila yung kasama ko buong pandemic. Lagi kaming tumatambay sa dorm ko if they need a place to unwind or do our projects. May mga times din na nagkakaruon ng away pero we find it to ourselves to forgive each other.
The reason why I feel like I'm the 'filler' friend is because parang I'm just a convenience to them. I have this generous personality wherein love language ko ay gift giving kaya I would spoil them when I can. However, hindi ako maka-relate sa mga hilig nila and social groups na kabilang nila. Kaya, I feel out of place when we hang out
I wanted to share this kasi may nakita akong post ng friend ko for an event. Tinag niya yung mga friends ko pero hindi nila ako inisip ayain. Or, kahit the thought man lang to tag me because I'm also their friend. Made me feel sad na I'm not in their thoughts.
Ayun lang. x

So story time, I had a cricle of friends that formed during our first years in college. Naging low maintenance kami since 2 years din kaming nag online class and iba iba din kami ng blocks, parang nahati hati kami (may iba naging magkakasama) but still, we find time to bond and catch up. We even saved to travel at our own expense.
So here's the tea, I wasn't aware na nagbabackstaban na pala sila not until bumalik kami ng f2f classes. Ako kase yung tipo ng friend sa circle namin (actually 2 kaming ganto sa group haha) na magaantay lang ng chika na dumating, I don't force to squeeze juices, kung magshare sila then go kung wala naman oks lang din.
So yun na nga, last year in college, nagkaroon sila ng argument about a petty thing (well from my perspective ha) so I thought masosolve lang agad. But, my gosh, lumabas lahat ng hinanakit nila sa isa't isa and ako ang naging middle (wo)man. Sakin nila kinukwento yung problema nila sa isa't isa thru chats. Ako naman I was trying to solve it but pareho sila nagmamatigas. Since I was trying to solve nga, I thought masosolve nila yun if ma overcome na nila yung past and secret issues nila sa isa't isa. So, i told to each one of them yung mga problema nila. I let them read it sa chats namin kase nga girl, sorry na di talaga ako marunong magkwento baka magkamali pa ako or ma alter pa yung kwento if ikukwento ko lang. Pero it resulted to a huge problem, mas lalo lang silang nag away, they don't want to deal with it, and mas lumala siya since nagkaroon nanaman ng ibang issue with other people outside our circle. So, ayun, nasad na lang ako na nakagraduate kami at pumasa ng boards na di sila nagpapansinan. I still try to spend time with them tho, pero di mo na sila mapagsasama and that made me feel guilty. Until now, I really think I ruined it and I think habang buhay ko tong dadalhin kung hindi sila magkakaayos.
We're group of 9, btw. It's 1 against 2 initially, tas naging 1 against 5 (eto yung may ibang tao outside the circle na sumawsaw na kaya lumala). Kaming natirang tatlo naging neutral na lang. I still feel sorry dun sa nagiisa, b'coz I really find her genuine talaga. We still have connection, but my guilt hindered me from getting closer to her again.
Pleaseee, I wanna know your thoughts, opinions, and advices.

PBK - Kahit 6am to 6pm kahit mahaba ang TG sulit dahil sa mga karunungan na pinapaisip at iniiwang tanong na talagang mapapaisip ka. pag nasagot mo may isang sakong bigas ka. 😁 yung mga ditapak payabangan sa mga talatang alam nilang hiwaga at kung saan mababasa 😂 (kasagsagan pa ng banggaan ng INC at MCGI kaya ang sarap isipin na yung inahing manok nakahandang ibuwis ang buhay para sa mga sisiw.)
PNK - pinagbawal magsuot ng "I ❤️ PNK" nawala yung SOYA na drum drum ang tinda 😅 nawala yung GYM sa itaas ng grocery , may kababalagahan sa chapel , may hiwaga sa transient home ng Apalit 😂🤣 .. nasermunan yung magulang ng batang nagba'bike sa loob ng pasalamatan at pinalayas sa unit. uso pa ang force to work 😁
PBB - nagkaroon elesi ng helicopter sa convention may ditapak na nagaangkin ng buong LUZON 😂🤣 , may ditapak na naniningil ng inabuloy niya .. may KNP na nagsariling kalooban at nagpa concert sa probinsya. 🤣😂

Good day everyone. Need lang po ulit ng inyong mga expert opinion. May pinapadagdag kasi saken na bagong feature sa submission ng data. Yung existing is pwede ka na makapag-input with 10+ fields na puro text lang. Then yun na. Yung bago and i-didiscuss this week yung may mga scanned copy na per submission. Siguro mga 5-10+ yung files then tngin ko kaya naman limitahan yung file size. But our IT admin suggested to make it 25mb max file per record. Ang concern ko lang ay mga ito.

• Upload speed (We are using Linux server) Naka-experience na kasi ako dati na-isstuck sya sa uploading phase tapos di na na-susubmit.
  
• Diskarte sa tamang paglagay ng img/files field sa form. Ang haba na kasi dahil may existing fields na sakop na buong modal. Parang nakakalula na if madagdagan pa ng img/files fields.
  
• Alternative ways na mag-upload ng files na masasama naman sya sa specific record na meron ako. But iba yung lagayan ng mga scanned copy like naka-cloud sya. Di ko sure kung possible 'to baka medyo reach na.
  

Kahit suggestion or idea lang po. Need ko lang kasi ako lang mag-isa gumagawa sa project. Thank you po sa lahat!

I've been to more than 5 places in Batangas for freediving, but this place is the worst that I have to create a post about it.
As an anxious person I am booking my adventures and gala ahead of time, like 2 weeks before nag bayad na ako ng downpayment sa kanila, Since 2 groups kami and iba iba yung kukunin na package ng mga kasama ko I created a very detailed list for them and also called them kasi nalilito yung kausap ko sa page nila. After ng call okay na and na clarify na yung booking namin.
1 DAY BEFORE the event, biglang nabigay daw nila ung isang house na binook namin kasi nalito daw sya. Sent him the screenshot of our conversation na sobrang clear ng usap namin. Then ayun okay na daw nagawan na ng paraan sa iba nalang daw pag stastayin ung mga tao na nilagay nila sa house.
Nag message ulit kinabukasan, di na daw talaga pwede kasi may senior daw dun sa isang group na nilagay nila dun sa house na dapat samin, di daw kasi kakayanin ng seniors umakyat dun sa alternative kubo rooms. Parang kami pa may kasalanan sa pagiging super irresonsible nila. They offered discount of 2k sa accomodation pero sobrang di worth it kasi ang laki ng difference ng accomodation, wala pang sariling banyo ung mga kubo.
We arrived at saturday night kala ko dun na mag tatapos kalbaryo namin. Mawawalan daw ng kuryente kinabukasan 6am to 6pm. So almost 3hrs lang tulog namin kasi late na kami naka settle around 3am and nagising kami ng 6am kasi pinagpapawisan na kami. Alam kong di nila kasalanan kung mawawalan ba ng kuryente pero responsibility nila na I warn kami ahead of time and dapat meron man lang silang generator or something to make the guests comfortable man lang.
Sabi ko pa "Imagine kung nawalan pa ng tubig eh no, sobrang swerte naman natin" Nawalan rin ng tubig that day kasi nag rerely ata yung water system nila sa electricity.
And guess what, wala man lang silang poso or backup na drum ng tubig para sa guest if ever mangyari to. Umuwi kaming lahat ng walang ligo, sobrang lagkit, nainitan.
They gave us 300 discount each dahil sa nangyari, at that point sobrang manhid na ako di ko na kaya magalit sa kanila kasi sobrang trahedya ng nangyari.
Eto bonus pa, clear naman na sinabi ko sa kanila na ang pakay naman dun is yung SCHOOL OF JACKS, yung na nga yung sole reason kung bat namin pinili tong resort na to kasi tapat lang nila yun. The day na pumunta kami may mga maritime na nagtratraining sa area kung san tumatambay yung jacks, and bawal pumunta don. Triny nila pakiusapan pero di sila pinayagan.
Sana man lang na warn nila kami about dun, responsibility rin nila naman na alamin ung mga ganong bagay kasi inassure na nila guests nila. Sana nakapag cancel pa kami diba kung sinabi nila na di rin naman namin makikita yung jacks.
Be careful when booking your dive at this place, sobrang irresponsible, walang social awareness yung may ari, sobrang bastos na ng ginawa niya sa amin, tas kung kausapin kami kala mo wala siyang atraso, kala nya mga bata lang kami na madaling mabilog. Sobrang inhospitable ng lugar na to grabe, di lang sa diving pero sa buong experience ko sa pagbobook ng hotel eto talaga WORST.
Be careful when booking to this place.

Weird ba? I have a bestfriend, wala na sila. Nameet ko si nanay (lola nya) way back 2019. While her mother never ko nameet.
Basically, madami times na kami ni nanay nagkwekwentuhan and nagbobond before sya namatay. There were times na, kakain kami sabay sabay kaso yung bestfriend ko si nanay lang kasama sa house so dati pag kakain kami sakanila sumasabay kami kay nanay. Siguro after the pandemic medj humina na si nanay so sa stay lang sya sa kwarto pero i make time maka visit sakanya as long as kaya ko. Sabi niya favorite nya daw ako, palagi kami nagkwekwentuhan. In short, I can say na close na talaga kami. Nung namatay sya, I didn't cry agad nung nalaman ko. I only had a day na makapunta sa burol due to some conflicts. Pero I really wanted to stay buong burol nya pero yun nga. Nung araw na nagpunta ako last day yon and I made sure I stayed the whole day. I glanced at her once before I went home. Nung nasa byahe ako pauwi, I was okay. Pero pag uwi ko naiyak ako. Nung araw ng libing nya, I didn't get the chance to see her sa church pero nag attend ako ng mass nya. Nahihiya ako nung time na yon kasi di naman ako family para mag ano nung holy water plus nasa likod ako non like malayo ako sa bff ko non. Pero nung time bago sya ipasok sa kung saan sya ililibing my bestfriend called me para makita sya one last time. Ngayon 2024, one year na sya patay.
While kay tita, I never met her. Pero I heard almost every story. And parang di lang bestftiend but also our other friends sinasabihan ako na if nameet ka ni tita magkakasundo kayo ganito ganyan. Na may mga same kaming ugali, swak kami ganon. Even yung mga kumare ni tita na kilala ako, they've said na sayang kasi di ako nabigyan ng chance to meet her while she was still alove. Tipo feeling ko nameet ko na sya kahit hindi. And when im feeling down, i pretend talking to her, nakakagaan lang. Is it weird to miss someone i never met?
From time to time, nagvivisit ako sakanila with my bestfriend. Natry ko na rin sila ivisit na ako lang mag isa. Idk is it weird that i miss them? and di naman ako family? Kasi may times talaga pag naiisip ko sila naiiyak ako. Lalo na pag mabigat yung pakiramdam ko and sila naiisip ko naiiyak ako agad. Tas yung feeling ko once makavisit sakanila iba magaan ganon. I have my own lola back sa province and my mom is still alive and im so thankful for them pero idk sometimes mas magaan yung feeling ko kila nanay at tita. Di kasi nasasabi ko sa mom ko and sa lola ko unlike them. Basta iba talaga yung pakiramdam ko palagi pag galing ako sa mga puntod nila, sumasaya ako, gumagaan yung pakiramdam ko.

Hindi ako makatulog. You still haunt me. Sobrang pinagsisisihan kong bumaba ako sa level with you. Nahila mo ko sa pagka lugmok mo. Sa pag sagip ko sayo, sabay tayong nalulunod ngayon. Sa tuwing naalala ko kung gaano ka-dugyot yung apartment mo naghahalo yung awa at galit ko sayo. Buong buhay ko akala ko sa lalake ako makakaranas ng sexual harassment pero sa kapwa babae ko pala. Putang ina nakakadiri. Sobrang nakakadiri pag one sided lang yung admiration. Tang ina niyo, di ko kayo type.
You almost ruined my life rina. Tang ina mo Narcissist na asal 11 years old. Ang baboy mo na nga, ang baboy pa ng ugali mo at ang baboy pa ng pamamahay mo. Kuskus kubeta muna bago harot at twerk!

Disclaimer: hindi to paawa post. genuinely asking po.
Meron po bang mga legit na lending yung nagpapa loan kahit bad credit? I know wag na po mangaral. Maaga ako nagpaka "independent" dahil sa toxic na household, na discover mga OLA kaya naging mababa na credit score ko eh. Laking pag sisisi talaga. Sana tiniis ko na lang sa bahay namin. Kaya yung mga nag babalak lumayas dyan, pag wala pang ipon, promise mas mapapadali pag mag tiis muna kayo lol.
Anyways, overdue na merlaco namin last May 7 pa. Then tomorrow is deadline sa rent. Merlaco'ss bill is 6k din para studio unit na may isang aircon at mini ref. Grabe talaga sa taguig tapos rent 11k pa. Feeling ko kami nag babayad ng kuryente ng may ari eh. Water bill namin 500 eh dalawa lang kami. Sa mga statement galing sa meralco at maynilad, buong address nakalagay, hindi naka specific na unit A kunyari. Pero sabi sabi sariling kuntador daw namin lahat umay. Baka may idea rin kayo if ano ba ito po
Pero ayun, may lending apps ba na nagpapautang sa may bad credit? I'm not like before na puro OLA. I was planning na mag apply sa secured CC para maayos na credit score ko kaso windang talaga sa bills.

Meron akong(F) kaibigan(F) na nakilala through another friend, online. Sa COVID pa kami nagkakilala kaya medyo matagal tagal na rin pagkakaibigan namin. Hindi kami same age kaya medyo hindi ako nakaka relate sa mga gusto niya. Kaya nagulat nalang ako kasi tinuring niya na pala ako as best friend at the time.
Story time ng slight. Noong nagkaroon na ng Face to Face, nagkwekwento siya sa fg namin na parang ayaw na sakaniya ng best friend niya (pangalanan nalang natin na si Kimmy). Si Kimmy is nagkaroon ng BF, and dahil sa BF na un nasira ang friendship nilang dalawa. Siyempre ung fg namin cinomfort siya about sa sitwasyon na 'yon, palagi niyang pinapakita sa amin na nasasaktan na siya sa pagkakaibigan nila ni Kimmy. Kaya palagi namin siya kinakampihan pagdating sa mga kwento or away nilang dalawa.
I always give it my all when giving comfort and advice, gusto ko iparamdam sa tao na I care talaga. Kaya siguro dahil do'n tinuring niya akong best friend. Don't get me wrong wala akong problema do'n, I have friends naman, pero iba kasi ung idea niya ng best friends sa akin. Hindi tugma ung ideas namin about that. I have best friends na hindi naguusal for years, pero pag nagusap na, the friendship is still there. Ung sakaniya kasi ang best friends is like always magkasama, palaging magkadikit, kailangan always keep in touch. Gusto ko maging kaibigan na palaging nandiyan para sakaniya.
Long story short, we became best friends, we always hangout each other, palagi nag vo-voice call, palagi nag uupdate about our lives. But this was during the summer, wala pa akong responsibilities kasi super free ang schedule ko. Pero ngayon I have responsibilities kasi kaka start ko lang ng college, hindi na ako masyado nakakaupdate sakaniya or just hangout man lang. Dahil do'n nag ooverthink siya na ayaw ko na sakaniya, na nagsasawa na ako. Palagi ko naman sinasabi sakaniya na may iba lang akong ginagawa or busy that day, pero gano'n pa rin. Nakakapagod na mag explain.
Palagi nalang ako nageexplain ng side ko kung bakit ganito ganiyan. Tapos ang mangyayari is babalik lang about sa nararamdaman niya. Wala man lang pagkakaintindi kung ano nararamdaman ko. Nakakapagod na, gusto ko na sabihin na ayaw ko na, pero sayang kasi ung pinagsamahan namin, lalo na kasama siya sa fg ko, baka masira pa relationship naming isa't isa.
Ba't ko naiisp na gago ako: Palagi niya akong pinapriority kaysa sa iba naming friends sa fg. Sabihin nating mas favor siya sa'kin, kasi nga best friends kaming dalawa. Palagi ako binibigyan ng mga clothes, nililibre minsan, and tbh, sakaniya ko na experience ung iba kong first time. Like first time gumala sa ganitong lugar, first time mag picture sa ganitong machine. Pero nafefeel ko kasi na sobrang unfair na naming dalawa, we have an fg, pero kaming dalawa lang palagi gumagala, hindi naaya ung iba, pinagusapan namin 'to, pero dahil do'n pinipilit niya ung sarili niya "makisama" sa fg namin. Forced ung conversations, interactions. Kahit iba kong kaibigan nagtatanong bakit gano'n behavior niya. She's comfortable around me, pero pagdating sa ibang tao, o iba naming kaibigan, hindi. Gago ba ako?

Pinanood ko yung Stardoom ni Lino Brocka (available sa Cinema One Youtube page as 11 parter). Tungkol siya sa mabilis na pagtaas at pagbulusok ng isang newbie star - starring Walter Navarro, and Charito Solis. Na-obsess lang ako sa kay Walter Navarro kasi weirdly modern siyang tingnan. Nandun din si Hilda Koronel (parang teenager pa ata siya nun) at si Lotis Key, na mas kilala na as foster parent ni Wesley So(Filipino Chess Player).
Almost wala akong mabasa tungkol kay Walter Navarro except sikat daw siyang matinee star na biglang nawalan ng career mid-Seventies until nakito ko tong comment na to: <source>

Walter Navarro was around in the 1970s when I was involved in Television. When both of us were present in the studio, a lot of people mistook us for brothers. Maybe because we both speak Bicolano and both Eurasian as well.
Before he became an actor (it was Orlando Nadres and Tony Tenorio who put his photo at the cover of 16 Magazine) and later they introduced him to Mrs. Emilia Blas, producer of Lea Productions.
While he was busy in films, he was also doing the rounds of TV dramas and that's where we've worked together.
From what he had told me, he came from a very dysfunctional family. His mother who was from Bicol was never an inspiration for the young Walter. When he was young lad in Tondo, he was working as a factory worker, making holes for shoelaces. And when Nadres spotted him, he asked him if he wants his photo be placed on the cover of the komiks/magazine to which he acquiesed.
Without the guidance of his family, Walter became lost. He started drinking, despite the fact that he had a heart condition. He became an alcoholic. I even went to his rented house in New Manila a few times and his friends were there (mostly Tondo boys - his old stumping ground), playing mahjong and... you guess it, drinking.
Mrs. Blas lost all her patience and finally let him go. Once, he took his medication and accidentally OD'd. It paralyzed him partially and it took a while before he recovered. Then his heart ailment became serious. He ended up in the hospital and when I went to visit his house, he and the old couple who took care of him were no longer there. I had several roles written for him for TV dramas, but no one seemed to know where he was. I was already in north America when I heard that he had died.
Walter was a good person. Dysfunctional, indeed, but nevertheless a beautiful person. He gave me some of the records he cut under Vicor Music Corp. His voice was really excellent. I ripped them into DVD so I could listen to them whenever I go long driving. When I listen to his voice, I am always reminded of the generous Bicolano who once lived and made a lot of the Filipino public happy.
STARDOOM was almost prophetic. Like Joey in Orlando Nadres' story, his career and life were cut short by unfortunate circumstances. The psychological impact of his dysfunctional childhood was just too deeply embedded in his psyche and it took him to an early grave.
Unfortunately, the MAALAALA MO KAYA episode about his life (played by Alberta(sic) Martinez), didn't delve deeper into the reasons why Walter became what he was later (an alcoholic). The episode tells us what happens to a popular actor who didn't take care of his career and ended up tragically. That's all we saw in that episode.
Meanwhile, they have forgotten WALTER NAVARRO the person. Despite his weaknesses, he was a wonderful person and this side of the man was never told to us by the TV drama.

Meron ba kaung kilalang obscure star (na hindi na masyado kilala) at mga kwento about them?

Kaya ba mag move on ng fully kung first love mo? Di ko alam saan magsstart sa kwento ko. Minsan hate ko siya pero minsan miss ko rin siya. Miss ko lang yung time na nakalimutan ko siya pero life really has its ways.
We were childhood friends. Nagkakilala kami ni “Justin” nung preschool palang. Tapos nagkacrush ako sa kanya noong elementary. Of course yung sa puppy love, kilig kilig. Noong nag highschool kami, magka-iba ma kami ng school. We lost touch for a while pero since we had a similar circle of childhood friends we started talking again nung mga 3rd year na kami. Yun we clicked. Exact same footing nung bata pa kami. We talked everyday before going to school and falling asleep. Nagkakamustahan tungkol sa friends at family pati na rin sa mga school work. Minsan din we help each other to answer our homework. Feel ko I really fell for him at 15. He seemed so perfect to me. He understood me and my silences. Parang I didn’t have to explain my soul to him because he just got it. We never went out together na kami lang pag weekends kasi admittedly I felt like hindi ko kaya so lagi akong tumatanggi. As in parang nagrarambol yung mga butterflies sa tiyan ko when im around him. Somehow, parang yung common sense ko nawawala. Lahat pinagusapan namin hanggang sa future and mga trips for summer kahit wala naman kami label. Di ko rin alam if he felt the same way kasi never naman din kami nagshare ng feelings namin na ganon sa isat isa. Oo, bobita talaga. We went on like this until 4th year na kami. Nung prom ko, I brought one of my best friends as my dates kasi nag promise kami nung bata pa kami na kami mag kasama sa prom. I didn’t think of it much kasi Justin naman din told me he and his friends were planning to fly out for a grad trip around that time so I thought wala ding point if I asked him to go with me to prom. The night of prom sinabi ng friend niya na he kind of thought I’d ask him to prom. Shucks di ko alam pano magreact so kinalimutan ko nalang. Ayun so parang medyo nag on-off na contact namin.
When we reached the last half of 12th grade, we went back to where we left off pero deep inside alam ko na I shouldn’t make anything of this anymore. His friends would tease me about him when I’d pass them in the hallway. Tapos when I bumped into his bestfriend on a night out, tinanong niya kung ano kami ni Justin. Wala akong masagot so tumawa nalang ako at sinabi friends lang. One time nagkasama lahat kami ng mga friends namin from elementary for inuman, and that night he stuck close to me. Always walking right behind me kahit na nagpapaiwan ako from the group kasi ayaw kong makasama siya na kami lang. The whole time he was asking me about the guys I’ve talked to/dated in the past years. Our group was bar hopping and just so happens na madami akong friends na lumabas that night. So naghhi hello ako and he’d just stand right behind me. He asked me how I knew most of the boys. Tapos sabi oh friend of friends lang ganon. Actually that night talaga sobrang nagccringe ako sa sarili ko kasi in one of the bars we went to he asked me to cover his part eh I didn’t want to interact with him so much so I nodded my head and paid nalang. We went to another bar naman Tapos he sat beside me. I felt so uncomfortable kasi parang di na gagana utak ko kung magkatabi kami at padami na yung na iinom. Yun umuwi ako with a friend and the night ended at that. I told myself na dapat i-let go ko na yun kasi wala naman din mangyayari at nagiging bobo lang ako. So i started replying slower and slower till di na kami nag kausap ulit. Tapos nung mga last few weeks ng grade 12 nilapitan ako ng kabarkada niya tinanong niya yung nag-uusap ba daw kami ni Justin, bat daw di kami magtry, cute naman daw kami together, bigay niya daw number ni Justin sakin para magkausap kami ulit. Tumawa nalang ako at sinabi na wala friends lang naman din kami. Yun so it’s water under the bridge na. I went to college abroad and I left right after I graduated hs.
While I was settling down in a new place, tinawagan ako ng bestfriend ko. Pagkatingin ko ng mukha sa screen si Justin pala. Tinanong niya kumusta ko at dahil emotional ako at mag-isa sa ibang bansa sabi ko wag na tayo mag usap kasi alam ko may kausap or girlfriend ka na ganon. Sabi niya no wala pero yun din a week later nagpost siya na sila na ng kinakausap niya. Ok lang naman strong naman po ako. So kinalimutan ko na siya tapos masaya na ako. A few times lang rin during college nag dm siya sakin asking if may bf ako ganon pero yun lang.
Fast forward graduate na kami lahat ng college so lahat kami sa batch namin nag uwian sa hometown to catch up. Di kami nag pansinan buong night. Nilapitan niya nalang ako nung may mga kumakausap sakin na mga lalaki. Nainis ako dahil di ako makalandi well since lagi siya nangingistorbo tapos paulit ulit niya ako kinakamusta na parang gago. Alam ko wala naman siyang feelings sakin, lintik lang talaga minsan. May common friend kami na girl tapos sila yung magkasama at nagsasayawan the whole night except nung times na nagpapapansin siya. Yun lang after nalaman ko may nangyari pala between them dati. Gusto kong sabihin na wala akong pake at all pero sa totoo may konting pag-irap ng mata kasi close kami dati ng ate gorl mo. Yun pa sinabihan niya ako that night na gago si guy and all that bago kami pumunta sa inuman. Recently, pumunta sa current city ko yung close friend niya na guy na ka close ko rin. We met up a few times as friends. Yun lang after ng first meeting namin na stinory ng guy friend, lagi na siya nanonood and like sa mga story ko. Ginagago niya ba ako? Or gusto niya lang lagi akong maiinis sa kanya?
TLDR: bobo ako at minsan miss ko pa rin siya

nagiguilty ako minsan pag naiisip ko yung mga reklamo ko about sa trabaho, naiisip ko kasi na yung iba nga mas mahirap pa ginagawang trabaho kaysa sa trabaho ko pero kinakaya nila, swerte na nga ako sa trabaho ko mismo eh kasi yung iba nga nag hahanap ng trabaho pero hindi makahanap o hindi natatanggap. pero sa totoo lang, grabe sobrang na-hit ako ng realization na ang hirap haha, kung may choice lang ako na hindi mag trabaho ng ganitong sobra sobrang nakakapagod, gagawin ko eh… kaso walang choice hahahah ito lang yung meron now, pag umalis naman ako walang kita so mas lalo rin mahirap. hay, gusto ko na lang maiyak talaga. yung mga kasama ko sa trabaho puro intsik, ako lang nagiisa na ibang lahi, madalas naguusap sila sa language nila. as an overthinker, naiisip ko na baka mamaya pinaguusapan na nila ako o kung ano ano na hindi magagandang salita mga sinasabi kahit pa ang lapit ko sakanila eh kasi hindi ko naman maintindihan mga pinaguusapan nila. talagang sila lang mag kakalahi mga naguusap usap halos sa buong araw. I know dapat hindi na lang pansinin, eh kaso bago rin ako sa trabaho ko now so ewan hahahah, emotional lang din ata ako dahil sa pagod din. anyway k, tapos na sa rant

I saw my ex after 7 years, with his son.. And I felt idk.. meh .. For context We we’re together for 4 years and may anak kami, 7 years old na rin. When we broke up, 3 mos pregnant ako because nahuli ko siya with another girl which is yung nanay na rin ng anak niya right now. Nagsusustento naman siya, kahit maliit lang. Hindi na ako nagaask na dagdagan kasi may anak na rin naman siya. Anyways, hindi niya ever since nakita yung anak niya sa akin. And kahit nagsusustento siya hindi siya namimilit na ipakita ko kasi I know alam niya maling ginawa niya.. so back to the story, tumalikod ako kaagad pagkarealize ko na siya yun. Because I hate drama lalo na in public pero grabe kaba ko. But I believe he did see me. Ang strong ng feeling ko na nakita niya ako. Buti he ignored nalang rin my presence. He didn’t texted nor chatted me about the incident though. Funny how yung taong binigay mo yung buong ikaw, and kilalang kilala every inch of you, ngayon kahit makasalubong mo, wala na. Strangers nalang kayo kahit may anak kayo. lol. Yung gusto mong kausapin pero hindi nag-end yung relationship niyo ng maayos and you don’t want to go through the whole drama kaya you both choose to ignore each other nalang. lol. Just wanna let this out. Hayyyy.

this post is about our upcoming research defense sa thursday. wala pa kaming practice, tapos yung isa diyan hindi nagrereply o seen manlang. tapos nagsasabi siya ng kahit anong excuse na akala mo naman kinukuha ang buong oras ng araw niya. tapos isa pa, ang difficult nilang lahat ikagrupo dahil lahat sila walang alam daw sa research. eh pa’no naman ako? we’re literally on the same boat.
tapos ako yung dinedependan nila. alam ko naman yung purpose ng leader pero ginagawa nila akong nanay na dapat sinasabihan sila kung ano dapat gagawin nila. hindi na nila kayang mag-isip para sa kanila sarili? why not suggest? to do the part or to improve another?
tapos yung isa pa, nagtatanong ng napaka-basic na questions na common sense lang yung answers. iyon talaga yung melting point ko. kada-research time namin, nagbbreakdown nalang ako.
everytime i have to do research, bumababa yung happiness levels ko tapos bigla nalang ako naddrain. i get so depressed from research that i avoid it to the point that it’s taking a toll on my grades.
sorry if i sounded really harsh, pero i’m so full of anger and frustration na i don’t know how else to put it. there are times when i shake in anger dahil sa neglection nila sa parts nila. and what did it cost? points for our research. tapos when i try to sermon them or tell them what they did was ignorant and neglectful, they ignore me??????????????????
mag indiv nalang pala ako next sy.

Nakakainis talaga pag di ako sanay makipag usap sa ibang tao lalo na pag di ko close. One time may nag tanong sakin(matanda kasama ko sa isang organization) "Kumain kana?" >opo, tapos sabay tanong ko "Kayo po kumain na kayo?">Hindi, sabi ko naman "sige po" tapos sabay alis. Hindi ko napapansin na sa sobrang nerbyoso kong tao kapag may kumakausap sakin na matanda/di ko kakilala ang pangit ng mga akto ko, napapansin ko na sa tingin nila ang pangit ng ugali ko or masungit, isa rin sa reason bat ko na isip yun kasi sabihin na nating wala akong nilalabas na expression minsan, kapag may nag rarant sakin or nag jojoke/kwento, wala akong reaksyon or feelings na nararamdaman, "oo" "uh" "ay ganun" palaging sagot ko. Di ako manhid, siguro di lang ako soft hearted, at yung way ng pananalita ko, minsan parang pagalit magsalita at sinasabi pero hindi talaga(naiiyak na ako😭).
Naglabas lang ng kahihiyan, naalala ko last week pa to nangyari; ang bait kasi ng nag tanong sakin kaya medyo nakonsensya sa naging acts ko.
Siguro uugaliin ko nalang ngumiti sa mga nakakasalamuha ko:)

Narealize kong wala akong solid na mga kaibigan. As in yung friends na kahit gaano karami ang makasalamuha mo buong araw, sila pa rin yung "uuwian mo" sa gabi, so to speak.
Sa totoo lang, meron na akong mainstay na group of friends simula first year college, pero noong nagsimula yung fourth year namin, medyo nagkaroon ng distance between me and them.
Nakahanap sila ng sari-sarili nilang mga kaibigan na mas kaclose nila. Yung tipong pag nakikita ko silang kasama yung mga taong yun, napapaisip nalang ako ng "Ah, may ganito pala siyang side," or "Bakit di sila ganito around me?" na napupunta sa "Hindi ba sila comfortable enough sa'kin?"
Sinubukan ko namang magreach-out. Nag-iinitiate ako ng conversations kahit na hindi ko yun strong suit. I try to be there for them pag kailangan nila ng tulong. Pero parang kahit anong gawin ko, walang progress. Shallow friend lang ako para sa kanila. Someone who's not for keeps I guess.
Naisip ko na kung kaya nilang hanapin ang people nila, I should also try to find my own, so I took the chance noong nagkaroon ako ng internship. Nakahanap naman ako ng mga kaibigan, pero hindi pa rin sila yung hinahanap kong mainstay friends. May sarili rin silang main groups kaya hindi rin ganoon kadeep yung connection ko with them.
Ngayon, feeling ko tuloy napag-iwanan na ako ng lahat. Too late na para sa akin na maghanap ng mainstay friends who will feel the same way towards me. I've never felt this lonely ever. Entering college, i never imagined the last day of my college life to be spent alone in my dorm room, but here I am, doing exactly just that, as if I didn't just reach the end of my 4-year journey.
Oks, tutulog na ako. May duty pa ako bukas.