​
Eerlijk gezegd heb ik, met hoe de landelijke discussie er op dit moment aan toe gaat, veel moeite om nog echte waarde in de nationale 2 minuten stilte te zien.
We worden constant, door vrijwel de hele politieke en culturele establishment, opgedragen om vooral niet te veel te denken tijdens het herDENKEN. Om vooral geen vergelijkingen te maken tussen wat er toen is gebeurt, en wat er nu op diverse plekken in de wereld gaande is. Om vooral niet te denken over hoe we lessen uit het verleden kunnen toepassen op het heden.
Voor mij is het al mijn hele leven heel vanzelfsprekend geweest om ieder jaar juist WEL op 4 Mei die stilte, en ook de rest van de dag, zoveel mogelijk te gebruiken om na te denken over hoe verschrikkelijk die geschiedenis is, EN over hoe we moeten voorkomen dat die geschiedenis zich herhaalt. Ik dacht dat iedereen dat deed... Ik ben eerlijk gezegd heel erg geschokt en getreurd om er achter te komen dat zo veel mensen blijkbaar niet op die manier van de stilte gebruik maken, dat ondermijnt toch echt wel de waarde die ik er altijd aan heb gehecht.
Wat is dan nog het nut van het herdenken? Waar denk je dan überhaupt nog aan? Als je niet actief lessen uit het verleden probeert te leren dan is het enige wat ik me nog kan voorstellen een soort hersenloze oorlogsfilm, met veel spectaculair slow-motion geweld maar geen enkele diepere boodschap.
Als je "nooit meer" zegt dan hoort daar toch een soort constante waakzaamheid bij, waarbij je JUIST telkens kijkt of bepaalde dingen misschien vergelijkbaar zijn? En dan niet alleen vergelijkbaar met de latere dagen van het Nazi regime toen de Holocaust in volle gang bezig was, maar juist ook de eerdere dagen, toen het nog iets langzamer gebeurde maar er toch zeker ook al duidelijke signalen waren.
We moeten toch niet wachten totdat het totale dodental vergelijkbaar is met het EINDE van de Holocaust, voordat we vergelijkingen maken? En ik vind het heel beschamend voor ons als land dat ik het überhaupt nodig vind om dit te vragen, maar "nooit meer" geld toch niet alleen voor de Joden, dat geld toch voor iedere kwetsbare groep, waar dan ook op aarde, die slachtoffer van misdaden tegen de menselijkheid zouden kunnen worden?
Als ik een heel land zie dat openlijk zegt dat ze het moment van stilte gaan gebruiken om hun ogen en hun oren af te schermen van de gruwelijkheden die op dit moment gaande zijn en om hun brein uit te zetten, dan vind ik het heel eerlijk gezegd een steeds beter klinkend idee worden om tijdens die pervers gemaakte stilte iets te doen om mensen wakker te schudden. JUIST ook om de waarde die de stilte voor mij altijd heeft gehad te herstellen en te beschermen.
Als ik naar de herdenking van Dries van Agt terugdenk,
een herdenking van een man die zijn CDA lidmaatschap had opgezegd omdat hij niet kon leven met "de onbarmhartigheid van het CDA jegens het Palestijnse volk", een herdenking van een man die de laatste 20 jaar van zijn leven heeft toegewijd aan het opkomen voor de rechten en de menselijkheid van Palestijnen, een herdenking die plaatvond tijdens het verschrikkelijke en willekeurige geweld tegen de gehele Palestijnse bevolking, een herdenking waar de parlementariërs waarvan Dries van Agt het "onbegrijpelijk" vond dat ze niets tegen de "kolonisering van Palestijns land" deden of tegen de manier waarop Israël "een systeem van apartheid hanteert," zichzelf in allerlei bochten wrongen om hun zogenaamde "respect" voor Dries van Agt te betuigen, zonder ook maar één enkel woord te zeggen over hoe Dries van Agt zijn laatste jaren had besteed om tevergeefs te proberen hun allemaal "tot inzicht te brengen," een herdenking waar, toen activisten hun dankbaarheid uitspraken voor hoe van Agt "de enige" was die "voor de Palestijnen opkwam," en op die manier hun best deden om ervoor te zorgen dat er toch nog wat aandacht was voor het belangrijke deel van zijn leven wat ons parlement probeerde uit te wissen, ze vervolgens een bijna unanieme stortvloed van haat en veroordelingen over zich heen kregen vanuit het hele land, als ik daar aan terugdenk, dan kan ik niet anders dan twijfelen aan hoeveel waarde we in dit land daadwerkelijk aan herdenkingen toekennen.
Als ik aan 4 Mei 2023 denk, een dag waarop Caroline van der Plas, met achteraf veel leugens maar geen excuses, het vooral belangrijk vond om zich druk te maken over of we wel echt focusten op het herdenken van "ONZE" Nederlandse slachtoffers, een dag waarop ze (samen met andere politici zoals Wilders en Baudet) zo bezorgd was over het idee dat mensen misschien per ongeluk de herinnering van de 2e wereldoorlog op een nuttige manier zouden gebruiken door zichzelf ook over hedendaagse oorlog in Oekraïne tot denken te zetten, een dag waarop ze eventjes vergat dat zo'n extreem nationalistische focus op specifiek de Nederlandse slachtoffers ervoor zorgde dat ze de vele buitenlandse soldaten die hun leven hebben gegeven om ons land te bevrijden volledig buitensloot, als ik daar aan terugdenk, dan kan ik niet anders dan concluderen dat in ons land de extreem schadelijke vorm van nationalisme, die een groot aandeel had in het veroorzaken van de 2e wereldoorlog, die we na de oorlog met zijn allen braaf beloofden om uit te roeien, nog steeds springlevend is.
Wanneer zoveel prominente figuren zo stellig weigeren om te leren van de geschiedenis, dan moeten wij als land wellicht gedwongen worden om de realiteit onder ogen gezien, net als hoe de inwoners van Burgsteinfurt en andere Duitse steden na het einde van de oorlog gedwongen werden om een film over de realiteit van de Holocaust te kijken.
Welk moment is er dan beter om jezelf ervan te verzekeren dat iedereen zal luisteren, dan een moment waarop iedereen stil(zwijgend) is?

As a foreign student of Romanian, if you get familiar with that one you can say you have entered the bosom of this language. It is scientifically called Close central unrounded vowel.
Don't try to learn and experience it alone, it makes no sense by itself.
Learn from the best how to use it - I mean from Eminescu:
Mai departe, mai departe,
Mai încet, tot mai încet,
Sufletu-mi nemângâiet
Îndulcind cu dor de moarte.

iets waard zijn translates to worthy
––––––––––––
Fill in missing translations @ https://wordofthehour.org/translations

Er was al opgemerkt dat er in de eerste aflevering om 25:20 (als Stéphanie het water in springt) een Wilhelm scream klinkt.
Maar nu in de tweede aflevering klinkt het wéér. Om 46:40, als de ketting "ontploft", kan je weer een Wilhelm scream horen.

Ik verwacht dat dit een hint wordt die later pas iets gaat betekenen, net als de telefoon "toets" geluiden in Pieter's seizoen, maar ik zie in beide scènes niet echt een verbinding visueel. Drie blinde gokken naar wat het mogelijk betekent:

• De mensen in deze scènes kunnen uitgesloten worden, uiteindelijk gaat er 1 persoon zijn die niet in een scène heeft gezeten met een Wilhelm scream, die is de mol
• De Wilhelm Scream wordt veel gebruikt in film audio (zie Wikipedia artikel hierboven) Een hint naar Lynn, die videoloog is?
• In de eerste aflevering springt Stéphanie, in de tweede aflevering "springt" de ketting. Wordt de trend "springen"?

Edit voor de derde aflevering: Om 6:15 is er weer één! Tijdens beelden van de maffioso verdachten, dus springen is het niet denk ik

Ik was, maar wij waren. We staan er niet bij stil, maar het is eigenlijk best vreemd dat die s in het meervoud een r wordt. En als iets vreemd is, dan is er meestal een historische oorzaak voor.
Voor die oorzaak moeten we helemaal terug naar het Proto-Germaans. Daar veranderde de s namelijk in een z, maar alleen als-ie niet voorafgegaan werd door de klemtoon in het woord. Deze klankwet heet Verner’s Law, naar de Deense ontdekker Karl Verner (1846-1896).
Die z, in het leven geroepen door Verner’s Law, veranderde in de West- en Noordgermaanse talen vervolgens in een r. Schematisch samengevat ziet dit hele gebeuren er als volgt uit:

s = s (voorafgegaan door klemtoon) s > z > r (niet voorafgegaan door klemtoon)

De r in het Nederlandse waren is dus het gevolg van een Proto-Germaanse klemtoon op de tweede lettergreep. De s in was is daarentegen een gevolg van een Proto-Germaanse klemtoon op de eerste (en enige) lettergreep. Dit oude klemtoonverschil tussen verschillende vormen van hetzelfde woord is ook de oorzaak van koppeltjes als verlies/verloor & vries/vroor.
De transformatie van s naar r, vaak via het tussenstadium z, heet rotacisme – naar de Griekse variant van de letter r: rho. En rotacisme komt niet alleen in de Germaanse talen voor.
Lees (gratis!) verder: https://arongroot.substack.com/p/rotacisme

Ik was, maar wij waren. We staan er niet bij stil, maar het is eigenlijk best vreemd dat die s in het meervoud een r wordt. En als iets vreemd is, dan is er meestal een historische oorzaak voor.
Voor die oorzaak moeten we helemaal terug naar het Proto-Germaans. Daar veranderde de s namelijk in een z, maar alleen als-ie niet voorafgegaan werd door de klemtoon in het woord. Deze klankwet heet Verner’s Law, naar de Deense ontdekker Karl Verner (1846-1896).
Die z, in het leven geroepen door Verner’s Law, veranderde in de West- en Noordgermaanse talen vervolgens in een r. Schematisch samengevat ziet dit hele gebeuren er als volgt uit:

s = s (voorafgegaan door klemtoon) s > z > r (niet voorafgegaan door klemtoon)

De r in het Nederlandse waren is dus het gevolg van een Proto-Germaanse klemtoon op de tweede lettergreep. De s in was is daarentegen een gevolg van een Proto-Germaanse klemtoon op de eerste (en enige) lettergreep. Dit oude klemtoonverschil tussen verschillende vormen van hetzelfde woord is ook de oorzaak van koppeltjes als verlies/verloor & vries/vroor.
De transformatie van s naar r, vaak via het tussenstadium z, heet rotacisme – naar de Griekse variant van de letter r: rho. En rotacisme komt niet alleen in de Germaanse talen voor.
Lees (gratis!) verder: https://arongroot.substack.com/p/rotacisme

I tråden om klimademonstranter på motorvejsafkørslen, hvor jeg forsøgte at få diskussionen til at handle om hvad der demonstreredes imod, i stedet for selve demonstrationsformen, der også diskuteredes i sidste uge, blev der lukket ned for det. Det er sjovere at være forarget over demonstranter, og at kalde dem alverdens ukvemsord, end det er, at engagere sig med baggrunden for diskussionen. Så derfor tænkte jeg, hvorfor ikke lave en tråd, hvor vi kan diskutere substansen bag aktionen, og så kan man diskutere selve aktionsformen i den anden tråd ...
Tilbage i juni 2021 vedtog Folketinget Aftalen om Infrastrukturplan 2035. Det er en større aftale med en række gode grønne tiltag, herunder elektrificering og hastighedsopgraderinger af jernbanenettet. Men i aftalen er der også en række sorte tiltag, eller fossile tiltag, kan vi også kalde dem. Der er bl.a. tale om den etableringer og udvidelser a la den 3. Limfjordsforbindelse, Midtjysk motorvej og på E45: Vejle-Skanderborg. Selvom aftalen af mange dengang blev fremlagt som en succes, endte aftalen med at vælte Benny Engelbrecht af taburetten, da det kom frem, at aftalen var indgået på et mangelfuldt grundlag. Trafikministeren/-iet havde holdt udregningerne om CO2-udledninger ved anlæg og vedligehold hemmelige, notatet med beregningerne var ”forsvundet,” og ministeren havde sagt, at planen var CO2-neutral.
Det var dog på ingen måder tilfældet. De førnævnte tre motorvejseksempler har, respektivt, udledninger på 292.800, 326.500 og 143.100 tons CO2.
Læg til dette udledningerne fra de biler med forbrændingsmotorer som kommer til at bruge motorvejene. Trafikforskning viser, og har vist længe, at hvis man laver flere, større, bredere veje, så kommer der mere trafik. At lave et ekstra spor på motorvejen har aldrig afhjulpet kødannelse. Skrækeksemplet er motorveje som Katy Freeway i delstaten Texas.
I trådene om vejblokadedemonstrationerne er det ofte blevet anført, at vi jo ikke kommer til at køre med forbrændningsmotorer. Og det er rigtigt nok. Men det er også bare en ’himmelsk kamsteg,’ så at sige. For virkeligheden, som den ser ud nu er, at elbiler udgør 200.100 af de 2.827.864 personbiler der er i alt. Det er kun omkring 7% af bilparken. At investere så massivt i en transportform der fortsat er så sort, er ikke ligefrem grønt, uanset hvor elektrificeret fremtidens bilpark er, på et eller andet tidspunkt. Jeg køber ikke argumenter der tager afsæt i fremtidens frelse på den måde.
Et andet argument for motorvejsudvidelserne er, at det skulle skabe et Danmark som var mere socialt forbundet, at det skulle være en måde at holde liv i Udkantsdanmark. Det er dog også svært at købe et sådant argument. Som Mogens Fosgerau har påpeget kan en motorvej også bruges til at komme væk fra de små byer. Personligt kan jeg huske fra min gymnasietid, hvordan at flere af mine undervisere boede inde i Århus, og så pendlede ud til det udkantsgymnasium de arbejdede på. Så de her ressourcestærke borgere blev altså ikke tiltrukket af at bo i udkanten, bare fordi det var belejligt at komme dertil, og de betalte deres kommuneskat et andet sted. Og som Concitos Søren Have siger i Information: "Kunne man ikke få mere klimavenlig og mindre naturfjendsk regional udvikling for ni milliarder kroner på en anden måde?" Og: "Det har ikke været undersøgt, men det kunne være interessant at spørge nogle nordjyske politikere, hvad de ville gøre, hvis de fik ni milliarder til regional udvikling, og det eneste krav så var, at det ikke måtte skade klimaet og naturen eller gå ud over resten af landets udvikling."
For udover CO2-udledningerne er der også problemet med miljøødelæggelserne som medfølger. Dette ses tydeligst i sagen om Egholm i Aalborg, hvor det har været beskrevet til døde, og derfor jeg her ikke linker, hvordan at forbindelsen ville ramme et unikt stykke natur, forstyrre fredede dyrearter, osv. osv. osv.
"Så hvad er alternativet til motorvejene så," tænker I nok, "nu er ham huskommunisten igen igang med sit brok." Jamen … hvad med tog? Hvad med at begynde at genopbygge det engang så udbredte jernbanenet, før privatbilismen slog det ihjel? Ifølge transportministeriet koster anlæggelsen af en ny motorvej i åbent land koster 85-110 mio. kr. pr. kilometer og i bynære områder stiger det til 160-250 mio. kr. pr. kilometer. Hold dette op imod de tal der er blevet offentliggjort i forbindelse med arbejdet på Femernforbindelsen. Her koster skinner, kørestrømsanlæg og den nødvendige infrastruktur og sikkerhedssystemer til en jernbane, hvor der må køres 200 kilometer i timen, 60.000 kr. pr. meter. Det er 60. mio. pr. km. Langt, langt billigere. Og hvis vi ser på CO2-udledningerne for baner, særligt elektrificerede baner, er de langt, langt lavere. Hvis man er modstander af fråds med de offentlige midler, bør man også være modstander af at der investeres i motorveje over jernbaner.
Og så er tog bare seje. Generelt er kollektiv transport ret sejt. Og hvis vi virkelig vil det, og vælger det til som samfund, er det en langt mere demokratisk og tilgængelig transportform, end bilen nogensinde bliver.

Met enige regelmaat komt vooral Joost Eerdmans (JA21j aanzetten met een verwijzing naar het Deense asielbeleid. De reden waarom (extreem)rechts steeds met Denemarken aan komt zetten, is dat Denemarken voor de verplichtingen die voortvloeien uit diverse EU richtlijnen een 'opt out' mogelijkheid heeft bedongen, waaronder een opt-out wat betreft beleid t.a.v. de opvang van vluchtelingen.
Die verwijzing van Eerdmans slaat echter als een tang op een varken, want het is niet zo eenvoudig als hij lijkt te doen voorkomen steeds. Overigens kwam Veldkamp (NSC) in december 2023 ook met een motie over een 'opt-out' voor Nederland wat betreft asiel- en migratiebeleid in de EU. Die motie is medeondertekend door Tuinman (BBB), Emiel van Dijk (PVV) en Van Campen (VVD).
Allereerst is het goed om te weten dat er in de EU 'verordeningen' zijn en 'richtlijnen' die door de lidstaten gezamenlijk worden vastgesteld.
Een verordening heeft directe werking. Het is dus een EU 'wet' voor iedereen in de EU. Zo is de AVG die ziet op privacy een verordening, maar bijvoorbeeld ook verordening passagiersrechten 261/2004. Op grond van de laatste verordening kan een vliegtuigpassagier bij vertraging een schadevergoeding vorderen bij de luchtvaartmaatschappij. Daar is dus geen nationale wet voor nodig.
Een richtlijn heeft geen directe werking (behalve in het geval van bijzondere omstandigheden die ik hier buiten beschouwing laat). Elke lidstaat moet op grond van een richtlijn echter wel eigen nationale wetgeving maken. Zo ben je als consument in Nederland bevoegd om een overeenkomst op afstand bij een webshop te herroepen binnen 14 dagen, maar alleen omdat de Nederlandse wetgever EU richtlijn 2011/83/EU heeft geïmplementeerd in het Burgerlijk Wetboek. Als Nederlandse consument moet je bij een Nederlandse webshop dus een beroep doen op het Nederlandse Burgerlijk Wetboek, ook al komen die verplichtingen oorspronkelijk uit richtlijn 2011/83/EU. Een rechter moet de Nederlandse wet toepassen, maar bij twijfel wel uitleggen conform de bedoeling van een richtlijn ('richtlijnconforme uitleg') en volgen wat het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ EU) eerder heeft geoordeeld bij geschillen over toepassing van wat volgt uit die richtlijn. Het HvJ EU oordeelt dus niet over het nationale recht van een lidstaat (dat doen de nationale rechters), maar wel over de uitleg van richtlijnen en verordeningen.
Er zijn echter veel meer richtlijnen en niet alleen maar over consumentenrecht. Bijvoorbeeld richtlijn 2013/32/EU (de Procedurerichtlijn die ziet op gemeenschappelijk asielbeleid in de EU). Daarin staan verplichtingen voor de lidstaten die met zich meebrengen dat ze nationale wetgeving maken die ervoor moet zorgen dat het asielbeleid in de EU ongeveer gelijk wordt. De EU lidstaten beogen daarmee te voorkomen dat wet- en regelgeving over asiel in het ene land heel steng is en in het andere land juist niet. Nogmaals: de lidstaten stellen de richtlijnen gezamenlijk vast. Dus niet alleen maar de Europese Commissie.
In Nederland heeft dat er bijvoorbeeld toe geleid dat de Vreemdelingenwet 2000 op onderdelen is gewijzigd en de gewijzigde wet op 20 juli 2015 in werking is getreden (Stb. 2015, 292 en Stb. 2015, 293). Het waren overigens een VVD staatssecretaris (Dijkhoff) en een VVD minister (Vd Steur) die de wetswijziging en het inwerkingtredingsbesluit hebben ondertekend (maar ook weinig keus hadden uiteraard).
Terug naar de Denemarken. Het is namelijk vooral relevant om overweging 59 in richtlijn 2013/32/EU te lezen:

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het VEU en aan het VWEU, neemt Denemarken niet deel aan de aanneming van deze richtlijn en is deze richtlijn niet bindend voor, noch van toepassing in Denemarken.

Denemarken is dus helemaal niet gebonden aan richtlijn 2013/32/EU. Een "inconvenient truth" voor populistische politici uiteraard, die dat volledig negeren in hun 'ronkende' betogen over het vluchtelingenbeleid in Denemarken.
Protocol 22 bij het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) en het Verdrag betreffende de Werking van de Europese Unie (VWEU) is tot stand gekomen n.a.v. een referendum dat in Denemarken werd gehouden in juni 1992, waarin 50,7% van de Deense bevolking tegen lidmaatschap van Denemarken stemde. Dat heeft ertoe geleid dat er bij een bijeenkomst van de Europese Raad in Edinburgh op 11 en 12 december 1992 voor Denemarken allerlei uitzonderingen zijn gemaakt. En die liggen vast in protocol 22. Daar staat overigens tegenover dat Denemarken geen inspraak heeft op bij allerlei wijzigingen van EU afspraken, maar toch gehouden is daaraan te voldoen.
Persoonlijk vind ik het een waardeloze oplossing, want Denemarken kan zich nu steeds beroepen op die uitzonderingspositie. En doet dat ook met enige regelmaat. Maar hele hele idee achter de EU is nu juist dat de lidstaten gezamenlijk de lusten én de lasten verdelen om stabiliteit te bereiken in de EU. Denemarken is de huisgenoot die wel de koelkast leegeet, maar nooit boodschappen doet omdat de huisgenoten gezamenlijk in het verleden die ene huisgenoot wel een toffe peer vonden die ze er graag bij willen houden. En vervolgens ook nog op papier hebben gezet dat die huisgenoot niet verplicht is om boodschappen te doen. 🤷🏻‍♂️
Wat Eerdmans, maar ook Veldkamp (NSC), Tuinman (BBB), Van Dijk (PVV) en Van Campen (VVD) roepen is vrij onzinnig. Omdat Denemarken een opt-out heeft bedongen via protocol 22, kan Nederland dat niet ook zomaar. Zo'n opt-out vereist eerst instemming van de andere lidstaten en waarom zouden die lidstaten daarmee instemmen? Het zou immers compleet zinloos zijn dat de EU lidstaten gezamenlijk opt-outs toestaan aan elke lidstaat, omdat je dan net zo goed geen richtlijn hoeft vast te stellen.
Je hoeft bovenstaande ook niet allemaal van mij aan te nemen. Dit is wat staatssecretaris Van der Burg in iets andere bewoordingen een maand geleden aan de Tweede Kamer liet weten:
Kamerstukken II 2023/24, 32317 nr. 870

Artikel link: https://www.ftm.nl/artikelen/energiecoaches-bestrijden-energiearmoede
Archief linkje: https://archive.is/vDYK3
VANDAAG 6:00· 13 MIN

Bestrijding van energiearmoede: geen lagere rekening, wel een slecht geplaatste tochtstrip

LUUK VAN DER STERREN
Ruim een half miljard euro trok Den Haag uit om huizen te isoleren in de strijd tegen energiearmoede. Gemeenten mogen dat geld naar eigen inzicht uitgeven. Maar als het terechtkomt bij commerciële partijen die haastig huizen afwerken – meestal zo’n zes per dag – levert het dan iets op?DIT STUK IN 1 MINUUT

• Waar gaat dit artikel over?

Door de stijging van de energieprijzen vanaf 2021 zijn veel huishoudens in de problemen gekomen. Het aantal mensen dat met ‘energiearmoede’ kampte, nam flink toe. De gemeenten hebben sindsdien plannen gemaakt om die energiearmoede te bestrijden. Ze hebben massaal ingezet op energiecoaches: wijkteams die bij kwetsbare huishoudens langsgaan en hen voorzien van advies en eenvoudige energiebesparende producten, zoals radiatorfolie en tochtstripsDe afgelopen jaren stelde het ministerie van Binnenlandse Zaken hiervoor ruim een half miljard euro beschikbaar. De gemeenten hebben dat werk veelal uitbesteed aan commerciële partijen.Ook Amsterdam besteedde de klus in 2022 uit via een openbare aanbesteding. Twee bedrijven wonnen de opdracht: Winst uit je Woning en Klimaatroute. Ze ontvingen elk 5 miljoen.

• Waarom is dit relevant?

De gemeente verwachtte dat de energiecoaches deze huishoudens daarmee gemiddeld 22 euro per maand zouden besparen. Maar het is zeer de vraag of dat is gelukt.Het werk van de coaches is niet altijd degelijk. Plaats je bijvoorbeeld tochtstrips verkeerd, dan hebben ze geen effect. In het slechtste geval maken ze de tocht zelfs erger, omdat een raam of deur dan niet goed meer sluit. Follow the Money beschikt over tientallen foto’s van slecht uitgevoerde maatregelen.

• Hoe hebben we dit onderzocht?

We spraken met negen voormalige energiecoaches, bestudeerden openbare rapporten, documenten van de gemeente, en jaarrekeningen van de energieservicebedrijven. Ook spraken we met meerdere bewoners.Dit onderzoek kwam tot stand in samenwerking met Argos, het onderzoeksjournalistieke programma van Human en de VPRO. De uitzending van Argos is vandaag om 14:00 op Radio 1.
Van buiten ziet het gebouw waar Joan in woont er spic en span uit. Een appartementencomplex met corporatiewoningen, gelegen op het zuidelijkste puntje van IJburg in Amsterdam-Oost. Het pand dateert uit 2009; de woning van Joan heeft energielabel A. Niet een plek waar je energiearmoede verwacht tegen te komen.Maar binnen is het een ander verhaal. ‘Het is heel erg tochtig,’ zegt Joan. ‘De tocht komt bij de ramen vandaan, en bij de voordeur. De ramen zijn dubbel glas, maar sluiten niet goed aan. Zit je in mijn woonkamer op de bank, dan is het gewoon koud.’ Haar energierekening is hoog, maar ze moet toch elk jaar bijbetalen. ‘Dat drukt zwaar op mijn budget, want ik ben afgekeurd en heb een laag inkomen.’ Ze krijgt zelfs spierkrampen van de tocht. ‘Als het waait, is het erger. Dan kan ik echt drie dagen op bed liggen van de pijn.’In 2022 becijferde onderzoeksbureau TNO dat er dat jaar zo’n 600 duizend huishoudens met energiearmoede kampten, wat betekent dat 10 procent of meer van hun inkomen naar hun energierekening ging. Dat waren zo’n 90 duizend gezinnen meer dan in 2020, een gevolg van de gestegen energieprijzen.Energiearmoede leidt niet alleen tot financiële zorgen, maar kan — zoals in het geval van Joan — ook allerlei fysieke en mentale klachten veroorzaken. Denk aan stress, angst en somberheid, maar ook aan spier- en gewrichtsklachten. In huizen die koud of vochtig zijn, ontstaat bovendien vaker schimmel, met luchtwegaandoeningen tot gevolg.Vanaf 2021 riep het kabinet diverse regelingen in het leven om energiearmoede tegen te gaan. Een voor de hand liggende optie was om bewoners via de gemeenten te helpen om (kleine) energiebesparende maatregelen te nemen. Dat zou een snelle, relatief goedkope manier zijn om de rekening omlaag te brengen. De afgelopen jaren stelde het ministerie van Binnenlandse Zaken hiervoor ruim een half miljard euro beschikbaar aan gemeenten. De gemeenten hebben dat werk veelal uitbesteed aan commerciële partijen. En het is zeer de vraag of het geld daarmee zijn doel bereikt, zo blijkt uit onderzoek van Argos en Follow the Money.

Zo snel mogelijk, zo veel mogelijk

‘Gemeenten zijn [..] voortvarend van start gegaan met het opzetten en uitvoeren van een lokale aanpak om zo snel mogelijk zo veel mogelijk kwetsbare huishoudens te helpen,’ schreef minister Hugo de Jonge (CDA) van Volkshuisvesting in mei 2022 in een brief aan de Tweede Kamer. ‘Dit stemt positief.’In de eerste maanden van dat jaar ontvingen 342 gemeenten samen 145,3 miljoen om huishoudens ‘te ondersteunen bij het nemen van energiebesparende of energierekening verlagende maatregelen’. Maar inmiddels was bekend dat de groep huishoudens met energiearmoede in Nederland hard was gegroeid, aldus De Jonge.Omdat het probleem nu ‘groter en (nog) urgenter’ was, kondigde de minister aan dat hij voor de rest van 2022 nog eens 218,5 miljoen euro beschikbaar stelde. Het jaar daarop trok het ministerie opnieuw de beurs, ditmaal voor 185 miljoen euro. Daarmee staat de teller inmiddels op 553 miljoen — gemiddeld ruim 900 euro voor elk van die 600 duizend energiearme gezinnen. De gemeenten mogen van het ministerie zelf weten hoe ze dit geld besteden. Uit gegevens van Tenderned, waar openbare aanbestedingen bekend worden gemaakt, blijkt de aanpak op veel plaatsen te zijn zoals De Jonge het in zijn Kamerbrief omschreef: zo snel mogelijk, zo veel mogelijk.

Energiecoaches

Sinds 2022 hebben 29 gemeenten de verduurzaming van woningen via een openbare aanbesteding georganiseerd, blijkt uit de data. Ze zetten massaal in op energiecoaches: wijkteams die bij kwetsbare huishoudens langsgaan en hen voorzien van advies en eenvoudige energiebesparende producten zoals radiatorfolie en tochtstrips. Sommige gemeenten kozen ervoor om alleen producten te laten afleveren, andere gemeenten laten de energiecoaches de spullen ook zelf aanbrengen. Op het oog is dat een slimme aanpak: de gemeenten konden zo in een paar maanden tijd duizenden huishoudens bereiken.

Bij veel energiecoach-trajecten ontbrak ‘een voor- en nameting van het energieverbruik’, waardoor vaak niet duidelijk was hoeveel er is bespaard

Maar leverde het ook wat op? Onderzoek van de Hogeschool van Amsterdam uit 2021 liet zien dat bij veel energiecoach-trajecten ‘een voor- en nameting van het energieverbruik’ ontbrak, waardoor vaak niet duidelijk was hoeveel er in de praktijk was bespaard. Bovendien merkten de onderzoekers dat de inzet van energiecoaches juist bij mensen met energiearmoede effect sorteerdeamper . De goedbedoelde bespaartips en de achtergelaten producten bleven veelal onbenut doordat de ontvangers er geen ‘mentale ruimte’ voor hadden.Toch zetten veel gemeenten in op energiecoaches voor gedragsverandering en het afleveren van kleine besparende producten. Zo ook Amsterdam, dat naar eigen zeggen een ‘crisisaanpak’ hanteerde. Er was immers geen tijd te verliezen: tegen de zomer van 2022 was bijna de helft van de Amsterdammers met een laag inkomen door de hoge energieprijzen in betalingsproblemen geraakt. Naar schatting leefden dat jaar in de hoofdstad 43 duizend huishoudens in energiearmoede. In oktober 2022 lanceerde wethouder Zita Pels (GroenLinks) van Duurzaamheid en Volkshuisvesting daarom de ‘energiebespaarservice’. In Amsterdam moesten de energiecoaches niet alleen spullen en advies leveren, maar de producten ook zelf aanbrengen. Het ging dan bijvoorbeeld om tochtstrips, radiatorfolie, ledlampen en een waterbesparende douchekop. Ook moeten de energiecoaches kieren bij ramen en deuren dichtkitten en radiatoren ontluchten.

‘Beproefde methodieken’

In zes maanden tijd wilde Pels minstens 24 duizend huishoudens helpen, maar de gemeente had daar zelf bij lange na de capaciteit niet voor. Daarom besteedde ook Amsterdam de klus — totale waarde: zo’n 10 miljoen euro — via een openbare aanbesteding uit. Twee bedrijven wonnen de opdracht: Winst uit je Woning en Klimaatroute. Ze ontvingen elk 5 miljoen.

Dankzij een ‘maatwerkaanpak met advies aan huis past 100% van de producten in de woning,’ stelt Klimaatroute

Beide bedrijven bestonden toen al ruim tien jaar. Klimaatroute is sinds 2018 volledig eigendom van energieleverancier Essent; Winst uit je Woning is sinds de zomer van 2022 deels in handen van Eneco. De bedrijven richtten zich in het verleden vooral op bespaaradvies voor bedrijven en woningeigenaren via zogeheten ‘scans’: grotendeels automatisch gegenereerde rapporten, die duidelijk maakten waar in het pand met energiebesparing geld viel te verdienen. Met het oog op de stijgende energieprijzen gingen de bedrijven zich vanaf 2022 nadrukkelijker op energiearmoede richten. Zo schreef Winst uit je Woning in februari 2022 dat het gemeenten en woningcorporaties met ‘beproefde methodieken’ kon ‘ontzorgen’ bij de aanpak van energiearmoede. Daarbij zou het bedrijf ‘maximale hulp’ aan bewoners bieden. Klimaatroute beloofde op zijn beurt in een presentatie aan gemeenteambtenaren in april 2022 ‘een zo effectief mogelijk pakket kleine besparingsmaatregelen’. Dankzij een ‘maatwerkaanpak met advies aan huis past 100% van de producten in de woning,’ aldus het bedrijf. En, zei directeur Bas van den Brenk erbij, Klimaatroute zou ‘de rapportage en monitoring [..] realtime inzichtelijk maken’. Fijn voor de opdrachtgevers (lees: gemeenten), want die konden in een spreadsheet precies bijhouden hoeveel besparing in euro’s en CO2-uitstoot hun investering oplevert.

47.048 ledlampen

Die ‘realtime data’ komt terug in een presentatie van de gemeente Amsterdam, eind juni 2023. Volgens de ‘projectleider energiearmoede’ van de gemeente was de energiebespaarservice een succes: Winst uit je Woning kon bij 14.292 huishoudens langsgaan voordat het geld op was, ruimschoots meer dan de beoogde 12 duizend. Klimaatroute verwachtte tegen september zelfs 18 duizend huishoudens te hebben bereikt.

TNO kwam tot de conclusie dat kleine maatregelen ‘geen significant effect’ op de energierekening hadden

Samen hadden de energiecoaches inmiddels ruim 42,7 kilometer radiatorfolie, 33,6 kilometer tochtband en 47.048 ledlampen achtergelaten. De gemeente verwachtte dat de energiecoaches van Klimaatroute en Winst uit je Woning daarmee gemiddeld 22 euro per huishouden per maand hadden bespaard. Indrukwekkende cijfers, maar hoe het met de praktijk zit, kan de gemeente niet met zekerheid zeggen. In reactie op vragen van Argos en Follow the Money schrijft een woordvoerder dat er ook bij de energiebespaarservice ‘geen effectmeting is gedaan’.Kennisinstituut TNO deed diezelfde winter van 2022-2023 wél zo’n meting: de onderzoekers bestudeerden de effecten van drie energiecoach-trajecten. TNO kwam tot de conclusie dat het leveren van kleine maatregelen – of de coaches de producten nu aanbrachten of niet – ‘geen significant effect’ op de energierekening had.

Tochtstrips op beschimmelde kozijnen

Hoe komt Amsterdam dan aan die 22 euro per huishouden? Dat getal is gebaseerd op gegevens van kenniscentrum Milieu Centraal, zegt de gemeente desgevraagd. Inderdaad houdt Milieu Centraal een overzicht bij met verschillende maatregelen om zuiniger om te springen met warmte en elektriciteit, waarbij het ook vermeldt hoeveel geld je met een maatregel kunt besparen.Maar daarbij neemt Milieu Centraal wel aan dat de maatregel goed wordt uitgevoerd. En daar zit de crux: plaats je bijvoorbeeld tochtstrips verkeerd, dan hebben ze geen effect. In het slechtste geval maken ze de tocht zelfs erger, omdat een raam of deur dan niet goed meer sluit.En dat is precies wat te zien is op foto’s die Follow the Money ontving van de Fixbrigade, een Amsterdamse buurtorganisatie die ook woningen isoleert. Hun teams bezochten in 2023 meerdere huizen waar de energiebespaarservice van de gemeente was langs geweest, maar de bewoners nog steeds last hadden van tocht en kou.
Kieren bij een raam, gefotografeerd door de Fixbrigade na bezoek door andere coachesDe oorzaak blijkt uit foto’s die de Fixbrigade ter plekke nam en die Follow the Money heeft geverifieerd: slecht geplaatste radiatorfolie, stukjes deurborstel die met dubbelzijdig plakband zijn vastgemaakt, rubberen tochtstrips die niet isoleren en na een paar dagen weer loslieten.Ook zijn op de foto’s grote kieren en gaten te zien, waar de tocht nog doorheen komt. In de opdrachtomschrijving van de gemeente stond dat de energiebespaarservice dit soort gaten had moeten dichtkitten, maar afgaande op de foto’s is dat niet gebeurd.Klimaatroute, dat de energiebespaarservice uitvoerde in het stadsdeel waar de foto’s zijn genomen, ontkent dat het werk op de foto’s door zijn energiecoaches is gedaan. Het bedrijf zegt te betwijfelen of de foto’s echt zijn, omdat ze door de Fixbrigade — een concurrent — zijn gemaakt. Winst uit je Woning reageerde niet op een verzoek om commentaar.

Alle hens aan dek

Een mogelijke verklaring voor het gebrekkige werk is het korte opleidingstraject bij Winst uit je Woning en Klimaatroute: in een evaluatiedocument schrijft de gemeente dat de bedrijven ‘vooral geworven hebben op sociale vaardigheden’ en de energiecoaches vervolgens zelf de technische vaardigheden hebben bijgebracht. In de praktijk duurde de opleiding bij beide bedrijven hooguit een paar dagen, vertelden meerdere oud-medewerkers aan Argos en Follow the Money. Er is nog een reden voor het haastwerk: bij allebei de bedrijven was er een sterke financiële prikkel om zo snel mogelijk langs de deuren te gaan.‘Het was wel even alle hens aan dek, ja’, zegt Thijs (24). Hij werkte in 2022 naast zijn studie twee à drie dagen per week als energiecoach voor Klimaatroute. Het is een populair bijbaantje onder studenten: Klimaatroute biedt zijn werknemers onder andere lunch en ontbijt, en je kunt op kosten van het bedrijf naar kickboksles of bootcamp.Met 12 euro per uur was het basisloon relatief laag, zegt Thijs, maar het kon hard oplopen doordat je verschillende bonussen kon behalen. De belangrijkste daarvan was gerelateerd aan het aantal huizen dat ze op een dag bezochten.

Zes huizen per dag

Zo kondigde een teamleider eind november 2022 in de groepschat van Klimaatroute aan dat, om ‘de laatste loodjes’ voor die maand ‘voor elkaar te knokken’, er twee dagen lang een ‘feestje’ zou worden gevierd. Wie op een dag elf huizen bezocht, kreeg als bonus 3 uur extra uitbetaald. Als de hele ploeg voor die dag het target van elf huizen per persoon haalde, verdubbelde de bonus zelfs naar 6 uur. De energiecoaches konden zodoende tot 168 euro per dag verdienen.‘Het was een enorm sales-gedreven bedrijf’, zegt Fenna (26), die in 2021 en 2022 als energiecoach voor Klimaatroute werkte. ‘Er waren wel managers die benadrukten dat je je tijd mocht nemen, dat het ook ging om het sociale contact. Maar op andere dagen had je juist weer een teamleider die zei dat je zo snel mogelijk moest zijn, omdat je anders je target niet haalde.’THIJS, ENERGIECOACHHet voelde alsof je moest kiezen tussen een goed dagloon, of de mensen bij wie je langsging goed helpen
Klimaatroute zegt desgevraagd dat de energiecoach alleen het eerste gesprek deed en keek waar de bewoner behoefte aan had; daarna zou een installateur de gewenste producten komen installeren. Volgens Klimaatroute lag het target op zes huizen per dag wanneer de energiecoaches de producten zelf installeerden. Uit de evaluatie van de gemeente blijkt dat de energiecoaches van Klimaatroute gemiddeld 1 uur en 12 minuten binnen waren.Veel meer dan een gesprekje en wat radiatorfolie en tochtband aanbrengen is dan niet haalbaar, zeggen oud-medewerkers. Thijs: ‘Het voelde alsof je moest kiezen tussen een goed dagloon, of de mensen bij wie je langsging goed helpen.’In reactie op vragen van Argos en Follow the Money laat Klimaatroute weten dat de opdracht ‘naar tevredenheid van de opdrachtgever en van de inwoners van Amsterdam’ is uitgevoerd.

‘Je plakte het er gewoon maar op’

Ook bij Winst uit je Woning, de andere winnaar van de Amsterdamse aanbesteding, was het doel volgens meerdere oud-werknemers om zo veel mogelijk huizen te bezoeken. En ook dit bedrijf werkte met een bonussysteem: energiecoaches kregen extra betaald als ze minstens zes huizen per dag bezochten. ‘Dan ging je brutosalaris van 20 naar 25 euro per uur,’ zegt Robin (19). Hij werkte er in de winter van 2022/2023 als energiecoach. Ook hij deed het als bijbaantje naast zijn studie.

‘Sommige huizen waren in zo’n slechte staat dat je die tochtstrips er meteen weer van het kozijn kon trekken’

Winst uit je Woning was nog korter binnen dan Klimaatroute: slechts 48 minuten per woning, blijkt uit de evaluatie. Begin 2023 greep de gemeente zelfs in, zegt Robin. ‘We gingen te snel door de adressen. De gemeente wilde meer sturen op kwaliteit, dus daarna kregen we onze bonus pas als we een bepaald bedrag aan spullen achterlieten, of als we een bepaald aantal meters radiatorfolie en tochtstrips in een huis installeerden.’ Hij betwijfelt of die aanpak effect sorteerde: ‘Sommige huizen waren in zo’n slechte staat dat je die tochtstrips er meteen weer van het kozijn kon trekken. Daar had het dus helemaal geen zin, maar je plakte het er gewoon maar op.’ De directie van Winst uit je Woning ‘ziet geen aanleiding om in te gaan’ op de vragen van Argos en Follow the Money. Ook een verzoek om mee te lopen met hun energiecoaches wijst het bedrijf af. Wel wil de directie kwijt dat de aanbestedingen van gemeenten op dit vlak ‘goed in elkaar zitten’: ‘Er zijn zeer veel partijen die in concurrentie meedingen naar deze opdrachten. Dit is een prima en bewezen mechanisme voor de doelmatige besteding van deze gelden.’**HOEVEEL WINST MAAKTEN DE BEDRIJVEN?**We vroegen zowel Klimaatroute als Winst uit je Woning naar hun winstmarges en materiaalprijzen in Amsterdam, en naar hun totale winstcijfers over de afgelopen jaren. Klimaatroute liet weten dat in 2021 de totale winst 8,8 procent van de omzet bedroeg; in 2023 was dat 6,7 procent. In 2022 leed het bedrijf 5,5 procent verlies. Winst uit je Woning weigerde te reageren.Hoeveel de bedrijven aan de opdracht in Amsterdam overhielden, blijft onduidelijk. We kunnen hooguit een schatting maken, gebaseerd op de cijfers die we wél kennen.Uit de presentatie van de gemeente blijkt dat zowel Klimaatroute als Winst uit je Woning 4.066.116 euro exclusief btw van de gemeente hebben ontvangen. Winst uit je Woning heeft met dit budget 14.292 huishoudens bezocht, wat neerkomt op 284,50 euro per woning. Klimaatroute bezocht naar eigen zeggen 20 duizend woningen en kostte de gemeente dus gemiddeld 203,31 euro per woning.Wat de materiaalkosten — het geld dat beide bedrijven zelf betaalden voor bijvoorbeeld radiatorfolie en ledlampen — betreft, die waren bij vergelijkbare aanbestedingen tussen de 70 en 100 euro per woning. Volgens een woordvoerder van de Fixbrigade is op basis van de opdrachtomschrijving in Amsterdam maximaal 100 euro per woning realistisch, en zelfs aan de ruime kant. De energiecoaches van beide bedrijven vertelden dat ze de bezoeken veelal alleen deden. Als een energiecoach bij Klimaatroute 168 euro per dag ontving wanneer hij of zij het target van zes bezochte huizen haalde, kwam dat neer op 28 euro bruto per woning. Met 100 euro aan materiaalkosten is dat 128 euro per woning, waarmee Klimaatroute 75,31 euro per woning overhield.Ook bij Winst uit je Woning lag het target op zes woningen per dag. Als een energiecoach dit aantal haalde, was het brutosalaris 200 euro per dag, wat neerkomt op 33,33 euro per woning. Met opnieuw 100 euro materiaalkosten kom je dan op 133,33 euro uit. Omdat Winst uit je Woning binnen hetzelfde budget minder huizen bezocht dan Klimaatroute, is resterende bedrag hoger: 151,2 euro per woning.
Het ministerie van Binnenlandse Zaken, met 553 miljoen euro hoofdfinancier van de energiearmoedebestrijding, heeft naar eigen zeggen ‘het volle vertrouwen’ dat de gemeenten de middelen effectief hebben ingezet. Volgens het ministerie komen de gemeenten dankzij de aanpak van de afgelopen jaren ‘achter de voordeur’ en leggen ze daarmee een ‘belangrijke basis voor het toepassen van grote isolatiemaatregelen’.De gemeente Amsterdam wil in de toekomst meer sturen op kwaliteit, stelde de projectleider in haar presentatie in juni 2023. Zo wil de gemeente voortaan voorschrijven welke materialen er moeten worden gebruikt, om te voorkomen dat die van slechte kwaliteit zijn. Ook wil de gemeente steekproefsgewijs checken of het werk goed is uitgevoerd.

Energiebespaarservice 2.0

Toch is de gemeente ‘tevreden met het bereikte tempo en de geïnstalleerde maatregelen’, zegt een woordvoerder tegen Argos en Follow the Money. ‘Als je zoveel huishoudens snel wil helpen, worden er ook fouten gemaakt.’ Maar ‘uit de evaluatie blijkt evenwel dat er zeer grote tevredenheid is onder de bewoners,’ aldus de gemeente. In oktober 2023 lanceerde Amsterdam een nieuwe aanbesteding voor de ‘energiebespaarservice 2.0’, bedoeld voor de winter van 2023/24. Opnieuw stelde de gemeente bijna 10 miljoen euro beschikbaar. Daarbij zijn zowel de ‘eigen evaluaties’ als de bevindingen uit het TNO-rapport ‘in acht genomen’.

Klimaatroute en Winst uit je Woning zitten er in de nieuwste ronde in Amsterdam niet meer bij

Zo legt de gemeente nu ‘veel meer de nadruk op de tijd besteed in elke woning,’ aldus de woordvoerder. ‘Tijdens de eerste ronde merkten we dat marktpartijen enigszins gehaast te werk moesten gaan. Daarom wilden we in de nieuwe aanbesteding meer ruimte en tijd per woning bieden. De looptijd is langer, het aantal huishoudens ligt lager.’ Ook kunnen ‘overeenkomsten met contractanten die niet aan de kwaliteitseisen voldoen’ nu tussentijds worden ontbonden.Toch lijkt de nieuwe energiebespaarservice in grote lijnen sterk op de ‘oude’ variant. Ook deze winter stuurt de gemeente energiecoaches langs de deuren om kleine besparende maatregelen aan te brengen. En hoewel er dit keer ook twee lokale organisaties bij de winnaars zaten, gunde de gemeente een perceel ter waarde van 2,3 miljoen euro aan Regionaal Energieloket, een commercieel bedrijf dat net als Klimaatroute en Winst uit je Woning veelal met studenten werkt.Wat Klimaatroute en Winst uit je Woning betreft: zij zitten er in de nieuwste ronde in Amsterdam niet bij. De twee bedrijven zitten nochtans niet om werk verlegen. Sinds begin 2023 wonnen ze openbare aanbestedingen in Beverwijk, Heemskerk, Hoorn, Rotterdam, Tilburg, Uitgeest, Velsen en Zoetermeer. Totale waarde: ruim 6 miljoen euro.

Sommige noemenswaardige recentelijke ontwikkelingen op het spoor.
In December 2023 is een akkoord bereikt in de Raad en het Europees Parlement over het TEN-T netwerk. De kern moet in 2030 klaar zijn, er moet minimaal 160 km/h gereden kunnen worden. Voor 2040 moeten een hoop van de grens-issues gefixt zijn. Dus nog maar een kleine 6000 nachtjes slapen!
Zie Trans-Europees vervoersnetwerk (TEN-T): Raad en Parlement akkoord over duurzame connectiviteit in Europa

De nieuwe tussentijdse deadline van 2040 is bedoeld om de voltooiing van grootschalige, voornamelijk grens­overschrijdende projecten, zoals ontbrekende spoorverbindingen, te vervroegen, zodat deze vóór de deadline van 2050 voor het bredere, volledige netwerk klaar zijn. Zo moeten uiterlijk in 2040 de nieuwe hogesnelheids­verbindingen tussen Porto en Vigo, en tussen Boedapest en Boekarest voltooid zijn.

In Maart 2023 stonden de "seinen op groen" voor de Drielandentrein tussen Luik, Maastricht en Aken. In oktober 2023 werd duidelijk dat dit - uiteraard - vertraagd was en er pas in de eerste helft van 2024 treinen gaan rijden. Nu lijkt dit 9 juni te gaan worden. Enfin, beter dan 2040.
Ondertussen is onze eigen HSL stuk. Er rijden nu maar vier treinen per uur tussen Breda en Rotterdam. En het is geen HSL meer - voor zover dat het ooit was - de maximum snelheid is nu verder teruggebracht van 160 naar 120 kilometer per uur. Erg sneu, want dit was - tot dat de Lelylijn er misschien ooit komt - het enige passagiers stukje TEN-T wat wij hadden.
Over stukke dingen in Nederland gesproken: De ICNG. Doet de naam Fyra 2.0 eer aan.
Ohja de NS gaat failliet. Iets met een vicieuze cirkel die in stand gehouden wordt. De kamer steggelt over wie dat gaat betalen.
Dan wat goed nieuws - uiteraard niet uit Nederland:

• Naast de Franse SNCF - die we kennen van de Thalys en de Eurostar - gaat Kevin Speed rijden op Lille-Parijs, Strasbough-Parijs en Lyon-Parijs. Op deze trajecten zou er dus concurrentie moeten ontstaan.
• Spanje wint de prijs voor zowel het grootste netwerk als de goedkoopste gemiddelde bouwkosten. UK met 9x de kosten de duurste.
• Spanje heeft na 19 jaar bouwen hun HSL van Madrid naar Asturias in noord-west Spanje geopend. 70 kilometer korter dan de oude route, en een echte HSL: 350 km/h.
• Trenitalia gaat rijden op de Verona-Innsbruck-Munich route vanaf eind 2026. Later moet de Brenner base tunnel gebruikt gaan worden, waardoor er een vol uur van de reistijd af gaat.
• Daarover gesproken, de Brenner Base Tunnel gaat vrolijk door. De Flavia TBM zat even (7 maanden) vast maar is nu weer op gang. Ida heeft haar eerste 2 km geboord, en de 7e TBM is afgeleverd. In 2032 moet de tunnel - na dan 24 jaar constructie - openen.
• Duitsland gaat een 30,4 km lange tunnel boren op het traject Dresden-Prague. Moet over zo'n 20 jaar af zijn waarna er een schokkende 200 km/h gereden kan gaan worden.
• Oostenrijk doet Oostenrijk dingen. 67 projecten in 25 geclusterde gebieden - waaronder een nieuwe dubbelsporige lijn in Opper-Oostenrijk en Beieren die naar verwachting de reistijd tussen Wenen en München drastisch zal verkorten. €26 miljard euro investering, moet passagiers kilometers met 50% verhogen. Hier een PDF met fancy plaatjes.
• Met de Leo Express kan je eind 2024 of begin 2025 van Brussels naar Bratislava. Tenminste, als je 19 uur de tijd hebt. Als je ongeduldig wordt kan je onderweg in 50 plaatsen uitstappen.
• Denemarken heeft de eerste Talgo 230 ontvangen, van 16 in totaal. Moet met max 200 km/h Copenhagen-Hamburg en Aarhus-Hamburg gaan rijden.
• Duitsland heeft maar eens besloten ook hun aansluiting op de Fehmarnbelt tunnel te gaan bouwen. Lübeck-Fehmarn gaat dan van anderhalf uur naar 49 minuten.
• Geloof het of niet, maar Polen gaat ook maar eens aan HSL beginnen. Er is een initieel ontwerp van een 450 kilometer lange lijn tussen Warsaw, Lodz, Poznan en Wroclaw, waarop 350 km/h gereden moet gaan worden. Ben benieuwd of ze ooit door gaan rijden naar Berlijn.
• In de tussentijd wil Polen 100 tot 200 treinen gaan kopen die 250 km/h kunnen.
• Tot slot heeft de EU werk gemaakt van betere rechten en informatie voor reizigers. Deze omvatten helderdere regels voor terugbetalingen en bescherming bij boekingen via tussenpersonen, alsmede betere ondersteuning en informatievoorziening voor reizen met verschillende vervoerswijzen. De herziening van de EU-passagiersrechten richt zich op het versterken van de handhaving en introduceert nieuwe regels voor multimodale reizen en specifieke aandacht voor mensen met een handicap of beperkte mobiliteit. Aanpassingen in de richtlijn pakketreizen verhogen de bescherming van pakketreizigers, met vereenvoudigde terugbetalingen en duidelijkere rechten.

@font-face { font-family: 'Roboto Condensed'; src: url('/nl/retail/pstatic/fonts/roboto-condensed-regular.woff2') format('woff2'), url('/nl/retail/pstatic/fonts/roboto-condensed-regular.woff') format('woff'); font-weight: 400; font-display: block;
​
​
moeten nog iets aanpasse volgens my?

Hallo,
afgelopen zaterdag betrokken geweest bij dit ongeluk:
https://www.ad.nl/apeldoorn/beschonken-trucker-maakt-brokken-op-a1-bij-apeldoorn-zeven-autos-beschadigd~a1d01968/
Ik was bezig met een inhaalactie op een vrachtwagen (niet uit het artikel) toen ik zag dat er iets glisterends op de weg lag. Dit leek glas. Toen ben ik begonnen met afremmenen uitwijken. Vervolgens raakte de vrachtwagen die ik aan het inhalen was een ander object wat op de weg lag. Dit leek op een spatbord of een bumper van een vrachtwagen of misschien zelfs een stuk vangrail ( van het ongeluk uit het nieuwsartikel) . De vrachtwagen beukte dit object onze weghelft op en was voor ons niet meer te ontwijken. Het object lande op onze motorkap, vooruit en spiegel. en lande vervolgens achter onze auto waar andere autos heb object ook raakten. Nadat we veilig op de vluchtstrook stonden is de politie gebeld en is een rapport opgesteld door de politie. Onze gegevens hebben we doorgegeven aan de politie en zij vertelden ons dat wij zelf de schade moesten melden bij onze verzekering. Ik heb geen gegevens van de anderen ontvangen. Ook niet van de beschonken bestuurder.
Vandaag heb ik de vezekering gebeld en zij melden dat dit alleen gedekt wordt onder een all-risk vezekering. Deze heb ik niet dus ik moet dit volgens hen zelf betalen. Dit lijkt mij heel vreemd. Zou dit niet gewoon verhaald moeten worden via de verzekering op de beschonken bestuurder van de vrachtwagen?
Ze verwezen mij ook door naar de rechtsbijstandsverzekering en het waarborgfonds.
De eerste heb ik (nog) niet en het 2e lijkt mij ook niet van toepassing, omdat het bekend is wie het veroorzaakt heeft. Ook al weet ik dit nog niet. Ik heb de gegevens wel aangevraagd bij de politie.
De schade die we nu sowieso al hebben gezien zijn: een ontbrekende spiegel, een deuk in de A-stijl, en veel krassen. Lichamelijk heeft niemand ergens last van gelukkig.
-EDIT-
BVH-nummer ontvangen van de politie. Die wouden verder geen gegevens overhandigen, omdat de verzekeraar hier genoeg aan zou hebben.
Verzekering doet niks met dit nummer, omdat ik niet allrisk verzekerd ben of een rechtsbijstandsverzekering heb en verteld mij opnieuw dat ik de schade, of zelf moet betalen, of zelf moet verhalen op de veroorzaker.
-EDIT2-
Contact gehad met een jurist-on-demand. Deze wist mij te vertellen dat ik de gegevens van de politie via Stichtingpv.org op kan vragen. Zodra ik deze gegevens heb kunnen zij mij verder helpen.

Naar aanleiding van de discussie over de spreidingswet ben ik eens gaan zoeken naar gegevens over de locaties en capaciteiten van AZC's en hoe die verdeeld zijn over het land. Helaas kon ik daar geen envoudig analyseerbare data van downloaden dus ben ik de website van het COA gaan scrapen en gaan combineren met gegevens uit deze Wikipedia-pagina over Nederlandse gemeenten. Dat resulteerde in deze CSV-file.
Let op dat dit de cijfers van het COA zijn en dus alleen gaan over opvangplekken in beheer van het COA: het kan zijn dat gemeentes afspraken maken met particuliere organisaties voor opvang. Die cijfers zijn hierin niet meegenomen. Ook gaat het hier om het aantal opvangplekken, niet om het daadwerkelijk aantal asielzoekers. Ter Apel heeft bijvoorbeeld enkele honderden asielzoekers meer dan waar ze capaciteit voor hebben.
Gezien de discussies hier leek het me interessant om wat feitelijke analyses erop los te laten. Ik kwam tot de volgende conclusies:

Provincie	Opvangcapaciteit absoluut	Opvangcapaciteit relatief	Aantal inwoners relatief	Aantal asielzoekers per 1000 inwoners
Friesland	3977	7,32%	3,70%	6,028781101
Groningen	4495	8,27%	3,34%	7,544895907
Drenthe	4346	7,99%	2,81%	8,653543652
Noord-Holland	8651	15,91%	16,57%	2,924657694
Overijssel	3299	6,07%	6,64%	2,784755846
Gelderland	7383	13,58%	11,96%	3,458938284
Utrecht	3187	5,86%	7,78%	2,295717518
Zuid-Holland	6128	11,27%	21,32%	1,609960316
Zeeland	1312	2,41%	2,19%	3,35483805
Noord-Brabant	6004	11,04%	14,72%	2,285123594
Limburg	2564	4,72%	6,32%	2,272539936
Flevoland	3020	5,55%	2,5%	6,780833144
Caribisch Nederland	0	0	0,16%	0

(Opvangcapaciteit absoluut is het totaal aantal plekken voor asielzoekers in AZC's beheerd door het COA, relatief is het percentage opvangplekken in deze provincie van het landelijk totaal. Aantal inwoners relatief is het percentage van de Nederlanders dat in deze provincie woont.)
En omdat er ook vaak vergeleken wordt met de Randstad (accurater: gemeenten in randstadgebied met meer dan 100.000 inwoners, cf deze definitie op Wikipedia)) bij deze ook gegevens over de Randstad:
​

Randstad	10113	18,60%	23,6%	2,400785116

De Randstad loopt dus zowel in absolute als relatieve zin aan kop, maar per aantal inwoners bungelen ze een beetje onderaan het midden. Als je alleen naar de provincies kijkt dan staan Noord-Holland, Gelderland en Zuid-Holland in de top 3 qua totaal opvangplekken. Relatief op het aantal inwoners staan Drenthe (8,65 per 1000 inwoners), Groningen (7,54 per 1000) en Flevoland (6,78 per 1000) bovenaan.
Van de grote steden heeft Amsterdam capaciteit voor 3919 asielzoekers (4 op de 1000 inwoners), Den Haag 754 (1 op de 1000), Rotterdam 468 (0,7 op de 1000) en Utrecht 1100 (2 op de 1000).
Op gemeenteniveau staat Ter Apel uiteraard op kop met 2000 opvangplekken op 26331 inwoners. Dat komt neer op 75 asielzoekers per 1000 inwoners.
De rest van de top 5 bestaat uit Budel, NB met 1500 plekken (71 per 1000), Heumen, GE met 800 opvangplekken (47 per 1000), Gilze en Rijen (NB) met 1200 opvangplekken (44 per 1000) en Wassenaar, ZH met 930 opvangplekken en 34 asielzoekers per 1000 inwoners.
Opvallend lijken er dus geen dorpen te zijn die een veelvoud van hun aantal inwoners moeten verwerken, iets wat wel vaak in discussies voorbij komt.
Afgezien van de eerdergenoemde disclaimers: ik ben bepaald geen statisticus, dus neem dit als een indicatie van de situatie ipv de absolute waarheid en als iemand anders betere analyses weet te maken (of toffe kaartjes/heatmaps, ik heb (een benadering van) de lengte- en breedtegraad van de betreffende locaties in de CSV meegenomen), ga er vooral voor, en laat het me weten als ik fouten heb gemaakt in bovenstaande berekeningen.
​
Edit: zoals verwacht zaten er wat foutjes in (Schiermonnikoog heeft geen 982.000 inwoners) die hersteld zijn. Absolute en relatieve opvang zijn hetzelfde gebleven, percentage van het aantal inwoners en aantal asielzoekers per inwoner zijn wel aangepast.
Edit 2: zoals sommigen al opgemerkt hadden klopten de aantallen asielzoekers per inwoner niet, in Excel bleef een kolom gelijk die mee had moeten bewegen dus werd voor alle berekeningen gerekend met het aantal inwoners van Friesland. Ai... De kolom is nu ook per 1000 inwoners voor de duidelijkheid.

Hoi allen,
Ik heb een vraag over het inzien van een proces verbaal bij een strafbeschikking betreffende een misdrijf dat niet gerelateerd is aan verkeer. Ik heb met verschillende instanties contact gehad en het voelt een beetje alsof ik van het kastje naar de muur word gestuurd.
Ik heb met het klantcontactcentrum van het OM gebeld en deze vertelden mij dat ik in mijn verzetschrift moest vragen voor het inzien van het proces verbaal. Dit lijkt mij echter raar, want dit is toch iets dat ik idealiter voor verzet te maken nog inzie? Ik heb vervolgens van een vriend in de juridische wereld gehoord dat het digitaal aan te vragen en in te zien zou moeten zijn, maar dit lijkt alleen proces verbalen omtrent verkeersongevallen te zijn (www.stichtingpv.org). Ik heb tevens met de politie gebeld en zij vertelden mij ook dat dit digitaal in te zien zou moeten zijn, maar ik denk wellicht dat zij naar dezelfde website refereerden en dat dit dus ook voor mij niet relevant is.
Tot slot vond ik de volgende bron (https://www.politie.nl/informatie/hoe-vraag-je-als-verdachte-een-proces-verbaal-of-andere-processtukken-op.html) welke stelt dat je een fysieke brief moet sturen naar het relevante OM parket met hierin een aanvraag om het proces verbaal op te vragen.
Is de laatst genoemde manier voor mij de enige manier om het proces verbaal in te zien? Dit kan niet digitaal? Ik had graag nog het proces verbaal in willen zien alvorens in verzet te gaan, maar heb voor deze manier van aanvragen helaas geen tijd meer.
Bij voorbaat dank voor een reactie.

Gegroet Kameroaden,
Na de verkiezingsnederlaag van 22/11 lijkt het wel 5 voor 12 voor Links Nederland. Ze zaten de laatste jaren al in zwaar water sinds de marginalisatie van de PvdA.
Nu hebben PvdA en GroenLinks inmiddels de handen in een geslagen, na jaren lange pleidooien van een klein gedeelte van de achterban word de steun voor een fusie nu bijna partij breed gedragen. Nu was deze samenwerking al sinds Rutte 3 in de maak, en Rutte zelf heeft het ook een flinke duit in de zak gedaan door te vragen of GL/PvdA als 1 fractie konden onderhandelen tijdens de formatie van Rutte 4.
Echter is deze Linkse Samenwerking ooit begonnen met 3 partijen, zo hebben PvdA-GL-SP een alternatief regeerakkoord gepresenteerd vlak na het aantreden van Rutte 3, deze form van oppositie zijn ze blijven voeren doormiddel van alternatieve begrotingen te presenteren. Iets waar de SP inmiddels niet meer aan meewerkt.
Ook hoor ik sinds de verkiezingen steeds meer geluiden dat ook D66 zich aan moet sluiten bij GL/PvdA, dan krijg je naar mijn idee meer Verenigd Progressief dan echt Verenigd Links. Al gaan er al jaren geluiden op dat D66 een Linksere koers moet gaan varen, en Rob Jetten zei zelf dat hij een linksere partijleider zou zijn dan Kaag.
Mijn vraag is dus ook een beetje, hoe zien jullie de toekomst van Links Nederland voor jullie? Moeten linkse partijen verder samenwerken? En zo ja, hoe?
Niemand zit te wachten 1 grote linkse fusie-partij lijkt mij, maar volgens mij is Links Nederland meer dan rijp voor een wederopstanding van 'Keerpunt 72'
Tevens GL/PvdA of 'Verenigd Links' heeft echt een betere naam nodig, suggesties?

First- Previous - Next
First of all, let me apologize for the length of time since the last post. I had quite a bit on my plate lately, and this had to take a backseat to family obligations and having an increased workload. I was a bit burned out.
I hope you like this installment.
The Wiki
Again, the full chapter lists can be found here.
“Twenty minutes out, sir.” Sven announced.
Even though the Voodoo is Lucky’s bird, Sven refused to let anyone else fly it. I felt a bit bad about it. I stole his bird on Umsarrat, and now Sven had done the same. Lucky flew shotgun with Bunny in the electronic warfare officer’s seat, with me in the gunner’s seat.
Trey sat in the folding jump seat. He was so quiet you could almost forget he was there. I assume that is because his people had no need to talk. Their ability to sense each other’s thoughts mean idle chitchat was a foreign concept to them.
Lopingu body language is completely different than humans. I’d learned that he could sit motionless for hours without fidgeting, something a human could never do. But since we’d boarded the Voodoo, he’d fidget randomly with his eyes roaming over all the stations. I guessed he is nervous at meeting these others from the Imperium. It was almost as if he sought comfort in the technology.
“Damn, that beast is huge. It is bigger than most stations,” Lucky observed. “The amount of power it would take to move it boggles the mind.”
I looked at the schematics that we’d received. The sail is seven point six kilometers tall, the wings a hair over five kilometers wide. It stretched ten kilometers long, with a central barrel structure that was one and a half kilometers in diameter that ran the length of the ship.
Against the backdrop of the ship’s size, its weapons ports looked like peashooters. But once you could grasp its size, you realized the weapons were larger than anything mounted on human ships.
I tried not to worry about them. We were flying into a situation none of us had foreseen, and we had no idea how it would go. We weren’t being targeted, at least not that I could tell. But just one of their smaller beam weapons could turn us into floating atoms. It was an unnerving feeling.
“Does anyone else feel like a fly staring down the largest fly swatter in the universe.” Bunny’s tone was joking, but I think we all saw through it, because we all felt it. Our shuttle felt like a gnat compared to the Behemoth.
“Trey, what are your feeling?”
“I am a bit nervous, General. Thank you for asking.”
That drew a chuckle from the rest of us. I am starting to really like the little guy. Many races do not understand human humor.
“Not how are you feeling… What are you feeling from them?”
“Almost nothing. It feels completely different than what I expected. Curiosity is the strongest feeling I get. But is nothing like what my people felt when we first discovered them. Which is odd. When the Seeker of Truths crew made initial contact, they were attacked. Or at least they felt attacked.
“I have been going over their shared memories. It is not for me to question our leaders, but I do not know if it was a deliberate attack or a simple reaction to feeling an unknown mental contact. We are not them. We are others, and they likely viewed us as a threat. And we know how they were trained to react to threats.”
“I can see that.” And I could. I imagine how I would react to the same situation. Perhaps not so violently. But humans often respond to provocation with overwhelming force. We’d learned that was the best way to keep from being the doormat of the galaxy.
It was a policy that had worked for us. It made us a bit of the boogeyman for many of the other races. Those that had limited contact with humans expected the worst from us. But since about eighty-five percent of the races in the galaxy are relatively fair and peaceful, they rarely got it.
That is not to say that all humans are peaceful. There are always the fringe criminal elements, sociopaths, and pirates. The Terran Federation actively hunts down the worst offenders, but we cannot get them all. That small fraction of humanity managed to tarnish our reputation more than I’d like to admit.
What I’d always found odd was the galactic obsession on sentient predator and prey species. They seemed to have a dividing line between the two. Species evolved from prey do not socialize with species that evolved from predators. Omnivores like humans are treated like predators by the prey species while the pure predators look down on us as lesser beings.
I had to laugh and the absurdity of it all. It’s not like the predator species prey upon sentients. It happened once before, thousands of years before humans developed societies. A race called the Lazlu hunted and ate sentients. It was considered a rite of passage for their adolescents. It was the one time that all the spacefaring sentients united. The war lasted over two hundred years, and the Lazlu are no more. It might be hard to accept genocide, but it is impossible to accept a species that preferred to eat other sentients.
“I’ll take curiosity over aggression, sir,” Lucky said.
“Me, too,” Sven replied. “I’ve had more than enough experience dodging incoming fire. And if they start shooting at us, there is nothing we can do to stop them.”
“We’re definitely sitting ducks. How much longer? Have they told you where they want us to dock?”
The Behemoth loomed larger and larger as we approached. It was still shocking how large it is. Some of the weapon ports looked as large as light cruisers. The idea they had missiles of that size is daunting.
“Less than five minutes.” Lucky zoomed in on the alien ship and highlighted the docking bay. “They instructed us dock at the top port side of the sail... Right there.”
“Even their small craft docking bays are gargantuan.”
The indicated docking bay could easily handle fifty of our Star Landers, the largest transatmospheric craft the Marines have. I imagine that one of these beasts showing up in your system was a gut wrenching fear inducing event.
“Back in the early days of mechanized warfare, some Terran nations had experimented with massive superweapons to varying degrees of success.” As a kid, I loved history. I find it fascinating how events are interconnected. But an unfortunate fact is that wars dominated our past. "Most were overly complicated and prone to failure. Most had operational weaknesses or shortcomings that made them impractical as hell. And all of them were prohibitively expensive to build and operate. This thing has to be all of those things, too.”
“Before my people left the Empire, the Imperium had near unlimited manpower and resources. They have never shied away from massive spending projects. In the millennia since, I cannot see it changing that much. At least not without some kind of external driver to force it.”
“It still boggles my mind, Trey. It takes massive resources for humans to build our space stations, and this thing is larger than most of them. Did you find any information in the plans they sent about how many of these things they have built?”
“Negative, General. But since this is the initial testbed, then I can assume they have not made many more. Especially since this one went missing. Even with their resources, even they would balk at building additional ships that would not work as designed.”
“I am getting docking instructions, sir.” Sven’s voice held an odd note. I’d known him long enough to read him like a book. He did not like this one single bit. And to be honest, I can see why. Marines are not trained to board unknown ships without guns. And we had none. “Once we get into the shuttle bay, they will take over with tractor fields. They have a universal docking clamp and personnel tube. Once we get a good seal, we can debark.”
“Anybody else feel naked without sidearms?” Bunny asked.
“Like a newborn baby,” Lucky replied.
“Fuck,” Sven said with a loud sigh. “I am glad I am not the only one. A marine without weapons is friggin’ unnatural. If things go wrong, all I got is harsh language. Which they might not even understand.”
“You didn’t have to come. I mean, I appreciate that you did. But I was willing to do this alone.”
“Like I said, Ollie. I owe you too much to let you do this alone. Now, Lucky and the others? Just too fucking stupid to know better, I guess.”
“Nah, Major,” Gunny Honecker called out from the back, “We just know how prone you are to getting your ass into trouble, even on your best days. We are just being proactive about hauling your ass out. Better reaction time if we tag along.”
“Gunny, do you want to spend the rest of your career on KP?” Sven’s voice held only mock seriousness.
“Major, do you really want to eat anything I cook?”
“Ah, no. Not really.”
“It’s okay, Lucky. You are forgiven,” I said. “Go forth and sin no more.”
The humans chuckled at this while Trey cocked his head at us, as if he were trying to understand our humor better. Or perhaps he is just judging us. It is impossible to tell with him.
“I dunno, sir. Sin no more? That might be a bit much for a simple marine like me.” Honecker’s deadpan delivery made me laugh.
“Pfeh. Simple marine, my ass,” Sven grumped. “You are working on a doctorate of propulsion engineering.”
“His second doctorate. He already has one in theoretical gravitational mechanical engineering,” Lucky informed us. “He wrote a great paper on it last year.”
“I would like to read that,” Trey said. “If you do not mind. I have noticed that human engineering differs from ours quite a bit. I am curious as to why. Perhaps your theoretical approach has given you different insight on the mechanics of gravitational field generation.”
“Sure. We can discuss the differences between our approaches later,” Honecker promised. “Just passed through the docking bay grav-field… and they have us in tractor. Cut the engines, Major.”
“Affirmative. Powering down the engines. Aaand we’re passengers.”
The Behemoth’s docking bay was larger than anything I’d ever seen. “Odd that there are no other small craft. A ship this size should have tons of them.”
“Why have a docking bay this size without them?” Lucky asked.
“It is just a prototype,” Trey reminded us, “a testbed for the foldspace drive. It did not require the full complement of small craft. Perhaps had it returned from its maiden voyage they would have.”
The bulkhead loomed large in the viewport as the Behemoth’s tractors towed us into the docking cradle. A soft lurch shook us as the cradle clamped to our hull. With barely perceptible motion, the cradle pulled us closer to the bulkhead before the docking tube extended and attached to the portside hatch.
“Good seal.” Honecker checked the readings on his board. “Showing good atmosphere in the tube, sir. Do you want me to keep the powerplant online?”
“Gunny, if things go awry, there’s no way we’ll make it back here. So, just put it in standby.”
“Aye, General. Setting powerplant to standby.”
“Alrighty then. Let’s get this show on the road. Gunny, open the hatch. It will be me, Sven, Lucky, and Bunny. Trey, we have no idea how they will react to you, so I want you near the back, and Gunny, you bring up the rear.”
“Aye, General,” Trey replied. “Did I say that right?”
“You certainly did,” Honecker confirmed. “We’ll make a Marine of you in no time.”
“I am uncertain as to whether that would be a good thing.”
“Docking tube has gravity, just like the Lopingu’s ship. Don’t fall on your face again, Ollie,” Sven warned.
The hatch swung inward, showing the alien docking tube. I was wider than a human tube with few external viewports. Bright lights illuminated a deck covered in what looked like corrugated rubber matting. Alien script marked many items. I guessed they are markings similar to what we’d see in human ships.
“The welcoming party is probably at the other end of this. Follow me.”
I led the small party down the docking tube. Even unarmed, Sven and the marines behind me gave me a faint feeling of reassurance. It reminded me of something one of my academy instructors called, ‘Stupidity in numbers.’ Intellectually, I know that if we step in the shit, we are done. But it felt better to have these people at my back.
“Trey, what do you feel?”
“Anticipation, General. But… there is something, it is hard to describe. Like the expectation that if they get their hopes up, they will inevitably be disappointed.”
“Murphy’s Law,” Lucky said.
“I do not know of this law.”
“It is a commonly held belief in the military that ‘Anything that can go wrong, will go wrong, and in the worst possible way.’ We plan for it, make contingencies for it, and hope for the best.”
“Ah, my people have observed other races’ obsession with pessimism before. It is a trait we do not share.”
“Yet,” Sven chuckled. “Give us time and we will rub off on you.”
“It is still undetermined if that is a good thing, Major.”
“Gawd,” Bunny chuckled, “I really like this guy. He has a wonderful sense of humor.”
“I do?” We all came to a stop and turned to look at him. “I believe the term I have heard is, ‘Gotcha?’”
“Jesus, we have corrupted him. Now, game faces, people. This is a first contact situation. At least for humans and I doubt they are expecting a Lopingu.”
“We were not known as Lopingu in the Imperium. Honestly, we do not know what we were called by the Huxtl. We did not know the Huxtl were called the Huxtl when we left.”
Seeing my people’s confusion, he added, “Oops. I forgot not all of your people know our origin. I think it is stupid to keep it from you, but it was not my decision. But, right now, it is. My people were a slave race in the Imperium. The infrastructure of the Imperium was built and maintained by my people. These people were also, and perhaps are still, a slave race to the Huxtl. Only, they are the warriors that defend the Empire.”
“Like Mamluks or Janissaries,” I pointed out. “Our people have a sad history with slavery. We have stamped it out, for the most part. Though it still rears its ugly head in the occasional backwater colony. It is illegal in all forms in human space. Even if the colony is not part of the Terran Federation, if we find out, we send troops in to end it. Aggressively executing those who practice slavery tends to keep most people from trying it.”
“A very human solution.”
I could not tell if he meant that negatively or not. Not that it mattered. Humans will do what they feel right to police our own or defend out interests. We’d tried more measured reactions that failed miserably. Now, we bring the hammer every time.
The first set of airlock doors whispered opened as we approached. Like human ships, the hatches swung inwards. This design is an additional safety feature that keeps the hatches shut if there is atmospheric pressure on the inside, but not outside.
“’Will you walk into my parlor?’ said a spider to a fly.” Sven said.
“'Tis the prettiest little parlor that ever you did spy,” Bunny replied. “I never took you for one to read the classics, major.”
“He just looks big and stupid,” I said. “But he is smarter than most of us.”
“He looks big because he is big,” Lucky added. “Eh, stupid is relative.”
I could not see any cameras or other sensors, but they had to be present. Logic said the Imperium’s technology base had to be vastly ahead of ours. But I’d noticed that most of the other FTL capable peoples had tech bases only slightly more advanced than ours, no matter how long they’d had faster than light technology. It was almost as if there is a technological plateau and once you reach it, there is not much further to go. I have often thought that was the cause of the moral stagnation of the Confederation. If they could no longer advance their tech base, their societies simply lost the drive to be better.
“Everyone’s a fucking comedian,” Sven grumped.
“Do all humans deal with stress through humor?”
I never thought about how other races perceive our humor before. I’d never really thought about whether other races even had humor. Many humans tend to project our own ways onto them, as if we cannot fathom other sentients behaving in vastly different, alien ways. Conveniently overlooking that they are aliens after all.
“Most of us,” I answered. “Especially military types. We call it ‘gallows humor.’ When faced with certain death, or the fear of the unknown, it is often a mental refuge. A way of accepting the risks while poking it in the eyes.”
“I am also nervous,” Trey said. “But I have no idea how to joke about it. I honestly do not know how they will react to one of my people who is not part of the Imperium. I do not know if any of my kind are left in the Imperium. It is possible after we fled, they purged those that remained. It worries me. It is why I am the only one of us to accompany your mission. A single death will not affect the whole.”
“That’s why there are so few of us, friend. But rest assured, if we die, we will be avenged,” I assured. “Trust me, if there is one thing humans do well, it is avenging our lost.”
The outer hatch sealed behind us and I could hear the locking mechanisms click into place. It made sense. From a safety standpoint, you never left external hatches open. But with hatch sealed behind us and no way forward, it was hard not to feel trapped.
I motioned for my team to hold back as I approached the inner hatch and waited. It was a short wait before the it unlocked and opened. I did not look back as I stepped through and met our hosts face to face for the first time.
Inside the inner airlock, several dozen of the large aliens stood in ranks, waiting for us. I took in the sight. The crew bay was large enough to hold a battalion formation, but only a few stood at what looked to be attention. I assume it is to make us feel more at ease. Walking into a battalion formation would be bit daunting.
The aliens stood just under a head taller than me and looked like they outmassed me by at least fifteen percent. The stood tall on stout digitigrade feet with two large arms sprouting from wide shoulders over a second set of smaller arms. Like the Lopingu, they had exoskeletal like armor plated skin of varying shades. They wore little clothing. What they did wear was utilitarian, fulfilling the need for pockets and harnesses. Unlike the Lopingu, other than their compound eyes, they had humanlike faces.
“Permission to come aboard, sir.” I asked.
“Permission granted. Welcome aboard, Brigadier General Olliver Pierre,” a single figured stepped forward from the rest, meeting his human guest halfway between the two groups. He had a translator device similar to Trey’s. “I have the privilege to command this ship. Unfortunately, its named does not translate into your language. Likewise, my name and rank also do not translate into your language. But, according to the data you shared, I would be the equivalent of your Navy’s Fleet Admirals.”
“We have come to call your ship the ‘Behemoth.’ It comes from one of our ancient religious texts of a mighty animal. It was described as an example of the power of one of our Gods.”
“If it makes it easier for you to refer to it as such, so be it.”
“It is fitting. Your ship is the largest any of my people have ever seen. We’ve never even sought to design a ship this large, much less attempt to build one.”
“It is the largest my people have ever built by a factor of four. I must admit, many of us had our doubts as to whether it would work. They were right.”
“It sort of worked,” I replied. “I mean, you are pretty damned far away from where you started. It is just a matter of figuring out what went wrong and fixing it.”
“If only we had the personnel and resources to do so. We do not have engineers with the expertise to repair the systems that have failed. have any. As it stands, I will be satisfied just to get out of this damned gravity well. Once we can get into normal space, we can at least chart a path forward.”
“Once our engineers get a look at the damage, we can compile a list of materials and plan how to move forward.”
“General, I fully understand why so few of your people accompanied you on this mission. We are unknown to you. We could easily be an invading force. But instead of attacking, you reached out with an offer of peaceful assistance.”
“Admiral, right now my people are under attack in two different systems by two different enemies. I did not want to engage in combat with another people at the same time. More, I refuse to take part in what might be considered mass murder bordering on genocide. That said, it is not quite true that we know nothing of you. I told you that we’d encountered a people with knowledge of the Imperium.”
“Yes, it is how you know the Huxtl language. It is one of the many things I intend to ask about.”
“Let me introduce you to Trey, of a race we know as the Lopingu.”
“V’iet’ian do Veledec. Mag dur hotanai’di’dia. Segthu,” Trey said as he stepped through my marines. I had no idea what he said, as their translators did not offer it.
“A Builder.” I heard it from the Admiral first, then from every member of his crew present.
“A Builder.” I heard dozens of translators say it near simultaneously.
“Praise to the Makers,” the Admiral said. “I know not how, but a Builder has come.”
The murmurs increased in volume and frenzy as other crewmembers entered into the large space.
“I have sent for my people’s ships, Admiral. From what I can tell from your reports, we have the materials aboard them to get your power plants back online. It will require us to cannibalize both of them, which means we will become your passengers for a time, if you will allow it.”
“We have plenty of room. I will order a grand celebration to welcome your ships. But you must tell me, how did your people come to be here?”
“Admiral, that is a very long story. One that started over ten thousand cycles ago.