Putas nalgonas gratis

Sex-Men

2016.09.15 18:41 Leirach Sex-Men

Subreddit de Sex-Men
[link]


2024.05.16 04:19 enieto87 No pues que les puedo yo comentar... "UN ORATE" "UN MANIACO"

Llegue a ese lugar, muy bonito en Berlin... Todo un edificio muy antiguo donde guardaban antiguamente gas... un tanque gigante, que ya ahora es un lugar de esparcimiento publico...
Vi dos, tres temas de interes...
Observe que todos los carros Tesla... llegaban... recargaban el carro de forma GRATUITA... una fila impresionante de carros...
"Me recordaron informacion de una gasolinera, que estaba ahi por el Mercado Hidalgo, aqui en Veracruz... un dia me entreviste con unos peones, unos trabajadores..." "Nombre Loco... de repente, le empezamos a meter jabon para lavar el tanque... cuando de repente, esa madre, aunque ya tenia anos que no se usaba agarro fuego... y poom..." por logica es pura mentira... no hubiera quedado ni la cuadra... ahi alrededor, un par de edificios... el concreto levantado... etc...
Ahi pense, deben de tener algo que les este generando gratis la energia...
Quiero resumir todo... rapido...
Sembrar la miseria en los seres humanos... la zozobra...
Las putas madres, no me gustan ni a mi ni a nadie... "Los primeros que pagan esas mamadas... son los ninos mas chiquitos..." "Es una culerada impresionante...." ya resumido rapido...
Un puto que tiene que discapacitarse a la de ahuevo hay que romperle las piernas... y que nunca jamas vuelva a hacer este tipo de mamadas...
UN CASTIGO EJEMPLAR.
Eso no es nada... se muchas muchas cosas mas... No me gusta a mi esas culeradas... Es la destruccion sin ninguna causa buena de nada... sin escrupulos... "Cueste lo que cueste...", que no tendran hijos... como no les toca un refilon... "UN HUMILLAMIENTO" de esos perrones... que te dejan sonriendo como los putos de sullivan...
Como dijo Paul en el libro de Jeremy... "Donde me estes usando a mi...."
submitted by enieto87 to LasAventurasDeEnrique [link] [comments]


2024.05.15 19:21 enieto87 En el VPS

No me pueden tocar ahí absolutamente nada...
Sigo escuchando voces de las jodidas esas de Argentina...
"Benibajatela..."
Puras incoherencias...
Pinche gente que quiere vivir de a gratis...
Me regalaron una Mac mini... que problema.... no puedo hacer nada...
Un pendejo escribió un libro para Debían 12... todo se basan en cosas que buscan en páginas de torrents... todo es gente jodida que se van a salir a la de ahuevo...
Gente que dona sangre menstrual...
"Oye y como le haces..." para mantenerlo en el kock out...
La tipa esa de la televisora... la que vendía los pitos de plástico...
Debían 12 "Bookworm" The Comprehensive Guide... Morgan Partridge...
Que le pongan una tela de EMF a su computadora... dice... no se les vaya a meter alguna señal... todo lo que habla en el libro son mamadas incongruentes.
Dice mi mamá la última ves la vi... "No te acuerdas una viejita que trabajaba en Hacienda... que iba a comer al café de la Merced..." ah si una como encorvada chaparrita... si si me acuerdo... todo es un plan de las poquianchis...
Y de donde... de Argentina... que cosa más FEA... pura gente rejodididisisisissima...
Para eso mejor me voy a Tepito por las viejonas esas buenonas... si eso fuese necesario... eran útiles...
Para que yo los gobierne.... le zumba... primero deben de pasar... por su sistema nacional...
"Vas a dedicarte a regalar iPhones a personas que aunque tuvieran el dinero no los iban a comprar jamás..."
Hayao dijo Laputa... y es verídico...
Como los alemanes esos... están igual de jodidos... son Zionistas. Buscan la gran ciudad... el gran culo...
En todos lados hay aeropuertos... pónganse a trabajar... un vergazo en el lomo...
Quiere andar de puta... rápido... que se le venda ahí con los árabes esos compran putillas de ese tipo... para todo...
submitted by enieto87 to LasAventurasDeEnrique [link] [comments]


2024.05.03 22:19 vlewy Nada es gratis.

Nada es gratis. submitted by vlewy to Team_Liberal [link] [comments]


2024.04.30 21:51 Ok-Paramedic735 El Mercenario vs. El Chupacabras parte final 3.

Ya habían pasado algunos años desde la salida de “El Mercenario vs el Chupacabras segunda parte”. Mi amigo y yo nos habíamos gastado todo el dinero en poner un expendio pitero en la colonia más culera de la ahora mal llamada CDMX y con el poco dinero que nos sobro nos pusimos un pedon con unas putas de la misma colonia, dando como resultado que una de ellas saliera embarazada de mi. Poco a poco mi sueño de mierda de revivir el cine de mierda nacional se apagaba, pues aunque mis 2 películas fueron una puta basura yo todavía deseaba revivir mis sueños piteros de adolescente y hacer una película mas culera que “Perras de barrio”. Cada día que hablaba con mi amigo era lo mismo: “Vamos a hacer otra película verga, ya no tenemos dinero”, “Se nos va acabar el dinero y no hicimos la película del mata culeros” y pendejadas que salían de mi hocico para justificar que no tenia tiempo, cuando mi única obligación era mantener a la puta de mi vieja y darle la mitad de lo que generábamos con el expendió de mierda que teníamos a mi socio. Siempre me decía ese pendejo que mi vieja se la culiaba el vecino y que pusiéramos cámaras en su vecino, total era puta y podíamos ganar dinero haciendo porno casero, pero hasta esa mamada nos daba weva.
Un día haciéndome una paja en la oficina del expendió (que era un cuarto todo culero lleno de cucarachas y cartones de cerveza que nos tomabamos mi socio y yo) se me ocurrió la brillante idea de hacer la ultima parte del mercenario contra el chupacabras, pues aunque no lo crean tenia un guion mas culero todavía que el original y ya varios actores muertos de hambre con poco trabajo querían participar en ella (y no, no estoy hablando de los pendejos que hacen películas de meirda en Youtube).
Pero rápidamente pensé: “El chupacabras se lo llevo la verga”. Entonces agarre mi celular y dije, voy a buscar la idea mas pendeja para cerrar esta trilogía de mierda que nunca va servir, total ya nos compraron una película y a los pendejos de la colonia les gusto, que podia salir mal.
El pendejo de mi socio que curiosamente estaba por la colonia, me mando mensaje y me dijo que necesitaba dinero, después de eso le comente que era momento de revivir al puto del chupacabras y buscar a otro pendejo que hiciera el mercenario, total si las cadenas de mierda de stream nos compraron una película, que podía pasar si le vendíamos otra. Después de media hora y varias puñetas (con limpiada de papel incluida) y dos cervezas de mierda, llego mi socio, me dijo que acaba de culearse a una teibolera que cogía mas rico que cualquier encueratriz de mierda, paso siguiente le enseñe el guion y el pendejo lo leyó con tanto gusto que dijo que era imposible que esa mierda pudiera salir peor o mas culera que la primer película que hicimos ( o cualquier telenovela de mierda hecha en México).
Después de 2 horas de dialogo estúpido, ideas pendejas y falta de cultura del cine mexicano, decidimos que la mejor idea era revivir al chupacabras a mamadas, total si en todas las películas una puta mamaba rifle, pues porque en esta no.
Fue cuando el estúpido de mi socio dijo que conocía a una pendeja cribosa que por 5 pesos te la chupaba mejor que Luna Bella y que aparte no te daba sífilis o gonorrea después de eso, por ende, decidimos ir a buscarla y decirle que si por 100 pesos nos dejaba grabarla mientras todos los protagonistas cada 5 escenas se la cogían con una música pendeja de fondo. Llegando a un basurero de mierda, donde se veía que la gente comía ratas y se las cogía para ahorrar dinero en prostitutas, encontramos la madriguera de la puta que seria la actriz principal de la obra. Dicen las leyendas urbanas que esa vieja se la mamo a Los Honaz Broderz una vez que vinieron a tocar a la CDMX, pero nadie lo pudo comprobar pues los morros son mas jotos que el jefe de ellos.
Al llegar al a madriguera de la puta, nos dimos cuenta que había cerveza tirada por todos lados, pedazos de vidrio que se había fumado seguramente una noche anterior y algo de dinero en la mesa, que ya viéndolo nos lo robamos y fingimos que no lo hicimos. La vieja en su pendejez gritaba “sácamela Tutan camon” y “esta tan grande como la falta de talento de la cotorryza”. Decidimos despertarla y contarle nuestro plan, ella dijo que si dejaba que mi amigo le metiera la verga por el culo y se venia en sus tetas aceptaba, de esa forma mi amigo se cogio a esa golfa para que aceptara salir en nuestra mierda de película. Mientras se la cogía, mi amigo ponía cara de que se queria venir, pero la culera le dijo que si se venia le pegaría un vergazo en el osico, asi que no lo hizo.
Ya cuando terminaron de coger y hacer su cagadero nos fuimos del lugar, diciéndole que en una semana la queríamos arreglada, le compraríamos la ropa mas barata o en su caso, le daríamos ropa de mi vieja para que la usara en la producción de nuestro proyecto.
Como no teníamos dinero para rentar equipo de grabación, ni tampoco tiempo para generar dinero, decidí empeñar el carro de la puta de mi vieja, total esa culera manejaba de la verga y teníamos días peleándonos por cualquier mamada, de esa forma nos dieron cincuenta y mil pesos y un reloj pirata para grabar las próximas 2 semanas nuestra película de mierda. Acto siguiente fuimos con unos jóvenes para decirles si querían ser extras en nuestra película, les dijimos que si aceptaban una puta se las mamaria, asi que aceptaron los vírgenes pendejos que serian engañados por nosotros, pues la puta jamás se la mamaria a unos frikis pendejos que ven hentai.
Solo nos faltaba contratar a 5 actores pendejos carentes de talento, a 2 morras que quisieran ser besadas o mañoseadas por todos y equipo de utilería, teniamos un total de 10 mil pesos para el equipo y pagar algunos sueldos, asi que nos fuimos al único lugar donde están los actores desempleados de televisión, asi es fuimos a Television Ymagen, el único canal donde todos son desempleados y dicen pendejadas para generar raiting a costa de gente pendeja que no sabe leer o escribir. De esa forma contratamos a todos los que quisieron participar y todavía nos sobraron 5 mil pesos para la utileria de mierda.
Despues de comprar todo lo que necesitábamos con un ratero de la colonia y conseguir la utilería restante con un pendejo que hacia cine de mierda y que necesitaba dinero para pagarle la operación a la puta de su amante que se cogia cada 3 dias. Al dia siguiente de la estupides de viacrucis que fue comprar toda la utileria y rentar el equipo de grabación llegamos con los actores, la puta y los jóvenes frikis que eran mas vírgenes que los fans de Franco Escamilla, les explicamos de que trataría la película de mierda y decidimos que el chupacabras reviviría a mitad de la película, con el objetivo de que solo saliera 15 minutos, le pegaran una verguiza y volviera a desaparecer para volver a salir al final de la película para ser derrotado por el cara de culo del mercenario.
Empezamos a grabar, cada escena era mas culera que la anterior, cada idea del guion era mas mierda y clasista que la pagina anterior y los protagonistas actuaban aun mas culero que el drogadicto que era adicto a la puñeta. Las morras no estaban tan culeras, de hecho se antojaba culearselas de vez en cuando, pero eso si actuaban de la verga y eso que eran actrices que tuvieron trabajo por muchos años en telenovelas de poco renombre. Al llegar la puta, no pudo evitar llevarse al protagonista a un cuarto afuera de la casa donde grababamos para cogerse mutuamente y venirse unas 3 veces, fuera de ese cuarto había un baño donde los frikis se la estaban jalando como si tuvieran 15 años de edad.
La película finalmente llego a su climax, llegando el renacer del chupacabras en la escena mas culera jamás concebida y todos sabíamos que eso solo seria posible si poníamos unos efectos tan piteros que ni siquiera los power rangers originales los hubieran puesto, logrando asi una escena epica al mero estilo de Valentin Trujillo, pues entre expolosiones culeras, carros quemándose y putas gritando ayuda, salia el chupacabras de su tumba.
El wey que lo interpretaba era un borracho del ejido al lado del expendio, se tomo 2 cartones de pacifico y lo hizo excelente, de hecho su actuación fue tan culera y de la verga que a todos nos soprendio que la pudiera hacer con el grado de alcoholismo que tenia. Depsues de eso entran los jóvenes frikis que son devorados por el chupacabras de la forma mas mamona posible y dando como resultado que todos nos cagaramos de risa.
En efecto la película no podia estar mas culera y lo siguiente a grabar era una escena sofctore del chupacabras dándose a una amiga del mercenario, que era interpretada por alguna de las putillas, digo actrices exitosas que querían verga a cualquier costo. Mientras grababamos, los morros mecos frikis se la seguían jalando a la distancia, ya era cansado, asi que los mandamos a chingar a su madre para su casa a ver algo de hentai, de esa forma los morros se emputaron porque no se cogieron a ninguna morra. Digo siendo honestos ni sus abuelas se los cogerían, los morros hablaban puras mamadas random y eran tan fans de Heisenwolf que se aventaban sus datos globitos cada 10 segundos riéndose de puras pendejadas.
Llego el momento climax, el mercenario le tenia que pegar nuevamente la verguiza de su vida al chupacabras, dando como resultado una escena mamalona al puro estilo de Bruce lee, es decir vergazos a lo pendejo, ninjas bolando sin sentido y golpes que te mataban de una (asi como tu vieja cuando no se te para por andártela jalando todo el dia). Despues que el mercenario le cortara la cabeza por culero al chupacabras con una espada que estaba tirada en el piso y exitado por esa escena, se dio a la prostituta por todos lados, no mames eso era cine.
Pasaron 2 días después de esa gran grabación, mi vieja me mando a la verga porque se arto de que no generara un peso con el puto expendio por andar editando esa mierda de película, mi socio estaba coge y coge con su futura esposa (que era la puta que conocimos hace poco) y yo, bueno yo tenia la misión de terminar la mejor película de toda la historia del cine nacional (no estoy hablando de No se aceptan devoluciones en efecto).
Terminando esa mierda de película decidí era momento de buscar pasarla en una plataforma de stream, fuimos con varias y todas nos mandaron a la verga, pero siempre estaba la vieja confiable, subirla a una plataforma como Klaro vydeo y cobrarles hasta lo que no para que nos dejaran subirla explícitamente. Como resultado el que nos atendio nos pidió el numero de una de las actrices, nos dio 5 millones de pesos a los dos por esa meirda de película y nos pidió que jamás lo volviéramos a buscar, pues cuando vieron todos la película en la empresa se vomitaron hasta el desayuno culero que les hizo su vieja, aun asi nos dijo que si hacíamos otra película siempre lo buscaramos, pues queria bajar de peso.
Curiosamente “El Mercenario vs el chupacabras” gano premio al a peor película en un festival de Guadalajara, una Diosa de plata por peor actuación masculina y un reconocimiento del cine independiente y sus seguidores en un festival culero de CDMX. Todos mis esfuerzos se veían recompensados, mientras me daba una chaqueta viendo fotos random en internet. A los años decidimos que este seria el cierre de esta hermosa trilogía, pues estábamos hasta la verga de ver el disfraz del chupacabras y lo vendimos en patreon para sacar dinero de los pendejos que veían nuestras películas de mierda (así como a los simps que pagan only fans cuando el nopor es gratis).
Asi termina esta historia de mierda de años, una historia llena de putas, pajas, alucinógenos y malas actuaciones, que terminaron haciéndonos millonarios a todos menos a los actores pendejos que salieron en esas películas de mierda y por las cuales todavía siguen siendo molestados.
submitted by Ok-Paramedic735 to copypasta_es [link] [comments]


2024.04.30 17:50 Mosh_dogweed Duda , opiniones

¿Porqué los vatos se sienten con el derecho de juzgar la vida sexual de las morras, cuando ellos son peores?
Para empezar si te gusta o no la putería es cosa de cada quién, siempre con respeto y responsabilidad.
Ahora lo que no fue en tú año no te hace daño.
Siempre se ha visto gracioso y hasta han normalizado que los hombres sean un Don Juan y a la mujer se le empieza a decir puta o fácil … wtf
Le conté a un valedor lo que me paso con un chavo ; en fin, mi valedor termino diciéndome “no pensé que fueras de esas” Jajajajajjaa yo dije wey, para empezar tú y yo no somos nada, me sentí con la confianza para contarte esto, porque tú perspectiva es diferente y me puedes aconsejar , pero sale con estás cosas.
No hay que irse por la tangente, ese vato sólo era mi VALEDOR.
O sea como que siento que se puso celoso o no sé, porque me dice “no wey, pues es tú vida, tú sabes que haces” , “ahora lo entiendo todo” , “no pensé que fueras de esas”
Es como si yo me enojara sólo porque me dijo que le gustan las nalgonas o que tiene varios ligues…
Creo que muchos hemos tenido alguna situación , donde sexualmente nos han incomodado y el hecho de contarlo como gente adulta a tú compas o alguien de confianza, no es para que seas visto como una persona promiscua; porque ni es por ahí el asunto…
Sinceramente no entendí a este carnal.
submitted by Mosh_dogweed to mexico [link] [comments]


2024.04.28 16:33 Worldoftrades Economía

Economía. No, en serio, ¿Qué mierd* es eso de la economía?
Me da a mi que no tenemos mucha idea de lo que es la economia, empezando por el que escribe aunque hoy igual me oriente un poco, a ver dónde nos lleva la investigación.
Llevo un tiempo a vueltas con qué es eso del cochino dinero, cochino no porque me parezca malo ni nada de eso, digo cochino porque me tiene tó frustrao. No frustrado porque que no lo tenga, que también, sino porque no termino de entenderlo.
Podemos leer unas cuantas pilas de libros de economía, y repetir los conceptos que aprendamos en una clase de universidad o en la barra de un bar pero, ¿Quiere decir eso que entendamos la naturaleza esencial del dinero y de la economía? Para mi está claro que no, pero que cada cual piense lo que quiera, aunque la respuesta sigue siendo que no, que no tenemos ni puta idea vaya.
Pensando, u observando, una vez más todo esto esta mañana, mate en mano, me planteaba cómo sería un mundo en el que las máquinas hacen la mayoría del trabajo, ¿cómo se repartiría el resultado de ese trabajo?
A groso modo, podemos decir que hasta ahora el rico organizaba y el pobre vendía su trabajo al rico. A ver, que ya sé que esto es simplificar mucho, pero es que tenemos que simplificar, si no nos vamos a enterar de ná.
La forma historica más popular de organización económica ha sido el abuso, con distintos nombres, pero al final siempre algo parecido. Esto no quiere decir que abusar y organizar sean exactamente lo mismo, pero por alguna razón para nosotras los humanos en general tiende a serlo.
A base de vender su trabajo el pobre podía tirar palante, e incluso llegar un dia a abusar, digo organizar, a otros.
Algún dia que nos aburramos ya intentaremos meternos con eso del abuso como forma de organización, pero hoy no estamos a arreglar eso. Estamos a ver como se podria organizar una sociedad, aunque fuese un poquito de abuso, en el caso de que el pobre, el 95% de la poblacion, no tuviera la posibilidad de vender su trabajo para ganarse la vida porque ya hay máquinas que lo hacen mejor y más barato.
En el fondo el dinero es valor liquido. Todo el valor que creamos los humanos los unos a los otros lo intercambiamos a través de dinero, bueno no todo, a veces también hacemos un yo te la chupo si tu me me la chupas, para que nos salga gratis, gratis en terminos de dinero pero no en terminos de tener que aportar valor al otro.
El intercambio no dinerario tiene el problema de que, si no me apetece chupartela pero si que me la chupes, pues nadie se la chupa a nadie y por lo tanto no se crea valor.
Los humanos, que si hay algo que nos despierte la iniciativa empresarial es conseguir que alguien nos la chupe, pues nos ponemos a pensar mucho mucho, pero que mucho mucho mucho, para ver como conseguirlo, e inventamos el dinero.
El dinero es un vale, un ticket o cheque que le extendenmos a alguien que reza: "vale por una mamada". Digo que reza porque el dinero, como vale por mamadas, es algo que nos parece sagrao.
Así que creamos tickets que valen por una mamada, cinco mamadas, diez, y hasta en algunos lugares que son muy guarros, de varios miles de mamadas... Continua en el blog
submitted by Worldoftrades to ytienesquesertu [link] [comments]


2024.04.26 21:20 BosteroMerval Balance despues de 6 meses en Alemania

Hola amigos
Hace un tiempo comente en este post que me iba por laburo a Alemania y pedi algunos consejos. Muchas gracias a todos los que ayudaron porque me sirvio muchisimo.
https://www.reddit.com/merval/s/l1W1QSkmoT
Paso ahora a hacer un resumen rapido de lo que es mi experiencia hasta ahora que es 10 puntos. El pais me recibio con los brazos abiertos y la mayoria de los miedos previos que tenia no terminaron siendo tan graves.
Voy a tratar de compartir algo de informacion relevante pensando en la perspectiva de finanzas personales de merval
Costo de vida En la sumatoria es mas alto que en Argentina en términos absolutos, pero mas bajo porcentualmente, lo que me permite ahorrar mas por mes. Mis gastos mensuales son mas o menos asi Alquiler 1300 Supermercado 400 Servicios 250 Auto (seguro/nafta) 200 Salidas 200 Internet/celular 100
Movilidad El transporte publico es muy bueno en las grandes ciudades y regular en los pueblos. La puntualidad de los trenes alemanes es un mito y están siempre 5/10 minutos tarde. Con 49 euros por mes tenes un pase ilimitado en todo el pais que esta muy bueno. Los primeros meses use eso y despues me termine comprando un auto que en la puta vida hubiese podido acceder en argentina.
Bancos/ Finanzas Me abri una cuenta en el Deutsche Bank que es un desastre sus servicios pero tiene una app en ingles y un ejecutivo de cuenta que tambien lo habla y con eso me alcanza. Y despues una cuenta en trade republic para invertir que paga 4% en la guita que dejas quieta y tiene 0 comisiones en ETFs. Me manejo en todos lados con apple pay y fueron contadas con las manos las veces que tuve que pagar algo en efectivo.
Salud Aca todo se centraliza en el medico clinico y las consultas ahi son gratuitas y muy buenas. Hace poco tuve un dolor muy fuerte de espalda y me receto diclofenac y otro remedio mas y pague 10 euros total en la farmacia. Desconozco por suerte todavia como seria algo onda estudios o internaciones.
Educacion Mis pibes van al colegio local 100% gratis. Los colegios privados son una rareza y estan catalogados como para los chicos que necesitan alguna integración especial o “no les da” para ir a la escuela estatal.
Viajes En estos primeros 6 meses pude hacer escapadas a francia, España y fui a esquiar a suiza. Cada uno de estos viajes me costo menos en absolutos de lo que me costaria su equivalente en argentina. Ademas tengo 30 dias habiles de vacaciones por año y unos 10 feriados.
Comida Venia con la expectativa de que iba a ser el punto mas flojo, pero termine encontrando restaurantes muy variados de todo el mundo. Y en el supermercado cosas muy sabrosas, frescas y mas baratas que en argentina. Sumado a la variedad de productos y marcas infinitas.
Calidad de vida Creo que este es el punto mas importante y dificil de medir, pero el que hace tofa la diferencia. Aca tuve un cambio radical. Lamentablemente venimos muy mal acostumbrados a un monton de cosas. La inseguridad, la suciedad, calles rotas, hacer malabares para que no se te licue el sueldo, que los autos no frenen en las esquinas, qur te hagan luces en la autopista. En fin, todo eso desaparecio de un dia para el otro.
Cosas negativas No todo es perfecto obviamente. El idioma es jodido, mismo con ingles es dificil hacerse amigos locales. La burocracia alemana es terrible y casi todos los tramites se hacen presencial o por carta, desconocen el uso de internet. El invierno es durisimo no tanto por el frio sino por los dias grises y cortos. La carne no es buena. Y se extraña a la familia y a nuestra argentinidad que nos hace tan unicos.
Resumen No quiero entrar en un debate de que es mejor o peor, pero el mundo es grande y si tienen la posibilidad de al menos vivir un tiempo la experiencia de conocer otro pais no la desaprovechen. Si puedo ayudar a alguien a animarse manden sus preguntas!
submitted by BosteroMerval to merval [link] [comments]


2024.04.20 05:40 okkaleido14 Favoritismo

Porque creen ustedes que a los hijos que no dan pelea y tratan de ser mejor y no dar dolores de cabeza los tratan como si les estorbara a sus madres?
Mi madre siempre dice que no tiene favoritos pero desde que tengo memoria a mi me ha tratado muy mal, no mal entiendan esto ella si cuido de mi me alimento, me dió educación y cuido como cualquiera espera de una madre, pero siempre ví como a mis hermanos los trato mejor que a mi un ejemplo yo fui a escuelas públicas y ellos a privadas si yo quería hacer alguna excursión tenía que hacer cosas extras para que me dejarán osea ganarmelo y eso está bien ya que nada es gratis en este mundo, pero a miss hermanos no les exigía eso, yo por otro lado me esforcé mucho por estar en los primeros tres lugares del cuadro de honor en mi escuela para que ella me viera actos recibiendo medallas y ella nunca fue a ninguno en cambio con mis hermanos si iba, a mi me dejaba sola mucho tiempo pero con ellos siempre estaba cerca y si cometia algún error me pegaba muy fuerte que recuerdo que una vez me pellizco tan fuerte que. Me levanto mi carne, solo porque quería ir en la ventana viendo el paisaje Me a dicho de todo pero lo más duro que me dijo fue "que yo iba terminar siendo una puta" y solo tenía como 13 años y me lo dijo porque vio algo en la calle y yo ni en cuenta ese día mi papá estaba allí y le dijo que si se había pasado y que yo no habia salido ese dia , en otra ocasión yo iba muy feliz a darle su regalo del dia de la. Madre y todo eso cuando me dice "no se que decís si voz cuando seas adulta vas hacer una mala persona se te nota hasta cuando hablas" tenía 14 años y acaba de salir de la escuela Eso entre golpizas por equivocarme en la respuesta de algún laboratorio aparte de insultos súper fuertes como llamarme puta, pendeja, cabeza hueca, inútil entre otros insultos siempre acompañados de golpes puñetazos. Hoy ya siendo adulta me duele mucho recordar mi infancia y cuando preguntan cómo fue mi niñez se me hace un nudo en la garganta y esquivo responder porque hoy se que cuando regresaba a casa después de la escuela y me sentaba en una cuadra de mi casa y miraba al cielo y le pedía a Dios que me volviera polvo y poder irme con el viento o desear con todas mis fuerzas volverme una hormiguita y así no entrar a mi casa era porque en realidad yo quería morir. El maltrato sicológico que me dejó mi mamá es tal grado que cuando alguien me quiere abrazar yo me enocojo de hombros y me alejo, y el que me quiere abrazar me dice "tranquila no te voy a golpear solo quiero abrazarte" y es cuando me doy cuenta que realmente si estoy dañada.
submitted by okkaleido14 to Desahogo [link] [comments]


2024.04.14 02:30 dataman95 Desahogo con mucho texto

Es un mucho texto así q aquí va.
Es difícil resumir toda la mierda que tengo en la cabeza y weas que me han pasado en el último tiempo, pero empieza así: Era estudiante de medicina en la universidad de Buenos Aires, entré en 2018 a estudiar dicha carrera, la cual fue mí sueño de toda la vida. Egresé como tens acá en Chile en 2015 (estudie eso pq básicamente no me alcanzaba el $ para medicina y bueno, necesitaba una carrera de piso para poder trabajar y ayudar a mí vieja con los gastos). En 2017 decidí emigrar a Argentina para poder estudiar lo que siempre quise, era un país con una economia la cual me veía beneficiado al cambio, estudiar era gratis, y bueno no hay que ser un genio para no aprovechar la oportunidad de estudiar una carrera que en Chile es tan elitista y cara de acceder. Cuento corto, me fue súper mal, logré llegar a 2do año, y solo me faltaba rendir unos exámenes para llegar a 3ro. Entremedio hubo pandemia, así que perdí 2 años tratando de estudiar sólo en casa, por qué nisiquiera tuve clases, así que en su mayoría fue tiempo perdido. Intenté varias veces encontrar trabajo, como tens, y la verdad tuve pocas oportunidades pero las que tuve las tomé, pagaban una mierda pero me alcanzaba para solventar algunos gastos. Todo esto también fue posible por la ayuda económica de mí vieja, le debo todo, incluso uno de mis sueños era que ya de médico, poder pagarle hasta el último peso que ella me envió para sobrevivir allá. A fines del año pasado volví a Chile por vacaciones como de costumbre (mis vacaciones son trabajar todo el verano en el negocio de mí mamá, tiene un MiniMarket en el campo, donde también vivimos). Resultado de todos los años que estuve intentando avanzar en la u, problemas encontrando alquiler, uno que otro problema económico y de relaciones amorosas, mí salud mental se fue a la real mierda. Empecé con ideación suicida desde hace más de 1 año, hasta ahora solo hubo un intento frustrado poco antes del año nuevo. Y bueno, por temas de mí deterioro mental tuve que tomar la desición de volver a Chile, abandonando la carrera que tanto me costó conseguir y seguir y sin nada más que la experiencia de todo lo vivido. Entremedio hubo otros temas personales con mí vieja que incluyen brujería depormedio xdddd, ese nivel. (No creo en esas weas, pero mí vieja si). En fin, todo me dejó destrozado, por eso casi intenté quitarme la vida a fines del año pasado. Estoy en terapia desde diciembre, poco ha servido, pero tampoco diría que es inútil.
En un intento por retomar mí vida aquí en Chile, mí vieja me dio total libertad de hacer lo que quiera, si quería tomarme un año de descanso me dijo que no tenía drama, si quería o no trabajar en el negocio familiar, también era opción mía, si quería o no estudiar, lo mismo. Todo suena maravilloso sobre escrito pero tampoco es tan así. Elegí trabajar el negocio de mí vieja por qué lo necesita urgente, es muchísimo trabajo, ella además de atender aquí, también cuida a mis abuelos, que la verdad tienes que hacerles casi de todo, por suerte se movilizan casi sin ayuda, pero igual es caleta de responsabilidad sumado al negocio, así que yo tomé ese rol.
Estoy trabajando unas 12 horas al día en esto los 7 días de la semana, por comida y casa. Estoy tratando de levantar mí ánimo con mis hobbies en electrónica y bricolaje, el negocio da tiempo de hacer cosas así entremedio y puta, creo que quiero seguir estudiando ingeniería en electrónica el próximo año y buscarme un futuro en eso. La verdad no tengo idea de cómo es la salida laboral, pero es una de las weas que tengo talento desde siempre.
Cuestión que intentaré postular a gratuidad y si no, no me queda otra que endeudarme en el cae. Trato de darle cara a todas las weas que van jugando en contra pero hoy fue el chancletazo de realidad que me dio en todo el hocico. Con mí vieja queremos seguir levantando el negocio y que crezca, no nos va tan mal, pero tampoco tan bien como para pagar a una tercera persona que trabaje (dehecho nisiquiera a mí me pagan xd) y bueno, una de esas cosas es agrandarnos con una botilleria. Mí vieja me dijo que si eso pasa entonces yo tengo que dedicarme 100% al negocio. Y la verdad no es algo que quiera hacer. Toda la vida Soñé con estudiar una carrera universitaria, me gusta el hecho de aprender cosas nuevas, las ciencias, las artes, y en menor medida el resto de áreas del conocimiento. Siendo eso así, cual chucha es el punto de estudiar la carrera de electrónica?, no me va a servir de nada, no podré ejercerla, no podré independizarme al fin y poder ayudar a mí vieja por los propios medios. No quiero ser un parásito reculiao que lo único que puede hacer el trabajar para vivir, las únicas dos cosas que tengo en mente son: intentar salir adelante como ing electronico, o suicidarme.
Ya está, no tengo más opciones, me ha ido tan mal en todo que perdí esperanzas en la vida y en todas las weas que tengan que ver al respecto. Estoy chato. Tengo en mente que si decido quitarme la vida, la verdad voy a hacer puro daño a los que me rodean, y esa wea me parece horrible. Pero también es súper injusto para mí estar haciendo weas que no quiero (vivir es una de ellas) sintiéndome como el verdadero pico hace tanto tiempo.
Bueno, creo que es lo más corto que pude resumir las weas más importantes que están pasando, si llegaron hasta aquí, espero se haya entendido todo y al menos te haya entretenido.
Pd: No quiero volver a trabajar de tens, ni tener nada que ver con medicina por qué sería un daño muy gratuito hacia mis sentimientos.
Son libres de opinar, aconsejar, etc, bai.
Pd2: no tengo idea de cómo etiquetar el post jaja, ojalá no me lo den de baja
submitted by dataman95 to chile [link] [comments]


2024.04.13 04:43 Bocanada1999 Mostrar el producto/show me the product. Creo que es la única forma que puede llegar a tener el peronismo de recuperarse y tener chances de ganar, ademas de un cambio de pensamiento drástico y modernizado al 2024.

A estas altura creo que el único capaz que de llegar a ganar un elección es Kicillof, que no me gusta del todo porque soy mas de pensar como Guillermo Moreno.
Ahora los discursos vacíos y las palabras ya no sirven para nada, porque son pocos creíbles. Y digo creo que el único básicamente porque todavía puede vender con una buena gestión en la provincia.
Hay un parte tremendamente conservadora del progresismo que se niega a ver la realidad y son termos con las nuevas ideas.
Axel no escapa a eso, tiene que hacer un cambio de pensamiento y discursivo drástico en su manera de pensar. Repetir consignas como justicia social, educacion gratuita, igualdad, etc.. no sirven de nada si las escuelas son una mierda o si la inseguridad sigue siendo un problema.

show me the product.
básicamente es hacer lo que hizo con cuenta DNI, aunque solo es la provincia de bs as, el esta mostrando el producto y funciona.
Ahora podria hacer lo mismo con la educación o seguridad, pero se que tiene problemas con el presupuesto y el ajuste.
Yo no te pido que haga un revolucion de infraestructura eduactiva en todas las escuelas. Pero al menos transforma los maximo posible, 4/5 escuelas. Adelantala 10/20 años con un pensamiento de época mas moderno.
demostrarme que funciona tus ideas. Ponele un marca al programa, institucionaliza el proyecto y demostra al pais como serian las escuela en un futura gestion.
lo mismo con la seguridad, agarra un ciudad y transformarla en termino de seguridad.
recien veo un accidente en la plata y la ambulancia tardo mas de media hora en llegar, un pibe se hizo mierda con la moto creo que por la lluvia, aveces naturalizamos que todo funcione como el orto.
las palabras y discursos no sirven para nada. Como en el post anterior mio, la mayoría se llena la boca hablando de la educación, pero bien si propongo poner un arancelen no obligatorio y solidario la mayoría de los ratas salen corriendo y se vuelven loco, pero para pagar un festival de música de 100K, gastarse 20k por mes en birra y muchas boludeces mas como gran hermano cero problemas.
Se inflan el pecho con la gloriosa universidad publica, pero no aportan un choto. Tenemos docentes que trabajan gratis, el que defiende un sistema donde los docentes universitario trabajan gratis y se infla el pecho por eso es un hijo de puta.

saludos






submitted by Bocanada1999 to Republica_Argentina [link] [comments]


2024.04.12 05:04 enieto87 Una pregunta... gorda de Alemania...

El saxofon lógicamente tenía una caja... rígida...
La serbatana traía funda o así la llevaba?
Ahhh mira...
En el anexo había un tal "Cervando"
El nombre Cervando se escribe con C por el origen de el poeta Cervantes... pienso yo...
"Para todo lo escribían en el pintarron con S"
"Serbando" era un muchacho con una vida muy dolorosa... probablemente falsa o no...
"Trabajaba en un hotel... de sexoservicio... con puros señores..."
Ahí para que se imaginen...
Me da risa todas las mamadas que piden... trenes... Yucatan... chinguen a su perra puta madre...
La lista del vidrio alemán...
"JORGE - YUC"
Así decía...
"Gratis"
submitted by enieto87 to LasAventurasDeEnrique [link] [comments]


2024.04.07 12:15 DitHail2 El Punto Farma hacia la Terminal a las 23:30 es un lugar algo aterrador

Hola ¿Se acuerdan de mí y el post del Mall Excelsior?
Se viene introducción larga. Marcaré donde debidamente empiece, disculpen... Ahora que leí, mi anécdota quedó más larga que mi "introducción larga" XD
Sigo vivo, al menos ahora después de caer a Urgenciss por tremenda alergia, dolores y fiebre (terminé descubriendo que soy alérgico a la Novalgina). Caí alrededor de las 19, y por suerte me dieron el alta ya cerca de la hora mencionada en el título del post, debido a que ya estaba bien y el análisis me salió con dengue negativo por el momento. En eso me dieron receta y tenía que empezar a buscar los medicamentos. Una pena que la farmacia que estaba pegado al hospital no estaba abierto, así que procedí a salir ya de camino a casa, y si encontraba farmacia abierta, iría ahi a comprar ya nomás.
Se me olvidó mencionar en el post anterior donde me cagué del Mall Excelsior, que a mí digamos me queda "algo" cerca. Por eso nomás recurrí ahi en ese entonces. Con este transfondo a mano, comienzo:

-Comienza la historia acá-

Tenía que regresar desde cierto hospital que estaba hacia la avenida República Argentina (muy buena atención la vd por cierto, enseguida pillaron mi reacción y "se pusieron la 10" como dicen). Podía haber bajado del puente y caer a Eusebio Ayala nomás, pero decidí hacerme un poquito más largo el trayecto por si no tenía suerte y continué derecho. Posiblemente un grave error. El spoiler es que no era tan turbio como lo del Mall, pero quería hacerle un post para reflexionar igual así que...
Continué derecho, avisté a lo que parecía una "señora de compañía" al lado del Stock, le hice mofa con la mamá de cierto miembro de cierto grupo de mierda, los cuales se rieron (un saludo xd). Toda República Argentina tenía las farmacias cerradas y procedí entonces a girar hacia la derecha por Av. Fernando de la Mora. Y entonces encontré, por fin, un Punto Farma que estaba poco después del Supermercado La Bomba 💣. Bajé con cierto alivio pero con atención y llegué al local.
La cuestión era que, a pesar de que parece una farmacia 24 horas, tenía toditas las puertas cerradas. Comprensible porque veía que era un local muy espacioso, pero me dio algo de pena darme cuenta que por ahi los malvivientes habrán hecho lo suyo y por eso quedaron así. Era evidente porque a mi parecer, la zona a la que corresponde es muy buen lugar para estos infelices o desamparados. Lo que sucedió después me reconfirmó esa teoría, pero capaz y deja lugar a dudas. Lo que pasa es que desconfio de todos pues y bueno...
Hay una ventanilla por donde pedís tu medicina y me tocó hacer fila detrás de una familia que parecía disfuncional: la madre pidiendo las cosas, el hijo inquieto y su padre con tal cara de culo que a mí me gustaría copiar xD. Se notaba que no quería saber un car4jo y quería irse nomás ya.
Llegó mi turno, pedí todo y yo bobo creí que ya podía pagar con QR y tenía el teléfono en mano (gravísimo error), pero la estimada del otro lado se fue a buscar mi pedido y se estuvo tardando un rato. En ese momento, no pensé rápido en guardar mi móvil y de la nada apareció un sujeto con una pinta relativamente normal, pero medio sospechoso. Llevaba una mochila, lo que me llevó a cuestionar si viajaba o algo así. Me empieza a hablar y no le entiendo un demonio porque hablaba pero bajísimo, no tengo luego buen oido, pero creo que cualquiera no le habría escuchado de todos modos. Parece que vio que aún tenía mis curitas que aún no retiré de Urgencias y creo haberle escuchado algo de "diabético" (no lo soy), como si quisiera llamar mi empatía. De repente, me muestra sus brazos que, si bien no deberían ser mala señal y respeto a las personas con tatoos como al prójimo por igual; en este contexto ya era un poquito 💀. Recordé entonces que tenía mi teléfono EN MI PUTA MANO y agarré como si fuera mi culo cuando me di cuenta. Mientras me fijé en sus manos y vi uno con monedas. Ahi ya entendí qué concha quería éste: P L A T A.
Tenía las dos manos ocupadas con el recetario y mi teléfono que cuidaba más que mi propia vida, y le dije como pude que "no estoy trayendo efectivo, disculpe". En realidad, estaba mi billetera con alguito en el bolsillo, no quería mandar una mano ahi y desequilibrar el asunto que traía conmigo. Creo que me insistió (recordemos que no le oía nada) y le dije medio lo mismo, y menos mal que por ahi comprendió y se fue a molestar al que estaba detrás mío. Aún atajaba con Dios sabe qué tanta fuerza mi teléfono hasta que por fin vino la farmacéutica. Pagué enseguida, me dio todo y corrí de ahi para nunca más volver...o eso espero.
En este país, es imposible pero IMPOSIBLE luego mantener una farmacia 24 horas con puertas abiertas como tal al público, y de hecho, creo que incluso en el mundo es cuanto menos complicado encontrar una farmacia con esa peculiaridad. Es la norma atender en este caso bien por una ventanilla, si es más cheto con su micrófono y altavoz de lejos (era el caso de este P.F pero la señora ya traía los meds y no hacía falta), con rejas si la zona es extremadamente peligrosa, o directamente ahorrarse las molestias y cerrar a tiempo. No niego que fue un salvavidas maravilloso, tuvo todo lo que necesitaba y por ahi no hacía falta tomarse la molestia y ser bien bruto por buscar farmacia a las 11 de la noche y, por consecuencia, ir mejor nomás de día (haciendo el esfuerzo, en este caso un domingazo que prefiero relajarme con todo a mano), pero así no estaría escribiendo esta..Biblia ajsnsjk.
Soñar es gratis, y ahora voy a querer soñar un país donde exista un Bukele x10 que prácticamente extinguió la inseguridad, y permita actividad nocturna de calidad para el ciudadano promedio que vive de bien, para el que requiere un bien urgente o para el que solo quiere pasarlo bien sin complicaciones los findes (pero responsable eh). Pero la realidad es una muy cagada, cruel y distinta, que dudo que viviré cuando seguro apenas se pongan las pilas en cambiar eso en siglos por esta aldea...o directamente anarquía absoluta, apocalipsis y....sexo xd
Ojalá, en un país donde vAyAmOs a EsTAr mEjOr, ese Punto Farma no tenga miedo de abrir sus puertas, y que básicamente más lugares se tengan a disposición aparte de los bares, bodegas, supercitos y Biggies... Qué huevos estos últimos que si te dejan pasar, pero tienen más ansiedad que yo en esta anécdota. Puedo contar la vez que caí a las 2 y el cajero estaba más atento que yo en 4 años de universidad en comentarios si desean.
Y nada. Te agradezco enormemente por leer. Disculpen el formateo pobre y porque escribí M U C H O T E X T O para lo que en resumen era "JAJAJA SE ASUSTÓ DE UN CHESPI Y ESTÁ LLORANDO LA BIBLIA ACÁ 🤣🫵" que estoy seguro que alguno va a enchufarme abajo, pero me chupa 3 carajos. Quería escribir esto y..eso nomás.
Que sigan saludables, así como yo lo intentaré después de esto. Y recuerden: el Partido Colorado debería caer algún día, los baches son un invento de ellos y un chespi es más digno que medio Congreso. Tremendo divague xdsajdnkaj.
submitted by DitHail2 to Paraguay [link] [comments]


2024.03.26 00:34 mesaparados Desahogandome sobre mi exnovia.

No voy a dar contexto. No estoy aquí por la empatía, necesito desahogarme y me es mejor hacerlo en un sitio público porque crea esa sensación de ser escuchado.
Mierda que a hecho está semana:
Joder mi cita con esté amigo en común pidiéndole dinero, ya que si el me invita a comer la tiene que invitar a ella por cojones. Además le hice un poco de daño en el tatuaje recién hecho y me metió una hostia que me dejó la cabeza zumbando en frente de él. Luego hizo un show por llamada disculpándose y blha blha.
Dejar mi habitación hecha una mierda y encontrarme ese caos al regresar del curro. Un colchón tirado en el suelo, ropa sucia en mi cama y tuve que ordenarlo todo yo.
Y hoy me dió un ataque de ansiedad porque fue una putísima mierda.
Trabajé el sábado y el domingo (hostelería) . Me desperté hoy a las 9, salí de la cama a las 10, hice mi cama, limpie la cocina, la nevera, nuestro estante de comida, barri, fregue, saque la basura, hice la compra de la semana en el Mercadona que está a 5 manzanas, guardé la compra, empecé a cocinar, se hicieron las 12:49 , fuí a despertarla, no lo hizo, seguí cocinando, fuí otra vez a despertarla, seguí en la cocina fregando y limpiando los utensilios, se despierta, como y acabo mi comida, ella me llama, guardo y hago su cama, la ayudo a ducharse, me siento por fin en mi ordenador, me pide la comida, pongo una lavadora, ya son las putas 3 de la tarde, me meto a la cama, duermo hasta las 6, ella entra a mi habitación, me despierto y automáticamente me empieza a pedir cosas que perfectamente puede hacer ella, la ayudo un poco, me siento, me pide la puta cena, se la doy y empiezo a hacer la mia mientras me interrumpe constantemente con gilipolleces, me pide mas puto dinero porque este mes se tiñe el pelo y se gasta la pasta en eso en vez de en el ratón nuevo, me pide que la bese, le digo que no y me exige explicaciones y que necesita afecto ERES MI PUTA EX DEJAME EN PAZ, ACABO MI PUTA CENA, ME SIENTO A PUTO COMER A LAS 10:30 DE LA NOCHE, ME PUTO LLAMA PARA QUE LE COMPRÉ NO SE QUE MIERDA A SU HERMANA Y COMO ME PUTO ENFADO ME DA UN PUTO DISCURSO DE COMO ESTOY EGOCÉNTRICO Y NO PUEDO ENFADARME NI QUEHARME PORQUE ME MANTIENE ECONÓMICAMENTE.
ESTAS JODIDO DISCAPACITADA Y HAGO TODA ESA MIERDA POR TÍ A DIARIO INCLUSO LUEGO DE ROMPER Y TU HIJA DE PUTA TIENES LOS COJONES DE QUEJARTE, DE ENFADARTE PORQUE ESTOY CANSADO, PORQUE NO QUIERO BESARTE NI FOLLAR CONTIGO, PORQUE QUIERO PUTO CENAR EN VEZ DE DARTE UN ABRAZO Y APOYARTE EN EL TERRIBLE DRAMA QUE ES QUE TU PUTO RATÓN SE ROMPA, Y ADEMÁS ME PUTO MANIPULAS EMOCIONALMENTE PARA DARTE MÁS DINERO E INTENTAS COACCIONARME A QUE NO AHORRÉ PARA MI MISMO PORQUE "TE DEBO MUCHO DINERO PORQUE PORQUE SUPUESTAMENTE ME HAS MANTENIDO GRATIS "
DÓNDE ESTÁ TODO MI ESFUERZO FÍSICO Y MENTAL? HAGO DE CUIDADOR 24HS DIARIAS DESDE HACE UN AÑO Y MEDIO QUE NO PUEDO QUEJARME? QUE NO? QUE TE DEBO DINERO? SABES CUÁNTO COBRA UN CUIDADOR? MAS DE LO QUE TU TE GASTAS EN MÍ HIJA DE PUTA, PERO VENGA, MIÉNTEME, MANIPULAME, JODEME LA VIDA, QUÍTAME MI DINERO, APROVECHATE DE QUE NO TENGO OTRA OPCIÓN DE ESTAR CONTIGO, HAS QUE ME HARTÉ DE TÍ.
Jamás nadie había conseguido sacar tanta rabia y desprecio de dentro mío, jamás había estado tan cabreado y tan dispuesto a abandonar completamente a alguien sin dar ninguna explicación y pirarme para siempre sin importar que la otra persona incluso dependa de mí para vivir su vida. Me da igual, prefiero ese peso en la conciencia a ser constantemente abusado, menospreciado, usado y manipulado, estoy jodidamente harto.
submitted by mesaparados to Desahogo [link] [comments]


2024.03.15 17:31 unpun_todevista Necesito consejo o una segunda opinión

Hola, tengo una consulta bien grande... Daré algo de contexto para que se entienda mejor la situación...
Hace un año con mi pareja teníamos planeado celebrar su cumpleaños... Resulta que por estas fechas... Por desgracia un amigo se quitó la vida y mi grupo de amigos por ese motivo, realizó una reunión para despedir a nuestro amigo (justo para la fecha de cumpleaños de mi polola) yo como soy super olvidadizo, me comprometí a ir ese día (ya que había olvidado por completo lo del cumpleaños... Para ser justos era difícil percatarse porque dijeron el día sábado de x semana... Y yo no me fijé que calzaba con el 25 de marzo)... Como sea yo acepté y al percatarme de que era justo el 25 (contandolselo a mi polola), me di cuenta que era justo el cumpleaños, en un momento pensé en llevarla, cosa automáticamente descartada porque era solo de los amigos cercanos a mi amigo difunto... A lo que yo pensé en faltar a dicha reunión dado que ya me había comprometido con mi pareja para su cumpleaños y quería celebrarsel, pero ella me incisitio en que fuera ... Cuento corto, termine yendo y no le celebramos nada ese día... (Igual hicimos algo otro día).
Mi polola tiene un trauma con sus cumpleaños, ya que su familia por algún motivo nunca se los celebra... ( Y al de sus hermanos si) Y es la menor... Cosa que me da cualquier lata... En el fondo ella tiene un tema con sus cumpleaños y siento que yo pago el chancho por lo que mencionare a continuación...
Me había ganado un concurso de pizzas gratis , y me quedaban 2 cupones... Habíamos conversado con mi polola y habíamos llegado al consenso de destinar uno de los cupones para su cumpleaños... Yapoh, todo bien... Un día saliendo con un amigo que en particular veo muy poco, el me pidió comer dos pizzas en vez de una, y pta, como es de los pocos amigos reales que tengo y en verdad no pensé que sería para tanto, gaste los dos cupones... Cuando se entera se ofende y pta, la comprendo hasta cierto punto, porque según ella le molesta que yo no le avisará lo de los cupones... Lo que si puedo llegar a entender y hasta le pedí disculpas, pero wn, era una puta pizza gratis... No era todo lo que tenía planeado yo para su día especial... Y ella tomo la decisión de la nada de cancelar el cumpleaños, no quiere celebrarlo.... Y sólo por la wea de la pizza!!! Yo no puedo llegar a entender cómo se pudo armar tanto embrollo por una wea así!!!, ¿en verdad no estoy comprendiendola?, ¿estoy mal?.... Si yo puedo llegar a entrar que se ofendiers y toda la wea, pero de ahí a mandar a la mierda todo su cumpleaños por una wea así? ... Cuento corto me empezó a decir que nunca la priorizaba y casi terminamos por lo que generó esta wea... La cosa no está muy bien y a decir verdad no sé wn, escucho consejos.
submitted by unpun_todevista to VivimosEnUnaSociedad [link] [comments]


2024.03.14 04:44 ChairLongjumping6621 Bastante perdido creo

Hola buenas Bueno, la verdad es que no sabía dónde subir esto y tampoco tengo con quién hablarlo. También me da un poco de vergüenza dejarlo aquí, pero ya fue, y desde ya gracias si te tomaste el tiempo para leerlo. Mi historia comienza así.
En 2020, supongo que muchos recordarán el fallecimiento de Maradona un 25/11. Al mediodía dieron la noticia y junto con mi familia, mi papá, que es demasiado fanático, se quedó prácticamente en shock y por poco se larga a llorar. Ni me imagino lo que habrá significado el Diego para él. Resulta que desde ese día, como que de alguna forma cambié. Cabe aclarar que antes de esa fecha a mí ni me interesaba el fútbol. Solo habré entrenado un año de muy chiquito, a los 7 años aproximadamente, y ni jugaba en el barrio ni nada.
No sé cómo explicarlo, pero de alguna forma me empezó a llamar la atención. En esa fecha yo tenía 13 años y así fue que comencé a ir a jugar con unos amigos y primos. La verdad que daba pena jugando, por lo que para marzo de 2021 le rompí tanto las pelotas a mis viejos para que me anoten en un club de la ciudad. Ellos lo esquivaban bastante ya que no estábamos en una buena situación económica, pero igual me mandaron.
El primer día estaba demasiado nervioso pero también emocionado y no sabía ni qué ropa ponerme para ir. Solo tenía una remera de Argentina, así que me puse esa y un pantalón largo negro, conclusión, bastante raro. Ese primer día cuando llegué, sentía mucho miedo y todos me miraban bastante raro, seguramente era por mi ropa. Y así fue que entrené 6 meses, unas 2 horas diarias en el club, pero en mi casa en el patio me había armado un arco con los caños de la pileta, con el que casi siempre me quedaba toda la siesta rompiendo las bolas pateando tiros libres.
Todos los días seguia practicando con mucha emoción y todas las ganas. Siempre que iba a entrenar no hablaba con nadie ya que no conocía a nadie. Los que ya estaban desde chicos en el club, es decir los más buenos, eran unos tremendos hijos de puta. Tipo, eran muy agrandados por jugar bien y bueno, así eran la mayoría. Y los que no eran así, directamente ni te hablaban. En conclusión, no me hice amigo de nadie. Lo que más me dolía era a la hora de hacer prácticas o trabajos en parejas, siempre quedaba solo o a la hora de elegir equipos de 5 o algo así, me elegían último y el profe me terminaba mandando para un equipo al azar. Conclusión, tenía unos compañeros muy de mierda, pero a mí me daba igual.
Bueno, así estuve por unos 6 meses, en los cuales había mejorado bastante y bastantes amigos me lo decían. OBVIAMENTE no era una maravilla jugando, pero me defendía. A los 6 meses tuve que dejar, ya que mis viejos no tenían para seguir pagando la cuota. Y así fue que estuve 1 año, con unas ganas de seguir entrenando pero sin la posibilidad. Seguía practicando tiros libres todas las tardes en el patio de casa. Otros clubes de la ciudad quedaban muy lejos y mi vieja no me quería mandar tan lejos, así que no hice nada más que ir a la escuela o jugar un f5 1 vez a la semana con mis amigos.
Para julio de 2022 nos mudamos a un pueblo en otra provincia con mi vieja, ya que ellos se separaron, y la verdad que me dolió bastante eso, pero trataba pensar lo menos posible. Y bueno, en ese nuevo pueblo comencé a entrenar en uno de los 2 clubes del pueblo, ya que era gratis. Pensaba que iba a ser diferente que en el otro club, pero no, la misma mierda, los mismos compañeros de mierda, y allí habré estado entrenando hasta julio de 2023. Pero la verdad es que no sentía que era un buen club. No sé cómo explicar, pero los ejercicios eran muy de mierda y la preparación física era una cagada. Tipo, los días de físico, con suerte corríamos unas 10 vueltas a la cancha o algo así. Conclusión, ejercicios de mierda.
Y me olvidé de mencionar que en todo este tiempo entrenando solo jugué unos 15 minutos de partido en un amistoso, en el que di pena. Y nunca tuve tanta vergüenza, ya que recién estaba empezando a entrenar, tipo 1 mes después de empezar jugué ese partido. Aclarado eso, para julio de 2023 aproximadamente dejé de ir a los entrenamientos, ya que de alguna forma sentía mucha presión por el bullying que me comía, y terminé dejándolo ya que sentía que era imposible poder llegar a ser profesional, ya que a los 16 años jugaba para la mierda. Pero pensaba que si seguía entrenando muy bien, quizás para los 20 años podría llegar a jugar en primera de algún buen club. Va, en verdad, mi sueño siempre fue meter un gol de tiro libre en River, por eso siempre me quedaba todas las siestas practicando tiros libres y también miraba tutoriales en YouTube de cómo patear, etcétera.
A la semana de dejar el entrenamiento, yo pensaba que me iba a sentir mucho mejor, pero sentía que tenía que seguir yendo. En diciembre de 2023 nos mudamos otra vez a una nueva ciudad, ya que mis viejos se juntaron otra vez y no conozco nada ni a nadie. Y bueno, hasta hoy sigo pensando en seguir entrenando. Tipo, no me quiero rendir y así estoy hasta hoy. No sé si seguir o qué mierda hacer con mi vida. Desde julio hasta diciembre habré ido a jugar 1 fut 5 con unos conocidos solamente y a veces los fines de semana me iba con mi único amigo a un parque a patear unos tiros libres, pero más nada que eso. Y hoy no sé cómo explicar cómo me siento. Tipo, tengo muchas ganas de, por lo menos intentar entrenar en algun club hasta los 20 años aprox a full pero para la edad que tengo, 17 años ya hay pibes jugando en primera y eso me la re baja, pero tengo todavia tengo la fe de poder entrenar en algun club.
Bueno supongo que hago esto ya que quizas por que quiero que alguien me escuche y me de su opinion y espero me ayuden y gracias por haber leido mi historia y espero me guien, gracias.
submitted by ChairLongjumping6621 to BuenosAires [link] [comments]


2024.03.13 20:24 Frequent-Welder-9148 El Topo/ capítulo 3/ Tigre-1

Hola raza, ya les e traído dos capítulos antes y seguiré aquí promocionando mi novela como una plaga de la que no podrán deshacerse, les dejo el link de la novela a quien quiera seguir leyendo y darle amorsh
https://www.wattpad.com/story/253066776?utm_source=ios&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details&wp_uname=Nefta18
Dago me despertó cuando ya había anochecido. La inflamación en la cara de Dago había bajado, ambos estábamos empapados, me ayudó a levantarme y me recargue en su hombro para poder caminar. Nos acercamos a la entrada y sin pensarlo mucho entramos. No tenía noción del tiempo pero el lugar ya no tenía clientes, un pequeño asiático intento echarnos, o al menos eso creo ya que nos hablaba en chino, pero entre algunos insultos y empujones Dago recordó pedir la salsa "Red Dragon" a lo que el mesero reaccionó primero un poco confundido y después entró a la cocina bastante apresurado. Volvió con un par de uniformes similares al suyo, unos pantalones negros con camisa blanca y un muy llamativo chaleco con lentejuelas color rojo. Aunque nos negamos en un principio nuestras ropas estaban empapadas y con algunas manchas que podría jurar qué eran sangre aunque las manchas de basura las encubrían. Al final nos los pusimos sin los chalecos aunque el pequeño asiático insistió en que debíamos usarlos, discutimos por unos momentos y al ver nuestra firme postura nos llevó a la cocina. —Amigo, no se como decírtelo pero no venimos a pedir trabajo— Dije tratando de razonar con el asiático. El sujeto nos contestaba pero ninguno de nosotros hablaba chino. Nos señalaba el refri, Dago y yo intuimos que debíamos moverlo y no ocupamos moverlo mucho cuando vimos que había un agujero de un metro de alto. Nos metimos en él y avanzamos hacia abajo por un estrecho túnel totalmente obscuro, de un momento a otro comenzamos a escuchar una ligera y muy suave melodía, no podía saber el que, pero algo me tenia muy nervioso. Al final del túnel podíamos ver una pequeña luz roja, conforme nos acercábamos pudimos ver que era un letrero neón que decía "LIMBO" sobre una puerta de cristal que fue abierta por un sujeto vestido de mayordomo. —Buenas noches caballeros— Dijo el mayordomo con un ridículo y muy forzado acento francés —¿Es su primera vez aquí?, Por sus vestimentas les invitaré a tomar el elevador "Ira y Pereza" y presionen el botón del lado derecho — Toda la oración era memorizada y se sintió antinatural. Entramos al elevador y presionamos el botón derecho. El elevador estuvo bajando por unos absurdos diez minutos, nada podía estar tan abajo. Hubiese podido aceptar las interminables e incómodas musiquitas de elevador pero en su lugar solo tuve un incómodo silencio de diez minutos dentro de un elevador con un pandillero que podía matarme en cualquier momento. El elevador al fin se detuvo y antes de poner un pie fuera de él Dago me detuvo. —Tranquilo niño bonito— Dijo Dago mofándose de mi —Sea lo que sea que esté allá afuera recuerda que somos un equipo amigo, nos fue bien en nuestro trabajo para cocinero así que espero lo mismo esta vez, solo estamos buscando a William, es todo— —Estoy de acuerdo contigo, y solo para estar claros obviamente tú conoces este ambiente mejor que yo así que asumo que tu vas a hablar y yo solo seré tu asistente— —Claro, pero yo nunca e estado en este lugar— Se excusó Dago —Esto es nuevo para mi también, solo camina detrás de mí y estaremos bien —El salió primero y yo lo seguí. Llegamos a una habitación con poca iluminación, allí estaban varios sujetos con nuestro mismo uniforme sin chaleco, algunos tenían caras tristes, otros estaban asiendo calentamiento y otros estaban extrañamente contentos. Uno de los sujetos tristes nos noto y se acercó a nosotros. —¿Es su primera vez?— Dijo el tipo triste a secas. —¿Perdón?— Respondimos a una sola voz Dago y yo. —En el ring, ¿Es su primera vez?— Explicó el tipo triste. —Es la primera vez que venimos a este agujero, estamos buscando a William ¿Lo conoces?— Contestó Dago. —Ese idiota no a vuelto desde hace un buen tiempo, nadie sabe dónde está— Nos dio la espalda el tipo triste y se alejó. —Perfecto entonces no tenemos nada que hacer aquí, vámonos Moe— Me apresuró Dago. Nos giramos y ya estaban dos sujetos bloqueándonos la puerta vestidos con trajes aprueba de amenazas biológicas, nos volteamos de vuelta y ya estábamos rodeados por los otros sujetos. El tipo que nos recibió saco un par de jeringas de un maletín y nos inyectó alguna droga que nos dejó inconscientes a ambos. Cuando desperté estaba en una jaula dentro de un cuarto obscuro. Di un vistazo rápido y había una gran cantidad de jaulas con otros sujetos dentro de ellas, a solo un par de jaulas de distancia estaba Dago aun dormido. Escuché pasos fuera de la habitación, entraron los sujetos con los trajes biológicos, colocaron un par de latas en el suelo y salieron del lugar, las latas comenzaron a soltar un gas que me volvió a dejar inconsciente. No podría decir cuánto tiempo estuvimos allí, cada que despertaba volvía a ver a los sujetos de traje que nos rociaban el gas de nuevo. Comencé a notar que los sujetos de las otras jaulas comenzaban a desaparecer por grupos de cuatro personas, al final estábamos Dago y yo solos en esa obscura habitación. La siguiente vez fueron ellos quienes me despertaron vaciando sobre mi un balde con agua helada. Lo mismo fue para Dago que se levantó muy errático intentado salir de la jaula, uno de los sujetos lo golpeó en la cara con una palanca. Después se dirigieron hacia mí y me preguntaron si daría problemas a lo que sólo negué con la cabeza. Nos esposaron a ambos y nos sacaron de esa habitación caminando, nos llevaron por un largo pasillo blanco demasiado iluminado que lastimaba nuestros ojos. Casi no podía ver nada, todo a mi alrededor eran solo manchas de colores, podía ver personas que aparecían y desaparecían de la nada. Llegamos a lo que parecía ser una puerta roja, entramos y llegamos a una gran habitación con una iluminación más baja a la que mis ojos se adaptaron bien y pude ver con mayor claridad. Nos encontrábamos en un estadio de artes marciales, o al menos una versión ilegal. En el centro de todo estaba una gran jaula en la que ya estaban dos sujetos dentro, ambos estaban vestidos con pantalones de camuflaje y camisetas sin mangas. Nos metieron a empujones a la jaula aunque realmente no impusimos resistencia. Dago se puso de pie mucho más rápido que yo y me ayudó a levantarme. —¡BUENAS NOCHES MI QUERIDO PÚBLICO!— era obviamente el presentador, aunque por más que lo busqué no pude encontrarlo —¡ESTA NOCHE HEMOS PREPARADO PARA USTEDES UN ESPECTÁCULO MUY ESPECIAL!, ¡PARA EL EVENTO DE APERTURA UNO DE NUESTROS PATROCINADORES NOS A TRAÍDO A DOS DE SUS MEJORES PELEADORES!, ¡Y TAMBIÉN NOS A TRAÍDO A DOS NOVATOS QUE ARAN SU DEBUT ESTA NOCHE!, ¡YA CONOCEN LAS REGLAS, NADIE SALE DE LA JAULA ASTA QUE UN EQUIPO SEA ELIMINADO POR COMPLETO!, ¡Y RECUERDEN, NO EXISTE NINGÚN TIPO DE REGLA A EXCEPCIÓN DE LA NORMA SOBRE LOS TALENTOS!. —¡¡SON DE USO OBLIGATORIO!!— Esa ultima parte la gritó el público a una sola voz. En ese momento los otros dos sujetos corrieron en contra nuestra, el de la izquierda salto y comenzó a correr como un animal por las paredes y techo de la jaula. Dago se puso frente a mi para protegerme de ese ataque pero alguien me jalo desde atrás y aparecí al otro extremo de la jaula junto con el otro sujeto, entonces un reparto de golpe comenzó. El sujeto era demasiado fuerte, traté con todas mis fuerzas de separarme de él pero cada que me alejaba un par de pasos volvía a sentir esa mano en mi espalda que me arrastraba de forma extraña y me hacía aparecer justo en los puños de ese tipo. Encontré una brecha para contraatacar y justo cuando mi puño iba a conectar contra su mentón sentí esa mano de nuevo en mi espalda y esta vez aparecí frente a Dago conectando mi ataque contra su cien, Dago quedó tendido en el suelo sujetándose la cabeza. El otro tipo estaba en el techo, se dejó caer sobre mi, sentí la mano en mi espalda de nuevo pero esta vez no solo me jalo a mi sino también al sujeto que caía hacia mi, yo aparecí en una esquina y los otros dos sujetos frente a mi. Se apresuraron a conectar tantos golpes como pudieron. Las heridas que ya habían sanado volvían a abrirse y aunque trataba de bloquear sus ataques el impacto generaba mucho más daño del que imaginaba. Mi mente comenzó a nublarse y mi cuerpo comenzó a fallar. Primero mis piernas, fui cayendo asta quedar sentado, con el cuerpo contra una esquina. Después mis brazos. Perdieron fuerzas lentamente asta que ya no pude absorber el impacto de las patadas de esos sujetos. Al final mi mente ya estaba casi totalmente perdida. Seguí luchando por defenderme asta que noté que ya no me estaban golpeando. Ambos peleaban con Dago, no podía diferenciar si era mi vista la que se obscurecía o si Dago estaba utilizando su "milagro". Despeje mis dudas cuando vi una especie de espina atravesando por el pecho a uno de los sujetos. El que restaba trato de alejarse pero la obscuridad emergió de Dago creando una esfera que nos absorbió a los cuatro. El interior era frío, totalmente obscuro. Podía ver con total claridad a los tipos que fueron absorbidos por la obscuridad pero no podía ver nada más. Mi cabeza aún daba vueltas pero ya no me sentía tan mal como unos segundos atrás, me levante y me acerqué a Dago. —Oye— Le susurré. Puse mi mano en su hombro y apoye mi peso en él —¿Dónde estamos?. —Yo lo llamó "tinieblas"— Me contestó con orgullo —No tengo idea de dónde nos encontramos, pero se que no existe nadie más aquí además de mí y las personas que yo traiga conmigo— Me señaló al sujeto que aun estaba en pie, estaba totalmente estático —Yo controlo todo lo que entra a las tinieblas, el no se moverá si no se lo permito, deberías terminar el trabajo. —¿Cuanto tiempo tengo?— Conteste con demasiado interés. —Cada hora aquí es un segundo allá afuera— Me explicó. —Perfecto, me tomaré mi tiempo— Le sonreí a mi contrincante. El sujeto comenzó a sudar y pude ver el terror en su mirada. Durante veinte segundos el público escuchó gritos desgarradores que continuaron con diez segundos de total silencio asta que la esfera negra que estaba en medio de la jaula comenzó a disiparse. La escena que vieron no fue agradable. Uno de los sujetos estaba totalmente reventado, ya no era nada más que una gran mancha carmesí con matices de rosa y algunos huesos destrozados, no era posible reconocerlo. El otro había sido estrangulado con sus intestinos. Estaba lleno de moretones y cortes por todos lados, le faltaba la quijada y sus costillas habían sido retiradas y reinsertadas en su espalda, sus ojos estaban colgando de sus cuencas. El público no reaccionó como esperaba, en lugar de gritos aterrorizados lo siguiente que escuchamos fueron aplausos y gritos de ánimo. —¡UNA VICTORIA IMPECABLE E INDUDABLE POR PARTE DE LOS NOVATOS!, ¡VAMOS QUIERO ESCUCHAR ESOS GRITOS DE ÁNIMO PARA ESTE NUEVO EQUIPO DE SÚPER ESTRELLAS!— El público continuo con su estruendoso aplauso mientras un par de sujetos de traje entraron a la jaula. —Los ganadores vienen con nosotros— De inmediato supimos que no teníamos opción. No queríamos más problemas, los sujetos que enfrentamos tenían "milagros" al igual que Dago, no podíamos saber quienes tenían "milagros" y quienes no. No podíamos correr riesgos. Los seguimos asta el pasillo blanco por el que llegamos y como supuse había puertas cada cuatro metros. Entramos en una que casi parecía haber sido escogida al asar que daba a unas escaleras que llegaban a lo que parecía ser un palco. No es como que hubiera entrado a muchos palcos pero este se sentía poco natural y con una atmósfera muy pesada. Tenía un gimnasio muy bien equipado y al fondo se podía ver un sofá curvo bastante amplio justo frente a un ventanal que cubría toda la pared. Allí estaba una cabeza rapada hablando con quien fuera que estaba en el sillón. —Señor Dorei por favor le pido que perdone a mi hermano — El cabeza rapada temblaba de miedo. Extendió la mano levantando un maletín— Mire tengo más del doble de lo que le debe, no queremos problemas le juro que mi hermano desaparecerá de la ciudad no tendrá que volver a lidiar con ese idiota de nuevo — Él rapado sentía gran terror de quien fuese ese tal Dorei. Los sujetos que nos escoltaban nos empujaron dentro y cerraron la puerta. —Cariño... escucha...— Era la voz de una mujer —Es verdad que tu hermano nos debe mucho dinero. Una nube de humo de cigarro se levanto en el aire desde el sillón, no era mi marca habitual de arrecian prensado, no, estos eran cigarrillos importados sin duda alguna, por el aroma apostaría que eran "White Roses". —Pero eso ya no nos importa— Continuo hablando la chica. Se levantó del sillón dejando ver una muy atractiva figura en pantalón de licra con un bra deportivo. —Lo que nos importa es nuestra reputación— La voz de la chica que había sido seductora todo este tiempo se tornó demasiado sería —Solo piénsalo por un segundo, ¿Qué comenzaría a pensar la gente cuando sepan que dejamos ir a los estupidos sin pagar las consecuencias?. —Pero no tratamos de huir, solo miren les traje el doble de lo que les debía— El cabeza rapada sudaba demasiado. —Ese es el mayor de todos tus problemas— Era la voz de un hombre, un asiático, se levantó despacio, no tenía camisa mostrando un torso marcado —¿Acaso crees que soy un vendido o algo por el estilo?. —No señor...— El rapado bajo la mirada. —Así es mi amigo no lo soy, por eso no puedo aceptar tu ofrenda de paz, me aria ver débil... y hablando de debilidad...— El asiático asestó un golpe con una velocidad ridícula en el mentón del rapado, dislocándole la mandíbula. —Nos quedaremos con el dinero, nada personal pero amo el dinero— Dijo el asiático que a su vez hizo una seña a la chica de licras que tomo el maletín y dio una patada frontal al pecho del rapado tumbándolo al suelo, se postro sobre él y le puso una correa —¡Gnomo! Cariño ¿Puedes llevar a nuestra mascota a dar un paseo?— Dijo divertida la chica de licras. En ese momento salió un sujeto enorme de un rincón, no lo había notado a pesar de ser tan enorme como los Lobos. —Claro, no es como que tenga nada más que hacer— Dijo Gnomo, tomo la correa y arrastro a ese podré tipo como si fuera un cadaver. —Bien... con ese asunto zanjado ya podemos hacernos cargo de lo que realmente nos importa— Dijo el asiático y volteó a vernos a Dago y a mi, la chica de licras también volteó a vernos, ambos soltaron una carcajada. —¿Ustedes vencieron a los guardaespaldas personales de la Alemana? Supongo que estaban muy sobrevalorados, que unos novatos lo lograran me decepciona mucho... ¿No lo crees preciosa?— Dijo el asiático y tomo a la chica por la cintura. —No soy la clase de sujeto que debes subestimar niño— Por el tono altanero de Dago supuse que usaría su "milagro" y no estuve equivocado, las tinieblas comenzaron a brotar de todos los rincones de la habitación asta que estuvieron a punto de cerrarse en el ventanal. —No seas idiota Dago, ¿Crees que no estoy enterado de tu milagro?— En ese instante una niña se levantó del sillón, el asiático puso sus manos sobre su cabeza y la niña comenzó a hacer algunas oraciones que parecían atemorizar de algún modo a las tinieblas asta que volvieron al cuerpo de Dago —Les presentó a Niña, es mi Niña, yo la encontré y le puse Niña porque siempre será mi Niña, ¿No es así Niña?— La Niña dijo alguna palabrería en otro idioma y el asiático solo le dio unas palmaditas en la espalda y la volvió a sentar en el sillón. —¿Quién carajos eres tu?— Tenía muchas otras preguntas más importantes pero creo que Dago dio un buen primer paso. —¿Es eso lo que quieren saber?— Dijo otro sujeto que salió de algún rincón y se paró justo detrás de nosotros, podía sentir su pesada respiración en mi nuca. —No, ignora a ese idiota— Dije apresurado, estos tipos no eran gente con las que podíamos jugar, en esos momentos estábamos a su merced y tuve que callar a Dago de golpe —Nosotros solo estamos de paso. —¿De pasó? Entonces no importaría si los eliminamos ¿O si?— El asiático levantó unos chakos y la chica de licra una katana. —Solo buscábamos a un amigo nuestro, se llama William, alguien nos dijo que lo habían visto por estos lados, es solo que estábamos muy ebrios y el pequeño asiático que tienen de mesero allá arriba nos envío aquí, deberías hablar con él su servicio es terrible— Explique tratando de lucir calmado. —Si, el lugar es un asco, yo jamás como allí, solo lo visito porque este idiota lo heredó de su mamá— Dijo la chica que toco el pecho de Dorei con la punta de su katana. —¿Y qué asuntos tienen con William? No es la clase de persona que tiene amigos, en realidad jamás lo e visto acompañado de nadie— Dijo el asiático con cierta diversión. —Bueno... nosotros solo— No tenía idea de que decirles, los Lobos nos dijeron estrictamente que no los mencionáramos ni a ellos ni al pastor. —Nuestro trabajo es romperle un par de huesos por no pagar sus deudas a tiempo— Dago pensó muy rápido y era un cuento bastante creíble. —Jajajaja, ese viejo William, sabía que su obsesión a las putas lo mataría algún día, al menos imaginaba que usaba su propio dinero y no el de unos usureros— Dijo el asiático que se dejó caer en el sillón —Llegan un poco tarde hace días que no sabemos nada de él, debieron haber tomado el elevador de "Lujuria" en lugar de "Ira", allí podrían haberles dado algo más de información. —Gracias amigo eres muy amable...— Me interrumpió un radio que sonó en algún lado. —Aguarden un segundo— El asiático buscó el radio por en medio de los cojines del sillón asta que lo encontró —¡Preciosa! Perdona por no haberte hablado al instante pero tenía que solucionar un pequeño asunto... si si claro... no, es solo que yo pensé... si lo se... no creo saber más que tu... bien... de acuerdo... antes de que te vallas, ¿Puedo pedirte un favor?... si resulta que nuestros ganadores del evento de apertura no quieren su pago en efectivo... por eso te amo preciosa... no no claro con eso es más que suficiente... si adiós— Lanzo el radio de nuevo al sillón para perderse entre los cojines —Puta Alemana, solo da problemas— Eso último lo dijo entre dientes pero todos pudimos escucharlo con claridad —Escuchen amigos, están de suerte, les conseguí una noche gratis en el club Lujuria, solo tienen una habitación disponible, podrían hacer un trío si quisieran pero esos detalles se los dejare a ustedes, solo digan que Dorei los envía. —¿Es el club a dónde va William?— Lo interrogó Dago. —Claro, ¿Porque más les habría conseguido eso?— Contestó molestó el asiático. —¿Porque nos ayudas?— Dago sonaba muy desconfiado y por un segundo creí haber escuchado que arrastró la lengua. —Por el mismo motivo que todos en el mundo hacen las cosas, ¡estoy jodidamente aburrido!, William es un cliente muy regular de ese club dirigido por esa maldita zorra extranjera. —Eso sonó racista— me causó gracia el escuchar esas palabras salir de mi boca. —Si pero yo soy asiático así que puedo ser tan racista como yo quiera y nadie puede decirme nada, así que mejor cállate mierdecilla blanca. Nunca había tenido nada en contra de los asiáticos pero ese sujeto era una mierda. —Como les decía, esa zorra es un constante dolor en el culo y sería muy divertido molestarla haciéndola perder a uno de sus mejores clientes. Solo deben tomar el elevador al final del pasillo, vuelvan al Limbo y tomen el elevador que da al club Lujuria. —¿Cuantos más ?— Continuó Dago con su interrogatorio. —¿Qué?— Era claro que el asiático sabía a que se refería. —¿Cuantos más como yo hay?— Dago sonaba algo diferente, melancólico. —Je... no creo que existan más como tú...— Se levantó de nuevo y nos miró fijamente —Asta donde yo se este lugar era una especie de laboratorio, unas instalaciones privadas o algo por el estilo, creaban drogas nuevas o cosas así. —Entonces... ¿Este sitio era como la casa de mi tía Blanca?— El tipo que se suponía nos estaba intimidando desde nuestra espalda tenía una voz muy amigable, supongo que por eso no había hablado en todo este tiempo, solo unas palabras bastaron para que le perdiéramos el temor. —No Dipp, este sitio no era una cocina de alucinógenos, esto era algo más profesional, aquí se curaban enfermedades hermano, obviamente también cocinaban crack y sembraban marihuana pero hacían más que solo eso, piensa en grande bro. O bueno este sitio era eso, después sucedió la segunda gran catástrofe, el gobierno mundial noto que perdían su poder y comenzaron con algo llamado "Proyecto Pacifistas", para no darles detalles sobre eso solo les dire que era exactamente lo mismo que ustedes acaban de pasar, seleccionaban un grupo de personas y les inyectaban un suero experimental que me gusta llamar NOVO ANGELO, ese suero es el resultado final del "Proyecto Pacifistas", con el puedo crear personas capaces de utilizar milagros, pero la droga solo dura un corto período de tiempo así que no puedo darles poderes a nadie pero en su lugar puedo darles el gusto a los ricos de ver mutantes masacrándose entre ellos— Lucia muy orgulloso de lo que hacía en ese lugar —Dago, para serte sincero hace mucho tiempo que no existe ningún registro de milagros nacidos de manera natural si es que alguna vez existieron— Algo en la mirada de Dago se apagó —Saben chicos deberían irse antes de que se haga más tarde, nadie entra a Lujuria después de las diez, ustedes saben es un sitio para estirados— Se acercó a nosotros y nos despidió con palmadas en la espalda. Tomamos el camino de regreso solos. 
submitted by Frequent-Welder-9148 to escribir [link] [comments]


2024.03.07 02:24 Fine-Description9564 Estudios y cursos

Hola!
Se que esto se ha preguntado mil veces pero me siento bien corto de tiempo al punto de que tengo que decidirme YA. Ocurre que me tome 3 años desde que sali de 4to medio (a mis 19 años) y después de muchas misiones secundarias (trabajos random, viajes, flojeo, mochileo) logré hacerme un colchón de plata para irme a vivir a Santiago y estudiar.
Mi plan siempre fue priorizar el departamento y después matricularme teniendo en mente que puta, si queria entrar a la INACAP/DUOC/AIEP simplemente tendria que mostrar mis certificados de estudio y ya. Por temas de la vida recien hace unas semanas me pude establecer en Santiago y al momento de matricularme me encuentro con la sorpresa de que no queda niun cupo para Ing. Informatica / Analista Programador.
Mis dudas/alternativas son: - Inacap me tiene en lista de espera (para las dos carreras) y DUOC tiene posibilidades de que se libere un cupo de aqui a que termine el periodo de matriculacion.. ¿Cual de estas dos universidades tiene una mejor reputacion respecto a las carreras que quiero? - Mi plan siempre fue hacer Analista Programador y después continuar con Ing. Informatica.. ¿Debería saltarme Analista Programador y hacer Ing. Informatica de una en caso de qué exista la posibilidad? - En caso de no quedar en ninguna U.. ¿Donde puedo buscar cursos / bootcamps que tengan relación a lo que quiero estudiar? Mi conocimiento informatico es bien basico y durante 2023 siempre me interesó comenzar un curso, el tema es, ¿DONDE encontrarlos? - Respecto a lo último.. Como preferencia buscaría cursos presenciales, tanto gratis como pagados y.. ¿Estoy a tiempo para inscribirme en alguno? Me vuelvo loco si tiro otro año a la basura
(perdon si escribo mal, me fue como el pico en leng. y comunicacion)
submitted by Fine-Description9564 to chileIT [link] [comments]


2024.02.15 20:56 MrsCensured ¿Qué es lo que me ha pasado?

Llevo tanto tiempo sin ser capaz de sentarme a poner palabras a lo que ha estado pasando que siento que una parte de mí se ha desvanecido para siempre.
¿Quién era yo antes de todo esto? ¿Quién he sido durante todo esto?
¿Quién… soy ahora? o ¿en quién me estoy convirtiendo?
Tengo 27 años. Vivo en Madrid desde el verano de 2021. Soy una chica de… ¿pueblo?
Siempre me ha gustado escribir. Y sin embargo, llevo varios años sin ser capaz de poner en palabras todo lo que ha sucedido.
Me mudé a Madrid en el verano de 2021. En ese momento, tenía una relación con M. Hacía meses que no estábamos bien; en el fondo nos detestábamos. O yo le detestaba. En algunos sentidos.
Había terminado la carrera de Medicina el verano anterior, después de 6 años viviendo en Granada, lejos de casa de mis padres y de mis amigos de siempre.
Volví a casa, a estudiar otros 9 meses durante 10 horas al día sin descanso. Era la primera vez que estudiaba el examen MIR y estaba muy confusa. Con todo. No sabía dónde iba a acabar aquello. Volver a casa fue muy extraño. De repente, convivir con mi madre y mi hermano otra vez. Viejas dinámicas, terribles dinámicas. En el fondo, supongo que aquí empezó todo.
Estábamos en mitad de una pandemia. Mucha incertidumbre con respecto a la situación del país y del mundo, joder. Incertidumbre con respecto a un examen espantoso. Dudas con respecto a mi /vocación/, o lo que coño sea eso. Yo siempre había querido ser psiquiatra, pero el que durante los últimos años dinamitaran mis ganas en ese sentido y yo me dejase llevar, es historia para otro momento.
¿Ahora quién voy a ser? ¡También me gusta la M E D I C I N A! ¿Voy a renunciar a ser u n m é d i c o después de lo mucho que me ha costado? En fin, la inseguridad. Y las bocas de gente que no se calla sus opiniones de mierda.
Así que quizás… quizás pueda ser Neuróloga… total, me gusta muchísimo la neurología, y la medicina general, y ¡quizás también vea cosas de psiquiatría pero siendo m é d i c O!
Pasé así 9 meses. Y llegó el examen. Y joder, qué crack soy. Venga, que me voy a Madrid. Pero las peleas con M, que quiere seguir en Granada, y mis padres (¿qué haré si enferman? ya están mayores… joder, qué estúpida en ese momento, eh), y mis amigos. ¿Cómo voy de nuevo a abandonarlo todo? ¿A Madrid a qué? ¿Pero de qué estoy huyendo?
Y al final Madrid, después de todo. Y Neurología, después de todo. Peleas con M. Una medio ruptura de por medio. Felicidad en Madrid. Amigos, alcohol, reconocimiento, libertad. Un piso para mí. Aunque sea de 25m2, y en uno de los peores barrios. Un sueldo para mí. ¿Es esta la vida que siempre he querido? Pues parece que sí… pero M no. Y rompemos a finales de 2021. Pues claro que es triste, y le echo de menos. Y me acuerdo mucho de él, aunque me esté comiendo la boca con tres tíos diferentes en las semanas siguientes, y no por despecho. ¡Pues claro que le he querido muchísimo! Pero esto ya no iba a ninguna parte. Así que busquémonos nuestros caminos.
Fueron meses muy divertidos. Mi amiga M me invitaba a todas sus fiestas; ligaba constantemente y me sentía una diosa, inteligentísima, divertida, guapa, y lista para serlo t o d o. Y entonces llega junio de 2022, un año después. Empiezo a conocer la Neurología y me bastan dos días para darme cuenta de cuantísimo la he cagado. De lo realmente estúpida que soy. Influenciable. Débil. Joder, me cago en la hostia. Soy lo putísimo peor, y una vergüenza.
¡Pero se me ha olvidado decir que he conocido durante estos meses a P y a A! Se convierten rápidamente en dos personas constantes en mi vida. Vuelvo a ilusionarme de forma totalmente loca con A. Estoy absolutamente enamorada y enajenada; qué chaval tan listo, guapo y atento. Y me siento increíble. No quiero que esta sensación acabe nunca. Follamos a todas horas y todo es fácil. Con P no dejo de reír; nos entendemos, ya no estamos solas. Ya no estoy sola.
Y aún con todo. A tomar por culo Neurología. Esto no es lo que yo quiero hacer. El puto peor verano de mi vida. Empiezo a tomar antidepresivos porque con esta llorera cómo cojones voy a volver a estudiar un MIR y recuperar mi puta vida y mi independencia. Arrastrarme por dinero a mis padres, que aceptan a regañadientes pagarme un piso en Madrid durante los justos seis meses hasta el examen. Y ahora, a jugar. Una etapa realmente de puta mierda. Y mi amiga M, que estaba siempre desde que llegué a Madrid, desaparece. Supongo que ya no soy divertida, claro. Siempre llorando y estudiando.
¿Y quién era yo? Si llevo meses sin hacer las cosas que me gustan.
Y llega el examen. Y no sale mal, pero tampoco bien. Y parece que tengo que elegir entre volver al hospital del que me fui, hiperobservada y juzgada, o ir a otro que no me gusta y tragarme que he repetido el putísimo MIR e ir a un lugar que no me convence. Pues no me da la gana. Y entonces aquella quedada ridícula en la que me vuelven a hacer sentir una puta mierda no digna de ningún tipo de simpatía. No vuelvas por aquí, ¡que te conocen… y claro! ¿Y claro qué? Pero que os jodan, este lugar me lo he ganado yo.
Pero claro, la herida. El trauma, con t minúscula. La herida primaria de rechazo; la niña que nunca quisieron, que insultaron y humillaron constantemente, que fue rechazada socialmente en todas las etapas de su vida. Pues me hago la fuerte, pero es que no lo soy tanto. Pues no, supongo que vuelvo a estar completamente traumatizada y bloqueada. Y aún así le echo valor, y no voy a renunciar a lo que yo he ganado. Y casi me psicótico cuando tengo que volver a ese hospital. Vuelta al antidepresivo.
Pero sí, que también me mudé con A y hemos creado un hogar. Es una de las pocas cosas buenas que han sucedido en estos dos últimos años. Y es el amor de mi vida. Y viajamos a Maldivas en verano, gratis. Eso es otra historia. Pero fue increíble. Pero yo cada vez más deprimida. A todo esto, mi madre al otro lado de la península, ocupando un puesto de unas oposiciones que había aprobado. Meses sin verla. Meses sin ver a mis amigos. Cada vez más sola, aislada, bloqueada, muda. No soy yo. ¿Esto qué es? ¿Dónde cojones está la persona que se emocionaba con la música, que compraba compulsivamente libros que devoraba, que veía cine? No siento n a d a. N a d a. A veces ganas de morirme, eso sí. ¡Pero si te fuiste a Maldivas! Bueno, esa semana quise morirme un poco menos, creo. Volvamos al antidepresivo, porque hacer guardias y trabajar todos los días mientras lloras y no puedes levantarte de la cama sin una crisis de ansiedad parece poco factible.
Y para putísimo colmo… después del verano de 2023, sí, ya hemos llegado hasta aquí… a mi padre le diagnostican un Linfoma no Hodking de alto grado por el que acaba en la UCI varios días cerca de morirse. Y venga, después de otro trauma más, supongo que se puede seguir tirando. Estamos vivos al fin y al cabo. Pero no, no funciona el tratamiento. Vamos a segunda línea porque el PET-TC no ha salido bien. Me encargo de su cuidado a distancia, vivo lejos… porque sí, los padres a veces enferman. Mis padres están divorciados y de todos modos mi madre vive muy lejos y mi hermano se acaba de mudar a Holanda por trabajo. Y no hay más familia que pueda ayudar, porque somos muy pocos y estamos lejos. Y no puedo soportar el dolor que me causa pensar que mi padre está pasando por todo esto solo. Aunque él también es una persona muy complicada y que ha tenido muchos problemas de salud mental y ha alejado de sí a todos los que hemos querido estar a su lado.
En fin. Supongo que estoy en mi límite. Pero en mi límite de verdad.
submitted by MrsCensured to Desahogo [link] [comments]


2024.01.31 08:10 Ciubowski Om la 32 de ani la facultate. Postare lunga, poate ajuta proaspatii studenti.

Om la 32 de ani la facultate. Postare lunga, poate ajuta proaspatii studenti.
Okay, nimic neobisnuit la treaba asta. Mai sunt oameni in varsta care "n-au ce face" si merg la facultate.
Ce vreau sa indeplinesc cu aceasta postare?
Daca mai sunt tineri adulti la fascinanta varsta de 18 ani, poate va ajuta sa aveti o perspectiva mai buna asupra "viitorului job" , task-uri si alte mici tips and tricks pe care le puteti utiliza in general.
Si imi cer scuze in avans daca suna cumva patronizing sau sarcastic, asta e natura mea. Pe parcurs ce scriu ma "agit" si sunt usor acid.
Edit 1 TLDR:
Folositi Google Drive cu tot ce contine el pentru a avea o mai buna vizibilitate/gestiune a notitelor proprii / impartite intre voi + detalii examene / strans proiecte etc. Anticipati multe chestii si reflectati asupra greselilor din trecut. Uneltele Google pot fi exercitii utile pentru viitori angajatori, nu va feriti de ele.
Edit 2: Acceptati faptul ca nu puteti multumi pe toata lumea, cum nici eu nu pot sa multumesc pe unii din comentariile de mai jos.

1. Organizati-va.

Indiferent ca este vorba de invatamant cu frecventa sau frecventa redusa, este intotdeauna sa aveti o organizare "a voastra" si cu ideea de "hai sa facem cat putem, fiecare, oricat de putin". AJUTA.
Un grup de whatsapp / telegram / discord / messenger. whatever.
Lasati seful de an/grupa sa fie admin si sa poata fi capabil sa faca "pin" la mesaje, sa fie vazute de toata lumea. Sa anunte chestii in mod eficient. Nu-i dati block / mute decat daca este genul de om
care
scrie
asa
fiecare
mesaj
Caz in care ar trebui sa va cautati alt sef de an (in opinia mea).

2. Internet

Hai ca deja nu sunteti straini de internet, folositi-l cu incredere. Si nu ma refer la Chat GPT si copiat, referate rapide/ieftine etc.
Aveti o gramada de unelte online care pe langa faptul ca va fac organizarea mai simpla, dar puteti sa invatati niste chestii utile si pentru viitorul job.
Google, cu toate bubele pe care le are el, are o gramada de unelte utile. GRATIS.
Seful de an (sau cineva care sustine seful de an) sa creeze un cont NOU de Google pentru G Drive. Sa tina lucrurile separate, plus mai este un motiv foarte important DE CE (cont separat si NOU), insa il voi dezvalui mai jos.
In acel Google Drive, faceti o structura logica a folderelor:
Facultate
An 1 An 2 An 3
Semestrul 1 Semestrul 2 Semestrul 1 Semestrul 2 Semestrul 1 Semestrul 2
Materia 1 Materia 1 Materia 1 Materia 1 Materia 1 Materia 1
Materia 2 Materia 2 Materia 2 Materia 2 Materia 2 Materia 2
Materia 3 Materia 3 Materia 3 Materia 3 Materia 3 Materia 3
etc etc etc etc etc etc
Ma refer la foldere, aici le-am exemplificat prin tabel.
  • Aveti notite? Incarcati-le in acele foldere din G Drive. Oricat de mici sau "inutile" vi s-ar parea. Ajuta. Poate unu a scris gresit un cuvant pentru ca este prima data cand il aude, altul l-a scris corect.
  • Strangeti tot ce puteti, puneti la un loc, creati un "master document" in care sa editati toate notitele curat, fara greseli gramaticale sau ortografie. Va creati singuri, propriul SUPORT DE CURS.
  • Rescriind sau revizuind materia, invatati fara sa va dati seama. Parcurgeti materia dintr-o nevoie de organizare = repetati informatiile primite la curs = retineti informatia.
Si prin metoda asta, exersati G Drive, G Docs, etc.
  • Iar, daca sunteti printre cei norocosi carora parintii le cumpara un laptop "pentru facultate", bagati internet prin telefon (hotspot) si (daca profesorul va permite la curs) creati acel document de notite in G Docs, scrieti la el in timpul cursului, LIVE.
Asa exersati scrisul rapid pe tastatura (daca nu aveti deja aceasta abilitate). Alti colegi se pot conecta in paralel la acelasi document, si pot corecta pe parcurs (ai scris un cuvant gresit, ai omis o fraza, etc).
Creati un Excel Sheet, special pentru "ce avem de pregatit pentru fiecare materie".
Tot in G Drive, dar asta sa fie undeva "in afara" structurii, ca sa fie usor de gasit si in ceilalti ani. Un singur Excel Sheet d-asta este necesar pentru ca in cadrul lui puteti sa creati mai multe tab-uri "sheets" pentru fiecare semestru in parte. Link-ul ramane acelasi, sheet-urile vechi raman ascunse etc.
Va dau un exemplu vizual:

Document excel pentru detalii examene
Unii profesori vor referat, altii colocviu, altii examen. Vreti sa stiti la ce va pregatiti mai intai, data, ora, locatia, tipul de sustinere al examenului etc. Un fel de "avizier" digital daca vreti.
Asta elimina atat:
- spamul in mesagerie (whatsapp, FB messenger, telegram)
- aveti un singur loc in care se gasesc toate informatiile relevante: daca vine unu si intreaba "ăăăăăăăă, ce avem de pregatit la X-ulescu?" pentru A SAPTEA OARA in aceeasi zi, il trimiteti la tabelul asta (si probabil in ma-sa).
- Apar noi informatii, editati tot aici, sa vada toti. Aveti un link ceva util pentru materiale de citit? Tot acolo il puneti undeva.
  • DACA, seful/sefa de an este responsabila sa stranga proiecte/referate whatever materiale online. Exista o metoda super-simpla de a colecta aceste lucruri, fara sa verifice emailul de 10 ori: Google Forms.
Va faceti intr-un folder special Google Forms. Editati formularul astfel incat sa accepte incarcarea de fisiere (de aceea este important sa aveti un cont nou pentru G Drive: Spatiul acela de 15Gb).
Se va umple repede pentru ca indiferent de fisierul incarcat, intotdeauna este unul dintre studenti care va face EXTRA (pune imagini super high res in documente, face un clip video 4k 60FPS etc). Si va umple acel 15GB in cateva utilizari.
Cand aveti de strans 20+ de fisiere separate, fiecare venind de pe cate un alt dispozitiv (ba un iOS, ba un Android, laptop, mai stiu eu ce frigider Samsung) formularul ala este cea mai simpla metoda de a te asigura ca toti incarca in aceeasi locatie ce trebuie.
Totodata, nu esti spammed cu email-uri cand cineva iti trimite "referat-materia-y-revizie-20.pdf". Pentru ca se trezesc toti ca n-au documentul in formatul potrivit, nu s-au semnat, le-a mai venit o idee, au descoperit ca apa e uda etc.
Aveti G Calendar:
  • Folositi principiul de a trece intr-un singur calendar, toate orele pe care le aveti stabilite la facultate. Va ia mai putin de cateva ore sa creati "evenimente" recurente (aka cursuri) pentru tot restul semestrului. Ca e saptamana para/impara, whatever. Invatati sa creati chestii in G Calendar ca nu stiti niciodata cand vi se cere la munca sa faceti ceva similar.
  • Creati evenimente "urgente" cu notificari pentru examene. Da stiu ca v-am spus de tabelul ala, dar nu strica sa aveti o notificare de examen pentru fiecare materie. Tabelul ala este fix "avizierul" iar calendarul este "alarma".

3. Revizuiti procedura

Nu sustin ca tot ce am scris aici va fi super usor de pus in practica SAU foarte util in TOATE scenariile posibile.
DAR, aici intervine flexibilitatea pe care o aveti la tinerete.
Revizuiti ce anume nu a mers bine?
Corectati, adaptati procedura si cel mai important ANTICIPATI.
Anticiparea este probabil 50% din efortul depus pentru orice. De ce? Pentru ca daca te gandesti la o activitate dinainte de a te apuca de ea, incepe creierasul sa parcurga "procedura" si trece rapid prin niste pasi, chiar daca sunt superficiali.
Aici realizezi ca ai nevoie de o unealta, sa colaborezi cu cineva, anticipezi momentele "moarte" sau in care ai de asteptat, procese care dureaza prea mult sau pur si simplu, daca termini la timp, ai moment de ragaz / revizie / corectare/ imbunatatire.
Si in ultimul rand, anticiparea poate ajuta la evitarea unor probleme. Daca stii ca un profesor vrea proiectele predate in ziua de Vineri Ora 11:00, pai frate, te pui cu "biciul" pe colegi sa le stranga cu o zi inainte de deadline. Asa ai si tu timp sa vezi : au incarcat toti? au formatul corect la fisiere? lipseste ceva? ai timp sa le trimiti? etc.
Nu te apuci la 10:50 sa le procesezi, ca mai apoi sa-ti vina un parinte in casa si sa te roage sa duci gunoiul ca incepe sa puta.
Anticiparea va tine cu 2-3 pasi inaintea oricarei probleme neprevazute. Paradoxal, iti castiga timp!
In fine, daca mai aveti voi idei, sfaturi, pareri, sau orice comentariu relevant va astept pentru ca si eu sunt inca in Anul 2 si nu mi-ar strica niste tips and tricks la care nu m-am gandit.
submitted by Ciubowski to CasualRO [link] [comments]


2024.01.13 22:23 Roswelx Gente que no ha accedido a servicios de prostitución/scort...¿porque? (resubido porque me lo borraron en R.Chile, ya que aparentemente el chileno no culea xd).

Eso mismo. Tal como hay caleta de post wns de acá de gente desesperada por ponerla ahora me da por preguntar: ¿Qué hace que ustedes voluntariamente no quieran usar "la salida fácil"?, si, putas Harry, Putas.
Yo más de alguna vez he tenido plata sobrante que fácil pude haber usado en ello (en estas así de sobre 100 lucas y weas, en mi mejor momento de estabilidad económica), pero creo que no lo he hecho por 2 motivos:
1- Temor a las ETS/ITS, ya que pasaron caleta de wns antes que yo seguramente
2- Siento que soy demasiado cabro para acceder a algo así, que igual aún puedo conseguírmelo de forma normal (noviazgo, conocidas de por ahí, carretes, etc). Como que me incomoda la idea de tener que pagar por una wea que otros consiguen "gratis". Yo soy igual de capaz.
En fin, ¿cuales serían sus razones para no hacerlo?
submitted by Roswelx to RepublicadeChile [link] [comments]


2024.01.07 06:19 Educational-Spray839 Sexualidad y virtualidad en los tiempos plásticos y vacíos modernos.

No, flaca. No me interesa tu OnlyFans. Sinceramente no me interesa. Quería comentarte una puta foto nada más diciéndote lo linda y bella que sos y lo fuerte que estás y quizás alabarte alguna que otra parte en particular de tu cuerpo y listo, nada más. Encima que me usas de maquinita de validación masculina (lo cual en este caso en particular yo consiento, porque yo estoy haciéndolo y no tengo problemas con eso) también queres usarme de cajero automático. Vos te pensas que yo soy tan imbécil que voy a andar pagando algo que puedo obtener fácilmente gratis en casi cualquier parte de Internet? En serio te pensas que tengo tan poca dignidad que voy a andar pagando (en dólares encima) un par de píxeles tuyos? Porque ni siquiera es algo real, onda, ni siquiera lo ves en persona, es todo irreal, es virtual, no existe, no es real, es todo píxeles. Y podrías tener lo mismo o incluso mejor, gratis. En qué se ha convertido la sexualidad, por dios. La virtualidad hizo mierda un montón de cosas. A mí me gusta desnudarme también. Me gusta mi desnudez. Sólo muy de vez en cuando. La diferencia es que me recontra re chupa un huevo y la mitad del otro cuántos likes tenga, si me pagan o no, si les gusta o no, si les parece bien o no, o lo que sea que les parezca. Me gusta si hay reacciones positivas, y si hay reacciones negativas cancelo las notificaciones y a la bosta. Pero no busco validación ni dinero en eso. Es simplemente compartir algo de mí que me gusta, simplemente eso, nada más. Acaso existe gente que se desnuda simplemente por el placer de hacerlo o ahora todos validación y simps y dinero? Que vínculos pedorros que creó la virtualidad. Horrible todo. Después me preguntan por qué no salgo de mi casa. Cada vez noto más plástico y superficial y vacío todo, especialmente en vínculos humanos. Es como si todo fuese muy de cuarta, muy decadente, muy vacío y superficial, básicamente extremadamente pedorro y choto. Veo humanos. No veo humanidad. Esto empezó siendo un rant simplemente por la cultura del OnlyFans y todo lo derivado y similar que básicamente me secan la pija y ya estoy recontra re podrido, tanto de la gente que lo hace, como de los forros de mierda simps del orto que alimentan constantemente ese bucle infinito de mierda. Es como si se juntaran el hambre y las ganas de comer, pero en un bucle eterno de porquería. Pero termina siendo un rant un poco bastante más profundo. Quizás soy simplemente yo, seguramente. Pero me está pasando esto (desde hace un tiempo ya) de sentirme completa y absolutamente desconectado y por fuera de la sociedad. De hecho creo que ya dejé de ser sociedad. No sé qué soy, pero sí sé que ésto no soy. Veo vínculos y relaciones y gente pedorra, superficial, vacía, pobre, de cuarta, sin sentido ni significado ni valor, todo es muy de plástico, vacío y superficial. Es casi como si estuviese viviendo en una época post-cyberpunk. Pero sin la buena ropa, los implantes robóticos, los autos que vuelan, y la buena música y las ciudades futuristas llenas de luces de neón. Quizás estoy viendo todo demasiado negativo y quizás sea sólo una fase, una etapa. Pero ésto se siente diferente. Ésto no se siente como una fase. Ésta vez se siente distinto. De todas formas, nada, quería rantear un poco sobre eso. Sexualidad, virtualidad, vínculos superficiales, gente vacía, y coso. Cada día que pasa me doy cuenta cada vez más de que mi felicidad está en una cabaña en el medio del bosque alejado de toda humanidad, rodeado de animales y naturaleza. A veces honestamente creo que yo no tengo que estar acá, en éste lugar, con ésta gente. Pero bueno, en fin, nada. Eso. Disculpen las molestias y espero que anden bien. Hacía bastante que no andaba por acá. Era un lindo sub. Espero que lo siga siendo. Saludos a todos y todas. Suerte.
submitted by Educational-Spray839 to Desahogo [link] [comments]


2023.12.19 12:24 Main_Ash_Apex Cybersnoot 2077 (Snoot Game x Cyberpunk 2077)

esto es un fan fic mio que subi a wattpad, solo queria saber que pensaban de este
PD: Noté que a NADIE le gustó si quiera la idea del fic que habia propuesto, asi que ni lo voy a intentar, que tengan un buen dia
CAP 1: MI NUEVO INFIERNO PERSONAL, CREO
Despierto en mi pequeño departamento en Santo Domingo, más específicamente en “Arroyo”. Este lugar huele a mierda hace dos días, para colmo vivo solo, mi madre se quedó en el antiguo departamento y mi padre nos abandonó apenas consiguió un puesto en Militech, una Corpo que hace armas en general, y para colmo ninguno me dio nada de dinero. Mi cuarto era simple, una cama, una tele, un sofá y una ducha, pero de alguna manera me las arreglé para que todo se viera incluso peor de lo que ya estaba, con mangas y revistas sobre armas tiradas junto a la ropa interior desde hace dos días sobre el sofá y otras cosas más como paquetes de comida y refrescos. No tardé en levantarme y alistarme para ir a mi nuevo instituto, “Arasaka High”, el lugar donde te preparas para un futuro puesto en la corporación Arasaka y Blah blah.
Me vestí con una camisa blanca con una corbata negra, una chaqueta fina negra con toques rojos desde la parte de las axilas hasta abajo y con el logo de Arasaka impreso en un bolsillo pequeño en la parte izquierda de mi pecho, un pantalón de tela fila negra y unos zapatos del mismo color…Carajo parecía un corpo. No tardo en salir del departamento para ver el resto del mega edificio, un rascacielos compuesto de varios pisos y varios cuartos, además todo parecía estar conectado por un ascensor y unos balcones que conectan todos los pisos. Camino al ascensor en silencio y espero pacientemente hasta llegar a la planta baja y salir corriendo hacia un tren que estaba conectado con gran parte de la ciudad y que me llevaría hacia el centro corporativo, el lugar donde convergen las tres mega corporaciones más importantes, Arasaka, Militech y Kang Tao. Esas corpos tienen torres enormes, las más grande de Night City, y rodean una especie de plaza.
Llegue a mi destino luego de unos 15 minutos de viaje en metro, subiendo por las escaleras hasta terminar frente a la entrada de La Torre Arasaka, enorme y negra como siempre, con el logo de Arasaka en la parte más alta, no me esperaba otra cosa. Me fui a sentar en un escalón cercano, esperando a que mis clases inicien. Mi vista perfecta de los alumnos fue interrumpida por dos “esquiva-meteoritos” que se paran frente a mí. Una Parasaurolophus de color naranja me mira con una sonrisa “de oreja a oreja”, se esforzaba en mostrar solo felicidad con esa mirada y esa actitud. Por otro lado, Un pterodáctilo de escamas negras estaba a su lado mirándome con una sonrisa, a diferencia de la otra, su sonrisa era sincera. Él fue el primero en presentarse, sentándose a mi lado.
-Ejem. Eres el nuevo estudiante ¿no? Anon si mal no me equivoco, Soy Naser, un gusto- Dice mirándome con una sonrisa.
-Si, soy Anon, Anon Mous- Hubiera terminado ahí, el problema es que la Dino de color naranja abrió la boca.
-¡UN GUSTO ANON YO SOY NAOMI!- Su aguda voz me dejó sordo, solo la saludo con la mano, haciendo el mínimo esfuerzo para saludar.
Carajo, ahora que lo pienso, me estoy juntando con ricachones. Uno de mis objetivos era pasar desapercibido entre esta manga de adinerados corpos, ¿y que estoy haciendo? Hablando con dos niñitos mimados. Luego de mirar a los dos algo incómodo, ya que Naomi se sentó también a mi lado haciendo que quedara atrapado, abro la boca.
-Y… ¿Porque me hablan? - Naser empezó a notar que no me gusta socializar mucho, indirecta que Naomi no fue capaz de captar.
-Somos del comité de bienvenida, nuestro trabajo es…- menos mal escucho desde aquí el sonido de mi salvación, el comienzo de mis clases.
Antes de que me fuera corriendo Naser sujeta mi brazo con fuerza, Carajo parecía que me lo arrancaría. Solo me dio una tabla, eran mis horarios… supongo que él y Naomi pensaron en TODO. Ahora me encontraba corriendo hacia mi primera clase: Meditación. Entro al aula, sorprendentemente todo era negro, excepto por unas sillas que parecen de dentistas de o de matasanos, pero incluso más pequeñas, además de que no había ventanas, solo luces de color azul que pasan por varios sectores del aula. Me siento en un asiento raro que parecía de dentista, había varios alumnos con su corona de neurodanzas listas, así que saco las mías, listo para empezar. Un holograma de una mujer calva aparece, presumiblemente un IA, y empezó a hablar.
-Hola a todos y bienvenidos a su primera clase de meditación, soy “Holograna” su profesora de meditación. Vamos a trabajar con algo que se comprobó que a los chicos de su edad les gusta, las neurodanzas. las Neuros son una gran forma de vivir vidas ajenas o explorar espacios abiertos, además de estimular el cerebro de manera efectiva. Por favor, pongan las neuros de “pradera tranquilizante”- Dice nuestra profesora de manera calmada, menos mal que la escuela te las da “gratis”.
Puse la neuro y me relajo, para poco después estar en una pradera llena de pasto verde, no había nada mas, una planicie sin arboles ni nada, solo pasto… tranquilizante la verdad. Me siento mirando al holograma de la profe hablar, pero la chica a mi lado me roba la atención. Una chica pterodáctilo de escamas plateadas que le hacían parecer un dibujito viejo, maquillaje en las partes superior e inferior de sus ojos, un pico que me recuerda a un pájaro carpintero, unas alas que parecían de gallina y, si bien usaba exactamente el mismo uniforme que yo, las pulseras con picos en sus muñecas delataban que su estilo era más un Punk-gotico… Definitivamente tenía problemas en casa. Sin embargo, la chica me mira de reojo, ya se dio cuenta que la miraba, así que responde de manera cordial y educada. Me mira con los dientes de fuera, levantando el dedo medio con el ceño fruncido… Ya se enojó la hermana perdida de Sam el tucán. El resto de la clase fue un intercambio de miradas de muerte, dedos levantados e insultos susurrados. Lo que le puso la cereza al pastel a la clase de meditación fue la zancadilla que la tipa me puso al final de esta, la oí reír hasta que se va lentamente…Puta esquiva-meteoritos.
El resto de las clases paso sin problemas, llega la hora del almuerzo. Un cuarto grande con el suelo blanco, pero paredes negras, miles de asientos y un holograma de un árbol con hojas rosas que caen, sinceramente era hermoso. Que dolor de huevos fue cuando me di cuenta que SOY POBRE, ¿Qué voy a comer? ¿Cómo conseguiré dinero? Mis preguntas se detienen cuando veo a Naomi con la mano en alto llamándome, no tuve elección, tenía que juntarme con los reptiles con dinero… Me siento al lado de Naser, Naomi abre esa PUTA boca apenas me siento.
-No tienes dinero ¿verdad? - mis nalgas empezaron a aplaudir del miedo…Como es que ella sabe…?
-¿cómo sabes eso? ...- Naomi no me contesta como sabe eso.
Lo que si hace es mirar al pterodáctilo, que por cierto tenía una ala rota y más pequeña que mi propia mano. El chico mira nervioso a Naomi, parece que conversan con la mirada… ¿o estaban peleando? La ganadora Naomi e mira, viendo lo que logró, Naser rompe a la mitad la masa rara que se supone que es comida y me la da…Naser no lo sabe, pero ahora es mi hermano, lo defenderé hasta la muerte si hace falta. Miro la comida y devoró la comida como si fuera agua en el desierto. Cuando termino Naser me mira.
-Tengo que pedirte algo, un favor…el director Spears dejo a mi…familiar, tener un concierto en el salón de música, por favor, ¿quieres ir? Habrá pizza y-
-Voy, ¿dónde está el salón de música? - La pizza fue el incentivo perfecto, no tengo comida.
Naser me llevó hasta el salón de música, trate de que me diga quién es este “Familiar”, el por otra parte evade todas y cada una de mis preguntas. Entramos y me dejó en el salón con otros dinos, obviamente me fui al fondo, donde iba comiendo la pizza que Naser trajo. Miro el escenario improvisado hasta que empieza el espectáculo. Una triceratops morada, que fácilmente confundí con un pitufo, subió con un bajo en sus manos, Luego un raptor rosa sube y toma el puesto de baterista…Finalmente un último integrante, la misma chica me miró mal sube con otro bajo… Sabía que esto iría mal desde el inicio y, de hecho, así fue. Su sonido desafinado, el ritmo muy agresivo y los bajos descoordinados fue el caldo de cultivo perfecto para el desastre. Insultos, gritos y abucheos se acentuaron en poco tiempo. En respuesta La “Tucán” empieza a gritarles e insultarles… ¿mi respuesta? Una gran carcajada que duró horas. Yo me quedé hasta el final por la comida más que nada, así que cuando vi que la mayoría se estaban yendo, esperé un rato más para llevarme algunas cajas de pizza. Pero a la hora de salir, toda la banda pasa frente a mí, las cajas de pizza cayeron sobre mi puesto que alguien empujo la base hacia mí. Enojado y manchado por la salsa de tomate y queso derretido salgo con enojo, viendo solo a la alada dino. Apreto mis manos al igual que mis dientes, la ira se marca en mis ojos y decido tocar su hombro.
-¡¿Porque mierda?!- Ella se voltea con la misma ira que yo tenía en mis ojos
-¡¿Por qué tiraste mi pizza?!- los chicos que pasaban se quedaban a ver que sucedía. La chica alada me mira con enojo, empujándome para que me aleje aunque sea unos cuantos cm de ella. Nos quedamos mirando con desprecio mutuo, ya ganando una gran cantidad de gente chismosa. El largo pasillo negro con varias puertas se llenó de estudiantes de varios años, viéndonos. Trate de retroceder un poco para irme, pero la multitud me empuja de nuevo hacia ella.
-¡Oh no no no! ¡TU no te vas hasta que me digas que mierda te pasa! ...ni siquiera fui yo quien empujó tu estúpida pizza- dice cruzándose de brazos, mostrándome los dientes en una mueca que expresa solo ira.
-pues se acabó, no fuiste tú, así que me iré a ver quién mierda la tiró, supongo que puedo sacar “Chica punk-gótica” de mi lista de sospechosas- dije en un tono serio pero burlón.
…Yo…soy…- parece que dije algo que la hizo enojar con mucha rapidez, ella apretó sus puños de tal manera que vi sangre escurrirse de ellos -¡…NO BINARIE!- cuando termina la frase entiendo todo.
Pensé que las chicas de su tipo (las que se enojan cuando te equivocas con sus pronombres, no las no binaries) dejaron de existir desde el 2024…
Wow esto es un muy mal entendido yo…- tratando de parecer un “macho” termino por demostrar lo cobarde que soy. Retrocedo hasta chocarme contra la multitud detrás mío, viendo a la no binarie caminando hacia mí con la pura intención de matarme.
-¡atrás!- mi cuerpo reaccionó, le di una cachetada a la dino de manera que le dejé una marca en su cara. No sentí nada metálico así que supuse que no tenía implantes.
Pero ella no los necesitaba…30 minutos de recibir patadas y golpes continuos, esa fue “Nuestra pelea”. Menos mal que Naomi apareció y detuvo todo el show, llevándonos a los dos hacia alguna parte, mi cuerpo dolía mucho como para siquiera pensar en ello.
Yo estaba con uno que otro hueso roto, el cuerpo morado y las piernas magulladas. A mi lado estaba la CHICA, con nada más que una marca entera de mi mano. Estábamos esperando a que el director nos dejara pasar, la no binaria estaba muy relajada, de seguro ya había estado aquí varias veces. Aprovecho para ver el lugar, era negro en su mayoría, apenas había un árbol en una maceta con un listón rosa, también había revistas en una mesita pequeña de color negro…y nada más, sorprendente que hayamos subido 20 largos pisos pasa ir solo al despacho. Mis pensamientos de lo vacío que estaba el lugar fueron interrumpidos por un gran rugido proveniente de la oficina del director “Spears”, según una placa al lado de la puerta automática.
-ADELANTE- un grito nos aturde, pero no tardamos en pasar
Un hombre de pelo negro, anteojos y traje ajustado nos mira…solo que parecía medir 3 metros y tenía 600kg de puro musculo. Tenía mucho miedo, pero trato de mantenerme sereno. Su despacho era sorprendentemente mas iluminado que las aulas donde estuve, las demás aulas tenían un color negro con luces azules y sin ventanas. Este lugar por otra parte, era el único lugar con una gran ventana que dejaba ver las afueras del centro corporativo, un hermoso escritorio de vidrio con unos papeles, una especie de terminal y una lámpara pequeña que alumbra directamente las manos del director. El director Spears se restriega los dedos en sus parpados con evidente decepción.
-Fang, te doy 10 min para que expliques que paso…no mientas ni evites detalles…- dice mientras miro a Fang
La desgraciada se hizo la víctima, diciendo que yo la agredí al no usar sus pronombres correctos y que yo la golpeé…Era evidente que se salteó unos cuantos “detalles”. Spears mira decepcionado a Fang, solo para mirarme a mí. Me retorcida de vez en cuando de dolor, mis moretones parecían carne podrida y mis piernas tiemblan a pesar de no estar parado.
-Fang, más allá que es evidente la falta de detalles, Naomi me dio las grabaciones de las cámaras…desde la hora de meditación que fuiste male con el señor Anon…Anon, ¿puedo saber SU versión? - Luego de dejar callada a Fang me mira expectante a mi respuesta.
-En la hora de meditación me le quede viendo, su apariencia rara me parecía interesante, pero ella me trató con desprecio. En la hora del almuerzo Naser me pidió ir al concierto de fang…- la sola mención de Naser provoca un gruñido por parte de Fang –…Fui a su concierto y me quedé por la pizza, pero cuando estaba por irme, Fang tira las cajas sobre mi…- La reacción de Spears fue silenciosa, solo suspira.
-…Fang, inicios de año y vuelves con tu actitud agresiva, sabes lo que pienso de esto- Spears me mira directamente a los ojos en silencio por unos instantes hasta que vuelve a hablar
-Señor Anon Mous, estas juzgando antes de tiempo a Fang. Puedo entender que elle a sido male contigo, pero no es razón suficiente para tratarle mal en forma de represalia…pido que se lleven mejor, arreglen sus diferencias y se lleven mejor- dice con un tono serio.
-¿algo que decir Señor Mous?-
Fang y yo nos miramos en silencio, la siempre agresiva Fang se calma un poco pero no cambia su expresión. Tardo unos 15 minutos hasta que por fin digo algo.
-Lo siento Fang si te ofendí antes- Fang no me mira, solo voltea.
-Perdón por haberte dado una paliza- Su tono sonaba…un poco más dulce, supongo que se desquitó conmigo por algo que le pasó.
Spears deja que Fang se vaya, pero justo antes de pasar se encuentra con Naomi, impresionante como la naranja nunca pierde su sonrisa… El aire se siente tenso, lo suficiente como para que se corte con un alfiler. Ambas se miran en silencio un rato largo. Fang se veía molesta, pero Naomi no pierde su sonrisa. Luego de lo que me parecieron unos largos minutos, Naomi pasa para que Fang se vaya, después, la sonriente naranja se pone al lado de Spears, para luego agarrar mi mano y conectar mi enlace personal (un cable que sale de la muñeca) en una especie de terminal con una única entrada. Ella suelta mi mano y espero un rato, Naomi se encarga de desconectar el enlace y me da un abrazo, Joder mis huesos duelen que te cagas. Luego del abrazo-rompe-costillas, sonríe sin apartarse de Spears
-Te dimos acceso al servicio de ayuda económica, Naomi me contó que no tenías mucho dinero y ella se encargó del papeleo- No sabía cuándo ni cómo, pero Naomi sabe muchas cosas sobre mí.
-Trataras de llevarte bien con Fang…recuerda que no puedes juzgar una Neuro por su portada- Dice ahora con una pequeña sonrisa, posterior a decirle que “si” me deja irme
En el pasillo, el cual también era negro y sin ventanas, me vuelvo a encontrar con Fang, parecía que esperaba el ascensor, asi que aprovecho para ponerme a su lado, provocando la mirada indiferente de Fang. Elle suspira y me mira en silencio por un rato, hasta que comienza a hablar.
-¿Te duele?- sonaba seria, pero por lo menos no enojada.
-Mucho- dije con una sonrisa que no intenta ocultar el dolor
Elle ríe en voz alta, burlándose de mi miseria, le daría un golpe…Tan solo si no fuera más fuerte que yo. Elle se va y vuelve con una especie de jeringa, de color azul, gruesa y con un botón al otro extremo de la aguja. Le vuelvo a mirar y ella vuelve a sonreír, mostrándome los dientes.
-Adrenalina, una buena patada alivia los dolores- No pierdo tiempo y guardo la jeringa.
El ascensor llega poco después, pero Naomi nos alcanza mucho antes, parecía cansada de tanto haber corrido para alcanzarnos.
-Anon…Spears dijo que….*respiración agitada *…podias volver a tu casa si es que no podias continuar con tu *respiración pesada* jornada…- luego de su esfuerzo, de su dedicación para contarme la noticia, le respondo con una sonrisa.
-Nova- resulta que Fang me llevó lentamente hasta el ascensor y se lo cerró en la cara a Naomi, entre suspiros se lo agradezco, mirándome con una sonrisa.
Salgo en silencio con una mano en un moretón cerca de mi pecho, decido poner a prueba la jeringa, inyectando su contenido en mi pecho…¡MIERDA! Me siento como nuevo, es hora de volver a casa. Yendo camino a mi casa, un resplandor me ciega, causando que me caiga. Cuando lo veo mejor, noto que era una escopeta Carnage, una escopeta muy potente. Pero esta era diferente, verde con líneas rosa y tenía grabado “Guts” en un costado. Sin pensarlo demasiado la guarde en la mochila y camino en dirección a mi casa, pensando en el día que tuve. Una chica escandalosa y adinerada, otra que sabe muchas cosas sobre mí y ahora, unas heridas que me estaban matando…menos mal que no tardo en subir al metro que me lleva a Santo Domingo.
Bajo del metro con las manos en los bolsillos de mi pantalón, caminando a ritmo lento puesto que la adrenalina deja de hacer efecto. Durante toda la caminanta hacia mi casa, mi cabeza me atormenta con preguntas a las cuales no puedo (o quiero) encontrar respuesta, preguntas sobre Fang y su actitud, preguntas sobre Naomi y su conocimiento y preguntas de qué clase de relación tienen Fang y Naser, digo son hermanos, pero parece que no se llevan precisamente bien. Dentro del ascensor miro la basura tirada en el suelo con asco y reviso mi teléfono…¡¿QUE MIERDA?!, tenía el número telefónico de Naomi agregado… Esa perra me da miedo. Una vez llego a mi piso camino entre la basura y los vecinos enojados llego a la puerta de mi departamento pero vi un grafiti justo antes de entrar, Un tipo con varios implantes, con un palo en una mano y un perro que lo seguía parecía que iba dar un paso hacia el vacío de un acantilado con el nombre al pie del mismo: The Fool. Sin saber bien que quería decir entro a mi departamento desordenado, dejo la escopeta que tomé cerca de una katana que mi padre me compró hace tiempo, el único buen recuerdo que tengo de él, y me puse el pijama para dormir…supongo que una siesta me ayudará a recuperarme. me rasco el cuello por una repentina picazón y cierro los ojos, tratando de dormir.
submitted by Main_Ash_Apex to SnootGame [link] [comments]


http://activeproperty.pl/