Real ninas menores cojiendo

Paris event finals preview, three months out: Uneven bars (Part 2)

2024.05.14 09:53 foggyfoggyfiction Paris event finals preview, three months out: Uneven bars (Part 2)

Continuing on from part 1 (vault), in the lead up to the summer team selections and the Olympics, I am previewing the anticipated event final fields! Today: uneven bars.
All data is sourced from u/bretonstripes, u/freifrausicher, and Lauren from The Gymternet - thanks for your efforts!
Event Finalist Predictions
Note that gymnasts are listed by existing top score; this is not a prediction of the podium.
Preview
In the spirit of the Mustafina vs. Kocian duel of 2016 and the Derwael v. Lee duel of 2020, the bars final is once again anticipated to feature a showdown between a dominant top pair in Qiu 🇨🇳 and Nemour 🇩🇿. Together, they own the top 14 international scores since January 2023, and having both improved greatly in consistency, they are favored to take gold and silver in either order.
The early bronze medal favorite is Shilese Jones 🇺🇸, medalist in the previous two World finals, having hit 11 of her past 12 routines since a mental breakthrough in consistency at 2022 Worlds. A group of experienced competitors with a history of 14.5+ scores and routines in the 6.2-6.6 D-score can be expected to challenge Jones:
As this group is rather inconsistent, D'Amato 🇮🇹 may have positioned herself as the most likely medal spoiler by hitting all six of her routines to date this year, including defending her European title. Andrade 🇧🇷 has also shown decent consistency this quad hitting 11 of her last 12 and 22 of 25 this quad; however, all three misses came at Worlds 2022 or 2023.
These eight gymnasts alone would make an extremely deep bars final, but there are three "dark horses" who could shake things up, both for the bronze medal race and qualification to the final:
  1. Nina Derwael 🇧🇪: The reigning Olympic champion made an extremely impressive recovery from a shoulder dislocation in late 2023. Despite falling at Euros QF on bars, Derwael is on-track to be competitive in Paris, as adding back her trusty Downie or Nabieva boosts her to a 6.3 D-score. She is also no longer attempting any Tkatchev 1/2 skill which could boost her execution score, and is typically one of the most consistent bars workers.
  2. 2nd Chinese 🇨🇳 gymnast: Had China been able to keep two-time World Champion Wei Xiaoyuan healthy, she likely would be the bronze medal favorite over Jones. Nevertheless, China has shown impressive depth on this event in 2024. Yang Fanyuwei, Hu Jiafei, and Zhang Yihan have all earned high scores with hit 6.4 routines internationally, while Huang Zhuofan (6.8) and Du Siyu (6.6) hit their difficult routines at nationals. Zhang Yihan and Du Siyu are the most likely to make the team currently, and though neither are favored to medal, it wouldn't be a shock either.
  3. 2nd American 🇺🇸 gymnast: Biles has teased a couple upgrades on social media which could put her back in the medal game, but the real unknowns in the American bars scene are Lee and Douglas. Without any scores for hit routines and with questions swirling about stamina, they need to show strong performances at nationals to be considered team contenders, much less potential medalists. However, both are set to attempt at least a 6.4 difficulty routine, which would put them in the mix for bronze given their typically high execution scores.
Interesting notes:
Top Eight International Scorers of 2024 Italicized gymnasts are ineligible for the Tokyo Final (didn't qualify or 2PC)
Rank Gymnast Score Difficulty
1 Qiu Qiyuan 🇨🇳 15.450 6.8
2 Kaylia Nemour 🇩🇿 15.433 7.0
3 Kate McDonald 🇦🇺 14.850 6.1
4 Yang Fanyuwei 🇨🇳 14.800 6.4
5 Rebeca Andrade 🇧🇷 14.700 6.2
6 Alice D'Amato 🇮🇹 14.700 6.4
7 Rebecca Downie 🇬🇧 14.633 6.6
Hu Jiafei 🇨🇳 14.600 6.4
8 Melanie de Jesus dos Santos 🇫🇷 14.533 6.2
Zhang Yihan 🇨🇳 14.500 6.4
R1 Elisa Iorio 🇮🇹 14.466 6.3
R2 Elsabeth Black 🇨🇦 14.400 6.0
R3 Jayla Hang 🇺🇸 14.350 5.9
Relevant 2023 Scores
Gymnast Score Difficulty Event
Shilese Jones 🇺🇸 14.833 6.4 Worlds
Huang Zhuofan 🇨🇳 14.766 6.5 Worlds
Naomi Visser 🇳🇱 14.566 6.2 Osijek
Simone Biles 🇺🇸 14.466 6.0 Worlds
Elisabeth Seitz 🇩🇪 14.400 6.1 Euros
Du Siyu 🇨🇳 14.366 6.2 Universaide
Lorette Charpy 🇫🇷 14.133 6.0 Worlds
Other Relevant Scores
Gymnast Score Difficulty Event
Rebeca Andrade 🇧🇷 14.967 6.1 2022 Pan Ams
Nina Derwael 🇧🇪 14.700 6.3 2022 Worlds
Sanna Veerman 🇳🇱 14.533 6.3 2022 Worlds

submitted by foggyfoggyfiction to Gymnastics [link] [comments]


2024.05.14 05:15 Commercial-Lab-1066 aplicacion apuestas deportivas

🎰🎲✨ ¡Obtén 500 euros y 200 giros gratis para jugar juegos de casino con solo un clic! ✨🎲🎰
aplicacion apuestas deportivas
Regulación apuestas deportivas
La regulación de las apuestas deportivas es un tema crucial en la industria del juego en línea. En muchos países, la legalidad y supervisión de las apuestas deportivas están sujetas a leyes y regulaciones estrictas para proteger a los consumidores y prevenir actividades ilegales.
En España, por ejemplo, las apuestas deportivas están reguladas por la Dirección General de Ordenación del Juego (DGOJ). Esta entidad se encarga de otorgar licencias a operadores de apuestas, garantizando que cumplan con los requisitos legales y técnicos para operar de manera segura y transparente.
La regulación de las apuestas deportivas también abarca aspectos como la prevención de la ludopatía, el juego responsable y la protección de menores. Los operadores deben implementar medidas para promover hábitos de juego saludables, ofrecer herramientas de autoexclusión y verificar la identidad y la edad de los jugadores.
Además, la regulación de las apuestas deportivas busca combatir el amaño de partidos y otras prácticas fraudulentas que puedan afectar la integridad del deporte. Se establecen mecanismos de monitoreo y control para detectar posibles manipulaciones y sancionar a los infractores.
En resumen, la regulación de las apuestas deportivas es fundamental para garantizar un entorno de juego seguro, justo y transparente para todos los participantes. Cumplir con las leyes y normativas establecidas es esencial para promover una industria del juego en línea responsable y confiable.
Odds y cuotas deportivas
Las odds y cuotas deportivas son fundamentales en el mundo de las apuestas y el deporte. Estas cifras representan la probabilidad de que un determinado evento ocurra, así como la cantidad de dinero que se puede ganar al realizar una apuesta.
Las odds son un indicador de la probabilidad de que un resultado específico se produzca en un evento deportivo. Normalmente se presentan en formatos decimales, fraccionarios o americanos, dependiendo del país en el que se realice la apuesta. Por otro lado, las cuotas son el factor multiplicador que se aplica al monto apostado para determinar las ganancias potenciales en caso de acertar la apuesta.
Es importante entender cómo funcionan las odds y cuotas deportivas para tomar decisiones informadas al realizar apuestas. Analizar las probabilidades y evaluar cuidadosamente los posibles resultados puede incrementar las posibilidades de obtener ganancias en el mundo de las apuestas deportivas.
Además, es recomendable comparar las odds y cuotas ofrecidas por diferentes casas de apuestas para encontrar las mejores oportunidades y maximizar los posibles beneficios. Algunos apostadores también utilizan estrategias como el seguimiento de tendencias y estadísticas, o la gestión adecuada del bankroll, para mejorar sus resultados a largo plazo.
En resumen, comprender las odds y cuotas deportivas es esencial para aquellos que desean incursionar en el emocionante mundo de las apuestas deportivas. Con la información adecuada y un enfoque estratégico, es posible disfrutar de esta actividad de forma responsable y potencialmente lucrativa.
Mejores aplicaciones para apostar
Las apuestas en línea se han vuelto muy populares en los últimos años, y con ellas han surgido una gran cantidad de aplicaciones dedicadas a facilitar este tipo de entretenimiento. Si estás buscando las mejores aplicaciones para apostar, aquí te presentamos algunas opciones que no te puedes perder.
Una de las aplicaciones más conocidas en el mundo de las apuestas es Bet365. Con una amplia variedad de deportes y eventos en los que puedes apostar, esta app te ofrece una experiencia completa y segura para disfrutar de tus pronósticos favoritos.
Otra excelente opción es Bwin, una plataforma que también te brinda la posibilidad de apostar en eventos deportivos y juegos de casino. Con una interfaz amigable y opciones de apuestas en vivo, Bwin se ha posicionado como una de las favoritas entre los aficionados a las apuestas en línea.
Si prefieres las apuestas deportivas, William Hill es una app que no puede faltar en tu dispositivo móvil. Con una amplia gama de deportes y mercados para elegir, esta aplicación te permite vivir la emoción de las apuestas en tiempo real y desde cualquier lugar.
Por último, pero no menos importante, encontramos a Betfair, una app que destaca por sus opciones de intercambio de apuestas y por su innovador sistema de cuotas. Con Betfair, puedes apostar en contra de otros usuarios y disfrutar de una experiencia única en el mundo de las apuestas en línea.
Estas son solo algunas de las mejores aplicaciones para apostar que puedes encontrar en el mercado. No importa cuál elijas, recuerda siempre jugar de forma responsable y divertirte mientras pones a prueba tu suerte. ¡Buena suerte en tus pronósticos!
Consejos para apostar en deportes
Apostar en deportes es una actividad popular para aquellos amantes del deporte que buscan disfrutar de una experiencia emocionante y, potencialmente, lucrativa. Sin embargo, es importante tener en cuenta ciertos consejos para apostar de manera inteligente y responsable.
En primer lugar, es crucial investigar y familiarizarse con el deporte en el que se desea apostar. Conocer las reglas, los equipos, los jugadores y el rendimiento previo puede brindar una ventaja al momento de realizar una apuesta informada.
Otro consejo importante es establecer un presupuesto claro y no excederse. Es fundamental apostar solo el dinero que uno está dispuesto a perder, evitando así posibles consecuencias financieras negativas.
Además, es recomendable diversificar las apuestas y no apostar todo el dinero en una sola apuesta. Distribuir el presupuesto en diferentes apuestas puede reducir el riesgo y aumentar las posibilidades de obtener ganancias a largo plazo.
Por último, es fundamental mantenerse actualizado sobre las probabilidades, las tendencias y las noticias relacionadas con el deporte en el que se está apostando. Estar informado puede ayudar a tomar decisiones más acertadas al realizar apuestas.
En resumen, apostar en deportes puede ser una experiencia emocionante y entretenida si se siguen estos consejos de manera responsable y consciente. Recordar que la clave está en la investigación, la gestión del presupuesto y la información actualizada para maximizar las posibilidades de éxito en el mundo de las apuestas deportivas.
Estrategias de apuestas deportivas
Las estrategias de apuestas deportivas son fundamentales para maximizar las posibilidades de éxito al apostar en eventos deportivos. Se basan en el análisis de diferentes factores que pueden influir en el resultado de un partido, como el estado físico de los equipos, el rendimiento de los jugadores clave, las condiciones climáticas y factores psicológicos.
Una de las estrategias más comunes es la gestión adecuada del bankroll, es decir, la cantidad de dinero que se destina a las apuestas. Es importante establecer un presupuesto y no apostar más de lo que se pueda permitir perder. También es recomendable diversificar las apuestas y no apostar todo el dinero en un solo evento deportivo.
Otra estrategia importante es realizar un estudio exhaustivo de las estadísticas y tendencias de los equipos antes de realizar una apuesta. Analizar el rendimiento pasado, los enfrentamientos previos entre los equipos y otros factores relevantes puede ayudar a tomar decisiones más informadas.
Además, es fundamental seguir las noticias deportivas y estar al tanto de posibles lesiones, alineaciones y cambios de última hora que puedan afectar el resultado de un partido. La información es clave para hacer apuestas exitosas.
En resumen, las estrategias de apuestas deportivas requieren de análisis, disciplina y gestión adecuada del bankroll. Con una buena planificación y seguimiento, es posible aumentar las probabilidades de obtener ganancias a largo plazo en el emocionante mundo de las apuestas deportivas.
submitted by Commercial-Lab-1066 to u/Commercial-Lab-1066 [link] [comments]


2024.05.14 05:13 juanito_99 Qual o seu preço?

Estou puto da cara pq passei a vida inteira estudando e ate agora so fui estagiário, so que apos meu ultimo ciclo em uma empresa MUITO pika eu fiquei nesse marasmo de caçar um novo trampo e me surgiu a possibilidade de trampar de acesso de um vereador (moro em cidade pequena então nem vou falar mais nada sobre para não saberem quem são os vermes). O salário e bom pra crlh, inimaginável ganhar isso tendo 21 e so tendo experiência de estágio, mas o filha da puta deixou claro que eu so entrei pq meu pai é professor e pode angariar uns votos para ele... Agora eu estou em um lugar cheio de imbecis que não tem a menor noção do que fazem querendo me jogar umas buxas que eu nunca fiz na vida pq eles não entendem o básico das coisas. Eu sou designer gráfico e apesar de terem sido estagios eu trampei fazendo varios eventos muito feras e tenho essa bagagem de lidar com varios setores de marketing mas eles por acharem que e tudo a mesma coisa ficam me dando serviço de social midia e jornalista sendo que eu já deixei claro que eu nunca fiz nada parecido com isso. Mesmo sendo tudo muito diferente eu aceitei a pira deles e comecei a fazer essas atividades, e eu ate levo jeito, coisas que eles demoraram meses para aprender eu dominei em semanas, pq eu realmente gosto de artes e acho que pode ser vantajoso para meu currículo ter essas skills. Mas ultimamente eles tem usado um argumento de que eu "lidero o marketing " mas todas as decisões partem de duas pessoas (óbvio, parentes do vereador) e eles so usam essa cartada quando da uma merda, quando ta tudo dando certo e eles, quando sai uma coisinha de errado e tudo no meu cu. Eu sou muito calmo, mas eu to com tanto nojo deles que não sei se consigo olhar na cara ou ate ficar no mesmo ambiente, amanha eu vou ficar o dia inteiro com eles e estou morrendo de ansiedade pq tenho medo de falarem alguma coisa e eu retrucar ou ate mesmo agredir algum deles. Vale a pena eu continuar nesse inferno? Eu to com contas para caralho para pagar, to 100% fodido mas eu não aguento mais eles sério, me sinto um playboy de merda de pensar isso mas e pq me esgotou real....
submitted by juanito_99 to desabafos [link] [comments]


2024.05.14 04:25 c00chieluvr Walk in the park

MUTUAL contravisms are paradox
Generate altruism - good faith that the divine cosmos sacrifices as much as the divine self for a universally-divine goal
Those who oppose this can still benefit from contravism
However, yangs are now set in plural & are to be energized backwards [inwards] - Bounce, Whum, Dance, & Whistle
Yins are set forward [outward]: Breathe, Stance, Stretch, Worship
Helps tie working backwards theme + [eventual] countdown theme, mayora singular v menor plural, as well as gives the feeling of the self as the nexus [recipient] of these divine paradoxes.
Altruism is generated when the contravisms are approached with a sense of mutuality - altruism as equal to contravism? Setting altruism above contravism provokes an inbalanced dynamic scale.
[[Alt - tiempo as a scale vs as a range]]
Focusing on the mutual activisms blinds one to surrounding contravisms
Four Divinities?
Four divinities created by four harmonies. Altruism cannot be created unless approached with a sense of utopianism. If the "Universe" is the majora Singular, then altruisms would be the menor Plurals.
Altruisms as merits, then, paradox of two divinities interacting is that it will generate altruism. Principles as the mayora Singular & merits as the menor Plurals.
This allows for the "idea" of binary, addressing "two" sides, while ensuring to avoid paradoxes of attainable perfection. In the Real universe, two halves of a whole will never be perfectly alike. Hence the need for one to overarch the other, hence mayora Singular & menor Plurals.
submitted by c00chieluvr to crazyramblings [link] [comments]


2024.05.13 19:31 lemm_ccg Presidente do Xbox Se Pronuncia Sobre Fechamento de Estúdios, Entenda o Real Motivo

Link do nosso vídeo aqui: Presidente do Xbox Se Pronuncia Sobre Fechamento de Estúdios, Entenda o Real Motivo
Introdução
Fala clube, beleza?
Eu não gosto muito de comentar sobre assuntos polêmicos aqui, mas como esse tema foi bastante debatido dentro do WhatsApp do Clube Cultura Gamer eu vim trazer a minha opinião sobre o fechamento dos estúdios Arkane Austin e Tango Gameworks em uma decisão que podemos dizer no mínimo contraditória por parte da Microsoft.
Recentemente Sarah Bond, presidente do Xbox, deu uma entrevista para a Bloomberg e falou sobre diversos temas como: a estagnação da indústria de games, a situação da base de fãs do Xbox, o que esperar depois desses fechamentos e muito mais.
Então sem mais delongas, eu sou o Lemm, não esquece de clicar no botão curtir para o CCG não entrar em crise e nem de se inscrever para manter a nossa expectativa de mercado. Vamos analisar essa treta e sejam todos bem-vindos ao Clube Cultura Gamer.
Entenda o Caso
Tudo começou dia 07 de maio desse ano, quando o perfil oficial da Arkane Studios declarou o seu fechamento no X após decisão da própria Microsoft através da Bethesda conforme a reportagem da IGN . Para quem não tá ligado, a Bethesda é do grupo ZeniMax, adquirido em 2020 e responsável por alguns estúdios como a Bethesda de Fallout, id Software de Doom, Arkane Studios de Dishonored, MachineGames de Wolfenstein e Zenimax Online de Elder Scrolls Online.
Então agora você já sacou a relevância da empresa né?
Após essa declaração, muitos fãs e haters movimentaram as redes sociais viralizando memes, críticas e chacotas. Mas vocês sabem que o nosso trabalho aqui é justamente observar fora dessa camada e procurar entender os assuntos de forma crítica. “Então vamo nessa”.
Essa discussão toda nas redes sociais começou justamente por causa de uma reportagem da The Verge que aponta a falta de coerência ou podemos dizer sintonia entre as falas de Matt Booty, chefe do Xbox Studios, que disse um dia antes dos fechamentos dos estúdios a seguinte frase:
“Nós precisamos de jogos menores que nos tragam prestígio e prêmios”.
Qualquer fã ficaria no mínimo confuso com essa declaração, porque um dos estúdios fechados foi exatamente a Tango Gameworks, que entregou recentemente um título aclamado pelos usuários e a crítica: Hi-fi Rush.
Não só o jogo é pequeno como também ganhou vários prêmios, isso deixou todo mundo mais confuso.
Engrossando o caldo dessa sopa de treta, Aaron Greenberg, vice-presidente de marketing do Xbox, declarou na sua conta oficial do X o seguinte: ”Hi-Fi RUSH foi um grande sucesso para nós e nossos jogadores em todas as principais medidas e expectativas. Não poderíamos estar mais felizes com o que a equipe da Tango Gameworks entregou com este lançamento surpresa.”
E para fechar com chave de ouro, a presidente do Xbox deu entrevista para a Bloomberg que por sua vez não deixou de tocar no assunto.
A Entrevista
Vamos ver as principais perguntas da entrevista enquanto dou a minha opinião.
Logo de cara a entrevistadora afirma que o CEO Phil Spencer e Sarah estariam aumentando o alarme em volta da indústria de vídeo games que não está crescendo. Ela questiona o que estaria causando isso e como o Xbox pode dar a volta por cima dessa situação.
Sarah respondeu que durante os últimos anos o setor tem estado estável e que mesmo em 2023 grandes releases chegaram, porém o crescimento não tem refletido essas entregas. Tudo estaria relacionado a trazer novos jogadores, fazendo jogos mais acessíveis, mas tudo isso vem acontecendo ao mesmo tempo que o custo associado a criar triple As vem subindo juntamente com o tempo para fazê-los.
Segundo ela, o foco do Xbox é como fazer coisas para ajudar a indústria enquanto garantem que estarão lá nesse momento de transição.
O que ela quis dizer basicamente é que o número de jogadores não vem crescendo da forma necessária para manter a quantidade, qualidade e frequência de jogos triple As.
Isso quer dizer clube, que a saúde da empresa pode estar comprometida caso a estratégia atual continue sendo aplicada. É por isso que eles estão em busca de expandir a acessibilidade através do xCloud cuja única barreira é a internet, já que os jogadores não precisam de hardware para jogar. Além disso a gente sabe que todo mundo hoje tem celular e que o serviço da Microsoft também está disponível nessa plataforma.
Então é para aí que eles devem estar olhando.
Em seguida é perguntado sobre o fechamento dos estúdios Microsoft e como nós gamers devemos entender esse movimento, já que a empresa se compromete em desenvolver jogos inovadores e exclusivos.
Pra mim, uma pergunta mais que pertinente. Agora escuta e analisa comigo a resposta.
Sarah diz que é extremamente difícil tomar tais decisões e que quando olhamos para as tendências fundamentais, se referindo a estagnação da indústria, temos uma responsabilidade profunda de garantir que nossos jogos, serviços e dispositivos estejam lá, seja em momento de crise seja em momentos de crescimento.
Ela completa dizendo que o fechamento dos estúdios é um resultado dessa mentalidade.
Ou seja, ela tá dizendo que pra a Microsoft continuar no mercado de games de forma sustentável, foi necessário diminuir os custos e esses estúdios tiveram que ser sacrificados. É engraçado como ela evita dizer as palavras fechamento e crise durante toda a entrevista.
Ela tentou reforçar o compromisso da empresa em continuar tendo os seus próprios estúdios enquanto trabalha com parceiros com o intuito de entregar tanto os jogos grandes quanto os pequenos.
Ela falou sobre esse compromisso tentando tranquilizar os fãs, porque na minha opinião muita gente me incluindo, ficou com medo de que esses fechamentos representassem um retrocesso nos títulos do Xbox.
Vê só a nossa situação, nos últimos meses vemos a Microsoft comprando vários estúdios pra de repente anunciar o fechamento de alguns, incluindo o que criou o seu jogo de maior sucesso em 2023.
Daí a gente chega aqui em mais uma contradição, ora, se Hi-fi rush superou as expectativas como afirmou Aaron lá no começo, por que então a Tango foi fechada?
A verdade é que não teremos tão cedo o motivo real do fechamento do estúdio, já que nem os números das vendas foram divulgados até o momento desse vídeo. Então qualquer coisa que a gente falar aqui vai ser especulação. Tudo que podemos afirmar é que para manter o equilíbrio financeiro a Microsoft mirou em alguns estúdios e infelizmente a Tango acabou caindo na mira.
Eu não acho impossível por exemplo a continuação dessa franquia sendo feita dentro da própria Bethesda, já que o jogo mostrou o seu valor e foi muito bem elogiado.
Lembrem-se que fechar um estúdio não necessariamente representa a morte da franquia. Como os direitos provavelmente continuam mantidos, nada impede que voltem a tocar no título no futuro, principalmente se ele realmente trouxe um lucro acima do previsto.
A partir daí a presidente do Xbox focou em dizer o quão eles querem manter todos os usuários jogando através de todas as plataformas e a necessidade de manter os jogos jogáveis independentemente da geração atual. Ou seja, jogue tudo para sempre seja lá qual for seu hardware.
Nesse momento a repórter insiste se referindo à Tango e diz que uma das coisas que mais perturbou os gamers e os funcionários foi que um dos estúdios fechados criou um jogo de sucesso recentemente. Esse jogo além de trazer engajamento trouxe vários prêmios para a plataforma. Oxe, esse sucesso não deveria ter garantido o futuro do estúdio?
Daí aqui eu vou ter que repetir exatamente o que foi falado para em seguida dar a minha opinião. Ela respondeu:
“Uma das coisas que eu realmente amo na indústria de jogos é que ela é uma forma de arte criativa. E isso significa que a situação e os sucessos de cada jogo em estúdio também são realmente únicos. Não existe um tamanho único para nós. Olhamos para cada estúdio, cada equipe de jogo e para toda uma variedade de fatores quando nos deparamos com a tomada de decisões. Mas tudo se resume ao nosso compromisso de longo prazo com os jogos, recriar os dispositivos que construímos, os serviços e garantir que estamos nos preparando para poder cumprir essas promessas.”
Galerinha... Chegamos aonde realmente importa. Não tinha como ela não se posicionar e ela teve que nos dizer o que realmente aconteceu. A sua extensa fala mostrou que toda a decisão foi tomada levando em consideração todos os estúdios e suas equipes. Segundo a avaliação da própria Microsoft os quatro estúdios tiveram que sair porque era necessário manter-se saudável, e quando a gente fala saudável aqui a gente tá falando de dinheiro né pessoal? Eles removeram o que pra eles eram os estúdios menos importantes para o futuro da empresa.
Tanto é que a Roundedhose Games não foi fechada e todo mundo jogado na rua. Eles se juntaram a ZeniMax Online Studios. Algo parecido aconteceu com a Arkane Austin, que teve alguns membros anexados a Bethesda.
O maior impacto aconteceu na Tango Gameworks e Alpha Dog Studios. Hi-fi Rush continua normalmente em todas as plataformas, mas Mighty Doom será encerrado em agosto.
Daí a partir daqui o foco passa a ser mobile. Já que dos 3 bilhões de jogadores, 2 bilhões estão presentes nos celulares, sendo 1 bilhão desses consumidores de outras plataformas também.
É um número bastante expressivo que está pesando na estratégia da empresa. Eles pretendem seguir com a criação da loja de games para dispositivos móveis em julho e continuar investindo no xcloud, que segundo Sarah tem mais gamers do que eles têm capacidade de suportar. Não só isso, o cloud gaming é um mercado em ascensão, indo na contramão do que foi falado anteriormente.
De fato, o xcloud tem sido o diferencial no Xbox. Tornar tudo uma plataforma única onde cada jogador possa jogar o seu jogo e interagir com os seus amigos independentemente de onde esteja jogando é algo mágico e que há alguns anos era impensável.
Eu estou falando aqui de cross-save, cross-platform e um ambiente universal. Essa foi a estratégia apresentada por eles. Os estúdios continuam, os jogos continuam, mas o foco estará em tornar tudo isso interligado através de uma comunidade multiplataformas.
Imagine ter o seu perfil gamer presente nos jogos que você joga no PC, no celular e no console. É realmente uma boa ideia, principalmente porque os jogos estarão disponíveis entre essas plataformas de forma transparente. É como já funciona hoje para alguns jogos, onde é possível continuar seu save em qualquer dispositivo.
A presidente do Xbox também disse que vão começar apenas com os jogos deles em uma loja virtual e que pretendem expandir para seus parceiros assim que as coisas estiverem indo bem.
Nessa altura é perguntado sobre a estratégia de deixar os seus jogos disponíveis em todas as plataformas e se essa decisão foi boa além de como estaria a recepção desses jogos no Playstation.
Ela responde que eles têm observado uma boa recepção, mas que não têm dados para compartilhar no momento. Além de reforçar que o Xbox vem colocando seus jogos em várias plataformas a muito tempo.
Basicamente eles pretendem seguir com essa estratégia e isso estaria trazendo resultados.
Foi aqui que outra pergunta genial é levantada. Muitos dos jogadores de Xbox andam preocupados que a empresa esteja diminuindo o foco no hardware e que não valeria mais a pena seguir no console, já que não há mais exclusividade de jogos.
A resposta girou em torno de que essa é uma preocupação de toda a indústria. É engraçado que a resposta da Microsoft para isso é trazer um hardware mais forte enquanto cria uma plataforma única para todos os gamers.
Não concordo muito com a lógica dela de que os gamers mais hardcore não estariam abandonados. Principalmente porque eles pretendem manter os jogos acessíveis independente da geração. Isso funciona como uma barreira para a criação de tecnologias exclusivas de uma determinada geração. Na minha opinião console e PC passam a estar associados a usuários menos casuais enquanto mobile e cloud vão servir como porta de entrada da plataforma.
Isso quer dizer que os jogos vão seguir um padrão tecnológico em comum. Eu não vou mentir. No fundo eu sinto um pouco de falta de sentido em ter um Xbox quando penso sobre toda essa uniformidade na plataforma. Isso é sim uma característica positiva, mas na minha opinião vai tirar mais gente ainda do console da Microsoft.
Não tem nada melhor do que jogar deitado num sofá bem confortável no seu console devidamente plugado em uma TVzona ou quem sabe jogar antes de dormir na sua cama com o controle na mão. A grande questão é que o console já atendida a uma gama de jogadores casuais. É inegável que se você pensar em competitividade você vai pensar em PC.
Agora acompanha meu raciocínio. O hardware do console é inferior tanto em processamento quanto na capacidade de receber comandos, já que é limitado pelo joystick. Isso está mudando com a iniciativa do Xbox de fazer o seu console aceitar mouse e teclado em diversos jogos.
Pra mim o console passará a fazer sentido quando o gamer tiver um orçamento um pouco mais apertado, já que é inegável que o dinheiro gasto num console versos PC vai te trazer muito mais hardware. É aquele velho meme: “Esse jogo joga a 120 FPS no PC, mas o seu PC roda esse jogo a 120 FPS"?
Muita gente que defende o PC se gaba dizendo que pode jogar diversos jogos a 60, 120, 240 FPS em resoluções inimagináveis, mas a grande verdade é que a maioria da população não tem acesso a esse tipo de hardware, então para mim é aqui que está o mercado de consoles.
A gente vê muito o termo placa de vídeo de entrada ou placa de vídeo hightend quando estamos comprando uma placa de vídeo, certo?
Esse cenário é exatamente o que está acontecendo com os hardwares para gamers genericamente falando, é claro. Na minha analogia o celular representa a placa de vídeo de entrada, enquanto o console passa a ser a placa de vídeo mid e o PC a placa de vídeo highend.
Vamos chegar a um patamar onde pensaremos no investimento total pra se jogar e não mais em um amontoado de planilhas comparando preços de peças de computador de entrada. Os novos gamers chegarão pelo cloud e celular a baixíssimo custo. Naturalmente vão querer maior jogabilidade ou competitividade, podendo migrar para o console ou computador dependendo do dinheiro disponível, por isso eu acho que em certa medida a estratégia do Xbox está correta.
Minha única preocupação é que a qualidade dos jogos caia, já que o custo e o tempo vêm aumentando em uma velocidade diferente da quantidade de usuários. Impactando o lucro.
Conclusão
Na minha opinião estamos chegando em uma fase que outras indústrias outrora muito robustas chegaram. Lembra da indústria de filmes? Que teve um período em que as pessoas só assistiam no cinema, depois passou pela era do aluguel de filmes em locadoras, depois a era do torrent e por fim chegamos aos streamings de vídeo acessível para todo mundo?
É isso que está acontecendo com os jogos em certa medida. Chegamos aqui ao final de um capítulo da indústria de jogos e estamos presenciando o virar da página, que nos trará outra perspectiva de jogar. Muitos gamers mais antigos vão receber essa mudança de uma forma negativa, mas a verdade é que no capitalismo tudo se transforma em prol do aumento da eficiência visando o lucro.
Especificamente sobre a qualidade de jogos no Game Pass, podemos esperar por parte dos estúdios Microsoft mais foco em grandes títulos para poderem competir com o seu principal rival: Sony. A própria presidente deixou claro que eles pretendem subir o nível e trazer títulos de peso para a sua plataforma ao mesmo tempo que abrem o leque de opções para os assinantes do Game Pass.
O que não ficou claro para mim é se eles vão ter o orçamento e a capacidade de competir com uma empresa tão bem-posicionada. Principalmente porque é inegável que os exclusivos do Playstations fazem mais sucesso. Eu acho que essa fase de estagnação e pressão dentro da indústria no fundo é uma oportunidade para a Microsoft se superar e tentar alcançar a rival que também passa por mal bocados.
Alguma ginástica financeira além de fechar estúdios vai ter que ser feita por causa do atual crescimento do custo de desenvolvimento de jogos grandes e eu estou muito curioso qual vai ser a solução das empresas. Acho que já entendemos o posicionamento do Xbox e tudo que podemos fazer agora é jogar e se adaptar ao novo cenário.
Somos privilegiados porque esse mal-estar está acontecendo em um setor voltado ao lazer e que não trará impacto negativo significativo às nossas vidas. Não esquece de me seguir nas redes sociais e a gente se vê por aí. Muito obrigado por participar até aqui.

submitted by lemm_ccg to ClubeCulturaGamer [link] [comments]


2024.05.13 17:52 Hitman_Agentee_47 Ella me dejo y no entiendo el por qué

Bueno nose si alguien va a leer esto pero no tengo con quien hablarlo y necesito desahogarme. Hola gente de reddit comenzare diciendo una breve descripción de mi vida primero, mi madre lamentablemente fallecio cuando era muy pequeño, somos una familia numerosa por lo cual tenia hermanos más menores que yo lo cual fue un golpe muy duro para nosotros, luego de su muerte nuestro padre se volvio completamente ausente ya sabes tipica familia promedio de latinoamerica por lo que ya debes de imaginarte más o menos a lo que voy. Practicamente fui criado por mis herman@s mayores fue muy dificil ya q no eramos una familia completamente estable financieramente lo cual le agradesco mucho a mis herman@s mayores por habernos criado. Por razones de la vida nos hemos separaro y vivimos por separado. Actualmente soy una persona muy reservada, sobrepienso mucho las cosas lo que me a vuelto una persona insegura de mí mismo y no soy muy bueno haciendo amigos por lo que casi ni tengo. Ahora bien el tema sobre lo q quiero hablar es sobre que hace dos meses mi pareja termino conmigo lo cual he podido sobrellevar medianamente bien. Resumiendo conoci a R (como la llamare por temas de privacidad) unos 3 años después de la muerte de mi madre, si nos conocemos desde la niñes, y desde ese primer momento senti lo q nunca antes habia sentido en mi vida (tengamos en cuenta q apenas eramos niños como para saber lo q era ese sentimiento), no hablabamos mucho nisiquiera sabía como de llamaba la conoci solo de casualidad, pasaron los años fuimos a la misma escuela secundaria yo en división D y ella en la división E, en ese tiempo nunca me anime a hablarle y luego en tercer año llego la pandemia de covid, me entere que ese año R pudo aprobar y yo no lo cual no pude verla en 2021 ya que a la escuela que asistiamos los de cuarto año como los quinto y sexto ivan de tarde y yo iva de mañana. En verano de 2022 me anime a hablarle, lo cual no tenia muchas espectativas ni esperanzas de nada y para mi sorpresa hablabamos como si nos conocieramos de toda la vida y nos hicimos muy buenos amigos, ahora bien su familia nunca me aceptaron me despreciaban diciendo q era una mala influciencia para R, su madre hasta le revisaba su celular para ver de que hablabamos y lo peor es que aveces me respondia ella los mensaje. En ese tiempo R estaba saliendo con alguien lo cual me hizo sentir pesimo pero de algun modo tenia que disimular que ya no sentia nada por ella pero a medida que hablabamos era algo que no podia controlar y un dia me dice para ser mejores amigos lo que complico un poco las cosas pero acepte, cabe destacar que sus padres nunca la dejaban salir por lo cual nunca nos veiamos y solo pudimos vernos al empezar el ciclo lectivo. Yo ya iba de tarde y ella iva un año más adelantada y por una discución que tuve con sus padres me bloquearon y solo nos podiamos ver y hablar en los recreos de la escuela lo cual era mision imposible ya que sus amigas no le permitian que este conmigo, debido a esto y otros problemas más tuve que dejar de hablarle a finales de ese año. Me concentre en mis estudios, me inscribi al gimnasio gracias a la insistencia de un amigo y se podría decir que me iba muy bien pero algo faltaba sabes no puedes simplemente superar a una persona cuando te la vives cruzando en la calle (esto porque vivimos en la misma zona) y en la escuela, sentia una sensacion de vacio como si nada de lo que estaba haciendo tenia sentido. Por lo q un año después ya a finales del año 2023 decidi hablarle de nuevo pidiendole disculpas por haberme ido sin darle alguna explicación y creyendo que seriamos amigos de nuevo aunque en el fondo queria algo más que solo su amistad. Estuvimos hablando algunas semanas y sin saber como empezamos a salir se podría decir que era una relacion a escondidas ya que su familia y amigas no querian verme con ella, el primer mes estuvimos bien siempre que habia algun problema lo hablabamos todo era perfecto, aclaro hablamos solo de noche hasta altas horas de la madrugada ya que su madre le seguia revisando el telefono y ya daba por hecho de que R ya no tenia contacto conmigo ya que claro un año fue mucho tiempo como para asegurarse de que ya no hablabamos más. Cuestión que en la ultima semana de clases R se volvio fria, cortante y distante conmigo sin razón aparente lo cual intente hablar sobre ese tema pero supuse que era por el estrés ya que era su ultimo año y estaba pasando por muchas cosas. El ultimo día intente hablar con R pero simplemente ella no queria hablar conmigo lo cual me dolio un poco ya que desde antes de empezar a salir dijimos que la comunicación entre nosotros siempre tenia que existir. Lo cual decidi darle espacio para que se concentre en su colación, recepción y todo eso y creia que después de que se liberará de todo eso me hablaria, nunca lo hizo y así pasaron 2 meses sin recibir noticia alguna de ella, mis amigos en ese momento me dijeron que ya se había terminado todo, cabe destacar que era mi primera relación real y no queria aceptar que se había terminado mi relación con R por lo que decidi hablarle y esa noche estuvimos hablando varias horas pudimos resolver el problema y quedar bien. Luego de eso hablamos solo una dos o tres veces más luego ya no me hablo más por otros dos meses más. Ya un mes después de haber iniciado las clases me habla y un tema que veniamos hablando desde el año anterior es que debido a que ella estara estudiando un profesorado y yo en mi ultimo año no ivamos a poder hablar ni mucho menos vernos tan seguido como quisieramos, ya que iva a consumir la mayor parte de nuestro tiempo, ese día salgo de la escuela y fui a verla a la salida de su profesorado ya de noche y esa fue la ultima vez que nos vemos en un contexto de pareja. Un mes después de eso debido a algunos problemas que tenia por sobrepensar mucho le conte lo q me pasaba y nose si se malinterpreto lo que le dije pero no le gusto y lo tomo como reclamo y yo ese dia estaba con la cabeza a full estaba muy estresado muy abrumado y solo queria liberar sacarme todo ese peso de encima desahogandome con ella un día que nos pudimos ver, imaginense q estaba muy mal que llore en sus brazos y por ese motivo ella decidio terminar conmigo, si gente debido a eso ella tomo esa desición argumentando que estaba siendo egoista, que no me estaba haciendo bien y que no le estaba aportando nada a mi vida y que era mejor que la dejemos hasta ahí, intente decirle que eso no era cierto que era todo lo contrario pero dijo que eso era lo que pensaba y que nada de lo que diga iba hacerla cambiar de parecer y bueno yo no sabía no entendia por qué tomo esa desición con tanta insistencia sin siquiera poder hablar sobre el tema y buscarle alguna solución, aunque sinceramente nunca supe cual fue el problema o cual fue mi error para que haya tomado esa desición. Pero bueno ya han pasado dos meses después de eso el primer mes me dolio al principio pero intente enterderla y hasta el día de hoy no lo consigo, me ha bloqueado y no entiendo por que y actualmente no tengo amigos vivo como en modo avion ir a la escuela entrenar y mi casa, intento ser positivo, tengo días buenos y otros no tan buenos. Llege a pensar en ir a verla, per algo me dice que mejor no lo haga y que la deje tranquila, ella tomo una desición y la respeto y no voy a reclamarle ni a reprocharle nunca nada. Si haberme dejado le dio la paz y la tranquilidad que necesitaba, me alegra entonces q haya sido así. No tuve la oportunidad de despedirme asi que si el destino quiere que leas esto come bien, toma mucha agua, abrigate bien que en estos tiempos hace frio, cuidate mucho, espero que todos tus objetivos, metas y sueños de los que un día me contaste se hagan realidad y bueno ya lo sabes todo te quiero muchisimo como el primer día en que te vi cuando eramos niños, te amo de aca a la luna ida y vuelta, te deseo siempre lo mejor y espero de corazón que puedas encontrar la felicidad que no pude darte y no te preocupes por mí estaré bien, siempre estoy bien ;)
submitted by Hitman_Agentee_47 to cuentaleareddit [link] [comments]


2024.05.13 08:38 GlassPersonality7901 La fórmula del éxito

Desde lograr el aprendizaje de las primeras nociones de matemáticas hasta alcanzar una alta posición ejecutiva, pasando por la búsqueda de ganar dinero haciendo negocios y, porque no, alcanzar éxitos personales como aprender un idioma o jugar mejor al tenis, estamos en forma permanente persiguiendo metas y objetivos a lo largo de nuestra vida.
También estamos interesados en los éxitos colectivos que nos involucran; que nuestro equipo de futbol gane el campeonato, que la economía de nuestro país crezca, que la empresa donde trabajamos tenga buenos resultados, etc.
Es evidente que el éxito, no siempre de alcanza. Y cuando ocurre, sucede en diferentes grados. No es lo mismo, aprobar con 4 que aprobar con 8 el examen de matemáticas. No es lo mismo llegar a CEO de una compañía multinacional que ser jefe de sector en un supermercado. Tanto Messi como Cristiano Ronaldo ganaron el balón de oro, pero no es lo mismo 8 que 5.
Con independencia del grado de conformidad que cada uno tenga de los logros alcanzados, es una realidad objetiva que hay personas, equipos deportivos, empresas y países más exitosos que otros.
Lógicamente, es de esperar que nos preguntemos en que va la diferencia de lograr el tan deseado éxito. ¿Por qué me cuesta tanto superar los exámenes de matemáticas mientras que a mi compañero de banco lo hace casi sin estudiar? ¿Por qué el puesto de CEO fue para Martín y no para Rodrigo? ¿Que hace que la música de Coldplay sea tan escuchada? ¿Qué factores contribuyeron para que Messi finalmente logre levantar la copa del mundo en 2022?
Existen innumerables opiniones y puntos de vistas sobre el tema. Algunos dirán que todo depende del esfuerzo, otros que hay gente que tiene mejores oportunidades que otros dependiendo de su cuna, o ¿será que simplemente algunos están tocados con la varita mágica de la suerte?
En el año 2020, Alberto Fernandez, en ese momento presidente de Argentina, sorprendió con una frase polémica: “Lo que nos hace evolucionar o crecer no es el mérito, como nos han hecho creer en los últimos años, porque el más tonto de los ricos tiene muchas más posibilidades que el más inteligente de los pobres”
Si se quisiera soportar con mayor rigurosidad dicha frase, uno podría revisar la lista de los principales millonarios del mundo y encontrar que todos pertenecen una familia que, al menos, tenía una posición económica que les permitió una buena educación y un apoyo inicial para sus negocios.
Por otro lado, es fácil encontrar cinematográficas historias de superación personal donde personajes de orígenes humildes logran éxitos enormes basado exclusivamente es su talento y esfuerzo.
Desde Diego Maradona nacido en uno de los barrios mas pobres de Buenos Aires, pasando por la cantante francesa Edith Piaf, criada en los prostíbulos de Paris y llegando a Johan Gauss, físico matemático alemán proveniente de una familia campesina, es posible revivir estas historias en películas, novelas y series de televisión donde se muestra que ya sea en el deporte, el arte o la ciencia es posible alcanzar el éxito con la dosis adecuada de talento, esfuerzo y … ¿algo de suerte?.
Cuenta la historia, que Maradona casi se pierde el fichaje para Argentinos Juniors porque el día de la prueba no tenía dinero para el transporte, finalmente un amigo lo ayudo para que llegue a la cancha y allí inició su exitosa carrera deportiva.
El 5 de enero de 1964, Rod Stewart estaba tocando la harmónica en una estación de tren cuando pasaba el vocalista de la banda All Stars, lo invitó a sumarse y allí empezó su carrera profesional.
Si estos eventos “fortuitos” no hubiesen ocurrido, ¿nos hubiésemos perdido de conocer la genialidad de Maradona y el talento de Stewart? ¿o hubiesen llegado igual al éxito por otro camino? Nadie lo sabe, se podrían plantear millones de escenarios contra fácticos.
Pero si es posible deducir algunos escenarios basados en la realidad del entorno. Por ejemplo, es muy probable que Maradona hubiera sido tarde o temprano descubierto por el mundo de futbol debido a que Argentina cuenta con un enorme entramado de clubes de futbol locales, entrenadores, reclutadores y es el deporte mas popular en el país. Por el lado de Stewart, el entorno de londinense de los 70s, sin dudas fue un excelente caldo de cultivo para su talento musical.
En el entorno empresarial, para salir de las áreas del deporte y el arte, también existen casos de éxitos y fracasos que son estudiados en las universidades de negocios. Siendo uno de los más emblemáticos de la era moderna el caso de Steve Jobs en Apple. ¿Puede explicarse por un solo hombre, que una compañía que estaba prácticamente en quiebra en 1997 a convertirse en la empresa mas valiosa del mundo 20 años mas tarde? Seguramente se podrían encontrar miles de empresas similares han estado en situaciones similares, con líderes muy carismáticos y brillantes pero que finalmente no lograron el mismo nivel de éxito.
Lo cierto es que tenemos una tendencia a construir las historias de éxito de “atrás hacia adelante”, esto es, tomamos un ejemplo de éxito (Apple, Maradona, Stewart) y luego vamos hacia atrás para “explicar” los factores que contribuyeron a su éxito. Lo que nadie advierte, es que esos mismos factores (talento, mérito, inteligencia, etc) se pueden encontrar en un montón de casos de no-éxito (o éxitos mucho más moderados). Existen millones de deportistas, artistas y ejecutivos que no ha llegado a la cima a pesar de estar en niveles de talento muy similares a los que si lo han hecho.
Ahora, más allá de cada caso puntual, es intuitivo que existe una clara correlación entre factores como el talento, la dedicación y el entorno con los resultados finales de cualquier emprendimiento personal o grupal.
Se plantea entonces el desafío de construir un modelo para vincular el resultado positivo con los factores que contribuyen para tal fin. Un modelo que sea representativo de la mayoría de los casos y que nos permita describir la realidad de manera objetiva y sin apelar a los paradigmas habituales.
Para lo cual primero necesitamos entender que es “un modelo” y como se construye. Las ciencias sociales proveen un gran soporte para entender estos fenómenos, pero en este caso se busca plantearlo desde otro punto de vista y apelar a la estrategia que utilizan las ciencias duras para modelar la realidad.
Los ingenieros hacen uso hace años de modelos para explicar la realidad física de los procesos técnicos e industriales. Esto les permite entender el comportamiento de los fenómenos físicos y sacar provecho efectivo de dicho entendimiento. Por ejemplo, los modelos que permiten entender el comportamiento de los materiales permiten calcular la cantidad adecuada de cemento para que un edificio se mantenga en pie; los modelos aerodinámicos permiten diseñar los aviones y los modelados químicos permiten establecer que reactivos combinar para fabricar los plásticos que utilizamos a diario.
Es muy común en el caso de las ciencias duras que estos modelos estén apoyados por las matemáticas, ya que la mayoría de los fenómenos físicos tienen un comportamiento predecible y cuantificable. Por ejemplo, hace muchos años, se sabe que la ley de gravedad responde a la siguiente formula cuando se quiere modelar un cuerpo que cae desde una determinada altura:

H = 0,5 * g * t^2


Siendo H la altura desde donde se arrojó el cuerpo, g la aceleración de la gravedad que siempre vale 9,8 y t el tiempo que tarda el cuerpo en llegar al suelo.
Digamos entonces que queremos utilizar este modelo para un caso práctico. Supongamos que estamos en el campo, sin instrumentos de medición y queremos conocer la altura de un acantilado. Podemos arrojar una piedra y contabilizar el tiempo que tarda en llegar al suelo. Digamos que tardó 3,37 segundos.
Luego multiplico: 0,5 x 9,8 x 3,37^2 = 55,6
Entonces podemos determinar que el acantilado mide 55,6 metros.
Observemos las ventajas que tiene conocer el “modelo de la gravedad” al permitirnos conocer la relación que existe entre la altura y el tiempo. Aún si no tuviéramos la formula exacta, es intuitivo que cuanto mas tiempo tarda en llegar la piedra, mas alto es el acantilado y por comparación con otros riscos podríamos estimar una altura.
Obviamente, los comportamientos sociales, no pueden modelarse de manera cuantitativa como los fenómenos físicos. Sin embargo, es posible que podemos utilizar modelos conceptuales equivalentes que nos permitan describir el fenómeno de manera general y considerando los principales factores.
Es importante aclarar que todos los modelos tienen limitaciones y simplificaciones, en el caso de la piedra, por ejemplo, no se tienen en cuenta factores secundarios como el rozamiento con el aire durante la caída, las variaciones de la gravedad según las coordenadas y otros factores que podrían hacer diferir los resultados.
Claramente cualquier modelo que traté de describir un fenómeno social, tendrá limitaciones y simplificaciones aún mayores, pero el objetivo no es cuantitativo sino conceptual. Para que tratar de explicar cómo se relaciones los distintos factores entre sí, para luego, poder actuar o influir o simplemente entender cada uno de ellos y su efecto en el resultado.

Empecemos entonces por lo básico, definamos que es el éxito. Según el diccionario:
“Resultado feliz y satisfactorio de una empresa o acción emprendida”
“el cumplimiento de un objetivo o propósito”
“triunfo, logro o victoria en algo que nos hayamos propuesto”
Por ende, es claro que el éxito es un resultado puntual y responde a una situación u objetivo específico. No es un estado permanente sino una situación coyuntural. Puede lograrse hoy y mañana tal vez no. Puede lograrse en algunos aspectos y no en otros.
Sin embargo, es habitual hablar de “personas exitosas” o “equipos exitosos”. Se entiendo que son personas o grupos que han logrado recurrentemente los propósitos que se definan alcanzar o que han alcanzado un logro significativo y permanente. Una empresa que creció, un artista reconocido por su trayectoria, un país que se desarrolló, un equipo que ganó el campeonato, etc.
Ahora bien, todo éxito es relativo, podríamos medir el grado de éxito en una empresa si lo comparamos con el resto de las empresas de su sector o región, lo mismo se podría hacer con las personas, sus carreras y sus logros. Dicho éxito puede medirse dependiendo del contexto según diferentes métricas: dinero acumulado, capitalización bursátil, trofeos deportivos, seguidores en Instagram, reproducciones en Spotify, etc.
Por ejemplo, si comparamos a los Rolling Stones con los Guns n Roses, independiente del gusto musical de cada uno, es claro que Rolling Stones es la banda mas exitosa de las dos, sea que se mida en años de trayectoria, discos producidos, discos vendidos, recitales realizados y cantidad de fanáticos alrededor del mundo. Rolling Stones tiene 61 años de trayectoria y ha vendido 242 millones de álbumes mientras que GnR ha vendido 124 millones en 38 años de trayectoria discontinua. Dos bandas muy exitosas desde luego, pero una mas que la otra si las tenemos que comparar.
En el ámbito de las empresas tecnológicas, se puede discutir si es más exitosa Apple con 2900 millones de valor de mercado o Microsoft con 2800 millones del mismo indicador, pero nadie duda que ambas son mucho más exitosas que Oracle que tiene 320 millones de Capitalización bursátil.
Yendo a ejemplos más mundanos, si medimos el éxito económico que tiene un dentista en Europa frente al mismo profesional en Latinoamérica, es claro que el primero tiene una ventaja sobre el segundo debido al contexto de una economía mas desarrollada y prospera.
Entonces, con todo lo anterior, podríamos ponernos el objetivo de definir un modelo que nos permita asociar el “grado de éxito” con los factores que contribuyen al mismo. No existe una metodología matemática para vincular estos factores, pero a lo fines conceptuales podemos proponer una formula sencilla que nos permita analizar cada factor por separado.
Como una primera aproximación, vamos a proponer diferenciar los componentes externos a la persona o grupo, del éxito personal logrado por propio mérito.
Podemos diferenciar dos factores externos principales, el legado y el contexto.
El primero hace referencia al efecto de las ventajas obtenidas por herencia o legado de antepasados, familiares o tutores. Por ejemplo, el dinero heredado de la familia cuando se trata de un empresario, o la ventaja de pertenecer al círculo mediático en un artista.
El segundo hace referencia al contexto general o entorno del país, región o época en la que se evalúa cada caso.
Si asumimos que el nivel de éxito total será la suma de el éxito por merito propio, más el que me aporta el entorno y los legados familiares, surge la siguiente formula:

Éxito Total = Éxito Propio + Legado + Contexto

Ahora bien, se miramos en detalle el éxito propio, podríamos diferencias tres factores principales: el talento, el merito y el azar. Los cuales se combinan para dar un resultado que dependerá exclusivamente de factores inherentes al individuo o grupo evaluado.
Dado que cada uno de estos factores tiene un efecto potenciador sobre el otro, es razonable plantear su relación como una multiplicación:

Éxito Propio = Talento x Merito x Azar

Indicando que los factores se potenciaran o afectaran entre si para dar el resultado, si tenemos talento alto, pero no hacemos merito o no tenemos suerte, es poco probable lograr el éxito.
Podríamos pensar en cada unos de estos factores numéricamente como un valor entre 0 y 100%. Si se multiplica un talento del 100%, con un merito del 50% y un azar del 50%, el resultado que se obtiene es 25%.
De todas maneras, estas relaciones no pretenden utilizarse para realizar cálculos precisos, sino para entender y describir la relación entre los factores de una manera metódica y objetiva.
Si combinamos ambas formulas anteriormente detalladas, llegaríamos a los que podríamos llamar “la fórmula del éxito”:

E = T x M x A + L + C
Donde:
E es el nivel de éxito de la persona o grupo en un dado objetivo o disciplina
T es el Talento natural individual o la suma de talentos de grupo en la disciplina
M es el Mérito que se ha dedicado al objetivo evaluado
A es un factor relacionado con el Azar
L es el aporte que el individuo o grupo heredó o le fue dado. El Legado de sus ancestros o antecesores.
C es un factor asociado con el Contexto. País, Mercado o Época donde se desarrolla la actividad evaluada.
Vamos a analizar cada uno de los elementos de este formula en detalle para encontrar los mecanismos que aportar a cada uno de ellos y que sentido tienen en nuestro análisis.

~El Legado~
Este es uno de los factores mas controversiales del éxito. Es la herencia de los ricos o las ventajas comparativas que tuvo alguien por pertenecer a una familia o grupo en particular.
Es posible encontrar en Youtube, un video donde un profesor de ciencias sociales realiza un experimento con sus estudiantes.
Los lleva a un campo de carreras y les dicen que van a tener que competir en una carrera de velocidad. Pero con una particularidad, todos tendrán la misma meta, pero no la misma línea de largada. Entonces pone a algunos estudiantes a pocos metros de la meta, mientras que a otros los pone muy por detrás de la línea de largada. Obviamente, los estudiantes mas retrasados comienzan a quejarse que la regla es muy injusta y que no hay forma de ganarle a los que arrancan con ventaja.
La idea de este experimento es justamente mostrar una contradicción entre la meritocracia y las ventajas de cuna que tienen los distintos miembros de una sociedad. De alguna manera, poner en evidencia un supuesto fallo en el concepto fundamental del sistema capitalista que dice que la competencia es justa y equitativa por que cada uno logra en función de lo que se esfuerza.
Sin embargo, el experimento se olvida de una de las características fundamentales del ser humano, su mortalidad inevitable y la búsqueda de continuidad a través de la descendencia.
Los humanos somos seres tribales, todos y cada uno de los logros de la humanidad se han basado en logros previos obtenidos por nuestros antepasados, quienes nos legaron sus éxitos para nosotros los continuemos y aumentemos.
Un experimento mas representativo sería realizar una carrera de postas, donde cada estudiante de una vuelta a la pista y pase la posta a un compañero. Si la carrera es larga y consta de varias postas, realmente no haría mucha diferencia si algunos de los primeros corredores salieron un poco adelantados.
El legado para un grupo puede ser el legado cultural de un país, la historia deportiva de un club, las alianzas entre razas o países, etc.
Es evidente que los hijos de Rockefeller, tuvieron ventajas sobre otros niños. Si se midiera su éxito por la cantidad de dinero que tienen hoy en el banco, seguramente superaran a muchos empresarios que construyeron su dinero de la nada. Sin embargo, ¿Cuál se considerará mas “exitoso”, un rico por herencia que tiene 100 millones o un rico por propio merito que tiene 50 millones?
El mito de la que la competencia es la base del capitalismo hace mucho que quedo descartado. Por el contrario, el mayor factor de éxito de las sociedades modernas es la colaboración social, dentro de lo cual la competencia cumple un rol pero no es el principal factor. Lo cierto es que en la mayoría de los casos el avance de una parte de la sociedad (una familia, una región, un país) termina impactando positivamente en las demás partes de la misma comunidad. El legado es una forma de colaboración social intergeneracional.
Entonces, para que sea aún mas representativo, el experimento de la carrera debería permitir que cuando los primeros estudiantes lleguen a meta puedan apoyar a los estudiantes que aún no llegan y que el primer puesto en el podio sea para todos los que lleguen, sin importar quien llego primero.

~El Contexto~
En este factor el individuo o grupo tampoco tiempo influencia o mérito propio. Es la base de resultados que se obtiene gracias al país donde naciste, la época donde viviste o las circunstancias generales que te tocaron.
A diferencia del legado, este factor contempla las ventajas generales y no particulares del individuo. Son ventajas que comparte con todos los ciudadanos del mismo país, región o época.
Un trabajador del primer mundo tiene un factor de contexto mayor que un trabajador de un país con menores ingresos per capita si se quiere medir el éxito económico.
Un cantante de rock en español de los 80 tendrá bajo factor de contexto si se compara con un cantante de rock en ingles de la misma época si se mide su éxito en discos vendidos.
Aumentar el factor de contexto es posible. Ello ocurre cuando un país se desarrolla, un mercado se potencia, una cultura se difunde, etc.
Los trabajadores de los países en vías de desarrollo podrían alcanzar el mismo ingreso per cápita de los países desarrollados y contar con las mismas oportunidades. Los cocineros peruanos aumentaron sus posibilidades de éxito gracias a los pioneros en popularizar la cocina peruana de alta calidad. Los futbolistas brasileros tienen un mayor factor de contexto si se los compara con los futbolistas de Asia donde el deporte no esta tan difundido.
Como individuos no podemos hacer mucho para mejorar el factor de contexto, pero si podemos hacerlo como una tarea colectiva. Depende de todos los interesados y participantes de la actividad en mejorar las decisiones políticas, popularizar la actividad y conseguir mejores condiciones.
Esto explica la existencia de sindicatos, colegios de profesionales, sociedades de fomento y partidos políticos.
Entonces, si bien hemos definido al contexto como un factor externo debido a que no es inherente al individuo, es mucho lo que podemos hacer colectivamente para aumentar este factor y con él aumentar nuestras posibilidades de éxito de todos los individuos de la sociedad.

~El talento~
Todos entendemos el concepto de talento. Su definición formal se puede describir según:
Capacidad para desempeñar o ejercer una actividad.​Está vinculada a la aptitud o la inteligencia. Se trata de la capacidad para ejercer una cierta ocupación o para desempeñar una actividad. El talento suele estar asociado a la habilidad innata.
En este caso, nos vamos a referir al talento asociado a la actividad que se pretende evaluar. Si se desea predecir la probabilidad de éxito en un deporte, será el talento para practicar dicho deporte. Si se desea, explicar el éxito de una empresa, se considerará la suma de los talentos de la organización para lograr dicho éxito. Obviamente, a mayor talento, mayor la posibilidad de tener éxito.
El talento en este análisis, lo vamos a considerar un factor innato o intrínseco de los individuos y que no se modifica con el tiempo ni la práctica. Es cierto que una persona con talento natural para determinada actividad puede aumente sus capacidades a través de la practica y el entrenamiento, pero a ese factor lo consideraremos en el factor del mérito. De esta manera podemos diferenciar el efecto de la lotería genética donde el individuo no tiene mayor control y el esfuerzo que se hace para mejorar sobre esta base original.
Siendo así, alguien podría pensar que no hay nada para hacer respecto del talento natural que le tocó a cada uno. Es una cuestión de azar y no depende de nosotros. Sin embargo, podemos hacer algo muy importante: Identificarlo.
Identificar el potencial de los individuos en forma temprana es fundamental para enfocar los esfuerzos en sacar el máximo posible de dicho potencial. Esto aplica tanto a niños en la escuela primaria, jóvenes deportistas de las inferiores de un club de futbol y nuevos profesionales en una empresa tecnológica.
Desde los departamentos de recursos humanos hasta los reclutadores de talentos deportivos, el foco del esfuerzo se pone en los individuos que muestran las mayores características de talento natural ya que allí es donde cada hora de trabajo se multiplica por un mayor factor de talento.
Por el contrario, si alguien disfruta mucho de alguna actividad, como jugar al futbol, tocar la guitarra o pintar, pero puede identificar de manera objetiva que no tiene un nivel de capacidades naturales para dicha actividad en comparación con los requisitos necesarios para ejercer dicha actividad en forma profesional, podrá articular decisiones para no confiar su futuro a esta actividad y mantenerlo solamente como hobby mientras busca mejores estrategias como forma de sustento.

~El mérito~
El significado formal del mérito se puede describir según:
“Acción, circunstancia o cualidad que hace algo o alguien digno de aprecio o reconocimiento”
En nuestro modelo, vamos a considerar el concepto de “acción” como el punto fundamental del factor mérito. Esto es, “lo que hacemos para lograr el éxito”. Es el esfuerzo, la práctica, la capacitación, las horas de entrenamiento y la dedicación que se pone en una determinada tarea.
Claramente este es el factor donde tenemos mayor incidencia en forma personal o como factor de gestión. Aquí es donde se enfocan los mayores esfuerzos para lograr el tan deseado éxito. Cuanto mayor tiempo, esfuerzo y concentración pongamos en lograr un objetivo, mayor será la posibilidad de tener éxito. Por le contrarió, mas allá de las habilidades naturales que cada uno posea, si no se dedica un mínimo esfuerzo para lograr un objetivo, será muy difícil alcanzar la meta.
Obviamente, en la vida real, el merito y el talento se potencian entre sí. Un deportista talentoso que, a su vez, se dedica fuertemente a potenciar su habilidad, logra un incremento de sus capacidades y talentos natural.
Todo modelo necesitar recurrir a simplificaciones para realizar análisis y predicciones. En este caso, vamos a considerar los factores naturales, genéticos e intrínsecos en el factor del talento y los factores de acción, dedicación y comportamientos en el factor mérito.
Así las cosas, mientras en el caso del talento es clave identificación, en el caso del mérito es clave la acción. Aquí debemos evaluar los comportamientos de las personas o grupos relacionados al logro del objetivo. A mayor dedicación o mejores prácticas, mayor es la posibilidad de lograr el éxito.
Este concepto es el que soporta la idea de la meritocracia. La misma se basa en la lógica de “quien más merito hace, mayores resultados y beneficios consigue”. Lo cual es, a todas luces, algo con mucho sentido común y una realidad que se verifica empíricamente. Sin embargo, como lo hizo el mencionado Alberto Fernandez, es un tema que genera mucho debate ideológico.
El problema con los debates sobre la meritocracia es que usualmente no de despejan los demás factores que afectan al éxito y suelen mezclarse peras con mazanas. Es evidente, que en la vida real existen muchos casos de personas y grupos que a pesar de su dedicación y esfuerzos no terminan alcanzado sus objetivos.
Uno de los factores que no podemos dejar de abordar en este caso es “la suerte”

~El azar~
La diferencia entre la suerte y el azar no se puede determinar por medio de sus definiciones ya que ambos términos se definen por:
Circunstancia de ser, por mera casualidad, favorable o adverso a alguien o algo lo que ocurre o sucede.
Sin embargo, en el sentido popular, los conceptos se utilizan de manera bastante diferente.
La suerte, se asocia a una persona o grupo de manera cuasi constante o permanente al menos para un determinado periodo de tiempo. Decimos que tal o cual persona “no tiene suerte” y por eso le va mal en los emprendimientos que realiza o que el equipo del 1990 “tuvo suerte” y por eso llego a la final del campeonato.
La suerte se interpreta como una condición de la persona o grupo. Puede ser mala o buena y una vez definida la misa, afecta positiva o negativamente los resultados hasta que “cambie la racha”.
El azar, por otra parte, es concepto técnico que alude a cuestiones de probabilidad. Si tiro una moneda al aire, tengo 50% de chances que sea cara y 50% de que sea cruz. Si arrojamos un dado, existe una posibilidad en seis que salga el número 4 y así sucesivamente.
Existen muchas situaciones, como el caso del dado y la moneda, donde es perfectamente factible calcular las probabilidades del azar, y otras donde realizar un cálculo exacto es imposible, pero aún así, el azar sigue existiendo.
¿Cuáles son las chances de que un golfista profesional haga hoyo en uno? ¿Cuáles son las probabilidades de que en un examen me pregunten sobre el único tema que no estudie? ¿Cuáles son las posibilidades de que el clima arruine un evento muy bien programado?
Usualmente se pueden hacer proyecciones o estimaciones cono mayor o menor precisión, pero independientemente de los números, lo importante es que sabemos que existe un factor aleatorio que, a priori, no controlamos y que puede tener un factor decisivo en los resultados.
Bajo estos conceptos, podríamos definir que “no existe la suerte” sin que ello desconozca el factor que claramente tiene el azar sobre los resultados esperados.
Vamos a considerar para nuestro modelo, un factor que puede variar en 0 y 2 en forma totalmente aleatoria. De alguna manera representando el cero cuando no tenemos nada de suerte y el 2 cuando la fortuna nos sonríe. Como es un factor que esta multiplicando, afecta directamente al resultado reduciendo el efecto del talento y el mérito cuando el valor se acerca a cero.
Entonces, siendo un factor aleatorio, ¿podemos hacer algo respecto a este factor para mejorar las probabilidades de éxito?
La respuesta es sí. Lo cierto es que el azar afecta a eventos puntuales y puede afectar un resultado especifico. Sin embargo, al tratarse de un fenómeno estadístico, si repetimos el evento varias vences deberíamos obtener, a la larga, una media de resultados que sea representativo de la media de nuestras capacidades.
Podemos ganar un partido por efecto del azar, pero difícilmente ganar el campeonato. Podemos reprobar un examen, pero igualmente graduarnos tarde o temprano. Podemos fallar en una entrevista laboral pero tarde o temprano alguien valorará nuestro verdadero potencial.
Matemáticamente podríamos expresar que el promedio de resultados de varios eventos (varios partidos, varios exámenes, etc.) será el resultado de multiplicar el talento y el mérito por el promedio del factor de azar de cada evento:
Prom Ep = (T x M) x Prom A

Ahora bien, si A puede variar entre 0 y 2 en forma aleatoria, en tanto tengamos una cantidad de eventos significativa, el promedio siempre debería ser cercano a 1.
Es decir, si consideramos uno o pocos eventos, el azar puede tener un factor muy relevante y dar por tierra con todos nuestros esfuerzos y talentos más preciosos. A medida que la cantidad de eventos aumenta, el efecto del azar tiende a compensarse.
Aquí surge un factor que podemos gestionar. La cantidad de eventos. Seguir intentándolo. Confiar en que los resultados tarde o temprano llegarán si hacemos mérito para ello.
Podemos tener el talento adecuado en nuestro equipo y hacer mucho mérito para ganar la copa. Aun así, es posible que perdamos algún partido o inclusive que no logremos ganar el campeonato durante varias temporadas. En estos casos es donde entra en juego un valor muy relevante en los equipos y personas exitosas. La constancia y la resiliencia.


~Resumen:~

- El legado y el contexto son ventajas comparativas que tenemos a partir de logros de nuestros antepasados, predecesores y compatriotas. Son factores que se deben gestionar en forma colectiva.
- El Talento debe Identificarse en forma temprana y potenciarse a través de la práctica, el entrenamiento y el estudio.
- El Mérito es la principal variable para potenciar el desarrollo del talento y alcanzar los objetivos
- El azar influye, pero puede mitigarse a través de la constancia y la resiliencia.

submitted by GlassPersonality7901 to argentina [link] [comments]


2024.05.13 08:26 GlassPersonality7901 La formula del éxito

Desde lograr el aprendizaje de las primeras nociones de matemáticas hasta alcanzar una alta posición ejecutiva, pasando por la búsqueda de ganar dinero haciendo negocios y, porque no, alcanzar éxitos personales como aprender un idioma o jugar mejor al tenis, estamos en forma permanente persiguiendo metas y objetivos a lo largo de nuestra vida.
También estamos interesados en los éxitos colectivos que nos involucran; que nuestro equipo de futbol gane el campeonato, que la economía de nuestro país crezca, que la empresa donde trabajamos tenga buenos resultados, etc.
Es evidente que el éxito, no siempre de alcanza. Y cuando ocurre, sucede en diferentes grados. No es lo mismo, aprobar con 4 que aprobar con 8 el examen de matemáticas. No es lo mismo llegar a CEO de una compañía multinacional que ser jefe de sector en un supermercado. Tanto Messi como Cristiano Ronaldo ganaron el balón de oro, pero no es lo mismo 8 que 5.
Con independencia del grado de conformidad que cada uno tenga de los logros alcanzados, es una realidad objetiva que hay personas, equipos deportivos, empresas y países más exitosos que otros.
Lógicamente, es de esperar que nos preguntemos en que va la diferencia de lograr el tan deseado éxito. ¿Por qué me cuesta tanto superar los exámenes de matemáticas mientras que a mi compañero de banco lo hace casi sin estudiar? ¿Por qué el puesto de CEO fue para Martín y no para Rodrigo? ¿Que hace que la música de Coldplay sea tan escuchada? ¿Qué factores contribuyeron para que Messi finalmente logre levantar la copa del mundo en 2022?
Existen innumerables opiniones y puntos de vistas sobre el tema. Algunos dirán que todo depende del esfuerzo, otros que hay gente que tiene mejores oportunidades que otros dependiendo de su cuna, o ¿será que simplemente algunos están tocados con la varita mágica de la suerte?
En el año 2020, Alberto Fernandez, en ese momento presidente de Argentina, sorprendió con una frase polémica: “Lo que nos hace evolucionar o crecer no es el mérito, como nos han hecho creer en los últimos años, porque el más tonto de los ricos tiene muchas más posibilidades que el más inteligente de los pobres”
Si se quisiera soportar con mayor rigurosidad dicha frase, uno podría revisar la lista de los principales millonarios del mundo y encontrar que todos pertenecen una familia que, al menos, tenía una posición económica que les permitió una buena educación y un apoyo inicial para sus negocios.
Por otro lado, es fácil encontrar cinematográficas historias de superación personal donde personajes de orígenes humildes logran éxitos enormes basado exclusivamente es su talento y esfuerzo.
Desde Diego Maradona nacido en uno de los barrios mas pobres de Buenos Aires, pasando por la cantante francesa Edith Piaf, criada en los prostíbulos de Paris y llegando a Johan Gauss, físico matemático alemán proveniente de una familia campesina, es posible revivir estas historias en películas, novelas y series de televisión donde se muestra que ya sea en el deporte, el arte o la ciencia es posible alcanzar el éxito con la dosis adecuada de talento, esfuerzo y … ¿algo de suerte?.
Cuenta la historia, que Maradona casi se pierde el fichaje para Argentinos Juniors porque el día de la prueba no tenía dinero para el transporte, finalmente un amigo lo ayudo para que llegue a la cancha y allí inició su exitosa carrera deportiva.
El 5 de enero de 1964, Rod Stewart estaba tocando la harmónica en una estación de tren cuando pasaba el vocalista de la banda All Stars, lo invitó a sumarse y allí empezó su carrera profesional.
Si estos eventos “fortuitos” no hubiesen ocurrido, ¿nos hubiésemos perdido de conocer la genialidad de Maradona y el talento de Stewart? ¿o hubiesen llegado igual al éxito por otro camino? Nadie lo sabe, se podrían plantear millones de escenarios contra fácticos.
Pero si es posible deducir algunos escenarios basados en la realidad del entorno. Por ejemplo, es muy probable que Maradona hubiera sido tarde o temprano descubierto por el mundo de futbol debido a que Argentina cuenta con un enorme entramado de clubes de futbol locales, entrenadores, reclutadores y es el deporte mas popular en el país. Por el lado de Stewart, el entorno de londinense de los 70s, sin dudas fue un excelente caldo de cultivo para su talento musical.
En el entorno empresarial, para salir de las áreas del deporte y el arte, también existen casos de éxitos y fracasos que son estudiados en las universidades de negocios. Siendo uno de los más emblemáticos de la era moderna el caso de Steve Jobs en Apple. ¿Puede explicarse por un solo hombre, que una compañía que estaba prácticamente en quiebra en 1997 a convertirse en la empresa mas valiosa del mundo 20 años mas tarde? Seguramente se podrían encontrar miles de empresas similares han estado en situaciones similares, con líderes muy carismáticos y brillantes pero que finalmente no lograron el mismo nivel de éxito.
Lo cierto es que tenemos una tendencia a construir las historias de éxito de “atrás hacia adelante”, esto es, tomamos un ejemplo de éxito (Apple, Maradona, Stewart) y luego vamos hacia atrás para “explicar” los factores que contribuyeron a su éxito. Lo que nadie advierte, es que esos mismos factores (talento, mérito, inteligencia, etc) se pueden encontrar en un montón de casos de no-éxito (o éxitos mucho más moderados). Existen millones de deportistas, artistas y ejecutivos que no ha llegado a la cima a pesar de estar en niveles de talento muy similares a los que si lo han hecho.
Ahora, más allá de cada caso puntual, es intuitivo que existe una clara correlación entre factores como el talento, la dedicación y el entorno con los resultados finales de cualquier emprendimiento personal o grupal.
Se plantea entonces el desafío de construir un modelo para vincular el resultado positivo con los factores que contribuyen para tal fin. Un modelo que sea representativo de la mayoría de los casos y que nos permita describir la realidad de manera objetiva y sin apelar a los paradigmas habituales.
Para lo cual primero necesitamos entender que es “un modelo” y como se construye. Las ciencias sociales proveen un gran soporte para entender estos fenómenos, pero en este caso se busca plantearlo desde otro punto de vista y apelar a la estrategia que utilizan las ciencias duras para modelar la realidad.
Los ingenieros hacen uso hace años de modelos para explicar la realidad física de los procesos técnicos e industriales. Esto les permite entender el comportamiento de los fenómenos físicos y sacar provecho efectivo de dicho entendimiento. Por ejemplo, los modelos que permiten entender el comportamiento de los materiales permiten calcular la cantidad adecuada de cemento para que un edificio se mantenga en pie; los modelos aerodinámicos permiten diseñar los aviones y los modelados químicos permiten establecer que reactivos combinar para fabricar los plásticos que utilizamos a diario.
Es muy común en el caso de las ciencias duras que estos modelos estén apoyados por las matemáticas, ya que la mayoría de los fenómenos físicos tienen un comportamiento predecible y cuantificable. Por ejemplo, hace muchos años, se sabe que la ley de gravedad responde a la siguiente formula cuando se quiere modelar un cuerpo que cae desde una determinada altura:

H = 0,5 * g * t^2


Siendo H la altura desde donde se arrojó el cuerpo, g la aceleración de la gravedad que siempre vale 9,8 y t el tiempo que tarda el cuerpo en llegar al suelo.
Digamos entonces que queremos utilizar este modelo para un caso práctico. Supongamos que estamos en el campo, sin instrumentos de medición y queremos conocer la altura de un acantilado. Podemos arrojar una piedra y contabilizar el tiempo que tarda en llegar al suelo. Digamos que tardó 3,37 segundos.
Luego multiplico: 0,5 x 9,8 x 3,37^2 = 55,6
Entonces podemos determinar que el acantilado mide 55,6 metros.
Observemos las ventajas que tiene conocer el “modelo de la gravedad” al permitirnos conocer la relación que existe entre la altura y el tiempo. Aún si no tuviéramos la formula exacta, es intuitivo que cuanto mas tiempo tarda en llegar la piedra, mas alto es el acantilado y por comparación con otros riscos podríamos estimar una altura.
Obviamente, los comportamientos sociales, no pueden modelarse de manera cuantitativa como los fenómenos físicos. Sin embargo, es posible que podemos utilizar modelos conceptuales equivalentes que nos permitan describir el fenómeno de manera general y considerando los principales factores.
Es importante aclarar que todos los modelos tienen limitaciones y simplificaciones, en el caso de la piedra, por ejemplo, no se tienen en cuenta factores secundarios como el rozamiento con el aire durante la caída, las variaciones de la gravedad según las coordenadas y otros factores que podrían hacer diferir los resultados.
Claramente cualquier modelo que traté de describir un fenómeno social, tendrá limitaciones y simplificaciones aún mayores, pero el objetivo no es cuantitativo sino conceptual. Para que tratar de explicar cómo se relaciones los distintos factores entre sí, para luego, poder actuar o influir o simplemente entender cada uno de ellos y su efecto en el resultado.

Empecemos entonces por lo básico, definamos que es el éxito. Según el diccionario:
“Resultado feliz y satisfactorio de una empresa o acción emprendida”
“el cumplimiento de un objetivo o propósito”
“triunfo, logro o victoria en algo que nos hayamos propuesto”
Por ende, es claro que el éxito es un resultado puntual y responde a una situación u objetivo específico. No es un estado permanente sino una situación coyuntural. Puede lograrse hoy y mañana tal vez no. Puede lograrse en algunos aspectos y no en otros.
Sin embargo, es habitual hablar de “personas exitosas” o “equipos exitosos”. Se entiendo que son personas o grupos que han logrado recurrentemente los propósitos que se definan alcanzar o que han alcanzado un logro significativo y permanente. Una empresa que creció, un artista reconocido por su trayectoria, un país que se desarrolló, un equipo que ganó el campeonato, etc.
Ahora bien, todo éxito es relativo, podríamos medir el grado de éxito en una empresa si lo comparamos con el resto de las empresas de su sector o región, lo mismo se podría hacer con las personas, sus carreras y sus logros. Dicho éxito puede medirse dependiendo del contexto según diferentes métricas: dinero acumulado, capitalización bursátil, trofeos deportivos, seguidores en Instagram, reproducciones en Spotify, etc.
Por ejemplo, si comparamos a los Rolling Stones con los Guns n Roses, independiente del gusto musical de cada uno, es claro que Rolling Stones es la banda mas exitosa de las dos, sea que se mida en años de trayectoria, discos producidos, discos vendidos, recitales realizados y cantidad de fanáticos alrededor del mundo. Rolling Stones tiene 61 años de trayectoria y ha vendido 242 millones de álbumes mientras que GnR ha vendido 124 millones en 38 años de trayectoria discontinua. Dos bandas muy exitosas desde luego, pero una mas que la otra si las tenemos que comparar.
En el ámbito de las empresas tecnológicas, se puede discutir si es más exitosa Apple con 2900 millones de valor de mercado o Microsoft con 2800 millones del mismo indicador, pero nadie duda que ambas son mucho más exitosas que Oracle que tiene 320 millones de Capitalización bursátil.
Yendo a ejemplos más mundanos, si medimos el éxito económico que tiene un dentista en Europa frente al mismo profesional en Latinoamérica, es claro que el primero tiene una ventaja sobre el segundo debido al contexto de una economía mas desarrollada y prospera.
Entonces, con todo lo anterior, podríamos ponernos el objetivo de definir un modelo que nos permita asociar el “grado de éxito” con los factores que contribuyen al mismo. No existe una metodología matemática para vincular estos factores, pero a lo fines conceptuales podemos proponer una formula sencilla que nos permita analizar cada factor por separado.
Como una primera aproximación, vamos a proponer diferenciar los componentes externos a la persona o grupo, del éxito personal logrado por propio mérito.
Podemos diferenciar dos factores externos principales, el legado y el contexto.
El primero hace referencia al efecto de las ventajas obtenidas por herencia o legado de antepasados, familiares o tutores. Por ejemplo, el dinero heredado de la familia cuando se trata de un empresario, o la ventaja de pertenecer al círculo mediático en un artista.
El segundo hace referencia al contexto general o entorno del país, región o época en la que se evalúa cada caso.
Si asumimos que el nivel de éxito total será la suma de el éxito por merito propio, más el que me aporta el entorno y los legados familiares, surge la siguiente formula:

Éxito Total = Éxito Propio + Legado + Contexto

Ahora bien, se miramos en detalle el éxito propio, podríamos diferencias tres factores principales: el talento, el merito y el azar. Los cuales se combinan para dar un resultado que dependerá exclusivamente de factores inherentes al individuo o grupo evaluado.
Dado que cada uno de estos factores tiene un efecto potenciador sobre el otro, es razonable plantear su relación como una multiplicación:

Éxito Propio = Talento x Merito x Azar

Indicando que los factores se potenciaran o afectaran entre si para dar el resultado, si tenemos talento alto, pero no hacemos merito o no tenemos suerte, es poco probable lograr el éxito.
Podríamos pensar en cada unos de estos factores numéricamente como un valor entre 0 y 100%. Si se multiplica un talento del 100%, con un merito del 50% y un azar del 50%, el resultado que se obtiene es 25%.
De todas maneras, estas relaciones no pretenden utilizarse para realizar cálculos precisos, sino para entender y describir la relación entre los factores de una manera metódica y objetiva.
Si combinamos ambas formulas anteriormente detalladas, llegaríamos a los que podríamos llamar “la fórmula del éxito”:

E = T x M x A + L + C
Donde:
E es el nivel de éxito de la persona o grupo en un dado objetivo o disciplina
T es el Talento natural individual o la suma de talentos de grupo en la disciplina
M es el Mérito que se ha dedicado al objetivo evaluado
A es un factor relacionado con el Azar
L es el aporte que el individuo o grupo heredó o le fue dado. El Legado de sus ancestros o antecesores.
C es un factor asociado con el Contexto. País, Mercado o Época donde se desarrolla la actividad evaluada.
Vamos a analizar cada uno de los elementos de este formula en detalle para encontrar los mecanismos que aportar a cada uno de ellos y que sentido tienen en nuestro análisis.

~El Legado~
Este es uno de los factores mas controversiales del éxito. Es la herencia de los ricos o las ventajas comparativas que tuvo alguien por pertenecer a una familia o grupo en particular.
Es posible encontrar en Youtube, un video donde un profesor de ciencias sociales realiza un experimento con sus estudiantes.
Los lleva a un campo de carreras y les dicen que van a tener que competir en una carrera de velocidad. Pero con una particularidad, todos tendrán la misma meta, pero no la misma línea de largada. Entonces pone a algunos estudiantes a pocos metros de la meta, mientras que a otros los pone muy por detrás de la línea de largada. Obviamente, los estudiantes mas retrasados comienzan a quejarse que la regla es muy injusta y que no hay forma de ganarle a los que arrancan con ventaja.
La idea de este experimento es justamente mostrar una contradicción entre la meritocracia y las ventajas de cuna que tienen los distintos miembros de una sociedad. De alguna manera, poner en evidencia un supuesto fallo en el concepto fundamental del sistema capitalista que dice que la competencia es justa y equitativa por que cada uno logra en función de lo que se esfuerza.
Sin embargo, el experimento se olvida de una de las características fundamentales del ser humano, su mortalidad inevitable y la búsqueda de continuidad a través de la descendencia.
Los humanos somos seres tribales, todos y cada uno de los logros de la humanidad se han basado en logros previos obtenidos por nuestros antepasados, quienes nos legaron sus éxitos para nosotros los continuemos y aumentemos.
Un experimento mas representativo sería realizar una carrera de postas, donde cada estudiante de una vuelta a la pista y pase la posta a un compañero. Si la carrera es larga y consta de varias postas, realmente no haría mucha diferencia si algunos de los primeros corredores salieron un poco adelantados.
El legado para un grupo puede ser el legado cultural de un país, la historia deportiva de un club, las alianzas entre razas o países, etc.
Es evidente que los hijos de Rockefeller, tuvieron ventajas sobre otros niños. Si se midiera su éxito por la cantidad de dinero que tienen hoy en el banco, seguramente superaran a muchos empresarios que construyeron su dinero de la nada. Sin embargo, ¿Cuál se considerará mas “exitoso”, un rico por herencia que tiene 100 millones o un rico por propio merito que tiene 50 millones?
El mito de la que la competencia es la base del capitalismo hace mucho que quedo descartado. Por el contrario, el mayor factor de éxito de las sociedades modernas es la colaboración social, dentro de lo cual la competencia cumple un rol pero no es el principal factor. Lo cierto es que en la mayoría de los casos el avance de una parte de la sociedad (una familia, una región, un país) termina impactando positivamente en las demás partes de la misma comunidad. El legado es una forma de colaboración social intergeneracional.
Entonces, para que sea aún mas representativo, el experimento de la carrera debería permitir que cuando los primeros estudiantes lleguen a meta puedan apoyar a los estudiantes que aún no llegan y que el primer puesto en el podio sea para todos los que lleguen, sin importar quien llego primero.

~El Contexto~
En este factor el individuo o grupo tampoco tiempo influencia o mérito propio. Es la base de resultados que se obtiene gracias al país donde naciste, la época donde viviste o las circunstancias generales que te tocaron.
A diferencia del legado, este factor contempla las ventajas generales y no particulares del individuo. Son ventajas que comparte con todos los ciudadanos del mismo país, región o época.
Un trabajador del primer mundo tiene un factor de contexto mayor que un trabajador de un país con menores ingresos per capita si se quiere medir el éxito económico.
Un cantante de rock en español de los 80 tendrá bajo factor de contexto si se compara con un cantante de rock en ingles de la misma época si se mide su éxito en discos vendidos.
Aumentar el factor de contexto es posible. Ello ocurre cuando un país se desarrolla, un mercado se potencia, una cultura se difunde, etc.
Los trabajadores de los países en vías de desarrollo podrían alcanzar el mismo ingreso per cápita de los países desarrollados y contar con las mismas oportunidades. Los cocineros peruanos aumentaron sus posibilidades de éxito gracias a los pioneros en popularizar la cocina peruana de alta calidad. Los futbolistas brasileros tienen un mayor factor de contexto si se los compara con los futbolistas de Asia donde el deporte no esta tan difundido.
Como individuos no podemos hacer mucho para mejorar el factor de contexto, pero si podemos hacerlo como una tarea colectiva. Depende de todos los interesados y participantes de la actividad en mejorar las decisiones políticas, popularizar la actividad y conseguir mejores condiciones.
Esto explica la existencia de sindicatos, colegios de profesionales, sociedades de fomento y partidos políticos.
Entonces, si bien hemos definido al contexto como un factor externo debido a que no es inherente al individuo, es mucho lo que podemos hacer colectivamente para aumentar este factor y con él aumentar nuestras posibilidades de éxito de todos los individuos de la sociedad.

~El talento~
Todos entendemos el concepto de talento. Su definición formal se puede describir según:
Capacidad para desempeñar o ejercer una actividad.​Está vinculada a la aptitud o la inteligencia. Se trata de la capacidad para ejercer una cierta ocupación o para desempeñar una actividad. El talento suele estar asociado a la habilidad innata.
En este caso, nos vamos a referir al talento asociado a la actividad que se pretende evaluar. Si se desea predecir la probabilidad de éxito en un deporte, será el talento para practicar dicho deporte. Si se desea, explicar el éxito de una empresa, se considerará la suma de los talentos de la organización para lograr dicho éxito. Obviamente, a mayor talento, mayor la posibilidad de tener éxito.
El talento en este análisis, lo vamos a considerar un factor innato o intrínseco de los individuos y que no se modifica con el tiempo ni la práctica. Es cierto que una persona con talento natural para determinada actividad puede aumente sus capacidades a través de la practica y el entrenamiento, pero a ese factor lo consideraremos en el factor del mérito. De esta manera podemos diferenciar el efecto de la lotería genética donde el individuo no tiene mayor control y el esfuerzo que se hace para mejorar sobre esta base original.
Siendo así, alguien podría pensar que no hay nada para hacer respecto del talento natural que le tocó a cada uno. Es una cuestión de azar y no depende de nosotros. Sin embargo, podemos hacer algo muy importante: Identificarlo.
Identificar el potencial de los individuos en forma temprana es fundamental para enfocar los esfuerzos en sacar el máximo posible de dicho potencial. Esto aplica tanto a niños en la escuela primaria, jóvenes deportistas de las inferiores de un club de futbol y nuevos profesionales en una empresa tecnológica.
Desde los departamentos de recursos humanos hasta los reclutadores de talentos deportivos, el foco del esfuerzo se pone en los individuos que muestran las mayores características de talento natural ya que allí es donde cada hora de trabajo se multiplica por un mayor factor de talento.
Por el contrario, si alguien disfruta mucho de alguna actividad, como jugar al futbol, tocar la guitarra o pintar, pero puede identificar de manera objetiva que no tiene un nivel de capacidades naturales para dicha actividad en comparación con los requisitos necesarios para ejercer dicha actividad en forma profesional, podrá articular decisiones para no confiar su futuro a esta actividad y mantenerlo solamente como hobby mientras busca mejores estrategias como forma de sustento.

~El mérito~
El significado formal del mérito se puede describir según:
“Acción, circunstancia o cualidad que hace algo o alguien digno de aprecio o reconocimiento”
En nuestro modelo, vamos a considerar el concepto de “acción” como el punto fundamental del factor mérito. Esto es, “lo que hacemos para lograr el éxito”. Es el esfuerzo, la práctica, la capacitación, las horas de entrenamiento y la dedicación que se pone en una determinada tarea.
Claramente este es el factor donde tenemos mayor incidencia en forma personal o como factor de gestión. Aquí es donde se enfocan los mayores esfuerzos para lograr el tan deseado éxito. Cuanto mayor tiempo, esfuerzo y concentración pongamos en lograr un objetivo, mayor será la posibilidad de tener éxito. Por le contrarió, mas allá de las habilidades naturales que cada uno posea, si no se dedica un mínimo esfuerzo para lograr un objetivo, será muy difícil alcanzar la meta.
Obviamente, en la vida real, el merito y el talento se potencian entre sí. Un deportista talentoso que, a su vez, se dedica fuertemente a potenciar su habilidad, logra un incremento de sus capacidades y talentos natural.
Todo modelo necesitar recurrir a simplificaciones para realizar análisis y predicciones. En este caso, vamos a considerar los factores naturales, genéticos e intrínsecos en el factor del talento y los factores de acción, dedicación y comportamientos en el factor mérito.
Así las cosas, mientras en el caso del talento es clave identificación, en el caso del mérito es clave la acción. Aquí debemos evaluar los comportamientos de las personas o grupos relacionados al logro del objetivo. A mayor dedicación o mejores prácticas, mayor es la posibilidad de lograr el éxito.
Este concepto es el que soporta la idea de la meritocracia. La misma se basa en la lógica de “quien más merito hace, mayores resultados y beneficios consigue”. Lo cual es, a todas luces, algo con mucho sentido común y una realidad que se verifica empíricamente. Sin embargo, como lo hizo el mencionado Alberto Fernandez, es un tema que genera mucho debate ideológico.
El problema con los debates sobre la meritocracia es que usualmente no de despejan los demás factores que afectan al éxito y suelen mezclarse peras con mazanas. Es evidente, que en la vida real existen muchos casos de personas y grupos que a pesar de su dedicación y esfuerzos no terminan alcanzado sus objetivos.
Uno de los factores que no podemos dejar de abordar en este caso es “la suerte”

~El azar~
La diferencia entre la suerte y el azar no se puede determinar por medio de sus definiciones ya que ambos términos se definen por:
Circunstancia de ser, por mera casualidad, favorable o adverso a alguien o algo lo que ocurre o sucede.
Sin embargo, en el sentido popular, los conceptos se utilizan de manera bastante diferente.
La suerte, se asocia a una persona o grupo de manera cuasi constante o permanente al menos para un determinado periodo de tiempo. Decimos que tal o cual persona “no tiene suerte” y por eso le va mal en los emprendimientos que realiza o que el equipo del 1990 “tuvo suerte” y por eso llego a la final del campeonato.
La suerte se interpreta como una condición de la persona o grupo. Puede ser mala o buena y una vez definida la misa, afecta positiva o negativamente los resultados hasta que “cambie la racha”.
El azar, por otra parte, es concepto técnico que alude a cuestiones de probabilidad. Si tiro una moneda al aire, tengo 50% de chances que sea cara y 50% de que sea cruz. Si arrojamos un dado, existe una posibilidad en seis que salga el número 4 y así sucesivamente.
Existen muchas situaciones, como el caso del dado y la moneda, donde es perfectamente factible calcular las probabilidades del azar, y otras donde realizar un cálculo exacto es imposible, pero aún así, el azar sigue existiendo.
¿Cuáles son las chances de que un golfista profesional haga hoyo en uno? ¿Cuáles son las probabilidades de que en un examen me pregunten sobre el único tema que no estudie? ¿Cuáles son las posibilidades de que el clima arruine un evento muy bien programado?
Usualmente se pueden hacer proyecciones o estimaciones cono mayor o menor precisión, pero independientemente de los números, lo importante es que sabemos que existe un factor aleatorio que, a priori, no controlamos y que puede tener un factor decisivo en los resultados.
Bajo estos conceptos, podríamos definir que “no existe la suerte” sin que ello desconozca el factor que claramente tiene el azar sobre los resultados esperados.
Vamos a considerar para nuestro modelo, un factor que puede variar en 0 y 2 en forma totalmente aleatoria. De alguna manera representando el cero cuando no tenemos nada de suerte y el 2 cuando la fortuna nos sonríe. Como es un factor que esta multiplicando, afecta directamente al resultado reduciendo el efecto del talento y el mérito cuando el valor se acerca a cero.
Entonces, siendo un factor aleatorio, ¿podemos hacer algo respecto a este factor para mejorar las probabilidades de éxito?
La respuesta es sí. Lo cierto es que el azar afecta a eventos puntuales y puede afectar un resultado especifico. Sin embargo, al tratarse de un fenómeno estadístico, si repetimos el evento varias vences deberíamos obtener, a la larga, una media de resultados que sea representativo de la media de nuestras capacidades.
Podemos ganar un partido por efecto del azar, pero difícilmente ganar el campeonato. Podemos reprobar un examen, pero igualmente graduarnos tarde o temprano. Podemos fallar en una entrevista laboral pero tarde o temprano alguien valorará nuestro verdadero potencial.
Matemáticamente podríamos expresar que el promedio de resultados de varios eventos (varios partidos, varios exámenes, etc.) será el resultado de multiplicar el talento y el mérito por el promedio del factor de azar de cada evento:
Prom Ep = (T x M) x Prom A

Ahora bien, si A puede variar entre 0 y 2 en forma aleatoria, en tanto tengamos una cantidad de eventos significativa, el promedio siempre debería ser cercano a 1.
Es decir, si consideramos uno o pocos eventos, el azar puede tener un factor muy relevante y dar por tierra con todos nuestros esfuerzos y talentos más preciosos. A medida que la cantidad de eventos aumenta, el efecto del azar tiende a compensarse.
Aquí surge un factor que podemos gestionar. La cantidad de eventos. Seguir intentándolo. Confiar en que los resultados tarde o temprano llegarán si hacemos mérito para ello.
Podemos tener el talento adecuado en nuestro equipo y hacer mucho mérito para ganar la copa. Aun así, es posible que perdamos algún partido o inclusive que no logremos ganar el campeonato durante varias temporadas. En estos casos es donde entra en juego un valor muy relevante en los equipos y personas exitosas. La constancia y la resiliencia.


~Resumen:~

- El legado y el contexto son ventajas comparativas que tenemos a partir de logros de nuestros antepasados, predecesores y compatriotas. Son factores que se deben gestionar en forma colectiva.
- El Talento debe Identificarse en forma temprana y potenciarse a través de la práctica, el entrenamiento y el estudio.
- El Mérito es la principal variable para potenciar el desarrollo del talento y alcanzar los objetivos
- El azar influye, pero puede mitigarse a través de la constancia y la resiliencia.

submitted by GlassPersonality7901 to u/GlassPersonality7901 [link] [comments]


2024.05.13 07:36 Hitman_Agentee_47 Ella me dejo y no entiendo el por qué

Bueno nose si alguien va a leer esto pero no tengo con quien hablarlo y necesito desahogarme. Hola gente de reddit comenzare diciendo una breve descripción de mi vida primero, mi madre lamentablemente fallecio cuando era muy pequeño, somos una familia numerosa por lo cual tenia hermanos más menores que yo lo cual fue un golpe muy duro para nosotros, luego de su muerte nuestro padre se volvio completamente ausente ya sabes tipica familia promedio de latinoamerica por lo que ya debes de imaginarte más o menos a lo que voy. Practicamente fui criado por mis herman@s mayores fue muy dificil ya q no eramos una familia completamente estable financieramente lo cual le agradesco mucho a mis herman@s mayores por habernos criado. Por razones de la vida nos hemos separaro y vivimos por separado. Actualmente soy una persona muy reservada, sobrepienso mucho las cosas lo que me a vuelto una persona insegura de mí mismo y no soy muy bueno haciendo amigos por lo que casi ni tengo. Ahora bien el tema sobre lo q quiero hablar es sobre que hace dos meses mi pareja termino conmigo lo cual he podido sobrellevar medianamente bien. Resumiendo conoci a R (como la llamare por temas de privacidad) unos 3 años después de la muerte de mi madre, si nos conocemos desde la niñes, y desde ese primer momento senti lo q nunca antes habia sentido en mi vida (tengamos en cuenta q apenas eramos niños como para saber lo q era ese sentimiento), no hablabamos mucho nisiquiera sabía como de llamaba la conoci solo de casualidad, pasaron los años fuimos a la misma escuela secundaria yo en división D y ella en la división E, en ese tiempo nunca me anime a hablarle y luego en tercer año llego la pandemia de covid, me entere que ese año R pudo aprobar y yo no lo cual no pude verla en 2021 ya que a la escuela que asistiamos los de cuarto año como los quinto y sexto ivan de tarde y yo iva de mañana. En verano de 2022 me anime a hablarle, lo cual no tenia muchas espectativas ni esperanzas de nada y para mi sorpresa hablabamos como si nos conocieramos de toda la vida y nos hicimos muy buenos amigos, ahora bien su familia nunca me aceptaron me despreciaban diciendo q era una mala influciencia para R, su madre hasta le revisaba su celular para ver de que hablabamos y lo peor es que aveces me respondia ella los mensaje. En ese tiempo R estaba saliendo con alguien lo cual me hizo sentir pesimo pero de algun modo tenia que disimular que ya no sentia nada por ella pero a medida que hablabamos era algo que no podia controlar y un dia me dice para ser mejores amigos lo que complico un poco las cosas pero acepte, cabe destacar que sus padres nunca la dejaban salir por lo cual nunca nos veiamos y solo pudimos vernos al empezar el ciclo lectivo. Yo ya iba de tarde y ella iva un año más adelantada y por una discución que tuve con sus padres me bloquearon y solo nos podiamos ver y hablar en los recreos de la escuela lo cual era mision imposible ya que sus amigas no le permitian que este conmigo, debido a esto y otros problemas más tuve que dejar de hablarle a finales de ese año. Me concentre en mis estudios, me inscribi al gimnasio gracias a la insistencia de un amigo y se podría decir que me iba muy bien pero algo faltaba sabes no puedes simplemente superar a una persona cuando te la vives cruzando en la calle (esto porque vivimos en la misma zona) y en la escuela, sentia una sensacion de vacio como si nada de lo que estaba haciendo tenia sentido. Por lo q un año después ya a finales del año 2023 decidi hablarle de nuevo pidiendole disculpas por haberme ido sin darle alguna explicación y creyendo que seriamos amigos de nuevo aunque en el fondo queria algo más que solo su amistad. Estuvimos hablando algunas semanas y sin saber como empezamos a salir se podría decir que era una relacion a escondidas ya que su familia y amigas no querian verme con ella, el primer mes estuvimos bien siempre que habia algun problema lo hablabamos todo era perfecto, aclaro hablamos solo de noche hasta altas horas de la madrugada ya que su madre le seguia revisando el telefono y ya daba por hecho de que R ya no tenia contacto conmigo ya que claro un año fue mucho tiempo como para asegurarse de que ya no hablabamos más. Cuestión que en la ultima semana de clases R se volvio fria, cortante y distante conmigo sin razón aparente lo cual intente hablar sobre ese tema pero supuse que era por el estrés ya que era su ultimo año y estaba pasando por muchas cosas. El ultimo día intente hablar con R pero simplemente ella no queria hablar conmigo lo cual me dolio un poco ya que desde antes de empezar a salir dijimos que la comunicación entre nosotros siempre tenia que existir. Lo cual decidi darle espacio para que se concentre en su colación, recepción y todo eso y creia que después de que se liberará de todo eso me hablaria, nunca lo hizo y así pasaron 2 meses sin recibir noticia alguna de ella, mis amigos en ese momento me dijeron que ya se había terminado todo, cabe destacar que era mi primera relación real y no queria aceptar que se había terminado mi relación con R por lo que decidi hablarle y esa noche estuvimos hablando varias horas pudimos resolver el problema y quedar bien. Luego de eso hablamos solo una dos o tres veces más luego ya no me hablo más por otros dos meses más. Ya un mes después de haber iniciado las clases me habla y un tema que veniamos hablando desde el año anterior es que debido a que ella estara estudiando un profesorado y yo en mi ultimo año no ivamos a poder hablar ni mucho menos vernos tan seguido como quisieramos, ya que iva a consumir la mayor parte de nuestro tiempo, ese día salgo de la escuela y fui a verla a la salida de su profesorado ya de noche y esa fue la ultima vez que nos vemos en un contexto de pareja. Un mes después de eso debido a algunos problemas que tenia por sobrepensar mucho le conte lo q me pasaba y nose si se malinterpreto lo que le dije pero no le gusto y lo tomo como reclamo y yo ese dia estaba con la cabeza a full estaba muy estresado muy abrumado y solo queria liberar sacarme todo ese peso de encima desahogandome con ella un día que nos pudimos ver, imaginense q estaba muy mal que llore en sus brazos y por ese motivo ella decidio terminar conmigo, si gente debido a eso ella tomo esa desición argumentando que estaba siendo egoista, que no me estaba haciendo bien y que no le estaba aportando nada a mi vida y que era mejor que la dejemos hasta ahí, intente decirle que eso no era cierto que era todo lo contrario pero dijo que eso era lo que pensaba y que nada de lo que diga iba hacerla cambiar de parecer y bueno yo no sabía no entendia por qué tomo esa desición con tanta insistencia sin siquiera poder hablar sobre el tema y buscarle alguna solución, aunque sinceramente nunca supe cual fue el problema o cual fue mi error para que haya tomado esa desición. Pero bueno ya han pasado dos meses después de eso el primer mes me dolio al principio pero intente enterderla y hasta el día de hoy no lo consigo, me ha bloqueado y no entiendo por que y actualmente no tengo amigos vivo como en modo avion ir a la escuela entrenar y mi casa, intento ser positivo, tengo días buenos y otros no tan buenos. Llege a pensar en ir a verla, per algo me dice que mejor no lo haga y que la deje tranquila, ella tomo una desición y la respeto y no voy a reclamarle ni a reprocharle nunca nada. Si haberme dejado le dio la paz y la tranquilidad que necesitaba, me alegra entonces q haya sido así. No tuve la oportunidad de despedirme asi que si el destino quiere que leas esto come bien, toma mucha agua, abrigate bien que en estos tiempos hace frio, cuidate mucho, espero que todos tus objetivos, metas y sueños de los que un día me contaste se hagan realidad y bueno ya lo sabes todo te quiero muchisimo como el primer día en que te vi cuando eramos niños, te amo de aca a la luna ida y vuelta, te deseo siempre lo mejor y espero de corazón que puedas encontrar la felicidad que no pude darte y no te preocupes por mí estaré bien, siempre estoy bien ;)
submitted by Hitman_Agentee_47 to ConsejosDePareja [link] [comments]


2024.05.13 07:04 Hitman_Agentee_47 Ella me dejo y no entiendo el por qué

Bueno nose si alguien va a leer esto pero no tengo con quien hablarlo y necesito desahogarme. Hola gente de reddit comenzare diciendo una breve descripción de mi vida primero, mi madre lamentablemente fallecio cuando era muy pequeño, somos una familia numerosa por lo cual tenia hermanos más menores que yo lo cual fue un golpe muy duro para nosotros, luego de su muerte nuestro padre se volvio completamente ausente ya sabes tipica familia promedio de latinoamerica por lo que ya debes de imaginarte más o menos a lo que voy. Practicamente fui criado por mis herman@s mayores fue muy dificil ya q no eramos una familia completamente estable financieramente lo cual le agradesco mucho a mis herman@s mayores por habernos criado. Por razones de la vida nos hemos separaro y vivimos por separado. Actualmente soy una persona muy reservada, sobrepienso mucho las cosas lo que me a vuelto una persona insegura de mí mismo y no soy muy bueno haciendo amigos por lo que casi ni tengo. Ahora bien el tema sobre lo q quiero hablar es sobre que hace dos meses mi pareja termino conmigo lo cual he podido sobrellevar medianamente bien. Resumiendo conoci a R (como la llamare por temas de privacidad) unos 3 años después de la muerte de mi madre, si nos conocemos desde la niñes, y desde ese primer momento senti lo q nunca antes habia sentido en mi vida (tengamos en cuenta q apenas eramos niños como para saber lo q era ese sentimiento), no hablabamos mucho nisiquiera sabía como de llamaba la conoci solo de casualidad, pasaron los años fuimos a la misma escuela secundaria yo en división D y ella en la división E, en ese tiempo nunca me anime a hablarle y luego en tercer año llego la pandemia de covid, me entere que ese año R pudo aprobar y yo no lo cual no pude verla en 2021 ya que a la escuela que asistiamos los de cuarto año como los quinto y sexto ivan de tarde y yo iva de mañana. En verano de 2022 me anime a hablarle, lo cual no tenia muchas espectativas ni esperanzas de nada y para mi sorpresa hablabamos como si nos conocieramos de toda la vida y nos hicimos muy buenos amigos, ahora bien su familia nunca me aceptaron me despreciaban diciendo q era una mala influciencia para R, su madre hasta le revisaba su celular para ver de que hablabamos y lo peor es que aveces me respondia ella los mensaje. En ese tiempo R estaba saliendo con alguien lo cual me hizo sentir pesimo pero de algun modo tenia que disimular que ya no sentia nada por ella pero a medida que hablabamos era algo que no podia controlar y un dia me dice para ser mejores amigos lo que complico un poco las cosas pero acepte, cabe destacar que sus padres nunca la dejaban salir por lo cual nunca nos veiamos y solo pudimos vernos al empezar el ciclo lectivo. Yo ya iba de tarde y ella iva un año más adelantada y por una discución que tuve con sus padres me bloquearon y solo nos podiamos ver y hablar en los recreos de la escuela lo cual era mision imposible ya que sus amigas no le permitian que este conmigo, debido a esto y otros problemas más tuve que dejar de hablarle a finales de ese año. Me concentre en mis estudios, me inscribi al gimnasio gracias a la insistencia de un amigo y se podría decir que me iba muy bien pero algo faltaba sabes no puedes simplemente superar a una persona cuando te la vives cruzando en la calle (esto porque vivimos en la misma zona) y en la escuela, sentia una sensacion de vacio como si nada de lo que estaba haciendo tenia sentido. Por lo q un año después ya a finales del año 2023 decidi hablarle de nuevo pidiendole disculpas por haberme ido sin darle alguna explicación y creyendo que seriamos amigos de nuevo aunque en el fondo queria algo más que solo su amistad. Estuvimos hablando algunas semanas y sin saber como empezamos a salir se podría decir que era una relacion a escondidas ya que su familia y amigas no querian verme con ella, el primer mes estuvimos bien siempre que habia algun problema lo hablabamos todo era perfecto, aclaro hablamos solo de noche hasta altas horas de la madrugada ya que su madre le seguia revisando el telefono y ya daba por hecho de que R ya no tenia contacto conmigo ya que claro un año fue mucho tiempo como para asegurarse de que ya no hablabamos más. Cuestión que en la ultima semana de clases R se volvio fria, cortante y distante conmigo sin razón aparente lo cual intente hablar sobre ese tema pero supuse que era por el estrés ya que era su ultimo año y estaba pasando por muchas cosas. El ultimo día intente hablar con R pero simplemente ella no queria hablar conmigo lo cual me dolio un poco ya que desde antes de empezar a salir dijimos que la comunicación entre nosotros siempre tenia que existir. Lo cual decidi darle espacio para que se concentre en su colación, recepción y todo eso y creia que después de que se liberará de todo eso me hablaria, nunca lo hizo y así pasaron 2 meses sin recibir noticia alguna de ella, mis amigos en ese momento me dijeron que ya se había terminado todo, cabe destacar que era mi primera relación real y no queria aceptar que se había terminado mi relación con R por lo que decidi hablarle y esa noche estuvimos hablando varias horas pudimos resolver el problema y quedar bien. Luego de eso hablamos solo una dos o tres veces más luego ya no me hablo más por otros dos meses más. Ya un mes después de haber iniciado las clases me habla y un tema que veniamos hablando desde el año anterior es que debido a que ella estara estudiando un profesorado y yo en mi ultimo año no ivamos a poder hablar ni mucho menos vernos tan seguido como quisieramos, ya que iva a consumir la mayor parte de nuestro tiempo, ese día salgo de la escuela y fui a verla a la salida de su profesorado ya de noche y esa fue la ultima vez que nos vemos en un contexto de pareja. Un mes después de eso debido a algunos problemas que tenia por sobrepensar mucho le conte lo q me pasaba y nose si se malinterpreto lo que le dije pero no le gusto y lo tomo como reclamo y yo ese dia estaba con la cabeza a full estaba muy estresado muy abrumado y solo queria liberar sacarme todo ese peso de encima desahogandome con ella un día que nos pudimos ver, imaginense q estaba muy mal que llore en sus brazos y por ese motivo ella decidio terminar conmigo, si gente debido a eso ella tomo esa desición argumentando que estaba siendo egoista, que no me estaba haciendo bien y que no le estaba aportando nada a mi vida y que era mejor que la dejemos hasta ahí, intente decirle que eso no era cierto que era todo lo contrario pero dijo que eso era lo que pensaba y que nada de lo que diga iba hacerla cambiar de parecer y bueno yo no sabía no entendia por qué tomo esa desición con tanta insistencia sin siquiera poder hablar sobre el tema y buscarle alguna solución, aunque sinceramente nunca supe cual fue el problema o cual fue mi error para que haya tomado esa desición. Pero bueno ya han pasado dos meses después de eso el primer mes me dolio al principio pero intente enterderla y hasta el día de hoy no lo consigo, me ha bloqueado y no entiendo por que y actualmente no tengo amigos vivo como en modo avion ir a la escuela entrenar y mi casa, intento ser positivo, tengo días buenos y otros no tan buenos. Llege a pensar en ir a verla, per algo me dice que mejor no lo haga y que la deje tranquila, ella tomo una desición y la respeto y no voy a reclamarle ni a reprocharle nunca nada. Si haberme dejado le dio la paz y la tranquilidad que necesitaba, me alegra entonces q haya sido así. No tuve la oportunidad de despedirme asi que si el destino quiere que leas esto come bien, toma mucha agua, abrigate bien que en estos tiempos hace frio, cuidate mucho, espero que todos tus objetivos, metas y sueños de los que un día me contaste se hagan realidad y bueno ya lo sabes todo te quiero muchisimo como el primer día en que te vi cuando eramos niños, te amo de aca a la luna ida y vuelta, te deseo siempre lo mejor y espero de corazón que puedas encontrar la felicidad que no pude darte y no te preocupes por mí estaré bien, siempre estoy bien ;)
submitted by Hitman_Agentee_47 to reddid_pregunta [link] [comments]


2024.05.13 06:48 Alexandra_Stern Brother issues

Pues... no se como explicar esto, tal vez es raro, soy hija única, nunca había sentido la necesidad de un hermano, ni si quiera compañía, hasta la fecha incluso me da igual tener pareja o no pero el sentimiento de desear un hermano mayor uno real, no de los hermanos mayores que an sido obligados a ser casi papás al cuidar al menor, quiero decir, algo real, algo, tal vez es por mi decadencia mental, busco en cada nuevo amigo (mayormente amigos hombres) la figura de un hermano mayor, deseo encontrarlo, an pasado tantas cosas que si me dieran elegir entre encontrar al amor de mi vida o ese hermano que he deseado, sin dudas eligiria al hermano, tal vez empiece a fantasear en mi falta de amor sin otro propósito, aun deseo un hermano, abrazarlo, cuidarnos, tener grandes metas, ayudarnos y apoyarnos, tal vez no se estar sola pues ignoro el hecho de que tal vez el se enamoraría de alguien y por ende dejarme, claro, eso es normal y esperable pero me gustaría un hermano eterno que se y me gustaría ignorar que jamas existirá pues hasta la fecha es lo único que me da ánimos de vivir la vida, esperar encontrarlo... sin embargo, la desesperación empieza a abrumar, solo quería soltarlo de alguna manera
submitted by Alexandra_Stern to NecesitoDesahogarme [link] [comments]


2024.05.13 05:28 Alexandra_Stern Brother issues

Pues... no se como explicar esto, tal vez es raro, soy hija única, nunca había sentido la necesidad de un hermano, ni si quiera compañía, hasta la fecha incluso me da igual tener pareja o no pero el sentimiento de desear un hermano mayor uno real, no de los hermanos mayores que an sido obligados a ser casi papás al cuidar al menor, quiero decir, algo real, algo, tal vez es por mi decadencia mental, busco en cada nuevo amigo (mayormente amigos hombres) la figura de un hermano mayor, deseo encontrarlo, an pasado tantas cosas que si me dieran elegir entre encontrar al amor de mi vida o ese hermano que he deseado, sin dudas eligiria al hermano, tal vez empiece a fantasear en mi falta de amor sin otro propósito, aun deseo un hermano, abrazarlo, cuidarnos, tener grandes metas, ayudarnos y apoyarnos, tal vez no se estar sola pues ignoro el hecho de que tal vez el se enamoraría de alguien y por ende dejarme, claro, eso es normal y esperable pero me gustaría un hermano eterno que se y me gustaría ignorar que jamas existirá pues hasta la fecha es lo único que me da ánimos de vivir la vida, esperar encontrarlo... sin embargo, la desesperación empieza a abrumar, solo quería soltarlo de alguna manera
submitted by Alexandra_Stern to Desahogo [link] [comments]


2024.05.13 04:05 Hitman_Agentee_47 Ella me dejo y hasta ahora no entiendo el por qué

Bueno nose si alguien va a leer esto pero no tengo con quien hablarlo y necesito desahogarme. Hola gente de reddit comenzare diciendo una breve descripción de mi vida primero, mi madre lamentablemente fallecio cuando era muy pequeño, somos una familia numerosa por lo cual tenia hermanos más menores que yo lo cual fue un golpe muy duro para nosotros, luego de su muerte nuestro padre se volvio completamente ausente ya sabes tipica familia promedio de latinoamerica por lo que ya debes de imaginarte más o menos a lo que voy. Practicamente fui criado por mis herman@s mayores fue muy dificil ya q no eramos una familia completamente estable financieramente lo cual le agradesco mucho a mis herman@s mayores por habernos criado. Por razones de la vida nos hemos separaro y vivimos por separado. Actualmente soy una persona muy reservada, sobrepienso mucho las cosas lo que me a vuelto una persona insegura de mí mismo y no soy muy bueno haciendo amigos por lo que casi ni tengo. Ahora bien el tema sobre lo q quiero hablar es sobre que hace dos meses mi pareja termino conmigo lo cual he podido sobrellevar medianamente bien. Resumiendo conoci a R (como la llamare por temas de privacidad) unos 3 años después de la muerte de mi madre, si nos conocemos desde la niñes, y desde ese primer momento senti lo q nunca antes habia sentido en mi vida (tengamos en cuenta q apenas eramos niños como para saber lo q era ese sentimiento), no hablabamos mucho nisiquiera sabía como de llamaba la conoci solo de casualidad, pasaron los años fuimos a la misma escuela secundaria yo en división D y ella en la división E, en ese tiempo nunca me anime a hablarle y luego en tercer año llego la pandemia de covid, me entere que ese año R pudo aprobar y yo no lo cual no pude verla en 2021 ya que a la escuela que asistiamos los de cuarto año como los quinto y sexto ivan de tarde y yo iva de mañana. En verano de 2022 me anime a hablarle, lo cual no tenia muchas espectativas ni esperanzas de nada y para mi sorpresa hablabamos como si nos conocieramos de toda la vida y nos hicimos muy buenos amigos, ahora bien su familia nunca me aceptaron me despreciaban diciendo q era una mala influciencia para R, su madre hasta le revisaba su celular para ver de que hablabamos y lo peor es que aveces me respondia ella los mensaje. En ese tiempo R estaba saliendo con alguien lo cual me hizo sentir pesimo pero de algun modo tenia que disimular que ya no sentia nada por ella pero a medida que hablabamos era algo que no podia controlar y un dia me dice para ser mejores amigos lo que complico un poco las cosas pero acepte, cabe destacar que sus padres nunca la dejaban salir por lo cual nunca nos veiamos y solo pudimos vernos al empezar el ciclo lectivo. Yo ya iba de tarde y ella iva un año más adelantada y por una discución que tuve con sus padres me bloquearon y solo nos podiamos ver y hablar en los recreos de la escuela lo cual era mision imposible ya que sus amigas no le permitian que este conmigo, debido a esto y otros problemas más tuve que dejar de hablarle a finales de ese año. Me concentre en mis estudios, me inscribi al gimnasio gracias a la insistencia de un amigo y se podría decir que me iba muy bien pero algo faltaba sabes no puedes simplemente superar a una persona cuando te la vives cruzando en la calle (esto porque vivimos en la misma zona) y en la escuela, sentia una sensacion de vacio como si nada de lo que estaba haciendo tenia sentido. Por lo q un año después ya a finales del año 2023 decidi hablarle de nuevo pidiendole disculpas por haberme ido sin darle alguna explicación y creyendo que seriamos amigos de nuevo aunque en el fondo queria algo más que solo su amistad. Estuvimos hablando algunas semanas y sin saber como empezamos a salir se podría decir que era una relacion a escondidas ya que su familia y amigas no querian verme con ella, el primer mes estuvimos bien siempre que habia algun problema lo hablabamos todo era perfecto, aclaro hablamos solo de noche hasta altas horas de la madrugada ya que su madre le seguia revisando el telefono y ya daba por hecho de que R ya no tenia contacto conmigo ya que claro un año fue mucho tiempo como para asegurarse de que ya no hablabamos más. Cuestión que en la ultima semana de clases R se volvio fria, cortante y distante conmigo sin razón aparente lo cual intente hablar sobre ese tema pero supuse que era por el estrés ya que era su ultimo año y estaba pasando por muchas cosas. El ultimo día intente hablar con R pero simplemente ella no queria hablar conmigo lo cual me dolio un poco ya que desde antes de empezar a salir dijimos que la comunicación entre nosotros siempre tenia que existir. Lo cual decidi darle espacio para que se concentre en su colación, recepción y todo eso y creia que después de que se liberará de todo eso me hablaria, nunca lo hizo y así pasaron 2 meses sin recibir noticia alguna de ella, mis amigos en ese momento me dijeron que ya se había terminado todo, cabe destacar que era mi primera relación real y no queria aceptar que se había terminado mi relación con R por lo que decidi hablarle y esa noche estuvimos hablando varias horas pudimos resolver el problema y quedar bien. Luego de eso hablamos solo una dos o tres veces más luego ya no me hablo más por otros dos meses más. Ya un mes después de haber iniciado las clases me habla y un tema que veniamos hablando desde el año anterior es que debido a que ella estara estudiando un profesorado y yo en mi ultimo año no ivamos a poder hablar ni mucho menos vernos tan seguido como quisieramos, ya que iva a consumir la mayor parte de nuestro tiempo, ese día salgo de la escuela y fui a verla a la salida de su profesorado ya de noche y esa fue la ultima vez que nos vemos en un contexto de pareja. Un mes después de eso debido a algunos problemas que tenia por sobrepensar mucho le conte lo q me pasaba y nose si se malinterpreto lo que le dije pero no le gusto y lo tomo como reclamo y yo ese dia estaba con la cabeza a full estaba muy estresado muy abrumado y solo queria liberar sacarme todo ese peso de encima desahogandome con ella un día que nos pudimos ver, imaginense q estaba muy mal que llore en sus brazos y por ese motivo ella decidio terminar conmigo, si gente debido a eso ella tomo esa desición argumentando que estaba siendo egoista, que no me estaba haciendo bien y que no le estaba aportando nada a mi vida y que era mejor que la dejemos hasta ahí, intente decirle que eso no era cierto que era todo lo contrario pero dijo que eso era lo que pensaba y que nada de lo que diga iba hacerla cambiar de parecer y bueno yo no sabía no entendia por qué tomo esa desición con tanta insistencia sin siquiera poder hablar sobre el tema y buscarle alguna solución, aunque sinceramente nunca supe cual fue el problema o cual fue mi error para que haya tomado esa desición. Pero bueno ya han pasado dos meses después de eso el primer mes me dolio al principio pero intente enterderla y hasta el día de hoy no lo consigo, me ha bloqueado y no entiendo por que y actualmente no tengo amigos vivo como en modo avion ir a la escuela entrenar y mi casa, intento ser positivo, tengo días buenos y otros no tan buenos. Llege a pensar en ir a verla, per algo me dice que mejor no lo haga y que la deje tranquila, ella tomo una desición y la respeto y no voy a reclamarle ni a reprocharle nunca nada. Si haberme dejado le dio la paz y la tranquilidad que necesitaba, me alegra entonces q haya sido así. No tuve la oportunidad de despedirme asi que si el destino quiere que leas esto come bien, toma mucha agua, abrigate bien que en estos tiempos hace frio, cuidate mucho, espero que todos tus objetivos, metas y sueños de los que un día me contaste se hagan realidad y bueno ya lo sabes todo te quiero muchisimo como el primer día en que te vi cuando eramos niños, te amo de aca a la luna ida y vuelta, te deseo siempre lo mejor y espero de corazón que puedas encontrar la felicidad que no pude darte y no te preocupes por mí estaré bien, siempre estoy bien ;)
submitted by Hitman_Agentee_47 to HistoriasDeReddit [link] [comments]


2024.05.13 02:15 fig_hjfv underrated webtoons that I think are neat

The title says it all. Some of these might not be "underrated" in terms of engagement, but I feel like all of these webtoons deserve more discussion and attention than they currently get.
submitted by fig_hjfv to webtoons [link] [comments]


2024.05.13 01:26 chronic314 Backlash, parental alienation syndrome and co-construction

https://www.thefreelibrary.com/Backlash%2c+parental+alienation+syndrome+and+co-construction.-a0179570828
Work on the issue of sexual abuse in children and adolescents lays bare the power relations between genders, generations and social classes. The issue of gender is seen in statistics from UN agencies that report that "one in four girls and one in nine boys will be sexually abused before they reach the age of 18."(1) Generational power relations are clear because the perpetrators are adults, and the power relations of class are evident in the backlash generated by powerful sectors that have attempted to prop up the myth that child abuse is only a problem among the poor and working classes.
Webster's Dictionary defines "backlash" as "a strong adverse reaction to a political or social movement." More plainly, backlash is a negative reaction to a positive and constructive step forward. Professor of law John Myers identifies the positive step as the progress made in the past two decades with regard to child abuse and the backlash as the escalation of criticism against professionals involved in child protection.(2)
David Finkelhor was responsible for pioneering work on the sexual abuse of children in the United States. In his 1979 book, Sexually Victimized Children, Finkelhor recognizes the important contributions of the women's movement and professionals involved in child protection lobbying in drawing attention to the realities of sexual violence against minors: "If the sexual abuse of children has risen to prominence as a social problem rather quickly, it is because it has been championed by an alliance of two constituencies by now rather experienced in the promotion of social problems."(3)
In the United States, a backlash began in the 1980s under the Reagan Administration's return to stale and reactionary values following the struggles of the women's movement and the children's rights movement the 1960s and 70s.
What was once secret was now openly debated, and controversy wracked the most idealized institutions, including church, family and school. Socially consecrated myths of long-standing were crumbling: "The home is the seat of love, support and safety for children"; "Good families don't talk about sexuality"; "Churches reflect the highest moral standard with regard to sexuality"; "Children are safe in school."
By drawing attention to the realities of child sexual abuse, a solid blow was dealt to the "powers that be"; hypocrisy was uncovered; and unquestioned assumptions were challenged. This frontal attack was met with denial by means of a range of strategies developed by the fundamentalisms of faith and the market.
One of these backlash strategists was prominent forensics expert Richard Gardner, who coined the term "parental alienation syndrome" in 1985 to describe a supposed psychological disorder that he had observed in lengthy and bitter custody battles. His original paper on the subject uses the following description:
"The term I prefer to use is parental alienation syndrome. I have introduced this term to refer to a disturbance in which children are obsessed with deprecation and criticism of a parent—denigration that is unjustified and/or exaggerated. The notion that such children are merely 'brainwashed' is narrow."(4)
However, supposedly citing his original work several years later, Gardner re-describes this phenomena somewhat differently.
"[t]he parental alienation syndrome (PAS) is a childhood disorder that arises almost exclusively in the context of child-custody disputes. Its primary manifestation is the child's campaign of denigration against a parent, a campaign that has no justification. It results from the combination of a programming (brainwashing) parent's indoctrinations and the child's own contributions to the vilification of the target parent. When true parental abuse and/or neglect is present, the child's animosity may be justified, and so the parental alienation syndrome explanation for the child's hostility is not applicable."(5)
The two different definitions demonstrate the changes in this argument over time with the goal of developing a different strategy for discrediting the hard research work and harder-won social gains of the women's movement and the professionals lobbying for child protection.
Maria Jose Blanco Barea has studied the many works that Gardner published up to his death by suicide in 2003, and she suggests that "perhaps the psychological causes that led to his suicide should be taken into consideration." With regard to Gardner's professional career, Blanco Barea recounts that "Gardner dedicated the first part of his professional life to working as a forensics expert in cases of sexual abuse brought by children against their parents, students against professors, members of the faithful against representatives of organized religions and within military families. Gardner often stressed that he was a former captain [in the U.S. Army Medical Corps] and as a psychologist treated members of the armed forces who had served in Korea. He specialized in techniques to 'deprogram' U.S. soldiers who had been prisoners of war. His methodologies and expert testimony were used to question the credibility of sexual abuse victims, to prove that the accused were innocent and that the accusers were guilty of perjury. Gardner testified in cases of sexual abuse in the context of hearings to determine custody, visitation and guardianship, and he himself explains that he developed his research over the course of his career. In other words, he directly applied the scientific method of trial and error in real-life court cases that were settled while he was still carrying out his research. When he decided to publish his theories in 1985, Garner failed to provide the scientific community with the necessary data to scientifically analyze his conclusions."(6)
Richard Gardner's books were published by Creative Therapeutics, which he himself owned. Some of his articles were published in Issues in Child Abuse Accusations, a publication of the Institute for Psychological Therapies, which is directed by Dr. Ralph Underwager who is well known for an interview in the Dutch journal Paidika […](7)
In the 1970s and 80s and prior to his publication of the parental alienation syndrome, Gardner developed the "Sex-Abuse Legitimacy Scale" (SAL Scale), which he used in his own courtroom testimony. Nonetheless, Gardner's ideological stance clearly shows that he did not view child sexual abuse as a problem, except when it is denounced.
"It is of interest that of all the ancient peoples it may very well be that the Jews were the only ones who were punitive toward [adults who had sex with children]. Early Christian proscriptions against [adult-child sex] appear to have been derived from the earlier teachings of the Jews, and our present overreaction to [adult-child sex] represents an exaggeration of Judeo-Christian principles and is a significant factor operative in Western society's atypicality with regard to such activities."(8)
"The child might be helped to appreciate the wisdom of Shakespeare's Hamlet, who said, 'Nothing's either good or bad, but thinking makes it so.'"(9)
"And her [the mother's] increased sexuality may lessen the need for her husband to return to their daughter for sexual gratification."(10)
"… except for a certain amount of sexual frustration that was not gratified, the four-year-old had not been significantly traumatized by these encounters."(11)
Elsewhere Gardner had the following to say about child sexual abuse: "The sexually abused child is generally considered to be the victim, though the child may initiate sexual encounters by 'seducing' the adult."(12) Gardner even proposes that [child sexual abuse] serves procreative purposes; he maintains that although the child cannot become pregnant, a child who is drawn into sexual encounters at an early age is likely to become highly sexualized and thus will crave sexual experiences during the prepubertal years. Such a "charged up child" is more likely to transmit his or her genes through his or her progeny at an early age. Gardner states: "The younger the survival machine at the time sexual urges appear, the longer will be the span of procreative capacity, and the greater the likelihood the individual will create more survival machines in the next generation."(13) He also recommended that the incestuous father "has to be helped to appreciate that, even today, it [adult-child sex] is a widespread and accepted practice among literally billions of people. He has to appreciate that in our Western society especially we take a very punitive and moralistic attitude toward such inclinations.… He has also had back [sic] luck with regard to the place and time he was born with regard to social attitudes toward [adult-child esx]."(14)
The two definitions of parental alienation syndrome are interesting because the first reveals that the intention of the original strategy was to minimize the devastating effects that child abuse has in the victims. However, the 2002 definition added: "When true parental abuse and/or neglect is present, the child's animosity may be justified, and so the parental alienation syndrome explanation for the child's hostility is not applicable."(15) But curiously, the indicators of parental alienation syndrome also coincide with the indicators of sexual abuse that have been established by international studies on this problem.
At the time of the revised definition, the international study of child abuse and the movement to prevent the victimization of children was much further advanced. Some examples are the five European seminars "Secrets that Destroy" held in 1998 by the Save the Children Alliance; the 1999 "Vision and Reality" reports that address women's and children's rights; and a series of later publications by experts in the matter.
Although the SAL scale has been widely disregarded as a tool for diagnosing sexual abuse, Gardner's real thoughts are evident in the above citations from his works. Both the SAL scale and parental alienation syndrome represent a scandalous violation of the human rights of women, adolescents and children.
In numerous publications, Gardner uses supposedly scientific but paradoxical arguments to rationalize his denial of violence against women, defined in the Belem do Para Convention as "a manifestation of the historically unequal power relations between women and men."(16) Making use of children, he creates a new and sophisticated form of violence against women that involves complicity of the justice system.
Gardner proposed a series of symptoms that reveal three types of parental alienation syndrome (severe, moderate and mild) and specific treatment for each type. The treatment that he proposes for parental alienation syndrome involves both legal and health-care professionals, who Gardner says should have the power to administer the appropriate treatment based on the coercion, threat, change in living arrangements and, as a last resort, the internment and "deprogramming" of the child. As Blanco Barea observes, "Parental alienation syndrome makes a fraud of the law. It makes use of the declarations against discriminations against women and of the rights of the child to protect the parent and escape the application of the Conference of Vienna that protects against torture and degrading treatment, especially in the case of women and girls, and to escape the application of the Convention on the Rights of the Child."(17)
As law professor John Myers explains, "Gardner is an outspoken critic of certain aspects of the child protection system. Apparently, Gardner believes America is in the throes of mass hysteria over child sexual abuse. He writes that 'sex-abuse hysteria is omnipresent' (True and False Accusations of Child Sex Abuse, 1992, p. xxv). In his 1991 book titled Sex Abuse Hysteria: Salem Witch Trials Revisited, Gardner is harshly critical of an unspecified portion of the mental health professionals, investigators, and prosecutors trying to protect children. For example, Gardner accuses some prosecutors of gratifying their own sexual urges and sadistic tendencies through involvement in sexual abuse cases. […] It seems clear that Richard Gardner cannot claim to be balanced or objective when it comes to allegations of child sexual abuse."(18)
Although Gardner and his theories can be questioned for their misogynist and perverse ideology, in Argentina former family court judge Eduardo Cardenas published "El abuso de las denuncias de abuso" (The Abuse of Claims of Abuse) in La Ley, on September 15, 2000. Cardenas's article supported Gardner's theories and sparked backlash in our country, which has provoked widespread reaction among well-known professionals.
Perhaps the best summary of what occurred in Argentina after 2000 is found in the book Maltrato infantil: Riesgos del compromiso profesional (Child Abuse: The Risks of Professional Commitment), a collection of essays by known specialists on the issue, edited by Silvio Lamberti. As the introduction to this book describes:
"As long as the problem was associated with the lower classes, more and more cases were reported. When it began to be suspected that family violence affected all social classes and the middle and upper classes were scrutinized, a reactionary movement used the guise of good intentions to put limits on professionals that supposedly 'abused the reports of child sexual abuse.'
"This was the reaction of:
  1. Fathers who were engaged in custody battles or other legal disputes regarding visitation rights.
  2. Lawyers who preached equanimity and warned against the feminist bias that they claimed had affected the reports.
  3. Experts who tried to pass off the backlash literature from the U.S. as scientific evidence to support their own conclusions.
"This brutal attack tends to carry into an ideological realm a debate that crosses legal and psychosocial discourses, ethics and society as a whole and tries to undo the advances already gained, discouraging those who have worked to achieve these gains. In short, they intend to:
  1. Discredit reports of child abuse.
  2. Turn anyone who denounces abuse into a suspect.
  3. Blur the boundaries between victim and victimizer.
  4. Confuse the matter by citing the rare cases of violence against boys or adult men committed by women.
  5. Discredit the specialized treatment services even though the law recognizes the value of their diagnosis.
  6. Ignore constitutional norms from the Convention on Rights of the Child.
"Thus, the meaning of abusive conduct is inverted, with abuse being attributed to the person who reports the abuse and requests the fulfillment of the law.
"This reactionary backlash supports the persistence of family violence and condemns all girls and/or victims of the perpetuation of incest and abuse while attempting to stymie the legal system and the work of other professionals who until now have born the heavy burden of this process."(19)
This scientific alert went out over three years ago; nonetheless, today there are increasing obstacles to working on this issue. The notion of false reports of abuse is now firmly rooted in the courts. Sexual abuse trials are tremendous ordeals that seriously damage the children and the adults who report the crime and place a heavy burden on the professionals who take the children's part and who often face accusations of malpractice, libel or slander.
The discrediting of psychological experts is of serious concern. What started with Gardner has continued with followers who have discredited indicators, treatments, techniques and prevention campaigns. Brandishing the concept of co-construction on the part of the family members of the victims or the professionals, the testimony of the children is discredited, accused of being childhood fantasy and tale-telling.
The efforts of Gardner and his followers have been echoed by the hierarchy of the Catholic Church, an institution that claims to represent the social sexual moral but which has promoted a policy of smoke-screening sexual abuse.
The Red Latinoamericana de Catolicas por el Derecho a Decidir (Latin American Network of Catholics for the Right to Decide) has undertaken a study on the secret system of sexual abuse within the Catholic Church.(20) The ecclesiastical hierarchy always has been aware of these crimes and has implemented a policy of covering up the abuses committed by priests. This policy is summarized in the following ten points adapted from the studies carried out by the Spanish journalist Pepe Rodriguez(21) and corroborated in the studies of the Catolicas por el Derecho a Decidir:
  1. Discreet investigation of the incident. The prelates of the diocese often have ecclesiastical informants, people who desire to rise in the esteem of the hierarchy through their reports. They keep the bishops abreast of the transgressions of the priests under their authority. These reports are given orally.
  2. Initiation of actions to dissuade the aggressor and/or the victim(s). Once the prelate recognizes the situation of sexual abuse in which the image of the Church could be tarnished, the aggressor is rebuked. Then the bishops dedicate themselves to convincing the victims and their families, assuring them that the aggressor will be punished and that he has repented. They persuade the families to not report the crime so that no one in the Church or the family will suffer the consequences.
  3. Covering up the incident and the identity of the aggressor so the case never becomes public. In this effort, acts are undertaken to confuse the matter, including transferral of the priest to another parish, bribery of the victim and their family members or the use of threats and suspension of benefits (for example, expulsion from school).
  4. Measures to reinforce the cover up. When the case escapes the closed doors of the Church, the hierarch opens an internal investigation against the aggressor to defend against eventual accusations of passivity in case there is external pressure from the media or society or a civil suit. Generally, the investigation is paralyzed indefinitely. At this stage, the priest usually is transferred to another parish, another diocese or another country, depending on the situation.
  5. Denial of the incident when the case becomes public, under the argument that the priest is a man of virtue heeding God's call, a holy figure who could never commit a crime of this nature. When denial is no longer possible, the matter is treated as an exception to this rule.
  6. Public defense of the aggressor, stressing his good service to the Church and his personal merits. If he did do anything wrong, he is profoundly repentant and was not conscious of his acts. An appeal is made to the Christian sentiments of pardoning a repentant sinner.
  7. Public discrediting of the victim(s). Rodriguez uses the metaphor of ants defending an anthill to describe the corporativist attitude of the clergy when one of its members is accused. The guilt is reversed; the victim(s) and/or their family members are blamed.
  8. Paranoiac accusations of the denunciation being linked to campaigns orchestrated by "enemies of the Church." When the number of accusations is so high that discrediting the victims is not enough, the hierarchy complains that there are national or international powers or cults conspiring against the Church.
  9. Possibility of negotiation with the victim. This negotiation frequently occurs before the case is made public when the intention of the Church is to buy the victim's silence to preserve the image of the institution. When there is a public scandal, the hierarchy tries to minimize the damage by trying to negotiate the withdrawal of the accusations against the aggressor.
  10. Protection of the priest/aggressor. When the accused is found to be guilty, the hierarchy stands by him and in some cases even pays him homage or praises him, doing everything possible to erase the incident from the public memory.(22)
As the Church silences and covers up the abuses committed within its institutions, it resembles Gardner and his followers in that it denies the realities of domestic violence and the sexual abuse of children and adolescents and hampers investigation of these matters. Alliances with key judicial figures lead to perverse and scandalous rulings, such as the Melo Pacheco case in Mar del Plata, the Storni case Santa Fe or the stalling in the Grassi trial, to name the most notorious cases. Many others remain anonymous, which demonstrates the existence of a model that favors the impunity of the abusers, the suffering of the victims and the punishment of those who are working within the framework of human rights.
A sturdy thread connects those who deny, discredit, silence, minimize, distort and negotiate the rights of children: the perversity that has subordinated their ethics to systems of belief that are authoritarian, patriarchal and/or favor the domination of adults.
This ideological combination stacks the deck against victims who, for the most part, are children, adolescents and women. Women are the most discredited. In the cases in which priests are accused of sexual abuse, most people take their side, doubt the word of the victim(s) and even blame them or imply that the priests were victims of a conspiracy. Girl victims are not considered credible because they are presented as easily influenced, prone to fantasy or liars. If they are adolescents, their morals are questioned: it is argued that they already had had sexual relations before the abuse or are guilty of seducing their abuser.
In the case of domestic abuse, especially in cases of father-child incest, the mother is accused of maliciously attempting to distance the child from the father, inventing the abuse out of revenge or because she is hysterical or any other argument that serves to safeguard the figure of the father of the family or the Father of the parish. In both cases, the common sensibilities of the population are exploited: tolerance of male sexual behavior fed by the dominate sexual morality, which makes the argument of false reports even more credible than the martyrdom and accusations of the victims.
To compare the consequences that a child may suffer with the separation of his or her parents, even in a messy divorce, with the short- and long-term consequences of father-child abuse is a perverse strategy that denies the serious and profound attack on the victim's subjective integrity, which Jorge Barudy calls "attempted moral murder."
Parental alienation syndrome, the "malicious mother" and co-construction are non-scientific theories, and when used in the context of a trial, they violate the victim's constitutional rights as well as the Convention on the Rights of the Child, CEDAW and other agreements incorporated into our constitution in 1994.
We must remember that Richard Gardner's theories were developed in the United States through a method of trial and error that was applied directly in the courtroom in bitter divorce cases, which were ruled upon as Gardner was undertaking his research. In addition, the U.S. is one of the few countries that has neither ratified nor incorporated into its constitution the Convention on the Rights of the Child or CEDAW.
As Blanco Barea explains, in legal contexts based on human rights, those professionals who can carry out the therapy or treatment recommended by Gardner or his followers (such as "aversion therapy" plus the vicarious treatment of deprogramming and, as a precaution, the guarantee of visitation rights or the reversal of custody and/or total separation of the "alienating" parent and the "alienated" child) "are committing crimes of torture, obstruction of justice and legal fraud, and if they are related to the minors in question, they are also guilty of domestic violence."(23)
Child abuse, especially sexual abuse, is an alarming, universal problem. Increased attention and effective protection skills and prevention measures are necessary at family, local, national and international levels.
After a long tradition of silence, sexual abuse of children is being denounced more frequently and is becoming a topic for public and political discussion.
To alert governments and civil society organizations to the need to play a more active role in the promotion of and respect for the rights of the child (as put forth in article 19 and 34* of the Convention on the Rights of the Child) and to contribute to the prevention of child abuse, the Women's World Summit Foundation, WWSF, launched the World Day for Prevention of Child Abuse in 2000. The Day is commemorated every November 19 together with the anniversary of the International Day for the Rights of the Child (November 20). The objective of the World Day for Prevention of Child Abuse is to rally around the issue of child abuse and the urgent need for effective prevention programs.
To consolidate the global call for action, in 2001 WWSF launched an international NGO coalition that marks the World Day with appropriate events and activities to focus on and increase prevention education.
* For more information, visit the website of the Women's World Summit Foundation, https://www.woman.ch/children/1introduction.php.
* Art. 19 - States Parties shall take all appropriate legislative, administrative, social and educational measures to protect the child from all forms of physical or mental violence, injury or abuse, neglect or negligent treatment, maltreatment or exploitation, including sexual abuse, while in the care of parent(s), legal guardian(s) or any other person who has the care of the child.
* Art. 34 - States Parties undertake to protect the child from all forms of sexual exploitation and sexual abuse. For these purposes, States Parties shall in particular take all appropriate national, bilateral and multilateral measures to prevent:
(a) the inducement or coercion of a child to engage in any unlawful sexual activity;
(b) the exploitative use of children in prostitution or other unlawful sexual practices;
(c) the exploitative use of children in pornographic performances and materials.
The author is a psychologist, a founder of the Casa de la Mujer in Rosario, Argentina, and a longtime defender of the rights of women and children.
Notes
(1.) Selected facts and figures from various UN documents, part of the 2006 Open Letter from the Women's World Summit Foundation on the World Day for Prevention of Child Abuse, 19 November. Available online at http://www.woman.ch/children/1-openletter.php.
(2.) Alicia Ganduglia (2003) "El backlash: un nuevo factor de riesgo," in Maltrato Infantil. Riesgos del compromiso profesional, Silvio Lamberti, ed., Buenos Aires: Editorial Universidad, p. 75.
(3.) David Finkelhor (1979) Sexually Victimized Children. New York: The Free Press, p. 2.
(4.) Richard A. Gardner (1985) "Recent Trends in Divorce and Custody Litigation." Academy Forum 29:2, Summer, pp. 3-7.
(5.) Richard A. Gardner (2002) "Does DSM-IV Have Equivalents for the Parental Alienation Syndrome (PAS) Diagnosis?" American Journal of Family Therapy, 31(1):1-21. See also Richard A. Gardner (2003) "The Parental Alienation Syndrome: Past, Present, and Future," in The Parental Alienation Syndrome: An Interdisciplinary Challenge for Professionals Involved in Divorce. W. von BochGallhau, U. Kodjoe, W Andritsky and P. Koeppel, eds. Berlin, Germany: VWB-Verlag fur Wissenshaft and Bildung, pp. 89-125.
(6.) Maria Jose Blanco Barea (2006) "El sindrome inquisitorial estadounidense de alineacion parental," p. 11. This document may be downloaded from http://www.revistaiuris.com/MISC/8618/borrador%20el%20sindrome%20inquisitorial%20del%20sap.doc.
(7.) The interview with Dr. Ralph Underwager was originally published in Paidika, Issue 9, 1993, and has been reproduced online at http://www.nostatusquo.com/ACLU/NudistHallofShame/Underwager2.html.
(8.) Richard A. Gardner (1992) True and False Accusations of Child Sex Abuse. Cresskill, New Jersey: Creative Therapeutics, pp. 46-7.
(9.) Ibid. p. 549.
(10.) Ibid. p. 585.
(11.) Ibid. p. 612.
(12.) Richard A. Gardner (1986) Child Custody Litigation: A Guide for Parents and Mental Health Professionals. Cresskill, New Jersey: Creative Therapeutics, p. 93
(13.) Richard A. Gardner (1992) pp. 24-25.
(14.) Ibid. p. 593.
(15.) See note 5.
(16.) From the Preamble to the Inter-American Convention on the Prevention, Punishment and Eradication of Violence against Women, also known as the Convention of Belem do Para, adopted by the OAS General Assembly June 9, 1994; entry into force March 5, 1995.
(17.) Maria Jose Blanco Barea (2006) p. 219.
(18.) John E. B. Myers (n.d.) "What is 'Parental Alienation Syndrome' and Why Is It So Often Used Against Mothers?" an excerpt from a forthcoming book titled A Mother's Nightmare: A Practical Legal Guide for Parents and Professionals. Available online at http://www.gate.net/~liz/fathers/pas.htm.
(19.) Maltrato Infantil. Riesgos del compromiso professional. Silvio Lamberti, ed., Buenos Aires: Editorial Universidad, 2003. The contributing authors were Maria Ines Bringioti, Cristina Caprarulo, Julio Cesar Castro, Alicia Ganduglia, Norberto Garrote, Isabel Gens, Eva Giberti, Carmen Gonzales, Irene Intebi, Victoria Irazuzta, Silvio Lamberti, Patricia Paggi, Mirta Pirozzo, Carlos Rozanski, Diana Sanz, Juan Pablo Maria Viar, Maria Cristina Vila and Juan Carlos Volnovich.
(20.) Regina Soares Jurkewicz (2005) Develando la politica del silencio: Abuso sexual de mujeres por sacerdotes en Brasil. Brazil: Red Latinoamericana de Catolicas por el Derecho a Decidir.
(21.) Pepe Rodriguez (2002) Pederastia en la Iglesia Catolica: Delitos sexuales del clero contra menores: Un drama silenciado y encubierto por los obispos. Barcelona: Ediciones B.
(22.) Regina Soares Jurkewicz (2005) pp. 20-22.
(23.) Maria Jose Blanco Barea (2006) p. 219.
submitted by chronic314 to Prevention [link] [comments]


2024.05.13 00:51 baronrojorey Gran salón de juicios

En algún rincón de nuestro planeta Tierra, Aries, la madre de todos los signos zodiacales que trascienden culturas y naciones, paseaba por un prado de exuberante verdor. Sus pensamientos se elevaban al cielo mientras contemplaba las nubes moverse con gracia y calma. En aquel momento, un suceso inusual sofocó la serenidad del lugar: el gran Bifröst se abrió ante sus ojos.
Nota
El Bifröst, según la mitología nórdica o Bilrost, es un puente de arcoíris ardiente que une Midgard, conocido como el planeta Tierra, con Asgard, el reino de los dioses nórdicos. Este puente, que se dice que es custodiado por el dios Heimdall, es una conexión vital entre los mundos y se cree que solo los dignos pueden cruzarlo.
Desde la altura de ese puente brillante, se observó la figura de Piscis, el signo del zodiaco occidental y la hija menor de Aries. Tenía una apariencia casi infantil mientras corría hacia Aries con una agitada respiración, y se notaba el sudor en su rostro, el cual parecía emanar vapor. Aries percibió inmediatamente la angustia en los ojos de su pequeña hija. Pasaron unos minutos tensos antes de que Piscis se acercara a Aries. Con un despliegue de energía, saltó hacia ella en busca de consuelo.
Aries la recibió con los brazos abiertos y un amoroso abrazo, intentando calmarla. "¿Qué nos trae por aquí, mi querida hija Piscis?", le preguntó. "Veía que Heimdall te permitió usar el Bifröst. ¿Algo le ha sucedido a Loki? ¿Su hijo te ha causado problemas? No debes temer, estás a salvo ahora, conmigo", dijo Aries mientras abrazaba a Piscis con ternura.
Piscis, con lágrimas en los ojos y una mirada cargada de temor, respondió con voz entrecortada: Esta vez Loki no tiene nada que ver, madre mía, esta vez Loki no tiene nada que ver. La razón de mi angustia es otra. Los paraísos de todas las culturas están desiertos; ningún dios reside en ellos. He utilizado el Bifröst para venir a advertirte sobre algo que escuché en el Palacio Real de Asgard mientras Thor hablaba con su padre, Odín. Parece que ha llegado el momento crucial en el que la humanidad debe enfrentar su destino, y depende de los dioses otorgarles otra oportunidad de vida o no..."
Mientras Aries meditaba sobre el misterioso paradero de los dioses, en el gran salón de los Juicios Universales, todos los dioses se habían congregado. En el centro del majestuoso recinto se encontraba una imponente mesa, donde estaban sentados los dioses considerados padres de todas las culturas. En el medio de esta venerable asamblea estaba el poderoso dios Zeus de Grecia, acompañado por Amun-Ra, el dios de Egipto, Odin y otros padres, que ocupaba un lugar relevante que se detallará más adelante, ya que son muchos los presentes.
Mientras los dioses primordiales son rodeados por una variopinta multitud de otros dioses, tanto benevolentes como malévolos, los murmullos en la sala se intensificaban. Las divinidades se preguntaban el motivo de su llamado a reunión, pues había pasado mucho tiempo desde la última vez que se habían congregado en aquel lugar. En ese instante, un poderoso trueno resonó en la sala y Zeus, levantándose de su asiento con voz resonante, habló.
"Queridos dioses y diosas de diversas culturas, desde las africanas hasta los vikingos, nosotros, los padres de todos, los hemos convocado para esta importante reunión", anunció Zeus. Amun-Ra asintió con solemnidad, y Odin observó con atención a la audiencia.
Tomó la palabra y añadió: Estamos aquí para discernir el destino de la humanidad. ¿Continuarán viviendo o no?
Odin, con su mirada sabia y profunda, concluyó: "Queremos escuchar sus opiniones, ya que el futuro de la humanidad y su relación con nosotros está en juego".
Todos los dioses permanecían en silencio, intercambiando miradas, sumidos en sus pensamientos. Entre ellos, Osiris, el dios de Egipto, se levantó de su asiento con una elegancia innata. Con un gesto de sus manos, comenzó a hablar.
"Queridos hermanos y hermanas divinos", comenzó Osiris, "todos los que estamos aquí presentes hemos sido testigos de cómo la raza humana ha fallado a nuestras expectativas desde el pecado original de Adán y Eva". Mientras hablaba, señaló un holograma que mostraba a Adán y Eva mordiendo la manzana del conocimiento. "Aquí vemos que los humanos siempre van a quebrar las reglas que nosotros establezcamos". Tras sus palabras, algunos dioses se levantaron para discutir temas relacionados con los humanos. La diosa Ksitigarbha, venerada en India y China, abrió lentamente sus ojos y también comenzó a hablar.
"Queridos progenitores de todo", dijo Ksitigarbha, "es cierto que los humanos han cometido muchos errores. Sin embargo, no merecen ser destruidos. Osiris tiene razón al decir que los humanos no cumplen las reglas y las rompen, pero esa es su naturaleza. Fueron creados así para que puedan crecer y aprender de sus errores".
Aunque algunos dioses estaban en duda, debatiendo si darle otra oportunidad a la humanidad o no, el Salón del Juicio comenzó a llenarse de ruido, al borde de desatar un enfrentamiento entre los dioses que abogaban por la vida de los humanos y aquellos que se oponían. De repente, los asientos ocupados por todos los dioses de la muerte emitieron un ruido tan espeluznante que calmó a los demás dioses. Tras ese ruido, la diosa eslava Morana comenzó a hablar.
"Queridos dioses", comenzó Morana, "siempre intentan resolver los problemas con violencia. Si me han convocado a este lugar solo para presenciar una pelea, prefiero regresar a mi lugar de origen". Mientras hablaba, Hades mostraba una sonrisa malévola y aterradora.
"Hermano Zeus", dijo Hades, "parece que sigues sin poder mantener el orden entre los dioses. Otra vez estamos al borde de un enfrentamiento. Por estas razones es que rara vez que vengo por aquí, estas reuniones siempre se salen de control". Mientras hablaba, Hades jugueteaba con su bastón.
submitted by baronrojorey to escritosyliteratura [link] [comments]


2024.05.12 21:49 EPHYM0RPHY Panganay si Nanay

Hello. I just really need to vent out, and feel free to give me an advice but please do avoid "criticisms" because that is not what my troubled mind is needed right now. Sobrsng mahaba ito but if u could bear with me :)
I'd like to tell you about my Mama. Si mama siya lang yung napagtapos nina inay at itay (grandparents). Kaya guess what? Nakatatak na sa utak niya na tungkulin niyang tumulong sa mga kapatid nya dahil "siya lang ang may kakahayan." That she's the only one capable dahil sya lang ang may stable job. Si mama never siya nagmissed tuwing occassions -sa kanya lagi malalaking gastusin/ambag; she rents the place, pays for everyones accomodations, and/or foods. Wala kang maririnig na reklamo mula sa kanya. Why? Dahil sanay siya, and gusto niyang tumulong sa pamilya niya. Each and every "sahod" na marereceive nya lagi sya may bigay na material na bagay sa mga pamangkin and/or sa mga kapatid(8) niya (ages 30-50 na may kanya kanyang pamilya na din) especially sa youngest nila (30M)
Kaso lang.. Nastroke si Mama. Si mama na maingay, di na makapagsalita. Si mama na gala, di na maihakbang ung mga paa niya. Si mama na malakas kumain nangangayayat na. Hindi nya na manguya pagkain niya. Luckily I didn't have to stop schooling para maalagaan siya dahil kasagsagan ng online classes and asynchronous learning noon. I had to bathe and change her clothes/diapers right after magsagot, then feed her while having lunch myself tuwing break time namin of 30 mins. Never ako nandiri sa kanya, and I never will. But di ko maiwasang mag isip why I'm doing it. Ginagawa ko lang ba to as "utang na loob" kay Mama dahil ginawa niya rin para sa akin to nung bata ako? Or am I doing this out of my love for her? (Do tell me what you think about this din po)
Nastroke si Mama. Pero bat ganun? Ung mga kapatid niyang "tinulungan" niya di siya matulungan ngayon? Don't get me wrong. Hindi ko po nilalahat ung mga siblings niya. BUT some of them are. My tita (younger sister ni mama) bought her some fruits and kasama niya si inay, I saw them crying habang kausap si mama na nakangiti lang, then they prayed for her recovery habang hawak nila kamay ni mama. Now onto the main problem ko po. Dumalaw naman yung youngest bro ni Mama. Wala siyang dalang kahit ano. Ni hindi niya kinumusta si mama, tinitigan niya lang. Guess what? Binawasan niya pa yung mga dala ng bumisita kay mama that day. During her recovery, hindi muna nakakapagbigay ng "tulong" si Mama sa kanila. Hindi ko alam kung bawi ba to or what but after her recovery dumagsa bigla ang "may xtra k b dyan?" "pahingi nmn-" "bigyan mo nmn muna-" NI HINDI PA NAKAKALAKAD AT NAKAKAPAGSALITA NG TUWID SI MAMA.
Kaya naman si mama, bumalik na sa trabaho niya miski hindi pa siya fully recovered. Tinanggap siya ng supervisor nila magwork dahil he pitied her. San nalang kami dudukot ng pang kain and baon to go to school? Keri naman masustain ni ate and papa(stroke survivor din) ang pang araw araw namin, "paycheck to paycheck" kumbaga, kaso di matiis ni Mama na di tumulong sa kapatid niyang bunso na nakabuntis at need ngayon ng pera para sa pangsngsnak and pagpspakasal nya sa nabuntis niya.
Now after mamuhay ng paycheck to paycheck, thankfully unti unti n din nagrecover ang finances namin. Kahit 2 na sila mama and papa na need ng maintenance ngayon, at least they can go back to their normal lives na without being hindered "too much" ng physical disabilities nila. But nagulat kami dahil bigla nalang pumapayat na uli si mama and medj sumasakit ang ilang parts ng body nya, kaya binalik namin ang physical therapy niya every day, and ako namsn sng nagmamassage at night. Not until nslaman ko ns tinitipid nya psla sng maintenance niya. For what? PARA MAY MAITULONG SA YOUNGEST BRO NYA NA MAY SARILI NG TRABAHO PERO SA KANYA PA HUMIHINGI NG BAON. I also found out ns everyday na pala humihingi ng pang ulam ung pamilya nila ksy mama. KAYA PSLA SABAW LANG INUULAM NI MAMA SND DI NIYA KINAKAIN UNG MGA MEAT AND VEGGIES FOR HER, PARA AYUN SNG MAIBIGAY NIYA SA KSPATID NIYA. Pati pambaon ng anak nung girl (anak from ex bf) sa kanya din inihihingi. Ultimo pambayad sa mga clearance snd pampamedical nila kay mama sila humingi, tapos si msms di maksbili ng sarili niyang gsmot. How ironic diba?
Hanggang sa hindi na ako nakapagtimpi. Nung gsbing yon, nanghingi nanaman sils ng pang ulam at baon nila sa trabaho st bson na rin ng anak nila sa school bukod p ung meryenda nubg bunso nila (real anak nung bro ni mama). Kaya naman nung nabasa ko ung chat ns yun, dinala ko ung isang kalderong ulam na panghapunan dspat namin at saka ilang balot ng lava cake st dinala lahst yon sa bahay nila. Nagkataong wala ung kapatid nya at may bata kaya hindi ko nagswsng ilabas ung mga sama ng loob ko sa kanilang matagal kong kinimkim! At ang nasabi ko nalang ay "Last nyo na yan ha? Inaraw araw nyo na si Mama. Pati pambaon ng buong pamilya nyo kanya na. Maawa naman kayo please!" I know, ang anti climatic haha. Then lumabas ako and di mna ako umuwi dahil di ko mapigil luha ko sa galit. Then nspansin ni Inay dahil compound yung bahay nila snd narinig niya pala yung sigaw ko. Sino raw yung kaaway ko? Kaya nag open up ako sa kanya, thinking that she'll understand and help mama. But guess what? Sabi niya "Hayaan mo nalang kasi Mama mo ang may kayang tumulong eh" Nagpantig yung tenga ko. Saksi siya sa hirap ni mama nung nastroke sya. Matapos niya marinig mga pinaggagawa kay mama nung kapatid niya, ano? "Hayaan mo nalang-" ayun ang masasabi niya? Why did u shed tears nung nastroke sya? Was it because wala nang tutulong sa bunso niyo kapag hindi gumaling si mama? Paano naman si Mama? Si mama na panganay na mas kuba pa sayo dahil siya ang pinagpasan mo ng mga responsibilidad mo. Di ako nakaimik agad ...
"Inay. Anak mo rin si Mama-"
then biglang pumasok yung isa pang bro ni mama na puro online sabong at utang din kay mama. Pauwiin na daw ako. Chinat nya psla si mama nung nagpunta ko dun at nag iiyak. And pag uwi ko, ayun, nagpang abot nanaman kami.
Alam nyo ba, si mama ang nagpaaral sa bunso niysng kspatid. Kaso di sya nskatapos. Di siya nskatapos di dahil kinapos si mama, di siya nskatapos dahil nagbulakbol siya at naging tambay sa mga com shop. Pero binaliwala ni mama yung mga pinagpagursn niyang pera pang tuition nun. At dahil nga hilig nya sa comp shop, pinakiusapan ni mama yung kapatid ni papa para bigyan ng trsbaho yung kapatid niya na tungkol sa computer. Ksya nsman nagkatrabaho siya. Kaso ano? Hindi na pala pumapasok sa trabaho, kesyo may nsrsrsmdsmsng ganito ganyan, hanggsng ngayon sa bago niyag trabaho ayan lagi dshilsn. Samsntslsng si Mama na pipilay pilay maglakad sy nstitiis tumayo ng ilang oras para makapagtrabaho araw araw nang walang mintis? Tapos siya na walang kapansanan sipunin lang ay tetengga nslang buong araw at manghihingi ng kung anu ano kay Mama na nagsusumikap?
"Ako lang kasi ang nakatapos sa amin-" " Wala pa kasing suwerte yung kapatid ko nak-"
Gusto kong sabihin na wala talagang suwerte. Na yung pagtatapos niya? Pinagsikapan niya yun. Yung oportunidad niya makakuha ng magandang trsbaho? Nakuha niya yun kasi hinasa niya yung sarili niya at naghanda para dun. Gusto kong magalit kay Mama, pero naaawa ako kay mama. Akala ko binti ang problema, pero bakit pati sa mga mata niya may mali na? Hindi niya ba makita o nagbubulag bulagan siya sa mga pananamantalang ginagawa sa kanya ng sarili niyang kadugo?
Ang bait ni Mama... kaya nakakainis si Mama. Nakakainis makita siyang sinasamantala ng sarili niyang pamilya. Nakakainis na sa tuwing kinakausap at pinagsasabihsn namin siya tungkol dito sumasama ang loob niya. Nakakainis kasi di niya makita na kailangan niya unahin tulungan sarili niya bago ang iba. Nakakainis na kinampihan niya ang nanay niyang hinahayaan lang siya. Paano ko ipapaintindi sa kanya ang mga ito ng hindi sumasama ang loob niya? Nagiging kalaban bigla ang trato niya sa amin dahil pinipigilan namin siyang "tumulong" sa kapatid niya. Mahal ako ni Mama, at mahal na mahal ko siya. Pero bakit sa tuwing ito ang usapan ay nskakalimutan niyang anak niya ako at kami ang mga taong habang buhay ay nasa panig niya?
submitted by EPHYM0RPHY to PanganaySupportGroup [link] [comments]


2024.05.12 21:35 Technical-Term-4755 ¿De negocio informal a formal?

¿De negocio informal a formal?
https://preview.redd.it/yiqpqp9jr10d1.png?width=798&format=png&auto=webp&s=e7d5612b345fc1e40c13a1c897e426361ee66ee7
Estoy realizando una investigación sobre los negocios informales en México te presento mi investigación hasta ahora ¿Que agregarías ha esta investigación para enriquecerla?
Las razones por las que alguien elegiría el negocio informal son variadas. Principalmente, el objetivo del comercio informal es evitar la intervención del Estado. Si el Estado no fuera intervencionista, no habría necesidad de evitarlo.
Las razones por las que alguien optaría por mantenerse en la informalidad son muchas. Es importante tener en cuenta que, en su mayoría, esto se debe a la evasión de impuestos o a la falta de conocimiento para formalizar sus negocios. Además, no es algo que el Estado pueda prohibir y perseguir fácilmente, ya que muchas personas inician negocios para mantener a sus familias y viven al día. No se trata solo de pedir que se formalicen; este problema es multifactorial y hoy lo abordaremos en profundidad.
El negocio informal genera situaciones donde los trabajadores son explotados, los consumidores están desprotegidos y se cometen muchos actos delictivos. En su mayoría, esto ocurre por desconocimiento sobre cómo formalizarse o porque conocen bien las leyes y saben que su negocio no podría operar de manera formal. En este análisis, hablaremos de las personas y ciudadanos que no tienen intenciones de vender productos ilegales. Nos enfocaremos en el sector de los negocios informales que, aunque son ilegales por su condición de informales, no lo son por la naturaleza de sus actividades.
https://preview.redd.it/udp4mo94s10d1.png?width=1455&format=png&auto=webp&s=07bc953e23a806acac542d60d14ad0d9ba631b01

Contexto y Problemas Actuales

1. Persistencia en la Informalidad: Muchas empresas en México eligen mantenerse en la informalidad debido al miedo al SAT, el desconocimiento sobre las obligaciones fiscales y el escepticismo hacia las tasas de impuestos. Además, la percepción de que los impuestos son mal utilizados en nepotismo desincentiva la formalización.
2. Impacto Educativo: En México, la educación financiera es limitada. Aunque en este sexenio se han implementado algunas materias de finanzas personales, su contenido ha sido insuficiente. En mi investigación, he encontrado que se propuso incluir libros de InvesterCouch como material educativo inicial en finanzas, pero se decidió que no era tan relevante como para tener una materia de finanzas a nivel secundaria, y se incluyó como parte de las matemáticas, teniendo un impacto menor en el aprendizaje real necesario de finanzas
3. Problemas Culturales y Estructurales: La cultura educativa en México no fomenta el emprendimiento ni proporciona una comprensión adecuada sobre la gestión de negocios. El índice Heritage muestra que el principal problema que afecta la puntuación de México es el sistema de gobierno, a pesar de que hay buena libertad para el crecimiento de negocios.
Riesgos de la Informalidad
· Para los Trabajadores: Los trabajadores en el sector informal no tienen acceso a beneficios sociales, como seguridad social y prestaciones laborales. Esto los deja en una situación de vulnerabilidad en caso de enfermedades, accidentes o jubilación.
· Para los Consumidores: La falta de medidas de salubridad en los negocios informales puede provocar intoxicaciones y riesgos de contraer enfermedades o parásitos. Además, cualquier problema o queja queda a merced del diálogo con los vendedores, y no hay mucha protección para las compras del consumidor.
· Para la Protección de Consumidores y Vendedores: La falta de regulación deja a consumidores y vendedores vulnerables a abusos. Iniciar una carpeta de investigación se vuelve complicado, y en caso de disputas, la resolución suele depender de la intervención del estado, lo que puede resultar en sanciones fiscales o prácticas violentas para resolver conflictos.
· Para el Entorno: La falta de medidas de sanidad en los negocios informales genera desperdicios que no son manejados adecuadamente, llevando a la proliferación de enfermedades
· Para los Empleadores: Los negocios informales no pueden acceder a ciertos beneficios fiscales, financiamiento de inversionistas o programas de apoyo gubernamental. Además, operan en un estado de constante incertidumbre y riesgo de sanciones.
Beneficios de la Formalización
· Crecimiento del Negocio: La formalización permite acceso a créditos para expandir el negocio. Además, facilita la venta de productos a través de internet o aplicaciones ya establecidas.
· Crecimiento Económico: Formalizar un negocio permite acceso a deducciones fiscales, financiamiento y oportunidades de expansión, lo que contribuye al crecimiento del PIB y a una economía más robusta.
· Mejoras en el Empleo: La formalización permite ofrecer empleos con sueldos dignos y beneficios, mejorando la calidad de vida de los trabajadores y reduciendo la rotación laboral. Además, estar por contrato proporciona un sentimiento de seguridad.
· Beneficios Sociales: La implementación de regulaciones de salubridad, económicas y sociales proporciona a los consumidores la seguridad de que se cumplen ciertas normativas. En caso de complicaciones, pueden proceder de manera legal sin recurrir a la violencia, lo que también es beneficioso para los negocios.
· Mayor Inversión: Los negocios formales son más atractivos para inversionistas, facilitando el acceso a capital y oportunidades de crecimiento.
Barreras y Percepciones
· Complejidad y Burocracia: Para un pequeño negocio, como un puesto de tacos, la formalización puede parecer una pérdida de tiempo debido a la complejidad de los trámites y la percepción de que los beneficios no compensan el esfuerzo.
· Regulación y Costos: Las regulaciones sanitarias, fiscales y laborales pueden parecer innecesarias o complicadas para los negocios pequeños. Les resulta más fácil pagar "derecho de piso" para operar informalmente que cumplir con las regulaciones y permisos necesarios.
· Ineficiencia del Sistema: A pesar de tener acceso a instituciones como el IMSS, los procesos son lentos y burocráticos, lo que desanima a los negocios a formalizarse y dar de alta a sus trabajadores. Además, el Afore ofrece pocos rendimientos reales, aunque sigue siendo mejor que no tener nada.

¿Formalizarse o no?

Respuesta corta: sí.
Respuesta larga: depende.
Idealmente, todos los negocios deberían formalizarse ya que es necesario tanto para aportar a la economía como para garantizar la calidad de los productos y cumplir con ciertas regulaciones. La informalidad puede generar prácticas insalubres y dañar la estructura social, ambiental y económica del país. Sin embargo, es importante considerar las circunstancias de aquellos que viven al día y han sido marginados socialmente.
Para estas personas, formalizarse puede parecer un desafío insuperable debido a la percepción de que los impuestos son mal manejados, la complejidad de los trámites y la falta de apoyo gubernamental. En estos casos, su prioridad es asegurar la supervivencia y el bienestar de sus familias, lo que los lleva a optar por la informalidad.
Si tú estás leyendo este texto, es probable que tengas acceso a más información y recursos, lo que te permite comprender mejor los beneficios de formalizar un negocio. La formalización no solo mejora la economía en general, sino que también proporciona protecciones y beneficios tanto para empleadores como para empleados.
Si apenas estas creciendo y viendo como esta la onda de hacer negocios considera formalizarte, cuando generes buenos ingresos 25,000 – 300,000 al mes, busca ayuda y acesoria para darte de alta puedes considerar RESICO y hacerlo tu solo, pero siempre es mejor buscar ayuda ya que podrías terminar pagando menos impuestos si lo haces de buena forma, si eres desconfiado de tu contador siempre puedes buscar en internet si lo que dice es verdad
Sin formalizar tu negocio no vas a crecer, y si creces cuando te lleguen las multas no va hacer nada agradable

Conclusión

Para que México pueda mejorar su economía y su tejido social, es crucial facilitar la transición de los negocios informales a la formalidad. Esto requiere un enfoque multifactorial, que incluya:
1. Formalizar los negocios: Aunque no es el único factor necesario para lograr la estabilidad del país, la formalización de los negocios es esencial. Trabajar de manera informal perpetúa abusos por parte de los empleadores y deja a los trabajadores sin defensa. Es importante fomentar la formalización para proteger los derechos laborales y fortalecer la economía.
2. Abordar múltiples factores: La formalización es solo una de las muchas áreas que requieren atención para un cambio estructural en el país. Otros temas importantes incluyen la educación, la eficiencia gubernamental, las políticas de bienestar social entre otras
3. Reformas en el sistema educativo: Fomentar la educación financiera y el emprendimiento desde una edad temprana. Incluir materias que enseñen a los estudiantes sobre gestión financiera, creación de negocios y la importancia de finanzas personales.
4. Mejoras en la eficiencia burocrática: Simplificar los trámites y procesos necesarios para formalizar un negocio. La burocracia compleja y lenta desanima a muchos emprendedores a dar el paso hacia la formalidad.
5. Políticas de incentivo: Crear políticas que hagan más atractiva la formalización, como el Régimen Simplificado de Confianza (RESICO). Ofrecer incentivos fiscales, programas de financiamiento y apoyo técnico para que los pequeños negocios puedan formalizarse sin grandes obstáculos.
https://preview.redd.it/eritpj4fr10d1.png?width=888&format=png&auto=webp&s=51529fdc0484bca5498c2915daa69b708fabde3b
Si no eres experto en finanzas, consulta con un contador para obtener el mejor consejo sobre cómo formalizar tu negocio y aprovechar los beneficios fiscales y de financiamiento disponibles. Aunque puede ser un desafío inicial, formalizarse es un paso importante hacia el crecimiento económico y la estabilidad a largo plazo.
Si queremos un presidente justo, íntegro y honesto, debemos empezar por fomentar esos mismos valores en nuestra sociedad. La corrupción y el engaño debe ser reemplazados por integridad y responsabilidad. Cumpliendo con nuestras obligaciones como ciudadanos, podemos exigir líderes que también sean íntegros y responsables. Con que cara le exiges a tu presidente que sea limpio e integro, si tu no practicas lo que pides.
La integridad debe ser promovida y practicada a todos los niveles para crear un cambio real y duradero en el país. ¿Que agregarias ha esta investigación para enriquecerla?
submitted by Technical-Term-4755 to MexicoFinanciero [link] [comments]


2024.05.12 21:17 Any_Tumbleweed3616 como é ser advogado

Advogados portugueses, ilucidem-me, se não for muito inconveniente. Quão mais agreste e diferente é ser advogado in real life do que nos filmes? Tenho a ideia de que nos filmes todos os casos são glamorosos e comoventes, mas ( a meu ver, eu não faço a menor ideia) talvez isso não esteja nada perto do que acontece na vida real e de que a vida de advogado seja muito diferente do que os filmes e séries pintam. Que dizem?
submitted by Any_Tumbleweed3616 to portugal [link] [comments]


2024.05.12 20:32 EscorpiaoRei98 Regras do ( Reddit oficial)

Regra 1 Lembre-se do humano. O Reddit é um lugar para criar comunidade e pertencimento, e não para atacar grupos de pessoas marginalizadas ou vulneráveis. Todos têm o direito de usar o Reddit livre de assédio, perseguição e ameaças de violência. Comunidades e usuários que incitam à violência ou que promovem o ódio com base em identidade ou vulnerabilidade serão banidos.
Regra 2 Respeite as regras das comunidades. Publique conteúdos autênticos em comunidades onde você tenha algum interesse pessoal e não engane ou se envolva na manipulação de conteúdo (incluindo o envio de spam, manipulação de votos, evasão de banimentos ou fraude de assinatura) ou de outra forma perturbe ou atrapalhe as comunidades do Reddit.
Regra 3 Respeite a privacidade dos outros. Não é permitido instigar nenhuma forma de assédio, por exemplo revelando as informações pessoais ou confidenciais de alguém. Nunca publique ou ameace publicar conteúdos íntimos ou sexualmente explícitos de alguém sem o seu consentimento.
Regra 4 Não publique nem incentive a publicação de conteúdos sexuais ou sugestivos que envolvam menores de idade.
Regra 5 Você não precisa usar seu nome real para usar o Reddit, mas não se faça passar por um indivíduo ou entidade de forma enganosa ou mentirosa.
Regra 6 Garanta que as pessoas tenham experiências previsíveis no Reddit rotulando corretamente conteúdos e comunidades, especialmente conteúdos explícitos, sexualmente explícitos ou ofensivos.
Regra 7 Mantenha-se dentro da lei e evite publicar conteúdo ilegal ou solicitar ou facilitar transações ilegais ou proibidas.
Regra 8 Não quebre o site ou faça qualquer coisa que interfira com o uso normal do Reddit.
submitted by EscorpiaoRei98 to redditoficial [link] [comments]


2024.05.12 20:10 Nedstark78 Is Drew Really Drew Or Someone Else

I marked this as Spoiler but its really just a theory cause somethings not right with Post Drew after he got free
Drew with Carly was kind and cared for others and wasnt all about buisness schemes and wouldnt go after Nina and seem to be seducing Willow who was his Nephews wife. And how he was about Scout too Sam. I think before he was released the real boss of Pikeman not valentine had them give him Drews face and the Drew we know was given someone else and is locked up on another island. Or we have a Kevin thing and His brother but this case they just look alike. Or Billy Millers Drew was real Drew and Mathisons Drew was a fake all along he just is slowly going mad. I think they could bring in a New Good Drew more looks like Jason and Billy and Drew we know will Seduce or Rape Willow but no one will believe her but Dex and Jason
submitted by Nedstark78 to GeneralHospital [link] [comments]


2024.05.12 20:09 Traditional_Rip1301 Ano opinion nyo guys sa Sanchai case? Observation eme?

Ano opinion nyo guys sa Sanchai case? Observation eme?
POGO Issue: Ano ang take nyo dito? Or mga observations at nalalaman nyo? FYI di ko alam spelling ng Sanchai ng F4! Hahahahahah
Here’s Mine: - Tulfo: May nagpa Tulfo na afam, tapos worker si girl ng POGO. Ng dahil sa Tulfo, di ko malalaman na may malaking company pala ang ganung klaseng scam dito sa PH nasa likod pa ng government office. Nakakahiya ang Pilipinas!🤣
submitted by Traditional_Rip1301 to 2philippines4u [link] [comments]


http://rodzice.org/