Lathalain tungkol sa lugar

Hello po! Ask po if ano po sasakyan if from ayala circuit to green field district? Ma tao pa din po ba ang greenfield district even if around 11:30 na? Mag jojoiners po kasi ako and dun yung pick up point. First time ko din po sa lugar na yon so any tips will be appreciated. Thank you sa mga sasagot ✨

Every day nagrarant ang bf ko tungkol sa work nya. As in. Walang palya. Napapagod na ako kaka absorb sa mga sinasabi nya. Nung una, ok lang pero ngayon, nawawalan na ko ng pake. I also have my own work problems to deal with pero somehow kailangan ko pa syang i-console sa mga ganap nya sa work. Please. I am just so done. Alam ko naman as someone in a relationship, I have to adjust, kailangan ko sya pakinggan, etc. Pero nakakapagod na dapat ko pang parang iuplift mood nya every time. Lagi siyang nagseself pity. Mababa confidence nya, mababa ang self esteem pero myghad ako rin naman!!! Ako rin!! Nahihirapan ka sa work? Then magresign ka! If you want to still stay, then SUCK IT UP!!!!!

To begin, I 34F had a BF 24M. Yes, 10 years ang age gap namin (please don't judge me). We've been together for 7 months until I saw him with another girl sa isang mall dito sa QC. A day before I saw them, magkasama pa kami. Nag dinner, nagmilktea. He even say "I love you" nung gabing yun. He kissed me goodbye nung maghiwalay kami that night. I started to feel na may something mga month of MAY. He seemed cold. He doesn't talked to me much unlike before. May mga araw na wala talagang paramdam. I'm not used to it kaya nagagalit ako. When we started our relationship, I clearly said na to him na "kapag dumating yung time na di mo na ako mahal at kelangan, sabihin mo sken". He wants me to move in with him. He wants us to have a child (girl para daw princess niya). He wants to marry me (sabi niya sken nung mga unang months namin together). Back on the day I saw them, I was riding a jeep pauwi. I was seated on the left side. While on the road, I saw a familiar face on the window of the jeep. It was him, talking to this tall with an eyeglasses girl. They seemed to know each other. They are waiting on an e-jeep on the sidewalk. Hindi ko alam gagawin ko. I was froze. I thought nasa bahay lang siya. It was traffic on that road, I had a chance para bumaba ng jeep pero di ko nagawa. Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa pagkakaupo ko. Nakita ko silang sumakay sa e-jeep. Magkatabi. I tried to call him on his number but he cancelled my call. I texted him asking if sino yung kasama niyang babae. Still no reply. That's my cue na may tinatago siya. Hindi ako mapakali sa jeep. Tinadaan ko ung e-jeep na sinakyan nila. Pag baba ko sa lugar kung saan ako baba, I had the courage to wait on that e-jeep. I waited to 30mins until I saw the e-jeep that I was waiting. Pagkahinto sa tapat ko, he saw me. Akma siyang tatayo pero parang nagdalawang isip siya. I saw his reaction. He was shocked!!! Hindi niya inakalang makikita ko siya there and there. Hanggang sa makaalis ung jeep. Nakatingin siya sken. Napahagulgol nalang ako ng makalayo ung e-jeep. Gusto kong sumakay nung time na yun but again I froze. Gusto ko siyang i-confront pero di ko magawa. Ayokong gumawa ng eksena na mapapahiya sila. After that umuwi ako. I'm still calling him, chatting him. I want an answers right away. I want him to explain. But he never attempt to reply on my chats. He just seen. He didn't even bother to answer my calls. I didn't know what happen? I didn't know what I did para gawin niya yun. Up until now as I write this, he never gave me an answer. Which it breaks me a lot even more. Even an apology wala.
Sana nagsabi ka nalang na ayaw mo na kesa ganito. Pakakawalan naman kita. Hindi kita itatali sa isang relasyon kung ayaw mo na. You didn't respect me at all. It hurts like hell. The night before kita makita, biniro pa kita na magbreak nalang tayo pero ayaw mo. Kinukuha mo ung kamay ko at hinahawakan. You give me mixed signals. Tas kinabukasan, makikita kita with another girl. How could you do this to me? I gave my 100% to you. Sumugal ako kahit na alam kong ako magdadala ng relasyong to. Am I not enough para maghanap ka ng iba? Are my feelings are toy para paglaruan? Pwede kang umalis pero di mo ginawa. You keep me hanging. You keep saying pagod ka lang sa mga problems mo. Na stress ka lang. Yun pala may iba na.
To you, my dear ex. I still love you kahit ganito ginawa mo sken. I am waiting for your explaination, your apology.

I'm M(20) and meron akong friends since hs na I can say is pinakamasasabi kong pinakaclose na kaibigan noong hs. Grade 7 pa lang lagi na kami magkakasama, magkakatabi kasi surname namin sa classlist kaya ayun tabi tabi rin kami ng upuan. Kaya kami talaga magiging close.
Si Friend A and B ay napapagitnaan ko sa classlist kaya nasa gitna nila ako lagi sa seating arrangement. We became close friends at lagi kaming gumagala at nagssleepover sa mga bahay nila. Pero from the start talaga sila na yung mas close. Pareho ng mga hobbies, parehong mayaman, at pareho ng mga characteristics. Lagi sila nag-uusap tungkol sa personal lives nila, mga babae ganon. Ako, kasama lang nila. Parang saling pusa ganon. Nasa likod ako kapag naglalakad kami at masikip yung sidewalk, nasa likod din ako ng car kapag gumagala kami, nagccellphone lang ako kapag may mga sleepover kasi di ako maka-relate sa pinaguusapan nila, hindi ako makasabay sa music taste nila, yung lifestyle nila sa akin ibang iba. Feeling ko nga, kaya nila ako sinasama sa mga sleepover kasi nakasanayan na lang eh. Pero kapag andon para lang akong invisible.
Siguro, I've had enough na. Nag-aya uli sila pero di na ko sumama. Sawa na ko na maging saling pusa lang. Kaya naman na nila na wala ako eh. Andun lang naman ako para hindi sila magmukhang magjowa hahaha jk. I realized na di dapat ako magsettle sa ganong treatment kasi di ko naman siguro yun deserve. I have a gf now and she made me feel what having a real friend na masasandalan feels like.
Wala naman akong galit sa kanilang dalawa and I still consider them friends naman. Pero sa ngayon, go away muna sila. Yun lang po thanks just need to get this off my chest. wow

Technically hindi, since yung first kong attend nun is bata pa ako, hindi pa ako masyadong nakakaunawa, and okay lang siya sa mga owe relatives ko since bata pa nga lang kasi ako.
Now na nasa katandaan ako- sumasamba, at labis na nakakaunawa na. Masasabi kong mas may sustansya pa ang sinasabi ng pari kaysa sa ministraw. Sa homily kanina, wala akong narinig na kahit anong panunumbat. Hindi ine-eemphasize yung paghahandog, pamamahala o yung papa, labis na pagpapakasakop, etc. Ginamit talaga ang mga talata sa bibliya para turuan ng mga aral na magagamit sa buhay.
Ang isa pang nagustuhan ko ay ang mga awit. Naninibago lang ako dahil English siya, kumpara dito sa INC na malalim ang tagalog. Walang binaggit sa lyrics ng pagiging alipin, at nakasentro ang kanilang mga awit sa pagpupuri sa Diyos, at sa Panginoong Jesus, nagustuhan ko rin na binaggit rin ang pagiging mapatawad at maawain ng Diyos.
Gusto ko rin ang pagiging interactive ng misa, at ang parte kung saan nakikipag-mano ka sa mga ka-close mong matatanda sa oras ng peace be with you nila. Nag-sign of the cross ako once, pero andoon pa rin ang guilt.
Muntik ko ng malimutan sabihin, na kasama sa mga dasal nila ang mga taong nadadamay ng kaguluhan sa iba't ibang panig ng mundo. Bagay na hindi ko kailanman nakita sa INC, dahil ginagamit pa nila ang kanilang kahirapan para ipaintindi na nalalapit na raw ang paghuhukom.
Naninibago rin ako sa ginagawa nila, kahit sa gitna ng misa may mga taong pumapasok pa rin sa simbahan, hindi hiwalay ang babae at lalaki, at spontaneous ang paglabas na hindi siya by row. At ang pagmamano sa pari na ginawa ko sa pagtatapos ng misa. Culture shock lang.
Sa pagtatapos ng misa. Masasabi kong tama nga ang sinasabi ng iba dito, mas maluwag nga ang pakiramdam ng mga misa kaysa sa pagsamba kung saan walang pilitan, at walang pananakot na masusunog sa dagat-dagatang apoy.
P.S: I made this post to share my experience na ang catholicsm ay hindi siya ganon kasama, gaya ng mga sinasabi sa teksto kung saan lagi silang kontrabida sa mga hinirang ng Diyos. Hindi rin ako magfofocus tungkol sa mga doktrina, at kung alinman sa dalawang relihiyon ang mas tama. Wala akong sinasantong relihiyon, sinasabi ko lang na wala yung nakakasakal na pakiramdam na lagi kong nararamdaman tuwing matatapos na ang mga pagsamba kaysa sa mga misa.

Ako yung kaibigan na laging nandiyan. Masayahin, mapagbiro, hindi ka hahayaang maging luhaan. Yung tipong kayang makipag-usap gamit lamang ang tinginan. Kahit walang salita, kaya kitang maintindihan.
Ako yung kaibigan na laging nagmamatyag. Mamasdan ko lahat ng daan na iyong tinatahak. Mananatili sa tabi mo kahit ano mang iyong pagdaanan. Makikinig sa lahat ng kwento at kahit mga talak.
Ako yung kaibigan na handa kang pagpuyatan. Abutin man tayo ng pagsilay ng araw, makikinig ako. Abutin man tayo ng pagsilip ng liwanag, hindi kita iiwanan. Hindi kita hahayaang matulog kayakap ang kalungkutan.
Ngunit, ako ang kaibigan na hanggang kaibigan lamang. Ako ang makikinig sa mga kwento mo tungkol sa kanya. Ako ang magmamatyag kung gaano ka kahumaling sa kanya. Manonood at ngingiti sa isang tabi na para bang isang mangmang.
Panonoorin ko kung paano kayo magtawanan. Pakikinggan ko ang lahat ng kwento sa tuwing ang puso mo ay nagiging sugatan. Pupunasan ang iyong mga pisngi sa tuwing ika'y luhaan, Ngunit hindi mo iyon mapapansin, hindi pahahalagahan.
Ito yung lugar na kung saan ang linya ay hindi ko pwedeng lagpasan, O tawiran. O talunan. O kahit man lang lakaran. Dahil ako yung kaibigan na kailanman ay hindi magiging ka-ibigan.
P.S. first time posting here po. Thank you :)

Since the beginning of our relationship, I've been open with him about my past relationship(1 ex-bf). By doing that, I'm trying to let him know that it's all him now and that nothing from my past relationship matters or affects me anymore. All I want to know is how his past relationships went and how they ended. I tried to express my curiosity to him, but he responded by saying he preferred to forget all that had happened in his past relationships, especially the most recent one, and that he didn't want to remember. Also, he said that telling me about it would cause him to overthink it and recall it. I am understanding it and am making an effort to fully understand him, but the reason he said it made me want to hear the stories even more.
What should I do? Is it really okay for me not to have any information about his exes? Should I stop asking and understand him?

For Context, Average quite kid lang Ako sa college namin since most ng friends ko nasa ibang lugar na pretty much solo lang Ako sa uni namin.
Since public college Ako to be expected naman na mas madami yung mga pa gang2 at social climbers pero di ko na expect na ganito ka lala. Kahit di naman Ako mahilig mag socialise sa mga cm ko at ibang lalake sa section at department namin kung ano2 yung naririnig kong mga rumours tungkol sa akin.

 Parang may nabubuong syndicato sa college namin para lang maka panira ng tao na di nila gusto. Kahit mga bakla parang sobrang suspicious yung pag side nila sa lalake na di naman nila close, same sa iban lalake. Para maka pa angas sa mga babae dito. 

Worst part di naman ako na i-inform na ririnig ko lang minsan. Ang bulok talaga ng kultura natin, aesthetics, sex, droga, at clout nalang talaga goals ng mga tao dito sa amin. Sadistic lamg talaga at maramin kilala mga iba dito kaya parang easy target mga kagaya namin nami..
Kahit dami pang witness sa mga rumours or naniniwala please wag kayo mag padala sa sinasabi nila. Marami sa iba wala namang na gagawa or tinatarget lang. Kakaingis kahit wala ka naman motibo mag gawa parang kilala ka ng mamga bulok dito

Im sorry.
I know how frustrating it is for you to bring up a grievance with me, and we talk about it at that time, and I go and say I understand the situation at hand, and I will go make the said changes for it.
And I am not just talking about relationship problems. Even in things like chores, work, anything mundane, sometimes umaabot pa ng point kung saan magagalit ka before I do what was said I shall do.
Pero the biggest problem with that is how much I let the issue stand by until sumabog ka. I know how frustrating it is for you na kelangan mo pa magalit bago ako magbago tungkol sa bagay na sinabi ko babaguhin ko.
You mentioned na hindi lang third-party and relationship ender. It’s clear with that na if I don’t start listening with my heart, I will be on track to lose you.
I know one of the reasons why this current problem is so heavy to talk about is because kahapon lang, napagusapan to. Not in a heavy way, but in a way na maayos ang communication, nagbigay ng points on why x issue is heavily affecting you, and I agreed on what I can do to not let this problem weigh on your mind anymore.
Kaso, not even a day has passed, I repeated the same mistake noong gabi. Ang malala pa doon, it was fresh off you getting a big, big achievement, which I really wanted to take you out today to celebrate.
I’m now sitting alone at our apartment, full of regret for the action na sana tinatak ko na sa kokote ko last night na gawin.
I really want to fight to save this relationship, I really want to do better so I don’t have to wait for things to get bad para makinig at magbago. I really want to be better at this aspect, my love.
I really don’t want to lose you. You’re my greatest love, and the only love I want. I want to live my life with you, and I hope to the stars my love ends with you as well.
I love you, my wifey lifey. Please accept my apology, please let me make things right.

hello po, sa mga BSIT students po sa PUP worth it po ba siya, recently naka pass ako sa isa pang college na mas malapit samin kesa sa PUP, known yung college na yun sa Technology related courses nila (not sure), ngayon pinagiisipan ko kung PUP ba ako or sa malapit, gusto ko rin ma experience yung place na malayo at makakilala ng mga taong taga ibat ibang lugar, kaya nanghihingi po ako ng opinion o point of view niyo, salamat po, hanggang this month lang po ako may time para mag decision.
pahingi rin po ako kung pano niyo po nalagpasan yung distance papunta sa pup sa mga malalayo na nakatira na students

Ahhh nakakaloka!!
Tatlo kami sa pamilya: parents, tapos ako. Lower middle class (siguro?) kami, hindi naman hirap makahanap ng pang-kain pero hindi rin afford ng luxuries like lengthy out-of-town trips (super hesitant pa nga kami mag-outing within the province).
Additional context: inip na inip na kami ng nanay ko sa bahay. Hindi mahilig gumala ang tatay ko, unless may sarili kaming sasakyan - the sasakyan in question breaks down frequently, so ayaw nya ring dalhin sa malayong lugar (ex. the closest city to our barangay). Ayaw n'ya akong turuang mag-drive, wala rin akong kakilalang willing magturo sa akin, hindi ako willing ilaan ang savings ko sa driving school, hindi ako payagang magka-ebike man lang. If at least one of these were possible, kami na lang ng nanay ko ang maggagala. Kaso hindi rin mangyayari yun kasi ayaw naming ma-left out si tatay. Checkmate, o kung ano man ang tawag dun.
Onto the issue:
May naka-schedule na family trip this month papunta sa probinsya ng tatay ko, may kalayuan ito sa tinitirhan namin kaya by plane ang travel. One week ang stay dun. Isa sa kamag-anak ng tatay ko ang gagastos sa fares, naka-book na lahat and everything.
Kaso!! Ayaw ng nanay ko. Hindi s'ya comfortable sa mga kamag-anak ng tatay ko (wala namang issue per se, more of a language barrier tapos hindi nagtutugma ang mga personality), ayaw n'ya ng biyahe papunta sa probinsya na 'yun kasi may bad experience na s'ya noon, tapos may naka-schedule pala s'yang check-up na mahirap nang ipa-move kasi laging full ang sched nung doctor. Then ayaw n'ya ring iwan ang bahay at pets namin, hindi rin s'ya kampanteng maghabilin.
Nag-try akong maghanap ng solusyon. Sabi ko, 'di ko rin naman ka-close ang mga kamag-anak sa side na 'yun (last time we communicated was more than 10 years ago...), tsaka lagi kaming magkasama. Yung biyahe, siguro naman mas maganda na. Yung check-up, maghahanap tayo ng ticket para mas maaga tayong makakauwi, babayaran na lang natin yung ticket na binili ni kamag-anak (pero jusko, mahigit PHP 10K ang isang ticket. Alam kong hindi kaya pero dapat pilitin natin diba). Ang bahay at pets, pwede namang ihabilin tas araw-araw magpa-update, may contact numbers tayo and everything, kilala naman ng pets ang mga kamag-anak na paghahabilinan.
Gusto namin na kasama s'ya; ako, gustong-gusto kong sumama s'ya kasi alam kong gusto n'ya ring gumala. Tina-try ko s'yang kumbinsihin, kinakausap din s'ya ng tatay ko, kaso I can tell na walang makakapagpabago ng isip n'ya. Ayaw n'ya talaga. Gusto kong magpaiwan kasi I don't like leaving her alone, kaso gusto ko ring sumama sa trip kasi 1) bayad na, nakakahiyang umatras and 2) like I said, I want to explooooreeee. I am not one who grows roots in a certain place, atat na atat na akong umalis kaso alam kong hindi praktikal so I'll take little opportunities like this.
I'm also trying to have a more positive perspective on this. Yung nanay ko, mas gusto n'ya talaga mag-isa s'ya. She's really independent, tsaka she can easily get company when she feels like it. Minsan mas gusto n'ya nung may pasok pa kami ng tatay ko kasi she gets the house to herself. Baka susulitin n'ya ang time na 'to para maging mas malaya. IDK.
Hays! This is making me think of other Thoughts na may kinalaman sa mga magulang ko na mas malungkot. Pero ayaw ko munang i-acknowledge 'yun, kaya ito na lang muna, haha.
Sana lang everything goes well this month at wala kaming pagsisihan sa mga desisyon namin.

idk if im in the right sub pero i really need advice on how do i get over someone i never even dated? so for context, i knew her since my 12th grade cuz we were classmates but hindi kami close not until may 2022 where we finally met each other formally since we were not able to see each other in person yet kasi nga pandemic and i was a transferee in that school. her friends kept teasing her na crush nya ako ganun2 so i was confused at first kasi di ko alam if they were just tripping or talagang totoo. eventually, we became a little close and started exchanging texts from time to time. me and her never missed the chance to greet each other a happy birthday every 12 am. we are reacting and sometimes commenting in each other's posts and we were even mutuals in both of our dump accs in ig and fb. that went on for about a year and a half and of course medyo nahuhulog na loob ko sa kanya but we were nothing more than that, she never asked me out and i never did too. in my defense, one of her friend tried setting us up for a coffee date and she declined but i was okay with it infact, i was looking forward to it but yeah it didn't happen.
i tried understanding her situation because i know na she's still healing from her past kasi she was brokenhearted when she met me so i gave her enough time to at least heal before commiting with me so fast forward to aug 2022, we enrolled in the same college but in different course but dahil hindi match yung sched namin, hindi kami gaano nagkikita sa school but still our interactions went on until 2023. mga mid 2023 i started noticing na medyo di na sya gaano nag vview ng stories ko or kapag nag view man, no reaction unlike dati so i felt like ah baka medyo nawawala na feelings nya. i don't even know what to call our situation, is it situationship or just nothing but a social media mutuals? former classmates? idk what cuz kahit isa jan I don't think our situation fit into that i don't even know if what we had was real. I always felt like i was just a rebound cuz she might've just wanted the attention i was giving her during the time she was healing but when she finally healed, i felt like i was dropped not immediately but slowly. i know naman na she tried holding on to whatever our situation is but yun nga you cannot force yourself din naman and i understand that.
so in january 2024 i was sooo confused na cuz like i've been waiting so long for her if may plans ba sya na i pursue ako or kahit small effort lang ba na gusto nya ako makilala better but then wala talaga and during that time medyo nafefeel ko lang na iba na gusto nya which is classmate nya rin that's why mas naguguluhan ako if may lugar pa ba talaga ako sa kanya. i know that some people are just not ready no matter how much time i give them but the thing is hindi ako always andito para mag hintay and i know na i deserve more than uncertainty and i don't want to keep waiting on something na hindi ko alam if may patutunguhan ba or wala. i gave enough time naman sa kanya to prove na she likes me diba? one and a half year is enough but still, i felt guilty.
feb 2024, i finally cut her off in everything. it took a lot for me to do that but yung mali ko lang is i didn't tell her anything or left any explanation basta inalis ko nalang sya. i was just so upset na parang hindi sya bothered with my absence cuz im using something to check her stories without even following her but yeah i figured out na she wasn't bothered because she was with the other girl im talking about na feel ko yun na yung "bagong crush" nya kasi in her story, she was with the girl so i knew it since then na hindi na ako but not even a week later, i opened my messenger kasi mag babackread sana ako sa first chat namin and believe it or not but the exact time i opened our chat, yun din yung exact time na nag send sya ng long message apologizing how she could've done more to us and how her feelings were indeed genuine. i saw the message and i just cried and cried and i replied to her like 2 or 3 hours after. it's crazy how we ended before even getting started but then who am i to complain ba? hindi naman talaga naging kami but all i wanna know if valid ba yung nararamdaman ko kasi until now i can't get over her and siya masaya na dun sa other girl and ginawa nya pa ngang profile pic yung magkasama sila and the same pic na nakita ko sa ig story nya nung na stalk ko sya....i felt pathetic and used. ano ba talaga naging role ko sa kanya? i know she said na what she felt was genuine but that's not what it felt like. ang sakit lang na yung mga bagay na winiwish ko dati na gawin nya sakin is ginagawa nya na dun sa classmate nya like simple lang naman sana gusto ko to know na sincere sya kaso ni isa wala talaga and that was enough naman for me to know na she might've liked me but she didn't liked me enough for her to pursue and commit something real with me. i know na if i was the girl she really wanted, the communication and the efforts would've been different and easier but yeah sadly hindi eh :( i know na sana ako rin nag effort kaso in my part, sya yung unang nagparamdam na gusto nya ako but hindi pa sya healed and i think valid din naman if ang ginawa ko is nag hintay until mag heal sya and wait if she will pursue me kaso i got tired of waiting kasi ano pang point ng paghihintay kung sa iba na pala pupunta yung hinihintay diba?
so far sa kanya ako pinaka nasaktan kasi idk? straight ako pero hindi ko nga ni mind na same kami girl kasi basta alam ko i liked her too even if my whole family was catholic and completely against that pero for her i was willing to risk it sana. the moment i started liking her i never questioned na bakit babae rin nagugustuhan ko if straight ako? all i know is i like her. i liked her soul, her attitude and her heart pero since things didn't go according to what i wanted and what i expected im trying to forget her but di ko alam paano so pls any advice how do i get over her completely?

tl;dr: Isang kaibigan ang nagbigay ng ultimatum, at hindi sumagi sa isip ko na maaaring gusto kong gawin ang mga bagay sa kanilang paraan. Pagkatapos ay nagalit sila sa akin sa publiko, nagtagumpay lamang sa pagpapahiya sa kanilang sarili.
• • •
Habang nasa kolehiyo, isang babae na kaibigan ko lang at minsan ay tumatambay ako at gumagawa ng mga bagay na magkasama. Pagkaraan ng ilang buwan na paminsan-minsang pagkikita, sinabi niya sa akin na kailangan nating mag-usap, kapag ang ibig niyang sabihin ay magsasalita siya habang ako ay nakikinig lang. Gusto niyang malaman kung kailan ko dadalhin ang aming relasyon sa susunod na antas. Tinanong ko kung ano ang susunod na antas. Sinabi niya na ito ay pangako. Sinabi ko sa kanya na pagkatapos ng graduation na lang ako magko-commit dahil nasa kolehiyo ako para makapag-aral, hindi asawa.
Pagkatapos ay nagbigay siya ng ultimatum ng uri ng "My Way or the Highway".
Ipinaliwanag ko sa kanya na ang priority ko para sa graduation ay nangangahulugan na hindi ko masusunod ang kanyang paraan. Sinabi niya sa akin na tapos na kami at hindi na niya ako gustong makipag-usap muli.
Kinabukasan, nasa aparty ako kasama ang karamihan sa mga babae na grupo ng mga kaibigan nang biglang sumulpot ang babaeng *nagtapon* sa akin noong nakaraang araw nang hindi imbitado at sinimulan akong pagbintangan tungkol sa pakikipagrelasyon sa ibang babae wala pang isang araw pagkatapos naming "naghiwalay".
Sa kalaunan, nasugatan siya at nagsimulang umiyak. Lahat ng mga taong kasama ko ay nagbigay sa kanya ng standing ovation, at inanyayahan siya ng host na umalis. Sabi niya "Fine", tumalikod at sinara ang pinto habang papalabas.
May mga bagay pa rin akong nalilito:

1. Hindi talaga kami mag-asawa, at tiyak na hindi naging intimate, ngunit sa kanyang isip ay tila kami ay "dapat" na mag-asawa.
2. Tila naniniwala rin siya na ang takot na mawala siya ay pipilitin kong kunin ang kanyang * My Way * na opsyon.
3. Inalok niya ang kanyang "Highway" na opsyon na ganap na hindi handa kung sakaling kinuha ko ito.
4. Kinabukasan, parang inaasahan niya na magmakaawa ako na bawiin niya ako.

Wala akong ideya kung bakit ganoon ang mga tao.

So guys I have this dilemma on which school should I pick. Both Universities naman ay Computer Science ang course na kukunin ko. Ano bang mga pros and cons ng dalawang univs na toh? If based sa lugar mas malapit ako sa PUP but if aa UPV I'll take a dorm. Pero in terms of my courses and sa mga profs dun what would be the better choice?

Yung ex mong pinag babawalan ka mag rant sa friends or family tungkol sa problema mo sa buhay or sa relationship, tas the moment na naghiwalay kayo kung ano anong parinig ginagawa sa social media about sa relationship nyo. I've already restricted him on facebook pero I forgot I still follow him on tiktok. Dumaan yung reposts nya sa feed ko. I checked his profile tas putangina ginawang twitter ni tanga.
Lakas ng loob mong pag bawalan ako ikaw nga tong mas nauuna pang makipag kita sa girlbestfriend kahit madaling araw na para mag pacomfort. Buti nagising na ko sa katotohanan. Go live on your own fantasy. Pag kalat mong ikaw biktima kasi tangina ka.

Gusto kong purihin ang mga tindera dito sa Pilipinas. Nang tanungin ko kung saan ang XXL barong na kulay asul, ngumiti ang tindero, dinala ako sa tamang lugar, kinuha ang aking mga sukat, gumawa ng ilang barong kung saan pipiliin, at pagkatapos ay tinulungan akong isuot ito habang hawak ng isa pang tindero ang aking regular na kamiseta at inayos ang aking mga pagpipilian ayon sa kagustuhan para sa akin. Wow! Ang mga tindero ng Pilipinas ay ang pinakamahusay!
Hindi ganoon sa America.
Kapag tinanong ko ang isang tindero sa Amerika kung saan ang mga kamiseta ng mga lalaki, iwawagayway niya ang kanilang braso sa pangkalahatang direksyon at sasabihing, "Doon." Hindi ko na sila nakikitang muli hangga't hindi ko nababayaran ang aking binili, at sa oras na iyon ay kumilos silang lahat ng nagtatampo at hindi nasisiyahan, na para bang ang aking pagtangkilik ay hindi maginhawa para sa kanila. Ang mga Amerikanong salespeople ay ang pinakamasama, na maaaring makatulong upang ipaliwanag kung bakit maraming mga department store chain doon ang bumagsak at nawala. Ang mga Amerikanong tindero (kung mayroon man ang natitira) ay ang pinakamasama.
Mabuhat ang Pilipinas!

"kapag namatay nako, wala akong iiwan sa kapatid mo expect na kukulitin ka niyan para hatian mo siya"
Natatakot akong isipin na iiwan na kami ni papa sa mundo nato, naooverwhelmed ako nagagalit siya "bakit ka naooverwhelmed? Kaya mo yan. Kinaya mo ang hirap, mawalan ng partner at malugmok kaya mo yan eh yung kapatid mo? minahal naman natin siya, pero sumama siya doon sa demonyo na yon!" (referring to my sister's manipulative and toxic husband)
Nabrought up yung usapan tungkol sa iiwan na yaman nung dinalaw ko si papa and umiyak ako sa harapan ng tatay ko di ko kaya yung burden at responsibility na samahan ang over controlling kong nanay na because of her disappointment sa life at sa mga sama ng loob niya sa kapatid ko eh pinili ang happy happy lang sobrang postive nagiging toxic na.
"Maghanda handa ka na." - - - nanginig talaga ako literal na foreshadowing!
Parehong nagmamatigas yung kapatid ko at tatay ko and ilang taon na silang nagaaway si papa bilang magulang tinatama niya mali namin ako mas pinili ko yung buhay byuda kahit di ako babae kasi nga nawalan ako ng partner and di ko rin kinakaya humanap ng iba ng lalake para ipagtanggol kami kaya mas pinili ko tumabi sa malapit sa tatay ko kasi nga mamamatay na siya.
Ang kapatid ko ibang klase, ubos kung ubos wawaldasin sa bisyo at sa walang kapararara. Siya pa galit kaya minabuti kong di magsalita pero hinahanap ko na siya. Natatakot pero anu bang magagawa ko? Kailangan ko ng tumayo sa dalawang paa ko ang mabigat pa jan bakla pako dobleng laban to.
Minsan sinupil ko yung kapatid ko pero nagkapisikalan lang kami pero ang bigat na neto di ko kaya pero ayun uulitin ko wala naman akong choice.
Ngayon nasa bahay ako may mga matatandang lalake na pumupunta sa bahay kinakausap si mama at papa yung isa nakangiti pa sakin. Di ko alam tulungan sana ako ng Panginoong Diyos.

kumusta po? is true na most PGIs or Residents burgis po? mahirap po ba makibagay kapag hindi mayaman? kumusta na po ngayin ang sistema?
heard maraming pgis sa abroad pa nag iinternship tapos mga may sarili ding kotse. tungkol sa car po mas madali ba matanggap din in general sa residency kung meron?