Epiko ni prinsipe bantugan

DISCLAIMER: Hindi ito request o pang-o-obliga sa liga na ikasa ang mga matchups na ito. Ito ay palitan lang ng opinyon kung sino ang OK makalaban nila M Zhayt at Emar after nung battle nila. Tamang diskusyon lang. Thanks!
Emar vs Plazma — Malinaw naman siguro sa mga nakapanuod kung sino ang gustong sunod na makalaban ni Emar (solid talaga mag-callout mga tiga-Uprising!) walang iba kundi ang ‘Prinsipe ng Kadiliman’ na si PLAZMA. Sa tingin ko ay na-earn naman na ni Emar yung karapatan na i-callout ang Horrorcore legend dahil sa lakas ng mga performances niya recently. Since galing sa talo si Plazma, tingin ko ay sabik siya na makabawi. Habang si Emar naman, sa palagay ko, ay nasa peak ngayon ng kanyang battle rap career at wala pang signs ng pags-slowdown. Magandang sagupaan pag nagkataon!
Emar vs Sayadd — Kung fan ka ng isa sa kanila (o fan ka nila parehas katulad ko), parang imposibleng hindi mo naisip na ipagtapat si Emar at yung isang kapatid niya sa Uprising na si Sayadd. Tingin ko ay dream match ito ng marami sa atin dito! Ngayon pa lang ay kinikilabutan na ako sa matchup na ‘to kahit iniisip ko pa lang. Nakakabalisang isipin yung mga salita na kaya nilang ibato sa isa’t isa.
Si Emar ang namamayagpag ngayon sa ganitong estilo, pero sa tingin ko ay hindi mo pa napapag harian ang unorthodox Hiphop kung hindi mo pa nakaka laban ang ‘final boss’. OK lang kahit hindi muna mangyari ito dahil ayoko rin maubos agad yung mga dream matches ko. Hehe
——
Kayo, sa tingin niyo sino magandang makalaban ngayon ni Emar Industriya?

Wait. Bago kayo matrigger I need to explain bakit si Gat Lapulapu o ang istorya sa buhay at panahon nya ay hindi matuturing na fully Historical dahil may halo itong Legendary stories
Ano nga ba ang Historical, Legendary at Mytholoical person at ano pagkakaiba nila?
Historical person - verifiable ang halos buong kwento ng buhay ng isang tao, pangyayari at petsa, ang mga kaganapan ay suportado rin ng ibang references, halimbawa sa ibang bayan o ibang bansa
Legendary Person - verifiable lang ang ilang kwento ng buhay ng isang tao, pangyayari at petsa, ngunit ilan sa ang mga kaganapan ay hindi suportado ng ibang references, halimbawa sa ibang bayan o ibang bansa, karaniwan ring may kapangyarihan ang nasabing tao Ex.
Mythological Person - Walang ebidensya sa buong kwento ng buhay ng isang tao, pangyayari at petsa, ang mga kaganapan ay kadalasang imposible sa tunay na buhay gaya ng superpowers at paglipad ng isang tao, karaniwang nabuo lang ang kwento para maging kwentong bayan at pamumulutan ng aral para sa mga bata
BACK TO LAPULAPU - Ang highly verifiable source tungkol kay Lapulapu at sa kaganapan sa panahon nya ay naitala lamang ni Antonio Pigafetta at Enrique of Malacca. Nalaman lang natin ang istorya tungkol kay Lapulapu dahil sa Magellan's expedition, sa Kasong ito. Fully Historical si Lapulapu
Sa pagiging Legendary ni Lapulapu - alam natin na historical si Lapulapu dahil sa mga naitala ni Antonio Pigafetta - after makilala ni Lapulapu bilang unang Pilipinong bayani, dumami ang kwento tungkol kay Lapulapu na base na lamang sa kwentong bayan at epiko na gawa ng ibang grupo
a.) Aginid, isang Epiko, ang animang Epiko ay hindi maituturing na historical reference b.) Nagmula raw si Lapulapu mula Borneo at anak raw ng ibang Royal families mula doon at naglayag papuntang Mactan (no verifiable source) c.) Para sa mga Muslim, sya ay sumusunod sa Islam kahit na ang katangian ni Lapulapu na naitala ni Pigafetta ay salungat na sya ay Muslim d.) Nag-anyong bato rin daw si Lapulapu at hanggang ngayon ay binabantayan ang pulo ng Mactan
Conclusion: Legendary person si Lapulapu dahil isa lang ang verifiable source natin na totoong tao sya, ang anumang kwento tungkol kay Lapulapu na wala sa kwento na nailagda ni Pigafetta ay matuturing na lamang na fictional at not historical
Matuturing lang natin na Fully historical si Lapulapu kung tala ni Pigafetta ang pagbabasehan gaya ng - ano kinakain, sinusot at paniniwala ng mga Cebuano - mga baong salita pabalik ng España - napatay si Magellan sa Mactan - si Lapulapu ang pinuno ng Mactan

Wait. Bago kayo matrigger I need to explain bakit si Gat Lapulapu o ang istorya sa buhay at panahon nya ay hindi matuturing na fully Historical dahil may halo itong Legendary stories
Ano nga ba ang Historical, Legendary at Mytholoical person at ano pagkakaiba nila?
Historical person - verifiable ang halos buong kwento ng buhay ng isang tao, pangyayari at petsa, ang mga kaganapan ay suportado rin ng ibang references, halimbawa sa ibang bayan o ibang bansa
Legendary Person - verifiable lang ang ilang kwento ng buhay ng isang tao, pangyayari at petsa, ngunit ilan sa ang mga kaganapan ay hindi suportado ng ibang references, halimbawa sa ibang bayan o ibang bansa, karaniwan ring may kapangyarihan ang nasabing tao Ex.
Mythological Person - Walang ebidensya sa buong kwento ng buhay ng isang tao, pangyayari at petsa, ang mga kaganapan ay kadalasang imposible sa tunay na buhay gaya ng superpowers at paglipad ng isang tao, karaniwang nabuo lang ang kwento para maging kwentong bayan at pamumulutan ng aral para sa mga bata
BACK TO LAPULAPU - Ang highly verifiable source tungkol kay Lapulapu at sa kaganapan sa panahon nya ay naitala lamang ni Antonio Pigafetta at Enrique of Malacca. Nalaman lang natin ang istorya tungkol kay Lapulapu dahil sa Magellan's expedition, sa Kasong ito. Fully Historical si Lapulapu
Sa pagiging Legendary ni Lapulapu - alam natin na historical si Lapulapu dahil sa mga naitala ni Antonio Pigafetta - after makilala ni Lapulapu bilang unang Pilipinong bayani, dumami ang kwento tungkol kay Lapulapu na base na lamang sa kwentong bayan at epiko na gawa ng ibang grupo
a.) Aginid, isang Epiko, ang animang Epiko ay hindi maituturing na historical reference b.) Nagmula raw si Lapulapu mula Borneo at anak raw ng ibang Royal families mula doon at naglayag papuntang Mactan (no verifiable source) c.) Para sa mga Muslim, sya ay sumusunod sa Islam kahit na ang katangian ni Lapulapu na naitala ni Pigafetta ay salungat na sya ay Muslim d.) Nag-anyong bato rin daw si Lapulapu at hanggang ngayon ay binabantayan ang pulo ng Mactan
Conclusion: Legendary person si Lapulapu dahil isa lang ang verifiable source natin na totoong tao sya, ang anumang kwento tungkol kay Lapulapu na wala sa kwento na nailagda ni Pigafetta ay matuturing na lamang na fictional at not historical
Matuturing lang natin na Fully historical si Lapulapu kung tala ni Pigafetta ang pagbabasehan gaya ng - ano kinakain, sinusot at paniniwala ng mga Cebuano - mga baong salita pabalik ng España - napatay si Magellan sa Mactan - si Lapulapu ang pinuno ng Mactan

kisah yg nak aku bawakan kali ni dtgnya dari sorang member yg nak namanya dirahsiakan. takda apa2 persoalan dan pendapat pun diperlukan. kisah ni hanya sekadar luahan. semoga boleh jd iktibar dan pengajaran pada yg lain.
... ... ... ... ...
Aku pernah bercinta dan i gave him something that I have kept for 28 years. Aku bagi sebab aku pun curious ttg benda2 ni. Dan part of me want him to stay.
Kata dia, aku jaga dia elok sangat2. Jaga dia mcm jaga suami. Time LDR pun aku update dia sana sini xpernah miss update apa2. Tiba2 aku tahu sebenarnya dia dah kahwin tapi separated. Aku tahu pun sbb aku terjumpa dalam satu official document pasal ni. Hancur luluh hati aku. Sbb prinsip aku mudah. Aku tak nak kacau laki orang. Dan semua org pun tahu aku mmg takkan kacau laki orang.
Dia janji dgn aku dia nak bercerai dgn ex dia sbb dah lama separated. Dia pun curang and makan luar, ex dia pun curang jugak. Bila aku confront dia, dia tak ada tarikh. And paling aku bengang, dorang still berjumpa, dia still layan ex dia special. Aku ni apa? Sampah? So aku push dia utk tarikh. Aku push dia buktikan aku ni penting.
Long story short ex dia start cyberbully aku. Dia pulak still nak protect ex dia dan aku jadi korban dan lauk kawan2 ex dia. Sampai ada ugut bunuh. Bila aku ambil tindakan undang2, dia kata aku agresif. Dah aku kena tipu, kena itu ini, aku nak toleh kat sapa?
Aku pernah luah benda ni kat subreddit lain. Sbb aku tak tahu nak turn to who. Parents? Kawan2? Aib kot. Aku tanya reddit sebab aku tak tahu nak buat apa. Aku tak boleh trust dia. Aku tak boleh nak move on dgn segala apa dia buat kat aku. Walhal dia kemain komen mintak nak jumpa "his precious" kat subreddit lain time we all masih together
Dan aku syak dia marah kaw2. Tapi at least, aku x mcm ex dia buat live tiktok malukan dia siap dedah benda2 kelamin. Aku still jaga air muka dia dpn family aku, dpn kawan2 aku.
Seminggu sebelum raya, aku randomly mintak nak cek phone dia. Dan dia blah sebab dia kata ada benda boleh abwa gaduh. Banyak dia sorok belakang aku. And dia confess dia install tinder and bumble sbb dia "lost spark" kata aku ni agresif sangat. And sebab dia belum kahwin tapi cakap we are in a committed relay. Korang rasa apa perasaan aku?
Aku campak barang dia keluar rumah sebab terlalu sakit (we stay together kat apartment aku). Ya mmg silap aku. Tapi aku terlalu sakit, tak mampu aku nak bersabar dah. Getting cheated on and on. We broke up sebab dia cakap aku agresif sangat. Walhal aku still nak repair relay dgn dia walaupun aku terlampau sakit dengan semua ni.
Now dia cakap, dia just nak guna body aku for sex. Sbb there is no relay lagi between us. And benda ni buat aku rasa kotor sangat. Yes. Sex is awesome when its only lust, but sakit tu lain. Aku rasa mcm aku ni tak ada harga diri sebab if that what makes him stay, so be it. And aku dah start rasa nak cari fwb, buat benda2 risky, but that is not me.
Sakit tu tak boleh bincang, hari2 aku nangis. Hari2 aku pendam. Banyak benda dia buat belakang aku. Aku diam. Dan at this point, walaupun aku x kisah pasal dara ke apa, aku still rasa mcm aku ni murah. And complicated lahai nak explain kalau kantoi if i ever get married.
Mcm tulah aku rasa. Dia masih lek and chill as if there is nothing happened. Dont get me wrong, dia baik, dia caring. Cuma gaslighting, cheating, aku mmg tak boleh. Aku silap sbb aku mengamuk. Tapi mudahnya dia walkaway sebab dia tak nak deal dgn amukkan aku.
Aku just berharap aku tak jadi slut and fuck around. Aku berharap whatever happens in the future, siapa pun yg hadir dlm hidup aku nanti terimalah aku seadanya.
Doakan aku geng.

Kung mataas ang dapat iexpect sa mga Obispo at diakono, at sa mga asawa ng diakono etc ay ganito, di ba dapat mas malaki at malawak ang eexpect natin sa Overall Servant na SUGO daw ng Dios na prinsipe pa na pumulit sa tagaakay?
Babaw naman ng expectation at requirements ng mga tupa sa pastor nila. Buti pa ang mga lobo daw. Ni hindi nangangaral eh kaya nga mangangaral. Kailangan marunong mangaral hindi iskol bukol na ang alam lang eh mga topic sa Motor pero ayon sa laman ng Biblia bobo.
1 Timoteo 3 1 Tapat ang pasabi, Kung ang sinoman ay magsisikap na maging obispo, ay mabuting gawa ang ninanasa. 2 Dapat nga na ang obispo ay walang kapintasan, asawa ng isa lamang babae, mapagpigil, mahinahon ang pagiisip, MAHUSAY, mapagpatuloy, SAPAT NA MAKAPAGTURO; 3 HINDI MAGULO, HINDI PALAAWAY, kundi malumanay, hindi mapakipagtalo, HINDI MAIBIGIN SA SALAPI; 4 Namamahalang mabuti ng kaniyang sariling sangbahayan, NA SINUSUPIL ANG KANIYANG MGA ANAK na may buong kahusayan; 5 (Nguni't kung ang sinoman nga ay hindi marunong mamahala sa kaniyang sariling sangbahayan paanong makapamamahala sa iglesia ng Dios?) 6 Hindi baguhan, baka siya kung magpalalo ay mahulog sa kaparusahan ng diablo. 7 Bukod dito'y dapat din namang siya'y magkaroon ng mabuting patotoo ng nangasa labas, baka mahulog sa kapintasan at silo ng diablo. 8 Gayon din naman ang mga diakono DAPAT AY MAHUHUSAY, HINDI DALAWANG DILA, HINDI MAHILIG SA MARAMING ALAK, HINDI MGA SAKIM SA MAHAHALAY NA KAPAKINABANGAN; 9 Na iniingatan ang HIWAGA ng pananampalataya ng malinis na budhi. 10 At ang mga ito rin naman ay subukin muna; kung magkagayo'y mamahalang may pagka diakono, kung walang kapintasan. 11 Gayon din naman ang mga babae dapat ay mahuhusay, hindi palabintangin, mapagpigil, tapat sa lahat ng mga bagay. 12 Maging asawa ang mga diakono ng tigiisa lamang na babae, na pamahalaang mabuti ang kanilang mga anak at ang kanilang sariling mga sangbahayan. 13 Sapagka't ang nangamamahalang mabuti sa pagka diakono, ay nangagtatamo sa kanilang sarili ng isang mabuting kalagayan, at MALAKING KATAPANGAN SA PANANAMPALATAYA na kay Cristo Jesus. 14 Ang mga bagay na ito ay aking isinusulat sa iyo, na inaasahang makararating sa iyong madali;

Here are a few articles I have read inquiring into the life of Siddharta Gautama or Buddha. I am not in any manner promoting Buddhism but I only wanted to clear the teachings of Eli about Siddharta.
xxx
Gautama was born into a wealthy family as a prince in present-day Nepal. Although he had an easy life, Gautama was moved by suffering in the world.
He decided to give up his lavish lifestyle and endure poverty. When this didn’t fulfill him, he promoted the idea of the “Middle Way,” which means existing between two extremes. Thus, he sought a life without social indulgences but also without deprivation.
After six years of searching, Buddhists believe Gautama found enlightenment while meditating under a Bodhi tree. He spent the rest of his life teaching others about how to achieve this spiritual state.https://www.history.com/topics/religion/buddhism
x x x
Siddharta Gautama x x x was born a prince of the Shakyas, on the present-day India-Nepal border. He is said to have lived a sheltered life of luxury that was interrupted when he left the palace and encountered an old man, a sick man, and a corpse. Renouncing his princely life, he spent six years seeking out teachers and trying various ascetic practices, including fasting, to gain enlightenment. xxx His mission fulfilled, the Buddha died, after eating a meal that may accidentally have contained spoiled pork, and escaped the cycle of rebirth; his body was cremated, and stupas were built over his relics. https://www.britannica.com/summary/Buddha-founder-of-Buddhism
Grabe pala ung pagtuturo ni Eli na para maatake lang ang Buddhism eh ang hinighlight niya eh yung pagkamatay ng Buddha na aksidenteng nalason, na nag inject pa na eka matakaw daw.
Pero pag binasa mo pala ung buhay nung tao na si Siddharta Gautama, pinanganak sa mayamang angkan pero despite of his stature, he gave up a lavish lifestyle and lived in poverty. Hindi binanggit ni Eli itong mabuting side ni Buddha . Ang binanggit lang lagi niya ung kasiraan na matakaw daw, na wala naman siyang patunay na matakaw ito. Aksidentent nalason yung tao, un lang ang nasa ulat ng kasaysayan. Ang tindi din talaga ng kasinungalingan sa mga sinabi ni Eli dati. Tska pinipili lang niya yung ikasisira ng tao, pero pag ikabubuti hindi niya ipagtatapat na sabihin.
Hindi rin totoo yun kay Eli na ang turing kay Buddha ay Dios, because in the first place ang Buddhism don’t acknowledge a supreme god or deity. They instead focus on achieving enlightenment—a state of inner peace and wisdom. When followers reach this spiritual echelon, they’re said to have experienced nirvana.
Gusto lang patunugin ni Eli na dios diosan si Buddha when in fact hindi. At ang totoo, most scholars dont consider it as a religion but as a "Way of Life".
Isa pa, na associate ni Eli yung katakawan kay Buddha kasi ang nasa isip ni Elii ay ung laughing buddha na mataba at malaki ang tiyan, when in fact itong image na ito ay si Buddai not Siddharta Gautama na founder ng Buddhism.
Pag ikumpara mo ang buhay nito ni Buddha na ipinanganak na isang prinsipe na inayawan niya lahat yung karangyaan at namuhay sa kahirapan ay nakakatawa lang talag pag ikumpara dito sa mga lider ng MCGI na parang lagi na lang na nangangailangan ng pera. Ang atensyon ay nasa kalakal at mga negosyo, wala sa pangangaral espirtwal. Napakalayo sa buhay ni Buddha na inayawan ang karangyaan. Grabe ung panghuhusga na ginawa dito kay Buddha. habang binabasa ko eh wala naman ako makita na masamang ginawa itong tao na ito...Ang tindi ng panloloko....Pag hindi ka nag research talagang maloloko ka....
​
​

Baru² ni saya ada tny soalan pasal HUKUM TERMODINAMIK dkt subreddit ni...Alhamdulillah byk yg tolong saya...Terima Kasih😊 Lpstu ada 2 soalan lagi buat saya tertanya²🤔
Seperti yg kita belajar tentang Prinsip Keabadian Tenaga atau Hukum Termodinamik Pertama...Tenaga x boleh dicipta atau dimusnahkan
Soalan 1 : Kalau TENAGA xboleh diciptakan...mcm mana ia ada sepanjang zaman?
Soalan 2 : Knp TENAGA x boleh dimusnahkan? Apa yg jadi kalau tenaga tu musnah?

Kunwari pa si Daniel Razon na ang tinutukoy niyang "Taga-akay" ay si Cristo. Mahahalata naman sa mga recap ni Brod Rodel na si KDR talaga ang pinatutungkulan nun at ang mayor parte ng kapatiran ay naniniwala na sila yun ni Brod Eli, siya pa nga yung Prinsipe dati diba?
Madali namang mahalata kasi yung mga pahapyaw at di masabi ni Daniel Razon, si Brod Rodel ang nagdidirekta.

Isaiah 9 6-7 isinilang ang isang sanggol na lalaki para sa atin. Ibibigay sa kanya ang pamamahala; at siya ay tatawaging Kahanga-hangang Tagapayo, Makapangyarihang Diyos, Walang Hanggang Ama, Prinsipe ng Kapayapaan. 7 Magiging malawak ang kanyang kapangyarihan at walang katapusang kapayapaan ang ipagkakaloob sa trono ni David at sa kanyang kaharian. Itatatag niya ito at pamamahalaan na may katarungan at katuwiran mula ngayon at magpakailanman. Isasagawa ito ni Yahweh na Makapangyarihan sa lahat.
Point by point Binasa ko ang paliwanag ng inc sa isang website nila pero walang substance. Kesyo mali daw paggamit ng bantas whatsoever. Pero ang proceeding texts pano nila ipapaliwanag?
Ang sabi kanino binigay ang pamamahala? Kay Jesus. TANONG kelan nilipat ni Jesus ang pamamahala kay Felix at sa mga descendants neto? Pangalawa, ang pamamahala ni Cristo ay magiging malawak, walang katapusan mula ngayon at magpakailanman. So paano NATALIKOD DAW? NA SI JESUS DAW AY MAG FAIL NG 1ST CENTURY. For GOD'S SAKE TIGILAN NYO NA PANLOLOKO SA MGA ABA NA MGA PILIPINO PARA SA MGA NEGOSYO AT POWERS.

Rukun negara ni kan penting Cuba bincangkan setiap prinsip rukun negara

Ang maikling kwentong ito ay requirement sa aming asignaturang Filipino. Kung mayroon kayong mga komento, suhestiyon, at mga puna ay maaari niyo lang pong ipagpaalam sa akin.
part1: https://www.reddit.com/useFlechD/comments/17km32e/bai_manisan/?utm_source=share&utm_medium=web2x&context=3
​
Bai Norah ang ulipen, mangkukulam, at diwata
Akda ni Flechero, D.
​
Baaangg!!! Mga malalakas na dalugdog ng kidlat at kulog ang maririnig sa isang maulang gabi sa Mindanao. Gumuguhong mga lupa, nangingitim na mga lawa, sumasayaw na mga puno, at mga nagliliparang sanga ng kahoy sa himpapawid ang nahahagilap ng mga mata ni Bai Nhoraya sa kaniyang pagsulyap sa labas ng bintana sa gabi ng panganganak ng kaniyang ina. Ang mga mata nito’y mulat na sa kahirapan ng buhay sa munting gulang pa lamang sapagkat ang pamilya nila ay kabilang sa mga mabababang uri. Mga ulipen. Mga taong walang-wala sa buhay at sunod-sunuran sa mga utos ng mga mayayaman.
Umiyak ang sanggol. Tiyak ay natapos nang manganak ang ina nito kaya agad siyang pumasok sa silid at nakita niya ang kaniyang inang hinang-hina at puno ng pawis kasama ang kaibigan nitong nagpaanak sa kaniya. Dahil dito, bigla nitong naalala ang isang umagang umuwi ang ina nito na may mga pasa sa katawan at duguan ang ang noo habang punit-punit na ang kasuotan nito. Ang sabi-sabi ay ginahasa umano raw ito at si Bai Norah ang bunga. Pinangalanan ito ng kaibigan ng ina ni Nhoraya na siyang tumulong sa panganganak sa bata.
Lumaki ang bata na may natural na angking ganda na parang mga bituin sa langit – nagliliwanag sa dilim. Hindi nararapat ang kaniyang kutis sa gawaing pang ulipen ngunit kinakaya nito ang pang-araw-araw na buhay. Sa murang edad pa lamang ay natuto na ito sa gawaing mahihirap. Subalit hindi perpekto si Bai Norah. Kung gaano kaganda ang kaniyang wangis ay ganoon rin kapangit ang kaniyang ugali. Makasarili ito at mataas ang pagkamangha sa kaniyang mukha. Sa tuwing nagagalit ito sa ina at kay bai Nhoraya ay hindi ito mapakalma sa sobrang galit. Kinakahiya niya ang mga ito sapagkat hindi raw sila maganda tulad niya. Siya pa mismo ang may lakas ng loob na itakwil ang sariling kapatid at ina. Umalis ito sa munting tirahan nila at nakitira sa palasyo na kungsaan siya nagtatrabaho bilang ulipen.
Isang dapit hapon sa kalagitnaan ng kagubatan malapit sa ilog ay may lumapit kay Bai Norah na isang uugod-ugod na matanda at humingi ng tulong. Dahil nga maitim ang budhi ng batang ito ay sinigawan at tinadyakan niya ito pagkatapos ay tumakbo at saka pinulot ang isang dumi ng kalabaw at itinapon ito sa matanda. Tumalikod ito at nagpatuloy sa paglalakad nang sa di malamang dahilan ay biglang nawalan ito ng ulirat. Pagising nito, Nakita niyang siya ay nasa isang maruming kubo na puno ng mga bagay na hindi niya maipaliwanag. Mga patay na hayop, ugat ng halaman, at buto-buto ng tao ang mga nakapalibot sa kaniya habang siya ay nakagapos sa iisang kahoy. Pumasok ang matanda at pinagtawanan si Bai Norah. “Malugod akong makita ka Bain Norah, ang iyong kagandahan at kalupitan ng pag-uugali ay gusting-gusto ko. Nararapat lamang na ika’y maging akin”, bulong ng mangkukulam sa bata.
Napaiyak si Bai Norah dahil ayaw niyang tumira sa mabaho at nakakatakot na lugar na iyon. Nagsisisigaw ito at humingi ng tulong ngunit walang nakaririnig dito. “Sinong nagsabi sa’yong ika’y mananatili sa lugar na ito? Kukunin ko lamang ang iyong katawan. Ang iyong batang katawan ay magiging akin, ang matanda kong katawan ay magiging sa iyo Bai Norah” sabi nito sabay tawa ng malakas. “Idagdag mo pa ang napakasama mong pag-uugali, gustong-gusto ito ng aking itim na mahika, mas napapadali at mas napapatindi nito ang bisa ng aking sumpa”, dagdag pa nito. Dahil sa maitim na budhing likas na kay Bai Norah, hindi mahirap para sa mangkukulam na gawin ang pagpapalit ng katawan sa sampung taong gulang na batang ito. Sa pagdating ng hating gabi ay sinimulan na nito agad ang orasyon. Pinausukan nito si Bai Norah at nagsambit ng mga katagang makademonyo. Walang nagawa ang bata sa buong pangyayari at nagising na lamang ito at nakaramdam ng matinding sakit sa buong katawan at agad itong pinalutang bruha gamit ng mahika at dinala sa pinakamataas na bundok sa lugar at saka itinapon. Hindi siya makakilos at halos nasa bingit na ito ng kamatayan. Pinagsisisihan nito ang lahat ng kababoyang ginawa nito sa sampung taon nitong pamumuhay sa mundo. Sa mahinang boses matanda nito ay humingi ito ng tulong sa bathala, “Bathala na diyos ng mga tao, ako’y gawin sanang kasangkapan ng kabutihan upang makabawi sa aking mga gawa noong ako’y nabubuhay pa” at saka pumikit.
Lumiwanag ang matanda nitong katawan at lumutang na parang isang matingkad na kulay tansong bituin sa kalangitan habang unti-unting nagbabago ang wangis nito. Naging isa itong diwata sa anyo ng isang usa na may matingkad na kulay tanso at may ginintuang batik-batik sa katawan. Siya ang diwata ng biyaya at buhay sa kagutabang iyon at inatasan itong ikalat ang mga biyaya sa mga taong karapat-dapat. Sa loob ng isang siglo, habang ang diwatang ito ay nagkakalat ng biyaya sa buong kalupaan samantalang ang mangkukulam naman sa katawan ni Bai Norah ay patuloy sa pagsabog ng kadiliman at pagiging gahaman sa kapangyarihan habang nagpapanggap bilang ulipen sa palasyo ng Rajah.
May isang gabi na nagpalit anyo ang diwata bilang isang batang marungis at palaboy-laboy sa kagubatan at nakita ito ng magkasintahang Rajah at ng asawa nitong buntis. Inaya ng dalawa ang batang diwata sa kanilang palasyo, pinakain, binihisan, at binalak na kukupkupin. Sa isang iglap ay lumiwanag ito at bumalik sa tunay na wangis usa nito at hinalikan ang tiyan ng reyna at pagkatapos ay ang mga ginintuang balik nito sa katawan ay lumipad sa buong silid at dumampi sa tiyan ng reyna. Pagkatapos nito ay Nawala na parang bula ang mahiwagang usa. Nakita ng mangkukulam ang buong pangyayari sa silid na iyon.
Pagkatapos ng mga buwan ay pinanganak ang prinsesa na may matingkad na tansong buhok, magandang kutis at mukha. Alam ng mangkukulam na mayroong kapangyarihan ang bawat hibla nito kaya’t sa pagtungtong nito sa edad na limang taong gulang ay ninakaw nito ang prinsesa. Pinaniwala nito ang mahiwagang bata na iniutos ng Rajah na itago ang prinsesa sa malayong torogan dahil sa kulturang pagbabawal sa mga anak na babae ng Rajah na umapak sa lupa subalit ito’y hindi totoo dahil matagal nang iniwaksi sa lahat ng kaharian ang makalumang batas na iyon. Binalot nito ng mga enkantasyon ang kagubatang nakapalibot sa torogan at nilagyan ito ng mahiwagang matitinik na halamang tarangkahan na mabubuksan lamang sa pamamagitan ng pagsambit ng mga katagang siya lamang ang nakaalaam. Sinigurado nitong hinding-hindi mahahanap ng Rajah ang kaniyang prinsesa. Natuklasan rin nito na kapag umaawit ang prinsesa, ang lahat ng nakaririnig rito habang himas-himas ang buhok nito ay gumagaling sa mga karamdaman, nawawala ang mga sugat sa katawan at bumabalik sa pagkabata ang mga matanda nitong katawan. Nasiyahan ang mangkukulam sapagkat ay hindi na ito magpapakahirap na magpanggap bilang ulipen sa palasyo para mapalapit sa mga tao, dukutin ito at nakawin na kabataang taglay nito upang mapigilan ang kaniyang pagtanda. Simula noon ay gabi gabi na itong bumabalik sa torogan dala-dala ang mga pagkain at kagamitang panghabi para sa prinsesa.
Sa loob ng sampung taon, lumaki si Prinsesa Bai Manisan ng masayahin at may matinding pagkahilig sa paghahabi kasama ang kaniyang alagang sarimanok. Sa bawat araw na lumilipas ay ganoon rin kabilis tumaas ang tansong buhok nito. Dahil sa haba ng buhok nito, ang kabuuan nito ay ginagamit bilang lubid makaakyat ng bruha sa itaas ng walang hagdang torogan. Samantalang ang mahiwagang ibon naman ay hindi mapaalis-alis ng bruha sapagkat mas makapangyarihan ito kung kaya’t hinayaan nalang nito na mamalagi kasama ang prinsesa sa torogan. Ang gusto lamang ng ninalang na ito ay samahan ang dilag at ni minsan ay hindi nito sinubukang itakas ang prinsesa.
Sakabilang banda, alam ng diwatang usa na inaabuso ng bruhang nagnakaw ng katawan nito ang prinsesang binigyan nito ng biyaya. Sa loob ng ilang taon ay siya’y nababahala ngunit wala siyang kakayahan upang lumaban. Siya ay tagapagbigay lamang, hindi isang mandirigma ng kabutihan. Isang araw ay naglakad-lakad ito sa kagubatan nang biglang may mga nagsisiliparang mga palaso sa hangin. Palaso na galing sa mga makikisig na prinsipe ng kabilang kaharian. Tumakbo ito nang tumakbo ng may ngiti sa mukha. Nakaramdam ito ng kabutihan na nagmumula sa puso ng dalawang lalaking ito na makakapagpapabago sa sitwasyon ng prinsesa. Naubusan ng palaso ang dalawa kung kaya ay tahimik na lamang nitong sinundan ang usa. Sinasadya talaga ng diwata na magpahabol upang maihatid ang mga ito sa torogan ng prinsesa. Dahil sa mahiwaga ang diwatang ito, ang mga enkantasyon na nagpapaligaw sa mga kawal na ninanais hanapin ang torogan ay hindi tumatalab kung kaya ay naihatid nito ng maayos ang dalawang prinsipe at nawala na parang bula sa harapan ng dalawa. Di naglaon ay hinanap ng nakababatang prinsipe ang daan pauwi at umalis samantalang nagpaiwan naman ang isang prinsipe matapos mahulog ang loob nito mula nang masulyapan ang mukha ni Bai Manisan sa labas ng torogan. Pagkatapos ng isang araw ay nangyari nga ang inaasahan ng diwata, pinasok ng panganay na prinsipe na si Datu Sakaluran ang torogan at matagumpay na nagtagpo ang landas ng dalawa. Dahil sa pakiusap ng prinsesa, anim na araw na naulit ang kanilang mga masasayang pamamamasyal sa buong kagubatan. Pasan-pasan ng binata ang dilag sa buong maghapon saka binabalik sa torogan pagkadapit-hapon.
Isang araw, maingat na tinahak ng mapagpanggap na bruhang Bai Norah ang tabi ng sapa sa kagubatan nang bigla nitong nakita ang prinsesa na pasan-pasan ng isang makisig na lalaki. Napuno ng galit at pangamba ang ulipen. Pangamba sa banta na maaaring mawala sa kaniya ang dilag na nagpapanatili ng ganda at buhay nito. Kinagabihan, galit itong umakyat sa torogan. Nagsagutan ang dalawa. Kaliwa’t kanang sigaw ang naririnig sa buong lugar at idagdag mo pa ang napakalungkot na hagulgol ng prinsesa. “Mahal ko siya bai Norah! Napapasaya niya ako at ayaw ko na manatili dito sa madilim na torogan!” sigaw ni Bai Manisan sa ulipen habang tahimik lamang sa isang tabi ang Sarimanok nitong lagi namang walang imik. Gamit ang kapangyarihan ng bruha, may isang tungkod ng kahoy ang lumitaw sa pader at binunot niya ito. Gamit ang tungkod, pinaulanan nito ng hampas ang dilag na nagdulot ng mga pasa sa katawan nito. Sa pamamagitan ng kaniyang kamay at kapangyarihan sinakal niya ito at saka ibinitin pa itaas. Nanlilisik ang mga mata nito na parang gusto nitong ipatikim sa prinsesa ang marahas nitong galit nang biglang may pumasok na lalaki at tinutukan siya ng palaso. Hindi ito natakot kay datu Sakaluran. Binitawan niya ang dilag at saka lumapit sa lalaki bago nito itinutok ang mga kamay nito sabay bigkas ng engkantasyon.
Sumigaw ito bilang hudyat ng pagkabisa ng engkantasyon nito at tumilapon ang prinsipe sa labas saka nahulog sa kasumpa-sumpang matitinik na halamang tarangkahan ng torogan. Napangiti si bruhang bai Norah. Lumingon nito sa prinsesa ngunit hawak na nito ang isang gunting na gamit nito sa mga telang hinabi. “Matagal ko nang alam na may kapangyarihan ang aking mahabang buhok Bai Norah! Halatang-halata na inaabuso mo lamang ito, walang katuturan ang pagkulong sa akin dito! Binanggit sa akin ni Sakaluran na hindi totoo ang iyong turan tungkol sa pagbabawal sa mga prinsesa na umapak sa lupa! Naniwala ako noon sa’yo bai Norah!” sigaw ni Bai Manisan na may halong galit at tapang.
Natakot si Bai Norah sa gagawin ng dalaga kung kaya ay tumakbo ito patungo kay Manisan para pigilan ito. Ngunit huli na ang lahat. Unti-unti na nitong nararamdaman ang pagpudpod ng kaniyang balat at buong katawan. Nabalot ng sakit at hinagpis ang pandama nito. Nagsisisigaw ito sa sakit. Wala itong nagawa sa pagkalusaw ng nakaw na katawan nito. Bumulagta sa sahig ang gunting at ang walang siglang buhok ni Bai Manisan. Ang dating matingkad na tansong buhok ay naging itim.
Lumabas ng torogan ang dalaga ngunit di nito matagpuan ang prinsipe kaya’t umalis ito kasama ang Sarimanok at naghanap Tunay nga ang alamat tungkol sa Sarimanok na nagsasabing may kakayahan itong mapagkita ang magsing-irog sa gitna ng mga oras na kinakailangan nilang magsama sapagkat sa pagkakatong ito ay tinulungan nitong mahanap ng dalaga ang binata. Sa mga oras na iyon ay matinding lungkot ang nadama ng dalawa dahil sa masaklap nilang kapalaran sa kamay ng bruha. Umiyak si Bai Manisan at napatakan nito ng mga malalamig na luha ang mga natuklap na mata ng datu. Natuklap mula sa pagkakahulog sa mga matitinik na halaman. Matapos ang ilang minuto, biglang nanumbalik ang paningin ng binato dahil dito ay naghalikan ang dalawa sa sobrang saya. Milagrong dahilan ng matinding pagmamahal ni Bai Manisan sa prinsipe. Kinaumagahan ay bumalik ang nakababatang kapatid ng ng datu at sinundo sila papauwi sa kabilang kaharian. Nagkaroon ng pagpupulong mula sa dalawang emperyo at dahil rito, nagkasundo ang dalawang kaharian at naging isa. Ang dating magkaaway na emperyo ay naging isa dahil sa pag-iisang dibdib ni Datu Sakaluran at Bai manisan.
Nasaksihan ng diwatang usa ang lahat ng pangyayari kung kaya binalak nitong muling biyayaan ang prinsesa at ang buong kaharian. Alam nitong karapat-dapat ang dalawa sa biyayang galing kay bathala dahil sa taglay nilang kabutihan ng loob. Siya ay marahang tumahak sa buong kagubatan, mga sapa, at talon hanggang sa makatungo sa pasilyo ng kastilyo kungsaan ginaganap ang kasalan ng dalawa. May iilang natakot, may iilang namangha, ngunit sinunod ng lahat ang utos ng Rajah Sakaluran na hayaan lamang ang higanteng usa na lumapit sa kanila. Humiga ito sa tabi ni Manisan. Hinimas ng babae ang matingkad na tanso nitong balahibo na may mga ginintuang batik-batik nang biglang ang mga liwanag nito ay lumutang sa hangin na parang mga alitaptap sa gabi. Umikot-ikot ito sa silid at biglang ginunita ng diwata ang kaniyang nakaraan bilang tao. Siya ang tunay na bai Norah na napakaganda ngunit ubod ng sama. Nanghihinayang ito sa mga oras na dapat ay tinuon niya sa kabutihan. Kasamaan ang namuno sa kaniyang dating buhay kung kaya ay ninakaw ito sa kaniya. Gusto niyang mabuhay muli, hindi bilang isang diwatang kasangkapan lamang upang ibahagi ang mga biyaya ng bathala, kundi isang tunay na taong may mabuting puso at magandang kalooban.
Ang mga naglulutangang maliliwanag na alitaptap ay mabilis na tumungo sa ulo ng reyna na mistulang pumasok sa bawat hibla nito at naging dahilan ng pagbalik ng kapangyarihan ni Bai Manisan. Ang pagbalik ng kulay ng maikling buhok ng reyna ay kasabay ng pagpikit ng diwatang usa na tila ba handang-handa na sa isang mahabang pagkakatulog. Biglaan itong lumiwanag at nawala.
“Bai Hadara… gumising ka na anak dahil isang maliwanag na umaga ang nakaabang sa’yo”. Malambing na tinig ng isang ina ang unang narinig nito sa pagbalik ng kaniyang ulirat. “Hadara? Sino iyon? Ako?” sambit nito sa isipan. Sa muling pagmulat ng kaniyang mga mata ay nagising siyang nakahiga sa isang malaking kwarto na may malambot na kama. Tumayo ito at naglakad patungo sa salamin ng pinakamalapit na tokador. Bumulagta sa kaniya ang isang magandang bata ngunit buhaghag ang buhok dahil sa ito’y kakagising lamang sa masarap na pagkakatulog. Sa kabuuan, masaganang buhay prinsesa. Pagbukas ng pinto ay nakita nito si Bai Manisan, nakangiti at inaya ito sa hapagkainan kasama ang Rajah Sakaluran. “Magandang umaga anak” sambit pa ng Rajah.

Ang maikling kwentong ito ay requirement sa aming asignaturang Filipino. Kung mayroon kayong mga komento, suhestiyon, at mga puna ay maaari niyo lang pong ipagpaalam sa akin.
​
Bai Manisan
akda ni Flechero, D.
​
Ang pag-ibig ay isang kamangha-manghang bagay na nagbubuklod sa mga tao. Ito’y hindi mapaliwanag na pakiramdam na maaaring magdulot ng kasiyahan, kalungkutan, pagmamalasakit, at pag-asa sa bawat isa sa atin. Ako ay si Datu Sakaluran, prinsipe ng aming kaharian sa kalagitnaan ng isang malawak na kapatagan sa lugar ng Mindanao. Ito’y nababalot ng mga malilinis na ilog, lawa, masasaganang taniman at napapalibutan ng mga mayayabong na puno sa matitikas na bukirin. Isang paraiso sa lugar ng silangan na kung tawagin ng nakararami. Lahat ay namuhay ng malaya at ligtas dahil sa dami-rami ng mga batas na ipinatupad ng aking amang hari para sa kapakanan ng aming mga mamamayan. At dahil sa pagmamahal nito sa buong kaharian ay mayroon siyang isang nakatataas na utos na mahigpit na ipinapatupad at hindi dapat na labagin ninuman. Ito ay ang pagbabawal na lumabas sa hangganan ng nasasakupan ng emperyong ito. Maliban sa aking ama, walang iba pang nakakaalam sa rason kung bakit mahigpit na ipinagbabawal ang paglabas ng kaharian at walang sinuman ang nangahas na labagin ito maliban sa aming dalawa ng kapatid ko.
Isang araw, noong ako at ang aking kapatid na si Datu Merhan ay nangaso sa malayong kagutaban sa likod ng mga bundok, kami ay nakakita ng isang kakaibang hayop. Isang usa ngunit hindi lamang isang ordinaryong usa, ito ay higanteng usa na kulay tanso at may ginintuang mga batik-batik sa katawan. Hindi ito kayang patumbahin ng daladala naming palaso kung kaya’t maingat namin itong sinundan buong maghapon hanggang sa naabutan kami ng takipsilim. Kahit na madilim ay nananatili pa rin ang kinang ng engkantadong ninalang na ito na tahimik na nahiga sa ilalim ng punong kahoy. Ito na ang senyales na pinakahihintay namin. Dahan-dahan namin itong nilapitan habang hawak-hawak ang aming kampilan upang hatawin sa leeg ang halimaw na ito. Sabay naming naiwasiwas ang aming patalim ngunit biglang nawala ang ninalang. Sa isang iglap ay ang mga kinang nito sa kanyang balat ay kumalat sa hangin na parang isang batalyon ng alitaptap na lumipad papalayo sa amin at patungo sa mga puno upang mamalagi. Biglang nagdilim ang paligid.
Nakabibinging ingay lamang ang aming naririnig habang pilit na tinutuklas ang daan tungo sa aming kaharian. Kami ay nawala sa gitna ng kagubatan sa labas ng aming lupain. Ngunit bigla kaming nabuhayan nang mayroong nahagip na liwanag ang aming mga mata. Sa gawing timog na kungsaan ay may isang matayog at artistikong Torogan, mayroong isang babae ang nananalagi roon kasama ang alaga nitong maalamat na Sarimanok. Habang umaalingawngaw ang tunog ng paghahabi nito, dali-dali naming tinahak ang daan patungo sa torogan ngunit may nakapaligid ditong mga matitinik na halaman kaya naman ay hindi kami makalapit ng aking kapatid. Sa labas ay pinagmasdan ko ang babaeng malumanay na kumakanta habang naghahabi habang katabi nito ang alagang mistiko. Sa hindi mapaliwanag na kadahilanan ay nabighani ako sa gandang taglay nito.
Nanalagi kami ng aking kapatid sa labas ng torogan ngunit may isang babae ang dumating at nagbigkas ng isang kataga sa harap ng mga matitinik na halaman. Nagulat na lamang kami sa aming nasaksihan nang biglang nagsi-alisan ang mga halaman at pinadaan ang babae patungo sa torogan. “Prinsesa Bai Manisan! Maaari mo bang ibaba ang iyong buhok?” sigaw nito. At ibinaba nga ng Prinsesa ang buhok nito sa bintana ng torogan at umakyat ang bisita sa silid. Hindi kami makapaniwala ni Merhan nang aming nakita ang mahabang buhok ng prinsesa. Kakaiba ito sapagkat ito’y kakulay ng isang matingkad na tanso. Ang buong kagubatan ay nabalot ng mahiwagang boses ng prinsesa habang inaawitan nito ang kanyang bisita kung kaya at ako’y lubusang nahumaling sa kanya. Nababagay lamang sa kanya ang kanyang ngalan. Manisan na ang kahulugan ay maganda.
Kinabukasan ay umalis agad ang babaeng bisita. Pagkatapos nitong bumaba at bumitaw sa buhok ng dalaga ay agad itong tumalikod paaalis at binigkas ang mga kataga upang mabuksan ang mahiwagang tarangkahan ng mga matitinik na halaman at makaalis nang biglang sumigaw ang prinsesa mula sa torogan ng “Paalam Bai Norah! Salamat sa mga prutas na dala mo!”. Napangiti ang nagngangalang Bai Norah at nagmadaling humakbang papalayo. Doon namin napagtanto na ang bisita ay isang alalay na tagapag-alaga ng prinsesa.
Sa umaga ring iyon ay naghanap kaming magkakapatid ng mga kahoy na maaaring gawing palaso at saka nagpasyang mangisda sa ilog at kumain. Nangangamba ang aking kapatid na maaaring nalulungkot umano ang amang Hari sa aming pagkawala kung kaya’t nagpasya itong bumalik na sa kaharian at nangakong hahanapin ako at babalikan dito sa ilog na ito makalipas ang isang lingo. Siya lamang ang may lakas ng loob na bumalik dahil sa nais ko na makuha ang prinsesa bilang aking kabiyak. Umalis si Merhan at tinungo ang daan pahilaga, nawa’y matunton nito ang daan pabalik sa aming tahanan.
Bumalik ako sa pinaroroonan ng aking prinsesa at inaalala ang mga mahiwagang kataga na isinambit ng ulipen. “Ginintuang kapangyarihan ay nasa sa iyo, ako’y paraanin at nang mapasaakin ang pagpapala mo” bigkas ko ng marahan sa harap ng matitinik na halaman. Bumaon ang mga tinik at gumalaw ang mga sanga nito upang buksan ang daanan papasok ng torogan na walang hagdan. Inakyat ko ang gusali nito at dumaan papasok sa bintana at biglang may humampas sa akin ng kahoy na kutyapi at ito ang naging dahilan ng pagkawala ng aking ulirat. Nagising ako at namalayang ako’y nakagapos sa isang upuan. Nakagapos sa mga hinabing tela na kay ganda at may detalyadong mga disenyo. Humarap ako at bumulagta sa akin ang isang malaking karayon na panghabi. Gamit ang isang matapang na ekspresyon ng mukha, itinutok sa akin ng prinsesa ang kanyang karayom. Napakaganda pa rin nito kahit na siya ay galit. Pinagmasdan ko ang buong mukha nito at ang kaniyang nagliliwanag na buhok. Napangiti ako at nagsalita ng marahan. “Magandang binibini, huwag mo akong saktan sapagkat ako ay naliligaw lamang at napunta rito sa torogan ng isang nakakaakit at napakatalentadong prinsesa”. Pinuri ko ang kaniyang kagandahan at ang kaniyang mga ginawang tela na nakasabit sa mga sulok ng silid nito.
Dito nagsimula ang lahat. Buong maghapon kaming nag kwentuhan tungkol sa kung ano ang buhay sa labas ng torogan. Pilit niyang ipinapalarawan sa akin ang lahat ng detalye ng pamumuhay sa labas. Agad ko namang tinugunan ang kaniyang pagkamausisa sa pamamagitan ng paglahad ng aking mga karanasan sa pangangaso at mga paglalakbay sa mga katubigan at kagubatan ng aming kaharian. Nakikita ko sa kaniyang mukha ang pagka-aliw at pagkamangha sa lahat ng aking tinuran kung kaya ay akin siyang inalok na maglakbay sa mga kabukiran malapit sa torogan nito. Biglang nabago ang ekspresyon ng mukha nito at sinabing hindi siya maaaring lumabas at umapak sa lupa dahil ipinagbabawal ito sa kanilang kultura. Turan pa niya na ang lahat ng anak na babae ng Raja o hari ay hindi maaaring umapak sa lupa bilang pagkilala sa kanilang kabunyian. Isang makalumang paniniwala na sa aking pagkakaalam ay iwinaksi na sa mga kaharian sa buong Mindanao. Gayun pa man ay ramdam ko na gustong gusto pa rin nitong lumabas kaya’t nangako ako na ipapasan ko siya sa aming buong paglalakbay. Di naglaon ay pumayag naman itong sumama at agad nitong kinalas ang mga tela sa aking mga braso at binti. Gamit rin ang mga telang ito ay itinali ko ang dilag sa aking likuran at binalot ang kaniyang mga paa upang siguraduhin na hindi nito malalabag ang kanilang tradisyon. Kasali na rin ang kaniyang mahabang buhok ay nabalot na rin ng tela.
Naiwan ang Sarimanok sa torogan habang pasan ko ang prinsesa sa aking likuran paalis doon, sa pagpapasyal namin ay napuno ng galak ang damdamin ng dalaga sa kaniyang mga nakita dahil sa wakas ay ang mga kwentong naririnig lamang niya ay kaniya nang na saksihan. Mga ibon na ngayo’y malapitan na niyang nakikita, mga puno, halaman at ilog na dati ay di pa niya nahahawakan at marami pang iba. Bago gumabi ay binalik ko na siya sa kanyang tahanan.
Pagkatapos ng araw na iyon ay pinaalis niya ako at hiniling sa akin na ipangako kong araw-araw ko siyang ipasyal sa kabukiran, at dahil sa mahal ko ang dilag na ito ay agad naman akong sumang-ayon. Pagkatapos ay nagpapalipas ako ng gabi sa silong ng mayabong na puno ng kamagong at gabi-gabi ko ring nakikitang bumibisita si Bai Norah kay Bai Manisan at muling kinakantahan naman ito ng mahiwagang prinsesa.
Sa ika-anim maliligayang araw ng pamamalagi ko sa kagubatang ito ay dumating si Bai Norah kinagabihan sa torogan na galit. Nagsisigawan ang dalawang babae sa torogan na parang nagkakaroon dito ng mainit na diskurso. Hindi ko kayang hayaan na malamang inaapi ang aking sinisinta kung kaya ay agad akong lumapit rito, binigkas ang mga mahiwagang kataga at umakyat sa torogan.
Galit ang siyang namuno sa aking buong katawan na para bang nilamon ang bawat dugo ko ng apoy dahil sa aking nasaksihan. Sinasaktan ng ulipen ang aking iniirog. Agad kong itinutok ang aking palaso sa mapangahas na si Bai Norah at dahil doon ay binitawan nito ang prinsesa na napaunalan na nito ng mga pasa at gasgas sa katawan. Unti-unting lumapit si bai Norah sa akin at itinutok ang dalawa nitong mga kamay sa akin at sumigaw. Sa di mapaliwanag na pangyayari ay tumilapon ako palabas ng torogan at nahulog sa mga halamang balot ng matutulis na tinik. Gumalaw ang mga ito at niyakap ang aking buong katawan na siyang nagdulot ng daan-daang sugat sa akin at nagtuklap sa aking mga mata. Ako’y nagpumiglas. Gamit ang aking kampilan ay tinabas ko ang mga ito kahit hindi ko nakikita. Gumapang akong duguan papalayo sa gusali. Pumunit ako ng kapirasong tela sa aking kasuotan at aking tinakpan ang natuklap kong mga mata at nagpatuloy sa paggapang. Hangang ako ay makarating sa isang ilog at rinig ko ang pag-agos ng tubig nito. Lumapit ako rito at uminom ng tubig. Lungkot at pagkadismaya ang aking nararamdaman. Ako ay nahiga sa ugat ng isang puno sa tabi ng ilog na ito. Hindi ko namalayang kasabay ng pag-agos ng tubig sa ilog ay ganoon rin ang magpatak ng aking luha. Binigo ko ang aking prinsesa, hindi ko siya kayang ipagtanggol dahil ako ay isang mahinang ninalang.
Makalipas ang ilang mga oras ay nakarinig ako ng isang malakas na ingay. Boses ng babaeng sinisigaw ang aking ngalan at ang sunod-sunod na tilaok ng tandang na unti-unting lumilinaw. “Datu Sakaluran! Mahal ko! Nasaan ka?” hagulgol nito habang tumatakbo. Sumigaw ako at sinabing narito ako sa tabi ng ilog. Bigla itong lumapit at napaiyak ng malakas. Ako ay nahiga sa kaniyang mga binti at tinanong ang dalaga gamit ang paos na tinig ko kung siya ba si prinsesa Manisan at agad naman nitong sinabing siya nga ito. Totoo nga ang alamat, na sa kalagitnaan ng pagkaulila sa minamahal ay tutulong ang mahiwagang tandang na ito upang magkatagpo ang mga pusong sabik sa isa’t isa kagaya ng tinuran sa kwentong-bayan tungkol sa Sarimanok at ang pagmamahalan ni Indarapatra at ng diyosa ng buwan. Agad kong hinawakan ang kanyang ulo at nanibago ako sa kaniyang buhok ramdam ko na ito ay naputol na at umikli. Patuloy pa rin siya sa paghagulgol at halos hindi ko na marinig ang pinagsasabi nito dahil sa ako’y nahihilo at nanghihina na. Ang tanging nararamdaman ko na lamang ay ang pagdampi ng mga patak ng luha nito sa aking noo, mata, at buo kong mukha.
Nagmilagrong nawala ang sakit na aking nararamdaman sa aking nasirang mata at aking tinanggal ang telang pinantakip ko rito. Abot langit ang aking saya dahil sa nanumbalik na ang aking paningin. Pagmuklat ko ng aking mga mata ay agad kong nakita ang aking kaawa-awang prinsesa na may maikling buhok at mga galos sa katawan. Niyakap ko siya ng mahigpit at nagpasiyang ipagpatuloy ang pag-alis sa lugar na iyon. Tinulungan niya akong maglakad sa buong gabi hanggang sa lumiwanag ang araw.
Sa aming paglalakad tungo sa ilog na pinagkasunduan namin ng aking kapatid. Ngayon ang araw na iyon.sa aming pagdating ay nakita ko ang aking kapatid na kasama ang higit sa sampung mandirigma ng aming kaharian na nakasakay sa kani-kanilang kabayo. Agad itong bumaba sa kabayo at niyakap ako ng may ngiti sa kaniyang mukha. Dahil dito ay nakauwi kami ng ligtas kasama ng aking minamahal na Bai Manisan. Dinala ko siya sa aming tahanan at pinakilala ito sa aking amang hari. Ikinuwento ko sa kaniya ang lahat ng detalye ng aming pagkikita ngunit bigla siyang nabigla nang nalaman niyang prinsesa ng kabilang kaharian si Bai Manisan. Agad nitong kinuha ang mensaherong uwak. Itinali niya ang sinuat na mensahe sa binti nito at pinalipad ito. At sa makalipas na tatlong araw ay may mga bisitang maharlika ang dumating sa aming palasyo at nakipagpulong sa aming pamilya kasama na rin si Bai Manisan.
Sa pagpupulong ay aming na tuklasan na noong limang taong gulang pa lamang ang mahiwagang prinsesa ay dinukot ito ng ulipen na si Bai Norah na isa palang malakas na mangkukulam. Pinaniwala nito ang munting prinsesa na isinasabuhay pa rin ng kaharian ang makalumang tradisyon ng pagbabawal sa mga prinsesa na umapak sa lupa kung kaya ay simula pa noon ay hindi na nito nakita ang kaniyang mga magulang. Mahigit sa sampung taon na siyang pinaghahanap ng kanilang emperyo ngunit hindi matuklasan kung sa papaanong paraan ito naitago ng ulipen. May mahiwagang kakayahan ang prinsesa, siya ay nakakapagpapabata sa sinumang humahaplos sa buhok nito habang kumakanta kung kaya ay napag-interesan ito ng mangkukulam. At dahil sa natuklasan ng prinsesa ang pagkagahaman ng bruha ay sa kalagitnaan ng pag-aaway ng dalawa ay pinagpasyahan ni Bai Manisan na putulin ang buhok nito. Kwento pa niya na matapos niyang gawin ito ay nagsisisigaw sa hinagpis ang mangkukulam habang napupudpod ang laman at buto nito sa ihip ng hangin.
Noon pa man, sa loob ng ilang siglo, ang dalawang kaharian ay hindi na magkasundo at dahil dito ay matagal nang pinagbabawal ang paglakbay sa lupain ng magkabilang kaharian at pakikipaghalobilo sa mga tao rito. Dahil sa matagal nang hindi pagkakasundo ay isa rin sa pinaghihinalaan ng kabilang emperyo sa pagkawala ng kanilang anak ay ang aming kaharian. Ang pagmamahalan namin ni Bai Manisan ang nakita ng aking ama bilang isang pagkakataon upang makipagkasundo sa kanilang kaharian. Ito ay ang pagpapakasal naming dalawa ng prinsesa.
Sa kabila ng mainit na diskusyon ay napapayag namin ang mga magulang nito at malugod na ibinigay ng ama ni Bai Manisan ang kamay ng anak nito sa akin sapagkat nabawi namin ang kanilang kaisa-isang anak mula sa mapanlinlang na mangkukulam.
Ang araw na ito ay isang napakahalagang pangyayari na magaganap sa buong kalupaan sapagkat ito rin ang araw na ginanap ang seremonya ng aming pag-iisang dibdib. Bago matapos ang araw na ito ay nais kong gunitain ang aming mahiwagang pagmamahalan na nabuo sa kalagitnaan ng madilim na karanasan ng aking magiging asawa sa kamay ng mangkukulam.
Ako, si Raja Sakaluran, isang dating datu o prinsipe ng ating kaharian sa Mindanao, ako ay nangangakong pagbubuklorin ang buong kalupaan ng dalawang emperyo at aalagaan ang buong mamamayan nito kagaya ng pagmamahal ko sa aking magiging asawa na si Bai Manisan.
Matapos ang mahalagang talumpati ng bagong Raja ng mas pinalawak na emperyo sa Mindanao ay nabulabog ang buong seremonya nang biglang dumaan sa pasilyo ng kastilyo ang mahiwagang usa. Hindi namalayan ng mga kawal ang pagpasok ng ninalang na ito na para bang isang ispiritu na lumitaw sa hangin. Inihanda ng mga kawal ang kanilang mga palaso ngunit pinigilan ito ni Raja Sakaluran kung kaya’t hinayaan ito ng mga tao na limapit sa Reyna. Walang imik si Bai Manisan at nakatingin lamang ito sa mga mata ng higanteng usa.
Humarap ito sa reyna at namahinga sa tabi nito. Pinagmasdan ni Raja Sakaluran na himas-himasin ni bai Manisan ang namamahingang ninalang na para bang alam na nito ang susunod na mangyayari. Ang mga nagliliwanag at matitingkad na tanso nitong batik-batik sa katawan ay lumipad sa hangin na para bang mga alitaptap na may mga mayayabong na ilaw. Namangha ang mga tao sa kanilang nakita. Nagpaikot-ikot ang mga ito sa buong silid ng kastilyo, at pagkatapos ay nagkumpol-kumpol habang tinahak ang pasilyo at lumipad patungo sa ulo ni bai Manisan. Ang kulay itim nitong buhok ay nanumbalik sa kaniyang tunay na kulay mula noong unang nagkita ang dalawang mag-asawa. Kasabay ng paglaho ng usa at ng pagkawala ng mga alitaptap sa buhok ni Reyna Manisan ay ang pagbabalik ng kapangyarihang taglay nito.
Sa taglay na talino at kadakilaan ni Raja Sakaluran at sa biyayang kapangyahiran ng Reyna Manisan, ang buong kalupaan ay naging mapayapa at maunlad gaya ng pangako nito sa mga taong nasasakupan. Ang pag-iibigang ito’y nagpapatunay na ang pagmamahal ay nagdudulot ng kabi-kabilang emosyon at karanasan sa isang tao. Maaaring may saya, lungkot, galit, pangamba, at pag-asa. Anumang hiwaga ang dulot ng pag-ibig sa ating buhay ay nararapat natin itong ipaglaban. Matapos ang mag-umpisa ang mahabang kwentong pag-ibig nina Raja Sakaluran at Bai manisan, sila ay namuhay ng maligaya magpakailaman. Wakas.
​
Part II: https://www.reddit.com/useFlechD/comments/17km585/bai_norah_ang_ulipen_mangkukulam_at_diwata/?utm_source=share&utm_medium=web2x&context=3

Komik:
Berserk itu menurut gua bener2 peak dark fantasy banget. Selain art style nya yang super duper detail, jalan ceritanya itu bagus dan menarik banget, setiap karakter pun di flesh out secara mendalam. Memang sangat disayangkan bahwa Kentaro Miura sudah berpulang, tetapi gua berharap temennya yang dulu ikut bantu dua ngerjain arc awal Berserk somehow bisa namatin ceritanya karena jujur, gua cmn oengen Guts dan Casca happy.
Novel:
Ini masuk juga sih manhwa nya dan judulnya adalah Omnicient Reader's Viewpoint. Awal2 gua baca ini dalam bentuk manhwa, gua kira bakal sama flat power up terus kayak Solo Leveling dengan jalan plot yang mudah ketebak. Terus gua mutusin buat loncat ke novelnya karena update manhwa lama banget dan seketika peringkat Solo Leveling dikepala gua buat manhwa power up jadi jatuh. Title ini menceritakan MC nya tidak hanya sekedar power up belaka, tapi juga menceritakan trauma dia dan itu beneran sangat relevan dalam jalan ceritanya (walaupun terlihat formulaic, its very different. Sorry cant tell more nanti malah spoiler), karakter2nya yang diverse tertulis dengan baik, mempertanyakan konsep kita soal hitam dan putih (ini manhwa bener2 grey banget, berkali2 keputusan MC dipertanyakan) dan authornya yang dengan sangat pintar memainkan konsep ruang dan waktu pada setiap arcnya. Novel dan manhwa ini cocok banget kalau kalian sudah bosen dengan komik2 in general yang suka make konsep power up dsb, gua menyarankan baca full novelnya tp kl mau lebih ngebut silahkan baca manhwa nya dulu baru baca novelnya mumpung arc akhirnya masih jauuuuuh.
Anime:
Black Lagoon. Konsep nya tuh simpel, MC dengan rekan2 dia dr berbagai background bekerja sebagai perompak dll yang tinggal di Roanapur. Menurut gua, ini bener2 anime yang rasanya seperti dibuat oleh org USA sendiri, dub Jepang dan dub English nya jg sama2 bagus (bahkan banyak yang bilang dub englishnya paling superior). Disini orangnya bener2 macem2, ada mantan polisi yang jadi Mafia Cina, ada mantan petinggi militer yang jadi Mafia Russia, si kembar yang terdampak dari keputusan Nicolae Ceaușescu dari pemerintahan Rumania yang nge ban aborsi dan nyebabin mereka berdua jadi rusak (masuk ke panti asuhan, kelaparan, dijual entah kesiapa, abused etc. Ini kebijakan beneran kejadian setau gua), a nun that praise Jesus while killing you with golden desert eagle dsb. Uniknya, disini MC entah kenapa masih berpegang teguh sama prinsip dia kalo dia tidak mau pegang senjata atau membunuh, tetapi karena Roanapur disini bener2 penuh dengan orang gila (jembatan penghubungnya aja ada mayat digantung loh), kita bisa liat MC yang perlahan2 mulai menjadi seperti mereka juga. Its dark and gritty bahkan tanpa gore sekalipun.
Bonus recommendation:
Same author:
Hellsing Ultimate: bruh pas bapa Anderson baca ayat keren banget dan lagi MC nya unhinged, brutality nya enggak nanggung2. Ini kali kalo org nonton ni anime entah Katolik ato Protestan bisa lebih taat kali wkwkwkwk
Drifter: gua udh baca komik dan animenya and man authornya lama buanget update komiknya padahal bagus banget. Ini menurut gua gold standar isekai, tokoh2 history yang dimasukin juga ga sembarangan. Sama kayak Hellsing, ni orang semua pada gila. Dan lagi ini cerita isekai nya lebih berfokus ke strategi dan perang, recommended kalo udh cape sama isekai yang gitu2 doang yang kebanyakan fan servicenya.
Edit: ah lupa untuk section anime gua mau nambah:
Mushishi series. Sayang sekali studio anime yang bikin sudah bangkrut. Mushishi itu juga termasuk tontonan once in a lifetime, gua yang biasanya ga suka alur lambat aja ttp gua jejelin terus nonton. Ceritanya macam2, tiap episode biasanya ceritanya beda. Ending tiap cerita nya pun kalo menurut gua unik. Mushishi ini tentang MC yang ngelilingin Jepang pas jaman dulu buat ngurusin masalah yang berhubungan dengan mahluk bernama Mushishi yang bermacam2 dan indah. Ga semua orang bisa liat Mushishi, dan wow mereka bentuknya macem2 dan problem yang mereka suguhkan itu selalu unik. Pas jaman SMA gua suka marathon Mushishi karena ceritanya yang bagus dan tempo ceritanya yang lambat, sangat recommended kalau kalian ingin cuci mata liat2 Jepang jaman dulu dan ngeliat Mushishi2 yang pastinya ga bakal bosenin.

Sa mga anak ng lola ko, kami lang nila mama ang mahirap, ang tatay ko may sakit sa kidney at ang nanay ko naman ay nangangatulong lang kumbaga kinupkop kami ng aking lola. Sa lola kami magkakapatid together with my other pinsan kumakain at natutulog kapalit noon ay kami ng kapatid ko taga linis, taga luto, taga grocery, taga bayad ng bills kasi syempre nakikinabang naman kami kay lola ko ayon na lang magagawa namin. Yung ibang pinsan ko na nakatira din sa lola ko ay walang mga silbi kahit pinag-inuman hindi mahugasan sabi nga ng lola ko mga anak ng Prinsipe. Mayron kaming kamag-anak na mayaman, mahal na mahal ko si tita kasi tinutulungan kami non ni mama kaso ang mga anak niya akala mo señorita panay utos pero kapalit non ay nililibre nila ako ng pagkain o nakakarating ako sa mga lugar na hindi kayang puntahan ng isang dukhang katulad ko. Ngunit, kapag nagkamali ka sa utos nila, sisigawan ka, sasabihin ka ng tanga. Ang tagal ko nagtimpi kasi nakikinabang din naman ako sa kanila pero mas nakikinabang sila sakin sa lahat ng utos nila.
Ngayong araw hindi na ako nakapag pigil at nasagot ko na sila, bakit? Kasi may balance kami sa Internet provider namin at ang daki nilang tanong sakin na pinagdududahan ako, I mean oo, nangungupit ako pero sila din naman, pero ni isa wala silang narinig sakin. Hinahayaan ko lang sila, pinagtatakpan ko pa nga. Sobrang nahurt lang ako na ang layo ng nilakad ko para bayaran yang internet namin tas pag uwi ko tanong pa ng tanong nihindi manlang ako pinaupo like nakakapagod maglakad ng may bitbit sa sobrang inis ko nag chat ako na "Sa susunod ayoko na magbayad, kayo na lang" AND WALA NAMANG BASTOS SA SINABI KO PERO SINUGOD AKO NUNG PINSAN KO NA MAYAMAN AT KUNG ANO ANO SINASABI SAKIN NA BINABASTOS KO DAW LOLA KO KAMI NAMAN NAGAMIT LIKE WALA NAMAN BASTOS SA SINABI KO ANG AKIN LANG KUNG PALAGI KAYO MAGDUDUDA KAYO NA LANG MAGBAYAD???? TAPOS CHINAT PA AKO NG KAPATID PINAGMUMURA PA AKO??? LIKE WALA NAMANG MALI SA SINABI KO???? PAGTAPOS AKO MURAHIN, CHINAT KO SIYA NA NAKAKASAKIT NA SIYA, MGA SINASABI NIYA SAKIN, MASYADONG MAPAGMATAAS KALA MO KUNG SINONG ANGHEL.
SOBRANG SAMA NG LOOB KO NGAYON, I FELT LIKE I DON'T DESERVE THIS, I KNOW NAMAN NA AMPON KAMI NG LOLA KO AT ANG LAKI NG NAITULONG SAKIN NG LOLA KO AT TITA KO PERO PARA GANON GANONIN AKO NG MGA PINSAN KO, GURL NAKAKAPUNO AT MASAKIT SAKIN BILANG TAO.
HINDI KO ALAM GAGAWIN KO KUNG MAG SOSORRY BA AKO OR TULUYAN KO NA LANG HINDI PANSININ KASI ALAM KO NAMAMG WALA AKONG BINABASTOS SA MESSAGE KO.

Ang sabi ni BES kaya daw si Pablo ginawang taga akay sa Iglesia ay dahil galing siya sa lahing Judio base sa talata sa Jeremias 30:21.
Jeremias 30:21 TLAB At ang kanilang prinsipe ay magiging isa sa kanila, at ang kanilang puno ay magmumula sa gitna nila: at aking palalapitin siya, at siya'y lalapit sa akin: sapagka't sino yaong nangahas upang lumapit sa akin? sabi ng Panginoon.
Ang tanong: Bakit bawal ang Kosher dahil iba ang dios ng mga Judio gayong inaacknowledge nila ang pagka-Judio ni Pablo kung ang context ng Jeremias 30:21 ang pinagusapan para lang majustify ang pagpili kay KDR bilang successor ni BES?

Ang tunay na gusto ng mga Pilipino, HARI
Tingin ko, isa ito sa mga sikreto ng pagkapanalo ni BBM, na hinding-hindi mauunawaan at maiintindihan ng marami sa atin
Ang tunay na gusto ng marami sa atin lalo na 'yung 30M na bumoto kay BBM, Hari. Haring "mayaman", haring hindi matatanggal sa pwesto, haring pagmamay-ari ang lahat pati na buhay ng mga nasasakupan niya at haring di napaparusahan sa mga kanyang pagkakamali
May nakulong na bang hari sa kasaysayan? Wala pa 'di ba?
Kaya nga obsessed din tayo sa mga Miss Universe at sa mga pageants, kasi nga natutuwa tayo sa ideya ng mga hari at reyna
Kapag pumasok ka sa mga echo chamber ni BBM sa Facebook, mababasa mo na para sa kanila, "tinadhana" si BBM. Hindi man sabihin ng mga loyalista pero tingin nila kay BBM ay prinsipe na magiging hari sa Hunyo 30
Masyadong pang primitibo ang kamalayang pulitikal ng Pilipino
Hangga't di tayo nagbabago na ang tingin natin sa mga pinuno natin ay hari, at hindi Lingkod Bayan, walang magbabago. Hinding-hindi aangat ang Pilipinas at ang mga buhay natin
Patuloy tayong masasadlak sa kahirapan at kalugmukan kasi umaasa ang marami sa atin na may Haring magliligtas sa atin, pero ang totoo ay tayo lamang ang makakapag-salba sa mga sarili natin
​
PS: Sa kasaysayan, isa lang din ang paraan para mapatalsik ang mga hari. Rebolusyon. Pinapatay ang mga hari kapag nagre-rebolusyon ang mga tao