Sanaysay tungkol sa kaibigan

Matagal ko nang kaibigan itung dalawang to (hetero-female and bi-male) kahit noong bago pang maging sila, masyadong wholesome and vibey ng samahan namin (minsan may pa-joke na sweet kami sa isa't isa pero mandidiri ganoin) sobrang hindi ko aakalaing maglalandian 'tong dalawa since alam ko namang hindi kami lahat talo and sobrang taliwas ng standards namin sa isa't isa.
Pero ayon nga, etong si babae inaya si guy to make-out dahil curious lang daw (nalaman ko 'to after a week na they told me) eh sa akin naman, wala lang pero at the back of my mind alam ko nang ("hmmm susubukan netong dalawang mag jantortan, di to matatapos sa ganito lang") then after a month or so nangyari na nga ang sayawan then after 6 months syempre nagkadevelopan ang malalanding ire, naging sila.
JUSKO PO TANGINA nakakapagod maging third-wheel sa dalawang kaibigan kong used to be "my pahinga" naging "my tangina" na, napunta pa sa point na may instances nagselos sa akin si eabab o ekalal tuwing may leisurely activities kaming ginagawa na minsan kami lang ni ekalal or eabab may interest kahit wala naman akong romantic interest na pinapakita sa kanila whatsoever!!!!!
Oh well, inexpect ko na ring magbbreak sila since may habit etong si girlalu magsawa according sa past relationships niya pero the circle remained pero it was not the same kasi tension grew until they decided to fuck again LMAO. IDK kung nagkabalikan sila pero in an open relationship o hindi pero they're still fucking?? and apparently may nakaka ONS din sila here and there.
im fucking confused and irritated kasi they're insisting na hindi na raw sila pero shuta kauuu bhie?! nagseselosan pa rin kayo pag may kikitaing iba or may kinitang iba un niyoo??!
OWKIEEE LANG BA KAYERRR?! kabaliw tanginuh
I get it na normal yun feelinz and emotions nila sige pero the way they react and sabihin sa circle as if may obligasyon pa rin kayo sa commitment niyo sa isa't isa?? huh???? (they do joke minsan yeah pero bhiee madalas nakikita kong nagdadabog tong si girl at eto naman nung nalaman ni guy na may nakahook up si girl, UMIYAK)
kinginambuhayitoe. yoko na senyo anytime soon im going to fucking leave this two after posting this shiiint. i'd rather stress to help do other things than watch and deal with your bullshit 24/7 🤸‍♂️

Naaalala ko pa rin yung panggughost mo sa'kin 2 years ago. Nagpaalam ka pa sa nanay ko na manliligaw ka pero kinabukasan naglaho ka na lang bigla. Sinubukan kita habulin pero nagulat ako dalawang buwan lang nakalipas nagkaroon ka na ng bagong girlfriend. Oo, inaamin ko iniistalk pa rin kita paminsan-minsan. Oo, inaamin ko rin na naiinis ako sa tuwing nakikita ko na iniistory mo bago mong girlfriend no'n
Demand ko sa'yo 'yon dati e, pero never mo nagawa sa'kin. Panay tanong pa ako anong kulang sa'kin. Sa'n ba ako nagkulang. Ang dami nating similarities. Para ka na ngang boy version ko.
Sobrang na appreciate ko na bumalik ka after 2 years para magsorry sa ginawa mo. Naka move on na rin naman ako do'n e. Palagi kang nag aaya na magkita tayo pero hindi ako pumapayag, hanggang sa napilit mo na talaga ako. Inexplain mo lahat na nakaramdam ka ng pressure dahil ako unang nagkatrabaho sa'tin. Na natapakan ego mo kasi feel mo behind ka sa'kin. Na tinuring mong competition yung meron sa'ting dalawa.
Sabi mo naghiwalay kayo ng girlfriend mo. Sabi mo kaya ka lang naman nag girlfriend kasi nadala ka ng pressure. Na mula nung iniwan mo 'ko, ginawa mo best mo para humanap ng trabaho. Buti naman nakahanap ka at nabibili mo na yung mga gusto mo.
Ngayon nalabas na tayo ulit kasama iba kong mga bagong kaibigan. Kasama kita sa bar, kasama kita sa bahay. Alam ko ang tanga ko na bumigay ako sa gusto mo. Inaya mo pa akong FUBU. Pumayag ako kasi ewan ko ba. Ang tanga ko alam ko naman 'yon.
Paulit-ulit ko sinasabi sa'yong hindi na kita type. Na kung may mararamdaman ako sa'yo, libog lang 'yon. Pero ngayon parang nagugustuhan na naman kita. Alam ko namang pinaglalaruan mo pa rin ako pero hindi ko mapigilan sarili ko isipin ka palagi. tangina mo, J.L.

I have a group of friends na eventually palaging hindi na pumapasok sa kahit anong subjects namin. We have 8 members sa group of friends namin. 3 yung palaging hindi pumapasok sa amin partida pa naka dorm pa sila. 3 din kaming pumapasok consistently, yung 2 sa amin is malayo yung bahay and also babae kami lahat.
1st sem hindi sila ganon pero nung kalagitnaan na ng 1st sem napapansin ko ang tatamad na nila, mahilig na sila mag-clutch, nagtuturuan sila kung sino yung gagawa nito. Parang nagiging pabigat na sila sa grupo. 2nd sem na, ayun naglalabasan na ng true colors, partida hindi na kami block section kaya kami group of friends lang talaga naka-stick sa lahat ng courses. Ang dahilan nila bakit hindi pumapasok. Tinatamad, wala naman daw gagawin sa subject na yun at hindi naman nag check ng attendance yung prof. Malalaman ko pa sa gc namin na gising na si ganito habang nag video call sa jowa niya sa sa dorm sa time ng umabsent siya.
Ang ending yung 3 hindi pumapasok magtatanong palagi sa gc na ano daw yung mga topics na diniscuss, may quiz ba daw sa ganitong araw, ano daw mga fa na ipinagawa etc. Minsan kapag awang awa na ako sa kanila or nasa mood ako maging mabait dahil kaibigan ko naman sila sinasabi ko kung ano mga gagawin next meeting at yung FA na kailangan ipasa next meeting onsite. Pero diba responsibilidad mong pumasok para malaman yun? Hindi na kayo bata para i-remind sa ganitan attitude niyo. Palagi silang kumakapit sa amin pero nung nanghingi lang ako ng favor sa isa sa kanila, hindi man lang mabigay super simple lang nun ate.
Ang unfair lang kasi minsan sila pa yung mas mataas yung letter grade. Yes, alam ko naman na may individual grading pero ang unfair for me na consistenly present ta's ganoon lang scores tapos sila hihilata lang sa kama buong time na class na hindi nila pinasukan at magtatanong ano mga gagawin sa subjects na yun. One time din, before mag monday ina-nounce na may quiz sa thursday at 3 kami lang pumasok sa amin group of friends that day. Kaya ako todo kinig naman sa discussion, at talagang na-gets ko siya. Before kasi kapag nandiyan sila wala talaga ako na-gets sa lesson stats pero nung wala sila gurl grabe parang doon ko na-realized na hindi pala ganoon ka-hirap stats lalo na yung prof namin is ineexplain talaga detailed yung lesson. Kaya na-motivate ako mag-review, as in inintindi ko from the top lahat sa bahay. Eto na thursday quiz na, pumasok yung 2 pala-absent kasi alam nilang may quiz e, yung isa hindi na pumasok. Habang nag quiz kami, etong isa tinitignan niya yung sagot ko ako naman na todo takip kasi pinaghirapan ko yun tas ikaw parang ganon mo lang makukuha? Wala siyang nakuha sa akin kaya nangopya siya sa harapan namin. Grabe mas mataas pa lamang niya sa amin na nag review.
Sinusubukan ko hindi mahawa sa mga ugali nilang ganon pero alam kong hindi ko ma-control yung subsconciously behaviour ko kaya siguro ang solution is change na ako ng group of friends next sem. Kayo guys, what do you think is the best solution? dahil ayokong masanay na ganito yung ugali ko sa susunod na taon.

Hi I would like to get my point across that I'm not shaming my friend for being unwell or not in the proper mindset I totally get that due to the environment they came from and other personal problems ayaw kong i divulge, my only problem is due to my friends behavior (and how they see people in life) naging problematic na rin masyado ang nangyayari saamin paminsan, Usually they would joke or 'roast' me and napaka out of boundaries ito paminsan it could be about my weight or body's autonomy and at first na weirdohan lang ako and didnt do much about it so that I wouldn't be affected by it either, but its happened a lot Ive began to feel irritated na rin so ayun this happened recently nung tinawanan niya ako about something I brought up and it was quite special to me, parang wala lamang siyang pake na magpakita ng interest or kahit sabihin "okay", because of this binawi ko sakaniya ang ginagawa niya saakin, I said something petty and mean and all they could message was "ok" and didnt message me again today.
Now I get what I did was low, dapat di ko siyang patulan I know but I just wanted to let my 'friend' feel how it feels kung ginagawa niya yun saakin, now I know the reason why wala siyang kaibigan sa classroom niya and sadly mga classmates niya talk bad/behind about her, I always try to cheer her up pero this is the kind of things she does to me..her mindset is very sad, depressing, negative and toxic ngl and I think she might be dropping me by the summer too since she said mahilig daw siyang mag ghost at patawa pa niyang sinabi ito
Im reconsidering this friendship, thoughts anyone on how to deal this kind of person?

Pabayaan ko nalang ba? Almost mag 1year na kami pero never pa ako na story, na post sa kahit saan hindi rin kaya ilegal dahil strict daw ang parents pero ang ex na first love nya napakilala, napost, napag mayabang sa mga kaibigan. Iniisip ko kung hindi ko ba deserve ma flex nakakainsecure feeling ko kinakahiya ako. Gusto kolang malaman kung valid ba nararamdaman ko😭 dahil naiinggit ako sa ibang relasyon na kayang ipagmalaki mga gf nila😭

Pabayaan ko nalang ba? Almost mag 1year na kami pero never pa ako na story, na post sa kahit saan hindi rin kaya ilegal dahil strict daw ang parents pero ang ex na first love nya napakilala, napost, napag mayabang sa mga kaibigan. Iniisip ko kung hindi ko ba deserve ma flex nakakainsecure feeling ko kinakahiya ako. Gusto kolang malaman kung valid ba nararamdaman ko😭 dahil naiinggit ako sa ibang relasyon na kayang ipagmalaki mga gf nila😭

Hello po, gagraduate na po ako this coming months sa kursong Management Accounting. As wala pang experience, gusto ko sana makapasok sa BPO industry, di bale na sa akin kahit anong sweldo kasi di pa ako duon nakatingin tapos wala pa din naman akong binubuhay bugod sa sarili ko at meron namang income pa mga parents ko ang gusto ko lang ho ay meron akong income na masimulan , tapos gusto ko pang makaranas at madagdagan ang kaalaman pero hindi ko pa po alam anong gagawin. Ito po mga katanungan ko sobrang welcome po kayong magbigay tips/advice kahit wala dito sa mga katanungan ko. 1. Ano po bang dapat paghandaan dito?

1. Anong gagawin pagkatapos makapaghanda?
   
2. Mas maganda po ba kapag merong NC sa Tesda? ( Ex. Bookkeeping NC 3)
   
3. Mas maganda ba kung merong kang online certifications at saan ho ako makakuha nito? (ex. xero o quickbook certifications)
   
4. Ano bang mga skills/softwares ang pinakademand dito para sa mga beginners palang na maganda ipractice?
   
5. In case kung hindi ako makahanap ng trabaho na accounting related, anong pwedeng pasokan? (Kahit anong sweldo, basta yung madali lang sana pasokan)
   
6. Meron ba kayong tips para makapasok agad? ( yung as quick as possible lang hindi necessarily na pag-apply hired agad)
   

Maraming Salamat po sa mga sasagot. Di lang po ito para sa akin, ibabahagi ko rin ho ito sa mga kaklase at kaibigan ang mga tips na matatanggap. Maraming Salamat Ulit!

So I have this (ex) college friend na friend ko na since first yr. Ngayon, 3rd yr na kami. Madalas niya ako kopyahan simula pa nung first yr, mapa-minor o major subject man. Minsan di lang ako yung source niya, minsan sa ibang kaklase namin siya humihingi ng sagot. Naging source pa siya ng ibang section dahil sa mga nakukuha niyang sagot. May time pa na crinedit grab niya gawa ko sa programming.
Ngayon, may thesis na kami. Nung una, nahihiya akong tanggihan siya. Natatakot ako sabihin na ayaw ko siyang kagrupo dahil nga don, pero wala naman ako nagawa dahil buo na rin ang grupo. Una palang hindi niya na alam gagawin, hindi siya marunong maghanap ng rrl. Binigay ko na lahat, daig ko pa ata ang thesis adviser. Puro ako parevise sa kanya, minsan nahihiya na rin ako dahil halos lahat pinaparevise ko. Ayon pala nagrarant din siya sa isang kaibigan namin na andami ko raw pinapagawa. Hanggang sa sinabi ko nalang na lilipat ako ng grupo. Nag open ako sa lahat ng concern ko sa kanya hanggang sa umabot sa buong circle namin. Sobrang nadisappoint ako nung nalaman ko na ako pa pala yung mali sa amin. Hindi ko alam kung bakit. Dahil ba siya ang una nilang kaibigan? lagi nilang sinasabi na intindihin ko siya kasi hanggang doon lang ang kakayahan niya. So now, I decided to cut them off. Lahat sila. At wala na kong kaibigan pa sa college. Until now, iniisip ko pa'rin kung ako ba talaga ang may mali.

May kaibigan ako na nagka-crush sa isang guy na classmate namin. Marami siyang crushes so I thought she just admire him for being handsome. After a month, nalaman ko na may crush yung guy na yun sa akin first day of school palang. Nung una wala naman akong pakialam kasi hindi ko naman siya kilala. Not until maging kagrupo namin siya sa isang project.
For the whole semester, sila yung madalas naming nakakasama. Okay naman, hindi naman ako madalas makipag-interact sa guy na yun since hindi rin naman kami close. Ang hindi ko alam, lumalalim na pala yung pagkagusto ng guy na yun sa akin. Hindi ko alam na may ganun na palang nangyayari kasi hindi ako masyadong nag-oobserve ng mga taong hindi ko ka-close.
It was the month of June nung nag-start na magparamdam yung guy na yun sa notes. At first, hindi ko alam na para sa akin pala yun. Pero nung sinabi nung friend ko (na may crush sa kaniya) na parang para sa akin yun, nagkakutob na rin ako. Dun ako nag-start na mag-observe sa mga kinikilos ni guy. Hanggang sa di ko namamalayan, nagkakagusto na rin ako sa kaniya. He's very thoughtful and caring. Nung walang nakapansin sa akin na nahihirapan akong huminga because everyone's busy taking a picture, siya yung unang tumulong at nag-asikaso sa akin. Nung nalaman niyang wala akong tulog and muntik na akong mahimatay nung mga panahong gahol na kami sa oras, kinausap niya yung nagl-lead sa amin na kapatid niya na pauwiin na ako para magpahinga. That was also the time na minessage niya ako para kumustahin, telling me na magpahinga ako at magpagaling.
Hindi ganun ka-consistent yung usap namin that time dahil nga masama yung pakiramdam ko. Pero a few days after ng pangyayaring yun, nag-chat na siya sa akin. Casual na usap lang naman yung ginagawa namin. It was like he instantly became my friend kasi he knew how to make a topic para hindi matapos yung pag-uusap namin. Diyan ko na naramdamang may gusto nga talaga siya sa akin.
A few days after, bigla namang naging off yung way ng pag-act ng kaibigan ko. Na parang may mali na hindi ko mawari. Kahit kapag gumagawa kami ng project namin, masyado siyang naging distant sa amin. Kinonfront ko siya after naming gumawa and sinabi niya na alam ko namang may gusto siya ro'n pero nagawa ko pang magkagusto. And I thought, is it bad ba to like someone nang hindi mo naman inaasahan? Napipigilan ba ang nararamdaman ng puso?
We talked and talked and I felt like I was being pressured to choose between them. First time nangyari sa akin yung ganung sitwasyon and I don't know what to do. Do I really have to choose between them? Bakit hindi ko nalang sila pwedeng ipa-stay sa buhay ko?
Ilang araw akong walang kibo. Hindi ko sila kinausap dalawa because gusto kong maayos muna yung isip ko. Nung nagawa ko na, I tried talking to my friend and sabi niya, gawin ko raw yung bagay na ikasasaya ko. Because of what she said, I thought okay na sa kaniya. Kinausap ko yung guy. Sinabi ko na something's going on with me and my friend. Nakatunog naman agad siya and asked me if dahil ba sa kaniya. I said yes. Sabi niya, ako naman daw yung gusto niya and hindi yung friend ko so kahit na anong desisyon ko, masasaktan at masasaktan pa rin yung friend ko. Pero it depends on me whether I will choose to keep on talking to him and give him a chance or not.
Binigyan ko siya ng chance. We're on our 9th month together. Kaso nung nag-post ako ng story of us having a date, parang dun nag-start na mas magbago ang lahat sa kaibigan ko. Nagpaparinig siya on twitter saying "uto uto ka naman" and such. I know it may not be for me but for who then? Wala akong kilalang pwede niyang pagparinggan niyan because ako yung una niyang pagsasabihan kung about kanino yun. We were fine after ng pangyayaring yun tapos biglang may ganun. Kahit yung iba niyang friends nag-start na magparinig sa notes and twitter, kesyo hindi raw ako bagay sa program ko, na ang toxic ko, and traumatizing ako. It was indirect but I couldn't help but think na para sa akin yun. I just confirmed na about sa akin nga after nila akong ipag-unfriend and unfollow. Sabay-sabay silang lahat, even yung friend ko.
Hindi ko alam kung mali ba yung mga nagawa ko o naging desisyon ko para humantong sa ganito? Bakit kailangang umabot sa iba niyang kaibigan yung problemang dapat sa aming dalawa lang? Why do people judge as if alam na alam nila yung buong pagkatao mo? Hanggang ngayon hindi ko pa rin maintindihan...

May kaibigan ako na nagka-crush sa isang guy na classmate namin. Marami siyang crushes so I thought she just admire him for being handsome. After a month, nalaman ko na may crush yung guy na yun sa akin first day of school palang. Nung una wala naman akong pakialam kasi hindi ko naman siya kilala. Not until maging kagrupo namin siya sa isang project.
For the whole semester, sila yung madalas naming nakakasama. Okay naman, hindi naman ako madalas makipag-interact sa guy na yun since hindi rin naman kami close. Ang hindi ko alam, lumalalim na pala yung pagkagusto ng guy na yun sa akin. Hindi ko alam na may ganun na palang nangyayari kasi hindi ako masyadong nag-oobserve ng mga taong hindi ko ka-close.
It was the month of June nung nag-start na magparamdam yung guy na yun sa notes. At first, hindi ko alam na para sa akin pala yun. Pero nung sinabi nung friend ko (na may crush sa kaniya) na parang para sa akin yun, nagkakutob na rin ako. Dun ako nag-start na mag-observe sa mga kinikilos ni guy. Hanggang sa di ko namamalayan, nagkakagusto na rin ako sa kaniya. He's very thoughtful and caring. Nung walang nakapansin sa akin na nahihirapan akong huminga because everyone's busy taking a picture, siya yung unang tumulong at nag-asikaso sa akin. Nung nalaman niyang wala akong tulog and muntik na akong mahimatay nung mga panahong gahol na kami sa oras, kinausap niya yung nagl-lead sa amin na kapatid niya na pauwiin na ako para magpahinga. That was also the time na minessage niya ako para kumustahin, telling me na magpahinga ako at magpagaling.
Hindi ganun ka-consistent yung usap namin that time dahil nga masama yung pakiramdam ko. Pero a few days after ng pangyayaring yun, nag-chat na siya sa akin. Casual na usap lang naman yung ginagawa namin. It was like he instantly became my friend kasi he knew how to make a topic para hindi matapos yung pag-uusap namin. Diyan ko na naramdamang may gusto nga talaga siya sa akin.
A few days after, bigla namang naging off yung way ng pag-act ng kaibigan ko. Na parang may mali na hindi ko mawari. Kahit kapag gumagawa kami ng project namin, masyado siyang naging distant sa amin. Kinonfront ko siya after naming gumawa and sinabi niya na alam ko namang may gusto siya ro'n pero nagawa ko pang magkagusto. And I thought, is it bad ba to like someone nang hindi mo naman inaasahan? Napipigilan ba ang nararamdaman ng puso?
We talked and talked and I felt like I was being pressured to choose between them. First time nangyari sa akin yung ganung sitwasyon and I don't know what to do. Do I really have to choose between them? Bakit hindi ko nalang sila pwedeng ipa-stay sa buhay ko?
Ilang araw akong walang kibo. Hindi ko sila kinausap dalawa because gusto kong maayos muna yung isip ko. Nung nagawa ko na, I tried talking to my friend and sabi niya, gawin ko raw yung bagay na ikasasaya ko. Because of what she said, I thought okay na sa kaniya. Kinausap ko yung guy. Sinabi ko na something's going on with me and my friend. Nakatunog naman agad siya and asked me if dahil ba sa kaniya. I said yes. Sabi niya, ako naman daw yung gusto niya and hindi yung friend ko so kahit na anong desisyon ko, masasaktan at masasaktan pa rin yung friend ko. Pero it depends on me whether I will choose to keep on talking to him and give him a chance or not.
Binigyan ko siya ng chance. We're on our 9th month together. Kaso nung nag-post ako ng story of us having a date, parang dun nag-start na mas magbago ang lahat sa kaibigan ko. Nagpaparinig siya on twitter saying "uto uto ka naman" and such. I know it may not be for me but for who then? Wala akong kilalang pwede niyang pagparinggan niyan because ako yung una niyang pagsasabihan kung about kanino yun. We were fine after ng pangyayaring yun tapos biglang may ganun. Kahit yung iba niyang friends nag-start na magparinig sa notes and twitter, kesyo hindi raw ako bagay sa program ko, na ang toxic ko, and traumatizing ako. It was indirect but I couldn't help but think na para sa akin yun. I just confirmed na about sa akin nga after nila akong ipag-unfriend and unfollow. Sabay-sabay silang lahat, even yung friend ko.
Hindi ko alam kung mali ba yung mga nagawa ko o naging desisyon ko para humantong sa ganito? Bakit kailangang umabot sa iba niyang kaibigan yung problemang dapat sa aming dalawa lang? Why do people judge as if alam na alam nila yung buong pagkatao mo? Hanggang ngayon hindi ko pa rin maintindihan...

Naturingan na mga kaibigan, pero sila pa pala mismo ang maraming sasabihin kapag nakatalikod ka.
Group of friends kami. Babae lahat. Mula bata kami kami na ang magkakasama. Alam namin struggles ng isa’t-isa.
To the point na sa pinakamahalagang araw ng buhay ko, kayo pa talaga ang maraming sasabihin at reklamo. Ang demanding ninyo eh wala naman kayo inambag paggastos or niregalo man lang. 😂
For context, we only did an intimate wedding. Literal na family lang and silang anim na kaibigan ko wala na iba pa. Inis na inis ako sainyo dahil alam niyo short na kami sa budget, demanding pa kayo na bakit hindi invited mga jowa ninyo eh hindi naman namin sila close ni husband. kapal ng mukha 😀 Wala silang alam sa buhay namin. At marami pang reklamo that day. To the point na after ng araw na yun, i cut ties with you. Super insensitive!!!
Ngayon magtataka kayo why i don’t reach out anymore? Sana inisip niyo muna ginawa ninyo bago kayo magtaka. Dahil sa mga basura niyong ugali na selfish. Di man lang humingi ng sorry after. 👍😃
Never ever trust ALL YOUR FRIENDS. One or two is enough!

hi guys, di ko na alam gagawin ko. Sa totoo lang nahihirapan ako. Gusto ko magadjust para sa jowa ko.
Ayoko sya mahirapan dahil sa financial nya, napupunta lang sahod nya sa upa nya. Sa kaibigan nya budget at kuryente lang iintindihin nya. Naiiyak ako kasi feeling ko ako nagpapahirap sa kanya. Sa desisyon ko. Nagkaroon ako nang bad impression sa kaibigan nya dahil sa nangyare sa kanya dati na down na down sya tapos nalalaman ko nalang nagugutom sya dun.hiyang hiya sya manghiram sakin non. Nawalan pa sya nang trabaho kahit alam ko din na desisyon nya din yun. Pero kasi nakita ko nahihirap sya nung time na yun.
Pero ngayon okey na sila. Ako naman yung di okey. Di ako komportable na tumira sya dun. Ang bigat pa rin. Naalala ko yung nangyare sa kanya.
P.S. naopen ko sa kanya to, nirerespeto nya desisyon ko.
gusto kolang matahimik ako, di ko lang alam kung anong adjust ba gagawin ko for him.

Pa rant lang ... Lahat ng mata ng relatives nmin is laging nasa amin ng sister ko since (maybe?) we're from a broken family. Maybe just to guide us in case mag rebelde dahil wala both parents, nasa abroad. Father since grade 3 and mother since 3rd yr high school.
I grew up na ginagawa lahat ng gusto nila, lahat ng gusto ng magulang or relatives ko. Laging pag bigyan sister ko dahil ako mas nakakatanda (by a year lang), kunin ung collage degree na di ko naman talaga gusto, alagaan lola sa mother side kahit pa ang dami naman namin iba pang pinsan. And many more.
Then, my grandmother past away. Tapos sumunod din namatay sister ko after 2 months at the age of 22 due to motorcycle accident. Sobrang sakit nito dahil biglaan unlike nung sa grandmother nmin na due to old age na nakapag ready kami. Then nasa abroad pa parents namin. I felt so alone kahit pa anjan naman mga relatives namin and bf ko. I cried, pero I had to be strong dahil uuwi magulang namin na wala na isang anak nila.
After my sister passed away, bumalik din abroad agad parents nmin. While ako, naiwan na lang mag isa sa bahay, my bf and I decided na mag live in na. Then umuwi kami sa kanila, we decided na makihati sa business ng mother nya. I know kahit pa hindi sabihin ng mother ko and relatives ko, kontra sila sa desisyon kong yon. I know behind my back, ako pinaguusapan nila ako and bf ko, dahil hindi naman nila gusto bf ko in the first place. Eto pa lang yung desisyon na ginawa ko na hindi ko sinundan ung gusto nila. Then,every occasion namin sa family after this, halos ayaw ko ng pumunta. Dahil lagi na lang nilang tanong and sinasabi is "Ano ng balak mo nyan, magtitinda ka na lang?" "Kelan ka mag tatrabaho?" "Sayang College degree mo tsaka ung pinag aralan mong caregiver kung magtitinda ka na lang"
Then, my mother decided na umuwi na. To stay here na for good. I was so torn between my mother and my live in partner. Kung uuwi na ba ko kay mother ko, pano naman ung business namin ng partner ko? So me and my partner decided na after ng pagtitinda nmin, uuwi ako kay mother, then susunduin na lang nya ako pag gabi kahit la sobrang pagod na ko. Then here comes our relatives again with their questions. This time, di na direct saken, kay mother na "Ano ng balak ng anak mo?" "Di ka na aalis? Bat di na lang anak mo mag abroad, sayang pinang aralan" "Bakit hindi dito natutulog anak mo ngayong nandito ka na?" And many more. Ang bigat lang sakin nito dahil I grew up pleasing them, na ginagawa ko lahat ng gusto nila. Just this thing with me and my partner lang ang di ko sinunod.
I have lots of things going on in my head and hindi sila nakakatulong sa mga side comments nila. Bakit, sila ba pinapakelaman namin buhay ng mga anak nila? Sila ba gusto nilang may masabi din kami sa mga anak nila? I stayed silent all this years kahit pa alam kong andami nilang sinasabi tungkol saken.
I tried seeking for a mental health professional dahil andami ng di magandang pumasok sa isip ko. Like ending my life, na sana ako na lang nawala and hindi ung sister ko and many more. Hindi sila aware dito and isa lang naman din sasabihin nila kapag nalaman nila. Na ano, ganito na lang ako? Di mag momove on? Like what, 2yrs na lumipas since nawala kapatid ko, ganito pa din ako.
Nakakasawa na lang na bawat galaw ko, may nasasabi at nakikita silang mali. Nakakapagod na. Yaw ko na.

Share ko lang po kasi sobrang na-bobothered ako sa ginawa ng bestfriend ko sa akin.
Nung last monday po kasi ay nag uusap kami ng bff ko thru chat and that time kakatapos lang ng online exam namin. So habang binabasa ko yung message niya ay medyo inaantok na ako since maaga ako nagising para magreview na rin. So hindi ko namalayan na nakaidlip ako for 30 mins kaya hindi ko po siya nareplayan. Pag-open ko ng convo namin ang dami niyang unsent message. Nagsorry naman po ako and sinabi ko na nakatulog ako tapos inask ko na din kung ano yung unsent message niya pero hindi na siya nagreply until now.
So i find this uncomfortable and bothering talaga. Mabilis po talaga ako magreply hanggat wala akong ginawa or hindi ako pagod nagrereply po ako agad pero hindi naman sa lahat ng pagkakataon eh marereplyan ko siya agad. Hindi ako nakaupo sa isang gilid lang at aabangan siya mag-chat tapos marereplayan siya agad agad. So please, sa lahat ng makakabasa nito hanggat maari po sana eh iwasan po natin mag unsent ng message sobrang nakakabothered po talaga lalo na tong experience ko na to and hindi ko pa expected na sa matalik na kaibigan ko pa mararanasan to.
Yon lang naman hehehheheh, goodnight everyoneee!!! 🤍🤍

for context, ako (M, 14 years old) goes to a boarding school na para sa arts.
i have two friends, who are my neighbors. basically parang duo sila, kaya dahil doon palagi nalang ako na fefeeling excluded and sometimes feeling ko wla silang pake saakin. friend A treats me different from their other friends, sometimes acts bitchy mostly with their tone and body language. they're still nice friends who make me laugh, pero nasasaktan ako sometimes at feeling lost kase di ko alam kung bakit parang iba ako sakanila. on the other hand, i have my roommate whos always been there for me at is sort of like my only comfort kapag nabwibwiset ako sa dalawa kong friends. si friend A at B kase, theyre very sociable people, unlike me who cannot easily keep up in social situations and tend to get overwhelmed. they know this, and they still completely forget that i exist when we're with other people and when i talked about how i felt they apologized yet said "we just get carried away". one time i also came out on my feelings about being left out, and yung response naman nila is apologizing pero i feel like they only did it cause i talked about it, not because they cared. i am an avid overthinker too and may instances naman na sila gumawa ng di ko gusto, pero ako pa kailangan lumapit sakanila para magsorry sila. i feel scared to open up na because when i tell them something upsets me, they distance themselves and act like ako yung may mali for saying that and dont say sorry until im the one who has to come up and say sorry for talking about my feelings. they also dont like to tell me when i upset them even if theyre all for "communication". "takot kami na masira yung friendship" which is something ive never tried to do when theyre upset w me, yet sila yung magpapadistance sakin kapag ako nagopen up. di ko alam kung naguguilty lang sila o ayaw lang nila mag own up to their actions. when theyre the ones naman na may problema sa isa't isa, they act so differently and even cry for eachother. i dont want to push myself to them, i just want to stay friends with them so bad kase i love them so, so much. and when i was going thru all of that, my roommate was the only one who was by my side and my only comfort. i thought i found my person talaga. but then friend B became friends with si roommate at nagpapalibre sa canteen, most of roommates money came to friend B's snacks instead of their own food. and friend A was concerned of this at first and talked to me about it. but recently, naging close si roommate with friend B over the week, and i came back to school with friend B, friend A, and my roommate being a whole new friend group. of course nakisama ako, all of them are my friends, pero i was still excluded, and roommate found less time to hangout with me and sort of acted like they cared less for me na. friend B and A kase are strong presences, super social people who can easily take control in social situations, which can be a bad and good thing. roomie still hangs out w/ me, pero easily nananakaw yung time namin together whenever friend B and A join in. i easily get overshadowed. nabwibwiset ako talaga, pagod na PAGOD na ako. as soon as i moved on from trying to chase a friendship na hindi maglalalast--- parang nawala na din yung isang tao that i thought was my bestfriend, by the SAME PEOPLE i moved on from. slowly nakikita ko din na naiinfluence na siya kay friend a and b, in terms of humor and personality--- theyre starting to make the same problematic jokes they make. when i was closer with A and B, i really tried to get them to stop making those offensive jokes kase di maganda yun, and they tried to, i tried to understand kase they grew up around those jokes that they know are bad pero di sila nagstop. i made plans with roommate for tonight, pero here i am, listening to them laugh together in their dorm while i sit outside.
abyg kase nagseselos ako sa roommate at friends ko at feeling ko din possessive friend ako, kailangan ko tlga ng payo. one time nagopen up ako na upset ako kay friend A at B at sabi nila i always make them feel like theyre in the wrong

Huy nakakalungkot pala yung wala kang maituring na "best friend" o "main circle" no. Wala kang makwentuhan ng mga nangyayari sa buhay at paligid mo. Wala kang mayaya sa mga trip na gusto mo. Nakakalungkot din. Habang tumatanda ako mas na rrealize ko yung sinasabi nila na sarili mo lang kadamay at kakampi mo sa lahat. Yung mga tinuturing kong kaibigan na palaging kong ini include at ni rreach out, hindi naman ganon sa akin. Palagi din akong left out sa kanila siguro dahil hindi naman ako kasama sa main circle of friends nila. Nakakalungkot din pala. Pakonti onti kong sinusubukan ienjoy yung own company ko pero minsan napapaisip ako na ano kaya pakiramdam ng kahit isang tao lang sa buhay mo meron kang sigurado na kadamay mo sa lahat.

Isa po akong 30 year old na hirap na hirap makahanap ng trabaho kasi walang may gusto mag bigay ng job offer sakin. Sumisikap naman ako sa pag hanap, pero walang tumatanggap saken. May interview nga, pero di naman ako binabalikan. Minsan, gusto ko nalang sumuko kasi di ko na alam ano pa silbi ko sa mundo na ito. Nawalan na ako ng self worth dahil walang gusto tumanggap saken. Mga kaibigan ko nag papakasal na, tapos ako? Wala. Feeling ko nabigo ko ang sarili ko sa mundo. Sa totoo lang, may mga times na inisip ko na mag suicide nalang kasi parang wala na akong halaga sa mundo na ito.

Isa po akong 30 yeard old na hirap na hirap makahanap ng trabaho kasi walang may gusto mag bigay ng job offer sakin. Sumisikap naman ako sa pag hanap, pero walang tumatanggap saken. May interview nga, pero di naman ako binabalikan. Minsan, gusto ko nalang sumuko kasi di ko na alam ano pa silbi ko sa mundo na ito. Nawalan na ako ng self worth dahil walang gusto tumanggap saken. Mga kaibigan ko nag papakasal na, tapos ako? Wala. Feeling ko nabigo ko ang sarili ko sa mundo. Sa totoo lang, may mga times na inisip ko na mag suicide nalang kasi parang wala na akong halaga sa mundo na ito

So me and my girlfriend have been together na for a year—turning 2years in December.
I have this problem na palagi n'ya akong pinagseselos at hindi n'ya nilalagyan ng boundaries yung mga friends n'ya since kaibigan n'ya nga raw ito.
Palagi n'yang sinasabi na may kabit s'ya tuwing nag ddate kami, consistently n'ya itong sinasabi and it's making me think kung totoo ba yung sinasabi n'ya and ofcourse inopen ko 'to sakanya at palagi n'yang sinasabi na joke lang naman daw yun and i didn't argue about it na. But, the problem is palagi nyang ginagawa kahit nag ssorry na sya sa'kin kaya kahit anong isipin ko na wala yun, hindi talaga maalis sa isip ko.
Additionally, She have this circle of friends na full of girls and, to be honest i don't know kung valid o tama ba 'tong nararamdaman ko. Kasi naman, she would let them do any romantic stuff sakanya, such as, magkkiss, holding hands, etc.
Last week, nag send s'ya ng pictures sa akin na nasa kama sila nung kaibigan n'yang babae at naghholding hands. I ask her if nilalagyan n'ya ba ng boundaries yung mga kaibigan n'ya knowing na may boyfriend sya and she replied "bakit ko naman lalagyan ng boundaries e mga kaibigan ko 'yan" and i don't know what to feel about it, i thought once you're in a relationship you should create a boundaries with your friends kahit same gender, moreover, she suddenly remove my nickname and nag deact sya without saying a word, after an hour or two nag my day sya na kameet up yung girl na kaibigan n'ya, i ask her about this and she just said na biglaan yun.
ayun lang, huhu I don't know what to feel na kasi is it normal thing or no🙁🙁

So ayun nga, pareho kami ng kaibigan ko na binigyan ng UPLB ng offer after namin makapasa sa UPCAT, but the thing is pareho naming 2nd campus choice ang UPLB pero nakuha hindi nya nakuha ung first choice of program nya.
"UP is UP" nga daw, so inaccept na yung kanya.
Ngayon, nagmessage sa kanya ung university malapit dito samin, and nakapasa sya sa program na gusto WITH FULL SCHOLARSHIP. and ayun, gusto nya na magbackout sa UPLB.
Gusto ko sya tulungan, pero kase di ko pa naaaccept ung akin and hindi ko alam if pwede nya yun maibackout. Mahiyain syang tao, and ako lang madalas nyang malapitan, pero hindi ko alam ang gagawin and wala rin akong alam masyado sa sistema na to.

PLEASE DO NOT POST THIS ON ANY OTHER PLATFORM. GIVE ME PRIVACY NAKIKIUSAP AKO
ABYG kasi nasa video call kami ng kamag anak ng mga fiancee ko sobrang badmood na talaga ako at pangit ng mga pagkakasagot ko sa kanila. Wala naman bad words o ano pero halata sa boses ko yung irita. So, bakit daw ganon yung aasawahin ng fiancee ko.
For context: Nasira ang mood ko nung tinanong ako. “SINONG MAG HAHATID SAYO SA ALTAR?” Wala na akong Papa namatay nung pandemic. Gusto nila ihatid ako ng Kuya ko. Yung kuya ay masamang tao. Kinakamkam yung lupa namin sa probinsya kahit buhay pa ang nanay ko. Madalas pa yon mag wala mamerwisyo. Madalas din kaming minumura mura lalo kapag lasing. Humingi na daw ako ng tawad sa kuya ko at mag pakumbaba kasi mag sstart daw ako ng pamilya ko dapat daw wala ng mga samaan ng loob. Sabi yan ng Mama ng mapapang asawa ko. Ang sagot ko “ako lang po lalakad mag isa” matagal na akong breadwinner ng family ko at wala naman akong nilolook up na lalake sa buhay ko or father figure aside sa Papa ko. :( Para sakin walang makakapalit sa pwesto ng Papa ko. Ang sagot sakin: Maghanap ka kahit na tito mo. Nakakahiya may masasabi ang mga tao wala kang kahit na sino.
Ngayon asa vc kami kasama ng mga tita nya hindi ko na nacontrol ang emosyon ko. Siguro mataray na yung mga sagot ko di ko alam pag dating sa pamilya ko hirap na hirap ako kasi di naman to kagaya ng pamilya ng iba na normal na pag aaway ng mag kakapatid.
Alam ko naman na di naman intensyon makasakit pero tagos sa buto yung sakit para sakin. Hindi ko kasalanan mamatay ang Tatay ko ng maaga at lalong hindi nakakahiyang mamatayan ng Tatay.
Sinabi sakin ng Mama nya na bakit daw ganon ako sumagot nakakahiya daw sa mga tita nya. Mag sorry daw ako para mag kaliwanagan. Hindi ko alam pano ko mag sosorry kasi alam ko panget na ang tingin nila sakin. Mas okay ba na si fiancee na lang makipag usap sa kanila tungkol sa nararamdaman ko?
ABYG kapag hindi ako nag sorry?